Ράλλυ RAC
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΡΑΛΛΥ, τελευταίος γύρος
O ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΩΝ ΦΙΝΛΑΝΔΩΝ
O Γιούχα Κάνκουνεν (Λάντσια Δέλτα) κέρδισε το δύσκολο Ράλλυ
RAC και εξασφάλισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οδηγών. Το ερώτημα
που τίθεται είναι: μετά τους Μπιαζιόν και Σάινθ, οι
Σκανδιναβοί επιστρέφουν στη φυσική τους θέση ή το στέμμα του
κορυφαίου _ράλυμαν_ είναι διαθέσιμο για όσους ικανούς από όπου
και αν κατάγονται;
Του Στράτη Χατζηπαναγιώτου
Φωτογραφίες: Ρεπόρτερ
TO ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ Πρωτάθλημα Οδηγών καθιερώθηκε το 1979. Πρώτος
κάτοχος του στέμματος ο Μπγιόρν Βάλντεγκαρντ, μετά τη διετία
Βάλτερ Ρερλ, οι Σκανδιναβοί, ’ρι Βάτανεν, Χάνου Μίκολα, Στιγκ
Μπλόμκβιστ, Τίμο Σάλονεν και Γιούχα Κάνκουνεν, δεν άφησαν σε
κανέναν _αλλοδαπό_ ούτε καν τη δυνατότητα διεκδίκησης του
τίτλου.
Τον τελευταίο της τίτλο η Φινλανδική ...μαφία κατέκτησε με τον
Κάνκουνεν το 1987. Τότε ο τελευταίος των _flying Fins_, που
οδηγούσε Λάντσια Δέλτα, διατήρησε τον τίτλο που κατείχε από
τον περασμένο χρόνο, κερδίζοντας τον Μάρκου Αλέν, το μεγάλο
χαμένο στην ιστορία του θεσμού στο RAC στα δάση της Ουαλίας
και της Σκωτίας.
H συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή. O Παγκόσμιος Πρωταθλητής,
χολωμένος από το επεισόδιο του Μόντε Κάρλο, μετακινήθηκε στην
Τογιότα και ανέλαβε τη διαπαιδαγώγηση του βρέφους τότε Σέλικα.
O Αλέν έμεινε στη Λάντσια, αλλά βρήκε στο δρόμο του ένα
φορμαρισμένο και κομψά προωθούμενο Μάσιμο Μπιαζιόν που
εξασφάλισε εύκολα τον τίτλο του 1988. O τίτλος της επόμενης
χρονιάς ήταν ακόμη πιό εύκολη υπόθεση για τον Ιταλό, σε μία
εποχή όπου οι Τογιότα παρέπαιαν και στη Λάντσια ο Λομπάρντι
δεν έχανε ευκαιρία να δείχνει την αντιπάθειά του στο μεγάλο
Μάρκου.
Το 1990 πολλά άλλαξαν. O Αλέν πήρε το μήνυμα και μετακόμισε
στη Σουμπαρού. O Κάνκουνεν κουρασμένος από την ταλαιπωρία με
την Τογιότα, επέστρεψε στο Τορίνο αφήνοντας την εξελιγμένη
πλέον Σέλικα στον Κάρλος Σάινθ, ένα φιλόδοξο Ισπανό, ταχύτατο
σε άσφαλτο και χώμα.
Τον ίδιο χρόνο χάρη στους τρεις άσσους (Κάνκουνεν, Μπιαζιόν,
Οριόλ), η πολύπειρη Λάντσια εξασφάλισε το Πρωτάθλημα
Κατασκευαστών με την αντικειμενικά ξεπερασμένη Δέλτα. H
Τογιότα, χάρη στην εμπειρία που απέκτησε στην πολιτική της
(ένας οδηγός με κουραστικό αλλά ολοκληρωμένο πρόγραμμα) και
στις δυνατότητες της Σέλικα, εξασφάλισε με τον Κάρλος Σάινθ το
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οδηγών.
O τίτλος του Ισπανού, που συνδυάστηκε με νίκες στα _ειδικά_
Ράλλυ των 1000 Λιμνών και RAC, πανηγυρίστηκε έξαλλα από όλους
ανά τον κόσμο πιστούς του χώρου.
H αντίδραση ήταν φυσιολογική γιατί το κατεστημένο της Λάντσια
έσπασε από ένα ιαπωνικό αυτοκίνητο με Ισπανό οδηγό, που δεν
βασίστηκε σε οδηγίες και στην έλλειψη συναγωνισμού μέσα κι έξω
(περίπτωση Μπιαζιόν;).
Τότε στο τέλος του περασμένου χρόνου όλοι υπέγραψαν την
καταδίκη των Φινλανδών και λοιπών Σκανδιναβών _που δεν
δουλεύουν, είναι κορεσμένοι, δεν _πηγαίνουν_ στην άσφαλτο, δεν
τους προστατεύουν οι επικεφαλής των ομάδων_ και άλλες
παρατηρήσεις που όμως δεν ισχύουν για όλους.
Οι Γιούχα Κάνκουνεν, Κένετ Έρικσον, από τη Φινλανδία και τη
Σουηδία αντίστοιχα, ήξεραν καλύτερα από τον καθένα ότι για να
επιβιώσουν και να ξαναζωντανέψουν το θρύλο έπρεπε να
αντιμετωπίσουν τους... διάφορους Κάρλος, Ντιντιέ κ.λπ., με τα
ίδια τους τα όπλα.
O τρόπος εργασίας άλλαξε και για τους δύο. Δυστυχώς, ο καλός
Έρικσον είναι καταδικασμένος λόγω αυτοκινήτου και βασικά λόγω
προγράμματος. O Γιούχα φρόντισε να γίνει απαραίτητος στη
Λάντσια ώστε να εξασφαλίσει την πίστη και τη δύναμη της
κορυφαίας ομάδας στην ιστορία των Ράλλυ, αποκλειστικά για τον
εαυτό του.
H φετινή χρονιά ξεκίνησε άσχημα για τους Κάνκουνεν-Πίρονεν που
δυσκολεύτηκαν στο Μόντε και βρέθηκαν εκτός συναγωνισμού στην
Πορτογαλία. Εν όψει Σαφάρι, ο πανέξυπνος Φινλανδός που δείχνει
...αδιάφορος έκανε τους υπολογισμούς του. Ήξερε καλύτερα από
τον καθένα ότι στην Αφρική με τις πολλές εκπλήξεις θα παίξει
το δικό του τελευταίο χαρτί.
_Αν ο Μίκι κερδίσει θα έχει αυτός τον πρώτο λόγο στην ομάδα,
ενώ κανείς δεν ξέρει ποτέ τί μπορεί να κάνει το ...τρελοκομείο
ο Οριόλ που με λίγη τύχη μπορεί να κερδίσει και στην ασφάλτινη
Κορσική και στα ελληνικά βράχια_.
Με τις παραπάνω σκέψεις ο Κάνκουνεν έκανε σοφό αγώνα στην
Αφρική και κέρδισε το Σαφάρι, ενώ το ίδιο συνέβη και στην
Ελλάδα και κέρδισε το Ακρόπολις.
Ήταν και τυχερός; Δεκτή η παρατήρηση, αν και τις περισσότερες
φορές την τύχη σου, και στους αγώνες, την φτιάχνεις μόνος.
Το φετινό καλοκαίρι σημαδεύτηκε με δύο νίκες του Σάινθ και
τότε ο Τζιόρτζιο Πιάντα, το νέο αφεντικό της ’μπαρτ μετά την
άτυχη μετακίνηση του Λομπάρντι στη Φεράρι, απογοητευμένος μετά
το _ένας διέλυσε τέσσερις_ έργο που γράφτηκε στην Αργεντινή,
έκανε την άτυχη δήλωση ότι από την ομάδα του λείπει ο
...Ισπανός.
O Κάνκουνεν δεν εκφράζει ούτε τη δυσαρέσκειά του με δηλώσεις
εν θερμώ, όπως κάνει κάθε φορά που χάνει ο Σάινθ, ούτε με
μορφασμούς σε στυλ Αλέν.
H σκιά περνάει από τα μπλε του μάτια και οι απαντήσεις
δίνονται στις ειδικές διαδρομές. Κέρδισε, μετά το λάθος του
Σάινθ, το δικό του Ράλλυ των 1000 Λιμνών, ενώ λίγες εβδομάδες
αργότερα _έστειλε_ το _Νότιο_ για ιατρικές εξετάσεις μετά την
έξοδο που είχε στην Αυστραλία αγώνα όπου, κατά τη γνώμη μας σε
συνδυασμό με την εγκατάλειψη του Σάινθ και στην Ισπανία,
κρίθηκε ο τίτλος.
Όλα τα παραπάνω είναι συνδεδεμένα και με την εσωτερική όσο και
έξυπνα καμουφλαρισμένη αναγέννηση της Δέλτα που, από το
Ακρόπολις και μετά, έχει μεταβληθεί σε TGV χάρη και στην
προσπάθεια της Μισλέν.
_O Σάινθ οδηγήθηκε σε λάθη γιατί απλά δεν έχει πλέον το
καλύτερο αυτοκίνητο_, δήλωσε πριν το Σαν Ρέμο ο Μπιαζιόν και
ίσως και σε αυτήν τη ...λεπτομέρεια οφείλεται η μεγάλη αλλαγή
στην έκβαση των αγώνων από τη μέση της χρονιάς και μετά.
Στον Ιταλικό αγώνα, ο Κάνκουνεν έκανε ένα από τα σπάνια λάθη
του, γεγονός που δεν εκμεταλλεύτηκε ο άτυχος Σάινθ.
Στην Ισπανία, στα πάτρια εδάφη, σε έναν αγώνα που η αναβάθμισή
του, σε βάρος του δικού μας Ράλλυ Ακρόπολις, στηρίζεται και
στις δημόσιες σχέσεις που καλιεργεί ο _ματαντόρ_, οδηγικό
σφάλμα δεν έγινε αλλά, ο πρώην, πλέον, Παγκόσμιος Πρωταθλητής
πλήρωσε την απειρία της ομάδας του. Απροστάτευτες έμειναν στο
_παρκ φερμέ_ της πρώτης ανασυγκρότησης από την υγρασία οι
Σέλικα και ο κινητήρας στο αυτοκίνητο του Ισπανού αρνήθηκε να
λειτουργήσει. Στο σέρβις, στην έξοδο του χώρου στάθμευσης όπου
το αυτοκίνητο έφτασε _σπρώχνοντας_, δεν υπάρχει
μηχανολόγος-ηλεκτρονικός ικανός να προσδιορίσει τη βλάβη και
να την επισκευάσει.
Στην αντιπέρα όχθη οι Δέλτα ήταν σκεπασμένες και στο πρώτο
σέρβις βρίσκονται πάντα δύο ηλεκτρονικοί, ένας της ’μπαρτ και
ένας της Μαρέλι.
Οι τελευταίοι μαζί με το πλήρωμα του αυτοκινήτου είπαν
_καλημέρα Πρωτάθλημα_ βλέποντας πληγωμένη τη λευκή-κόκκινη
Σέλικα του άτυχου σε αυτήν τη φάση Ισπανού.
Και δικαιώθηκαν όλοι, Ιταλοί, Γάλλοι και Φινλανδοί τρεις
εβδομάδες αργότερα, όταν στα σκοτεινά βρετανικά δάση με τις
λασπωμένες διαδρομές και τις δεκάδες χιλιάδες πειθαρχημένους
θεατές, εξασφάλισαν και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οδηγών.
Στο RAC, τελευταίο αγώνα του Πρωταθλήματος, όπου θα κριθεί ο
τίτλος ανάμεσα σε Σάινθ και Κάνκουνεν, ή για να είμαστε
ακριβείς, ανάμεσα σε Τογιότα και Λάντσια, οι δύο κορυφαίες
ομάδες έδειξαν τη διαφορά αναμεσά τους και με άλλες επιλογές.
_Όλοι για τον Κάρλος, θεατές οι Γιόνσον, Έρικσον_, αποφάσισαν
οι ’ντερσον, Γκαλάρ.
_Οι Οριόλ, Μπιαζιόν, δίπλα στον Γιούχα_, απάντησαν οι
Πετρόνιο, Πιάντα, Μπαρτολέτο που γνωρίζουν καλύτερα από τον
καθένα τί μπορεί να πετύχει αν είναι καλά ρυθμισμένη η ιταλική
μηχανή.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα, μία επίσκεψη στα σέρβις και των
δύο ομάδων αρκούσε για να αντιληφθείς τί συμβαίνει σήμερα στα
Ράλλυ.
Μόνο που δεν τραγουδούσαν οι Ιταλοί μηχανικοί, πέφτοντας με τα
μούτρα στις Δέλτα του Μίκι, του Κέκε του Ντιντί. Την ίδια ώρα
ο Μπαρτολέτο καμάρωνε για το ρεσιτάλ του _δικού του_ Οριόλ και
έδινε κουράγιο στον Κάνκουνεν που είχε το δυσκολότερο ρόλο.
Στο motorhome της Λάντσια πριν την πρώτη ανασυγκρότηση οι
Πίρονεν, Σιβιέρο και ο τρομαγμένος από το ρίσκο του οδηγού του
Οσελί, δοκιμάζουν pasta και ανταλλάσσουν απόψεις με τον Νίνι
Ρούσο. Οι Γάλλοι της Μισλέν που έμαθαν επιτέλους ιταλικά και
συνεννοούνται περίφημα με τους _τουρινέζους_, δίνουν τον
καλύτερο εαυτό τους, ώστε οι πεντάθυρες Δέλτα να φρενάρουν
ίσια στη λάσπη και να μην χάνεται χρόνος με θεαματικά αλλά
καθόλου αποτελεσματικά _φλικ_. (Τοποθέτηση του αυτοκινήτου
πριν τη στροφή, σε ανάποδη φορά από αυτήν της στροφής). H
παραπάνω τεχνική χαρακτήριζε την προσπάθεια του Σάινθ που δεν
έκρυβε τη δυσαρέσκειά του για τα λάστιχα Πιρέλι στο
συγκεκριμένο αγώνα.
Στην αντίπερα όχθη, πολλά έχουν αλλάξει από τα περασμένα
χρόνια. O Ούβε ’ντερσον μαζί με το Λέξους απέκτησε και το
ανάλογο ύφος. O Σάινθ δείχνει κουρασμένος, απογοητευμένος. Δεν
έχει τον αέρα του νικητή και τα καστανά του μάτια έχουν χάσει
τη φλόγα τους. O Λούις Μόγια διατηρεί το χιούμορ του αλλά,
μάταια ψάχνει κάποιον γύρω του ώστε να το εξαντλήσει. Οι
μηχανικοί έχουν πολλή δουλειά και προσπαθούν να εντοπίσουν
γιατί ζεσταίνεται ο κινητήρας. Όταν στο Κίλντερ την επομένη θα
εντοπίσουν τη βλάβη (περνούσε νερό στο θερμοστάτη), είναι πιά
πολύ αργά. Σε συνδυασμό και με μία έξοδο του δικαιολογημένα
αγχωμένου Ισπανού, θα χαθεί πολύς χρόνος για την αλλαγή της
κεφαλής και μαζί το στέμμα των οδηγών που πρέπει να παραδοθεί
άμεσα στον _ξανθό_.
O τελευταίος θα κερδίσει για δεύτερη φορά και τον αγώνα, όταν
οι Οριόλ-Οσελί, οι ταχύτεροι στις ειδικές αναμετρήσεις, θα
βρεθούν με τις πόρτες στη λάσπη και θα χάσουν 40_ και 11
θέσεις στη γενική κατάταξη.
Θα επιστρέψουν όμως οι Γάλλοι τον επόμενο χρόνο και τότε στο
τρίτο τους RAC μείνετε μαζί τους γιατί το αξίζουν, είτε
οδηγούν, είτε συζητούν στο περιθώριο κάθε αγώνα.
Αντίστοιχα μείνετε με τον Κόλιν Μακρέι, τον 23χρονο γιό του
Τζίμι, που με το Λέγκασι ήταν ο μόνος που χωράει μαζί με τους
_τρεις_ στην καρδιά μας και στο γραπτό μας. O _μικρός_, που
θυμίζει Βάτανεν στα νιάτα του, ίσως είναι η τελευταία ελπίδα
των Βρετανών να γράψουν ιστορία στο RAC αλλά και γενικότερα
στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ.
Σήμερα που τα σύνορα άνοιξαν και τα τείχη έπεσαν υπάρχει χώρος
για όλους.
Οι δρόμοι ανήκουν σε όλους και δεν παίζει ρόλο το διαβατήριο
του καθενός. Χθές ο Σάινθ, σήμερα ο Κάνκουνεν που επέστρεψε,
αύριο ο πανέτοιμος Οριόλ, το 1993 ο Μπιαζιόν με το νέο Έσκορτ,
αν στη Φορντ ακολουθήσουν το γενικότερο εγερτήριο. Το 1994,
χρονιά που με την πρόταση του Μαξ Μόσλεϊ δεν θα προσμετρήσει
το Ακρόπολις στο Πρωτάθλημα, τον τίτλο μπορεί να κερδίσει ο
Κόλιν Μακρέι με Τογιότα, με Λάντσια ή με οποιονδήποτε
κατασκευαστή τους ακολουθήσει σε οργάνωση και σε εμπλοκή.
H ζωή συνεχίζεται σε ασφάλτινες και χωμάτινες ειδικές
διαδρομές με στόχο τη βελτίωση και των δικών σας αυτοκινήτων.
Μείνετε στο χώρο των Ράλλυ, την πλέον πραγματική μορφή αγώνων
αυτοκινήτου όπου η τεχνολογία και το ρίσκο βρίσκουν καταφύγιο
στα ομορφότερα και πλέον απόκρυφα μέρη όλου του κόσμου._Σ.Χ.
BETWEEN HAROGATE and CHESTER
Παρακολουθήσαμε για σας ένα ακόμη RAC τα τελευταία χρόνια. Την
ομάδα κρούσης του περιοδικού αποτελούσαν ο _ράλλυ έντιτορ_ και
ο άνθρωπός μας στην Αγγλία Βασίλης Χαρίτος, γνωστός και σαν
_Βεληγκέκας_. Ήταν μαζί τους ακόμη η Τώνια Παυλή και ο Κώστας
Αποστόλου με την 20χρονη κόρη του που σπουδάζει και φωτογραφία
στην Αγγλία. Την ευθύνη του φωτογραφικού υλικού είχαν η
Βασιλική Μήτσουρα και ο Χρήστος Καραγιωργάκης, της Ρεπόρτερ
ΕΠΕ.
Χιλιάδες Βρετανών παρακολούθησαν τις διαδρομές στα πάρκα την
Κυριακή πριν τη μεγάλη αναμέτρηση στα δάση. Για την ιστορία
στη διαδρομή Τσάσγουορθ κόπηκαν 23.000 εισιτήρια των 3 λιρών!
Όλοι οι θεατές ήταν πειθαρχημένοι και ακολουθούσαν χωρίς
αντίρρηση τις οδηγίες χιλιάδων κριτών.
H ενημέρωση πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα γίνεται με
μοναδικό τρόπο. Το γραφείο ενημέρωσης θεατών που διαθέτουν οι
οργανωτές και τα αντίστοιχα των υποστηρικτών κάνουν σπουδαία
δουλειά. Όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα ζωντανής παρακολούθησης
ενημερώνονται ανά πάσα στιγμή μέσω Τέλετεξτ. Αν διαθέτουν
φορητό τηλέφωνο και ανεκτικό άνθρωπο στο σπίτι, τόσο το
καλύτερο, αφού συνδυάζεις ζωντανή παρακολούθηση με άμεση γνώση
των αποτελεσμάτων.
Στο Τσέστερ, στο περιθώριο του αγώνα ο πρόεδρος της FISA
συνάντησε όλους τους επαγγελματίες οδηγούς και τους
εκπροσώπους των κατασκευαστών που συμμετέχουν στο Πρωτάθλημα.
Θέμα της συζήτησης οι αγώνες του Πρωταθλήματος την επόμενη
τετραετία. Στις προτάσεις του προέδρου (διάβασε άλλες
γραμμές), οι κατασκευαστές ζήτησαν εκτός από τα Ράλλυ Σαφάρι
και Μόντε Κάρλο να εξαιρεθούν από τις εναλλαγές και τα Ράλλυ
RAC και Αργεντινής.
Στο Χαρογκέιτ, η νέα αίθουσα εργασίας των δημοσιογράφων
συγκέντρωσε τα κολακευτικά σχόλια όλων των εκπροσώπων του
τύπου που εντυπωσιάστηκαν από τη διαρρύθμιση του χώρου και τις
πολλές διευκολύνσεις. Αρκετοί μάλιστα βλέποντας τους Έλληνες
απεσταλμένους έσπευσαν να εκδηλώσουν τη δυσαρέσκειά τους για
τον OTE που τους ταλαιπωρεί.
Στο Ντόνικτον, στη γνωστή πίστα, οι οργανωτές δημιούργησαν μία
ενδιαφέρουσα μικτή διαδρομή. Τα αυτοκίνητα που χωρίστηκαν σε
δεκάδες έπαιρναν εκκίνηση κάθε 20__ και ζήτω το θέαμα για
περισσότερους από 20.000 θεατές.
O Πέντι Αρίκαλα παλιός νικητής του αγώνα, ανακοίνωσε ότι ο
τραυματισμός του στο περσινό Ράλλυ Σαν Ρέμο δεν του επιτρέπει
να συνεχίσει την καριέρα του στα Ράλλυ. O Φινλανδός τον
επόμενο χρόνο ίσως συμμετάσχει σε αγώνες ταχύτητας.
O Μπλόμκβιστ έχασε την μπροστινή πινακίδα κυκλοφορίας και
δυσκολεύτηκε να πείσει τους Βρετανούς αστυνομικούς να του
επιτρέψουν να συνεχίσει τον αγώνα. Οι Βρετανοί αστυνομικοί
είναι πολύ αυστηροί, αντιπαθούν το διάλογο και δεν χαρίζονται
σε κανένα.
Στη μάχη των ειδικών διαδρομών, 18 απόλυτους χρόνους σημείωσε
ο Οριόλ, 8 ο Κάνκουνεν, 7 ο Μακρέι, 5 ο Κάρλος Σάινθ και από
μία οι Μπιαζιόν, Βάτανεν, Αλέν, Λιουέλιν.
Στη μάχη της νορμάλ κατηγορίας, ο Σουηδός Βάλφρινσον ξεκίνησε
εντυπωσιακά με το Μιτσουμπίσι Γκάλαντ VR4. Όταν τον πρόδοσε ο
κινητήρας του και εγκατέλειψε, τη νίκη πήρε ο Βρετανός Χεντ
που άλλαξε 5 φορές(!) το κιβώτιο του Φορντ Σιέρα. Στον ίδιο
χώρο ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής Ντε Μέβιους ταλαιπωρήθηκε με τον
κινητήρα του Μάζντα 323 GTX, κάτι που του στοίχισε πολλές
θέσεις στην κατάταξη.
H Μίκα Σιλάνκοβα η πρώτη κυρία της χρονιάς ακόμη μία φορά,
πήρε εκκίνηση και ...εγκατέλειψε. O κανονισμός προβλέπει 8
εκκινήσεις και λόγω απουσίας άλλων κυριών για τη Φινλανδέζα
αρκούσαν τρεις ουσιαστικά αγώνες για να εξασφαλίσει το
Κύπελλο.
Οι Κάνκουνεν-Πίρονεν, κέρδισαν το RAC και εξασφάλισαν για
τρίτη φορά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα των Οδηγών. Οι Φινλανδοί
της Λάντσια, το χρόνο που φεύγει κέρδισαν και τα Ράλλυ Σαφάρι,
Ακρόπολις, 1000 Λίμνες και Αυστραλίας, χαρίζοντας στον Ιταλό
κατασκευαστή με τη λαμπρή ιστορία στο χώρο και το Παγκόσμιο
Πρωτάθλημα Ράλλυ.
Οι Οριόλ-Οσελί με τη Λάντσια του Τζόλι κλάμπ, ο ταχύτερος
συνδυασμός της χρονιάς σε άσφαλτο και χώμα, ήταν οι άνθρωποι
του αγώνα και στα Βρετανικά δάση. Ένα λάθος τους στοίχισε τη
νίκη αλλά σαν γνήσιοι επαγγελματίες, στο τέλος του αγώνα
βοήθησαν τον Κάνκουνεν.
Κάρλος Σάινθ-Λούις Μόγια-Τογιότα Σέλικα. Οι άτυχοι του
Βρετανικού αγώνα είναι και οι μεγάλοι χαμένοι του 1991.
Προβλήματα με τον κινητήρα της Σέλικα και μία έξοδός τους
περιόρισε στην τρίτη θέση, αποτέλεσμα που τους αποκλείει από
τη μεγάλη γιορτή της απονομής του Πρωταθλήματος.
Τα Μιτσουμπίσι Γκάλαντ VR4s, δεν έπεισαν κανέναν ότι μπορούν
να συναγωνιστούν τις Λάντσια και Τογιότα. Το περιορισμένο
αγωνιστικό πρόγραμμα έχει στοιχίσει στην εξέλιξη του
αυτοκινήτου σήμερα που τα Ράλλυ, τουλάχιστον στην τεχνολογία,
θυμίζουν F1. Στον επίλογο, ο Έρικσον πάντα ταχύς και
αποτελεσματικός, τερμάτισε δεύτερος, ενώ ο Σάλονεν στο τέλος
άντεξε στην πίεση του Βάτανεν και τερμάτισε τέταρτος.
Τα Σουμπαρού Λέγκασι απέκτησαν επιτέλους δυνατούς κινητήρες
ικανούς να τα οδηγήσουν στην κορυφή. Ενθουσιώδεις οδηγούς
είχαν πάντα κάτι που διαπιστώθηκε και στα Βρετανικά δάση, με
τις επιδόσεις αλλά και τις εξόδους των Μακρέι, Αλέν. O ’ρι
Βάτανεν, που επέστρεψε στο χώρο που λατρεύει, βρήκε αμέσως το
ρυθμό και μόνο όταν τον άφησαν μόνο οι τημ mates του, _σήκωσε
πόδι_ και τερμάτισε πέμπτος.
’μεση προσαρμογή και στον αγώνα με τις περιορισμένες δοκιμές
από τον Φρανσουά Ντελεκούρ του ταχύτερου και πλέον
αποτελεσματικού οδηγού της Φορντ. Σε ό,τι αφορά το
αμφιλεγόμενο, με την αγωνιστική του περιβολή Σιέρα 4x4,
χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά ώστε η καλή βάση να γίνει
κορυφαίο αυτοκίνητο σε άσφαλτο και χώμα. Τελευταία ελπίδα ο
Μπιαζιόν, αρκεί οι Βρετανοί να τον καταλάβουν.
Τα Νισάν Σάνι GΤiR,έχασαν βάρος και οι κινητήρες τους κέρδισαν
ίππους. Στη μάχη με το χρονόμετρο κινούνται σε επίπεδο Λέγκασι
και VR4, όντας ταχύτερα από το 323, αλλά σαφώς πιό αργά σε
σχέση με τη Δέλτα και τη Σέλικα. Σε ό,τι αφορά το ζητούμενο,
δηλαδή τα αποτελέσματα, τόσο ο Μπλόμκβιστ όσο και ο Λιουέλιν
εγκατέλειψαν από ατυχίες.
Τί γυρεύει ένας δοξασμένος 50άρης στα Βρετανικά δάση με ένα
καλό αυτοκίνητο που συντηρεί μία υπο αμφισβήτηση ομάδα; O
Χάνου Μίκολα, ο τέσσερις φορές νικητής του RAC, οδήγησε όπως ο
καλύτερος επαγγελματίες το Μάζντα 323, ένα αυτοκίνητο που
προσαρμόζεται περίφημα στους λασπωμένους δρόμους.
Μετά την εγκατάλειψη του Βάλφρινσον, η κατηγορία N έγινε
υπόθεση των Φορντ Σιέρα 4x4. Ταχύς και αποτελεσματικός ο
Βρετανός Χεντ ξεπέρασε σειρά κατεστραμμένων κιβωτίων ταχυτήτων
και _κέρδισε_ τον αγώνα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
1. Κάνκουνεν-Πίρονεν, Λάντσια Δέλτα, 5.46.43, 2. K.
Έρικσον-Παλμάντερ, Μιτσουμπίσι, 5.49.35, 3. Σάινθ-Μόγια,
Τογιότα Σέλικα, 5.52.43, 4. Σάλονεν-Σίλαντερ, Μιτσουμπίσι,
5.55.34, 5. Βάτανεν-Μπέργκλουντ, Σουμπαρού Λέγκασι, 5.54.50,
6. Ντελεκούρ-Γκραταλούπ, Φορντ Σιέρα, 6.01.40, 7.
Μίκολα-Γιόχανσον, Μάζντα 323, 6.02.41, 8. Ντουέζ-Βίχα, Τογιότα
Σέλικα, 6.08.44, 9. Σαμπί-Φοσίγ, Λάντσια Δέλτα, 6.10.42, 10.
’ιτκεν-Τόρνερ, Φορντ Σιέρα, 6.23.28, 11. Χεντ-Κάμπελ, Φορντ
Σιέρα, 6.27.00 (1ος Ομάδας N), 12. Οριόλ-Οσελί, Λάντσια Δέλτα,
6.30.48.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ
Πρωτάθλημα Οδηγών: 1. Κάνκουνεν 150, 2. Σάινθ 143, 3. Οριόλ
101, 4. Μπιαζιόν 69, 5. K. Έρικσον 66, 6. Σβάρτς 55.
Πρωτάθλημα Κατασκευαστών: 1. Λάντσια 137, 2. Τογιότα 128, 3.
Μιτσουμπίσι 62, 4. Φορντ 54, 5. Μάζντα 44, 6. Σουμπαρού 42.
Κύπελλο Ομάδος N: 1. Ντε Μέβιους 56, 2. Καπντεβίλα 18, 3.
Μπεντίνι 17.
Κύπελλο Κυριών: 1. Σιλάνκοβα.