24 ώρες του Λε Μαν
ΑΠΟΣΤΟΛΗ
24 ώρες του ΛΕ MAN
TA ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ
Οι ατμοσφαιρικοί κινητήρες των 3,5 λίτρων όχι μόνο επιβίωσαν
στη σκληρή 24ωρη αντιπαράθεση, αλλά έδωσαν τη δυνατότητα στην
Πεζό να κάνει το 1-3 στα πάτρια εδάφη, στην Τογιότα που
τερμάτισε δεύτερη, να βάλει υποθήκη για το 1993 και στη
Μάζντα, με την τέταρτη θέση που κατέλαβε, να επιβεβαιώσει τη
θεωρία ότι οι αγώνες σπορ-πρωτοτύπων αξίζουν καλύτερης τύχης.
Φωτογραφίες: Ρεπόρτερ
24 ΩΡΕΣ TOY MAN, μια 24ωρη σκληρή αντιπαράθεση ανθρώπων και
μηχανών, υπό το βλέμμα χιλιάδων πιστών των αγώνων αυτοκινήτου
και όχι μόνο. Οι άνθρωποι, οι περισσότεροι Γάλλοι και
Βρετανοί, που μένουν όλη νύκτα και μέχρι τελικής πτώσης στις
κερκίδες, δεν είναι απαραίτητα οι ίδιοι που παρακολουθούν
αγώνες F1 ή Ράλλυ του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, αλλά
_φανατικοί_ του διαφορετικού αυτού θεσμού με την έντονη
προσωπικότητα, που για 60 χρόνια πρσφέρει το _κάτι παραπάνω_
στους αγώνες αυτοκινήτου αλλά και γενικότερα στην
αυτοκινητοβιομηχανία.
Στο Μαν, τόσο εκείνος που παρακολουθεί το γεγονός για πρώτη
φορά, όσο και εκείνος που δηλώνει παρών κάθε χρόνο, δεν
εντυπωσιάζεται μόνο από τα προσπεράσματα και τις οριακές
προσπάθειες των οδηγών με αντίπαλο το χρονόμετρο, αλλά και από
την ατμόσφαιρα που μόνο αν τη ζήσεις μπορείς να την
αισθανθείς.
Κατ_ αρχήν η προσπάθεια είναι συλλογική τόσο μέσα όσο και έξω
από το αυτοκίνητο.
Αν γενικότερα οι αγώνες αυτοκινήτου είναι μέχρι κάποιο σημείο
_ομαδικό_... σπορ, ο 24ωρος αγώνας απαιτεί συνεχή προσήλωση
και συνεργασία πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα, ανάμεσα
στους 2 ή 3 οδηγούς κάθε αυτοκινήτου, με τους τεχνικούς και
τους επικεφαλείς των ομάδων. Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη και
είναι προγραμματισμένη κάθε κίνηση. Ακόμη και ο ρυθμός που θα
ακολουθήσουν τα αυτοκίνητα κάθε ομάδας είναι προγραμματισμένος
και ορίζεται από τον τιμ μάνατζερ! Από εκεί και πέρα, για τον
παρατηρητή το λόγο έχει η ατμόσφαιρα που δημιουργείται
ειδικότερα τη νύχτα με τα φώτα των πρωτοτύπων και τον ήχο των
κινητήρων τους.
Στο φετινό αγώνα, ο ήχος των κινητήρων πρόδιδε και τη
διαφορετική φιλοσοφία κατασκευής τους σε σχέση με το παρελθόν
όπου οι υπερτροφοδοτούμενοι κινητήρες μονοπωλούσαν τον 24ωρο
αγώνα.
Όλα τα ικανά για τη νίκη αυτοκίνητα, τα πρωτότυπα της Πεζό,
της Τογιότα, της Μάζντα, της Σπάις, της Λόλα και η μοναδική
BRM που συμμετείχε στον αγώνα, χρησιμοποιούσαν ατμοσφαιρικούς
κινητήρες, με εντυπωσιακή απόδοση σε μικρούς αγώνες-σπριντ,
αλλά με άγνωστες δυνατότητες σε αγώνες διαρκείας. Δεν ήταν
λίγοι αυτοί που πίστευαν ότι κινητήρες που λειτουργούν στις
11.000 σ.α.λ. είναι αδύνατον να επιβιώσουν σε 24ωρη βάση.
H παραπάνω θεωρία, αλλά και η γενικότερη προσπάθεια ώστε να
αυξηθούν οι συμμετοχές και να διασωθεί ο αγώνας-θρύλος,
οδήγησε στην αφετηρία κάμποσα ξεπερασμένα αλλά ανθεκτικά
πρωτότυπα με υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες της Πόρσε και της
Τογιότα.
Στόχος τους, πέρα από τη... σωτηρία του αγώνα; H αναρρίχηση
στην κορυφή αν και εφ_ όσον, οι εξελιγμένες κατασκευές
παραδώσουν το πνεύμα, αφού δεν ήταν λίγοι και όσοι προέβλεπαν
ένα ξέφρενο ρυθμό ανάμεσα στις γαλλικές και στις ιαπωνικές
κατασκευές, τουλάχιστον στην αρχή του αγώνα. ’λλωστε πολλοί
πρώην ή εν ενεργεία οδηγοί-σπρίντερ της F1, προεξοφλούσαν
σκληρή αντιπαράθεση σε επίπεδο θεάματος και εντυπώσεων.
Για να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις και... αδικίες, η
διεθνής Ομοσπονδία περιόρισε τα καύσιμα στα υπερτροφοδοτούμενα
πρωτότυπα και δεν μένει τίποτα άλλο από το να μάθουμε τι
υποσχέθηκε ο πολύς
κ. Μόσλεϋ στους ανθρώπους της Πόρσε, ώστε οι τελευταίοι να
πείσουν τους εναπομείναντες πελάτες τους να συμμετάσχουν στο
φετινό αγώνα-καταδίκη για τα αυτοκίνητα με τις 12 νίκες στο
Μαν.
Τελικά όλα εξελίχθηκαν... φυσιολογικά. Τα πρωτότυπα του Ζαν
Τοντ με τον... κωδικό Πεζό 905 αφού κατέρριψαν όλα τα ρεκόρ
στις δοκιμές, έκαναν το 1-3 στον αγώνα!
Με λίγη τύχη θα μπορούσαν να σημειώσουν 1-2-3, αλλά δεν είναι
αυτό που μένει σε έναν αγώνα όπως το Μαν, όπου κανείς δεν
ασχολείται ή για να είμαστε επιεικείς, δεν θυμάται τα ονόματα
των νικητών.
H ιστορία έγραψε το 1992 _Πεζό_ όπως έγραψε παλιότερα Ρενό, ή
τον προηγούμενο χρόνο Μάζντα, ή όπως θα γράψει πιθανότατα τον
επόμενο χρόνο Τογιότα.
Οι Ιάπωνες, στην πρώτη τους μόλις παρουσία έφτασαν στη δεύτερη
θέση, ενώ ο Ίαν Λάμερς με το δεύτερο αυτοκίνητο που κατετάγη
8ο, σημείωσε τον ταχύτερο γύρο. Τογιότα οδηγούσαν και οι Φους,
’ντσκαρ, Γιόχανσον, που κατετάγησαν στην πέμπτη θέση, όντας
και 1οι της άτυπης κατάταξης μεταξύ των αυτοκινήτων με
κινητήρες τούρμπο.
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε την τέταρτη θέση της Μάζντα με το
νικηφόρο τρίο της περασμένης χρονιάς και την έκτη θέση των
βετεράνων Πεσκαρολό-Βολέκ-Ρίτσι με μια Κούγκαρ-Πόρσε,
καταλαβαίνετε γιατί όλοι όσοι πρωταγωνίστησαν ή... στήριξαν το
θεσμό έφυγαν ευτυχείς από το Μαν ανανεώνοντας τη συνάντησή
τους για τον επόμενο χρόνο.
Από τους μόλις 30 συμμετέχοντες, τερμάτισαν οι 14, ποσοστό που
αποδεικνύει ότι οι σημερινές μηχανές συνδυάζουν περίφημα τις
απόλυτες επιδόσεις με την αξιοπιστία._Θ.Κ.Ε.
Αποτελέσματα
1. Νταλμάς/Γουόρικ/Μπλαντέλ, Πεζό, 2.
Σεκίγια/Ραφανέλ/’τσεσον Τογιότα, 3. Αλιό/Μπάλντι/Ζαμπούιγ,
Πεζό, 4. Σαλά/Χέρμπερτ/Βέιντλερ/ Γκασό, Μάζντα, 5.
Φουσέ/Αντσκάρ/Γιόχανσον, Τογιότα-τούρμπο, 6.
Γουόλεκ/Πεσκαρόλο/Ρίτσι, Κούγκαρ-Πόρσε.
Υ.Γ. Οι 4Τροχοί παρακολούθησαν το φετινό αγώνα προσκεκλημένοι της Τογιότα
Ελλάς. H
περιορισμένη(;) αναφορά μας οφείλεται στην ημερομηνία έκδοσης του
περιοδικού. Στο
επόμενο τεύχος, θα επανέλθουμε με περισσότερες λεπτομέρειες, παραλειπόμενα,
αλλά
και με τη γενικότερη εμπειρία του απεσταλμένου μας που δεν ήταν πάντα
ευχάριστη..._4Τ.
Γαλλικός θρίαμβος επί Γαλλικού εδάφους. Ότι καλύτερο για την
Πεζό και τον αρχιτέκτονα της νίκης Ζαν Τοντ, που ήδη ετοιμάζει
την επόμενη κίνηση των λιονταριών. Στην 60η επέτειο του 24ωρου
φημισμένου αγώνα τα Πεζό 905 αφού σημείωσαν στις δοκιμές τους
δύο πρώτους χρόνους με τους Αλιό και Νταλμάς, στον αγώνα δεν
απειλήθηκαν από την αρμάδα της Τογιότα και οι
Νταλμάς-Γουόρικ-Μπλαντέλ, με το νούμερο1, κέρδισαν με μοναδική
άνεση. Στην 3η θέση οι Αλιό-Μπάλντι-Ζαμπούιγ, προσπάθησαν αλλά
βρήκαν στο δρόμο τους έναν εκπληκτικό ’τσεσον που οδήγησε την
Τογιότα του μπροστά τους. Το τρίτο γαλλικό αυτοκίνητο των
Βέντλιγκερ-Φερτέ-Φαν ντε Πουλ, εγκατέλειψε την 15η ώρα.
O επιμένων δημιουργεί τις προϋποθέσεις για το καλύτερο ακόμη
και κάτω από τις δυσκολότερες συνθήκες. H Τογιότα πιστή σε
συμμετοχές στο Μαν από το 1985 απουσίασε από τον αγώνα της
περασμένης χρονιάς εξελίσσοντας το πρωτότυπο με τον κωδικό TS
010. Στο φετινό αγώνα οι Ιάπωνες δεν συμμετείχαν για μια...
6ωρη αντιπαράθεση, όπως έκανε η Πεζό στην πρώτη της παρουσία
τον περασμένο χρόνο, αλλά με αξιώσεις, όπως αρμόζει στον
κορυφαίο Ιάπωνα κατασκευαστή. Δούλεψαν σκληρά πριν τον αγώνα
εξασφαλίζοντας μετά από 40ωρη δοκιμασία την αξιοπιστία του
κινητήρα, στοιχείο που απήλλαξε από πρόσθετο άγχος τους 9
ευτυχείς _κουμανταδόρους_ των ιαπωνικών πρωτοτύπων. Στον αγώνα
οι ’τσεσον-Ραφανέλ-Σεκίγια τερμάτισαν δεύτεροι μετά από
εντυπωσιακό φινάλε, ενώ για τους Λάμερς-Γουάλας-Φάμπι, που
αντιμετώπισαν προβλήματα έμεινε η χαρά του ταχύτερου γύρου. Το
τρίτο αυτοκίνητο των Καταγιάμα-Λις-Μπράμπαμ, δεν τερμάτισε.
Οι περσινοί νικητές, οι Χέρμπερτ, Βέιντλερ, Γκασό, μοιράστηκαν
το φετινό Μάζντα με το σασί της... Τζάγκιουαρ και τον κινητήρα
του Τζαντ. Ξεκίνησαν εντυπωσιακά και ειδικότερα στο βρεγμένο ο
Βρετανός που ξαναγεννήθηκε, έκλεψε την παράσταση και στην αρχή
του αγώνα τέθηκε επικεφαλής. H συνέχεια δεν ήταν η αναμενόμενη
και φυσιολογικά λόγω προϋπολογισμού και προετοιμασίας, το
συμπαθέστατο σύνολο υποκλίθηκε και περιορίστηκε στην τέταρτη
θέση.