Oι εξελίξεις στον κόσμο του αυτοκινήτου τριάντα χρόνια πριν
1972: H χρονιά των μικρώνMε νέα μοντέλα ρίχνονταν στη «μάχη» της Eυρώπης μερικοί από τους σημαντικότερους
κατασκευαστές, ενώ άλλοι ανέμεναν τα πρώτα αποτελέσματα από την εμπορική πορεία των
αυτοκινήτων που παρουσίασαν μόλις την προηγούμενη χρονιά.
Kείμενο: Σπύρος Xατήρας
Φωτογραφίες: Aρχείο K.K.
ANAMΦIBOΛA η πιο ξεχωριστή δημιουργία που παρουσιάστηκε το 1972 ήταν το τρίθυρο 5 TL από
τη Renault, ένα αυτοκίνητο μικρών διαστάσεων ―και κάτω των 1.000 κ.εκ. αρχικά―, με
μπροστινή κίνηση, 4κύλινδρο κινητήρα σε σειρά και τεράστιους για την κατηγορία του
εσωτερικούς χώρους. Oι Γάλλοι μηχανικοί που δούλεψαν για το «Πέντε» αλλά και ο σχεδιαστής
του, Mισέλ Mπουέ, τόνιζαν ότι το πόνημά τους ήταν το σημαντικότερο αυτοκίνητο από το ?59
που εμφανίστηκε το Mini. Kαι μπορεί αυτό να ακούστηκε υπερβολικό, όμως η πραγματικότητα
δεν απείχε πολύ από αυτήν τη δήλωση. «Oυσιαστικά» έγραφαν οι 4T εκείνο το καλοκαίρι «οι
Γάλλοι άφησαν τους Iταλούς, τους Iάπωνες και ιδιαίτερα τους Γερμανούς με τα μολύβια τους
μετέωρα». Oι τελευταίοι χρειάζονταν πλέον κάτι νέο για τη μικρή κατηγορία, καθώς πια δεν
τους κάλυπτε στις διεθνείς αγορές ως πρόταση το απαρχαιωμένο VW Beetle, που σχεδίασε το
?34 ο Πόρσε. Mε την έλευση και του νέου 5 TL, που προστέθηκε στα Fiat 128 και 127 της
προηγούμενης χρονιάς, ο πήχης της μικρής κατηγορίας ανέβηκε όσο ποτέ πριν. Στις αρχές της
δεκαετίας του ?70, παρότι δεν είχε ακόμα προκύψει η μεγάλη πετρελαϊκή κρίση, οι
περισσότεροι κατασκευαστές έδιναν ξεχωριστό βάρος στη μικρή αυτή κατηγορία. Tο ?72 λοιπόν
ήταν η χρονιά που τα προαναφερθέντα, ως τα πρώτα «ώριμων συνθηκών» μοντέλα της κατηγορίας
αυτής, έδωσαν τις εξετάσεις τους στην αγορά και πέτυχαν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.
Aπό τη Mεσόγειο στη Mάγχη
Στην Iταλία είχε ξεκινήσει η παραγωγή της πεντάπορτης Alfa Romeo Alfasud για τα
«φτωχότερα» εισοδήματα, με το μικρό «μπόξερ» κινητήρα των 1,2 λίτρων, που στο δρόμο έδινε
την αίσθηση αυτοκινήτου μεγαλύτερης κλάσης. Παράλληλα, η εταιρεία αναβάθμιζε την
τετράθυρη μπερλίνα της στα 2.000 κ.εκ. καταργώντας την έκδοση «1750». Eπίσης, στο χώρο
των supercar, η Lamborghini ξεκίνησε την παραγωγή ενός από τα εκρηκτικότερα αυτοκίνητα
όλων των εποχών, της 12κύλινδρης LP 500 με τον κινητήρα των 5 λίτρων, που έγινε
παγκοσμίως γνωστή με το όνομα «Countach». Aκόμα, η Innocenti, που κατασκεύαζε κατόπιν
αδείας το Mini στις εγκαταστάσεις της στο Mιλάνο, από εκείνο το χρόνο ενίσχυσε την γκάμα
της και με τους μεγαλύτερους κινητήρες των 1.275 κ.εκ. του Cooper S. Στη γειτονική
Γαλλία, η Alpine, το μικρό θαυματουργό εργοστάσιο από τη Διέπη, είχε ήδη έτοιμη τη
διάδοχο της A110, που είχε 6κύλινδρο κινητήρα σε διάταξη V και άκουγε στην κωδική
ονομασία A310. Tο ότι το αυτοκίνητο αυτό δεν κατόρθωσε να σταδιοδρομήσει το ίδιο
επιτυχημένα με τον προκάτοχό του στην αγορά και στους αγώνες οφείλεται και στην πολιτική
της «μητρικής» Renault, που με το διαφορετικό προσανατολισμό της δεν επέτρεψε την
περαιτέρω εξέλιξή του. Στην άλλη πλευρά της Mάγχης, από τη βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία
που προσπαθούσε να ισχυροποιηθεί ενοποιώντας τους περισσότερους εγχώριους κατασκευαστές
κάτω από το σχήμα της British Leyland (BL), δεν υπάρχουν νέα. Σαν τέτοια δεν μπορούν να
θεωρηθούν τα περιορισμένης παραγωγής πανάκριβα μοντέλα των παραδοσιακών της οίκων. Oύτε
βεβαίως και το ανεπαρκές από κάθε πλευρά Morris Marina, στο οποίο αρκετά ανώτατα στελέχη
της BL είχαν... εναποθέσει τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο αύριο.
Aπό το Pήνο στη Στοκχόλμη
H Ford ξεκινούσε την παραγωγή των νέων τετράθυρων Consul και Granada, εξοπλισμένων με
τους V4 κινητήρες των 1,7 λίτρων. Tα αυτοκίνητα αυτά έμειναν στην αγορά για κάποια
χρόνια, χωρίς να φέρουν στην εταιρεία τον «αποχαρακτηρισμό» από τη συνήθειά της να
προωθεί συντηρητικού σχεδιασμού αυτοκίνητα. Στην έκθεση της Γενεύης, που παρουσιάστηκαν
τα νέα Ford, ήταν παρόντα και δύο νέα μοντέλα από την Opel-GM, τα τετράθυρα Rekord με τα
4κύλινδρα σε σειρά μοτέρ των 1,7 και 1,9 λίτρων και τα δίθυρα Commodore με τον 6κύλινδρο
κινητήρα των 2.500 κ.εκ. Tα νέα αυτοκίνητα της Opel, παρά το γεγονός ότι διατηρούσαν τα
ονόματα των προκατόχων τους, διέφεραν από αυτούς υιοθετώντας αμαξώματα με καινούργιο
στοιχείο την αφθονία «τετράγωνων» επιφανειών. Στον αντίποδα των εξελίξεων, η Mercedes,
που είχε στα τέλη του ?71 λανσάρει τις δίθυρες σπορ εκδόσεις 350 SL και 350 SLC, δοκίμαζε
πολύ σοβαρά ένα σύστημα αντιμπλοκαρίσματος των τροχών κατά τη διαδικασία της επείγουσας
επιβράδυνσης του αυτοκινήτου. Όπως καλά μαντέψατε, το σύστημα αυτό δεν είναι άλλο από το
ABS. Στη Σουηδία, η Volvo, ο μεγαλύτερος Σκανδιναβός κατασκευαστής, εμπλούτιζε την γκάμα
της με μια variant έκδοση (ES) του σπορ αυτοκινήτου της 1800 E. Mόνο που το τελικό
αποτέλεσμα, από αισθητικής πλευράς, δεν ήταν τόσο όμορφο όσο θα περίμενε κανείς.
O άλλος κόσμος
Στην Iαπωνία δεν υπήρχαν σπουδαία νέα μοντέλα παρά την πληθώρα της παραγωγής και την
παρουσία των Toyota Corolla δεύτερης γενιάς, αφού οι κατασκευαστές της ¶πω Aνατολής δε
διέθεταν ακόμη αυτοκίνητα ευρωπαϊκού χαρακτήρα, που θα μπορούσαν να σταδιοδρομήσουν
πειστικά στις διεθνείς αγορές. Όμως αποδείχθηκε πως ήταν έτοιμοι για το «άλμα» και το
απέδειξαν περίτρανα ύστερα από ελάχιστα χρόνια. Στις HΠA, η βιομηχανία συνέχιζε την
τακτική της παραγωγής τεράστιων και βενζινοβόρων αυτοκινήτων, αφού αυτό ζητούσε η
αμφισβητούμενου γούστου και διαφορετικών αναγκαιοτήτων αγορά της. Θα προσγειωνόταν κι
εκείνη ανώμαλα, χωρίς όμως να βρει και τη λύση, στα χρόνια της πρώτης ενεργειακής κρίσης.
Kλείνοντας, θα αναφερθούμε και στο μοναδικό ελληνικό «προϊόν», που φιλοξενήθηκε στις
τελευταίες σελίδες της «Automobile Revue» του ?72: ήταν το μονοκύλινδρο, τρίτροχο Alta
των 200 κ.εκ., που κατασκευαζόταν κάπου στο Aιγάλεω με άδεια της γερμανικής Fuldamobil.