Περιπλανήσεις στο παρελθόν – Peerless GT

Το πρωτότυπο αυτού του πολύ όμορφου sports saloon με την εκτεταμένη χρήση αλουμινίου και το αμάξωμα από fibreglass είχε σχεδιαστεί από τον Bernie Rodgers, για λογαριασμό των ιδρυτών της Peerless John Gordon και James Byrnes. Κι ενώ αρχικά επρόκειτο να το ονομάσουν Warwick, προτίμησαν για εμπορικούς λόγους να το παρουσιάσουν στην αγορά ως Peerless GT. Το αυτοκίνητο, που είχε σωληνωτό πλαίσιο με χωροδικτύωμα, χρησιμοποιούσε πολλά μηχανικά μέρη από το Triumph TR3 (ο δίλιτρος κινητήρας, το κιβώτιο ταχυτήτων των τεσσάρων σχέσεων και η εμπρός ανάρτησή του προέρχονταν από το δημοφιλές βρετανικό μοντέλο). Από το ξεκίνημα κιόλας της σταδιοδρομίας του, το GT έδειξε τις μεγάλες δυνατότητές του, από πλευράς οδικής συμπεριφοράς και επιδόσεων. Άλλωστε, αυτό αποδείχθηκε και στις 24 ώρες του Μαν το 1958, όπου μια καλά προετοιμασμένη από το εργοστάσιο αγωνιστική έκδοση τερμάτισε στη 16η θέση της γενικής κατάταξης, με οδηγούς τους Peter Jopp και Percy Crabb. Κολακευτικά εκφράστηκε γι αυτό και ο σπουδαίος Βρετανός δημοσιογράφος αυτοκινήτου John Bolster, από τους σημαντικότερους στο είδος του τον 20ο αιώνα, δοκιμάζοντάς το για το περιοδικό Autosport.

Ωστόσο, σύντομα φάνηκε ποιά ήταν τα πραγματικά προβλήματα: Το κόστος παραγωγής του 4θέσιου coupe της Peerless ήταν μεγάλο και αυτό είχε ως συνέπεια η τιμή πώλησής του να μην είναι χαμηλότερη από καταξιωμένα και καλύτερης συναρμογής μοντέλα κατασκευαστών υψηλού κύρους, όπως της Jaguar για παράδειγμα. Μη μπορώντας να ξεπεράσει τον εαυτό της, η μικρού βεληνεκούς εταιρεία αναγκάστηκε το 1960 να σταματήσει την παραγωγή του, αλλά και να αναστείλει τη λειτουργία της λόγω οικονομικής δυσπραγίας. Έτσι, η ιστορία του μοντέλου υπό την επωνυμία της Peerless, σταμάτησε στις 325 μονάδες. Σε ένα από τα άγνωστα επεισόδια της ζωής του, ο John Gordon με τον Jim Keeble (που είχε την ιδέα για τη χρήση του Buick V8 στον διάδοχό του), έχοντας σαν βάση το σασί του Peerless GT και με την συνδρομή ενός κινητήρα της Chevrolet παρουσίασαν το 1960 το Gordon GT, το αμάξωμα του οποίου επιμελήθηκε ο Giorgetto Giugiaro, που τότε εργαζόταν στον οίκο του Bertone. Τέσσερα χρόνια αργότερα εκείνο το αυτοκίνητο οδηγήθηκε σε μια ολιγάριθμη παραγωγή, με την ονομασία Gordon-Keeble.

Ο Bernie Rodgers, μη μπορώντας να αποδεχθεί το άδοξο τέλος του τετράτροχου παιδιού του, ανέλαβε ο ίδιος τη συνέχεια της παραγωγής, ιδρύοντας μια εταιρεία με την επωνυμία Bernard Rodgers Developments Ltd και έδρα το Colnbrook του Buckinghamshire. Με μικρές αλλαγές στην εξωτερική εμφάνιση και πιο άκαμπτο πλαίσιο, το μοντέλο ξανάρχισε τη ζωή του, ως Warwick GT πλέον. To αυτοκίνητο δοκιμάστηκε το 1961 από το βρετανικό περιοδικό The Motor, οι μετρήσεις του οποίου έδειξαν ότι μπορεί να επιταχύνει από στάση έως τα 97 χλμ./ώρα σε 12,6 δευτερόλεπτα και να αναπτύξει τελική ταχύτητα που άγγιζε τα 170 χλμ./ώρα. Όσο για τη μέση κατανάλωσή του σε βενζίνη, μετρήθηκε στα 8,8 λτ./100 χλμ. Παρά ταύτα, ούτε τότε φάνηκε η εμπορική επιτυχία στον ορίζοντα, αφού το κόστος κατασκευής του αυτοκινήτου παρέμεινε υψηλό. Το οριστικό τέλος ήρθε το 1962, με το Warwick GT να αριθμεί συνολικά 40 μονάδες παραγωγής. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε επιχειρηθεί η εξέλιξη ενός διαδόχου του βρετανικού coupe, με την κατασκευή δύο πρωτοτύπων που χρησιμοποιούσαν τον ελαφρύ αλουμινένιο V8 κινητήρα των 3.5 λίτρων της αμερικανικής Buick, τον ίδιο που υιοθέτησε μετέπειτα η Rover Cars.

PEERLESS GT (1957) Αμάξωμα: δίθυρο coupe Designer: Bernie Rodgers Kινητήρας: 4κύλινδρος σε σειρά Κυβισμός: 1.991 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή: 83 mm x 92 mm Σχέση συμπίεσης: 8.5:1 Καρμπιρατέρ: 2 SU Ισχύς: 100 ίπποι στις 5.000 σ.α.λ. Ροπή: 16,3 χλγμ. στις 3.000 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 4 σχέσεων Ανώτατη ταχύτητα: 166 χλμ/ώρα 0-97 χλμ./ώρα: 12,8 δλ. Μέση κατανάλωση: 8,5 λτ./100 χλμ. Μήκος: 4.115 χλστ. Πλάτος: 1.600 χλστ. Ύψος: 1.270 χλστ. Μεταξόνιο: 2.400 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.295 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.295 χλστ. Aπόσταση από το έδαφος: 165 χλστ. Βάρος: 953 κιλά Περίοδος παραγωγής: 1957-1960 Μονάδες παραγωγής: 325