Renault 19 1.4 RN 4Θ
ME TO ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΟ BOPPATON Ιούνιο του 1988, όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στους
Ευρωπαίους δημοσιογράφους, το Ρενό 19, θεωρήθηκε από τους
περισσότερους ως το _αντι-Γκολφ_, ένα αυτοκίνητο δηλαδή που
χωρίς να έχει κατασκευαστεί στη Γερμανία θα είχε ανάμεσα στα
κύρια χαρακτηριστικά του την υψηλή ποιότητα κατασκευής και την
αξιοπιστία. Ήταν η εποχή που οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές
συνειδητοποιούσαν ότι στο παιχνίδι των πωλήσεων η γενική
ποιότητα του προϊόντος θα έπαιζε πλέον το σημαντικότερο ίσως
λόγο.
Το19 ήταν για τους Γάλλους και την Ρενό ειδικότερα, η πρώτη
ολοκληρωμένη προσπάθεια στην κατηγορία των μικρών/μεσαίων
αυτοκινήτων που άλλαξε την εικόνα των γαλλικών αυτοκινήτων έξω
από την τοπική αγορά. Σαφώς η καριέρα που έκαναν οι εκδόσεις
19 σε όλη την Ευρώπη δεν τους απογοήτευσε.
Τέσσερα χρόνια αργότερα και ενώ ήδη το αυτοκίνητο έχει περάσει
ένα πολύ περιορισμένο _λίφτινκ_, η Ρενό παρουσιάζει όχι τη νέα
γενιά 19 αλλά τη συνέχεια της σειράς, η οποία χωρίς να αλλάζει
ριζικά αποκτά χάρις στην εκτεταμένη επανασχεδίαση νέο πρόσωπο
(εν αναμονή του εντελώς νέου 19 που λέγεται ότι θα εμφανισθεί
στο τέλος του _93).
Τα νέα αυτοκίνητα βρίσκονται ήδη στην ελληνική αγορά και το
πρώτο απ_ αυτά που πήραμε για μια σύντομη δοκιμή ήταν ένα
τετράθυρο 19 με το βασικό κινητήρα των 1.400 κ.εκ. σε έκδοση
εξοπλισμού RN.
Πρώτη αλλαγή: O χαρακτηρισμός _Σαμάντ_ που συνόδευε τα
τετράθυρα αυτοκίνητα δεν υπάρχει πλέον. Ανεξαρτήτως
αμαξώματος, όλες οι εκδόσεις έχουν τον κωδικό 19 και αυτό
ασφαλώς απλοποιεί τα πράγματα.
Πιο σημαντικές όμως είναι οι αλλαγές που έχουν γίνει τόσο στο
αμάξωμα εξωτερικά όσο και στο εσωτερικό. Κρατώντας τις ίδιες
βασικές γραμμές τα ανανεωμένα 19 έχουν ξανασχεδιασμένο το
εμπρός και πίσω μέρος. Νέοι _αμυγδαλοειδείς_ προβολείς, νέα
φωτιστικά σώματα και νέοι προφυλακτήρες, είναι στοιχεία αρκετά
για να αλλάξουν την εικόνα του αυτοκινήτου.
Στο εσωτερικό οι διαφοροποιήσεις είναι πιο σημαντικές και
έχουν στόχο την αναβάθμιση του σαλονιού, τόσο σε επίπεδο
ποιότητας όσο και σε ό,τι αφορά την καλύτερη εργονομία αλλά
και τη σύγχρονη αισθητική. Νέο μονοκόμματο ταμπλό λοιπόν,
ξανασχεδιασμένοι διακόπτες και τιμόνι, αλλαγές στα καθίσματα
και τις πλαϊνές επενδύσεις.
Σε ό,τι αφορά τις αλλαγές στον κινητήρα και τα υπόλοιπα
μηχανικά μέρη, αυτές είναι περιορισμένες και αφορούν κυρίως
την ενδοτικότητα και τις ρυθμίσεις των αναρτήσεων και την
αποτελεσματικότητα του συστήματος πέδησης.
O γνωστός κινητήρας _Ένερτζι_ των 1.390 κ.εκ. εξακολουθεί να
αποδίδει 80 ίππους στις 5.750 σ.α.λ., έχοντας παράλληλα
μέγιστη ροπή στρέψης 11,1 Kg.m στις 3.500 σ.α.λ. H τροφοδοσία
γίνεται με σύστημα ψεκασμού μονού σημείου. Σε ό,τι αφορά τις
αναρτήσεις, εμπρός υπάρχουν τα γνωστά ΜακΦέρσον σε συνδυασμό
με τριγωνικά ψαλίδια, ενώ πίσω η επίσης ανεξάρτητη ανάρτηση
στηρίζεται σε υστερούντες βραχίονες, ράβδους στρέψης και
αντιστρεπτική δοκό.
Το σύστημα διεύθυνσης, είναι με μηχανική κρεμαγιέρα (στο
αυτοκίνητο της δοκιμής μας υπήρχε το προαιρετικό υδραυλικό
τιμόνι), ενώ τα φρένα είναι δίσκοι εμπρός και ταμπούρα πίσω.
Από πλευράς χώρων το 19 παραμένει όπως το ξέραμε, με ένα από
τα πιο ευρύχωρα _σαλόνια_ της κατηγορίας και ένα μεγάλο και
πρακτικό χώρο αποσκευών, με χαμηλό _κατώφλι_ φόρτωσης και
κανονικό σχήμα. Όσον αφορά τον εξοπλισμό, στην πιο φτωχή
έκδοση RN περιλαμβάνει μόνο τα απαραίτητα, στα οποία
περιλαμβάνονται βέβαια και οι πίσω ζώνες ασφαλείας καθώς και
οι δύο εξωτερικοί καθρέφτες, δεν υπάρχουν όμως ηλεκτρικά
παράθυρα, ηλεκτρομαγνητικές κλειδαριές κ.λπ., που παρ_ όλα
αυτά βρίσκει κανείς σε άλλα αυτοκίνητα του ανταγωνισμού. Στο
αυτοκίνητο της δοκιμής μας πάντως υπήρχαν ευτυχώς όλα αυτά, τα
οποία όπως και αρκετά άλλα περιλαμβάνονται στην πλουσιότερη
έκδοση RT. Υπήρχε επίσης και ένα ραδιοκασετόφωνο με πολύ
πρακτικά χειριστήρια στο τιμόνι. Αν όμως στον τομέα του
εξοπλισμού το νέο Ρενό 19 είναι κάπως _γερμανικό_ (αν και με
κάπως καλύτερη σχέση εξοπλισμού/τιμής) εξίσου _γερμανικό_
είναι και σε ποιότητα κατασκευής, που ήταν από την αρχή ένα
από τα ισχυρά σημεία του. Με τις βελτιώσεις που έχει υποστεί,
το ανανεωμένο 19 είναι ακόμα καλύτερο, έχοντας καλής ποιότητας
υλικά, προσεγμένο φινίρισμα και μια συμπαγή γενική αίσθηση που
δεν θυμίζει με τίποτα τα γαλλικά αυτοκίνητα του όχι και πολύ
μακρινού παρελθόντος. Με τέτοια αυτοκίνητα η Ρενό μπορεί πλέον
δικαιωματικά να κατατάσσεται μεταξύ των _βορείων_
κατασκευαστών.
H θέση οδήγησης είναι σημαντικά βελτιωμένη, καθώς το νέο
τιμόνι δεν περιορίζει τα γόνατα όπως παλιά και είναι όμορφο,
με την παχιά στεφάνη του να δίνει καλή αίσθηση στην αφή, ενώ ο
οδηγός κάθεται σωστά, σε ένα κάθισμα που _αγκαλιάζει_ το σώμα.
H ορατότητα προς τα όργανα είναι πολύ καλή ακόμα και σε
περίπτωση που ο οδηγός ρυθμίζει το κάθισμά του σε αρκετά όρθια
θέση, ενώ η ψηλή θέση οδήγησης επιτρέπει καλή ορατότητα προς
τα εμπρός. Προς τα πίσω οι νεκρές γωνίες καλύπτονται σωστά από
τους δύο εξωτερικούς καθρέφτες. Σωστή, τέλος, είναι η γενική
εργονομία του εσωτερικού, με τους διακόπτες και τα χειριστήρια
να βρίσκονται στις σωστές θέσεις και η χρησιμοποίησή τους να
είναι εύκολη.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
Αλλαγές στα μηχανικά μέρη δεν υπάρχουν και έτσι το ανανεωμένο
19 είναι στο δρόμο όπως το είχαμε γνωρίσει στις προηγούμενες
εκδόσεις του. O κινητήρας του είναι από τους καλύτερους της
κατηγορίας, με καλή ελαστικότητα, άμεση απόκριση στο γκάζι,
καλή ευστροφία και αρκετή δύναμη στις υψηλές στροφές, ενώ
ανεκτά είναι και τα επίπεδα του θορύβου του. Όσον αφορά τις
επιδόσεις και την κατανάλωση, που ήταν καλές για την
κατηγορία, η Ρενό τις δίνει ίδιες με της προηγούμενης έκδοσης,
κάτι που είναι λογικό αν σκεφθεί κανείς ότι χρησιμοποιούνται
τα ίδια μηχανικά μέρη και ότι η διαφορά βάρους μεταξύ του
ανανεωμένου και του παλιού μοντέλου είναι σχεδόν μηδενική.
Παραθέτουμε λοιπόν τις επιδόσεις όπως τις είχαμε μετρήσει
παλιότερα: 0-100 χλμ./ώρα σε 12,7__, 0-1000 μ. σε 34,4__,
80-110 χλμ./ώρα με 3η σε 7__ και με 4η σε 10,8__, επιδόσεις
πάνω από το μέσο όρο της κατηγορίας, που είναι παραπάνω από
ικανοποιητικές για ένα μικρομεσαίο οικογενειακό αυτοκίνητο.
Επιφυλασσόμαστε πάντως με την ευκαιρία μιάς πιο εκτεταμένης
μελλοντικής δοκιμής του να το μετρήσουμε και πάλι για να
διαπιστώσουμε αν οι περιορισμένες αλλαγές που έχουν γίνει
έχουν επηρεάσει έστω και λίγο τις επιδόσεις του.
H κατανάλωσή του πάντως δεν φαίνεται να έχει επηρεαστεί. Μια
μέτρηση που κάναμε σε διαδρομή 350 χιλιομέτρων, από τα οποία
το 30% περίπου διανύθηκε στην πόλη και το 70% έξω απ_ αυτή,
έδειξε μέση κατανάλωση 8,67 λίτρα/100 χλμ., τιμή που βρίσκεται
μέσα στα πλαίσια των μετρήσεων του προηγούμενου μοντέλου.
Υπενθυμίζουμε ότι η μέση κατανάλωση εκείνου σε όλη τη διάρκεια
της δοκιμής του ήταν 9 λίτρα/100 χλμ.
Αλλά και η οδική συμπεριφορά του αυτοκινήτου δεν έχει αλλάξει,
παραμένοντας πολύ ασφαλής για το μέσο οδηγό. Τα βασικά
χαρακτηριστικά της είναι η σταθερότητα στην ευθεία, η καλή
πλευρική πρόσφυση και η ουδέτερη προς ελεγχόμενα υποστροφική
συμπεριφορά στις στροφές, με απουσία απότομων υπερστροφικών
αντιδράσεων σε περίπτωση επιβράδυνσης. Σε ολισθηρούς δρόμους
εμφανίζεται μερικές φορές με το γκάζι πατημένο πολύ κάποια
υποστροφή ισχύος, η οποία όμως δεν ξαφνιάζει και δεν είναι
υπερβολική. Εκεί που αυξάνεται αρκετά η υποστροφή είναι στο
όριο, όπου οι κλίσεις του αμαξώματος είναι πλέον αρκετά
μεγάλες και η συμπεριφορά του αυτοκινήτου πιο άτσαλη, με
αποτέλεσμα να μην εμπνέει τελικά για γρήγορη οδήγηση, παρά το
γεγονός ότι είναι πάντα καλά ελεγχόμενο. Στον καλό του έλεγχο
συμβάλλει και το ακριβές τιμόνι του, που ήταν ανέκαθεν καλό.
Στη δική μας περίπτωση τα πράγματα ήταν ακόμα καλύτερα, αφού
το αυτοκίνητο διέθετε ένα καλό, όχι υπερβολικά ελαφρύ,
υδραυλικό τιμόνι.
Πάνω απ_ όλα πάντως, το 19 προσφέρει εκείνο τον εξαιρετικό
συνδυασμό κορυφαίας άνεσης και πολύ καλού _κρατήματος_ στο
δρόμο, που μόνο οι Γάλλοι κατασκευαστές μπορούν να προσφέρουν.
Και μάλιστα η άνεση αυτή βασίζεται σε μια τόσο σωστή επιλογή
της ρύθμισης ελατηρίων και αμορτισέρ που δεν συνδυάζεται με
κάποια τάση του _αμαξώματος_ να πλέει στο ανώμαλο οδόστρωμα.
Τα φρένα δείχνουν να έχουν βελτιωθεί λίγο, όχι όμως θεαματικά,
αποτελώντας πάντα ένα από τα λίγα σημεία όπου μπορεί να
ασκηθεί κάποια κριτική στο αυτοκίνητο. Βεβαίως η υποβοήθησή
τους είναι επαρκής και η αποτελεσματικότητά τους είναι
ικανοποιητική με τα μέτρα της καθημερινής οδήγησης, η αίσθησή
τους όμως παραμένει _σπογγώδης_ και η προοδευτικότητά τους
μέτρια. Έτσι, αν και μπλοκάρουν τους τροχούς δυσκολώτερα από
τα πρώτα 19, το μπλοκάρισμα εξακολουθεί να έρχεται λίγο πιο
εύκολα απ_ ότι θα έπρεπε και χρειάζεται κάποιο προσεκτικό
_ζύγισμα_ της δύναμης στο πεντάλ για να αποφευχθεί στα πολύ
απότομα φρεναρίσματα.
Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι η Ρενό έκανε όσες αλλαγές
χρειάζονταν για να μείνει το αυτοκίνητο _μέσα στο παιχνίδι_ σε
μια εποχή όπου ο ανταγωνισμός στην κατηγορία έχει γίνει
σκληρός λόγω της εμφάνισης πολλών καλών νέων μοντέλων. Έχοντας
μια βάση που ήταν ήδη πολύ καλή και εξακολουθούσε να αντέχει
στη σύγκριση με τον ανταγωνισμό, έδωσε μια πιο σύγχρονη εικόνα
στο 19 και βελτίωσε ακόμα περισσότερο την εργονομία και την
ποιότητα κατασκευής του, ώστε να εξακολουθήσει να βρίσκεται
μεταξύ των κορυφαίων αυτοκινήτων της κατηγορίας του. Στόχος
που νομίζουμε ότι επιτεύχθηκε απόλυτα._4Τ