Νίκος Δήμου

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΠΟΙΗΣΑΜΕ THN ΠΟΛΙΤΙΚΗ, τώρα ποδοσφαιροποιούμε και τα
αυτοκίνητα; Δεν τολμάς να εκφράσεις μιά γνώμη και αμέσως
χαρακτηρίζεσαι "οπαδός" - και αντιμετωπίζεις άλλους φανατικούς
οπαδούς. Μόνο η θύρα 7 μας λείπει ακόμα!

Θα δείτε και στην αλληλογραφία αυτού του τεύχους οργισμένες
επιστολές οπαδών των ιταλικών ή γαλλικών αυτοκινήτων που
επιτίθενται εναντίον μου (και εναντίον του αυτοκινήτου μου,
και της θείας μου ακόμα...) επειδή έθιξα τα είδωλά τους. Με
χαρακτηρίζουν δε αυτόματα οπαδό των γερμανικών ή ιαπωνικών
επειδή έγραψα ότι είναι πιό αξιόπιστα.

Αλλά το ότι είναι πιό αξιόπιστα, δεν αποτελεί γνώμη ή άποψη -
είναι γεγονός. 'Ολες οι στατιστικές των ευρωπαϊκών λεσχών
αυτοκινήτου, των ευρωπαϊκών (επιμένω) mot, tuev, (δηλ. KTEO)
το επιβεβαιώνουν. Ακόμα και οι σφυγμομετρήσεις των κατόχων
(όπως αυτή του Automobile) το πιστοποιούν. Αυτό δεν σημαίνει
πως εγώ είμαι οπαδός κανενός!

Είναι σαν να ισχυρισθείτε πως όταν ένας μικροβιολόγος αναφέρει
σε μιά έκθεσή του ότι μέτρησε περισσότερα λευκά αιμοσφαίρια,
είναι οπαδός των λευκών αιμοσφαιρίων!

Ούτε καταλαβαίνω τί θα πει οπαδός των γερμανικών (ή ιταλικών)
αυτοκινήτων. 'Ολων; Τί γενικεύσεις είναι αυτές; Υπάρχουν
γερμανικά αυτοκίνητα που δεν τα πάω με το τίποτα - π.χ. το VW
Polo ή το Passat ή πάλι τα περισσότερα Audi και Ford. Αντίθετα
υπάρχουν ιταλικά που τα λατρεύω, όπως η Alfa Romeo 164. Με τα
ιαπωνικά το ίδιο: δεν με γοητεύει καθόλου ένα Mitsubishi
Galant ή οποιοδήποτε Subaru ή Isuzu.

Οι στατιστικές επιτρέπεται να γενικεύουν, διότι βγάζουν μέσους
όρους. Το γούστο όμως είναι πάντα εξατομικευμένο και
προσωπικό. Αφορά μόνο συγκεκριμένα πράγματα.

Μην προσπαθείτε λοιπόν να με εμπλέξετε στα ποδοσφαιρικά σας.
Δεν θα γίνει εδώ Ιταλία - Γερμανία, όπως Παναθηναϊκός -
Ολυμπιακός. 'Ανθρωποι που ασχολούνται με μηχανές και
τεχνολογία, υποτίθεται ότι έχουν ορθολογικό τρόπο σκέψης και
δεν αντιδρούν όπως η μάζα των ποδοσφαιρόφιλων. H τεχνολογία
είναι στοχασμός, ένα μηχάνημα είναι όπως ένα βιβλίο - μέσα του
βλέπεις την εξέλιξη των σκέψεων του δημιουργού του. Οι
άνθρωποι της αυτοκίνησης έχουν αναλυτικό πνεύμα, κριτήρια,
γούστο. Δεν φανατίζονται, ούτε βρίζουν. Ψύχραιμα κρίνουν και
να αποδέχονται το σωστό, όπου το βρίσκουν.

ΑΛΛΟΣ ΣΥΜΠΕΡΑΙΝΕΙ OTI ΜΙΣΩ THN HYUNDAI επειδή με ενόχλησε το
τρίτο μάτι της. Μα είναι δυνατόν να ΜΙΣΗΣΕΙ κανείς μιά μάρκα
αυτοκινήτου; Τι παραμόρφωση συναισθηματικών όρων είναι αυτή;
Το πολύ πολύ να συμπαθεί ή να αντιπαθεί - και πάλι όχι μιά
μάρκα ολόκληρη - ένα μοντέλο ίσως.

Είσαστε παθιασμένοι άνθρωποι, αναγνώστες. Καλό είναι το πάθος,
όταν δεν γυρίζει σε φανατίλα. Φυλάξτε το όμως γιά πράγματα πιό
σημαντικά. Π.χ. γιά τον έρωτα. 'H τη δουλειά. Εκεί γίνεται
δημιουργικό.

Με την ευκαιρία, απαντάω και στον Π.Φ. Γνωρίζω πως το τρίτο
φως είναι αμερικάνικη επινόηση. 'Ομως αρκετές μελέτες έδειξαν
πως όλα τα πρόσθετα φώτα φρένων (και τα διπλά, στο πίσω τζάμι
που ήταν κάποτε της μόδας) δεν προσφέρουν περισσότερη
ασφάλεια. Υποψιάζομαι λοιπόν ότι στις ΗΠΑ διατηρείται γιά
διακοσμητικούς λόγους. (Οι Αμερικάνοι αγαπάνε τα νίκελ, τα
φωτάκια - φρου φρου και αρώματα). Εν πάση περιπτώσει, όποια
βιομηχανία θέλει να το χρησιμοποιεί, ας βάλει και ένα dimmer
γιά τη βραδινή χρήση - να μην θαμπώνει τον κόσμο!

Θα μου πείτε, στην Ελλάδα όπου κάθε δεύτερο αυτοκίνητο έχει
τουλάχιστον ένα καμένο στοπ - χρειάζεται ως αναπληρωματικό το
τρίτο. 'Ισως...

ΠΩΣ ΕΓΙΝΑ ΡΑΛΛΙΣΤΑΣ. Τον περασμένο μήνα έδωσα συνέντευξη σε
εβδομαδιαίο περιοδικό. Μεταξύ άλλων, είχα πει στη δημοσιογράφο
που την πήρε, ότι παλιότερα μερικοί διανοούμενοι μου
αμφισβητούσαν την ιδιότητα του πνευματικού ανθρώπου, επειδή με
απασχολούσαν τα αυτοκίνητα. Της είχα αναφέρει μάλιστα και ένα
σχόλιο που με αποκαλούσε "ραλλίστα". (Γιά τους
κουλτουριάρηδες, όποιος ασχολείται με αυτοκίνητα και αγώνες
είναι ραλλίστας, η δε λέξη αποτελεί ύβρη).

Στη διάρκεια της συνέντευξης ξαναήρθε αρκετές φορές η λέξη
"ραλλίστας". Εγώ βέβαια την εννοούσα πάντα με εισαγωγικά (και
με ειρωνεία). 'Ομως, τα εισαγωγικά δεν ακούγονται στο
μαγνητόφωνο. 'Ετσι, όταν διάβασα τη συνέντευξη, διαπίστωσα με
έκπληξη πως είχα γίνει ραλλίστας χωρίς εισαγωγικά.

Είπα να γράψω ένα γράμμα και να διευκρινίσω πως δεν τρέχω σε
ράλλυ , αλλά μετά κατάλαβα το μάταιο του εγχειρήματος. 'Αντε
να πείσεις πως δεν είσαι ελέφαντας. Αφού μάλιστα γράφω και
στους 4T, τί άλλο θα είμαι από "ραλλίστας". 'Οσο και να
προσπαθώ να το κρύψω από την Εταιρία Λογοτεχνών και τη
Φιλοσοφική Εταιρία. Καλύτερα να σου βγει το μάτι...

'Αλλωστε η σύγχυση στον πολύ κόσμο είναι τέτοια, που οι λέξεις
δεν σημαίνουν τίποτα. "'O γνωστός ραλλίστας 'Αιρτον Σένα"
διαβάζω σε έγκυρη εφημερίδα μας - και σκέπτομαι πως ούτε κι
αυτός έχει ποτέ τρέξει σε ράλλυ. Κι εγώ μαζί του...

EINAI OI ΕΛΛΗΝΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ; Ρωτάει γνωστό περιοδικό, κι εγώ
απαντάω: Οι οδηγοί σίγουρα. Οδηγώ αυτές τις μέρες ένα μικρό
αυτοκίνητο - ένα Renault Clio 1.4 RT. (Ναι, "οπαδοί",
ευρωπαϊκό - και μάλιστα Γαλλικό!) Μικρό, αλλά όχι αργό, μιά
και επιταχύνει πιό γρήγορα από μία BMW 316i, μία Mercedes 200,
ένα Audi 80. E λοιπόν να δείτε πως του φέρονται οι κάτοχοι
αυτών και άλλων μεγάλων αυτοκινήτων! Σαν σκουπίδι το
αντιμετωπίζουν, σαν αράπη στη Νότιο Αφρική. 'Οσο ροντάριζα,
ήταν "σπάσε μικρέ να περάσω". Και τώρα που λύθηκε το μοτέρ και
τους ρίχνει στ' αυτιά, μαύρη λύσσα και χολή τους κατέχει. Πώς
τολμάει το αναρχικό αυτό αυτοκινητάκι να μην σέβεται την Τάξη
, να αμφισβητεί τους ανωτέρους του;

Τόσον καιρό, με την BMW 318is, δεν είχα υποψιαστεί αυτόν το
ρατσισμό. ('Ημουν βλέπετε από την άλλη μεριά!) Σε κόβουν, σου
κάνουν άγαρμπες σφήνες, βγαίνουν χωρίς να σε υπολογίσουν,
διασχίζουν το δρόμο σαν να ήσουν σταματημένος. Κινούνται σαν
να μην υπάρχεις! Αν πηγαίνεις γρήγορα, τα πράγματα γίνονται
επικίνδυνα.

Αλλά το πιό εξοργιστικό είναι τα φώτα πίσω σου όταν
αναβοσβήνουν και προστάζουν: "παραμέρισε! περνάει ο αφέντης, ο
πασάς!" Εκεί λοιπόν πατάς γκάζι και εξαφανίζεσαι, δείχνοντας
που τον έχεις γραμμένο τον πασά και την αυτοκινητάρα του.

Κομπλεξικοί άνθρωποι! Εγώ χαίρομαι όταν βλέπω ένα καλόν οδηγό,
να πηγαίνει σωστά και γρήγορα - ιδιαίτερα με μικρό αυτοκίνητο.
(Το να πας γρήγορα με τρία λίτρα, δεν είναι δύσκολο!) Αυτοί
θεωρούν ότι επειδή έδωσαν δύο εκατομμύρια παραπάνω, έχουν
περισσότερα δικαιώματα, είναι οδηγοί A_ κατηγορίας και ο
δρόμος τους ανήκει αποκλειστικά.

Και να σκεφθεί κανείς πως πολλοί από αυτούς τους ρατσιστές
έχουν και κόκκινες πινακίδες...

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΑ ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑ! Μην αφήνετε τον κάθε άσχετο να
εκμεταλλεύεται το παρ-μπριζ σας. Είναι δικός σας χώρος, σας
ανήκει. Αν θέλετε να τον νοικιάσετε γιά διαφημίσεις, κάνετε
το. Αλλά όχι τζάμπα! Φέρι μποτ, ξενοδοχεία, συνεργεία, οδικές
βοήθειες, λάδια, εταιρίες ελαστικών διαφημίζονται σε ξένους
αχυρώνες! Το αυτοκίνητο γίνεται σαν λατέρνα, η ορατότητα
μειώνεται και δεν κερδίζετε εσείς τίποτα!

Κάποτε γνωστή εταιρία ελαστικών είχε κολλήσει στο πίσω τζάμι
μου ένα τεράστιο αυτοκόλλητο. (Ως "ραλλίστας" είχα πάει να
παρακολουθήσω αγώνες ταχύτητος). Την άλλη μέρα έκοψα και
έστειλα αρμυρό τιμολόγιο "γιά ενοικίαση διαφημιστικού χώρου".
Με πήραν τηλέφωνο να διαμαρτυρηθούν: "Αν σας ενοχλεί, βγάλτε
το" μου είπαν. "'Οχι - δεν θα φάω εγώ τα νύχια μου γιά το δικό
σας αυτοκόλλητο! Θα στείλετε άνθρωπο να το βγάλει - ή θα
πληρώσετε". 'Εστειλαν και το έβγαλαν.

Το ίδιο και στο ξενοδοχείο "Πόρτο 'Υδρα". Κάθε φορά μου βάζουν
αυτοκόλλητο το βράδυ - και μου το βγάζουν το πρωί.

Πάνε πολλά χρόνια: Τον καιρό που δούλευα στη διαφήμιση, είχαμε
πελάτη την Audi-NSU. Οδηγούσα κι ένα Audi 50GLS που στο πίσω
τζάμι είχε ένα μεγάλο διαφημιστικό αυτοκόλλητο. Είχα πάει
εκδρομή στο Τολό. Με ρωτάει ένας μπάρμπας: "Εσένα σε πληρώνουν
γιά να βάζεις αυτήν τη διαφήμιση;" "'Εκανες διάνα" του
απαντάω. "Εμένα, ειδικά, με πληρώνουν!" Αν όμως δεν
είστε διαφημιστές - μην δέχεστε διαφημίσεις!

ΠΡΟΒΛΗΜΑ ME TA ΕΙΚΟΣΑΡΙΚΑ του πάρκινγκ. 'Αλλαξαν τα κέρματα.
Πληθαίνουν τα καινούργια με το Σολωμό (που μοιάζουν με
δίφραγκα) αλλά τα παρκόμετρα παίρνουν μονάχα τα παλιά. Τα
οποία έχουν γίνει δυσεύρετα. H λύση: Τα εικοσάρικα γίνονται
πενηντάρικα!_Ν.Δ.

Υ.Γ. Μιά ωραία σκέψη γιά τους εθνικιστές και σωβινιστές (οι
"οπαδοί" που λέγαμε) που μας περισσεύουν τελευταία. (Θα
κάνουμε και εξαγωγή). Τη βρήκα στο Γάλλο στοχαστή Montesquieu:
"Αν γνώριζα κάποιο πράγμα χρήσιμο γιά το έθνος μου αλλά
επιζήμιο γιά ένα άλλο, δεν θα το πρότεινα ποτέ. Γιατί είμαι
άνθρωπος κατ' ανάγκην, αλλά Γάλλος μόνο κατά τύχην".
Υ.Γ. 2 Οι φωτογραφίες είναι από τον κάμπο της Τρίπολης, όπου
πήγα αρχές Φεβρουαρίου, ροντάροντας το Clio. (Μήπως πρέπει να
λέω την Κλειώ; Δικιά μας ήταν - και Μούσα της ποίησης!) Που
είναι το αυτοκίνητο; Τι λέτε που θα το φωτογραφίσω - αφού
επιβεβαιώθηκε η πρόληψή μου. Δέστε καλύτερα δύο παραλλαγές
νεοελληνικού γούστου: του απλού λαϊκού και του κιτς-μπαρόκ.