Ένα ευρηματικό τρίτροχο scooter παντός καιρού, που το μόνο του «έγκλημα» ήταν ότι παρουσιάστηκε στα τελειώματα του εμπορικού «boom» των οχημάτων του είδους, με αποτέλεσμα να μη μπορέσει να μακροημερεύσει.
Ο Gustav Kroboth ήταν ένας ταλαντούχος Γερμανός μηχανικός που από νωρίς είχε δώσει δείγματα των δυνατοτήτων του, κατασκευάζοντας ένα δικό του κινητήρα το 1920, καθώς και ένα μικρό αυτοκίνητο οκτώ χρόνια αργότερα. Μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου μετακόμισε στο Seestall, ένα όμορφο χωριό στη νότια Βαυαρία, κοντά στο Μόναχο. Εκεί για να εξασφαλίσει τα προς το ζην κατασκεύαζε αγροτικά μηχανήματα, χρησιμοποιώντας και ό,τι είχε απομείνει από αχρηστευμένα πια αεροπλάνα. Εκτός των άλλων, ασχολήθηκε και με οικιακές μηχανές αλέσεως, αλλά και με ξύλινα παιχνίδια για παιδιά.
Με αυτά και με αυτά, κατάφερε κάποια στιγμή να συγκεντρώσει ένα κεφάλαιο, προκειμένου να φτιάξει ένα δικό του scooter. Toν Σεπτέμβριο του 1954 το παρουσίασε στο κοινό μιας ετήσιας έκθεσης μοτοσικλέτας, αποκομίζοντας θετικές εντυπώσεις. Ήταν μια έξυπνη κατασκευή, με δύο τροχούς εμπρός και έναν πίσω, εκεί όπου βρισκόταν και ο δίχρονος μονοκύλινδρος κινητήρας της «Fichtel & Sachs» των 174 κυβικών εκατοστών. Η ονομασία «Allwetterroller» (παντός καιρού) του δόθηκε από τον εγκατεστημένο στην οροφή του μουσαμά, που κάλυπτε την καμπίνα του οδηγού και του συνοδηγού, προστατεύοντάς τους σε περίπτωση βροχής (φαινόμενο άλλωστε συχνό στη Βαυαρία). Για τη μετάδοση της κίνησης, στον μοναδικό πίσω τροχό, φρόντιζε ένα χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων των τεσσάρων σχέσεων.
Με ισχύ εννέα ίππων και βάρος μόλις 210 κιλά, το με σωληνωτό πλαίσιο τρίτροχο scooter του Kroboth μπορούσε να φτάσει σε τελική ταχύτητα τα 75 χιλιόμετρα την ώρα. Για όποιον ήθελε κάτι περισσότερο υπήρχε η δυνατότητα τοποθέτησης μεγαλύτερου κινητήρα, των 197 κυβικών εκατοστών, που προερχόταν από την «ILO». Mε αυτόν, η ανώτατη ταχύτητα ανερχόταν στα 80 χιλιόμετρα την ώρα. Προαιρετικά επίσης, προσφερόταν με μίζα και καλοριφέρ για ζεστό αέρα. Φυσικά, το παντός καιρού μηχάνευμα του Gustav δανειζόταν εξαρτήματα και από άλλες εταιρείες (τα καλώδια των φρένων ήταν της ΑΤΕ, το τιμόνι της ZF, το παρμπρίζ της Volkswagen).
Για να το προωθήσει, ο Kroboth συμμετείχε σε κάποιες αναβάσεις, φέρνοντας μάλιστα και καλά αποτελέσματα απέναντι στον ομοειδή ανταγωνισμό. Όμως, οι καιροί ήταν πια ακατάλληλοι για τόσο μικρούς πρίγκηπες, καθώς η οικονομία της χώρας είχε αρχίσει σιγά-σιγά να παίρνει την ανηφόρα και το ενδιαφέρον των αγοραστών μετατέθηκε από τα λιλιπούτεια οχήματα της ανάγκης σε μεγαλύτερα μοντέλα, που ήταν κανονικά αυτοκίνητα.
Η άνοιξη για τα microcars βρισκόταν κοντά στο τέλος της και ο μηχανικός από το βαυαρικό χωριό δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπίσει τα πιο ολοκληρωμένα μοντέλα της κατηγορίας, που δεν ήταν άλλα από το BMW Isetta, το Messerschmitt KR200 και το Goggomobil. Έτσι, τον Μάρτιο του 1955 η παραγωγή του Allwetterroller τερματίστηκε, αφού προηγούμενα κάποιες μονάδες του είχαν διατεθεί στην γειτονική Ελβετία, στην τιμή των 3.450 φράγκων. Όλα κι όλα 55 κομμάτια κατασκευάστηκαν, με μόλις πέντε να επιζούν μέχρι τις ημέρες μας. Όσο για τον Kroboth, συνέχισε τη ζωή του παραδίδοντας μαθήματα οδήγησης.
ΚROBOTH ALLWETTERROLLER Σχεδιαστής: Gustav Kroboth Kατασκευαστής: Fahrzeug und Maschinenbau Gustav Kroboth Πλαίσιο: χαλύβδινο σωληνωτό Κινητήρας: δίχρονος αερόψυκτος μονοκύλινδρος Fichtel & Sachs Κυβισμός: 174 κ.εκ. Ισχύς: 9 ίπποι Κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 4 σχέσεων Ανάρτηση εμπρός: φύλλα σούστας Ανάρτηση πίσω: φύλλα σούστας Ανώτατη ταχύτητα: 75 χλμ./ώρα Τροχοί: 4.00 x 8 Μήκος: 2.800 χλστ. Πλάτος: 1.300 χλστ. Βάρος: 210 κιλά Περίοδος παραγωγής: Σεπτέμβριος 1954-Μάρτιος 1955 Μονάδες παραγωγής: 55 Διασωθείσες μονάδες: 5
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
