Ghia IXG Dragster – ένα τολμηρό πείραμα

Ο Stevens Thompson Tjaarda van Starkenburg, όπως ήταν το πλήρες όνομα του Tom Tjaarda, γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1934 στις ΗΠΑ. Στην περίπτωσή του ταιριάζει απόλυτα η παροιμία που αναφέρει πως «το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει», αφού ο oλλανδικής καταγωγής πατέρας του ήταν επίσης ένας μεγάλος σχεδιαστής, δημιουργός μεταξύ αρκετών άλλων και του διαχρονικού Lincoln Zephyr. Ο Joop Tjaarda van Starkenburg γεννήθηκε το 1897 στην Ολλανδία και σε ηλικία 26 ετών μετακόμισε στις ΗΠΑ, όπου και άλλαξε το όνομά του στο πιο απλό John Tjaarda.

Το 1939 πήρε διαζύγιο από τη γυναίκα του και ο γιός του πήγε να ζήσει μαζί της στη μητρόπολη του αμερικανικού αυτοκινήτου, το Detroit. Eκεί ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο «Birmingham High School του Michigan («Seaholm High School από το 1953) και αμέσως μετά ξεκίνησε να καταπλήσσει τον κόσμο της Αυτοκίνησης. Σχεδίασε δεκάδες μοντέλα και πρωτότυπα, όλα τους με ξεχωριστά στιλιστικά στοιχεία, από τα οποία δεν ξέρει κανείς ποιο να αναφέρει και ποιο να παραλείψει. Στην Ευρώπη συνεργάστηκε κύρια με το studio Pininfarina και την Carrozzeria Ghia υπογράφοντας μοντέλα όπως η Ferrari «330 GT» και η «365 GT California», η Mercedes «230 SL Coupe», το Fiat «124 Spider Pininfarina», η De Tomaso «Pantera», το Ford «Fiesta» πρώτης γενιάς και πολλά άλλα ακόμη.

Ο Αμερικανός σχεδιαστής με τις ολλανδικές ρίζες ήταν ξεχωριστός από την αυγή κιόλας της σταδιοδρομίας του, πριν καν αποφοιτήσει από τη σχολή του. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο καθηγητής του στη σχολή Aarre Lahti να μιλήσει με πολύ καλά λόγια γι αυτόν στον Luigi Segre, αρχισχεδιαστή της Carrozzeria Ghia στο Τορίνο, σε μια συνάντησή τους στην Ιταλία το καλοκαίρι του 1956. Στη συνέχεια, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους και τον Αύγουστο του 1958 ο Tjaarda έπιασε δουλειά στον οίκο του Giacinto Ghia, με διευθυντή τον Segre. Πολύ γρήγορα αποδείχτηκε πόσο δίκιο είχε ο καθηγητής του, με την παρουσίαση του concept «Σελήνη Ι» την επόμενη χρονιά, όπου ο Tom σε συνεργασία με τον επίσης πρωτοεμφανιζόμενο στον τομέα του σχεδιασμού Sergio Sartorelli έπαιξε με την οφθαλμαπάτη (ο παρατηρητής δεν μπορούσε να διακρίνει με σαφήνεια ποιο ήταν το εμπρός και ποιο το πίσω μέρος του αυτοκινήτου). Το 1960 ήρθε η ώρα του πολύ πιο συμβατικού, πλην όμως γοητευτικού Innocenti «950 S Spider». Όμως δεν ήταν μόνο αυτό, αφού την ίδια χρονιά ο Tjaarda υπέγραψε και το ρηξικέλευθο «IXG Dragster».

To μονοθέσιο πειραματικό πρωτότυπο δια χειρός Tom Tjaarda ήταν μια τολμηρή πρόταση για το πώς πρέπει να κτίζεται ένα αυτοκίνητο που αποσκοπούσε να θέσει νέα ρεκόρ ταχύτητας στην κατηγορία κάτω των 1.000 κυβικών εκατοστών. Οι πίσω τροχοί του ήταν καλλυμένοι κατά το ήμισυ, ενώ η καμπίνα οδήγησης-κάψουλα είχε τοποθετηθεί ακριβώς επάνω από τον οπίσθιο άξονα. Όσο για τον κινητήρα, μπορούσες να πεις ότι ήταν εγκατεστημένος μπροστά, αλλά αυτό δεν ήταν ακριβές: Το μηχανικό σύνολο, για το οποίο δεν υπάρχουν πλήρη στοιχεία για τις ιδιότητές του, βρισκόταν σχεδόν στο μέσο της απόστασης μεταξύ των εμπρός και των πίσω τροχών. Επιπλέον, το αμάξωμα του «IXG Dragster» έβριθε σχεδιαστικών στοιχείων, τα οποία λίγο αργότερα υιοθετήθηκαν από την εμβληματική και αυθεντικά αμερικάνικη Chevrolet «Corvette Stingray». Όσο για τις επιμέρους αεροδυναμικές λύσεις, αρκετές από αυτές τις είδαμε αργότερα στα επαναστατικά Chaparrals του Jim Hall, τα οποία έλαβαν με επιτυχία μέρος στη δημοφιλή σειρά αγώνων «Canadian-American» (Can-Am).

Ο Tom Tjaarda αποχώρησε από την «Carrozzeria Ghia» τον Οκτώβριο του 1960, συνεχίζοντας τις δημιουργικές του αναζητήσεις στο χώρο του σχεδιασμού. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς εντάχθηκε στην επίσης τορινέζικη «Gabetti & Isola», όπου παρέμεινε μέχρι τον Ιούλιο του 1961. Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς μετακινήθηκε στην «Carrozzeria Pininfarina S.p.A.» στο Grugliasco. Ύστερα από ένα ταξίδι στην Αμερική και από διάφορες στάσεις σε ανήσυχες εταιρείες στην περιφέρεια του Τορίνο, ξαναγύρισε στην Ghia το 1968, όπου και εργάστηκε για δέκα σχεδόν χρόνια. To 1973 o ξεχωριστός οίκος του Giacinto εξαγοράστηκε πλήρως από τη Ford Motor Company. To «IXG Dragster» παραμερίστηκε μετά τη νίκη του στις εντυπώσεις, αφού ούτως ή άλλως δεν επρόκειτο να εξελιχθεί περαιτέρω. Τον Ιούνιο του 2002 ο ιδιοκτήτης της Ghia, στα πλαίσια του εορτασμού των 100 χρόνων από την ίδρυσή του, το πούλησε σε δημοπρασία του οίκου «Christie’s» μαζί με 50 ακόμη ξεχωριστά αυτοκίνητα…