Ferrari 348 Tb Challenge
ENIAIO ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ
H ιδέα είναι παλιά και επιτυχής αν κρίνει κανείς από την πληθώρα των
προτάσεων. Jaguar, Lotus, Venturi, Mazda Miata, Maserati Barchetta και
άλλες κατασκευές, που προσφέρθηκαν κατά καιρούς ή προσφέρονται σήμερα, σε
όσους ευγενείς και όχι μόνον, θέλουν να αναμετρηθούν στις πίστες επί ίσοις
όροις και κάτω από τις ιδανικές συνθήκες.
Αποκορύφωμα όλων αυτών των επιλογών, η πρόταση της Ferrari που προσφέρει
την 348 tb σε έκδοση ενιαίου με μία σειρά έξυπνες μετατροπές που καθιστούν
το αυτοκίνητο ταχύτερο χωρίς να επηρεάζεται η αξιοπιστία του. Ήδη το ενιαίο
με Ferrari έχει κλέψει την παράσταση στην Ιταλία και αναμένεται συνέχεια με
αγώνες στην Ελλάδα!
Μέχρι τότε, διά χειρός Κωστή Στεφανή δοκιμάζουμε την 348 Challenge, σας
μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας και ανοίγουμε το δρόμο σε αυτή τη
διαφορετική μορφή αγώνων που ίσως αποδειχθεί φθηνότερη ακόμη και σε σχέση
με προτάσεις συμμετοχής με αυτοκίνητα της κατηγορίας N.
Φωτογραφίες: Βασίλης Γιαννακόπουλος
ME το πέσιμο της καρό σημαίας μπροστά στις Φεράρι 348 που συμμετείχαν στον
τέταρτο αγώνα του Ferrari Challenge στις 13 Ιουνίου στην πίστα του
Μουτζέλο, είχαμε ολόκληρο το απόγευμα της Κυριακής στη διάθεσή μας ώστε να
προετοιμαστούμε για την εμπειρία που μας περίμενε το επόμενο πρωί, με την
αποκλειστική για τους 4T, γνωριμία-δοκιμή της Ferrari 348 tb Challenge.
Στον αγώνα, 25 ευτυχείς Ιταλοί συμμετείχαν σε ένα διαφορετικό αγώνα ενιαίου
τύπου με... Φεράρι! Τα αποτελέσματα περνούν σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με το
θέαμα, το συναγωνισμό και τα... σκιρτήματα από τον υπέροχο ήχο που
εκπέμπουν οι 32βάλβιδοι κινητήρες με τις τροποποιημένες εξατμίσεις.
Στα πιτς η ατμόσφαιρα, χάρη στους οργανωτές του Challenge, στους οδηγούς,
αλλά και στο περιβάλλον είναι μοναδική. Κανείς δεν λέει όχι στην
αντιπαράθεση με στόχο τη νίκη, αλλά αντίστοιχα ουδείς αντιμετωπίζει τους
αντιπάλους του συμπλεγματικά και με καχυποψία. Πέρα από τη νοοτροπία των
Ιταλών, σε αυτό συμβάλλει το ύφος των αγώνων και ο ξεκάθαρος κανονισμός που
δεν αφήνει περιθώρια για παρανομίες και άλλα συναφή, άμεσα συνδεδεμένα με
αγώνες ενιαίου... συμβατικών αυτοκινήτων σε όλο τον κόσμο.
Το πως αισθάνονται όσοι κάθονται στα μπάκετ των 348, το διαπιστώνεις από
την πρώτη στιγμή, αρκεί να αντιληφθείς τον ενθουσιασμό τους πριν, κατά τη
διάρκεια και μετά τον αγώνα, που αποχωρούν με χαμόγελο είτε είναι νικητές
είτε χαμένοι.
«Η εμπειρία είναι μοναδική. Αύριο θα δοκιμάσεις και θα καταλάβεις. Τα
αυτοκίνητα είναι ευχάριστα, αποτελεσματικά και δεν σκοτώνουν τη χαρά της
οδήγησης, αφού η εντολή από τον υπέροχο κινητήρα με την άφθονη ροπή περνάει
στους πίσω τροχούς», μας εξηγεί ο οικοδεσπότης μας, υπεύθυνος Τύπου για το
Challenge.
Μέχρι να βρεθούμε στην ευχάριστη θέση, η απογευματινή βόλτα στη γραφική
Σκαρπερία, το χωριουδάκι που φιλοξενεί την πίστα, ήταν ένα διαχρονικό φλας
μπακ...
Μπαράκια που επισκεπτόταν ο Enzo με τους πιστούς μηχανικούς του όταν
«έχτιζε» το θρύλο και μετά τις εξαντλητικές δοκιμές επέστρεφαν, αργά τη
νύχτα για ένα εσπρέσο χωρίς ζάχαρη. Στενοσόκακα που ο Φιλ Χιλ και ο Τζον
Σέρτις είχαν περπατήσει για να φτάσουν εξαντλημένοι στο σπίτι της σινιόρα
Καρμελίτα και να πέσουν κατάκοποι στον ύπνο ώστε να είναι έτοιμοι για την
επόμενη πιο δύσκολη μέρα...
Το πρωί της Δευτέρας τα πάντα είναι βρεγμένα. Φτάσαμε πριν τις επτά στην
πίστα. Αυπνοι από την αγωνία, αλλά ξεκούραστοι, ευτυχείς με την προοπτική
της δοκιμής. Τη νεκρική σιγή διέκοπταν μόνο τα τιτιβίσματα των πουλιών. Τα
κλειδωμένα μποξ προδίδουν την αγωνιστική αργία και η γυαλιστερή από τη
βροχή πίστα προβάλλει σαν μαύρο φίδι έτοιμο να «δαγκώσει» όποιον ασεβή δεν
την αντιμετωπίσει με την πρέπουσα προσοχή.
O οικοδεσπότης μας Μάρκο Πικέτι ξεκλείδωσε ένα από τα μποξ όπου φυλάσσονταν
τέσσερις Φεράρι 348 Tb, σε έκδοση Challenge.
To πάτημα της μίζας στο δικό μας κόκκινο αυτοκίνητο έθεσε αμέσως σε
λειτουργία τον 3λιτρο V8 κινητήρα που για την περίσταση αποδίδει 310
ίππους/7200 σ.α.λ., δηλαδή 10 περισσότερους από ότι στην έκδοση της
παραγωγής.
Βγήκαμε στην πίστα και η τεράστια ευθεία μόλις που διακρίνεται μέσα στην
πρωινή ομίχλη.
H πρώτη σχέση περνάει εύκολα στο 5άρι κιβώτιο και δεν απαιτείται μεγάλη
δύναμη για το συμπλέκτη.
Ξεκινάμε, ανεβάζοντας ταχύτητες και στροφές.
O ήχος του 32βάλβιδου κινητήρα που έχει βελτιωθεί και στη μέγιστη τιμή της
ροπής [από 32.9 kg.m, σε 33.6 kg.m/4200 σ.α.λ. και (αχ αυτά τα «τσιπάκια»)]
φτάνει σαν μελωδία στα αυτιά μας. «Ξεχασμένοι» φτάνουμε γρήγορα στην πρώτη
δεξιά ανηφορική φουρκέτα και στρίβουμε... Τα φαρδύτερα λάστιχα διαστάσεων
245-620-17 μπροστά και 265-620-17 πίσω, κάνουν περίφημα τη δουλειά τους και
με την ευκαιρία, διαπιστώνουμε τους αγωνιστικούς προσανατολισμούς του
πλαισίου της παραγωγής. Χωρίς καμία επέμβαση σε πλαίσιο και ανάρτηση, το
αυτοκίνητο συμπεριφέρεται υποδειγματικά.
Προχωρούμε με περισσότερη αποφασιστικότητα και, μετά τη μέση της επόμενης
στροφής, το αυτοκίνητο υπερστρέφει, «ξεκολλάει» η ουρά του και μόλις που
προλαβαίνουμε τη «σβούρα». Την ίδια ώρα το μυαλό ταξιδεύει μερικές
δεκαετίες παλιότερα όταν ο Νίκος Καπετανάκης σοφά διαπίστωνε ότι: «το να
μπεις γρήγορα σε μια στροφή είναι εύκολο πράγμα. Το πως βγαίνεις είναι το
δύσκολο!».
Το τέλειο σύστημα διεύθυνσης και τα χαραγμένα για την περίσταση Πιρέλι P
zero, σε συνδυασμό με την άφθονη ροπή του κινητήρα, δίνουν την ευκαιρία του
άμεσου ελέγχου.
Γύρο με γύρο, η εξοικείωση είναι μεγαλύτερη και μας δίνεται η ευκαιρία να
διαπιστώσουμε ότι, τα τεραστίων διαστάσεων αεριζόμενα δισκόφρενα, κάνουν
περίφημα τη δουλειά τους. Την ίδια ώρα, στο τέλος της μεγάλης ευθείας έχεις
τη δυνατότητα να δοκιμάσεις τα όρια του νευρικού συστήματος των
παρισταμένων εκπροσώπων του εργοστασίου. Φρένα μέσα στη στροφή, παρόλο ότι
το ABS είναι αποσυνδεδεμένο οι τροχοί δεν μπλοκάρουν στο βρεγμένο και πάμε
για άλλο ένα γύρο, για ακόμη καλύτερες φωτογραφίες και όχι μόνον.
H βρεγμένη πίστα δεν μας άφησε περιθώριο να βγούμε με «τελειωμένη» 3η από
την «κούρμπα Αραμπιάτα» ώστε να δοκιμάσουμε την πραγματική τελική του
αυτοκινήτου που φτάνει τα 280 χλμ. αν και η αγωνιστική έκδοση χρησιμοποιεί
ελαφρώς πιο κοντή τελική σχέση διαφορικού. Δική μας ένδειξη στην ελεύθερη
αριστερή στροφή, με χάσιμο πριν τα φρένα, τα 220 χλμ. Στον αγώνα με στεγνή
πίστα τα πρώτα αυτοκίνητα όσων διεκδικούν τη νίκη φτάνουν τα 260 χλμ.! Αν
δεχτούμε ότι στην πλειοψηφία τους οι οδηγοί είναι ερασιτέχνες που στοχεύουν
στη διασκέδασή τους, ωστόσο δεν λείπουν και οι καλοί οδηγοί με ταλέντο και
εμπειρία. Οι τελευταίοι είναι αυτοί που κρατούν τους θεατές στη θέση τους
και το θεσμό ζωντανό. Όσοι, στο βάθος της σειράς εκκίνησης και στο τέλος
της κατάταξης μετά τη συμπλήρωση της 45λεπτης αντιπαράθεσης, συνυπάρχουν
μαζί τους ειρηνικά αφού και οι δύο πλευρές γνωρίζουν πολύ καλά ότι οφείλουν
την ύπαρξή τους η μία στην άλλη.
Συμπερασματικά, για να ακολουθήσουμε και την αρχιτεκτονική των γνωριμιών
του περιοδικού, η Φεράρι 348 Challenge έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά
που μόνο το Μαρανέλο μπορεί και δίνει -ακόμη- στα αυτοκίνητά του.
Όσοι τυχεροί Έλληνες αγωνιζόμενοι καταφέρουν να εμπλακούν στον αντίστοιχο
θεσμό που θα θεσπιστεί και στη χώρα μας, θα έχουν τη δυνατότητα να
αποκτήσουν και αυτό το ξεχωριστό «δείκτη μέτρησης» που προσφέρει η οδήγηση
μιας Φεράρι.
Μακάρι οι αντιπαραθέσεις στην Τρίπολη ή όπου αλλού προκύψουν, να είναι
ευγενικές, αντίστοιχες με το πνεύμα του θεσμού. Σε τίποτα η πρώτη αριστερή
στροφή μετά την εκκίνηση και η τελευταία πριν την ευθεία της γραμματείας να
μην θυμίζουν τις εικόνες που προκύπτουν σε άλλες μορφές αγώνων, ώστε ο
θεσμός να προσελκύσει και οδηγούς που θέλουν αλλά δεν το αποφασίζουν
φοβούμενοι το unfair παιχνίδι. O χώρος διεθνώς ανήκει στους τζέντλεμαν,
τίτλος που δεν απονέμεται μόνο στους οικονομικά εύρωστους. Γιατί όχι και
στη χώρα μας;_Κ.Σ.
Συγκλονιστική εμπειρία, η οδήγηση της Φεράρι 348 tb Challenge στη βρεγμένη
πίστα. Το πλαίσιο που δεν διαφέρει σε τίποτα από την έκδοση παραγωγής,
είναι υπεράνω κριτικής και συνεργάζεται αρμονικά με τα πολύ καλά λάστιχα
Πιρέλι P zero, στην περίπτωσή μας χαραγμένα. O έλεγχος του αυτοκινήτου,
μέχρι κάποιο σημείο, είναι εύκολη υπόθεση χάρη στο ακριβές σύστημα
διεύθυνσης και στην άφθονη ροπή του τρίλιτρου κινητήρα. Τα φρένα, με
αποσυνδεδεμένο το ABS, μόνο με αυτά της αγωνιστικής Ιντεγκράλε μπορούν να
συγκριθούν, αν και το αμάξωμα αγγίζει τα 1400 κιλά.
O Κωστής Στεφανής πήγε στην Ιταλία και δοκίμασε για τους αναγνώστες των 4T
την Φεράρι 348 σε έκδοση Challenge.
O τρίλιτρος κινητήρας με τους 8 κυλίνδρους σε διάταξη V, χάρη σε επεμβάσεις
που έχουν γίνει στο κεντρικό σύστημα ελέγχου και στο σύστημα εξαγωγής
καυσαερίων, αποδίδει 310 ίππους/7200 σ.α.λ. Πιο απλά, 10 περισσότερους από
ότι η... δική σας 348, ενώ διαφορετικός είναι ο ήχος που εκπέμπει, χωρίς να
έχουν επηρεασθεί τα ποσοστά ρύπων.
Στις αλουμινένιες ζάντες της παραγωγής έχουν τοποθετηθεί λάστιχα της Πιρέλι
μεγαλυτέρων διαστάσεων. Για το στεγνό προσφέρονται «φαλακρά» P zero και για
το βρεγμένο χαραγμένα.
Καθίσματα τύπου μπάκετ, ρολ κέιτζ, ζώνες έξι σημείων και αυτόματο σύστημα
πυρόσβεσης. Αυτά και μόνον είναι τα στοιχεία που προδίδουν τη διαφορά στο
εσωτερικό.
Ακόμη μία Φεράρι με το σήμα του περιοδικού. Αυτή τη φορά όχι στο αγαπημένο
μας Φιοράνο, αλλά στο Μουτζέλο σε ένα από τα πολλά αυτοκινητοδρόμια της
γείτονος χώρας.
O Βαγγέλης Σαμαράς, διευθυντής της εταιρίας Genesis, που αντιπροσωπεύει την
Φεράρι στη χώρα μας, συνόδευσε τον Κώστα Στεφανή στο Μουτζέλο. Μαζί τους ο
κάμεραμαν της εκπομπής μας «Τροχοί και Δρόμοι» Αποστόλης Ράπτης και ο δικός
μας Βασίλης Γιαννακόπουλος που φυσιολογικά λείπει από την αναμνηστική φωτό.
H 348 και σε έκδοση κάμπριο. Το μπλε χρώμα προδίδει την πρόθεση των Ιταλών
να απεμπλακούν για ειδικές περιπτώσεις από το αγωνιστικό σύνδρομο.
Από την Τρίπολη στο Μουτζέλο...
...ή, πως εξελίσσονται οι αγώνες του Ιταλικού πρωταθλήματος ταχύτητας όταν
οι κόκκινες Φεράρι της F1 ταξιδεύουν σε άλλες πολιτείες και το πρόγραμμα
δεν περιλαμβάνει αγώνες με αυτοκίνητα της κατηγορίας τουρισμού με τις Αλφα
155, τα BMW 320 και τα Πεζό 405, τα γαλλικά τετράθυρα που σήμερα κυριαρχούν
στο χώρο επί ιταλικού εδάφους.
Το ενημερωτικό δελτίο αναγγελίας των αγώνων ξεπερνάει τα δύο τυπογραφικά,
βλέπε τις 32 σελίδες.
O λόγος ότι η ημερίδα του Ιουνίου περιλαμβάνει 5 σειρές αγώνων.
Πέρα από το Challenge της Φεράρι που δεσπόζει και δίκαια κλέβει την
παράσταση, όσοι θαρραλέοι (μόλις 8) αναμετρούνται με ίδιες Μαζεράτι
Μπαρκέτα. Για τους λάτρεις της ποικιλίας γίνονται αγώνες, με δίλιτρα
μονοθέσια όπου συμμετέχει και ο δικός μας Νίκος Στρεμμένος, με αυτοκίνητα
δύο διαφορετικών κλάσεων της κατηγορίας μεγάλου τουρισμού και με πρωτότυπα.
Οι συμμετοχές σε κάθε κατηγορία δεν είναι πολλές, στοιχείο που δεν
επηρεάζει το θέαμα αφού ο συναγωνισμός είναι έντονος.
H οργάνωση είναι υποδειγματική, αλλά οι θεατές ελάχιστοι αν και οι αγώνες
προβάλλονται με κάθε τρόπο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά, σε επίπεδο
ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων.
Κακά τα ψέματα. Σε ό,τι αφορά τους αγώνες ταχύτητας τα πάντα στην Ιταλία
περιστρέφονται γύρω από την προσπάθεια της Φεράρι στην F1. Ακόμη και σήμερα
με την ισχνή παρουσία οι κόκκινες βολίδες με τους αριθμούς 27 και 28
κρατούν τα βλέμματα επάνω τους κατά αποκλειστικότητα, είτε το θέαμα
προσφέρεται ζωντανό στην Ίμολα και στη Μόντσα, είτε μέσω TV.
«Σε αγώνες κοντά σε μεγάλες πόλεις, όταν γίνονται αγώνες του Ιταλικού
Πρωταθλήματος ταχύτητας αυτοκινήτων τουρισμού (CIVT) συγκεντρώνoνται και
20.000 θεατές. Από εκεί και πέρα όμως οι θεατές είναι λίγοι», μας εξήγησε ο
υπεύθυνος του γ.τ. των οργανωτών.
Για να μην τον στεναχωρήσουμε δεν του θυμίσαμε ότι, τους Νανίνι, Λαρίνι με
τις Αλφα στη Γερμανία παρακολουθούν κάθε δύο Κυριακές 50.000-60.000
αδιάφοροι(;) Γερμανοί, ενώ στη Βρετανία οι αντίστοιχοι αγώνες «σπάνε τα
ταμεία».
Μήπως οι Ιταλοί έχουν προσβληθεί από τη δική μας ασθένεια και δεν έχουν
βρει λύσεις ικανές να φέρουν τον κόσμο και να τον καθηλώσουν στην κερκίδα;
Ή τα δέκα αυτοκινητοδρόμια και οι πολλοί αγώνες που διοργανώνονται κάθε
Κυριακή έχουν διασπάσει αγωνιζόμενους και θεατές;
Δικό τους το πρόβλημα. Το σίγουρο είναι ότι στη χώρα μας με λίγη προσπάθεια
μπορούμε να φτάσουμε εύκολα στο ζητούμενο που είναι η αναβάθμιση των αγώνων
ταχύτητας ακόμη και μέσα από το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Τρίπολης.
Κάποιες λεπτομέρειες αρκούν, αρκεί να εντοπιστούν την κατάλληλη στιγμή._4Τ.