Ένα εντυπωσιακό hot-rod από τα χρόνια του Μεσοπολέμου, με αμερικανική καρδιά, κατασκευασμένο από ευρωπαϊκά χέρια…
Το GL-1 ήταν ένα προπολεμικό αυτοκίνητο με αγωνιστικές φιλοδοξίες, που σχεδιάστηκε από τον ταλαντούχο μηχανολόγο Evgenie Agitov. Κατασκευάστηκε το 1938 και στηρίχθηκε ως επί το πλείστον στο πλαίσιο και στα τεχνικά στοιχεία του Μ-1, ενός sedan που έχοντας ως βάση του το δημοφιλές Ford V8 παραγόταν από την GAZ στη Ρωσία μεταξύ των ετών 1936 και 1943. Με την αύξηση της αναλογίας συμπίεσης και με την εγκατάσταση πειραματικών κεφαλών στους κυλίνδρους, αλλά και με βαλβίδες μεγαλύτερων διαστάσεων, η ισχύς του κινητήρα που χρησιμοποιήθηκε στο βάρους 1.000 κιλών αυτοκίνητο αυξήθηκε από τους 50 στους 65 ίππους.
H επίσημη πρώτη εμφάνισή του έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου στο Κίεβο, με τον οδηγό δοκιμών Arkady Nikolaev να φτάνει με αυτό στην τελική ταχύτητα των 148 χιλιομέτρων την ώρα. Όμως, ορισμένες απρόσμενες βλάβες εξαιτίας υπερθέρμανσης άφησαν στην άκρη το οκτακύλινδρο μηχανικό σύνολο, το οποίο ύστερα από δύο χρόνια έδωσε τη θέση του σε έναν εξακύλινδρο σε σειρά κινητήρα των 100 ίππων, που προερχόταν από το νέο επιβατικό μοντέλο της εταιρείας, το 11-73.
Το αυτοκίνητο των ρεκόρ και η θλιβερή κατάληξή του
Η συγκεκριμένη αλλαγή έγινε με πρωτοβουλία του επικεφαλής του προγράμματος Evgenie Agitov, ενώ το GL-1 επανασχεδιάστηκε κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να βελτιωθεί περαιτέρω η αεροδυναμική του. Παράλληλα, απέκτησε νέα μάσκα, αλλά και κουβούκλιο επάνω από το διαμέρισμα του οδηγού. Οι βελτιώσεις αυτές αύξησαν το βάρος του αυτοκινήτου κατά 100 κιλά. Στις 22 Σεπτεμβρίου 1940 η δεύτερη έκδοση του GL-1 έγινε το γρηγορότερο αυτοκίνητο της Ρωσίας, δημιουργώντας ένα νέο ρεκόρ απόλυτης ταχύτητας, με 161,9 χιλιόμετρα την ώρα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, το κόκκινο ταχύτατο πρωτότυπο καταστράφηκε κάτω από μυστηριώδεις και αδιευκρίνιστες συνθήκες. Κάποιοι αναφέρουν πως αποσυναρμολογήθηκε στο εργοστάσιο, ενώ άλλοι ισχυρίζονται πως έπεσε θύμα αεροπορικού βομβαρδισμού.
Αναβίωση
Το 2001 το GL-1 του 1940 ξαναγύρισε στη ζωή, μέσω ενός πιστού του αντιγράφου, που χτίστηκε από την Boushuev Coachbuild με βάση διασωθείσες φωτογραφίες του και πήρε τρία χρόνια για να κατασκευαστεί. Σημαντική για την αναβίωσή του ήταν η βοήθεια που πρόσφερε ο διάσημος καλλιτέχνης Alexander Zakharov. Από τις 26 Φεβρουαρίου 2010 το λησμονημένο hot-rod εκτίθεται στο Μουσείο της Μόσχας, υπενθυμίζοντας τις καλές στιγμές μιας άλλης εποχής…
Φωτογραφίες: Kustomrama, Gregory Gomelchu
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
