Kακά τα ψέματα
NEA μοντέλα στην ελληνική αγορά και μάλιστα άμεσα σε συνδυασμό με τηνευρωπαϊκή τους παρουσία. Όλα αυτά σε μία περίοδο εντυπωσιακής ύφεσης,
τουλάχιστον μέχρι να πουληθούν από τους ντίλερς «όσα με απόσυρση» και μέχρι
να ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση τι μέλλει γενέσθαι με τους φόρους. Πού
εμπλέκεται η στήλη σε όλα αυτά; Οδήγησα τόσα πολλά αυτοκίνητα που...
ζαλίστηκα και θα προσπαθήσω να ζαλίσω και εσάς, ελαχιστοποιώντας και τα
«αγωνιστικά» του μήνα μέρες που είναι (ανήμερα M. Σάββατο).
Στα «μικρά»... by far 106! Υπόκλιση στο Κλειώ για πρώτο αυτοκίνητο ή για
ενδιάμεσο. Συγχαρητήρια στους «συγγενείς μου» από την Ασία για την ποιότητα
και τις επιδόσεις του Μίκρα, αλλά αν τα «δύο» είναι αυτοκίνητα της χρονιάς
το 1991 και το 1993, τότε το 106 είναι το αυτοκίνητο της δεκαετίας.
Στα μεσαία κατέφτασε το 306 με φιλόδοξους στόχους. Μπερδεμένα τα
συναισθήματά μου. Φτωχό το 1.4, ακριβό και «βαρύ» το 1.6. Καλύτερα
φτιαγμένο από την ZX, αλλά ο «νικητής» έχει μία χαρακτηριστική σπιρτάδα που
για πολλούς θα κάνει τη διαφορά (περισσότερα από τον Π.Φ. στο συγκριτικό
που σας ετοιμάζει). Δοκίμασα επιτέλους και το Γκολφ 1.6. Τίμιο και
αντιπροσωπευτικό. Αν είχα παιδί ή παιδιά θα το «ψήφιζα». Air Bag, κορυφαία
παθητική ασφάλεια και ικανοποιητική ροπή του κινητήρα. Συνδυασμός ιδανικός
για ασφαλείς μετακινήσεις. Το ζητούμενο σήμερα, που λίγο-πολύ, όλοι
αρχίζουν και ξεπερνούν το κεφάλαιο επιδόσεις, στη συγκεκριμένη κατηγορία.
Στα μεσαία, οι αφίξεις εντυπωσιάζουν. Ξαντιά και Μοντέο. Ευρωπαϊκές
απαντήσεις στα ιαπωνικά κατεστημένα. Τρέμετε Καρίνα, Πριμέρα και κατά τη
γνώμη μου Ξέντος (οι «άλλοι δύο» διαφωνούν. Αλλη κατηγορία λένε το Μάζντα.
Δεν θα επιμείνω. Έχετε δοκιμάσει να πείσετε ποτέ απόφοιτο του Πολυτεχνείου
της Πάτρας και πρώην αρχισυντάκτη του... A.E.;).
Σε πρώτο πρόσωπο η Σιτροέν κατάφερε ακόμη μία φορά να παρουσιάσει ένα
αυτοκίνητο εκτός συναγωνισμού με έντονη προσωπικότητα. Όσοι παλαιά κάτοχοι
DS (ανδρώθηκα με μία D Super με τον επιλογέα στο τιμόνι...) θα
ενθουσιαστούν με τη δίλιτρη έκδοση και μάλιστα δικαιολογημένα. Το ερώτημα
που τίθεται είναι πόσοι ακόμη θα πειστούν και ποιές οι δυνατότητες του
μικρού μοντέλου των 1600 κ.εκ. Το ίδιο ισχύει και για το Φορντ που έχει να
διαβεί δρόμο δύσκολο στη «μικρή» κλάση. O κινητήρας και οι χώροι της
Καρίνα, σε συνδυασμό με την ποιότητα της Τογιότα, είναι τα στοιχεία που της
δίνουν την αρχηγία. Πρόσφατα με την ευκαιρία του Ράλλυ Δωδώνης, τρεις
δημοσιογράφοι και η συνοδηγός μου με εξοπλισμό για τέσσερις και δύο κιβώτια
«κυρά Φροσύνη» στις αποσκευές, κατηφορίσαμε νύκτα με βροχή από τα Ιωάννινα
στην Αθήνα. Στο κατόπι μας οι Αποστόλου-Κριάδης με ένα Αστρα GT. Πρώτη τους
ερώτηση στον Ισθμό; «Δίλιτρο είναι και πάει έτσι;» Και με σιγουριά θα
συμπληρώσουμε. Αν σας ενδιαφέρει η απόλυτη οδική συμπεριφορά μην
παραλείψετε το Πεζό 405, ενώ σημειώστε και το Πριμέρα. H αναγεννημένη
έκδοση θα φτάσει το φθινόπωρο. Περισσότεροι ίπποι, τέλος οι δισταγμοί και
ακόμη καλύτερο κράτημα με τους μεγαλύτερους τροχούς.
Από τα τζιπ και τζιποειδή που παρέλασαν από το περιοδικό με την ευκαρία του
ένθετου που σας ετοίμασε ο κυρ Σπύρος με τα «παιδιά του» (χαρά στο κουράγιο
σου «γέρο»...), το μακρύ Βιτάρα παραμένει το αγαπημένο μου. Κάτι
περισσότερο εκτός δρόμου; Ένα τούρμπο-ντίζελ Λαντ ή αν είστε «κράτος» το
Ρέιντζ παραμένει ο βασιλιάς. Καλό το Ντισκάβερι, αλλά επικίνδυνα αργό με
μέτρια έως εκνευριστική εργονομία. Σε αντίθεση με τον Αμερικάνο, το
Τσέροκι, ένα τίμιο αυτοκίνητο με εντυπωσιακή οδική συμπεριφορά στην
άσφαλτο.
Αργό το Ντισκάβερι, «αεροπλάνο» το 220. Διαβάσατε το τεστ; Στην Ρόβερ, οι
Ιάπωνες τρέλαναν τους Βρετανούς που σε λίγο θα ψάχνουν για ταυτότητα. Μας
έβαλε σε σκέψεις το 220. Τί είναι; Ένα κουπέ μεγάλου τουρισμού ή ένα GTi
2+2 με κινητήρα 200 ίππων; Περισσότερο το δεύτερο, με ένα μέτριο σασί που
στο όριο δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη. Στη δοκιμή αναφερόμαστε με τα
καλύτερα λόγια στον κινητήρα. Με υποκειμενικά κριτήρια (Σταύρο Ζαλμά
συγχώρα με) μόνο σαν καλή προσπάθεια μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε. Με 8
βαλβίδες λιγότερες η Ιντεγκράλε του K.K. πέρα από την τετρακίνηση (στοιχείο
απαραίτητο όσο η αναλογία κιλών ανά ίππο παίρνει μικρότερες διαστάσεις), τα
καταφέρνει καλύτερα σε αίσθηση και στις τιμές της ροπής.
Μάταια περιμένετε συγκριτικό τεστ των GTi της αγοράς. Χόντα δεν μπορούμε να
πάρουμε όσο γράφουμε τον αριθμό πλαισίου [Δεν μας δίνουν Μιτσουμπίσι, Βόλβο
για τους ίδιους λόγους, (εύκολα να τους καταλάβετε) και αλήθεια, τί κάνουν
τα άλλα περιοδικά;].
Το Γκολφ GTi 16V «αναμένεται», αλλά μην βιάζεστε. Περιμένουμε στην... ουρά,
όπως άλλωστε και το Αουντι 100 με το 16βάλβιδο διαμάντι των 140 ίππων (με
μπροστινή κίνηση ή τετρακίνηση πρέπει να είναι ο κυρίαρχος της κατηγορίας
αν κρίνω από το «μικρό» 100 που δοκιμάσαμε τον περασμένο χρόνο).
Εν αναμονή και του δίλιτρου Ρενό Κλειώ με τον κωδικό Γουίλιαμς.
Προσκεκλημένος της MAVA θα το δοκιμάσω στην Κορσική το πρώτο δεκαήμερο του
Μαΐου. Για τον ράλλυ έντιτορ που διανύει τα τελευταία βήματα της
αγωνιστικής του καριέρας, δείχνει ιδανικό. Οι αρχαιότεροι της συντροφιάς
(γενιά K.K.) ίσως το βρουν πολύ απόλυτο για τις ανάγκες τους, όντας πολύ
σκληρό για τη... μέση τους. Για όλους αυτούς, η Ρενό δεν διακόπτει την
παραγωγή του συμβατικού 16 S και το κυριότερο, ο Χρήστος Σμυρνιός βρήκε τη
λύση για τη διατήρηση ψυχρής ατμόσφαιρας το καλοκαίρι. Για περισσότερα
ρωτήστε το δράστη του Βαρόμετρου. Έχει προσωπική εμπειρία.
Αγανάκτηση και ντροπή 1. Αγνόησαν οι συνάδελφοί μου μέλη του Δ.Σ. του ΣΟΑΑ
το τελευταίο αντίο του Ίκαρου. Με τον εκλιπόντα είχα διαφωνήσει πολλές
φορές και μάλιστα είχα εκφράσει την αντίθεσή μου με σημειώματα σε τούτη εδώ
τη γωνιά. Ποτέ δεν μου κράτησε κακία, προτιμούσε να μου απαντάει με
ανέκδοτα, με επιχειρήματα και με χειροκροτήματα στη ράμπα (έκλαιγε το ?91
όταν «κέρδισα» το P.A.). Κρίμα που το Δ.Σ. του συνδέσμου και άλλοι
παράγοντες του χώρου του κράτησαν κακία και του γύρισαν την πλάτη.
Αγανάκτηση και ντροπή 2. Διαβάζω και νομίζω ότι ονειρεύομαι. Με δ.τ. ο
νεαρός Γιάννης Παπαδημητρίου, πληροφόρησε την κοινή γνώμη ότι δεν
συμμετέχει στο Ράλλυ Λαμίας γιατί μετά το ατύχημα της Ριτσώνας αποδείχθηκε
ότι οι ελληνικοί αγώνες δεν πληρούν τους απαραίτητους κανόνες ασφαλείας.
Περιμένω τη συνέχεια γιατί αν ο νεαρός επανεμφανιστεί άμεσα σε αγώνα από τη
στιγμή που τίποτα δεν έχει ριζικά αλλάξει, θα εκτεθεί άμεσα και θα
δικαιώσει όσους αναφέρουν ότι η απουσία του συνδέεται με τεχνικά
προβλήματα. Αντίστοιχα το δ.τ. εκθέτει και τον υπογράφοντα που βιάστηκε
πριν δύο χρόνια να εξάρει το ήθος του και το ύφος του. Ας πρόσεχα....
Καλοδεχούμενη η καλοπροαίρετη κριτική. O Δημήτρης Παπανδρέου, εκδότης του
περιοδικού «Μότοσπορ» και από τους καλύτερους Έλληνες «πυροβολάρχες» με 2T,
σχολιάζει με χιούμορ και «πρόταση» την τηλεοπτική μας εκπομπή Τροχοί &
Δρόμοι, που έχω τη χαρά και την τιμή να είμαι αρχισυντάκτης της. Τα
μηνύματα ελήφθησαν, η προσπάθεια θα συνεχιστεί και από τον Οκτώβριο, στη
νέα σειρά εκπομπών υποσχόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερη ανεξαρτησία.
Μέχρι τότε Δημήτρη, welcome στο Μέγκα για ό,τι ήθελε προκύψει...
Απέκτησα τηλεοπτικό οπαδό. Ουσιαστικά μόνο η μητέρα μου καταλαβαίνει τι λέω
και απορώ με τους επικεφαλής του σταθμού που δεν έχουν επιβάλλει στον K.K.
την απομάκρυνσή μου τουλάχιστον από το μικρόφωνο. O Χρήστος Χατζάρας
εκδότης και αυτός βρίσκει τη φωνή μου ατμοσφαιρική. Ευχαριστώ για το
ευγενικό σχόλιο και Χρήστο... πότε θα παρουσιάσουμε το δυναμόμετρο
συνεργασίας Νικολαΐδη-Μοτό στο Μέγκα; Για να «σκάσει» ο Μιχάλης Μοίρας και
όχι μόνον.
Έξαλλοι έγιναν οι άνθρωποι της ΕΛΕΤΑ σπορ με την κριτική μου στο Ράλλυ
Δωδώνης. Με μακροσκελή τους επιστολή, που υπογράφει ο πρόεδρος της λέσχης
και την ίδια ώρα αγωνιζόμενος στον αγώνα(!), αναφέρονται στην
υπερπροσπάθειά τους και στο πόσο άδικα τους αντιμετώπισα. Επί της ουσίας
και για τελευταία φορά. «Καπέλλο» για τον κόπο και για την προσπάθεια που
όμως κατά τη γνώμη μου, επισκιάζεται από τις... λεπτομέρειες, ειδικότερα,
όταν πρόκειται για μία από τις καλύτερες λέσχες της επαρχίας. Συγκεκριμένα:
Επιλογή ημερομηνίας, καταστροφική. Λάθος ωράρια εκκίνησης, τερματισμού,
απονομής. Επικίνδυνο ωράριο απλής διαδρομής Καστανώνα-Δεμάτι, σε συνδυασμό
με τις καιρικές συνθήκες. Κριτής έδινε εκκίνηση μέσα από αυτοκίνητο, κριτές
δεν έγραφαν τους χρόνους στο ταμπλό σε δύο ε.δ., λάθος χρόνος του Μοσχούτη
στο δεύτερο Δίκορφο, ελάχιστοι έως καθόλου ενδιάμεσοι κριτές στις ε.δ.
Τηλεοπτικές μεταδόσεις αγώνων σε όλο τους το μεγαλείο τον περασμένο μήνα
όπου λόγω συναγωνισμού η μοτοσικλέτα έχει πάρει την αρχηγία σε σχέση με το
αυτοκίνητο. Στο αυτοκίνητο μην πυροβολείτε τον πιανίστα. H απευθείας
μετάδοση αγώνων F1 είναι ό,τι δυσκολότερο, ενώ η πολυφωνία ανάμεσα σε
Έλληνες σκοτώνει. Ένας πρέπει να είναι το αφεντικό και να επιλέγει κατά
περίπτωση συνεργάτες του. Μακάρι η μετάδοση αγώνων από την Τρίπολη να μην
εξελιχθεί σε γόρδιο δεσμό. Το ερώτημά μου παραμένει: αντέχει ο χώρος σε
απευθείας τηλεοπτική κάλυψη;
Πρόταση στην E.T2: Ένας αγώνας απευθείας (η επιλογή κατά περιτροπή) και
Κυριακή βράδι Ότο-Μότο δίωρο σόου, με τις καλύτερες στιγμές, συνεντεύξεις
και παραλειπόμενα.
Στράτης Χατζηπαναγιώτου