Στη Formula 1, ο αυθεντικός «Ιπτάμενος Φινλανδός» είναι ο Keke Rosberg, ο πρώτος που φόρεσε το στέμμα του πρωταθλητή και καταγόταν από τη χώρα που φημίζεται για τους οδηγούς.
Ο Keijo Erik Rosberg γεννήθηκε στη Στοκχόλμη στις 6 Δεκεμβρίου 1948, από Φινλανδούς γονείς. Το ‘Keke’ ήρθε αργότερα στη ζωή του, γιατί το Keijo ήταν -για κάποιο λόγο- δύσκολο στους δημοσιογράφους της εποχής να το προφέρουν.
Το μικρόβιο των αγώνων μπήκε στο μυαλό του νεαρού Keijo όταν ο πατέρας του αγωνίστηκε σε ράλλι στην πατρίδα τους. Η πρώτη του επαφή με το αυτοκίνητο, βέβαια, ήταν κάπως ιδιαίτερη: νήπιο ακόμα, έκατσε στην θέση του οδηγού, έβαλε μπροστά και πάτησε το γκάζι, τρακάρωντας στην πόρτα του γκαράζ.
Αυτό μόνο αποθαρρυντικό δεν ήταν για τον ίδιο, αφού μέσα στα επόμενα χρόνια κατέκτησε 5 φορές τον τίτλο του πρωταθλητή στο φινλανδικό πρωτάθλημα καρτ, ενώ το 1973 πέρασε σε σκανδιναβικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Όλη του την πρώιμη καριέρα, στις μικρότερες κατηγορίες, διεπόταν από το επιχειρηματικό του δαιμόνιο. Από νωρίς κατάλαβε ότι δεν έπρεπε να συντηρεί εκείνος την καριέρα του, αλλά οι διάφοροι χορηγοί που θα εξασφάλιζε – κι αυτό ακριβώς έκανε.
Άσημος ακόμα, σε κατηγορίες όπως η Formula Vee και η Ευρωπαϊκή F2, ο Rosberg θα προσέγγιζε χορηγούς και θα πωλούσε μέρος της φόρμας τους σε αυτούς, με οικονομικό φυσικά αντάλλαγμα. Έβαλε για τα καλά το στοιχείο του ‘product placement’ στο σπορ, σε μία εποχή που δεν ήταν τόσο διαδεδομένο (και απαραίτητο) όσο σήμερα, και το πιο ενδιαφέρον απ’ όλα είναι πως κατάφερνε μέσα από αυτήν την τακτική να εμφανίζει και σημαντικό κέρδος στο τέλος κάθε χρονιάς.
Το 1978 ήρθε η ώρα για τη μετάβαση στη Formula 1, και παρά τα χρήματα που είχε εξασφαλίσει, δεν μπόρεσε να αγοράσει μία θέση σε μία ανταγωνιστική ομάδα. Περιορίστηκε στην κάκιστη Theodore, και μέχρι τα 33 του χρόνια, πήγαινε από το ένα μη ανταγωνιστικό μονοθέσιο στο άλλο, περνώντας από τις ATS, Wolf και Fittipaldi.
Είχε γίνει πλούσιος από το σπορ, εξασφαλίζοντας για τον ίδιο και την οικογένειά του μία ζωή μέσα στη ευμάρεια, αλλά η καριέρα του έμενε στάσιμη, κι εκείνος μεγάλωνε.
Για καλή του τύχη, όμως, ο πρωταθλητής του 1980, Alan Jones, ανακοίνωσε την αιφνίδια αποχώρησή του από το σπορ, με τον Frank Williams να αναγκάζεται την τελευταία στιγμή να βρει έναν αντικαταστάση. Και η μοναδική εναλλακτική που έμοιαζε να ταιριάζει σε αυτό που ήθελε εκείνος, ήταν ο Rosberg.
Το 1982 ήταν μία τρομερά ιδιαίτερη χρονιά για το σπορ. Οι απεργίες των οδηγών στην αρχή της σεζόν, οι εξαιρετικά μικρές διαφορές ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες, καθώς και ο θάνατος του Gilles Villeneuve στιγμάτισαν εκείνο το πρωτάθλημα. Μέσα σε αυτήν την «αναρχία» και τις συνεχείς ανακατατάξεις, ο Rosberg κατάφερε -με μόλις μία νίκη, στη Ντιζόν- να στεφθεί πρωταθλητής.
Η προσωπικότητά του τον βοήθησε στο να γίνει τόσο ευπροσάρμοστος, όσο και οπορτουνιστής. Ήταν επιθετικός πίσω από το τιμόνι, αλλά όχι επικίνδυνος. Πίεζε στο όριο, και ήξερε να το βρίσκει, να το αγγίζει. Ο γύρος του στις κατατακτήριες στο Silverstone το 1985 ήταν ο ταχύτερος στην ιστορία του σπορ μέχρι τότε, και ένας από τους πιο θεαματικούς.
Οι σεζόν μετά την πρωταθληματική του ήταν μέτριες, με ελάχιστες εξάρσεις, ψήγματα του ταλέντου του. Μετά κι από ένα βραχύβιο πέρασμα από τη McLaren, ο Rosberg αποχώρησε από τη Formula 1, αλλά όχι κι από τους αγώνες.
Έτρεξε με sportscars για λογαριασμό της Peugeot τη διετία 1990-1991, και στο DTM με τις Mercedes και Opel. Έγινε μάνατζερ διάφορων οδηγών, μεταξύ άλλων και του Mika Hakkinen, ενώ υπήρξε η τέλεια πατρική φιγούρα για τον γιο του, Nico, που το 2016 θα επαναλάμβανε το κατόρθωμα του πατέρα του._Δ.Μ.
Στατιστικά της καριέρας του στη Formula 1:
• Σεζόν: 1978-1986
• Ομάδες: Theodore, ATS, Wolf, Fittipaldi, Williams, McLaren
• Εκκινήσεις: 128
• Πρωταθλήματα: 1 (1982)
• Νίκες: 5
• Βάθρα: 17
• Pole positions: 5
• Ταχύτεροι γύροι: 3
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
