Toyota Team Europe
WE ARE THE CHAMPIONS!Κείμενο: Θωμάς K. Ευθυμίου
Φωτογραφίες: Αρχείο 4T, Ρεπόρτερ
TOYOTA TEAM EUROPE (TTE)
H ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ TON ΤΙΤΛΟ
Αρκετά χρόνια κράτησε η προσπάθεια της Τογιότα, προκειμένου να φτάσει στη
φετινή κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ. Ανάμεσα σ? αυτά, οι
πικρίες και οι χαρές της ομάδας ήταν αρκετές και έντονες. Χωρίς υπερβολή, η
αγωνιστική πορεία της Τογιότα στους αγώνες ραλλύ, θα μπορούσε να
χαρακτηρισθεί ή του ύψους ή του βάθους. Εξάρσεις με εντυπωσιακές νίκες των
αυτοκινήτων της, αλλά δεν ήταν και λίγες οι φορές που βρέθηκε αντιμέτωπη με
τον κόλαφο της καταστροφής. Αν προσθέσουμε δε και την ασαφή και πολλές
φορές στάση της «μητέρας» Τογιότα, τότε εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε
γιατί καθυστέρησε τόσο πολύ ο πολυπόθητος τίτλος.
Ας δούμε, λοιπόν, με τη μέθοδο των αριθμών τη μακρά πορεία της Τογιότα
στους αγώνες ραλλύ, μένοντας σε ημερομηνίες σταθμούς.
1975: H πρώτη νίκη της ομάδας σε αγώνα του ΠΠΡ, στις 1000 Λίμνες
(Κορόλα/Μίκολα).
1979: Νίκη στο Γαλλικό Πρωτάθλημα Ράλλυ. (Σέλικα)
1980: Νίκη στο Γαλλικό και στο Γερμανικό Πρωτάθλημα.(Σέλικα)
1982-?83-?84: από μία νίκη στο ΠΠΡ. (Σέλικα στη N.Z. και Σέλικα Τούρμπο
στην Αφρική)
1985-?86: Νίκες στα Ράλλυ Σαφάρι και Ακτής του Ελεφαντόδοντος. (Σέλικα
Τούρμπο)
1987: Νικήτρια του Πρωταθλήματος Ράλλυ Μέσης Ανατολής. (Σέλικα Τούρμπο)
1988: Εμφάνιση της Σέλικα GT4. Πρώτη νίκη στο Ράλλυ Κύπρου. (Βάλντεγκαρντ)
1989: Πρώτη νίκη της Σέλικα GT4 σε αγώνα του ΠΠΡ (Αυστραλία/Κάνκουνεν).
1990: Πέντε νίκες στο ΠΠΡ και τίτλος οδηγών με τον Κάρλος Σάινθ.
1991: Έξι νίκες στο ΠΠΡ και δεύτερες θέσεις στα δύο πρωταθλήματα.
1992: Τέσσερις νίκες στο ΠΠΡ και πρωτάθλημα οδηγών με το Σάινθ.
1993: Πέντε νίκες στο ΠΠΡ (υπολείπεται το RAC) και «νταμπλ»!
Στο απόγειο της εξέλιξής της φέτος η Σέλικα 4WD, εκτός από τα νέα χρώματα
της Καστρόλ χρηιμοποιεί και λάστιχα της Μισλέν για πρώτη φορά από την
εμπλοκή των Ιαπώνων στο χώρο. Στα χέρια των Γιούχα Κάνκουνεν και Ντιντιέ
Οριόλ, τα ιαπωνικά κουπέ κέρδισαν στο Μόντε (ο Γάλλος), στο Σαφάρι, στην
Αργεντινή, στη Φινλανδία και στην Αυστραλία. Με τέσσερις νίκες ο Φινλανδός
κέρδισε τον τέταρτο τίτλο της καριέρας του και χάρισε στον «κολοσσό» που
ακούει στο όνομα Τογιότα, τον τίτλο των κατασκευαστών. Είναι η πρώτη φορά
που Ιάπωνας κατασκευαστής κερδίζει ένα τόσο σημαντικό τρόπαιο και έπεται
συνέχεια. H νέα Σέλικα θα εμφανιστεί στις 1000 Λίμνες του 1994, ενώ ο Οριόλ
είναι διατεθειμένος να πάει ακόμη και στο Σαφάρι για να κερδίσει τον τίτλο.
O Κάνκουνεν; Θα πάει στην Κορσική!
Σέλικα GT4: Ήταν αποτέλεσμα της πλέον σοβαρής προσπάθειας της Τογιότα στη
δεκαετία του ?80. Εμφανίσθηκε στα μέσα του 1988 και δύο χρόνια αργότερα
έδωσε τη δυνατότητα στον Κάρλος Σάινθ να κερδίσει το Ράλλυ Ακρόπολις και το
πρωτάθλημα οδηγών του 1990.
Σέλικα Τούρμπο «Κάρλος Σάινθ»: Εμφανίσθηκε στα τέλη του 1991 και πήρε το
όνομα του «Ματαντόρ», προς τιμήν του, μετά την κατάκτηση του τίτλου των
οδηγών του 1990. Το αυτοκίνητο πέτυχε την πρώτη νίκη στο Σαφάρι του ?92 με
το Σάινθ, ενώ τον ίδιο χρόνο ο Ισπανός κέρδισε τα Ράλλυ Νέας Ζηλανδίας,
Καταλούνια, RAC και για δεύτερη φορά τον τίτλο του πρωταθλήματος οδηγών.
.
Το Τογιότα Τιμ Γιούροπ, υπό την καθοδήγηση του Ούβε Αντερσον, είχε
-παραδοσιακά- στην πρώτη επιλογή του την Ελλάδα, σαν τόπο εξέλιξης των
Σέλικα. Είναι δε παροιμιώδης η ρήση του Σουηδού, ότι «ένα ανέβασμα της
παλιάς ειδικής διαδρομής του Διστόμου, ισοδυναμεί μ? ένα δεκαήμερο συνεχών
εργασιών στην πίστα δοκιμών της ομάδας». Στη φωτογραφία ο «δοκιμαστής»
οδηγός Μαρκ Ντουέζ, στο μπάκετ της «Κάρλος Σάινθ», έχοντας δίπλα του τον
τότε υπεύθυνο τεχνικό εξέλιξης του αυτοκινήτου Καρλ-Χέινζ Γκόλντσταϊν,
κάπου στον Ελικώνα.
ΓΙΟΥΧΑ KANKOYNEN
O ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΩΝ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΩΝ
O Γιούχα Κάνκουνεν, ασφαλώς θα περάσει στο πάνθεον των οδηγών αγώνων ραλλύ,
από καταβολής του θεσμού, σαν ένας από τους πιο αποτελεσματικούς και
ολοκληρωμένους οδηγούς. Γεννημένος τον Απρίλιο του 1959 στη Λάουκα της
Φινλανδίας, ο 34χρονος Γιούχα, παραδοσιακός εργένης, έχει μέσα του τη στόφα
του νικητή. Μιλάει λίγο, είναι καλός ακροατής, υποδειγματικός
επαγγελματίας, υπερήφανος και «καλλιεργεί» τις δημόσιες σχέσεις του όσο
χρειάζεται.
Οπαδός της άποψης, ότι για να κερδίσεις σε ένα ράλλυ, δεν απαιτείται να
είσαι ταχύτερος σε κάθε ειδική διαδρομή, ο Κάνκουνεν αντιπροσωπεύει στο
χώρο των ραλλύ, το «ιερό τέρας» της τακτικής και της μεθοδικότητας. Πολλοί
τον έχουν αποκαλέσει τυχερό. Σε πόσους αγώνες όμως κάποιος οδηγός, που
είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένος να οδηγεί στο όριο, μπορεί να ελπίζει
συνέχεια στην τύχη του; Ίσως ο πιο ορθός όρος είναι ότι ο Φινλανδός δεν
είναι άτυχος. Όπως και νάχει όμως ο «Κέκε», μακριά από συζητήσεις και
ψιθύρους, θεωρείται αυτή τη στιγμή ο πιο επιτυχημένος οδηγός στην ιστορία
των ράλλυ. Το 1993 ο Κάνκουνεν στην πορεία του προς τον τέταρτο τίτλο,
χρησιμοποίησε τρεις συνοδηγούς. Έτσι με τον Πίρονεν κέρδισε το Σαφάρι, με
τον Γκριστ στην Αργεντινή και στην Αυστραλία και με το Ζιροντέ στις 1000
Λίμνες.
Ένας παγκόσμιος πρωταθλητής, με τέσσερις τίτλους στο παλμαρέ του, έχει
σαφώς άποψη για τα δρώμενα στο χώρο των αγώνων ραλλύ. Ας δούμε ποιές είναι
οι απόψεις του για τη φετινή σεζόν, το συναγωνισμό, τους κανονισμούς, αλλά
και για άλλα, όπως τις διετύπωσε στο συνεργάτη μας Μάρτιν Χολμς:
_ Για τον Κάρλος Σάινθ:
«Ο Κάρλος είναι ένας πολύ μεγάλος οδηγός και το γνωρίζουμε όλοι. Απλά φέτος
ήταν άτυχος και αντιμετώπισε το πρόβλημα της μη εξέλιξης της Δελτόνα. Αν
δεν έφευγε από την Τογιότα θα έμενα στο Τζόλι Κλαμπ.»
_ Για την ομάδα του φέτος:
«Είμαι ευτυχισμένος που η Τογιότα κέρδισε το πρωτάθλημα κατασκευαστών. H
χρήση ελαστικών Μισλέν αντί Πιρέλι, έχει τα θετικά και τα αρνητικά της
οφέλη. Το θετικό είναι η ύπαρξη των ελαστικών με το «μους» (ATS) και το
αρνητικό ότι όλες οι ομάδες χρησιμοποιούν ίδια ελαστικά, που εξελίσσονται
γενικά και όχι ειδικά για αυτοκίνητα με διαφορετικά χαρακτηριστικά
διαστάσεων, κατανομής βάρους κ.λπ.»
_ Για τους κανονισμούς της FISA:
«Πιστεύω ότι η διαδικασία της αλλαγής των διαστάσεων των ελαστικών και των
ζαντών στοίχισε στις ομάδες πολύ περισσότερα χρήματα από αυτά που
φιλοδοξούσε η FIA να εξοικονομήσουν. Διαφωνώ επίσης με το μέτρο της
απαγόρευσης παροχής τεχνικής βοήθειας ανάμεσα στις ειδικές διαδρομές, γιατί
το θεωρώ επικίνδυνο και χωρίς οικονομικό όφελος.»
_ Για την πιο ευχάριστη στιγμή, το 1993:
«Ήταν η νίκη μας στο Σαφάρι, έναν αγώνα που αγαπώ πάρα πολύ. H νίκη σε ένα
Σαφάρι σου δίνει διαφορετική ευχαρίστηση απ? ότι κάποιος άλλος αγώνας.»
_ Για την πιο δυσάρεστη στιγμή του, το 1993:
«Το μεγαλύτερο σοκ ήταν αυτό της ξαφνικής ασθένειας του φίλου και συνοδηγού
μου, Γιούχα Πίρονεν στην Αργεντινή. Όταν ζεις πολλούς αγώνες μ? έναν
άνθρωπο δένεσαι ιδιαίτερα συναισθηματικά μαζί του. Ευτυχώς τώρα βρίσκεται
στο στάδιο της αποκατάστασης.»
_ Για το νέο του συνοδηγό:
«Ο Νίκι Γκριστ είναι πολύ καλός στη δουλειά του, μου αρέσει ο τρόπος που
εργάζεται και συνεννοούμε απόλυτα μαζί του. Πρέπει να σας πω ότι μετά την
Αργεντινή και όταν ο Νίκι είχε προβλήματα με τη Μιτσουμπίσι, του κατέβαλα
τα απαραίτητα χρήματα για να σπάσει το συμβόλαιό του με την ομάδα του.
Βλέπετε είμαι υποχρεωμένος, βάσει συμβολαίου, να βρίσκω εγώ το συνοδηγό
μου. Πιστεύω πάντως ότι οι Βρετανοί συνοδηγοί είναι οι καλύτεροι στον
κόσμο. Έχουν επιθετικό στιλ, ο τρόπος που γράφουν τις ε.δ. είναι σαφής και
είναι ιδιαίτερα καλοί στη μελέτη των χαρτών. Χρησιμοποιώ αγγλική γλώσσα στο
γράψιμο των ε.δ., από το 1985 και δεν πρόκειται να το αλλάξω ποτέ.»
_ Για το συναγωνισμό φέτος:
«Η παρουσία της Φορντ ήταν αρκετά έντονη στο φετινό ΠΠΡ. Είναι καλό να
βλέπεις εργοστασιακές ομάδες στο χώρο. Είναι δε λυπηρό που το ?94, δεν θα
υπάρχει η Λάντσια. Στα Ράλλυ η Λάντσια είναι σαν τη Φεράρι στη F1.
Χρειαζόμαστε τις ευρωπαϊκές εργοστασιακές ομάδες, για να δίνουν κύρος στο
θεσμό. Τα ράλλυ δεν απευθύνονται μόνο στα ιαπωνικά εργοστάσια. Αυτό
αποδεικνύει το πόσο χρήσιμη ήταν φέτος η παρουσία της Φορντ.»
_ Για την πορεία του Σάινθ το 1994:
«Ακουσα ότι ο Κάρλος πιθανόν να μην οδηγήσει για καμία ομάδα την επόμενη
αγωνιστική περίοδο. O λόγος απ? ότι μαθαίνω είναι ότι ζητάει πολλά χρήματα.
Σίγουρα δεν μου πέφτει λόγος, αλλά πρέπει να είμαστε προσγειωμένοι. Οι
καιροί άλλαξαν, η αγορά άλλαξε και όλες οι ομάδες κάνουν περικοπές στους
προϋπολογισμούς τους.»
_ Για το 1994:
«Προτιμώ τους αγώνες που έχουν περί τα 500 χλμ. ειδικών διαδρομών. Επίσης
πιστεύω ότι έντεκα ημέρες για δοκιμές είναι αρκετές, σε συνδυασμό με μία
ημέρα για γκολφ, πριν την εκκίνηση... Οι δέκα αγώνες για το 1994 είναι μία
καλή ιδέα και είναι προϊόν της στενότερης συνεργασίας κατασκευαστών και
διοργανωτών. Τη στιγμή αυτή συζητούν για την αγορά μεταφορικών αεροπλάνων
που θα μεταφέρουν τις ομάδες στους εκτός Ευρώπης αγώνες. Όλα αυτά είναι
πολύ καλά, αλλά θα μπορούσε να συνέβαιναν και νωρίτερα.»
_ Για τον ίδιο και τις σκέψεις του για το μέλλον:
«Δεν πρόκειται να σταματήσω. 'Έχω ήδη ένα συμβόλαιο για τον επόμενο χρόνο
και θα διεκδικήσω και πάλι το πρωτάθλημα οδηγών. Αισθάνομαι υπέροχα,
λατρεύω τα ράλλυ και όπως γνωρίζεται δεν με ονομάζουν Αλέν Προστ...»
H ΠΟΡΕΙΑ TOY ΓΙΟΥΧΑ KANKOYNEN ME ΑΡΙΘΜΟΥΣ
1985: Γίνεται μέλος της ομάδας της Τογιότα. Δύο νίκες στο ΠΠΡ.
1986: Νικητής στα Ράλλυ Σουηδίας, Ακρόπολις, N. Ζηλανδίας και Παγκόσμιος
Πρωταθλητής. (Πεζό 205 T 16).
1987: Νικητής στα Ράλλυ Ολύμπους, RAC και Παγκόσμιος Πρωταθλητής (Λάντσια
Δέλτα HF).
1989: Νικητής στο Ράλλυ Αυστραλίας και τρίτος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα
οδηγών (Τογιότα Σέλικα GT4).
1990: Νικητής στην Αυστραλία και τρίτος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα οδηγών
(Λάντσια Δέλτα Ιντεγκράλε).
1991: Νικητής στα Ράλλυ Σαφάρι, Ακρόπολις, 1000 Λιμνών, Αυστραλίας, RAC και
Παγκόσμιος Πρωταθλητής. (Λάντσια Δέλτα Ιντεγκράλε).
1992: Νικητής στην Πορτογαλία και δεύτερος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα οδηγών
(Λάντσια Δέλτα Ιντεγκράλε).
1993: Νικητής στα Ράλλυ Σαφάρι, Αργεντινής, 1000 Λιμνών, Αυστραλίας και
Παγκόσμιος πρωταθλητής. (Τογιότα Σέλικα τούρμπο 4WD).
O τριαντατετράχρονος Γιούχα Κάνκουνεν, κέρδισε φέτος τον τέταρτο τίτλο στο
πρωτάθλημα οδηγών. Με 19 νίκες σε αγώνες του ΠΠΡ ισοβάθμισε το ρεκόρ του
Αλεν και δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει.