Το παιδί θαύμα, ο ‘Baby Schumi’, το νέο μεγάλο όνομα της Formula 1 που πέτυχε όσα προορίζονταν για εκείνον, γράφοντας ιστορία σε κάθε του βήμα. Αυτός είναι ο Sebastian Vettel.
Ο Sebastian Vettel γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου 1987, στο Heppenheim της Γερμανίας, μία μικρή, επαρχιακή πόλη, στην οποία ο νεαρός Seb έκανε τα πρώτα του βήματα στους αγώνες. Ήταν μόλις τριών ετών όταν άρχισε να οδηγεί mini-kart, στην αυλή του σπιτιού, προτού φτάσει 7 ετών, όταν κι άρχισε να αγωνίζεται σε αγώνες kart σε εθνικό επίπεδο, μετρώντας τη μία επιτυχία μετά την άλλη.
Εκεί ήταν που τον είδε για πρώτη φορά τον ίνδαλμά του, ο Michael Schumacher, ο οποίος ήταν ήδη δύο φορές πρωταθλητής και ήρωας για όλα τα παιδιά στην πατρίδα του που ήθελαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
Κι όσο κι αν το ήθελε αυτό ο Sebastian κι η οικογένειά του, τα οικονομικά τους δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο. Τότε ήρθε στο προσκήνιο η Red Bull, που ενέταξε τον Vettel στο πρόγραμμα νέων οδηγών, το οποίο τότε έπαιρνε σάρκα και οστά.
Στα 17 του χρόνια, ο Vettel διέλυσε τον ανταγωνισμό στη γερμανική Formula BMW, κερδίζοντας 18 εκ των 20 αγώνων, εξασφαλίζοντας την θέση του δοκιμαστή στη BMW Sauber δύο χρόνια μετά, το 2007. Την ίδια χρονιά έκανε το ντεμπούτο του στη Formula 1, στο Grand Prix των ΗΠΑ, αντικαθιστώντας τον τραυματία Kubica. Η 8η θέση που πήρε εκεί τον έβαλε από νωρίς στα βιβλία των ρεκόρ, αφού έγινε ο νεότερος οδηγός στην ιστορία του σπορ που βαθμολογείτο.
Η Red Bull έδρασε γρήγορα και τον ενέταξε στην junior ομάδα της, την Toro Rosso, ξεκινώντας έτσι μία πορεία 7 ετών γεμάτων επιτυχίες.
Η πρώτη εξ αυτών θα ερχόταν το 2008, στο βροχερό Ιταλικό Grand Prix, όταν ο νεαρός Sebastian, με το πέμπτο καλύτερο μονοθέσιο εκείνης της χρονιάς, ξεχώρισε στις βρόχινες κατατακτήριες κατακτώντας την pole, ολοκληρώνοντας τον θρίαμβο την Κυριακή, κερδίζοντας τον αγώνα, όντας ο νεότερος νικητής στην ιστορία του σπορ μέχρι τότε.
Οι συνολικές εμφανίσεις του θα μπορούσαν να ήταν αρκετές για να δικαιολογήσουν την προαγωγή του στη Red Bull το 2009, αλλά εκείνη η μνημειώδης νίκη βοήθησε αρκετά τα πράγματα.
Στην πρώτη του χρονιά στη «μεγάλη» ομάδα, τα πήγε περίφημα. Οι νέοι κανονισμοί άλλαξαν άρδην τις ισορροπίες στο grid εκείνης της σεζόν, και μετά την αρχική κυριαρχία του συνδυασμού Button-Brawn, ο Vettel εκμεταλλεύτηκε τη δυναμική της RB5 για να κερδίσει τρεις φορές και να έρθει 2ος στο πρωτάθλημα των οδηγών.
Το 2010 ήταν ιδιαίτερο για διάφορους λόγους, αλλά πολύ περισσότερο γιατί ήταν η χρονιά με τους περισσότερους αγώνες, φτάνοντας για πρώτη φορά του 19. Και τους 19 τους κέρδισαν οι 6 οδηγοί των Ferrari, McLaren και Red Bull, με τους Alonso, Hamilton, Button και Webber να βρίσκονται στο διαρκές κυνήγι του τίτλου.
Ο Vettel, όμως, ήταν αυτός που θα έπαιρνε σπίτι το πολυπόθητο τρόπαιο, μην έχοντας ηγηθεί της βαθμολογίας ούτε μία φορά μέσα στη χρονιά παρά στο τέλος αυτής, χάρη στις σταθερές εμφανίσεις που έκανε και τα αρκετά στραβοπατήματα των αντιπάλων του. Θα γινόταν ο νεότερος πρωταθλητής στην ιστορία, ένα ρεκόρ που ακόμα δεν έχει σπάσει.
Το μομέντουμ που είχε πια τόσο ο ίδιος ο Vettel, όσο κι η ομάδα (υπό την τεχνική ηγεσία του Adrian Newey) φάνηκε το 2011. Ο ερχομός της Pirelli ως μοναδικού προμηθευτή ελαστικών βοήθησε τα πλείστα την αυστριακή ομάδα, που προσαρμόστηκε πρώτη στις νέες γόμες, και μαζί με το πρωτοποριακό ‘blown diffuser’ σύστημα της RB7, ο Γερμανός θα γινόταν για δεύτερη συνεχόμενη φορά παγκόσμιος πρωταθλητής, με 11 νίκες, 17 βάθρα και 15 pole positions σε 19 αγώνες.
Το 2012 θα αποδεικνυόταν η πλέον δύσκολη πρωταθληματική χρονιά του Vettel. Μέσα σε 20 αγώνες, ο Γερμανός έπρεπε να παλέψει με έναν εξίσου ανταγωνιστικό και ταλαντούχο αντίπαλο, τον Fernando Alonso (που ενδεχομένως να έκανε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του τότε). Οι δύο οδηγοί πάλεψαν για το τρόπαιο μέχρι το τέλος, που ήρθε στη βροχερή Βραζιλία, όταν ο Vettel κατάφερε να επιστρέψει στους βαθμούς μετά από ένα καταστροφικό τετακέ στην 4η στροφή του αγώνα, για να πανηγυρίσει τον 3ο τίτλο της καριέρας του.
Το 2013 θα κυριαρχούσε όπως έκανε και το 2011. Συνολικά κέρδισε 12 εκ των 19 Grand Prix, ενώ από το Βελγικό GP ως εκείνο στο Άμπου Ντάμπι, ήτοι 9 αγώνες, δεν έχασε ούτε μία φορά. Είχε γίνει ένα πια με τα μονοθέσια που σχεδίαζε ο Newey, που με τη σειρά του εξήρε την ωριμότητα που είχε πλέον πίσω από το τιμόνι ο 4κις πλέον πρωταθλητής.
Η είσοδο στην υβριδική εποχή, όμως, έδωσε ένα απότομο τέλος στο σερί. Η Renault είχε κατασκευάσει έναν αρκετά αναξιόπιστο κινητήρα, η Red Bull άργησε να βρει τα πατήματά της στη νέα φάση, κι ο ίδιος φάνηκε να μην μπορεί να οδηγήσει όπως πριν. Αυτά, σε συνδυασμό με την ταχύτητα που έδειξε από νωρίς ο νέος του teammate, Daniel Ricciardo ο οποίος κέρδισε και 3 φορές μέσα στη χρονιά, σε αντίθεση με την πλήρη ανομβρία του Vettel, και το κλίμα είχε γίνει πια πολύ φορτισμένο.
Η αποχώρησή του από τη Red Bull έγινε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, κι ο 27χρονος Sebastian μετέβη στη Ferrari, για να επαναλάβει όσα πέτυχε ο ήρωάς του στο Μαρανέλο.
Το 2015 κύλησε ιδανικά, παρά το νεαρό της συνεργασίας και το καταστροφικό 2014 που είχε προηγηθεί. Με 3 νίκες, η πρώτη στον δεύτερο κιόλας αγώνα με την ομάδα, στη Μαλαισία, ο Vettel ήταν στη μάχη του τίτλου, ακόμα κι αν ρεαλιστικά δε φαινόταν να είναι σε θέση να το καταφέρει.
Το 2016, η Scuderia δεν κατασκεύασε το μονοθέσιο που θα μπορούσε να δώσει τη δυνατότητα στον Γερμανό να παλέψει ξανά για τον τίτλο, όμως το 2017 φαινόταν πραγματικά πως θα μπορούσε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.
Η νίκη στην πρεμιέρα της σεζόν εκλείφθηκε ως μία σοβαρή ένδειξη ότι τα πράγματα είχαν αλλάξει, είχε έρθει η ώρα των Ιταλών μετά από μία δεκαετία αποτυχιών. Μέσα στη χρονιά, κατάφερε να κερδίσει 5 φορές και να μείνει εκτός βαθμών σε μόλις δύο αγώνες, αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον σκόπελο του Hamilton και της Mercedes, κι έμεινε 2ος στη βαθμολογία, εξαιτίας κι αρκετών θεμάτων αξιοπιστίας από την πλευρά της ομάδας του.
Το 2018 ήταν ακόμα καλύτερο για τον ίδιο και τη Scuderia. Η SF71H ήταν ένα ταχύτατο μονοθέσιο, είχε το πάνω χέρι στον κινητήρα. Τα πράγματα έμοιαζαν εξαιρετικά για τον 30χρονο πια Vettel, που όμως έκανε το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας του. Στη Γερμανία, σε συνεχώς εναλλασσόμενες συνθήκες με τη βροχή να έρχεται και να φεύγει συνέχεια, έχασε τα φρένα στο σημείο του σταδίου, και εγκατέλειψε, ενώ προηγείτο. Στην ουσία, εκεί έχασε όχι μόνο το πρωτάθλημα, αλλά και την ψυχολογία του, την αυτοπεποίθησή του.
Οι συνεχόμενες χρονιές χωρίς τίτλο, οι ήττες από τον Hamilton, τα προσωπικά λάθη είχαν γίνει πια μεγάλο βάρος στους ώμους του ανθρώπου που κάποτε είχε χαρακτηριστεί από τον Τύπο ως ο ‘Baby Schumi’. Ο ήρεμος και μεθοδικός Vettel του 2013 είχε γίνει ένας ιδιαίτερα ανυπόμονος, ανήσυχος οδηγός.
Σε αυτό δε βοήθησε καθόλου κι η έλευση του Charles Leclerc το 2019, που από την αρχή έδειξε τις προθέσεις του, κερδίζοντας σε Ιταλία και Βέλγιο, προτού απαντήσει ο Vettel στη Σιγκαπούρη. Η πραγματικότητα ήταν, όμως, πως ο νεαρός Μονεγάσκος, όπως και ο Ricciardo πέντε χρόνια νωρίτερα, ήταν καλύτερος από τον πολύπειρο teammate του.
Αναπόδραστα αυτό συνηγόρησε στην απόφαση της Scuderia να προχωρήσει χωρίς τον Γερμανό μετά το 2020, όταν και τελειώνει το συμβόλαιό τους, με το μέλλον του κάποτε κυρίαρχου οδηγού του grid να παραμένει -όσο γράφονται αυτές οι γραμμές- αβέβαιο.
Τα επιτεύγματά του, το πόσο έντονα επηρέασε την ιστορία μίας ολόκληρης ομάδας, βάζοντάς την στον χάρτη του motorsport, αυτά δεν μπορεί να τα πάρει κανείς από τον Sebastian Vettel, παρά τα όσα έχει περάσει, όσα έχει κάνει τα τελευταία χρόνια._Δ.Μ.
Στατιστικά της καριέρας του στη Formula 1:
• Σεζόν: 2007-
• Ομάδες: BMW Sauber, Toro Rosso, Red Bull, Ferrari
• Εκκινήσεις: 241
• Πρωταθλήματα: 4 (2010-2013)
• Νίκες: 53
• Βάθρα: 120
• Pole positions: 57
• Ταχύτεροι γύροι: 38
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
