Mika Hakkinen: Ο μαχητής

Ο Mika Pauli Hakkinen γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1968, κοντά στο Ελσίνκι, όπου κι είχε την πρώτη του επαφή με τα αυτοκίνητα, από τα 5 του έτη μάλιστα, οδηγώντας go-karts. Η πρώτη εντύπωση ήταν αρκετά δύσκολη: πάτησε το γκάζι, πίεσε και -αναπόφευκτα- τράκαρε, ευτυχώς χωρίς να τραυματιστεί.

Αυτό δεν τον επηρέασε καθόλου, όμως, και κατάφερε να πείσει τους γονείς του, ανθρώπους της εργατικής τάξης, να του αγοράσουν το πρώτο του καρτ, ώστε να αρχίσει να συμμετάσχει σε αγώνες. Μάλιστα, μέσα σα επόμενα χρόνια, τον ακολούθησαν σε αυτόν τον δρόμο όχι μόνο η αδερφή του, Nina, αλλά κι ο πατέρας του Harri κι η μητέρα του Aila. Οι τέσσερείς τους δημιούργησαν μία ομάδα που ταξίδευε μαζί από αγώνα σε αγώνα με minibus.

Το 1986, ο Mika κατακτά για 5η φορά τον τίτλο του πρωταθλητή Φινλανδίας στα καρτ, με τον Keke Rosberg να γίνεται ο μέντοράς του σε αυτά πρώτα σημαντικά χρόνια της καριέρας του, μέχρι και τα μονοθέσια.

Εκεί, ο νεαρός Hakkinen κέρδισε τρεις φορές το πρωτάθλημα της Σκανδιναβικής Formula Ford, το Opel Lotus Euroseries και τη Βρετανική Formula 3, το 1990, κάτι που τον είδε να ανεβαίνει γρήγορα στη Formula 1.

Εκεί τον περίμενε η Team Lotus, που βρισκόταν σε μία διαρκή κατάστασης αγωνιστικής καθίζισης και παρακμής, αλλά ο Hakkinen απλά νοιαζόταν να κάνει την παρουσία του αισθητή στις μεγάλες ομάδε – όπερ κι εγένετο.

Το 1993, ο Ron Dennis υπέγραψε τον 25χρονο Mika στην ομάδα της McLaren, πρώτα στο ρόλο του δοκιμαστή. Όταν, όμως, ο Michael Andretti αποχώρησε από το σπορ λίγο πριν το τέλος της σεζόν, ο Φινλανδός κλήθηκε να πάρει την θέση του, πλάι στον Ayrton Senna, τον οποίον και ξεπέρασε στις κατατακτήριες στο Εστορίλ.

Το 1994 προκάλεσε ένα ατύχημα 10 μονοθέσιων στο Hockenheim που του επέφερε ποινή αποκλεισμού για έναν αγώνα.

Με διαφορά, φυσικά, το πιο μεγάλο ατύχημα που είχε στην καριέρα του ήταν εκείνο στην Αδελαΐδα το 1995, τη χρονιά που ξεκίνησε η συνεργασία με τη Mercedes. Η MP4/9 απογειώθηκε όταν πάτησε σε θραύσματα, καταλήγοντας με τρομερή ταχύτητα στις μπαριέρες. Τη ζωή του έσωσε ο επικεφαλής γιατρός της FIA, Sid Watkins, που του έκανε επί τόπου τραχειοτομή για να του επιτρέψει να ανασάνει ξανά, μεταφέροντάς τον εγκαίρως στο νοσοκομείο.

Εκεί, ο Hakkinen πάλεψε να κρατηθεί στη ζωή, και τα κατάφερε. Ευτυχώς, το μόνο που έμεινε από εκείνο το ατύχημα ήταν μία ελαφρά δυσκολία στη ακοή που οδήγησε και σε πιο αργή ομιλία από τη μεριά του.

Το μεγάλο ερώτημα ήταν αν θα μπορούσε (ή αν θα ήθελε) να επιστρέψει στους αγώνες. Ο ίδιος το σκέφτηκε όσο ανάρρωνε στο σπίτι του στο Μονακό, και τελικά κατέληξε στο ότι ήθελε να συνεχίσει να κάνει αυτό που έκανε από μικρό παιδί.

Απέδειξε ότι μπορούσε να επιστρέψει στην ενεργό δράση σε ένα ιδιωτικό τεστ με τη McLaren το 1996, ενώ το 1997, συγκεκριμένα στο τελικό της Χερέθ, θα ερχόταν και η πρώτη του νίκη στο κορυφαίο επίπεδο, που έδρασε ως προοικονομία για την επόμενη διετία.

Τις σεζόν 1998 και 1999, ο συνδυασμός McLaren-Mercedes και Hakkinen ήταν ασταμάτητος. Ο πρώτος τίτλος «κλείδωσε» σε έναν αρκετά τεταμένο τελικό στη Suzuka, ενώ το ’99, ο τραυματισμός του Michael Schumacher στα μισά της χρονιάς έκανε σαφώς ευκολότερο το έργο του Φινλανδού να υπερασπιστεί τον τίτλο του.

Το 2000 και το 2001 ήταν μία διαφορετική περίοδος στην πορεία του 2 φορές πρωταθλητή. Μπορεί να ήταν ακόμα ανταγωνιστική η McLaren, αλλά ο ίδιος είχε γίνει πια πατέρας, πράγμα που τον έκανε να σκέφτεται αρκετά το ενδεχόμενο να αποσυρθεί για να προστατεύσει τον εαυτό του.

Αυτό έκανε με το τέλος του 2001, λέγοντας πως θα έλειπε απλά για έναν χρόνο. Στην πραγματικότητα, δεν επέστρεψε ποτέ, κι έκλεισε τη δεκαετία πορεία του με 20 νίκες, δύο τίτλους και μία μεγάλη κόντρα, βγαλμένη από τα παλιά, με τον Schumacher._Δ.Μ.

Στατιστικά της καριέρας του στη Formula 1:

• Σεζόν: 1991–2001

• Ομάδες: Lotus, McLaren

• Εκκινήσεις: 165

• Πρωταθλήματα: 2 (1998, 1999)

• Νίκες: 20

• Βάθρα: 51

• Pole positions: 26

• Ταχύτεροι γύροι: 25