top icon
Μοντέλα

Ilinga AF2 – μια φιλόδοξη προσπάθεια από την Αυστραλία

Παρά τις υψηλές φιλοδοξίες του, το μοντέλο που είπαν πως θα έφερνε την πραγματική πολυτέλεια στην αυστραλιανή βιομηχανία αυτοκινήτου, ήταν εξαρχής καταδικασμένο να αποτύχει…

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 στη μακρινή Αυστραλία, ο γεννημένος στη Βρετανία οδηγός αγώνων Tony Farrell είχε την ιδέα να παρουσιάσει στην αγορά της χώρας του ένα sport μοντέλο υψηλών επιδόσεων, ακολουθώντας το παράδειγμα των αδελφών Bolwell (που ως ανεξάρτητοι κατασκευαστές παρήγαγαν από το 1962 μέχρι το 1979 περίπου 800 μονάδες). Για τον σκοπό αυτό συνεργάστηκε με τον επιχειρηματία Daryl Davies, ο οποίος είχε την έδρα του στην Victoria της Μελβούρνης. Η ονομασία της εταιρείας («Ilinga Pty Ltd») που ίδρυσαν από κοινού τον Μάιο του 1973, με αντικείμενό της την κατασκευή αυτοκινήτων, προερχόταν από τη γλώσσα των Αβοριγίνων και στα ελληνικά ερμηνεύεται ως «μακρινός ορίζοντας».

ILINGA AF2

Το υψηλών επιδόσεων πολυτελές sport coupe «AF-2» ήταν το πρώτο μοντέλο της Ilinga, όμως έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στη συνέχεια αποδείχθηκε και το μοναδικό. Διέθετε σχεδιασμό πλαισίου, που από πολλές απόψεις ήταν μπροστά από την εποχή του, με άκαμπτο θάλαμο επιβατών ενισχυμένο με ανθεκτικές ράβδους και ζώνες απορρόφησης. Για το κτίσιμό του ο Tony Farrell χρησιμοποίησε χάλυβα και αρκετό αλουμίνιο, ενώ για την κατασκευή του υποπλαισίου δανείστηκε την τεχνική που είχε εφαρμοστεί στο Ford Cortina. Ο πρώην οδηγός αγώνων κέρδισε θετικά σχόλια και για τον εξωτερικό σχεδιασμό, όπου τα βλέμματα αποσπούσαν επίσης οι αναδιπλούμενοι προβολείς.

ILINGA AF2

Το αυστραλιανό sport coupe έπαιρνε ζωή από ένα αλουμινένιο V8 κινητήρα της Rover, χωρητικότητας 4.414 κυβικών εκατοστών και ισχύος 200 ίππων, που εφοδίαζε το Leyland «P76» της τοπικής παραγωγής. Η κίνηση μεταδιδόταν στους πίσω τροχούς μέσω ενός χειροκίνητου κιβωτίου ταχυτήτων των τεσσάρων σχέσεων ή ενός αυτόματου της Borg Warner, των τριών σχέσεων. Στο εσωτερικό του αυτοκινήτου υπήρχαν αρκετές ανέσεις για τον οδηγό και τον συνοδηγό, που δεν συναντούσες συχνά ούτε σε πολυτελείς κατηγορίες: ψηφιακό ρολόι, διακόπτης που έσβηνε τα φώτα και κλείδωνε τις πόρτες αν ο οδηγός τα άφηνε όλα ανοιχτά κι έφευγε, ραδιόφωνο σε συνδυασμό με κασετόφωνο, ηλεκτρικά παράθυρα και σύστημα κλιματισμού. Η εταιρεία παρουσίασε για πρώτη φορά επίσημα στο κοινό το «AF-2» το 1975, στη διεθνή έκθεση αυτοκινήτου της Μελβούρνης.

ILINGA AF2

Οι φιλοδοξίες της Ilinga ήταν μεγάλες, αφού πίστευε στο δημιούργημά της και το παρουσίαζε ως «το μοντέλο που έφερε την πραγματική πολυτέλεια στην αυστραλιανή αυτοκινητοβιομηχανία». Οι δύο συνέταιροι εκτιμούσαν επίσης ότι το αυτοκίνητό τους θα μπορούσε να ανταγωνιστεί εταιρείες υψηλού κύρους, όπως οι Porsche και οι Aston Martin στην αγορά της Αυστραλίας. Ακόμη, θα ήταν δυνατό να γίνουν εξαγωγές σε Αγγλία και Αμερική, ενώ ένα τετραθέσιο μοντέλο θα ακολουθούσε. Όμως, πριν καν τελειώσει εκείνη η χρονιά, η εταιρεία έκλεισε. Όλα τα δυσάρεστα, συνέβησαν μαζί…

Το αρχικό πρόγραμμα της Ilinga προέβλεπε την κατασκευή δύο αυτοκινήτων την εβδομάδα και εκατό σε ετήσια βάση. Όμως, η εταιρεία αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες που σχετίζονταν με τις δαπάνες προσωπικού και εργαλείων για την παραγωγή. Παράλληλα, ενέσκηψαν προβλήματα τεχνικής φύσεως στη συνεργασία με την Borg Warner, τα οποία δεν επιλύθηκαν. Εν τω μεταξύ, η τιμή των 16.000 έως 18.000 δολαρίων Αυστραλίας για την απόκτηση του αυτοκινήτου, ήταν ήδη υψηλή για τα δεδομένα της αγοράς.

ILINGA AF2

Η κατάσταση για την εταιρεία χειροτέρεψε με τη γενίκευση των επιπτώσεων από την πρώτη παγκόσμια ενεργειακή κρίση, που έπληξε όλους τους κατασκευαστές αυτοκινήτων μεγάλου κυβισμού και όχι μόνο. Το τελευταίο «καρφί» στη χαμένη υπόθεση του «AF-2» έβαλε η απόφαση της British Leyland να κλείσει άμεσα όλες της τις δραστηριότητες στην Αυστραλία, προκειμένου να περισώσει ό,τι υπήρχε γι αυτήν στη Μεγάλη Βρετανία. Για την Ilinga δεν υπήρχε πλέον καμιά επιλογή, πέρα από την αναστολή των εργασιών της. Το «AF-2» αρίθμησε τελικά μόλις δύο πρωτότυπα, το ένα από τα οποία εκτίθεται στο Μουσείο της Μελβούρνης. Το δεύτερο κυκλοφορούσε καθημερινά μέχρι πριν λίγα χρόνια, με ιδιοκτήτη έναν επιχειρηματία των fast-foods. Tώρα, βρίσκεται ακινητοποιημένο κάπου στην αυστραλιανή επαρχία και περιμένει την αναπαλαίωσή του.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ακολουθήστε το 4troxoi στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!

ΤΙΜΕΣ - ΤΕΧΝΙΚΑ