Dodge Viper R/T 10
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΣΤΗΝ... ΕΥΡΩΠΗ!
H Κράισλερ στα πρόθυρα της ευρωπαϊκής αγοράς! Οι Αμερικανοί ετοιμάζονται να
εισβάλλουν και στη Γηραιά Ήπειρο με μία σειρά μοντέλων με μεσαίους
κινητήρες. Μέχρι τότε, την προαναγγελία της άφιξής τους ανέθεσαν στο
θηριώδες Dodge Viper R/T 10, ένα διθέσιο μοντέλο με κινητήρα... 8000 κ.εκ.
που αποδίδει 400 ίππους και μέγιστη ροπή 64 kg.m!
Πώς μεταφράζονται όλα αυτά στο δρόμο; Δοκιμάσαμε το Viper στην Ελλάδα,
τρομάξαμε, προβληματιστήκαμε και όταν καταλάβαμε, απολαύσαμε τη διαφορετική
αίσθηση που προσφέρει αυτό το ξεχωριστό αυτοκίνητο.
Κείμενο: Στράτης Χατζηπαναγιώτου
Φωτογραφίες: B. Γιαννακόπουλος, K.K.
«Η ΤΡΕΛΑ δεν πάει στα βουνά, αλλά στους ανθρώπους.» H λαϊκή παροιμία έχει
δύο όψεις στην περίπτωσή μας.
H μια αφορά τους αθεόφοβους τους Αμερικανούς που έχουν περίεργες απόψεις
για τις διαστάσεις ενός αυτοκινήτου και η άλλη το ελληνικό στοιχείο. Ποιός
άλλος εκτός από τους Αμερικανούς θα αποφάσιζε να φτιάξει ένα διθέσιο
αυτοκίνητο τύπου Roadster, με κινητήρα 8000 κ.εκ.; Και, ποιός άλλος θα
αποφάσιζε να το οδηγήσει στους ελληνικούς δρόμους εκτός από τους ανθρώπους
των 4T;
Το κόκκινο Βάιπερ με τον κωδικό RT/10, ήρθε στη χώρα μας με την ευκαιρία
της έκθεσης αυτοκινήτου και, οι 4TPOXOI, είχαν τη δυνατότητα να το
οδηγήσουν σ? ένα απόλυτα ελεγχόμενο χώρο, κάπου στη νότια Ελλάδα.
Στο Βάιπερ και στη φιλοσοφία κατασκευής του έχουμε αναφερθεί το Νοέμβριο
του ?90 και το Φεβρουάριο του ?92 με την ευκαιρία της γνωριμίας της
«Ferrari made in USΑ» από τον Τζανκάρλο Περίνι.
Είναι το Βάιπερ αμερικάνικη Φεράρι, Πόρσε και ό,τι άλλο αντίστοιχο ή είναι
απλά μια καθαρά αμερικάνικη πρόταση που θυμίζει τις Κόμπρα και τις
ονειρικές Κορβέτ;
Τίποτα από όλα αυτά. Το Βάιπερ έχει τη δική του προσωπικότητα που είναι
επηρεασμένη από τη χώρα προέλευσής του, αλλά και από την ιστορία του
κατασκευαστή του.
Μακρύ, φαρδύ, βαρύ (1540 κιλά), με γραμμές που δείχνουν, αλλά δεν είναι
απαλές και με έναν κινητήρα που αποδίδει τέσσερις εκατοντάδες ίππους από 8
χιλιάδες κυβικά εκατοστά μοιρασμένα σε 10 κυλίνδρους, τοποθετημένους σε
σειρά, κάτω από ένα καπό τεραστίων διαστάσεων.
«Τεράστια» είναι και η τιμή της ροπής (64.2 kg.m). «Αντίστοιχη με
εξελιγμένου φορτηγού», όπως είπε ένας γάλλος συνάδελφος.
Ό,τι πιο συναρπαστικό διαθέτει το αυτοκίνητο, θα συμπληρώσουμε εμείς.
ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΑ
Ποιός, από τους παλαιότερους, δεν θυμάται άραγε τους αγώνες ταχύτητας στο
κορυφαίο αεροδρόμιο-πίστα της χώρας και τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα
αυτοκίνητα-τέρατα;
Οι τυχεροί που πήγαιναν στο Τατόι θα έχουν χαραγμένες βαθιά στη μνήμη τους
τις μάχες που έδινε ο αξέχαστος (για το κουράγιο του και όχι για τους
τρόπους του) Τζόνι Πεσματζόγλου με την Σεβρολέτ Κορβέτ Στιγκ Ρέι με τον
8κύλινδρο κινητήρα των 7 λίτρων. O Πεσματζόγλου κατάφερνε τότε να δαμάζει
το υπερατλαντικό «τέρας».
Σημειώστε: 400+ ίπποι στους πίσω τροχούς, μέσω ενός κιβωτίου... τριών
σχέσεων. Προσθέστε: Συμβατικά λάστιχα, αυτοσχέδια αεροδυναμικά βοηθήματα,
αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και αντοχής φρένα και αντιλαμβάνεστε ότι
επρόκειτο για ηρωική προσπάθεια.
Σήμερα, μετά από 20 χρόνια η δική μας «στρίγγλα» ήταν κόκκινη, με μόλις πιο
μοντέρνο αμάξωμα, χωρίς οροφή (τύπου τάργκα) φτιαγμένο από φάιμπεργκλας.
Τη σύγχρονη(;) εικόνα συνθέτουν η μάσκα που θυμίζει «χαμογελαστό» καρχαρία
(τότε τα φώτα ήταν καλυμμένα) με τους πρόσθετους προβολείς τοποθετημένους
εκατέρωθεν της εισαγωγής αέρα στο... μηχανοστάσιο.
Οι αλουμινένιες ζάντες των 17 ιντσών διαθέτουν ένα κεντρικό μπουλόνι, ενώ
πιο φαρδιά λάστιχα μπορείς να βρεις μόνο στην F1!
ΣΤΟ ΜΠΑΚΕΤ
H πόρτα ανοίγει μόνο από μέσα, όπως στα στρατιωτικά των 3/4 με τις
χαλασμένες μπετούγιες. Το φαρδύ «μαρσπιέ» που καλύπτει η βαριά πόρτα όταν
είναι κλειστή, προσφέρεται για τρυφερά τετ-α-τετ, αρκεί να είναι ο
κινητήρας σβησμένος από την προηγούμενη... ημέρα. Οι δύο τεράστιες
εξατμίσεις περνούν από κάτω και, η θερμοκρασία που αναπτύσσεται, είναι
αρκετή για να ψηθεί ακόμη και χάμπουργκερ.
H ώρα όμως δεν είναι για φαγητό, αλλά για δουλειά.
H εμπειρία είναι εξαιρετική.
Οι προδιαγραφές του σε προδιαθέτουν για το κάτι διαφορετικό και ο έρημος
χώρος, προσφέρεται για διαπιστώσεις κάτω από τις ιδανικές συνθήκες.
Το τύπου μπάκετ κάθισμα δεν έχει την τέλεια πλευρική στήριξη και μην μας
ρωτήσετε για το αν το τιμόνι των 35 χιλ. ρυθμίζεται ως προς το ύψος.
Το ζητούμενο δεν είναι ούτε η εργονομία, ούτε ο αριθμός των οργάνων, ούτε
το επίπεδο εξοπλισμού, όλα στα πλαίσια των αμερικανικών προδιαγραφών.
Τι γυρεύουμε; Τους 400 ίππους από τα 8000 κ.εκ.; Τα 64 χιλιογραμμόμετρα
στις 3600 σ.α.λ. και, το κυριότερο, πώς όλα αυτά περνούν μέσω μόνον των
πίσω τροχών δρόμο;
Αρχικά, αιφνιδιαστήκαμε και τρομάξαμε εαυτούς και όσους παρισταμένους.
Παρά την προσφιλή μας τακτική που επιβάλλει να αρχίσουμε «μαλακά» και να
«μάθουμε» τα τερτίπια ενός αυτοκινήτου, ξεκινήσαμε επιθετικά, με αέρα
ανάλογο με αυτόν που έφτανε στην κεφαλή μας από την ανοικτή οροφή.
Ευτυχώς, ο χώρος είναι απέραντος και το γρήγορο τιμόνι (2,5 στροφές από
άκρη σε άκρη) μας δίνει τη δυνατότητα περιορισμού των τετ-α-κε (περισσότερα
και πιο ζωντανά, στην τηλεοπτική μας εκπομπή).
H ροπή του κινητήρα στις 3000+ στροφές και όλη αυτή η δύναμη σε όλο το
φάσμα των στροφών, είναι στοιχεία που δεν συνεργάζονται αρμονικά με το
σύστημα μετάδοσης αμερικανικών προδιαγραφών.
Υποτίθεται πως το διαφορικό είναι ελεγχόμενο. Το σπινάρισμα σαφώς είναι
περιορισμένο. Από εκεί και πέρα όμως;
Πώς ελέγχεται το κόκκινο αμερικάνικο «ρόουντστερ»;
ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΣ...
...Που είναι, στην περίπτωσή μας, πιο τίμιο από το ελέγχοντας. Σαν μαχητικό
αεροπλάνο, μονοθέσιο της F1, ή αν προτιμάτε, σαν πρωτότυπο της κατηγορίας
σπορ, το συγκεκριμένο αυτοκίνητο ξεπερνάει σε δυνατότητες το χειριστή.
Καλύτερη και πιο αποτελεσματική τακτική η υποχώρηση σε συνδυασμό με
ξαφνικές αντεπιθέσεις.
Συγκεκριμένα. Με λίγο γκάζι και με προσήλωση 110%, μπορείς να κινηθείς
γρήγορα χρησιμοποιώντας όλο το φάρδος του δρόμου, ελέγχοντας με το τιμόνι
και το γκάζι την υπερστροφή.
H υποστροφή είναι συμπεριφορά άγνωστη στο Βάιπερ, που όταν το προκαλέσεις
«γυρίζει» άτσαλα. Το αμάξωμα δεν γέρνει ποτέ και η μετακίνηση της ουράς
έρχεται απροειδοποίητα.
Δεν κινδυνεύεις, απλά βρίσκεσαι συχνά σε δύσκολη θέση, ενώ την ίδια ώρα
ταλαιπωρείς τα λάστιχα της Μισλέν, που είναι ειδικά κατασκευασμένα για το
αμερικάνικο ντράγκστερ.
Το παράκαναν εκεί μακριά πέρα από τον Ατλαντικό είναι η πρώτη
σκέψη-αντίδραση, τουλάχιστον μέχρι να ψάξεις και να βρεις τη χρυσή τομή.
Αφήνοντας τη φαντασία σου ελεύθερη σε ρυθμούς καλπασμού, ταξιδεύεις στους
δρόμους της Αμερικής όπου οι μεγάλοι χώροι, σε φάρδος και σε μήκος,
προσφέρονται για το Βάιπερ.
Ευτυχώς η αυτοσχέδια «πίστα» μας προσφέρει άφθονο χώρο και έτσι μπορούμε να
παρακολουθήσουμε τη «ροή» της δύναμης από τον κινητήρα που εντυπωσιάζει από
τις 3500 στροφές. Πατάμε το γκάζι, αλλάζουμε ταχύτητες στο ακριβές κιβώτιο
των 6 σχέσεων και σκεπτόμαστε πως θα ήταν, αν οδηγούσαμε το Βάιπερ στους
άδειους δρόμους της... Αριζόνα!
Τα φρένα αποδείχθηκαν αποτελεσματικά και ανθεκτικά, ακόμη και όταν πατήσαμε
το μεσαίο πεντάλ με 140 μίλια στο ταχύμετρο. Με τις ρόδες στην κατευθείαν
εμπρός θέση δεν χάνεται η ευστάθεια και, με απαλές κινήσεις έχεις
εξασφαλισμένη την τέλεια (σχεδόν) τροχιά.
Βλέπετε, η μεγάλη ισχύς, που σε αντίστοιχα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα περνάει
ομαλά στο δρόμο, δεν κάνει το ίδιο στο Βάιπερ. O οδηγός πρέπει να είναι
πάντα έτοιμος να διορθώσει με το τιμόνι, αλλά αυτή είναι και η ομορφιά του
αμερικανικού ονείρου.
Αντίθετα... Συναρπαστικός, για τους επιβάτες και τους παρατηρητές, είναι ο
ήχος του 10κύλινδρου κινητήρα που προδίδει το «φύλο» της κατασκευής και την
πληθώρα των κυβικών εκατοστών.
O παρατηρητής θα απολαύσει το χαμηλό αυτοκίνητο σε ευθεία τροχιά, σε μία
μοναδική εικόνα, όπου το κόκκινο ταιριάζει περίφημα με το γκρι της ασφάλτου
είτε στο βάθος κυριαρχεί το πράσινο είτε το καφέ, σε ανοικτή ή σκούρα
απόχρωση, ανάλογα με την εποχή.
Χάρμα ιδέσθαι το Βάιπερ, σε διαδικασία επιτάχυνσης, θυμίζει μαχητικό σε
διαδικασία απογείωσης.
Για την ιστορία σημειώστε μερικές τιμές επιτάχυνσης που δίνει ο
κατασκευαστής και δεν διαψεύδουν τα ηλεκτρονικά όργανα μέτρησης. Από στάση
για τα 100 χιλ./ώρα απαιτούνται λιγότερα από 5.5'', για τα 400 μ. 13.5'',
για τα 1000 μ. μόλις περισσότερα από 24'', ενώ η τελεική ταχύτητα αγγίζει
τα 270 χιλ.
Τα παραπάνω γίνονται με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με ό,τι ξέραμε μέχρι
τώρα, αφού δεν χρειάζεται να «αγγίξεις κόκκινο» στις 6000 σ.α.λ., για να
αισθανθείς τη δύναμη και να κολλήσει το στομάχι σου στο κάθισμα. Αρκούν οι
αλλαγές στις 4500 σ.α.λ. ώστε να αισθανθείς γοητευμένος και να
προσδιορίσεις την προσωπικότητα της κατασκευής.
Το Βάιπερ δεν είναι Κόμπρα του ?62 ούτε σύγχρονη Κορβέτ, αλλά ένα
αμερικάνικο σπορ αυτοκίνητο με ελπίδες διάκρισης στην Ευρώπη όχι λόγω...
τιμής, ούτε γιατί είναι καλύτερο από αντίστοιχες ευρωπαϊκές και ιαπωνικές
προτάσεις, που σημειώνουν ακόμη και καλύτερες επιδόσεις με πολύ μικρότερους
κινητήρες. Αντίστοιχα, δεν μπορεί να συγκριθεί η ποιότητα κατασκευής που
προσφέρει, όντας υποδεέστερη του συναγωνισμού, όπως εκτός πνεύματος σπορ
αυτοκινήτων είναι και η οδική του συμπεριφορά.
Γιατί μας άρεσε;
«Κουβαλάει πολλή τρέλα, αυτό το τέρας των 8 λίτρων» και μόνο γι? αυτό (που
είναι και στοιχείο που προδίδει τις γενικότερες ανησυχίες των ανθρώπων της
Κράισλερ) άξιζε τον κόπο η δοκιμή για ?μας και η αγορά του για όσους,
έχοντας οδηγήσει Πόρσε, Φεράρι, Μερτσέντες SL, νόμιζαν ότι είχαν γευθεί τα
πάντα.
Το διαφορετικό πάντα συναρπάζει, ειδικά όταν δεν προσφέρεται σε
εξωπραγματική τιμή.
Στην Ελλάδα αρκούν... 40.000.000 για να το αποκτήσετε και, όσοι πιστοί δεν
έχετε υπομονή να αναμείνετε τις ρεαλιστικές προτάσεις της Κράισλερ που
έρχονται (είπαμε όχι άλλα τζιπ, αλλά επιβατικά και μάλιστα με κινητήρες
1800 κ.εκ.), κοπιάστε. Το «ταξίδι» στην Αμερική μπορεί να γίνει χωρίς να το
κουνήσετε απ? την Ελλάδα! Καλορίζικο._Σ.Χ.
Κράισλερ Βάιπερ RT/10. Το αμερικάνικο Roadster που προαναγγέλει την επίθεση
του αμερικανού κατασκευαστή στην ευρωπαϊκή αγορά ή, ο μύθος των AC Cobra
ξαναζεί.
Το διθέσιο ανοιχτό αμάξωμα από φάιμπεργκλας, ουσιαστικά προσφέρεται χωρίς
οροφή. Δεν υπάρχουν χειρολαβές στις πόρτες που ανοίγουν μόνο από μέσα. Οι
τεράστιοι εξωτερικοί καθρέφτες ρυθμίζονται ηλεκτρικά.
Τροχοί 17 ιντσών, λάστιχα της Μισλέν 275/40 μπροστά, 335/35 πίσω και
προσέξτε, μόλις διακρίνονται τα αεριζόμενα δισκόφρενα 330 χιλ. μπροστά και
πίσω.
O καρχαρίας χαμογελάει ειρωνικά στους Ευρωπαίους; Δεν είναι ακριβώς έτσι αν
και σχεδιαστικά θυμίζει καρχαρία το μπροστινό μέρος με τον προφυλακτήρα(;)
ενσωματωμένο στη μάσκα και τους πρόσθετους προβολείς τοποθετημένους
εκατέρωθεν της εισαγωγής του αέρα.
O αέρας κυκλοφορεί και ψύχει μηχανικά μέρη και στοιχεία του ηλεκτρονικού
ελέγχου που είναι τοποθετημένα κάτω απ? τα φτερά.
Υπερστρέφει και ελέγχεται μόνο με λίγο γκάζι κάμποσα «κλικ» μακριά από τη
μέγιστη ροπή των 64.2 kg.m που αποδίδεται στις 3600 σ.α.λ.! Σε αργή κίνηση
υποχωρώντας, ελεγχόμενα υπάρχει η δυνατότητα της ουδέτερης μετακίνησης,
όπου τα πολύ καλά φρένα, ο ακριβής επιλογέας και το γρήγορο τιμόνι παίζουν
το θετικό τους ρόλο.
Το μηχανοστάσιο φιλοξενεί ένα 10κύλινδρο κινητήρα 8 λίτρων που αποδίδει 400
ίππους. «Εντάξει 50 ίππους στο λίτρο, ανακάλυψαν την πυρίτιδα τα
αμερικανάκια» σχολίασε κακός ιταλόφιλος της συντροφιάς που «ζει» με τα
12κύλινδρα όνειρα. Δεν είναι ακριβώς έτσι θα σημειώσουμε, συμπληρώνοντας
ότι απαιτείται θάρρος ώστε να κατασκευάζεις 3000 παρόμοια «τέρατα» το
χρόνο.
O Κώστας Καββαθάς ήταν εκεί. Αφιέρωσε το καλύτερο χαμόγελό του στους
συνεργάτες του και δοκίμασε το Βάιπερ. Ένα σπορ αυτοκίνητο με αμερικανικές
προδιαγραφές που έχει ελπίδες να κατακτήσει τους πραγματικούς οδηγούς της
Ευρώπης.
Το πολύ καλό οδόστρωμα και ο ενθουσιασμός του δοκιμαστή μας, έφθειραν τα
πανάκριβα Μισλέν.
Οι εξατμίσεις στο πλάι, αυξάνουν σημαντικά τη θερμοκρασία, στα «μαρσπιέ».
Προσπάθεια για μετρήσεις των επιδόσεων με τα ηλεκτρονικά μας όργανα.
Δυστυχώς ο Π.Φ. δεν ήταν εκεί.
H ουσία έχει κερδίσει την πολυτέλεια στο εσωτερικό όπου κυριαρχεί το
αμερικανικό στοιχείο. Αντίστοιχο με τη φιλοσοφία κατασκευής είναι και το
επίπεδο εξοπλισμού.
O χώρος αποσκευών; Περιορισμένος.
Από τεχνική σκοπιά
Viper R/T 10 - Όνειρο αμερικανικής νυκτός...
Αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε! Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο
λεπτεπίλεπτο GTi φορτωμένο με τα καλούδια της σύγχρονης τεχνολογίας, αλλά
με ένα κλασικό, μυώδες και επιθετικό αμερικάνικο υπεραυτοκίνητο. Κινητήρας
με πολλά κυβικά, πολλούς κυλίνδρους, απλές λύσεις και ροπή που μπορεί να
κινήσει και βουνό! Συνδυάστε τον με ένα πανάλαφρο αμάξωμα και το θηρίο
είναι έτοιμο!
O V10 που κινεί το Βάιπερ προέρχεται από έναν κινητήρα που τοποθετείται στη
νέα σειρά... φορτηγών της Κράισλερ, πλην όμως στην περίπτωσή μας είναι
κατασκευασμένος εξ? ολοκλήρου από αλουμίνιο.
Πρόκειται για ένα ιδιόρρυθμο σχεδιαστικά κινητήρα, αφού συνδυάζει
χαρακτηριστικά υψηλής τεχνολογίας με κλασικά αμερικάνικα.
Στην πρώτη κατηγορία κατατάσσεται η κεντρική ηλεκτρονική μονάδα και το
σύστημα ψύξης του κινητήρα, τα οποία προέρχονται από την Λαμποργκίνι.
Από εκεί και πέρα όμως ο σχεδιασμός του θυμίζει άλλες εποχές. Δύο βαλβίδες
ανά κύλινδρο, οδηγούμενες ζύγωθρα (κοκοράκια), τα οποία με τη σειρά τους
κινούνται από ωστήρια, συνδεδεμένα με τον μοναδικό εκκεντροφόρο, ο οποίος
δεν είναι επικεφαλής, αλλά τοποθετημένος μέσα στο V, με περιεχόμενη γωνία
90ψ. Τα πολλά ηλεκτρονικά λείπουν με πιο χαρακτηριστική την έλλειψη
αισθητήρα προανάφλεξης, που έχει σαν αποτέλεσμα την χαμηλή τιμή της
συμπίεσης, μόλις το 9,1:1.
Οι κύλινδροι με τις ελαφρώς υπερτετράγωνες διαστάσεις, διάμετρο 101,6 χιλ.
με διαδρομή 98,5 χιλ., εντυπωσιάζουν με τη χωρητικότητά τους που φτάνει τα
800 κ.εκ.(!) στον καθένα (περίπου όσο μισό μπουκάλι νερού). Έχοντας δέκα
από αυτούς η συνολική χωρητικότητα του κινητήρα πλησιάζει τα 8 λίτρα (7.997
κ.εκ.), όμως η αποδιδόμενη μέγιστη ισχύς των 400 ίππων, δεν κρίνεται
εντυπωσιακή. Οι αναλογούντες 50 ίπποι/λίτρο φαίνονται λίγοι, αν σκεφτεί
κανείς ότι π.χ. για το Μοντέο 1.6 η τιμή αυτή είναι 56,3 ίπποι/λίτρο, ενώ
αν μιλήσουμε για τα ιαπωνικά GTi μπορεί να φτάσει και τους 100
ίππους/λίτρο!
Το μυστικό όμως βρίσκεται στη ροπή. Τα 62,1 χιλιογραμμόμετρα της μέγιστης
ροπής εμφανίζονται από τις 3.600 σ.α.λ. και θυμίζουν... ατμομηχανή! Αν
ψάξετε στους πίνακες τεχνικών χαρακτηριστικών των πίσω σελίδων, θα
ανακαλύψετε ότι δεν υπάρχει ατμοσφαιρικός κινητήρας που να αποδίδει τέτοια
τιμή μέγιστης ροπής. Ακόμα και ο εξάλιτρος V12 της Μερτσέντες φτάνει μόλις
τα 59 χιλιογραμμόμετρα!
Τα τεράστια αποθέματα ροπής θα ευνοούσαν τη χρήση ενός τετρατάχυτου
κιβωτίου, το οποίο μάλιστα κατά τα αμερικάνικα πρότυπα θα μπορούσε να είναι
και αυτόματο. Οι άνθρωποι της Κράισλερ, όμως, ακολουθώντας τη μόδα
τοποθέτησαν ένα εξατάχυτο κιβώτιο της Borg-Warner. Οι σχέσεις βέβαια είναι
μακριές, μάλιστα η τελευταία δίνει 81,3 χλμ./ώρα ανά 1000 σ.α.λ.!
Ουσιαστικά το κιβώτιο είναι παράγωγο του αντίστοιχου πεντατάχυτου με την
προσθήκη της πολύ μακριάς έκτης.
Παρά το ότι ο κινητήρας είναι τοποθετημένος εμπρός η κατανομή βάρους είναι
51%/49% εμπρός και πίσω, πλησιάζοντας πολύ το ιδανικό. Αυτό
πραγματοποιήθηκε με την τοποθέτησή του 16,5 εκατοστά πίσω από τον εμπρός
άξονα, κάτι, όμως, που είχε σαν αποτέλεσμα να στριμωχτούν τα ποδωστήρια στ?
αριστερά.
Το αυτοφερόμενο σωληνωτό πλαίσιο είναι κατασκευασμένο από χάλυβα, (το
αλουμίνιο θα ανέβαζε το κόστος υπερβολικά), ενώ για το αμάξωμα
χρησιμοποιήθηκαν συνθετικά υλικά, επιτυγχάνοντας σημαντική μείωση του
βάρους. Παράλληλα επιτεύχθηκε υψηλή τιμή ακαμψίας παρά, το μεγάλο μήκος του
αυτοκινήτου και την έλλειψη της οροφής. Τα 1520 κιλά του Βάιπερ δεν μπορούν
να χαρακτηριστούν λίγα, είναι όμως μέσα στα όρια των υπεραυτοκινήτων της
κατηγορίας.
Στο σχεδιασμό της ανάρτησης χρησιμοποιήθηκαν απλές λύσεις, συνήθεις για τα
αυτοκίνητα αυτού του είδους. Ανισομεγέθη ψαλίδια εμπρός και πίσω, ελατήρια
ομόκεντρα με τα αμορτισέρ, σε συνδυασμό με αντιστρεπτική ράβδο. H πίσω
ανάρτηση περιλαμβάνει, επίσης, σύνδεσμο περιορισμού της σύγκλισης των
τροχών. Το σύστημα διεύθυνσης είναι υποβοηθούμενο με μόλις 2,4 στροφές από
άκρη σε άκρη και η διάμετρος στροφής φτάνει τα 12,4 μέτρα. Αλλωστε το
Βάιπερ είναι φτιαγμένο για τις ατελείωτες ευθείες των αμερικανικών
αυτοκινητοδρόμων και όχι για τα στενάχωρα σοκάκια των ευρωπαϊκών
μεγαλουπόλεων.
Για την επιβράδυνση του αυτοκινήτου χρησιμοποιούνται τέσσερις τεράστιοι
αεριζόμενοι δίσκοι, εμπρός και πίσω, με διάμετρο 330 χιλιοστά. Το σύστημα
πέδησης είναι σχεδιασμένο ειδικά για το Βάιπερ από την Μπρέμπο με τα εμπρός
να περιλαμβάνουν τέσσερα κυλινδράκια, στον κάθε δίσκο και τα πίσω ένα. Το
ABS λείπει εσκεμμένα, αφού οι μηχανικοί της Κράισλερ προτίμησαν να
τοποθετήσουν, όπως δήλωσαν, «πολύ καλά φρένα».
Την εικόνα συμπληρώνουν οι τεράστιοι αλουμινένιοι τροχοί με τα ανάλογα
ελαστικά. Με πλάτος 13 ίντσες οι πίσω υπολείπονται μόλις κατά 2 ίντσες τους
αντίστοιχους των μονοθέσιων της Φόρμουλα 1. Τα ελαστικά της Μισλέν, ειδική
παραγγελία για το Βάιπερ, έχουν αναλάβει το δύσκολο έργο να μεταφέρουν στο
δρόμο τους 400 ίππους του κινητήρα. Με διάσταση 335/ZR 17 φαίνεται να τα
καταφέρνουν αρκετά καλά. Οι εμπρός τροχοί πλησιάζουν τις φυσιολογικές
διαστάσεις, έχουν πλάτος «μόνο» 13 ίντσες και φοράνε ελαστικά με διάσταση
275/40 ZR 17. H μεγάλη διάμετρός τους, όμως, περιορίζει τη γωνία κλίσης
τους στις 28ψ, κάτι που εξηγεί και την αυξημένη διάμετρο στροφής.
Συνοπτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι το Βάιπερ συνεχίζει την παράδοση των
γνωστών αμερικάνικων μεγαθήριων, με ονόματα Κορβέτ, Μάστανγκ ή Κόμπρα,
προσφέροντας στη δεκαετία του ?90 ένα νέο θρύλο!._Δ.Α.