ΠΠP: Pάλλυ Nέας Zηλανδίας
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΡΑΛΛΥΡΑΛΛΥ ΝΕΑΣ ΖΗΛΑΝΔΙΑΣ
ΕΝΑΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ
Έχει τη στόφα του μεγάλου οδηγού, είναι ταχύτατος, ενθουσιώδης και μερικές
φορές περισσότερο παρορμητικός απ? ότι θα έπρεπε. Χρειαζόταν μία νίκη σε
αγώνα του ΠΠΡ για να μπει και επίσημα στο «κλαμπ» των μεγάλων άσων του
θεσμού. Κάτι που έγινε την κατάλληλη στιγμή, γι? αυτόν και την ομάδα του. O
λόγος για τον 25χρονο Σκωτσέζο Κόλιν ΜακΡέι, που με το Subaru Legacy -στο
κύκνειο άσμα του- νίκησε καθαρά και άξια στη Νέα Ζηλανδία.
Κείμενο: Μάρτιν Χολμς
Φωτογραφίες: Μάρτιν Χολμς, Ρεπόρτερ
TO ΝΗΣΙ των Μαορί, είχε φέτος την τιμητική του όσον αφορά τις συμμετοχές.
Πέντε εργοστασιακές ομάδες συμμετείχαν στον αγώνα, η εξέλιξη του οποίου
αναμενόταν με έντονο ενδιαφέρον, ιδιαίτερα μετά τα αποτελέσματα στην
Αργεντινή. Οι Τογιότα και Φορντ θα διασταύρωναν για μία ακόμη φορά τα
«ξίφη»τους, ενώ τα προβλήματα αποτελεσματικότητας της Λάντσια και η
υποβαθμισμένη συμμετοχή της Μιτσουμπίσι ήταν αρκετές σαν αιτίες για να
αφήσουν το πεδίο ελεύθερο για μία ακόμη φορά στους δύο «μονομάχους». Από
την άλλη, η Σουμπαρού «αφίχθη» στη Νέα Ζηλανδία, με πολλές υποσχέσεις, αλλά
ταυτόχρονα, μέσα σε βαρύ κλίμα δυσφορίας των συντελεστών της Προντράιβ. Δύο
εβδομάδες πριν τον αγώνα, ο πρόεδρος της Φούτζι Χέβι Ίντουστρις, της
εταιρίας που διαχειρίζεται τις τύχες της Σουμπαρού, δήλωσε ότι «αν το
Λέγκασι δεν κερδίσει σε έναν αγώνα του ΠΠΡ, τότε δεν θα επιτρέψω τη
χρησιμοποίηση του Ιμπρέζα στους αγώνες». H δήλωση-καταπέλτης, όσο κι αν δεν
πτόησε τον ψύχραιμο Ντέιβιντ Ρίτσαρντς, ήταν αρκετή να προκαλέσει αίσθηση
όσο και ανησυχία στο στρατόπεδο της Σουμπαρού.
H ώρα όμως της κρίσης ήρθε. Με την εκκίνηση του αγώνα ο Ντελεκούρ, άρχισε
τα «πυροτεχνήματά» του, τέθηκε επικεφαλής, αλλά η ομάδα της Φορντ δεν
πρόλαβε να χαρεί για πολύ. O Μπιαζιόν, βγήκε από το δρόμο -για πρώτη φορά
σε αγώνα μετά από το RAC του ?91- και ο Γάλλος έπρεπε τώρα να συνδυάσει το
κυνήγι της νίκης με τους βαθμούς του τερματισμού για την ομάδα του.
Δύσκολος όντως συνδυασμός, αλλά ο «Ντελέ» κατάφερε σε όλη τη διάρκεια του
αγώνα να είναι μέσα στο παιχνίδι, τερματίζοντας 27'' πίσω από το νικητή.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν «καρδιοχτύπησε» στο τέλος, όταν στο τελευταίο
σκέλος, ένας Οριόλ «από τα παλιά», απαλλαγμένος από τα προβλήματα με τη
μετάδοση της Σέλικα, μείωνε συνεχώς τη διαφορά του, για να σταματήσει μόλις
στα 2'' από τον οδηγό της Φορντ! Αλλά, την ώρα που αυτά συνέβαιναν ανάμεσα
στους δύο από τους διεκδικητές του τίτλου, και ενώ ο Βάτανεν που προηγήθηκε
κάποια στιγμή, εγκατέλειψε από σπασμένη ανάρτηση, ο ομόλογός του Κόλιν
ΜακΡέι, έμπαινε επικεφαλής του αγώνα. Την τελευταία ημέρα, ο Σκωτσέζος,
ήταν στο στοιχείο του. H βροχή της προηγούμενης νύχτας, δημιούργησε
ιδανικές συνθήκες γι? αυτόν και έμεινε στην κορυφή μέχρι το τέλος του
αγώνα, χωρίς να απειληθεί από κανένα. Οι εκπληκτικοί χρόνοι του Σάινθ, δεν
στάθηκαν αρκετοί για τον άτυχο Ισπανό, που «έγραψε» 8 απόλυτους χρόνους σε
11 ε.δ., αλλά ήταν ήδη εκτός μάχης από τα προβλήματα που αντιμετώπισε στην
αρχή.
Την Ομάδα N κέρδισε ο Ιάπωνας Φουτζιμότο με Μιτσουμπίσι Λάνσερ, ενώ
δεύτερος τερμάτισε ο Φασίνα, ο οποίος και προηγείται στην αντίστοιχη
βαθμολογία.
Θα πρέπει εδώ να πούμε ότι ένα από τα χαρακτηριστικά γεγονότα του αγώνα,
ήταν ότι πολλά πληρώματα βρίσκονταν κοντά στην πρώτη θέση, έχοντας μικρές
διαφορές μεταξύ τους. Κάτι που αποδεικνύει τον έντονο συναγωνισμό, αλλά και
το ότι η έκβαση του αγώνα κρίθηκε εκτός από την προσπάθεια των οδηγών,
κυρίως στα προβλήματα που αντιμετώπισαν, όπως και στις επιλογές των
ελαστικών στις μεγάλες ειδικές διαδρομές.
Κάπως έτσι «πέρασε στην ιστορία» και το 23ο Ράλλυ Νέας Ζηλανδίας, ο αγώνας
στον οποίο ο Κόλιν ΜακΡέι -και η ομάδα του- πέτυχε την πρώτη του νίκη σε
αγώνα του ΠΠΡ, ο πρόεδρος της Φούτζι «ηρέμησε» και έζησαν αυτοί καλά και
εμείς καλύτερα... Το «ρηθέν» υπό συναδέλφου τινός, εμπείρου και κατ? εξοχήν
διορατικού, ότι «η αλλαγή στους αγώνες λειτουργεί και σαν οξυγόνο για την
επιβίωση του χώρου», για μία ακόμη φορά απέδειξε τόσο την ορθότητά του, όσο
και την διαρκή επικαιρότητά του. Γι? αυτό και «θα» απολαύσουμε εκπληκτικές
1000 Λίμνες και συνταρακτικό Αυστραλίας. Θυμηθείτε το..._Μ.Η.
ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙΣ
Βάτανεν-Μπέργκλουντ Σουμπαρού Λέγκασι Α Ανάρτηση
Μπιαζιόν-Σιβιέρο Φορντ Έσκορτ Κόσγουερθ Α Ατύχημα
Ντάνκερτον-Γκοσέντας Μιτσουμπίσι Λάνσερ Εβολ. Α Κινητήρας
Ρεκάλντε-Κρίστι Λάντσια Δέλτα Ιντεγκράλε Ν Υπερθέρμανση κινητήρα
Χάιντερ-Ουέντελ Αουντι Κουπέ S2 A Κιβώτιο ταχυτήτων
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ
Κατασκευαστών
1. Τογιότα, Φορντ 111, 3. Λάντσια 67, 4. Σουμπαρού 56, 5. Μιτσουμπίσι 47
Οδηγών
1. Κάνκουνεν 71, 2. Ντελεκούρ 70, 3. Μπιαζιόν 66, 4. Οριόλ 59, 5. ΜακΡέι
44, 6. Σάινθ 35 κ.ά.
Κύπελλο FIA Ομάδας N
1. Φασίνα 36, 2. Κουτίνιο 24, 3. Σουλαγιέμ 13 κ.ά.
Κύπελλο FIA Κατηγορίας F2
1. GME 36, 2. Σκόντα 29, 3. Σιτροέν 24, 4. Πεζό 26, 5. Λάντα 18 κ.ά.
Χρειαζόταν τη νίκη όσο τίποτα άλλο. Όλοι περίμεναν κάτι διαφορετικό από την
ομάδα της Σουμπαρού στη Νέα Ζηλανδία και τελικά έγινε αυτό που φοβόταν οι
αντίπαλοί της και που ευχόταν οι χιλιάδες θεατών, αλλά και ενδιαφερομένων
για το θεσμό. O Βάτανεν άνοιξε το δρόμο, αλλά εγκατέλειψε άδοξα, ο Μπουρν,
αντιμετώπισε προβλήματα από νωρίς και έτσι η σκυτάλη πέρασε στα χέρια του
ΜακΡέι, ο οποίος την κράτησε μέχρι το τέλος. Ήταν η πρώτη νίκη της καριέρας
του και η πρώτη της Σουμπαρού στο ΠΠΡ.
H γρήγορη εγκατάλειψη του Μπιαζιόν, έθεσε ταυτόχρονα και ένα δίλημμα στον
Ντελεκούρ και τους επικεφαλής της ομάδας του: να επιτεθούν για τη νίκη, ή
να ακολουθήσουν το σίγουρο δρόμο του τερματισμού προς όφελος της
βαθμολογίας; Όπως συνήθως, στους αγώνες σε τέτοιες περιπτώσεις επικρατεί η
λογική κι έτσι ο Γάλλος τερμάτισε δεύτερος μετά από ένα σοφό αγώνα.
Με διάθεση και αισιοδοξία, ήλθαν στη Νέα Ζηλανδία οι Κάνκουνεν και Οριόλ με
την αρμάδα της Τογιότα. H εξέλιξη όμως του αγώνα, άλλαξε το σκηνικό, όταν ο
Φινλανδός είχε τη «στιγμή» του βγαίνοντας προσωρινά από το δρόμο, για να
αντιμετωπίσει στη συνέχεια προβλήματα με τη μετάδοση της Σέλικα, κάτι που
συνέβη αργότερα και με το αυτοκίνητο του Γάλλου. O Οριόλ που «ψάχνει» με
πείσμα τη διάκριση στο χώμα και με την Σέλικα αντιμετώπισε προβλήματα και
κατετάγη τρίτος. Ωστόσο η θέση αυτή, ήταν αρκετή για να δώσει σημαντικούς
βαθμούς στην ομάδα του που τώρα ισοβαθμεί με την Φορντ στην πρώτη θέση.
O Κάρλος Σάινθ είχε μία μοναδική παράδοση στον αγώνα. Τρεις συμμετοχές,
τρεις νίκες για τον «Ματαντόρ». Φέτος όμως τα πράγματα ήρθαν διαφορετικά. O
Ισπανός είχε ένα αξιόλογο ξεκίνημα, αλλά στη συνέχεια αντιμετώπισε
προβλήματα με το υδραυλικό σύστημα υποβοήθησης της «Δελτόνα» και έτσι έχασε
την επαφή του με την κορυφή. Όμως αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο για να κερδίσει
ο Κάρλος Σάινθ τις περισσότερες ειδικές διαδρομές του αγώνα, αποδεικνύοντας
ότι ο συνδυασμός παραμένει ταχύτατος.
Στο πλευρό ενός παγκόσμιου πρωταθλητή
Του Νίκι Γκριστ
Αρχικά έμαθα ότι πρόκειται να συμμετάσχω στο Ράλλυ Αργεντινής με τον Γιούχα
Κάνκουνεν, μόλις μία εβδομάδα πριν τον αγώνα. Ήταν 7 Ιουλίου, όταν ο
μάνατζερ του Αρμιν Σβαρτζ -του οποίου είμαι συνοδηγός- έδωσε τη συγκατάθεσή
του για την ενέργεια αυτή. Οι λεπτομέρειες κανονίστηκαν σε απίστευτα
γρήγορους ρυθμούς κι έτσι βρέθηκα στο αεροδρόμιο. Ήξερα ήδη ότι πρόκειται
να συμμετάσχω στην Αργεντινή και στη συνέχεια στη Νέα Ζηλανδία κι έτσι
τηλεφώνησα στη σύζυγό μου για να της ανακοινώσω ότι θα την ξαναδώ σε ένα
μήνα...
Την επομένη, βρέθηκα στην πόλη Βίλα Κάρλος Παζ και είχα αρκετό καιρό για να
κάνω τρεις ειδικές διαδρομές με τον Γιούχα, προκειμένου να δω αν μπορούσα
να καταλάβω τις σημειώσεις του Πίρονεν. Οι σημειώσεις ήταν γραμμένες ήδη
στα αγγλικά και χρειάσθηκε να μεταφρασθούν μόλις λίγες λέξεις από τα
φιλανδικά. Οι δύο Γιούχα, είχαν γράψει όλες τις ειδικές, πριν ο Πίρονεν
ασθενήσει και μέχρι να φθάσω στην Αργεντινή, ο Κάνκουνεν είχε ξαναπεράσει
από τις ειδικές διαδρομές, πότε με τον τοπικό συνοδηγό Μάρτιν Κρίστι και
πότε με ένα μηχανικό του. Αφού ξεκουράσθηκα από το ταξίδι, είχαμε με τον
Γιούχα μπροστά μας τρεις μέρες, αρκετές για να κάνουμε την κάθε ειδική από
δύο φορές και λίγο καιρό για να ξαναγράψω τις σημειώσεις από την αρχή. Αυτό
γινόταν κάθε απόγευμα, μέχρι τις 2 η ώρα το πρωί... Τις περισσότερες νύχτες
πριν τον αγώνα, ήταν ζήτημα αν κατάφερνα να κοιμηθώ πέντε ώρες. Φθάνοντας
στην Τουκουμάν για την εκκίνηση του αγώνα, ένοιωθα να βρίσκομαι στο στάδιο
της κατάρρευσης. Το πρόβλημα που είχα μεταξύ των άλλων, ήταν ότι δεν
θυμόμουν αρκετά τις ειδικές διαδρομές, πράγμα που σήμαινε ότι μερικές φορές
διάβαζα τις σημειώσεις σχεδόν στα «τυφλά».
Στον αγώνα η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν νευρικός, αν και δίπλα στον τρεις
φορές παγκόσμιο πρωταθλητή. Όλοι οι επαγγελματίες οδηγοί είναι πολύ
γρήγοροι και πάρα πολύ καλοί οδηγοί, έτσι ώστε η διαφορά μεταξύ τους να
είναι σχετικά μικρή. Δίπλα στον Γιούχα, παρατήρησα ότι γνωρίζει αρκετά καλά
τα όριά του και πάντα οδηγεί στο όριο, χωρίς να τοποθετήσει έστω και μία
φορά έναν τροχό του αυτοκινήτου σε λάθος θέση. Οι σημειώσεις μου «δούλεψαν»
πολύ καλά γι? αυτόν και απεδείχθη ότι ένας παγκόσμιος πρωταθλητής,
ανεξάρτητα από τις ατυχίες που πιθανόν να τον συνοδεύουν κάποτε, βρίσκει
τον κατάλληλο τρόπο για να γυρίζει στον τερματισμό. Πάντα πίστευα ότι ο
Γιούχα Κάνκουνεν είναι περισσότερο οδηγός τακτικής, παρά ταχύς, όσο ο
Κάρλος Σάινθ.
Περάσαμε στην πρώτη θέση του αγώνα από την πρώτη ειδική διαδρομή και δεν
την χάσαμε ποτέ. Είμασταν σχεδόν παντού συναγωνίσημοι, αλλά υπήρχαν μερικές
φορές που ο Γιούχα έλεγε οτι θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο. Αυτό
συνέβη μόνο την πρώτη ημέρα. Την επομένη, είμασταν το πρώτο αυτοκίνητο του
αγώνα και έτσι ελέγχαμε με άνεση την εξέλιξη του, αφού η σκόνη μας
καθυστερούσε τους άλλους οδηγούς. Παρατήρησα αρκετές φορές δε τον
εξαιρετικό έλεγχο που έχει στο αυτοκίνητο ο Γιούχα. Δεν οδηγεί ποτέ
υπερβολικά με το πλάι, αποφεύγει τις μεγάλες γωνίες, δεν φρενάρει ποτέ
χωρίς λόγο και φροντίζει να έχει διαθέσιμη την ισχύ του κινητήρα όταν θα
την χρειασθεί. Αυτό είναι μάλλον και το μεγαλείο των ικανοτήτων του.
Σαν άτομο ο Γιούχα Κάνκουνεν, είναι αρκετά ήρεμος. Γνωρίζει τι πρέπει να
κάνει και ποτέ δεν κάνει τίποτα παραπάνω. Ποτέ δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να
ανακαλύψω, πως συμπεριφέρεται όταν τα πράγματα δεν πάνε «κατ? ευχήν», αφού
πάντα ερχόταν όπως τα περίμενε. Ούτε αντιμετωπίσαμε κάποιο πρόβλημα με το
αυτοκίνητο. Υποθέτω ότι το μόνο πράγμα που συνέβαινε κατά τη διάρκεια του
αγώνα, ήταν ο ήχος από την βαριά αναπνοή του που άκουγα από την
ενδοσυνεννόηση... Επίσης παρατήρησα ότι αλλάζει με ιδιαίτερα μαλακό τρόπο
τις ταχύτητες. Στην Τογιότα, όταν οι μηχανικοί άνοιξαν το κιβώτιο
ταχυτήτων, δήλωσαν ότι αυτό δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Δεν υπήρχε
ούτε ένα σημάδι κόπωσης ή βλάβης από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα,
παρ? όλο που έκανε ταχύτατους χρόνους. Ποτέ δεν φρέναρε με δύναμη, παρά
μόνο όσο ήταν αναγκαίο και πάντα την τελευταία στιγμή και μόνο όσο
χρειαζόταν για να τοποθετήσει το αυτοκίνητο στη σωστή θέση για να στρίψει
σε κάποια στροφή, χωρίς να καθυστερεί.
Αυτή ήταν η εμπειρία μου από τον μόνο... τρεις φορές παγκόσμιο πρωταθλητή
Γιούχα Κάνκουνεν...!_Μ.Η.