Ράλλυ ΕΛΠΑ
ΡΑΛΛΥ ΕΛΠΑ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΟΔΗΓΩΝ: συντ. 20
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΡΑΛΛΥ: συντ. 4
O ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΑΠΟ TO... ΠΟΥΘΕΝΑ!
Αυτή τη φορά το σπαγγέτι κάθησε για τα καλά στο στομάχι όσων πιστών των
ελληνικών αγώνων. O άγνωστος μέχρι χθες Ιταλός Βάνιο Πασκουάλι,
εκμεταλλευόμενος περίφημα της δυνατότητες του Φορντ Έσκορτ RS Κόσγουερθ,
κέρδισε με χαρακτηριστική άνεση το 18ο Ράλλυ ΕΛΠΑ. Τα ελληνικά πληρώματα
περιορίστηκαν στις υπόλοιπες θέσεις του βάθρου με τους Κώστα Αποστόλου και
Στρατισίνο, ενώ εντυπωσίασε ο Ιταλός Τζιάνι Φιόρα που κατετάγει τέταρτος
και κέρδισε την κατηγορία F2 με Ρενό Κλειώ Ουίλιαμς. O Νότης Γιαγνίσης
ταλαιπωρήθηκε, αλλά εξασφάλισε πολύτιμους βαθμούς για τη συνέχεια του
Πρωταθλήματος γκρουπ N που αναμένεται να συναρπάσει, ο Γιώργος Αγγελίδης
κέρδισε τους θεατές τοποθετώντας την Μερτσέντες σε σπάνιες γωνίες και ο
πρώην «Ζητάς» Γρηγόρης Νιώρας όντας δεύτερος στην κλάση του πίσω από τον
Κοκκίνη, «άγγιξε» το Κύπελλο 1300!
Όλοι ευτυχείς λοιπόν;
Δεν είναι ακριβώς έτσι...
Κείμενο: Στράτης Χατζηπαναγιώτου
«Ή φέτος ή ποτέ», ήταν το κυρίαρχο σύνθημα στις συζητήσεις ανάμεσα σε
αγωνιζόμενους και ειδικούς με αντικείμενο το 18ο Ράλλυ ΕΛΠΑ πρώην
Χαλκιδικής, αγώνας που εξελίχθηκε με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη.
H αισιοδοξία πήγαζε από την απουσία των επαγγελματιών διεκδικητών του
Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και από την θεωρητικά όπως αποδείχθηκε, απουσία
του καλού και έμπειρου ιδιώτη ικανού να κερδίσει εύκολα ή δύσκολα τις
αποδεκατισμένες ελληνικές δυνάμεις.
Όμως με τη σειρά. Οι Σεζάρ Μπαρονί και Πατρίκ Σνάιερς ευτυχή μέλη των
ομάδων Αστρα και RAS που ανήκουν στον Ιταλό Μάουρο Πρελιάσκο, αμφότεροι
διεκδικητές του Ε.Π., δεν ήρθαν στη χώρα μας για λόγους οικονομικού
προϋπολογισμού. «Ο Γάλλος πρώτος, ο Βέλγος δεύτερος, όπως το αρχικό
σχέδιο», ανακοίνωσε ο δραστήριος τιμ μάνατζερ, πρώην οδηγός αγώνων,
«δείχνοντας» και το δρόμο των Εθνικών τους Πρωταθλημάτων που παραμένουν σε
εκκρεμότητα.
Χωρίς το μεγάλο όνομα, όλοι έψαχναν στον πίνακα των συμμετεχόντων τον ξένο
συνδυασμό που θα ήταν ικανό να κερδίσει ή να προβληματίσει την ελληνική
ομάδα με τις πολλές απουσίες στη σύνθεσή της.
Με τον Τζίγκερ στην... Κυανή Ακτή, τον Ιαβέρη σε ρόλο θεατή (μ? ένα
τεράστιο χαμόγελο και διάθεση καλοπροαίρετης κριτικής, προϊόν
αυτοπεπoίθησης και ικανοτήτων), τη φιλόδοξη ομάδα του ANT1 εγκλωβισμένη από
την άρνηση του βασικού της υποστηρικτή να συνεχίσει, τον Κώστα Αποστόλου με
μία 16βάλβιδη Ιντεγκράλε τριετίας υποστηριγμένη από 3 μηχανικούς, 2 φίλους,
1 φορτηγό και ένα «γρήγορο» σέρβις, τους «τέσσερις» με γκρουπ N και τον
Σώτο Κοκκίνη με 1.300 κ.εκ., αντιλαμβάνεστε ότι, η ελληνική νίκη, αν
ερχόταν, θα ήταν προϊόν περισσότερο συγκυριών παρά απευθείας αντιπαράθεσης
με ιδανικές τροχιές στα όρια του δρόμου και κινητήρες ρυθμισμένους στο όριο
των δυνατοτήτων τους.
H καλή ημέρα φαίνεται από το πρωί και στο τέλος της πρώτης ε.δ. οι
ενδιαφερόμενοι ήξεραν ότι όνειρο ήταν και πάει.
O 26χρονος «ξανθός» με την περίφημη donna και τις... 7 ταχύτητες στο δεξί
χέρι, δεν είναι ένα άπειρο παιδαρέλι που ήρθε για διακοπές στη χώρα μας και
ειδικότερα, σε μία περιοχή που κάθε άλλο παρά προσφέρεται για ξένοιαστη
παραμονή.
O «Βάνιο» που εξασφάλισε τη συμπαράσταση του έμπειρου Λουτσιάνο Τεντεσκίνι
τρεις φορές νικητή του αγώνα με τους Ταμπατόν (2) και Λιάτι, ήρθε στη
Θεσσαλονίκη με την υποστήριξη της Φορντ Ιταλίας, για να κερδίσει το Ράλλυ
ΕΛΠΑ και τα κατάφερε με περισσότερη άνεση από ότι θα περίμενε και ο πιο
αισιόδοξος ιταλόφιλος.
Οι Ιταλοί δούλεψαν σκληρά στις δοκιμές με αντίστοιχο αυτοκίνητο και η
εμπειρία του οδηγού από τη συμμετοχή του στα Ράλλυ Τσιόκο (μικτή διαδρομή)
και Κόστα Σμεράλντα αρκούσε ώστε να ξέρει τι θέλει και πως να το πάρει από
συνδυασμούς με σαφώς υποδεέστερα αυτοκίνητα.
Οι «πυροβολισμοί» συνεχίστηκαν ουσιαστικά και τις δύο ημέρες και οι
διαφορές σε συνδυασμό με ένα λάστιχο του Αποστόλου στην 4η ε.δ. πήραν
τεράστιες διαστάσεις. O πρώτος Έλληνας, πιστός στην τακτική του άφησε τα
πράγματα να εξελιχθούν και ουδέποτε «ζήτησε» το κάτι παραπάνω περισσότερο
λόγω ρεαλισμού και νοοτροπίας (από τους λίγους ανθρώπους που ξέρει μέχρι
που μπορεί να φτάσει), παρά λόγω βαθμολογικού άγχους προϊόν της διεκδίκησης
του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος, τίτλος που δύσκολα θα χαθεί στους δύο
εναπομείναντες αγώνες.
Από εκεί και πέρα, δεν έλειψαν οι αψιμαχίες σε επίπεδο ομάδας N με στόχο
την τρίτη θέση της γενικής και πρωταγωνιστές τα δύο πληρώματα της Μάζντα
και τον Στρατισίνο. Ακόμη μία φορά ο Παναγιωτόπουλος δήλωσε απών στην πρώτη
κιόλας αναμέτρηση.
Το πλήρωμα της Νισάν ξεκίνησε αισιόδοξα, αλλά οι κρυφές τους ελπίδες
έσβησαν στη δεύτερη κιόλας ε.δ. όταν ένα κατεστραμμένο λάστιχο τους
στοίχισε περισσότερο από 2 λεπτά.
Με προσγειωμένους στόχους οι «τρεις», που παρόλες τις προσπάθειες
καταφέρνουν και διατηρούν υψηλό επίπεδο προσωπικών σχέσεων, έδωσαν το δικό
τους χρώμα σε ένα γενικώς άτονο αγώνα, τουλάχιστον μέχρι οι
Μοσχούτης-Τζεφεράκος προδωθούν από την ανάρτηση του 323 και εγκαταλείψουν.
Μαζί τους και ο νεαρός Αρης Βωβός που ήταν μέσα στη μάχη μέχρι να πληγωθεί
ο κινητήρας της κόκκινης Δελτόνα.
Οι 4+1=5 έμειναν προοδευτικά 2 και συγκεκριμένα οι Στρατισίνο, Γιαγνίσης
που διεκδικούν επί ίσοις όροις και το Πρωτάθλημα της κατηγορίας N.
Αν, για το μικτό πλήρωμα της εταιρίας Θεοχαράκη ο αγώνας κύλησε ήσυχα, ο
Γιαγνίσης και ο παρακαθήμενος κύριος Κερατζάκης αντιμετώπισαν χίλια δύο
προβλήματα που τους περιόρισαν στην έκτη θέση της γενικής πίσω και από τους
Φιόρα, Κληματσάκη. O Ιταλός νικητής της κατηγορίας F2 όταν... έβλεπε (η
σκόνη ταλαιπώρησε πολλά πληρώματα), πετούσε με την Κλειώ, ενώ το
βορειοελλαδίτικο πλήρωμα έκανε τον καλύτερο αγώνα της καριέρας του με μία
Λάντσια Δέλτα σχεδόν γκρουπ N και «καθόλου» γκρουπ A.
Σπουδαίο αγώνα έκαναν όπως πάντα οι Αγγελίδης-Γουσέτης με την Μερτσέντες,
ενώ όποτε οι συνθήκες το επέτρεψαν ο Κοκκίνης οδήγησε με το δικό του
ζηλευτό τρόπο το κόκκινο 205 της Λάιον. Παρόλα τα προβλήματα, η νίκη στα
1300 ήταν εύκολη υπόθεση αλλά ρεαλιστικά ο τίτλος χάθηκε από ένα ταχύ και
σοβαρό Γρηγόρη Νιώρα που άγγιξε το «νταμπλ» για λογαριασμό του ντίλερ της
Τογιότα, Πασπαλιάρη. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρόλη την κρίση,
αντιπρόσωποι και ντίλερ με μικρούς ή μεγάλους προϋπολογισμούς, δεν στέρησαν
τίποτα από τα πληρώματά τους!
Παραμένοντας στις κλάσεις, οι Τσαγκουρνός-Κωφίδης ήταν πρώτοι στα 1600
κατηγορίας N με την «καλοθρεμμένη» Κορόλα GT, οι Μονιός-Φυσαράκης ήταν
πρώτοι Έλληνες (80 βαθμοί το κέρδος) στην κλάση 2000 με το λευκό Γκολφ, ενώ
οι Κουκίδης-Αρετάκης με Λάντα Σαμάρα κέρδισαν τα 1600 της κατηγορίας A.
Συνολικά στη ράμπα του τερματισμού ανέβηκαν 24 πληρώματα από τα 49 που
βρέθηκαν στην αφετηρία.
H «εορτή» έκλεισε με την απονομή που εξελίχθηκε σε σεμνό ύφος ανάλογο με
του Μωρίς Γκορμεζάνο, προέδρου της οργανωτικής επιτροπής.
Νωρίτερα, στη συνέντευξη Τύπου που σημαδεύτηκε από την αντιπαράθεση
Στρατισίνο-ειδικών δημοσιογράφων(;) της συμπρωτεύουσας, ο πρόεδρος της ΕΛΠΑ
απευθυνόμενος στους νικητές, ρώτησε τι πρέπει να κάνουν οι οργανωτές ώστε
οι Ιταλοί «θεοί» και «ημίθεοι» να κατακλύσουν τη χώρα μας.
Μήπως κ. Δαρδούφα, το ερώτημα πρέπει να απευθυνθεί διαφορετικά:
«πότε θα κερδίσει Έλληνας οδηγός τον αγώνα και τι χρειάζονται τα ελληνικά
πληρώματα ώστε να φτάσουν να διεκδικούν τη νίκη τουλάχιστον από
ημιεπαγγελματίες;».
Και... του χρόνου λοιπόν αφού, όσο ζεις, ονειρεύεσαι και ελπίζεις. Δεν
κοστίζει και ανεβάζει το ηθικό._Σ.Χ.
Ήλθε, νίκησε και απήλθε... O λόγος για τον 26χρονο Ιταλό Βάνιο Πασκουάλι, ο
οποίος είχε σημαντικούς «άσους στο μανίκι» του, ερχόμενος στα χώματα της
Μακεδονίας. Αρχικά ήταν η άρτια οργανωμένη ομάδα του, στη συνέχεια το Φορντ
Έσκορτ Κόσγουερθ, και εν τέλει η εξασφάλιση του πολύπειρου συνοδηγού,
Λουτσιάνο Τεντεσκίνι. Το δίδυμο με το εκπληκτικό αυτοκίνητο, έδειξε τις
προθέσεις του από την πρώτη ειδική διαδρομή και όλοι έτριβαν τα μάτια τους.
H «συμπεριφορά» αυτή του οδηγού από τη Βερόνα, στον τρίτο μόλις χωμάτινο
αγώνα της καριέρας του, είχε σαν αποτέλεσμα την πρώτη του διεθνή νίκη και
την τέταρτη (!), στον συγκεκριμένο αγώνα για τον Τεντεσκίνι.
Μέχρι το τέλος της πρώτης ειδικής του 18ου ράλλυ ΕΛΠΑ, το επίθετο Πασκουάλι
δεν έλεγε τίποτε σε ειδικούς και μη. Ακόμη και στην εκκίνηση ελάχιστοι
γνώριζαν τη φυσιογνωμία του 27χρονου Βερονέζου. Όλα
τα βλέμματα ήταν στραμμένα στο Έσκορτ με τα «σπλας» χρώματα και τους 360
ίππους.
Στο τέλος του αγώνα ο οδηγός έπεισε με τις ικανότητές του για να πάρει
τελικά τον -ανεπίσημο- τίτλο του «κυρίαρχου από το πουθενά». Οι χαμηλοί τόνοι, σημείο
αναφοράς για τους Κώστα Αποστόλου-Μιχάλη
Κριάδη, δεν θα μπορούσαν να λείψουν και στο Ράλλυ ΕΛΠΑ. Το πλήρωμα δεν
έχασε την ψυχραιμία του από τους πυροβολισμούς του Ιταλού και δεν
παρασύρθηκε σε άνισο αγώνα μαζί του, γνωρίζοντας με ακρίβεια τη διαφορά
«επιπέδου» μεταξύ Λάντσια Δέλτα και Φορντ Έσκορτ, όπως και τη διαφορά
μεταξύ της καθαρά ερασιτεχνικής συμμετοχής και μιας επαγγελματικής ομάδας.
Οι δεύτεροι γενικής και πρώτοι Έλληνες πέτυχαν το στόχο τους και τώρα
«βλέπουν» το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ράλλυ. (φωτό: Ρεπόρτερ)
Αυτή τη φορά όλοι στην ομάδα της Νισάν ήταν αποφασισμένοι. Το «τέρας» που
άκουγε στο όνομα ατυχία, έπρεπε να κατατροπωθεί... Το μεγαλύτερο δε όπλο
των Στρατισίνο-Τώνιας Παυλή δεν ήταν ούτε «ματζούνια» ούτε «ξόρκια». Ήταν η
άρτια προετοιμασία του αυτοκινήτου και η γενικότερη οργάνωση της ομάδας
τους. H φετινή νίκη στην κατηγορία N συνδυάστηκε με την τρίτη θέση στη
γενική. Δεν ήταν και άσχημα...
Για μία ακόμη χρονιά η ομάδα N, ήταν καθαρά ελληνική υπόθεση. H συμμετοχή
της εταιρίας Θεοχαράκη, είχε αντιπάλους τα δύο Μάζντα 323 GTR της
αντιπροσωπείας και το Σουμπαρού Λέγκασι του Παναγιωτόπουλου που παρέδωσε το
πνεύμα στην πρώτη κιόλας ε.δ. Οι Μοσχούτης-Τζεφεράκος εγκατέλειψαν στο
πρώτο σκέλος από ανάρτηση κι ενώ ήταν στην πρώτη θέση της ομάδας N και στη
δεύτερη της γενικής εκμεταλλευόμενοι και τις ατυχίες των Αποστόλου,
Στρατισίνο (λάστιχα). Οι Γιαγνίσης-Κερατζάκης (Φωτ: T.A.) επέλεξαν πιο
προσεκτικό ρυθμό ώστε να παραμείνουν στην τροχιά του τίτλου. Στο τέλος του
αγώνα αντιμετώπισαν χίλια δύο προβλήματα που τους στοίχισαν στη γενική
κατάταξη, αλλά εκμεταλλευόμενοι και την εγκατάλειψη του πολύ καλού Βωβού
πέτυχαν το στόχο τους στην κατηγορία, όντας δεύτεροι, μπροστά από τους
Αγγελίδη-Γουσέτη, με την Μερτσέντες.
«Ιtalian job»... Εκπληκτικό αγώνα έκανε ο Ιταλός Τζιάνι Φιόρα με τον
έμπειρο συνοδηγό του Μαξ Σεντόνι και το 5τάχυτο Ρενό Κλειώ Ουίλιαμς της
ιταλικής αντιπροσωπείας. Οι χρόνοι τους ήταν μακράν από το συναγωνισμό σε
επίπεδο 2.000 κ.εκ. και ανάμεσα στα τετρακίνητα αυτοκίνητα Ομάδας N. H
τέταρτη θέση στην γενική κατάταξη, παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισαν με
τη σκόνη, δικαιώνει πλήρως την προσπάθεια του ιταλικού συνδυασμού, που
προηγείται στο Κύπελλο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος για αυτοκίνητα
κατηγορίας F2.
Πάντα εντυπωσιακοί οι Αγγελίδης-Γουσέτης, οδήγησαν στην τρίτη θέση της
κατηγορίας N, τη βαριά αλλά αξιόπιστη Μερτσέντες 190E. Μία θέση πιο πίσω
στην ελληνική κατάταξη, τερμάτισαν οι αξιοπρεπείς Κολοκυθάς-Καραβαγγέλης με
το Μάζντα 323 GTX.
Ίσως τον καλύτερο αγώνα της καριέρας τους έκαναν οι Μηνάς
Κληματσάκης-Βασίλης Τσουβαλτζής, με την σχεδόν «νορμάλ» Λάντσια Ιντεγκράλε
16V που κινήθηκαν αξιοπρεπώς σε όλο τον αγώνα. Οι φίλοι των αγώνων στη
βόρεια Ελλάδα χειροκρότησαν και τη «νίκη» των Κουκίδη-Αρετάκη, οι οποίοι με
το Λάντα Σαμάρα κέρδισαν την κλάση των 1600 κ.εκ. της Ομάδας A.
Με τον «ιπτάμενο» Ιταλό Φιόρα, φυσιολογικά, σε δικό του αγώνα, οι
Μονιός-Φυσαράκης εκμεταλλευόμενοι και τα
προβλήματα-εγκαταλείψεις των Καλτσούνη, Κοτζαβασίλογλου, κέρδισαν την
ελληνική κλάση των 2.000 κ.εκ της Ομάδας A. Ελληνική υπόθεση ήταν και η
κλάση των 1.600 κ.εκ της Ομάδας N. Οι Θανάσης Τσαγκουρνός-Παναγιώτης
Κωφίδης (φωτό: T.A.), με την πισωκίνητη Κορόλα, δεν δυσκολεύθηκαν να
κερδίσουν τις εντυπώσεις, τόσο στη μάχη των ειδικών διαδρομών, όσο και στη
γενική κατάταξη, ελέγχοντας τους Μαργαρώνη-Μικέ με το Χιουντάι Λάντρα.
H παράδοση ξεπέρασε τα προβλήματα και έτσι οι Σώτος Κοκκίνης-Στάθης Μόκκας
κέρδισαν εύκολα την κλάση 1300 με το Πεζό 205 Ραλλύ της αντιπροσωπείας.
Στην ίδια κλάση ακολούθησαν οι Νιώρας-Λύτρας με το Τογιότα Στάρλετ, οι
οποίοι έχουν «αγκαλιάσει» το αντίστοιχο κύπελλο. Για το άτυπο κύπελλο της
Τογιότα Ελλάς, ακολούθησαν οι Λουκάς-Λιοδάκης και Ζήβας-Φάκαλης.
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ KAI ΑΛΛΑ...
H Οργάνωση
Το 18ο Ράλλυ ΕΛΠΑ, είχε όπως και πέρυσι τη βάση του στο συνεδριακό κέντρο
της HELEXPO, στη Θεσσαλονίκη. O οργανισμός της διεθνούς έκθεσης ήταν μαζί
με τις εταιρίες Μάκρο, Bridgestone και Robe di Kappa από τους χορηγούς του
αγώνα. Από το αγωνιστικό τμήμα της ΕΛΠΑ την ευθύνη της οργάνωσης είχε ο
Νικόλας Πασαλής με βασικό του συνεργάτη τον Γιάννη Κέπετζη που σχεδίασε τον
αγώνα. Φύλακας άγγελός τους ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής Μωρίς
Γκορμεζάνο και συμπαραστάτες τους τα «παιδιά» του αγωνιστικού και πολλά
έμπειρα στελέχη από το βορειοελλαδίτικο χώρο. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα
συνεργεία των κριτών προέρχονταν αντιπροσωπευτικά από όλες ή σχεδόν, (από
την ΑΛΑ;) τις μεγάλες λέσχες της χώρας.
Διαδρομή-Ωράριο
Ακολουθώντας τη φιλοσοφία του περυσινού αγώνα, οι οργανωτές άλλαξαν μερικώς
τη διαδρομή, προσπαθώντας να πετύχουν καλύτερη κατανομή των ειδικών
διαδρομών γύρω από τη Θεσσαλονίκη. Οι επιλογές τους προβλημάτισαν στην
περίοδο των δοκιμών αλλά στη συνέχεια ακόμη και οι νοσταλγοί του κλασικού
Ράλλυ Χαλκιδικής παραδέχτηκαν ότι τουλάχιστον σε σχέση με τον περασμένο
χρόνο το σύνολο ήταν καλύτερο. O αγώνας χωριζόταν σε δύο σκέλη, από τα
οποία το καθένα περιελάμβανε εννέα (επαναλαμβανόμενες) ε.δ. που διέσχιζαν
τους νομούς Θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής και Κιλκίς. H επιλογή του ωραρίου,
(Σάββατο: μεσημέρι-απόγευμα-βράδι, Κυριακή: πρωί-μεσημέρι) δημιούργησε πέρα
από προβλήματα θερμοκρασίας και αδικίες, αφού δεν έλειψαν οι διαδρομές που
για άλλους έγιναν ημέρα και για άλλους νύκτα. H εκκίνηση και ο τερματισμός
του αγώνα έλαβαν χώρα μπροστά στον Λευκό Πύργο, ενώ στην περιοχή του
αγάλματος του M. Αλεξάνδρου (στην προκυμαία) και στην Πλατεία Αριστοτέλους,
φιλοξενήθηκαν ο τεχνικός έλεγχος και η ανασυγκρότηση αντίστοιχα.
Οι Συμμετοχές
Μετά τη διαδικασία του τεχνικού ελέγχου, 49 πληρώματα είχαν και επίσημα
πλέον την «άδεια» να ξεκινήσουν τον αγώνα. Οι 38 Έλληνες αγωνιζόμενοι, για
μία ακόμη φορά είχαν τη «μερίδα του λέοντος» στις συμμετοχές. Ανάμεσά τους
και οι Κύπριοι Θεοφανίδης-«Λύκος» με Νισάν GTiR. Δυστυχώς έλειπαν τα μεγάλα
ονόματα και νεοφερμένοι με ελάχιστη εμπειρία οδηγοί, αλλά με αξιόλογο
προϋπολογισμό δεν έχασαν την ευκαιρία. Θετικότατη, τέλος, κρίνεται η
πρωτοβουλία της οργάνωσης για τριήμερη φιλοξενία όλων των πληρωμάτων στο
ξενοδοχείο Ηλέκτρα Παλλάς.
Γύρω από το Λευκό Πύργο
_ Στο ξενοδοχείο Sun Beach που ανήκει στο γ.γ. του Υπ. Μ.Θ., κ. Γιάννη
Τσαλουχίδη, έναν από τους ελάχιστους Έλληνες που κατέχει πλήρως το
Μακεδονικό, φιλοξενήθηκαν οι ομάδες της Νισάν, της Μάζντα, της Φορντ
Ιταλίας και οι High Life Θανάσης Τσαγκουρνός-Παναγιώτης Κωφίδης.
Αγωνιζόμενοι και τεχνικοί ενθουσιάστηκαν από τη ζεστή ατμόσφαιρα και την
άψογη παροχή υπηρεσιών ανά πάσα στιγμή. Στο περιθώριο των δοκιμών δεν
έλειψαν οι επισκέψεις στην πεντακάθαρη πισίνα, ενώ το βράδι το φαγητό στην
ταβέρνα ήταν πραγματική απόλαυση. Συγχαρητήρια!
_ Πληθώρα συνεργατών μας στη Θεσσαλονίκη εν όψει του αγώνα. Οι Τάσος
Αρωνίτης, Θάνος Ηλιόπουλος φωτογράφισαν, ο Γιάννης Σταυρόπουλος εκπροσώπησε
σε δημοσιογραφικό επίπεδο το περιοδικό και κάθησε δίπλα στον Κώστα Μπίντζο
στο πλοηγό Νισάν Σάνι GTi, ο Θωμάς Ευθυμίου, σε συνεργασία με τον Ακη
Τεμπερίδη είχαν την ευθύνη του γ.τ. του αγώνα και ο Σ.Χ., έμεινε πιστός στο
μπάκετ του Νισάν GTiR.
_ Στις δοκιμές δεν έλειψαν τα ευτράπελα. Στα Σήμαντρα βόρειος οδηγός
πήγαινε σαν τον άνεμο σε ανάποδη φορά. Όταν ζητήθηκαν εξηγήσεις η απάντηση
ήταν: «μα... προετοιμάζομαι για το ΔΕΘ που θα γίνει σε 20 ημέρες και η ε.δ.
γίνεται ανάποδα»!
_ Πανταχού παρών ο ΣΟΑΒΕ, μοίρασε χρηματικά έπαθλα εκκίνησης στους
βορειοελλαδίτες οδηγούς!
_ Πολλά ήταν τα στελέχη του ΑΟΘ που τέθηκαν στη διάθεση των οργανωτών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος του ομίλου Αντώνης Παρταλιός προτίμησε
να τεθεί επικεφαλής των κριτών της ε.δ. Στεφάνια, ενώ θα μπορούσε να
περιληφθεί στον κατάλογο των επισήμων που παρακολουθούν τον αγώνα από τους
υπολογιστές.
_ Αψογος στα καθήκοντα συνδέσμου οργανωτών-αγωνιζομένων και πλοηγού, ο
Μανώλης Χαλιβελάκης φρόντισε ώστε να μην δημιουργηθούν προβλήματα με τις...
εναλλακτικές, διαδρομές στην ε.δ. της Βάβδου. Για την οριοθέτηση και την
προστασία των αγωνιζομένων επιστρατεύτηκε ακόμη και ο Δημήτρης Χιωτίδης.
_ Αδικίες έγιναν ακόμη μία φορά με την επιλογή των αριθμών συμμετοχής. O
Μοσχούτης βρέθηκε πίσω από την Μερτσέντες του Αγγελίδη και ο Φιόρα στο
χάος. O Ιταλός αγνοήθηκε ουσιαστικά και στην απονομή. Αλήθεια γιατί οι
νικητές των κλάσεων δεν παίρνουν και αυτοί κύπελλα;
_ Πολύ αργός ο Βούλγαρος Πέτροβ «κατέστρεψε» τον Αποστόλου στην πρώτη ε.δ.
Στην αφετηρία της δεύτερης ε.δ. οι οργανωτές μετά από αίτημα του Μιχάλη
Κριάδη ενέκριναν ώστε να δοθεί ακόμη 1 λεπτό στο πλήρωμα της ελληνικής
Λάντσια. Τελικά δεν χρειάστηκε αφού ο επισκέπτης εγκατέλειψε, αλλά όλοι οι
Έλληνες οδηγοί σε επίπεδο κορυφής, ικανοποιήθηκαν από την απόφαση που
δείχνει και ευαισθησία.
_ Λάθος χρόνος δόθηκε στον Αποστόλου στην πρώτη ε.δ. με αποτέλεσμα οι
υπολογισμοί των αγωνιζομένων να μην συμφωνούν με τα ανεπίσημα αποτελέσματα
που μοίρασαν οι οργανωτές κατά τη διάρκεια του αγώνα, σε συνδυασμό και με
τα αποτελέσματα του Ράλλυ των 1000 Λιμνών!
_ Έκλεψε καρδιές και επηρέασε τις επιλογές αγωνιζομένων στις ειδικές
διαδρομές που επισκέφτηκε η συνοδός του νικητή, μία υπέροχη Ιταλίδα που
ξεπερνούσε τη ζέστη με ελαφριά έως ανύπαρκτη περιβολή.
_ Εγκατέλειψε ο Παύλος Μοσχούτης, αλλά έμεινε στον αγώνα στηρίζοντας με
κάθε τρόπο τους Γιαγνίση-Κερατζάκη αλλά και τους Λεονταρίτη-Κρικέλη, που
γνωρίζουν πολύ καλά ότι τουλάχιστον σε επίπεδο στρατηγικής έχουν πολλά να
μάθουν.
_ Λίγοι ήταν οι θεατές το Σάββατο, περισσότεροι την Κυριακή που όμως δεν
αποζημιώθηκαν. H εικόνα στο Ωραιόκαστρο τη νύκτα θα μείνει αξέχαστη. Μόνο
οι φωτιές έλειπαν ώστε να θυμήσουν άλλες εποχές._ Υποδειγματικά λειτούργησε
το γ.τ. και σωστά οργανωμένη ήταν η συνέντευξη των νικητών που προηγήθηκε
της απονομής. Εν όψει 1994 και από τη στιγμή που αρκετοί δημοσιογράφοι δεν
αποδέχτηκαν τη φιλοξενία που τους προσφέρθηκε, μήπως πρέπει να οργανωθεί
μία ολιγομελής ομάδα που θα συλλέγει πληροφορίες από το δρόμο, ώστε τα
δελτία και η ενημέρωση να πάρουν τις πραγματικές τους διαστάσεις; Στο χώρο
υπάρχουν νέοι άνθρωποι με καθαρά μυαλά, που ξέρουν να ξεχωρίζουν την
ενημέρωση από τα προσωπικά συμφέροντα... Αντίστοιχα λειτουργούν πολλοί και
καλοί ραδιοφωνικοί σταθμοί. Εμπρός λοιπόν. O αγώνας χρειάζεται φως!