Αλληλογραφία
ΠΕΡΙ ΕΙΔΙΚΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΧΤΑΡΜΑΔΕΣKAI TA A-NOHTA ΠΡΑΓΜΑΤΑ
Στο σύντομο αυτό γράμμα μας θα προσπαθήσουμε να σχολιάσουμε
απαντητικά τις κατηγορίες που μας προσήψε ο κ. Δήμου,
παίρνοντας αφορμή όσα γράφτηκαν στο οδοιπορικό μας για τη
Θράκη.
Ας αρχίσουμε πρώτα-πρώτα με τα περί -ισμών, αφού αρχικά
εξηγήσουμε πως συμφωνούμε με τον κ. Δήμου απολύτως για την
επικινδυνότητα και την απανθρωποποίηση που εμπεριέχουν οι
διάφοροι -ισμοί. O κ. Δήμου μας κατηγορεί για _σωβινισμό_,
_εθνικισμό_, _φυλετισμό_, _ρατσισμό_, _φανατισμό_ κ.λπ. Επίσης
μας προσάπτει το γνώρισμα του _πολεμοχαρούς_, του
_μισαλλόδοξου_ και του _πλάγιου προπαγανδιστή_ που ασκεί
_συναισθηματικές πιέσεις_ και _ψυχολογικούς εκβιασμούς_.
Πιστεύουμε πως σε μια κοινωνία υγιών ανθρώπων, όλα αυτά τα
ιδιώματα που μας καταμαρτυρεί ο κ. Δήμου έχοντας διαβάσει το
οδοιπορικό μας για τη Θράκη θα δικαιολογούσαν, τουλάχιστον τον
εγκλεισμό μας σε ψυχιατρείο. Όμως ισχυριζόμενος πως όλ_ αυτά
τα άρρωστα στοιχεία εμπεριέχονται στο _14σέλιδο Οδυρμό περί
Θράκης_, όπως αποκαλεί ο ίδιος το οδοιπορικό της Θράκης,
αποδεικνύει τον εαυτό του τουλάχιστον ανεπαρκή αναγνώστη.
Διότι όταν στο οδοιπορικό της Θράκης μεταξύ των άλλων
γράφονται τα ακόλουθα: __O Ελληνισμός ανέκαθεν ήταν
οικουμενικός και όχι κομματικός ή εθνικιστικός_, διότι δεν
είναι άλλο από μέριμνα για τον κόσμο και τα όντα_, ή όταν
ξυπνήσει μέσα σου η ελευθεροποιός μέριμνα για τον κόσμο, τα
όντα και την ιστορία, τότε ξεχνάς τα δικά σου βάσανα και τις
δικές σου μέριμνες και αναζητάς τους ’λλους_ η φύση, η φυλή ή
το έθνος ως το γενικό, το αφηρημένο και απρόσωπο δίνουν τόπο
στο συγκεκριμένο και απτό με όνομα και ταυτότητα: Κώστας,
Μαρία_ Τα τσιμεντένια κουτιά γίνονται γοητευτικά φωτιζόμενα
αντικείμενα με τα πρώτα φώτα της πόλης, αφού στεγάζουν κάτι το
άκρως πολύτιμο που τα ομορφαίνει: Χριστιανούς, Πομάκους,
Μουσουλμάνους και στα όρια του πολιτισμού τους ασυμβίβαστους
τσιγγάνους. Αμέτ, Φατμέ__ τότε μόνο ένας υπνώττων νους μπορεί
να μας προσάψει τον ορυμαγδό των προηγουμένων κατηγοριών, που
περιέχονται στο ημερολόγιο του κ. Δήμου στους 4T του Απριλίου.
Το να οραματίζεται κανείς ένα άμορφο κοινωνικά και πολιτισμικά
υπερεθνικό κράτος και συγχρόνως να συνιστά εταιρίες για τα
δικαιώματα των μειονοτήτων είναι εμφανής λογική αντίφαση.
Διότι αν οι πομάκοι και οι μουσουλμάνοι είναι μειονότητες που
πρέπει σαφώς να προστατευθούν, τότε γιατί η δική μας
_μειονότητα_, δηλαδή η Ορθόδοξη Ελληνική Ρωμιοσύνη να μην
δικαιούται να διασώσει τη δική της μοναδικότητα και
πολιτισμική ιδιαιτερότητα στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης. H
φωτογραφία του Έλληνα φουστανελοφόρου, που περιέχεται στο
ημερολόγιο του κ. Δήμου (4T Απριλίου) είναι εκφραστικό
παράδειγμα της διεθνιστικής απροσωπίας. Διότι η απουσία του
όλου σώματος και του προσώπου του εικονιζομένου
φουστανελοφόρου δεν είναι άλλο από την προσπάθεια των
φωταδιστών μας εδώ και 150 χρόνια να μας εντάξουν στη δυτική
ουτοπία. Στην προσπάθεια αυτή απορρίπτεται το όλο σώμα της
πολιτιστικής μας κληρονομιάς και διατηρείται ο φολκλορισμός
του επιφανειακού ενδύματος, δηλαδή κενά και ψυχρά συνθήματα
της μορφής: Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια ή τα νεότερα
φιλελευθερισμός, σοσιαλισμός, πρόοδος κ.λπ. Εάν λοιπόν ο κ.
Δήμου μας θεωρεί ρατσιστές κι όλα τα συναφή κοσμητικά επίθετα
που μας προσάπτει επειδή στο οδοιπορικό της Θράκης μιλάμε και
τονίζουμε την πολιτισμική ιδιαιτερότητα του λαού μας σε σχέση,
τόσο με το Δυτικοευρωπαϊκό Χριστιανικό κόσμο (Παπισμό,
Προτεσταντισμό), όσο και με το Ανατολικό Ισλάμ ή ακόμη
ανατολικότερα τον Ινδουισμό, Βουδισμό, τότε γιατί κόπτεται ο
ίδιος για τα δικαιώματα το ανθρώπου και των μειονοτήτων; Διότι
υποστηρίζοντας κανείς την υπόθεση των μειονοτήτων είναι εκ των
ων ουκ άνευ, ότι θα υποστηρίζει και θα δέχεται τις
πολιτισμικές ιδιαιτερότητες των μειονοτήτων.
Το αντιλεγόμενο σημείο στο οδοιπορικό της Θράκης όπου κατά τον
κ. Δήμου κορυφώνεται ο πολεμοχαρής και ρατσιστικός εαυτός μας
είναι το εξής: _Κρυφό σημείο ομοιότητας Παπισμού,
Προτεσταντισμού και Ισλαμισμού είναι ο Ασιατικός Μανιχαϊσμός
και το μίσος προς την ύλη και τον κόσμο, χάριν μιας Ιδεολογίας
μεταφυσικού ή Εγκόσμιου Παραδείσου_ (4T Ιαν. σελ. 212). Αυτό
το κείμενο ο κ. Δήμου το διαβάζει με το δικό του τρόπο
γράφοντας: _Γι_ αυτό επέκρινα τις ρατσιστικές γενικεύσεις του
είδους: Παπισμός, Διαμαρτυρόμενοι, Μωαμεθανοί είναι ένα και το
αυτό ή με άλλα λόγια, όλοι οι άλλοι ένα κι εμείς το ’λλο, το
Μοναδικό_ (4T Απρ. σελ. 21). Εδώ ο κ. Δήμου αποδεικνύεται
ανεπαρκής αναγνώστης ή προκατειλημμένος, προκειμένου να
στοιχειοθετήσει πλαγίως τις δικές του ενδόμυχες απόψεις, που
δεν έχει το θάρρος να τις παραθέσει ευθέως.
Αν διαβάσουμε όμως προσεκτικά το προηγούμενο απόσπασμα του
οδοιπορικού, βλέπουμε εμείς δεν λέμε πως Προτεσταντισμός,
Παπισμός και Ισλαμισμός, (που είναι οι θεολογικές και
πολιτισμικές προϋποθέσεις των δρώμενων σήμερα στη Θράκη,
Μακεδονία και τα Βαλκάνια και δεν έχουμε χρόνο και χώρο να το
εξηγήσουμε αυτό περισσότερο), είναι ένα και το αυτό κι εμείς
το άλλο το μοναδικό. Αντιθέτως, λέμε πως αυτές οι πολιτισμικές
παραδόσεις έχουν ένα κρυφό σημείο ομοιότητας που τις καθιστά
εξουσιαστικές επεκτατικές και ανταγωνιζόμενες προς ό,τι
διαφοροποιείται από αυτές. Αυτό το κοινό στοιχείο είναι ο
Ασιατικός Μανιχαϊσμός που διαποτίζει τόσο τον Ισλαμ.
Μονοφυσιτισμό, όσο και την ευρωπαϊκή σχολαστική θεολογία
(Παπισμός - Προτεσταντισμός) και τη φυσική της συνέχεια που
είναι η δυτικοευρωπαϊκή φιλοσοφία τα επακόλουθά της,
πολιτειολογία, τεχνολογία κ.λπ.
Αν αυτός ο ισχυρισμός είναι λαθεμένος ή ορθός βεβαίως πρέπει
να γίνει αντικείμενο συζήτησης και θα μπορούσαμε αν χρειαζόταν
να εξηγήσουμε περισσότερο τί εννοούμε. Όμως ο κ. Δήμου
αδυνατεί ή δεν θέλει να μπει στην ουσία ακολουθώντας τον
πλάγιο δρόμο της _λασπολογίας_.
Αν λοιπόν στο οδοιπορικό της Θράκης είναι εμφανής κάποια
ένταση και πάθος, αυτό οφείλεται στη συνείδηση πως ο λαός μας
είναι φορέας ενός πολιτισμού μη μονοφυσιτικού, τουλάχιστον στη
βάση του και όχι το αλαζονικό κάτι άλλο που μεταφράζει ο κ.
Δήμου. O Ελληνοβυζαντινός πολιτισμός διαφοροποιείται από
άλλους πολιτισμούς στο ότι θέτει το βάρος στη μοναδικότητα και
εκπληκτική καινοφάνεια ενός εκάστου των ανθρώπινων προσώπων,
Έλληνα ή Τούρκου, μαύρου ή λευκού, φίλου ή εχθρού κ.λπ.
Αυτό λοιπόν που θελήσαμε να επισημάνουμε στο οδοιπορικό μας
στη Θράκη ήταν η αναμφισβήτητη εμμονή του λαϊκού μας
πολιτισμού στο εμπειρικά και ιστορικά συγκεκριμένο και
ανεπανάληπτο γεγονός κάθε ύπαρξης. Αυτό στα πλαίσια της
σύγχρονης επιστημολογίας, θα το χαρακτηρίζαμε ως
προσωποκεντρική ασυμμετρία. Σημαίνει δε πως κάθε υλική
παρουσία είναι ασύλληπτα μοναδική και δεν υποτάσσεται σε
ουδεμία ομοιομορφία και νομοτέλεια. Αντίθετα, τόσο ο παπισμός
και ο προτεσταντισμός, όσο και ο ισλαμισμός με τις φυσικές του
συνέπειες, δεν μπορούν να θεμελιώσουν μια φιλοσοφία του
προσώπου, εξαιτίας του μονοφυσιτικού ουσιολογισμού, που είναι
κοινό γνώρισμά τους. Χωρίς να είμαστε αναλυτικότεροι, αρκεί να
πούμε πως οποιαδήποτε μορφή ουσιολογισμού και μονοφυσιτισμού,
θεοκρατική ή άθεη, υλιστική, ή ιδεαλιστική φιλελεύθερη ή
σοσιαλιστική, είναι αναίρεση της ιστορικότητας, της
χρονικότητας και του συγκεκριμένου. Κατά βάθος ο ουσιολογισμός
είναι μίσος προς την ύλη και το σώμα ως το προσωπικά
συγκεκριμένο και ανεπανάληπτο. Δηλαδή ο ουσιολογισμός δεν
είναι άλλο από τη φυγή προς τους απρόσωπους και ανιστορικούς
παραδείσους, επίγειους ή μεταφυσικούς των _τελείων διαδρομών_
που δεν καταλήγουν στον άλλο, τον κάθε άλλο με σάρκα και οστά,
με όνομα και ταυτότητα, Έλληνα ή Τούρκο, μαύρο ή λευκό,
Ευρωπαίο ή Ασιάτη.
Το να εμπιστευόμαστε λοιπόν τη δυτικοευρωπαϊκή ουτοπία του
_υπερεθνικού μέλλοντος_ είναι άκρως επικίνδυνο, διότι η
δεύτερη πλάνη ίσως αποδειχθεί χείρονα της πρώτης. Διότι στην
Ευρώπη σήμερα έχουμε ισχυρές ανταγωνιζόμενες εθνικές τάσεις:
Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία, Αμερική και Ιταλία. O ανταγωνισμός
αυτός όχι μόνο δεν εξασφαλίζει την Ελλάδα, αλλά μπορεί να
τινάξει στον αέρα, τόσο την ίδια την EOK καθώς και κάθε
προσπάθεια ειρήνευσης στα δοκιμαζόμενα Βαλκάνια, δείχνοντας
ότι είναι επιστημολογικά κενό το όραμα του υπερεθνικού
μέλλοντος. Από την άποψη αυτή ο κ. Δήμου αποδεικνύεται
αγιάτρευτα Ρωμηός προβάλλοντας την υποσυνείδητη νοσταλγία του
για οικουμενικότητα στην εθνικά και οικονομικά ανταγωνιζόμενη
Ευρώπη, η οποία ανέκαθεν όταν επρόκειτο να αποφασίσει για κάτι
εναντίον μας ήταν περιέργως ομόφωνη. Ας θυμηθούμε μικρά Ασία,
Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, Εμφύλιο, Κύπρο και τώρα το
Μακεδονικό. Εξάλλου για την Κύπρο, ο κ. Δήμου μας λέει μισή
αλήθεια στο τελευταίο του ημερολόγιο. Διότι ναι μεν υπάρχει
μεγάλη ευθύνη των συνταγματαρχών για την κυπριακή τραγωδία,
αποκρύπτει όμως ο κ. Δήμου το ποιοί έκαναν και έθρεψαν την
Ελληνική Χούντα και ποιοί ή γιατί οδήγησαν τον Ιωαννίδη στην
παγίδα της Κυπριακής τραγωδίας. Και εννοούμε τόσο εγχώριους
όσο και συμμάχους(!)
Τέλος, μολονότι κατά τη γνώμη μας, ο κ. Δήμου υποπίπτει σε
σημαντικές επιστημολογικές και φιλοσοφικές αντιφάσεις, με όσα
γράφει στο τελευταίο του ημερολόγιο δεν θα συμφωνούσαμε με την
άποψη πως οι 4T δεν χάνουν τίποτε αν δεν αρθρογραφεί ο N.
Δήμου, σύμφωνα με όσα γράφει κάποιος αναγνώστης. Διότι, πέρα
από την ωφελιμότητα των θαρραλέων κριτικών που επιχειρεί ο κ.
Δήμου προκαλώντας γόνιμο διάλογο, θα είμαστε κατώτεροι του
εαυτού μας εάν αντέχουμε να απουσιάζει από τη σύναξή μας έστω
κι ένας συγκεκριμένος άνθρωπος, έστω και διαφωνών, έστω και αν
η άποψή του μας είναι επώδυνη ή ο ίδιος μας απορρίπτει. Τότε
θα είμαστε ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ και όχι κοινότητα ζωντανών προσώπων.
Αφού δε ουδέν ενικώτερον του προσώπου η απουσία έστω και ενός
νεκρώνει το όλον. Χρειαζόμαστε λοιπόν τον κ. Δήμου έστω και αν
αυτός μας θεωρεί άχρηστους και μη ειδικούς, μάλιστα τον
χρειαζόμαστε για λόγους που ο ίδιος ίσως δεν υποπτεύεται, ή
δεν συμφωνεί.
Γεώργιος Παύλος
Ξάνθη
ΓΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ;
Αφορμή για το γράμμα μου είναι τα γνωστά Crash Test που
γίνονται κατά καιρούς και δημοσιεύονται σε κάποια περιοδικά
αυτοκινήτου. Ξαφνικά όλος ο κόσμος μιλάει για αυτοκίνητα
_φονιάδες_.
Αποφάσισα λοιπόν να τα μελετήσω, όσο μπορεί να μελετήσει ένας
αναγνώστης από τους πίνακες και τα συμπεράσματα που
δημοσιεύονται κατά καιρούς από τα περιοδικά αυτοκινήτου.
Διαβάζοντας προσεχτικά τα συμπεράσματα του πιο πρόσφατου test
καταλήγω στο συμπέρασμα ότι τα ιταλικά και γαλλικά αυτοκίνητα
είναι επικίνδυνα σε περίπτωση σύγρουσης.
Γράφουν π.χ. για το Fiat Tipo: Στο Tipo δεν μπορούμε να
μιλήσουμε για ένα αμάξωμα ασφαλείας. Οι πιθανότητες
τραυματισμού των επιβαινόντων είναι υψηλές λόγω των πολύ
μεγάλων και ανεξέλεγκτων παραμορφώσεων κ.λπ.
Διαβάζοντας όμως ακόμη πιο προσεχτικά τον πίνακα με τις
καταπονήσεις του ανθρώπινου σώματος, βλέπω ότι κάθε άλλο παρά
επικίνδυνο είναι σε σχέση με τα γερμανικά αυτοκίνητα π.χ. με
το Astra: Κρανιακές κακώσεις οδηγού: 901 για το Astra και 818
για το Tipo. Κρανιακές κακώσεις συνοδηγού 429 και 471
αντίστοιχα, μέση επιβράδυνση κεφαλιού οδηγού 87 για το Astra
και 83 για το Tipo. Μέση επιβράδυνση θώρακα οδηγού 53 και 49
αντίστοιχα. Με λίγα λόγια οι πίνακες δείχνουν μια ισορροπία
(για να μην πώ μια υπεροχή του Tipo). Τί και αν παραμορφώθηκε
περισσότερο το αμάξωμα του Tipo. Οι επιβάτες έχει σημασία πόσο
καταπονήθηκαν. Μπορείτε να μου λύσετε αυτήν την απορία ή μήπως
τα test αυτά είναι για _κατανάλωση_; Γιατί αν είναι για
_κατανάλωση_ τότε ίσως οι Γερμανοί (περιοδικά -
αυτοκινητοβιομηχανίες - TUV) έχουν φτάσει σε σημείο απόγνωσης
μια και οι άλλοι Ευρωπαίοι (κυρίως Ιταλοί - Γάλλοι) βρίσκονται
δυο βήματα μπροστά (βλέπε Lancia HF Integrale στα Rally,
Renault Clio 16S στο δρόμο, Peugeot 205 GTI, Tipo 2.0 16V κ.α.
Ως τώρα, σε αντιπαράθεση με τα πλεονεκτήματα αυτών των
αυτοκινήτων, είχαν να επιδείξουν μόνο την καλύτερη ποιότητα
κατασκευής. Μήπως όμως πολυφορέθηκε η ποιότητα κατασκευής και
έπρεπε να βρουν κάτι άλλο για _ευρεία κατανάλωση_; Θα ήθελα
μια απάντηση από κάποιον συνεργάτη του περιοδικού που είχε
κάποτε ιταλικό ή γαλλικό αυτοκίνητο (Uno Turbo, Renault 5 GT).
N. Καρβέλας
Αθήνα
Χωρίς να αμβισβητούμε την αξία των δοκιμών πρόσκρουσης θα
θέλαμε να παρατηρήσουμε ότι τα τεστ των αυτοκινήτων θα ήταν
περισσότερο χρήσιμα για τον απλό καταναλωτή αν έριχαν το βάρος
τους και στην ενεργητική ασφάλεια. Εμείς στους 4T προτιμούμε
ένα σωστά σχεδιασμένο αυτοκίνητο που προσφέρει στον οδηγό του
τη δυνατότητα να αποφύγει το ατύχημα από ένα που του σώζει τη
ζωή (υπό μορφήν αδρανούς ανδρεικέλου) όταν συγκρουσθεί
πλαγιομετωπικά μ_ ένα άλλο. Πιό απλά. Οι αναγνώστες των 4T δεν
αγοράζουν αυτοκίνητο μόνο και μόνο για να συγκρουσθούν με
...ασφάλεια αλλά αναγνώστες που οδηγούν με τρόπο που αποφεύγει
τα ατυχήματα.
ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ
Ειλικρινά, περίμενα κάτι παραπάνω από το τεύχος ΜαΪου για το
Δάσκαλο που έφυγε στο τέλος του Μαρτίου. Ήμουν πεπεισμένος πως
το καθιερωμένο και Αναγκαίο _Ταξιδεύοντας στην άγνωστη Ελλάδα_
θα ήταν αφιερωμένο στο Μανώλη Ανδρόνικο, στο έργο του και στον
τόπο που εργάστηκε και αγάπησε. Αντί αυτού 13 αράδες στη στήλη
_Αντιλογισμοί_ και το θέμα για το περιοδικό πιθανόν έκλεισε.
Εντάξει, τον Αντώνη Τρίτση τον γνώρισες και συνεργάστηκες μαζί
του, ήσουν πιο κοντά στα πεπραγμένα του Δήμου. Όχι
δικαιολογημένη όμως η διαφορά στην αναφορά στους δύο πρόωρα
χαμένους.
Ναι, τα 73 χρόνια του Ανδρόνικου ίσως ήταν πολλά για να
αντιμετωπίσει την επάρατη νόσο, αλλά έφτανε να τον ακούσει
κανείς έστω και μια φορά, ακόμα και λίγους μήνες πριν το
τέλος, να τον ακούσει να μιλάει για την Μακεδονία, τις
αρχαιολογικές του ανακαλύψεις και να εντοπίσει την ευγένεια,
το ήθος και την πνευματικότητα του μεγάλου Έλληνα Δασκάλου.
Δεν τολμώ ν_ αναφερθώ εγώ στο έργο του, δεν είμαι άλλωστε ούτε
καν μαθητής του. Αν και τεχνικός, χωρίς την παραμικρή εμπλοκή
στο χώρο της αρχαιολογίας, κατάφερα να τον παρακολουθήσω την
τελευταία 10ετία της ερευνητικής και συγγραφικής του δουλειάς.
Δεν θα ξεχάσω στην περίοδο της στρατιωτικής θητείας, σε
επίσκεψη ομάδας υπαξιωματικών στο χώρο της Βεργίνας με πόση
ευγλωττία αναφέρθηκε σε κάθε λεπτομέρεια της ανασκαφικής του
έρευνας και προχωρώντας ειδικά για μας ακόμα παραπάνω, μας
ξενάγησε στο _άβατο_ τότε, ίσως και τώρα για τους επισκέπτες,
χώρο του Βασιλικού Τάφου του Φιλίππου του B_.
Ελπίζω κάποιος να τον γνώρισε καλύτερα, να συμπληρώσει
περισσότερα για το έργο και το χαρακτήρα του Μανώλη
Ανδρόνικου. Αναφορά λοιπόν στον Έλληνα κλασικό, μια που το
περιοδικό μας παρεμπιπτόντως γράφει και γι_ αυτοκίνητα.
Γιάννης Τσίπος
Καστοριά
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ
Μόνο με έκφραση συγχαρητηρίων θα μπορούσα ν_ αρχίσω και πάλι
την επιστολή μου. Αφορμή αυτήν τη φορά, οι πάντα αγαπητές αλλά
και ολοένα βελτιούμενες εστίες γόνιμου προβληματισμού που
ακούν στα ονόματα _Πρώτες σελίδες_ και _Αντίλογος_ αλλά και η
λαμπρή σειρά άρθρων, όπως ο Γύρος της Ελλάδας, τα οδοιπορικά
στη Θράκη και στην Κρήτη, οι περιηγήσεις στην Κεντρική και
Νότια Αφρική, η γοητευτική συλλογή δειγμάτων αρχιτεκτονικής
σιδηροδρομικών σταθμών και τόσα άλλα. Είναι ιδιαίτερα
ενθαρρυντικό το ότι με αυτήν την αρθρογραφία το περιοδικό δεν
απευθύνεται απλώς σε πολίτες με κοινωνική συνείδηση, αλλά
πραγματικά διαπλάθει τέτοιους πολίτες. Δύσκολα μπορώ να
αποφύγω εδώ την αναφορά σε άλλο έντυπο του χώρου, το οποίο στο
editorial του 1ου τεύχους του διακήρυσσε με έμφαση πως
_περιοδικά ποικίλης ύλης και πολιτικά έντυπα υπάρχουν πολλά.
Εμείς δεν ενδιαφερόμαστε γι_ αυτούς τους τομείς_. Έχω την
πεποίθηση, κ. Διευθυντά, ότι οι επιλογές σας βρίσκουν
ενθουσιώδη ανταπόκριση από το αναγνωστικό κοινό _μόνοι γαρ τον
τε μηδέν των δε μετέχοντα ουκ απράγμονα, αλλ_ αχρείον
νομίζομεν__
Εξαίρετα, εξάλλου, δείγματα πρωτοτυπίας στην ενημέρωση για τα
αυτοκίνητα πράγματα υπήρξαν (για ν_ αναφέρω μόνο δύο) τα άρθρα
για το αυτοκίνητο στη Βραζιλία και την οδήγηση με φορτίο.
Ιδιαίτερης όμως μνείας αξίζει και η πραγματική αναγέννηση των
_Περιπλανήσεων στο Παρελθόν_, για την οποία θα μου επιτρέψετε
να εκφράσω τον ενθουσιασμό μου. Όσο για τις _Ωραίες
Κοιμωμένες_ και για το διήγημα για το 2001, αυτά πραγματικά
μου έφεραν στο νου ανεπανάληπτες, ρομαντικές, ποιητικές
σελίδες των _4 Τροχών_ όπως _N_rnburgring, το λυκόφως των
θεών_, _Αντενάου, 4 Αυγούστου 1957: Όταν ο χρόνος σταμάτησε_,
υπέροχες σελίδες που με συγκίνηση διάβαζα τότε, το 1984, σε
ηλικία 13 ετών. Κι επειδή μερικές τέτοιες σελίδες θα μείνουν
για πάντα άγνωστες στους νεώτερους από μας -τα τεύχη έχουν προ
πολλού εξαντληθεί- θα σας παρακαλούσα, κ. Διευθυντά, να
προβείτε στην αναδημοσίευση μερικών ιστορικών στιγμών του
περιοδικού, όπως Fiat Dino στη Monza, Maserati Indy, Dino 246
GT και Lamborghini Miura.
Κράτησα για το τέλος μερικές κριτικές -και όχι επικριτικές-
παρατηρήσεις που ανατρέχουν στα τεύχη των προηγούμενων μηνών:
α) O απολογισμός των δοκιμών της χρονιάς και των οδηγικών
εμπειριών σας είναι, τόσο για μένα όσο και για τους
περισσότερους αναμφίβολα αναγνώστες, η πλέον αυθεντική και
έγκυρη αποτίμηση των ιδιοτήτων ενός αυτοκινήτου. Δυστυχώς, οι
δριμείες παρατηρήσεις σας για ορισμένα κακά αυτοκίνητα (π.χ.
VW Polo), παρατηρήσεις που άπτονται και θεμάτων οδικής
ασφάλειας, δεν διατυπώθηκαν από το επιτελείο των συντακτών στα
αντίστοιχα τεστ (ή τουλάχιστον δεν διατυπώθηκαν απερίφραστα
και κατηγορηματικά).
β) O κραυγαλέος τίτλος (θύμιζε μάλλον απογευματινό ταμπλόιντ)
και τα αυστηρότατα σχόλια στην πρώτη δοκιμή του Fiat Tipo 2.0
16V cat αδίκησαν κατάφωρα ένα αυτοκίνητο που -σύμφωνα με τα
δικά σας πάντοτε πορίσματα- θέτει κορυφαία στάνταρντς στο χώρο
της ενεργητικής ασφάλειας. Ελπίζω πως η καθυστερημένη
αποκατάστασή του θα άρει την προκατάληψη που αναμφίβολα έχει
δημιουργηθεί στο κοινό.
γ) Είναι τουλάχιστον υπερβολική και άδικη η προσδοκία να έχει
η Ferrari 512 TR (οι δώδεκα κύλινδροι της δίνουν το σκήπτρο
της ναυαρχίδας του μυθικού οίκου) τις επιδόσεις της F40, ενός
group C που απέδρασε από τις πίστες (συγχωρήστε μου την
υπερβολή, αλλά κάπως έτσι πρέπει να είναι!) Ένα αυτοκίνητο
Gran Turismo δεν μπορεί να είναι αγωνιστικό πίστας αλλά ούτε
και Lancia Intergrale.
δ) H καταδίκη αυτοκινήτων όπως το Tipo 2.0 16V επειδή χάνουν
τη μάχη της τελικής και τα G.P. των φαναριών συντείνει
-αθέλητα βέβαια- στη δημιουργία ενός πνεύματος θεοποίησης των
αριθμών της στήλης των επιδόσεων, αριθμών που συχνά δεν
συμβαδίζουν με την αίσθηση στο δρόμο. Προσωπικά έχω παραστεί
συχνά σε συζητήσεις που εξελίσσονται σε άγονη παράθεση αριθμών
για τα 0-100 χλμ/ώρα και σε διαφωνίες για το πρώτο δεκαδικό
ψηφίο. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν για την εμπέδωση πιο
ορθολογικών κριτηρίων (όπως είναι αναμφίβολα οι ρεπρίζ).
N. I. Ελευθεριάδης
Θεσσαλονίκη
ΓΝΩΣΤΟΣ O ΔΡΟΜΟΣ_
Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση στην εκδήλωση _Το μέλλον του
αυτοκινήτου_, στην οποία δυστυχώς δεν θα μπορέσω να παραστώ,
εξ αιτίας του αυξημένου φόρτου εργασίας μου.
Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να σας προσκαλέσω στις
εκδηλώσεις που διοργανώνουμε για τον εορτασμό των 35 χρόνων
λειτουργίας της Πολυτεχνικής Σχολής στη Θεσσαλονίκη, αρκετοί
από τους αποφοίτους και φοιτητές της οποίας οδηγήθηκαν σε
αυτήν διαβάζοντας τους 4T.
Τις καλύτερες ευχές μου για σας προσωπικά και για τους 4
Τροχούς, που παρακολουθώ εδώ και 15 χρόνια.
Μιχάλης A. Παπαδόπουλος
Καθηγητής
Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής
Σχολής του Α.Π.Θ.
Κύριε Καθηγητά,
Επιστολές σαν τη δική σας μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε τον αγώνα και
να
κερδίσουμε ΟΛΕΣ τις μάχες. Σας ευχαριστούμε. _4T.
ΘΡΑΥΣΗ ΟΣΤΩΝ
Στον αντίλογο του τεύχους των 4T του Απριλίου δεν γράφετε μεν
για αυτοκίνητα, αλλά σπάτε κόκαλα με τραγικές αλήθειες.
Έμεινα _δυστυχώς_ εμβρόντητος από την τόσο εναργή εικόνα για
το _ολοκληρωμένο χάλι_ μας.
Ιδιαίτερα υπερθεματίζω τη δεύτερη παράγραφο του άρθρου σας
περί _εγκληματικών παραλείψεων_, _προοδευτικών_ και
_πολεμοκαπήλων_ και δηλώνω, μέσα στο ίδιο το πνεύμα που σας
διέπει _Πολεμοκάπηλος_. Δεν γνωρίζω να κατακτάται τίποτα χωρίς
_αγώνες_ και δεν είδα πουθενά και από κανέναν ταγό, ίχνος
αγώνα. Εξάλλου τί θα περίμενε κανείς από εκείνους που μας
έφεραν στη θέση του _φτωχού συγγενή_, ενώ θα έπρεπε να είχαμε
οντότητα και δύναμη, ώστε να εγκαλούμε εις την τάξιν τους
συντρόφους μας, να επιβαλλόμεθα στους γείτονές μας και βεβαίως
να μην αφήνουμε περιθώρια στα Σκόπια να συζητούν περί
_Μακεδονίας
A. Μανιατόπουλος
Αθήνα
EINAI ΔΥΝΑΤΟΝ;
Σκεπτόμενος κανείς το όποιο θέμα περί Μακεδονίας και Σκοπίων
θα παρατηρήσει τις σκοτεινές πλευρές του θέματος καθώς και την
ανωριμότητα και γιατί όχι γελοιότητα με την οποία το όλο θέμα
αντιμετωπίζεται.
Παράδειγμα τρανό το περίφημο σύνθημα (η Μακεδονία είναι
Ελληνική) και το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη. Είναι δυνατόν
να γελοιοποιείται όλη η Ελλάδα με τέτοια καραγκιοζιλίκια; Αν
είναι δυνατόν να διαδηλώνουμε για κάτι αυτονόητο, την
ελληνικότητα της Μακεδονίας. Με το συλλαλητήριο και με το
αξιοθρήνητο εκείνο σύνθημα εμφανιστήκαμε με το πρόσωπο και τα
μέσα των Σκοπιανών. Ως ένας γελοίος λαός που διεκδικεί ένα
κομμάτι της ιστορίας και γης, που όμως κατέχει.
Αλήθεια, τόσα χρόνια που η προπαγάνδα του Τίτο ήταν γνωστή
όπως γνωστές ήταν και οι πολιτικές παράμετροι στη διπλωματία
των Βαλκανίων γιατί κανένας πολιτικός δεν διαμαρτυρήθηκε ή
ενημέρωσε το λαό; O λαός βέβαια ενημερώθηκε σήμερα και ο κάθε
ηγέτης είναι ευχαριστημένος να οδηγεί ποτισμένα με εθνικισμό
κοπάδια λαού.
Βέβαια δεν έλειψαν και οι κακοί πολιτικοί χειρισμοί που αντί
να απομονώσουν τα αιτήματα των Σκοπίων, έφεραν το πρόβλημα
αυτό σε πρώτη μοίρα και σήμερα, μελετώντας κανείς το θέμα με
την ψυχρή λογική, η αναγνώριση είναι πιο συμφέρουσα για την
Ελλάδα κι αυτό γιατί όσο τα Σκόπια είναι ανεξάρτητα και
αδύναμα, δεν θα αποτελούν κίνδυνο σοβαρό για την Ελλάδα. Αν
όμως δεν αναγνωριστούν το πιθανότερο είναι να προσαρτηθούν στη
Βουλγαρία και εκεί η προπαγάνδα των Σκοπίων θα μπορούσε να
δημιουργήσει έναν αξιόλογο για την Ελλάδα εχθρό.
Εκτός όμως όμως όλων αυτών είναι και η εικόνα της Ελλάδας που
ζημιώνεται, αφού με την παρούσα εξωτερική πολιτική η Έλλάδα
εμφανίζεται ως χώρα αδύναμη που πάσχει από μανία καταδίωξης.
Δεν υπάρχει αυτή η πυγμή και η διπλωματική πονηριά που θα
μπορούσε να μας βγάλει από την κατάσταση αυτή. Αντί αυτού
χαρακτηριζόμαστε από αδυναμία και προχειρότητα. Και σε όλα
αυτά, προστέθηκε ο ψευτοπατριωτισμός. Αλήθεια, από πότε
ονομάζεται πατριωτισμός ο τυφλός εθνικιστικός φανατισμός;
Μπορεί ο φανατισμός να μην είναι κάτι το βίαιο στη
συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά πώς μπορεί να χαρακτηρίσει
κάποιος που μάχεται για κάτι που ουσιαστικά δεν γνωρίζει και
που είναι παγιδευμένος στη θαυμαστή ιστορία των προγόνων του
προσπαθώντας ν_ αποδείξει την αξία του ως απογόνου.
Και μέσα σε όλα αυτά και πίσω από όλα αυτά, οι Τούρκοι που
τώρα λόγω της αδιαφορίας μας κάνουν ό,τι θέλουν και με την
προπαγάνδα τους ελκύουν δύναμη από κάθε γείτονα.
H όλη κατάσταση χαρακτηρίζεται από μια προχειρότητα που
καταντάει σιχαμερή, αφού μπορεί να μας οδηγήσει σε κάτι πολύ
άσχημο.
Συμφωνώ απόλυτα με τον κύριο N. Δήμου σε όσα έγραψε για το
θέμα των Σκοπίων και των γειτόνων μας και επικρίνω, αν έχω το
δικαίωμα, τους επικριτές του που μάλλον υποκριτές είναι.
Γ. Μπέμπας
Γαλάτσι
Υ.Γ.: Καταλαβαίνω, κύριε Ζουράρι, πως προσπαθείτε να
εκφραστείτε και να δηλώσετε θέση αντίθετη με την κατεστημένη
των γραμματιζούμενων ιδεολόγων μέσα από ένα ρεύμα αντίθεσης,
με μέσο κάτι εθνικά κατεστημένο, αλλά έχετε καταντήσει
ρατσιστής, πράγμα που δεν ταιριάζει με τη θαυμαστή
προσωπικότητά σας.
HMAPTON!
Ήμαρτον! Ξεκοκαλίζω τους 4T αλλά δεν προλαβαίνω _να βγάλω την
ύλη_ όλου του μήνα. Σας παρακαλώ, λιγότερη ύλη. Τα τεύχη
μαζεύονται.
Γιώργος Πούλιας
Καβάλα
Αυτή είναι και η διαφορά των 4T, από τους καταλόγους
αυτοκινήτων που κυκλοφορούν στη χώρα μας
ΓΙΑ TON ΟΣΕ
Με αφορμή το άρθρο για τους σιδηροδρομικούς σταθμούς της χώρας
μας στο τεύχος του Απριλίου, θα ήθελα να κάνω ένα μικρό σχόλιο
για την κατάσταση του σιδηδρομικού δικτύου της Ελλάδας και
ταυτόχρονα να σας ζητήσω ν_ ασχοληθείτε στα προσεχή τεύχη με
το ζήτημα αυτό. Είναι γεγονός ότι η κατάσταση του
σιδηροδρομικού δικτύου είναι πολύ κακή και δυστυχώς και σ_
αυτόν τον τομέα είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη. Οι γραμμές
βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, οι περισσότερες είναι μεγάλης
ηλικίας, σε πολλές περιπτώσεις είναι στενότερες από το
κανονικό (Πελοπόννησος) και εκτός από ορισμένα τμήματά τους
είναι μονές. Εξάλλου σε ορισμένες περιπτώσεις η χάραξή τους
είναι ξεπερασμένη (γραμμή Κορίνθου - Τριπόλεως). Οι συρμοί
είναι πεπαλαιωμένοι, φθαρμένοι, βρώμικοι και προσφέρουν
ανέσεις που βρίσκονται μακριά από τα σημερινά επίπεδα. H
ηλεκτροκίνηση είναι κάτι το ανύπαρκτο και τα σχέδια για
βελτίωση και επέκταση του δικτύου ή δεν υπάρχουν ή παραμένουν
στα συρτάρια.
Αποτέλεσμα της καταστάσεως αυτής είναι η χαμηλή ταχύτητα των
συρμών, οι μεγάλες καθυστερήσεις στα δρομολόγια και γενικά η
ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού, που δεν είναι δυνατό να
αντισταθμιστεί από τις σχετικά χαμηλές τιμές των εισιτηρίων.
Σ_ αυτά θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και τις πολύ κακές
εντυπώσεις που αποκομίζουν οι τουρίστες που επισκέπτονται τη
χώρα μας.
Είναι λοιπόν αναγκαία η εκπόνηση ενός εφικτού σχεδίου
βελτίωσης, σε πρώτη φάση, και επέκτασης, σε δεύτερη, των
ελληνικών σιδηροδρόμων με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν στην
Ευρώπη αλλά και τις ελληνικές ανάγκες. Σε πρώτη φάση θα πρέπει
να εκσυγχρονιστούν και να ηλεκτροκινηθούν οι γραμμές Αθήνας -
Θεσσαλονίκης - Ειδομένης και Αθήνας - Πάτρας και να χαραχθούν
εκ νέου οι γραμμές Κορίνθου - Τριπόλεως - Καλαμάτας και
Θεσσαλονίκης - Αλεξανδρούπολης - Σβίλενγραδ, ώστε να
συντομευθεί αρκετά η απόσταση μεταξύ των σταθμών αυτών. Σε
δεύτερη φάση θα πρέπει να κατασκευαστεί η γραμμή Μεσολογγίου -
Ιωαννίνων και Θεσσαλονίκης - Ιωαννίνων - Ηγουμενίτσας, ώστε να
σπάσει η απομόνωση της Ηπείρου και της Δυτικής Στερεάς
Ελλάδας. ’λλωστε, το έργο αυτό ίσως θα μπορούσε να
χρηματοδοτηθεί από τα Κοινοτικά Αναπτυξιακά Ταμεία. Επίσης,
πολύ σωστά γράψατε στο άρθρο σας για τους σιδηροδρομικούς
σταθμούς, ότι επιβάλλεται η ανακαίνιση και η διατήρησή τους.
Ίσως το υπουργείο Πολιτισμού σε συνεργασία με τον ΟΣΕ και
διαθέτοντας χρήματα από το ΛΟΤΤΟ, θα μπορούσε να επιτύχει
ικανοποιητικά αποτελέσματα προς αυτήν την κατεύθυνση.
H εγκατάλειψη των σιδηροδρόμων είναι ένα ακόμη παράδειγμα της
αποβιομηχάνισης της χώρας μας. Είναι νομίζω απαραίτητος ο
εκσυγχρονισμός του ΟΣΕ. Ειδικά μάλιστα τώρα, σε μια περίοδο
που διεθνώς οι σιδηρόδρομος θεωρείται αναγκαίο συμπλήρωμα του
αυτοκινήτου και του αεροπλάνου, ενώ ταυτόχρονα είναι ένα από
τα οικολογικότερα μέσα μεταφοράς.
Γιάννης Βυτινιώτης
Αθήνα
Υ.Γ.: Όσον αφορά την αναγνωσιμότητα των 4T, οφείλω να
παρατηρήσω ότι τα στοιχεία σας θα πρέπει να ανταποκρίνονται
στην πραγματικότητα. Το δικό μου τουλάχιστον τεύχος το
διαβάζουν και 4 -5 φίλοι μου.
Θα βοηθούσατε τους 4T και τον καλό τους αγώνα αν πείθατε τους
4-5 φίλους σας να αγοράζουν από ένα τεύχος των 4T!
ΣΥΜΠΑΓΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗ
Στους τελευταίους 4T διαπίστωσα με μεγάλη λύπη για το μέλλον
της νεολαίας μας, μια συμπαγή και γρονθοκοπική επίθεση πολλών
αναγνωστών κατά του κυρίου Νίκου Δήμου. Επιθυμώ να χαρακτηρίσω
αυτά τα φαινόμενα σαν προϊόντα αντιδραστήρων, που αντί να μας
φωτίσουν, μας γυρίζουν ρετούρ σε μεσαιωνικές εποχές. O κύριος
Δήμου σπούδασε φιλοσοφία για να είναι σε θέση να αναλύει
ορθολογικά όλα τα μη λογικά. Όταν όμως οι απόψεις του κ. Δήμου
αντιμετωπίζονται με αυτούς τους άσχετους τρόπους, τότε φταίει
ασφαλώς ο πατέρας του συνεργάτη σας των _4T_ που τον έστειλε
στη Γερμανία να σπουδάσει. Ας παρέμενε εδώ στην Αθήνα για να
φοράει την αντιδραστική φόρμα των διαφόρων εκτός εποχής μας
νεολαίων. Τελειώνοντας πρέπει να γίνει γνωστό ότι σε
πανευρωπαϊκή κλίμακα οι απόψεις του κυρίου N. Δήμου δεν
αποτελούν εξαίρεση αλλά συνιστούν τον κανόνα της πλειοψηφίας.
Δύσκολο ν_ αγωνίζεσαι σε χώρα που τα φυσιολογικά
καταπολεμούνται και τα λοιπά ΛεΠα θεοποιούνται. Γι_ αυτή και
μόνο τη διαπίστωση, συγχαίρω τον κύριο Δήμου!
Τάσος Γούλας
Γερμανία
ΑΞΙΟΛΟΓΟ ATOMO
Συγχαρητήρια για τον καλεσμένο του μήνα Απριλίου κ. Μαρκάτο.
Μετά τον κ. Δήμου ένα άλλο πολύ αξιόλογο άτομο γράφει στους
4T, ελπίζουμε να τον διαβάζουμε τακτικά. Το άρθρο του κ.
Πρύτανη νομίζω ότι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους σχετικά με
τους καταλύτες των αυτοκινήτων και τη ρύπανση. Σε προηγούμενο
γράμμα μου (δημοσιεύθηκε μερικώς το Φεβρουάριο) είχα εκφράσει
ορισμένες αμφιβολίες ως προς την ουσιαστική αποτελεσματικότητα
των καταλυτών, αλλά εσείς τότε με είχατε λογοκρίνει για
άγνωστους λόγους. Βέβαια δεν τολμήσατε να το κάνετε αυτό και
στον κ. Μαρκάτο, ο οποίος αναφέρει 2-3 πράγματα ίδια με αυτά
που εσείς μου _κόψατε_.
Διαβάζοντας το ένθετο φυλλάδιο στο τεύχος ΜαΪου, σε κάποια
σημείο αναφέρει: _Για ν_ αυξηθούν οι αποσύρσεις βασική
προϋπόθεση είναι η κατάργηση του δακτυλίου για τα καταλυτικά
αυτοκίνητα_. Αυτό προβλέπεται άλλωστε και στον τελευταίο νόμο
περί μειώσεως της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, όπου με υπουργική
απόφαση θα εξαιρούνται τα καταλυτικά του περιορισμού. Σας
ερωτώ: Είναι σωστή αυτή η διάκριση όταν μόλις προ δύο ετών
επωλούντο αυτοκίνητα χωρίς καταλύτη και κανένας κυβερνητικός
παράγοντας δεν έλεγε τίποτα γι_ αυτούς; Γιατί σήμερα μεγάλο
μέρος του αθηναϊκού πληθυσμού να πρέπει να αντικαταστήσει το
αυτοκίνητό του (ας μη μιλάμε προς το παρόν για ρετροφίτ), ενώ
είναι ακόμα σε άριστη κατάσταση. Αλλά και εάν τα αλλάζαμε όλοι
τώρα, το πρόβλημα θα λυθεί(;) προσωρινά. Μόλις παλιώσουν αυτά
τί θα γίνει; ’ρα θα πρέπει ν_ αλλάζουμε τα αυτοκίνητα νωρίς.
Με τις σημερινές οικονομικές δυνατότητες της χώρας, αλλά και
τις μελλοντικές, θεωρείτε σωστό ν_ αλλάζουμε τα αυτοκίνητα
όπως οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, όταν αυτό παραμένει δυστυχώς
(παρά τις φωνές σας) είδος εισαγόμενο, ενώ η χώρα έχει ανάγκη
οικονομικής ανάπτυξης;
Σταματήστε να προτρέπετε τον κόσμο στην αντικατάσταση των
αυτοκινήτων (αφήστε τη φυσιολογική πορεία όπως αυτή
διαμορφώθηκε σήμερα) και ωθήστε τον στη χρήση των MMM, στα
δίκυκλα, φωνάξτε για τη δημιουργία λεωφορειοδρόμων,
περιφερειακών λεωφόρων γύρω από την πρωτεύουσα, υποχρεωτική
δημιουργία γκαράζ, αλλά κυρίως φωνάξτε για την αποκέντρωση, τη
μόνη λύση για όλα τα προβλήματα, εθνικά (μειονότητα, σύνορα
χωρίς πληθυσμό), κοινωνικά (ρύπανση ατμόσφαιρας και γης,
ύδρευση, σκουπίδια, κυκλοφοριακό χάος), οικονομικά (άσκοπη
κατανάλωση καυσίμων, κόστος γης). Τί έγινε με αυτό το τόσο
σοβαρό θέμα, καραμέλα στο στόμα των πολιτικών ήταν κι έλιωσε;
Κλείνοντας το γράμμα μου, σας παραπέμπω και πάλι στο άρθρο του
κ. Μαρκάτου, που αναφέρει ότι τα θετικά αποτελέσματα των
καταλυτών είναι αμφίβολα για την ελληνική πραγματικότητα,
τουλάχιστον στο μέγεθος που περιμένουμε.
K. Θεοφιλόπουλος
Π. Ψυχικό
Αλληλογραφία Ν.Δ.: Οι επιστολές για το _Μακεδονικό_ και τις
θέσεις που διατύπωσε ο Νίκος Δήμου στο τεύχος Απριλίου
συσσωρεύονται - αν τις δημοσιεύαμε θα χρειαζόμασταν το μισό
περιοδικό (είναι και πολυσέλιδες, οι περισσότερες). Εναντίον
των απόψεων του Ν.Δ. έγραψαν οι Αλέξης Βρανάς, Σόνια Λεόνη,
Δημήτρης και Νίκος Αγγέλου, X. Χατζηθανάσης, Παναγιώτης
Κυριακίδης και Θάνος Κόιος. Υπέρ οι Δημήτρης Ανδριώτης,
Γιώργος Χριστάκος και Ιωάννης Μαρμαγγιόλης (ένα εκτενέστατο
γράμμα με πολλές ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για το περιοδικό
και τον K.K. ελήφθησαν).
Γ.Σ. Κώττα, Θεσσαλονίκη: Ευχαριστούμε. H ιδέα σας είναι καλή,
σύντομα θα προσπαθήσουμε να την υλοποιήσουμε.
A. Παπαδόπουλο, Κηφισιά: Το πρόβλημα που θίγεται είναι μεγάλο,
χιλιοειπωμένο και όπως σωστά επισημαίνεται η _εγκληματική
αδιαφορία και ανευθυνότητα_ δεν δικαιολογείται. Δυστυχώς οι
ευθύνες δεν ανήκουν μόνο στην επίσημη πολιτεία.
Γ. Ρόζη, Ελευσίνα: Για τον Δ.Σ. επιστολές σαν τη δική σας
λειτουργούν ευεργετικά. Μην είστε απαισιόδοξος και μην
_πυροβολείτε_ τον Ν.Δ. O διάλογος και η ανταλλαγή απόψεων δεν
έβλαψε ποτέ κανέναν και τίποτε. Την απουσία της _αντίθετης
φωνής_ να φοβάστε.
M. Παπανικολάου, Ρέθυμνο: Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο,
επιλέχτηκε ακριβώς γιατί είναι ένα καλό αυτοκίνητο αλλά και
γιατί σήμερα αποτελεί τη φτηνότερη λύση _μετατροπής_. H
πρότασή σας πάντως έχει αρχίσει να μας απασχολεί. O Σ.Χ.
προτείνει να μην το πειράξετε.
Γ. Καλογερόπουλο, Καλλιθέα: Ασφαλώς κάθε νόμισμα έχει δύο
όψεις, δε νομίζετε όμως ότι γενικά υπάρχει πρόβλημα
συμπεριφοράς και επικοινωνίας ανάμεσα στους Έλληνες οδηγούς;
’λλωστε και εσείς δηλώνετε _αγανακτισμένος_. Μακάρι πάντως
όλοι να είχαν την ψυχραιμία σας.
E. Ρουσέτη, Πετρούπολη: Ψυχραιμία. Αυτή η χώρα - έκτρωμα όπως
την αποκαλείτε είναι ευτυχώς η πατρίδα σας. H αλλαγή της
εικόνας και της ουσίας αφορά κι εσάς. Δε νομίζετε;
Γ. Βαλαβάνη