Yamaha OX99-11
H... προσωπική σας φόρμουλα ΈναΦανταστείτε το αμάξωμα μιάς φόρμουλα 1, προσθέστε μιά ιδέα
από... διαστημικό όχημα, αποσύρετε από το λογαριασμό σας ένα
εκατομμύριο (δολάρια!) και θα είστε ένας ευτυχισμένος
ιδιοκτήτης ενός Yamaha OX99-11.
I. ¶ντκοκ
OI φωτογραφίες μάλλον αδικούν το αυτοκίνητο που σχεδίασε ο
Τακούγια Γιούρα, το οποίο ουσιαστικά δεν μοιάζει με κανένα
άλλο τετράτροχο. Δυστυχώς για να μπορέσει να βγεί στους
δρόμους θα πρέπει να καλύπτει ορισμένες νομικές απαιτήσεις,
στη συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει να έχει ένα ζευγάρι από
μάλλον παράταιρους καθρέπτες.
Συνήθως οι κατασκευαστές υπεραυτοκινήτων - Τζάγκουαρ,
Μπουγκάτι ή Μακλάρεν - χρησιμοποιούν τα μαθήματα που παίρνουν
από τους αγώνες για την κατασκευή των μοντέλων παραγωγής τους.
Αντίθετα η Γιαμάχα ουσιαστικά πήρε ένα αυτοκίνητο της φόρμουλα
1 και το μετέτρεψε σε αυτοκίνητο (περιορισμένης) παραγωγής.
Σίγουρα αυτό το πρώτο αυτοκίνητο που σχεδίασε η Γιαμάχα θα
κάνει μια εντυπωσιακή εμφάνιση.
H πρώτη προσπάθεια έγινε το 1987 με ένα πρωτότυπο όχημα, το
οποίο χρησιμοποιούσε το δίλιτρο V6 κινητήρα που πήρε μέρος στο
Ιαπωνικό πρωτάθλημα F2. Από εκεί και πέρα η εταιρία
περιορίστηκε στην κατασκευή κινητήρων για το MR2, την Celica
2000GT και το Φορντ Taurus SHO, χωρίς όμως η ίδια να
κατασκευάσει κάποιο αυτοκίνητο. Αυτό το κενό θα καλύψει τώρα
το OX99-11 το οποίο προορίζεται για πώληση αποκλειστικά στην
Ευρώπη. H παραγωγή θα είναι μόλις 30 αυτοκίνητα το χρόνο, και
μάλιστα θα διαρκέσει μόνο τέσσερα χρόνια, ενώ η τιμή του καθ_
ενός θα φτάνει το ένα εκατομμύριο δολάρια!
H Γιαμάχα είχε εγκαταλείψει τα σχέδια για την παραγωγή ενός
υπεραυτοκινήτου μέχρι το 1989/90 όταν μπήκε στο χώρο της
φόρμουλα 1 με τον V8 κινητήρα, που κινούσε τα αυτοκίνητα της
Ζάκσπιντ. H συνεργασία ήταν μάλλον αποτυχημένη, αλλά άνοιξε
την _όρεξη_ των ανθρώπων της εταιρίας για την κατασκευή ενός
δικού τους υπεραυτοκινήτου.
Τον περασμένο Δεκέμβριο δόθηκαν στη δημοσιότητα οι πρώτες
φωτογραφίες του μοντέλου, το οποίο φορούσε όμως τον παλιό
κινητήρα V8 με χωρητικότητα 3,5 λίτρα. Το αυτοκίνητο όμως των
φωτογραφιών μας είναι εφοδιασμένο με τον V12, που
χρησιμοποιούσε την προηγούμενη χρονιά η Μπράμπαμ και αυτήν τη
χρονιά η Τζόρνταν. Βέβαια ο κινητήρας έχει ξαναρυθμιστεί για
_νορμάλ_ χρήση, κάτι που σημαίνει ότι η ισχύς του έχει μειωθεί
στους 400 ίππους, ενώ έχει τοποθετηθεί και καταλύτης.
O στόχος της Γιαμάχα είναι να μεταφέρει την αίσθηση και τη
δυναμική συμπεριφορά μιάς φόρμουλα 1 στους δρόμους, χωρίς όμως
να την απασχολεί η υψηλή τιμή! Από τις προδιαγραφές του
αυτοκινήτου φαίνεται ότι η προσπάθεια του Ρόμπιν Χερντ -
βασικό στέλεχος της Μαρτς και σύμβουλος στο σχεδιασμό και
εξέλιξη του OX99-11- για τη μεταφορά αυτή, στέφθηκε από
επιτυχία.
H μορφοποίηση των τμημάτων του αλουμινένιου αμαξώματος έγινε
με το χέρι κι αυτό γιατί το σχήμα του αυτοκινήτου είναι τόσο
περίπλοκο που η κατασκευή τους με χύτευση ή πρεσάρισμα θα ήταν
πολύ δύσκολη. Το σφηνοειδές σχήμα θυμίζει πρωτότυπα, με δύο
δεξαμενές βενζίνης στα πλαϊνά και μία ακόμη ανάμεσα στον οδηγό
και το χώρο το κινητήρα. Σε σχέση πάντως με μια φόρμουλα1 έχει
μεγαλύτερο πλάτος, αφού πρέπει να υπάρχει λίγος χώρος για έναν
ακόμα επιβάτη αριστερά του οδηγού. Το αυτοφερόμενο πλαίσιο
είναι κατασκευασμένο από ανθρακονήματα και το εμπρός του τμήμα
είναι διαμορφωμένο έτσι ώστε να απορροφά τις κρούσεις, όπως
και στα μονοθέσια της φόρμουλα 1.
O V12 κινητήρας είναι τοποθετημένος πάνω στο πλαίσιο και
λειτουργεί σαν δομικό του στοιχείο. Με περιεχόμενη γωνία 70ψ,
είναι ένας ξαναρυθμισμένος αγωνιστικός κινητήρας, που φθάνει
μέχρι και τις 10.000 σ.α.λ., ενώ το ραλαντί του είναι πολύ
ψηλά για κινητήρα παραγωγής, γύρω στις 1.200 σ.α.λ.
Οι αυλοί εισαγωγής του αέρα είναι κατασκευασμένοι από κράμα
μαγνησίου, ενώ την εισαγωγή ρυθμίζουν δώδεκα πεταλούδες (μία
για κάθε κύλινδρο), για καλύτερη απόκριση του κινητήρα στις
χαμηλές και μεσαίες στροφές. O ψεκασμός και η έναυση του
καυσίμου ελέγχονται από μία κεντρική υπολογιστική μονάδα. H
εξαγωγή των καυσαερίων γίνεται με δύο _χταπόδια_, ένα για κάθε
πλευρά του V, με το καθένα να καταλήγει σε μία εξάτμιση από
ανοξείδωτο χάλυβα. Τη θερμότητα του κινητήρα απορροφούν δύο
ψυγεία στα πλευρά του πλαισίου, τα οποία τροφοδοτούν με νερό
δύο ξεχωριστές αντλίες.
Το εξατάχυτο κιβώτιο είναι τοποθετημένο εγκάρσια, κατά το
πρότυπο των αυτοκινήτων της φόρμουλα 1. Οι υποψήφιοι αγοραστές
θα μπορούν να επιλέξουν τις σχέσεις για καλύτερη επιτάχυνση ή
μέγιστη ταχύτητα. Για την ευκολότερη αλλαγή ταχυτήτων υπάρχουν
τριπλοί κώνοι σύμπλεξης στην πρώτη και στη δεύτερη ταχύτητα.
Ένα έξυπνο αντικλεπτικό χαρακτηριστικό είναι ότι ο μοχλός
ταχυτήτων κλειδώνει αυτόματα, όταν ο οδηγός βγάζει το κλειδί
από τη μίζα. O συμπλέκτης με τους δύο δίσκους είναι
τοποθετημένος στο πίσω τμήμα του κινητήρα, για ευκολότερη
συντήρηση.
H κρεμαγιέρα δεν είναι υποβοηθούμενη, ενώ το τιμόνι -πάλι
σύμφωνα με την πρακτική της φόρμουλα 1- είναι αποσπώμενο και
σίγουρα το καλύτερο... αντικλεπτικό μέτρο. Για την
αποτελεσματική πέδηση έχουν χρησιμοποιηθεί τέσσερις τεράστιοι
αεριζόμενοι δίσκοι, με τετραπλά αλουμινένια κυλινδράκια.
H ανάρτηση είναι καθαρά αγωνιστική με διπλά ψαλίδια. Τα
ελατήρια/αμορτισέρ είναι τοποθετημένα μέσα στο αμάξωμα και
συνδέονται με την πλύμνη του τροχού μέσω ενός συστήματος
βραχιόνων. Τα εμπρός ελατήρια/αμορτισέρ είναι τοποθετημένα
πλάγια μέσα στο πλαίσιο, ενώ τα πίσω είναι τοποθετημένα
οριζόντια πάνω από το σύστημα μετάδοσης. H διαδρομή της
ανάρτησης είναι μόλις 100 χιλιοστά, η απόσταση όμως από το
έδαφος μπορεί να μεταβάλλεται χάρις στα ρυθμιζόμενα αμορτισέρ.
Τα ασύμετρα λάστιχα GS-E της Γκουντγίαρ έχουν σχεδιαστεί
ειδικά για το συγκεκριμένο αυτοκίνητο και είναι τα πρώτα
λάστιχα ευρείας παραγωγής που κατασκευάστηκαν στις
εγκαταστάσεις του ’κρον, στο Οχάιο. Οι διαστάσεις των εμπρός
είναι 245/40 ZR 17, πάνω σε ζάντες 9X17 ιντσών, ενώ για τα
πίσω οι διαστάσεις είναι 315/35 ZR 17, πάνω σε τροχούς 12X17
ιντσών. H κατασκευή τους έγινε με βάση την εμπειρία της
εταιρίας σε αγώνες της φόρμουλα 1, με αποτέλεσμα τη μείωση του
βάρους τους σε σχέση με τα συμβατικά λάστιχα. Σύμφωνα με τον
κατασκευαστή τα εμπρός λάστιχα είναι 0,45 κιλά, το καθένα,
ελαφρύτερα από τα συμβατικά λάστιχα ίδιων διαστάσεων, ενώ για
τα πίσω η διαφορά βάρους ανεβαίνει στα 0,9 κιλά. Το
μειονέκτημά τους βέβαια είναι ότι φθείρονται πολύ γρήγορα και
στα 13.000 χλμ. θέλουν αλλαγή.
Το εσωτερικό του αυτοκινήτου θυμίζει κάτι ανάμεσα σε κόκπιτ
αγωνιστικού αυτοκινήτου και μαχητικού αεροσκάφους. Το όργανο
που κυριαρχεί στο ταμπλό είναι το στροφόμετρο, που τερματίζει
στις 12.000 σ.α.λ., ενώ έχει την κόκκινη γραμμή στις 11.000
σ.α.λ. Λίγο πιο χαμηλά είναι τοποθετημένο ένα μικρότερο
ταχύμετρο, με όριο τα 330 χ.α.ω. Στην αριστερή πλευρά του
ταμπλό υπάρχει μιά σειρά από διακόπτες για τον ανεμιστήρα, τον
κλιματισμό, τα φώτα και τον τεράστιο καθαριστήρα, ενώ ακριβώς
από κάτω βρίσκουμε μιά σειρά από βοηθητικά όργανα με τις
ενδείξεις για το καύσιμο, τη θερμοκρασία, την πίεση και τη
θερμοκρασία του λαδιού. H θέση του οδηγού θα είναι
κατασκευασμένη από σύνθετα υλικά, όπως και το πλαίσιο, και
μάλιστα θα σχεδιάζεται για να ταιριάζει απόλυτα στο σώμα του
οδηγού.
H υποτιθέμενη θέση του επιβάτη βρίσκεται πίσω και αριστερά από
του οδηγού και τα πόδια του θα πρέπει να εκτείνονται παράλληλα
με τη θέση του οδηγού (μάλλον θα υποφέρει!). Οι ζώνες τριών
σημείων θα είναι στο βασικό εξοπλισμό, θα υπάρχει όμως
δυνατότητα να τοποθετηθούν και αγωνιστικές τεσσάρων σημείων. H
πρόσβαση στο κόκπιτ γίνεται από αριστερά, αφού σηκωθεί
ολόκληρο το κάλυμμά του.
O σχεδιαστής του αμαξώματος, Τακούγια Γιούρα, κατάφερε να
πετύχει πολύ καλή αεροδυναμική συμπεριφορά με υψηλή τιμή
αρνητικής άνωσης του αυτοκινήτου χωρίς να αναγκαστεί να
καταφύγει στη χρήση κραυγαλέων αεροδυναμικών βοηθημάτων. Εκτός
αυτού ο σχεδιασμός του δαπέδου έγινε με στόχο την εκμετάλλευση
του φαινομένου βεντούρι και αύξηση του κατακόρυφου
αεροδυναμικού φορτίου. Το μεγάλο σπόιλερ στο ρύγχος του
αυτοκινήτου κατευθύνει το ρεύμα του αέρα πάνω και κάτω από το
αμάξωμα έτσι ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο αεροδυναμικό
αποτέλεσμα.
Σύμφωνα με τους ανθρώπους της Γιαμάχα ο άμεσος στόχος στο
σχεδιασμό του αυτοκινήτου δεν ήταν οι απόλυτες επιδόσεις άν
και θα φτάνει τα 100 χ.α.ω. σε λιγότερο από 4 δευτ., ενώ η
τελική του ταχύτητα θα ξεπερνά τα 300 χ.α.ω. Αυτό που
επιδιώχτηκε ήταν η κατασκευή ενός αυτοκινήτου με τη
σταθερότητα και την αίσθηση μιας φόρμουλα 1. Το άν το
κατάφεραν αυτό δεν μπορούμε να το κρίνουμε μέχρι το αυτοκίνητο
να οδηγηθεί σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες. Κατά την
παρουσίαση πάντως του αυτοκινήτου παρακολουθήσαμε ένα βίντεο
τραβηγμένο πίσω από το κάθισμα του οδηγού στο οποίο φαινόταν
ότι διέθετε αρκετή ισχύ για να προκληθεί υπερστροφή. Στο ίδιο
βίντεο φαίνεται ότι η... καλύπτρα της θέσης οδήγησης φτάνει
μέχρι τους ώμους του οδηγού και η ορατότητα που έχει προς τα
εμπρός, θυμίζει περισσότερο ηλεκτρονικά παιχνίδια παρά αυτήν
που έχουν τα συμβατικά αυτοκίνητα.
Βλέποντάς το σίγουρα κάποιοι θα πούν ότι είναι μάλλον άχρηστο,
όχι όμως περισσότερο από όσο τα άλλα υπεραυτοκίνητα που έχουμε
δεί μέχρι τώρα. Τουλάχιστον η Γιαμάχα δεν κρύβει ότι δεν είναι
παρά μιά άσκηση και έχει σαν στόχο μόνο την προβολή της
εταιρίας. Κανείς δεν περιμένει ότι θα αποφέρει κέρδη, ακόμα
και στην τιμή του ενός εκατομμυρίου δολαρίων το ένα, σίγουρα
όμως θα τονίσει την τεχνολογική πρόοδό της στην ευρωπαϊκή
βιομηχανία.
Έχοντας αυτά κατά νου θα πρέπει να πούμε ότι η παρουσίαση του
αυτοκινήτου ήταν μάλλον αποτυχημένη. Το αυτοκίνητο με αύξοντα
αριθμό 003, που θα οδηγούσε ο Τζον Γουότσον, πρώην πιλότος της
Φ1, δεν κατάφερε να κινηθεί. Το συρματόσχοινο του επιλογέα των
ταχυτήτων αποκολλήθηκε και το μόνο που του έμεινε ήταν να
καθήσει στη θέση του και απλώς να μαρσάρει άσκοπα.
Κρίμα..._.Ι. A.
TEXNIKA ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Κύλινδροι V12 σε διαμήκη τοποθέτηση
Κυβισμός 3498 κ. εκ.
Βαλβίδες 5 ανά κύλινδρο
Τροφοδοσία Ψεκασμός
Μεγ. ισχύς 450 - 500 ίπποι
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Εμπρός/Πίσω: Διπλά ψαλίδια με τα ελατήρια/αμορτισέρ
τοποθετημένα εσωτερικά.
ΦΡΕΝΑ
Εμπρός/Πίσω Αεριζόμενοι δίσκοι
TPOXOI
Ζάντες 9X17 J (εμπρός), 12X17 J (πίσω)
Λάστιχα 245/40 ZR17 (εμπρός) - 315/35 ZP 17
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
Μήκος 4,400 μ.
Πλάτος 2,000 μ.
‘Υψος 1,220 μ.
Μεταξόνιο 2,650 μ.
Μετατρόχιο 1,615 μ. (εμπρός), 1,635 μ. (πίσω)