F1: GP Πορτογαλίας
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ F1
ΓΚΡΑΝ ΠΡΙ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑΣ
ΑΞΙΟΙ!
O Αλέν Προστ, που τερμάτισε στη δεύτερη θέση στο Εστορίλ, και κατέκτησε τον
τέταρτο τίτλο στην καριέρα του. O Γάλλος αποσύρεται από τους αγώνες στο
τέλος της περιόδου, μία απόφαση, που «αφήνει» ανενόχλητο το ρεκόρ των πέντε
τίτλων του Αργεντίνου Χουάν Μανουέλ Φάντζιο.
Αξιος και ο νικητής του αγώνα Μίκαελ Σουμάχερ, που μετά από εξαιρετική
επίδοση, κέρδισε τον δεύτερο αγώνα της καριέρας του.
Φωτογραφίες: Ρεπόρτερ ΕΠΕ
ΚΑΠΟΥ ανάμεσα στον «πυρετό» των δοκιμαστικών, η απόφαση του Προστ να
εγκαταλείψει τους αγώνες, εκτός από την αίσθηση που δημιούργησε, αύξησε και
το ενδιαφέρον του κοινού για την εξέλιξη ενός καθοριστικού αγώνα.
Στο Εστορίλ, ο Γάλλος έχει την δική του παράδοση και αυτή τη φορά ήξερε
καλύτερα από τον καθένα, το τι έπρεπε να κάνει για να κερδίσει τους δύο
βαθμούς που τον χώριζαν από την κατάκτηση του τίτλου.
O Χιλ κάνει τον ταχύτερο χρόνο στα δοκιμαστικά, αλλά τελικά ο Προστ, που
είναι μόλις(;) 189 χιλιοστά πίσω του, βρίσκεται μόνος στη γραμμή της
αφετηρίας, αφού ο Βρετανός θα ξεκινήσει από την τελευταία θέση, όταν ο
κινητήρας του αρνήθηκε να λειτουργήσει στο γύρο της προθέρμανσης. Πράσινο
φως και ποιός θα το περίμενε; O Αλεζί, από την πέμπτη θέση, βρίσκεται
επικεφαλής και οδηγεί τον αγώνα, έχοντας πίσω του το Σένα, τον
αντικαταστάτη του Αντρέτι, Χάκινεν και τους Προστ, Σουμάχερ! Όλα αυτά μέχρι
τον 20ο γύρο, όπου ο Σένα εγκαταλείπει από κινητήρα και οι Αλεζί, Χάκινεν
μπαίνουν στα πιτς, αρχίζοντας ταυτόχρονα το «χορό» της αλλαγής των
ελαστικών, διαδικασία, που τελικά διαμόρφωσε κατά κάποιον τρόπο και το
τελικό αποτέλεσμα. Την ίδια στιγμή ο Χιλ, στην προσπάθειά του να φθάσει
στην κορυφή, κατεβάζει το ρεκόρ γύρου με απίστευτη ευκολία. Κάπου εδώ ο
Σουμάχερ που άλλαξε λάστιχα νωρίτερα από όλους αλλά τα διατήρησε μέχρι το
τέλος και δεν χρειάστηκε να επισκεφτεί για δεύτερη φορά τα πιτς, περνάει
μπροστά και μένει εκεί μέχρι το τέλος του αγώνα.
Εν τω μεταξύ ο Προστ, είναι δεύτερος «αγκαλιά με τον τίτλο», αποφεύγει τους
ηρωισμούς και ενίοτε «υπενθυμίζει» την παρουσία του στο Γερμανό,
εκδηλώνοντας προσεκτικές επιθέσεις. Προσεκτικά όμως δεν κερδίζεις το
Γερμανό ακόμη και με 30+ ίππους στην πλάτη και ο Προστ όντας δεύτερος πίσω
από τον «Σουμ» και μπροστά από τον Χιλ, θα κερδίσει τον τέταρτο τίτλο της
καριέρας του.
O Αλεζί ακολουθεί, απαλλαγμένος από τον ανυπόμονο Χάκινεν, ο οποίος το
παρακάνει και σταθμεύει τη ΜακΛάρεν του στο γρασίδι. Στο μεταξύ εξελίχθηκε
το στιγμιότυπο του αγώνα, όταν η ενεργητική ανάρτηση δεν λειτούργησε στη
Φεράρι του Μπέργκερ και το μονοθέσιο βρέθηκε ακυβέρνητο στην απέναντι
μπαριέρα!
Τα αποτελέσματα του αγώνα, η ανακοίνωση αποχώρησης του Προστ που
προηγήθηκε, οι καυστικές για το Γάλλο δηλώσεις του Έκλεστοουν που
ακολούθησαν και άλλα... επιφυλάσσουν ενδιαφέροντα επίλογο στους δύο
απομείναντες αγώνες στην Ιαπωνία και στην Αυστραλία.
Μακάρι οι αντιπαραθέσεις στην πίστα να μην επισκιαστούν από μετακινήσεις
και παρασκήνιο που σίγουρα θα προκύψει στο περιθώριο δοκιμών και αγώνων.
Μην ξεχνάτε ότι εκτός από τις μεταγραφές των οδηγών που τελευταία δεν
εξελίσσονται σε άπλετο φως, εξίσου σημαντικές είναι οι μεταγραφές τεχνικών
και ακόμη σπουδαιότερες οι επιλογές των κινητήρων. Αν προκύψουν ισοδυναμίες
τότε τόσο το καλύτερο για το χώρο. Αν απλά ο μάγος Σένα τοποθετηθεί στο
κόκπιτ (Ζουαζηλανδοί, κόκπιτ όχι κόπκιτ._Σ.Χ.) της Ουίλιαμς-Ρενό (με τι
αριθμό συμμετοχής Mr Frank;), ακόμη και χωρίς «παράξενες» αναρτήσεις θα
κερδίσει 16 στα 16 και αντίο ενδιαφέρον. Αν οι Φεράρι ξυπνήσουν και στην
πλάτη του Γερμανού τοποθετηθεί ζωντανό γαλλικό σύνολο, τότε ζήτω το θέαμα
και ο συναγωνισμός αφού και αυτός ο περίεργος Φιλανδός που περίμενε ένα
χρόνο στο ακουστικό του δεν θα είναι μακριά. O Mr Ron όλο και κάτι καλό θα
βρει. Δεύτερη χρονιά στη σκιά ποιός την αντέχει;._Θ.Κ.Ε.
«Χέρι-χέρι» οδήγησαν σχεδόν τον μισό αγώνα οι Σουμάχερ και Προστ, στην
πορεία τους προς τη νίκη. Κάνοντας έναν άψογο αγώνα, ο Γερμανός πιλότος
κρατήθηκε μπροστά από τον Αλέν Προστ, ο οποίος προτίμησε τη δεύτερη θέση
και την εξασφάλιση του πρωταθλήματος.
Αλήθεια πόσα χρόνια είχαμε να δούμε μία Φεράρι να «οδηγεί την κούρσα» και
μάλιστα αμέσως μετά την εκκίνηση; Στο Εστορίλ, συνέβη κι αυτό, όταν η
ανανεωμένη «κόκκινη βολίδα» με τον Αλεζί στο κόκπιτ, αιφνιδίασε τους πάντες
στην εκκίνηση και βρέθηκε στην πρώτη θέση μπροστά από το Σένα! Το γεγονός,
ότι ο Γάλλος τερμάτισε στην τέταρτη θέση, δεν αφαιρεί τίποτα από την
προσωπική του προσπάθεια, αλλά και από αυτή που γίνεται τους τελευταίους
μήνες στην ομάδα του.
H δικαίωση. Μήνες ολόκληρους περίμενε ο Μίκα Χάκινεν στη σκιά του Μάικλ
Αντρέτι. Σαν υποδειγματικός επαγγελματίας, συμμετείχε σε όλες τις
εκδηλώσεις της ΜακΛάρεν, περιμένοντας την ευκαιρία. Αυτή ήλθε τελικά, μετά
την κοινή απόφαση Ντένις-Αντρέτι για την αποχώρηση του τελευταίου από την
ομάδα. Στο Εστορίλ, ο Χάκινεν παρά την εγκατάλειψή του, έπεισε το Ρον
Ντένις και τώρα περιμένει για το ?94 τον επόμενο ομόλογό του, αφού είναι
σχεδόν βέβαιο ότι ο Σένα θα αποχωρήσει.
ΑΛΕΝ ΠΡΟΣΤ, O κ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
O Αλέν Προστ, ένας από τους καλύτερους οδηγών αγώνων όλων των εποχών,
γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1955, στην πόλη Λορέτ. Ξεκίνησε τους αγώνες
σε ηλικία 18 χρονών και το 1973 κατακτά τα πρωταθλήματα Καρτ Ευρώπης και
Γαλλίας, στην κατηγορία «τζούνιορ». Στη συνέχεια, δεν θα περάσει χρόνος
στον οποίο ο Προστ να μην κατακτήσει κάποιο τίτλο ή κάποιες σημαντικές
διακρίσεις όπου κι αν συμμετείχε.
Ας σταθούμε λίγο όμως στις μεγάλες στιγμές της καριέρας του Γάλλου
«καθηγητή».
Το 1976, κατακτά το πρωτάθλημα Φόρμουλα Ρενό στη Γαλλία, κερδίζοντας 11
αγώνες. Το 1978, ανακηρύσσεται πρωταθλητής Γαλλίας στο πρωτάθλημα Φόρμουλα
3. Το 1979 κερδίζει τα πρωταθλήματα Ευρώπης και Γαλλίας, πάντα της Φόρμουλα
3. Το 1980, κάνει το «ντεμπούτο» του στους αγώνες της Φόρμουλα 1, με την
ομάδα της ΜακΛάρεν-Φορντ. Το 1981 αλλάζει «στρατόπεδο» και μπαίνει στην
ομάδα της Ρενό, κερδίζοντας τρία Γκραν Πρι. Από το σημείο αυτό και μετά,
αρχίζει η μεγάλη ανοδική πορεία του Αλέν Προστ. Κερδίζει πολλούς αγώνες,
βελτιώνει την τεχνική του χρόνο με το χρόνο και το 1984, επιστρέφει στη
ΜακΛάρεν, η οποία χρησιμοποιεί πια τον κινητήρα της Πόρσε. Το 1985 και το
?86, κατακτά το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1, επιτυχία που
επαναλαμβάνεται το 1989, πάλι με την ομάδα της ΜακΛάρεν, αλλά με κινητήρα
της Χόντα αυτή τη φορά. Το 1990, παίρνει μεταγραφή για την ομάδα της
Φεράρι, εκπληρώνοντας μία παλιά του επιθυμία. H πορεία του όμως στη Φεράρι
και τον επόμενο χρόνο δεν θα είναι αυτή που θέλει και οι σχέσεις του με την
«τρόικα» -που διευθύνει τότε τη «σκουντερία» στο Μαρανέλο- πάνε από το κακό
στο χειρότερο. Το 1992, αποσύρεται από τους αγώνες, κρίνοντας ότι ήταν η
καλύτερη κίνηση που έπρεπε να κάνει. Στο τέλος του ίδιου χρόνου,
ανακοινώνει την πρόθεσή του να επιστρέψει στους αγώνες και ο Φρανκ Ουίλιαμς
δεν θα καθυστερήσει να τον «προσλάβει» για την επόμενη αγωνιστική περίοδο.
O Γάλλος, ανανεωμένος από την ετήσια αποχή του, τα είχε πια όλα. Κορυφαίο
αυτοκίνητο μακράν του συναγωνισμού, έμπειρη και ικανή ομάδα, καθώς και ένα
αρκετά καλοπληρωμένο συμβόλαιο στην τσέπη. «Τέρας» τακτικής και πείσματος,
ο Προστ επιτυγχάνει το μοναδικό στόχο της ομάδας του και αυτού του ιδίου.
«Δίνει» το πρωτάθλημα κατασκευαστών στην Ουίλιαμς και στον εαυτό του το
τέταρτο παγκόσμιο πρωτάθλημα.
H απόφασή του να αποχωρήσει οριστικά από τους αγώνες, στο τέλος της
περιόδου, του αφαιρεί ουσιαστικά την ευκαιρία να ισοφαρίσει ή και να
καταρρίψει το ρεκόρ των 5 τίτλων του Αργεντίνου Χουάν Μανουέλ Φάντζιο. O
κύκλος, ενός ακόμη μεγάλου πιλότου θα κλείσει οριστικά με το εντυπωσιακό
«πάφλασμα» της καρό σημαίας στην Αδελαΐδα στις 7 Νοεμβρίου._Θ.Κ.Ε.