Fiat Punto
ΤΕΛΕΙΑ KAI ΠΑΥΛΑ;
Punto στα Ιταλικά σημαίνει «τελεία». Ίσως η Fiat έδωσε αυτό το όνομα στο
νέο της μοντέλο, θέλοντας να τονίσει ότι με το Punto κλείνει οριστικά ένα
κεφάλαιο της πολυτάραχης - ιδίως τον τελευταίο καιρό- ιστορίας της.
Όπως και να ?χει το Punto είναι το Uno αυτής της δεκαετίας.
Κείμενο: Σπύρος Κάγκας
Φωτογραφίες: N. Μήτσουρας
OTAN δέκα χρόνια πριν η Φίατ, παρουσίαζε στον παγκόσμιο τύπο, το νέο -τότε-
Ούνο, (ένα αυτοκίνητο που αντικατέστησε όπως καλώς θυμάσθε το Φίατ 127),
έστειλε τους δημοσιογράφους στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Ώς και το
ακρωτήριο Κανάβεραλ χρησιμοποίησε για να δώσει ένα πανηγυρικό χαρακτήρα στο
νέο της «υπερ-μίνι».
Οι υπερβολές ήταν εύκολες εκείνη την εποχή των παχέων αγελάδων. O
προστατευτισμός στην ιταλική αγορά κρατούσε καλά, η ιταλική οικονομία
επίσης, η Ευρώπη τα πήγαινε μια χαρά. Σήμερα -δέκα μόλις χρόνια αργότερα-
τα πράγματα είναι ελαφρώς(;) χειρότερα.
H Ευρώπη τελεί εν αμηχανία, η κοινή πολιτική των χωρών της EOK
επανεξετάζεται, η Φίατ και η Ιταλία «πλέουν» σε «ανοιχτά και τρικυμιώδη
πελάγη».
H εποχή του πανηγυριού δείχνει λοιπόν πολύ μακρινή. Όλα τα παραπάνω και σε
ό,τι αφορούν το νέο «Πούντο» σημαίνουν πολύ απλά, δύο πράγματα:
α. H παρουσίαση για ένα τόσο σημαντικό αυτοκίνητο έγινε γενικώς σε χαμηλούς
τόνους στην πόλη του Τουρίνο και...
β. ...αντί των «βεγγαλικών» η Φίατ προτίμησε να κάνει πιο ουσιαστικά
πράγματα και να δώσει στο δύσκολο ευρωπαϊκό κοινό -στον νέας φιλοσοφίας
αυτοκινητιστή- ένα όντως σύγχρονο καλοφτιαγμένο «υπερ-μίνι».
Κατά την προσφιλή της τακτική, υπάρχουν μια σειρά εκδόσεων με κινητήρες
πετρελαίου και βενζίνης, ατμοσφαιρικοί και τούρμπο, κιβώτια 5 και... 6
ταχυτήτων (διαβάστε και τον Αντίλογο) και δύο βασικά αμαξώματα: ένα τρίθυρο
κι ένα πεντάπορτο. Στα μέσα του 1994 θα προστεθεί και μια τρίτη έκδοση, το
Πούντο κάμπριο.
Αλλά, ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε τάξη.
Το νέο Πούντο, είναι ασφαλώς ένα «υπερ-μίνι» προορισμένο να κινείται άνετα
τόσο μέσα στην πόλη όσο κι έξω απ? αυτήν. Σε πρώτη εντύπωση δίνει την
εικόνα ενός αυτοκινήτου μικρότερου σε διαστάσεις από το Ούνο, αλλά αυτό
είναι λάθος. Είναι μακρύτερο, φαρδύτερο κα ψηλότερο απ? αυτό, το
σημαντικότερο δε είναι ότι διαθέτει μακρύτερο μεταξόνιο, άρα υπάρχει και
μεγαλύτερος διαθέσιμος χώρος εσωτερικά.
Το αμάξωμα έχει σχεδιαστεί σε όλες τις εκδόσεις από τον T. Τζουτζάρο, ο δε
συντελεστής οπισθέλκουσας (0.31) πρέπει να θεωρηθεί καλός για το συνολικό
μήκος του αυτοκινήτου.
Μια και αναφερθήκαμε στον Ιταλό σχεδιαστή πρέπει ίσως να παρατηρήσουμε σε
δύο από τα τελευταία του αυτοκίνητα, το Πούντο και το Ιμπίθα της Σέατ ότι,
αν και είναι διαφορετικά, ωστόσο μοιάζουν στις αρχές σύλληψής τους.
Ξανά στο Πούντο, για να πούμε, ότι εξωτερικά δίνει την αίσθηση -τουλάχιστον
κοιτώντας το από εμπρός- ενός... φουσκωμένου Τσινκουετσέντο. Το σίγουρο
είναι ότι σε τίποτε δεν θυμίζει Ούνο.
Βασική εξωτερική ιδιομορφία και χαρακτηριστικό του αυτοκινήτου, τα ψηλά
τοποθετημένα φωτιστικά πίσω σώματα. Εκτός από αισθητική αντίληψη (που σε
άλλους μπορεί να αρέσει, σε κάποιους όχι) το βέβαιο είναι ότι αποτελούν
στοιχείο ασφάλειας καθώς, οι ακολουθούντες οδηγοί ακόμη και αρκετά
«αυτοκίνητα» πιο πίσω, βλέπουν ανά πάσα στιγμή, πότε φρενάρει και πότε όχι
ο οδηγός του Πούντο. Το «τρίτο μάτι» λοιπόν δεν χρειάζεται στο νέο Φίατ.
Πέραν τούτου, το Πούντο, διαθέτει μεγάλες γυάλινες επιφάνειες (δύο ή τρεις
πλαϊνές ανάλογα με την έκδοση), νέο σήμα στη μάσκα, ενώ, ζάντες ελαφρού
κράματος, πλαϊνά προστατευτικά, προβολείς ομίχλης κ.λπ., υπάρχουν ή δεν
υπάρχουν ανάλογα με την έκδοση.
Εσωτερικά τα πράγματα είναι επίσης καινούργια. Το μονοκόμματο, εντυπωσιακό
στην όψη ταμπλό είναι επενδεδυμένο από αφρώδες μαλακό πλαστικό καλής
ποιότητας, οι πίνακες οργάνων ευανάγνωστοι σε κάθε τους μορφή, τα καθίσματα
καλοσχεδιασμένα και άνετα.
Με συνολικό μήκος 3.760 χλστ. (+10 χλστ. η έκδοση GT) και μεταξόνιο 2.450
χλστ. το Πούντο είναι ένα ευρύχωρο αυτοκίνητο. Οι Ιταλοί πάντοτε ήταν καλοί
στο να βρίσκουν χώρους σε ένα μικρό αυτοκίνητο και στο Πούντο 4 ενήλικες θα
αισθανθούν άνετα, ενώ ένας πέμπτος μπορεί να βολευτεί χωρίς πολλές
παραχωρήσεις. O χώρος για τα κεφάλια και τα πόδια είναι σε κάθε περίπτωση
ικανοποιητικός, σε ό,τι αφορά δε το χώρο αποσκευών, έχει χωρητικότητα 275
dm3, φθάνοντας - όταν αναδιπλωθούν τα πίσω καθίσματα τις 1.080 dm3.
H ποιότητα κατασκευής δεν έχει κάνει εντυπωσιακές προόδους, είναι όμως
σημαντικά αναβαθμισμένη σε σχέση με αυτή του Ούνο. Είναι χαρακτηριστικό
ίσως, ότι ακόμη και στα αυτοκίνητα προπαραγωγής που οδηγήσαμε στους
πλακόστρωτους δρόμους του Τουρίνου, τίποτε δεν έτριζε. Μοναδικό παράπονο, ο
θόρυβος (αυτός ο... κακός ιταλικός) όταν κλείνουν οι πόρτες.
Σε ό,τι αφορά τον εξοπλισμό, οι Ιταλοί, κατά την πάγια τακτική τους,
προσφέρουν αρκετά επίπεδα, αρχίζοντας από το σχετικά πλούσιο EL και
περνώντας διαδοχικά στο GLX, SX για να καταλήξουν στην έκδοση GT που αφορά
βεβαίως μόνο το τούρμπο.
Είναι προς το παρόν άγνωστο πως θα είναι εξοπλισμένα τα «ελληνικά» Πούντο,
αλλά αν κρίνουμε από ένα 1.4 GLX που «έπεσε στα χέρια μας» ο εξοπλισμός
εκτός από τα γνωστά πια ηλεκτρικά παράθυρα, κλειδαριές κ.λπ., περιελάμβανε
πλήρη πίνακα οργάνων, διακόπτη για το χειρισμό του ηχοσυνόλου στο τιμόνι,
κλιματισμό, συρόμενη γυάλινη οροφή (χειροκίνητη) καθώς και αερόσακο για τον
οδηγό!
H έκδοση δε με τον κινητήρα των 1.100 κ.εκ. και τους 55 ίππους, είχε και
6άρι κιβώτιο!
Μια και φθάσαμε στα μηχανικά, ας πούμε ότι αυτό το χειροκίνητο κιβώτιο των
6 σχέσεων για το οποίο πολύς λόγος έχει γίνει, η Φίατ το τοποθετεί μόνο
στην μικρή έκδοση με τον κινητήρα FIRE των 1.108 κ.εκ. και τους 55 ίππους.
H θεωρία (της Φίατ) λέει ότι αυτό το αυτοκίνητο απευθύνεται σε νεανικό
κοινό, στο οποίο γενικώς αρέσει να «ανεβοκατεβάζει» ταχύτητες. Πρακτικά, η
έκδοση με το 6άρι, είναι μισό έως ένα δευτερόλεπτο πιο γρήγορη από την
συμβατική με το 5άρι (υπάρχει και τέτοια) στην επιτάχυνση από στάση, αλλά
ίδια στην τελική η οποία επιτυγχάνεται με την 5η.
Το Πούντο, προσφέρεται συνολικά με 5 κινητήρες βενζίνης από τους οποίους ο
ένας είναι υπερτροφοδοτούμενος. Μικρότερος είναι αυτός που αναφέραμε ήδη, ο
FIRE με τους 55 ίππους, ενώ αμέσως μετά έρχεται μια νέα έκδοση FIRE, με
1.242 κ.εκ. και 60 ίππους. H τροφοδοσία είναι με σύστημα ψεκασμού μονού
σημείου.
Ακολουθεί το Πούντο 75, με 1.242 πάλι κ.εκ., αλλά ψεκασμό πολλαπλών σημείων
και 75 ίππους, το Πούντο 90 με τον παλιό καλό κινητήρα των 1.581 κ.εκ.,
σύστημα ψεκασμού πολλαπλών σημείων και 90 ίππους και τέλος η
υπερτροφοδοτούμενη έκδοση στα 1.372 κ.εκ., σύστημα ψεκασμού Μπος πολλαπλών
σημείων, τουρμπίνα της Γκάρετ και -εντυπωσιακή- απόδοση 136 ίππων.
Όλοι οι κινητήρες (FIRE ή όχι) είναι τετρακύλινδροι, με ένα εκκεντροφόρο
επικεφαλής και 8 βαλβίδες. Είναι όμως ήδη γνωστό ότι η Φίατ εξελίσσει έναν
πολυβάλβιδο κινητήρα ο οποίος θα μπει στην παραγωγή εν καιρώ.
Τα νέα στοιχεία λοιπόν σε ό,τι αφορά τους κινητήρες και τα κιβώτια, είναι ο
καινούργιος FIRE 1.2 με 60 ή 75 ίππους, η έκδοση για πρώτη φορά σε μικρό
αυτοκίνητο της ιταλικής εταιρίας, κινητήρα 1.600 κ.εκ. και το 6άρι κιβώτιο
της μικρής έκδοσης 1.1.
Είναι περιττό να τονίσουμε ότι όλες οι εκδόσεις είναι προσθιοκίνητες και
ότι οι κινητήρες είναι τοποθετημένοι στον εγκάρσιο άξονα.
Αναλόγως της έκδοσης, η κρεμαγιέρα μπορεί να είναι μηχανική ή υποβοηθούμενη
(σέρβο), ενώ μικρές διαφοροποιήσεις υπάρχουν στον τομέα των αναρτήσεων. Εδώ
η Φίατ ακολούθησε την πεπατημένη, τοποθετώντας τις αναρτήσεις των
μεγαλύτερων Φίατ, Λάντσια και Αλφα Ρομέο - ιδίως πίσω.
Σε όλες τις εκδόσεις λοιπόν του Πούντο, οι αναρτήσεις είναι ανεξάρτητες, οι
εμπρός στηρίζονται σε ξεχωριστό υποπλαίσιο και περιλαμβάνουν γόνατα
Μακφέρσον, ψαλίδια βάσης και αντιστρεπτικές δοκούς (εκτός από την απλή
έκδοση 55).
Πίσω υπάρχουν υστερούντες βραχίονες, ελατήρια ξεχωριστά τοποθετημένα από τα
αμορτισέρ και αντιστρεπτική δοκός.
H λύση αυτή εκτός από τα αποδεδειγμένα καλά χαρακτηριστικά της δίνει και
χαμηλό ύψος, προς όφελος του χώρου αποσκευών.
Το σύστημα πέδησης σε όλα τα αυτοκίνητα (εκτός του τούρμπο) είναι μικτό με
απλούς δίσκους εμπρός και ταμπούρα πίσω.
H έκδοση GT διαθέτει αεριζόμενους δίσκους εμπρός, απλούς πίσω και
προαιρετικά ABS.
To βάρος των αυτοκινήτων κυμαίνεται από 840 ώς 1000 κιλά.
Το τελευταίο δεν είναι άσχετο, από το γεγονός ότι η Φίατ για πρώτη φορά στο
Πούντο εφαρμόζει εξαρχής σημαντικά μέτρα παθητικής ασφάλειας.
H ίδια το «πακέτο» αυτό το ονομάζει MSD (High Safety Drive) και συνολικά -
(εκτός από την αυξημένη ακαμψία του αμαξώματος και την προοδευτική και
προγραμματισμένη παραμόρφωση κάποιων τμημάτων) περιλαμβάνει:
αερόσακο ασφαλείας, ελαφρώς μεγαλύτερο του Euro-bag, αλλά μικρότερο του
αμερικανικού.
Προς το παρόν, ο αερόσακος υπάρχει μόνο για τον οδηγό, σύντομα όμως θα
μπορεί να τοποθετηθεί και δεύτερος στα πλευρά του συνοδηγού. Υπάρχουν ακόμα
προεντατήρες ζωνών, πλαϊνές δοκίδες στις πόρτες, ειδική σχεδίαση για την
κολόνα του τιμονιού και τα προσκέφαλα. Επιπλέον έχει ληφθεί ιδιαίτερη
μέριμνα για την ελαχιστοποίηση της πιθανότητας να πάρει φωτιά το αυτοκίνητο
μετά από σύγκρουση με την τοποθέτηση ειδικών βαλβίδων που διακόπτουν την
παροχή καυσίμων, ενώ σε περίπτωση ανατροπής, δεν επιτρέπουν στο καύσιμο να
διαφύγει από τη δεξαμενή.
...Και ολίγα οδηγικά!
H πρώτη εντύπωση, μετά από λίγα χιλιόμετρα στο τιμόνι ενός 1.1 με... 6άρι
κιβώτιο, η αίσθηση που αποκομίσαμε είναι ότι είχαμε στα χέρια μας ένα πολύ
καλύτερο_ Ούνο. Με διαφορετικό βεβαίως αμάξωμα, πιο σύγχρονο, αθόρυβο και
με καλύτερη ποιότητα κατασκευής. H θέση οδήγησης είναι τώρα πιο σωστή, η
ορατότητα καλή, η αίσθηση του τιμονιού κλασική Φίατ (δηλαδή όχι ιδιαίτερα
ακριβής), η απόσβεση των αναρτήσεων ιδιαίτερα καλή.
Μοναδικό παράπονο, η θέση της «ρόδας» που ρυθμίζει -συνεχόμενα- την κλίση
της πλάτης. Οι Ιταλοί την στρίμωξαν στην δεξιά πλευρά του καθίσματος,
ανάμεσα στο χειρόφρενο και τη βάση της «δέστρας» της ζώνης ασφαλείας και αν
χώσεις το χέρι σου εκεί συνήθως το... κοπανάς. Το σημείο χρειάζεται
επανεξέταση.
Και το κιβώτιο; Τι άραγε γίνεται με το 6άρι; Κατά τη γνώμη μας όχι πολλά
πράγματα. Απλώς ανεβοκατεβάζεις μία ακόμη ταχύτητα. Μερικές φορές -αν έχεις
διάθεση- αυτό είναι διασκεδαστικό καθώς ο κινητήρας είναι εύστροφος και το
ίδιο το κιβώτιο επιτέλους σαφές, αλλά θα λέγαμε ότι η εφαρμογή θα ήταν
απόλυτη αν οι σχέσεις ήταν ακόμη πιο κοντές και η δύναμη του κινητήρα πολύ
περισσότερη.
Εν πάση περιπτώσει, η εφαρμογή ίσως αποβεί ένα σημαντικό βήμα που θα
ανοίξει νέους δρόμους.
Στην περίπτωση του 1.1 των 55 ίππων, η διαφορά που λέει η Φίατ ότι
επιτυγχάνεται στην επιτάχυνση από στάση, το μισό έως ένα δευτερόλεπτο
δηλαδή, είναι κάτι που πρέπει να αναγνωρίσουμε. Όπως επίσης και τη δυσκολία
να βρεις και να «κουμπώσεις» την όπισθεν.
Πάντως θα διακινδυνέψουμε την πρόβλεψη, ότι αυτή η έκδοση και στην ελληνική
αγορά θα πουλήσει καλά.
Το 1.4 GT με τον κινητήρα των 136 ίππων, ήταν το δεύτερο αυτοκίνητό μας για
μερικές γρήγορες βόλτες και εδώ η αίσθηση είναι σαφώς διαφορετική. H δύναμη
είναι παρούσα σε όλη την κλίμακα των στροφών, αλλά ιδιαίτερα εντυπωσιακή
μετά τις 4000 σ.α.λ.
Στο «τουρμπόμετρο» διαβάσαμε ότι η μέγιστη πίεση είναι τα 1.4 bar και, σε
σχέση με την τελευταία έκδοση του Ούνο τούρμπο, όλα είναι πιο
«πολιτισμένα». H ελκτική πρόσφυση είναι καλή (τουλάχιστον στους ιταλικούς
δρόμους), η δύναμη γενικώς του κινητήρα περνά πιο «γλυκά» στους τροχούς, η
υποστροφή έχει μειωθεί σημαντικά. Το Πούντο GT, θα αρέσει σε όσους έβρισκαν
το Ούνο τούρμπο, υπερβολικά «άγριο» από την άλλη όμως ήθελαν και τη δύναμη
που είχε
H έκδοση με τον κινητήρα των 1.4 λίτρων, είναι ίσως η πιο «ισορροπημένη»
για όσους αγοράσουν το Πούντο για βασικό οικογενειακό αυτοκίνητό τους. Εδώ
η απόδοση είναι ικανοποιητική σε κάθε περίπτωση, ο θόρυβος ελάχιστος, η
απόσβεση των αναρτήσεων πολύ καλή. Τα αυτοκίνητα της Φίατ, ποτέ δεν είχαν
ιδιαίτερα προβλήματα συμπεριφοράς στο δρόμο και το Πούντο συνεχίζει αυτή
την παράδοση, έχοντας μάλιστα βελτιωμένα χαρακτηριστικά.
Συνολικά κρίνοντας τα αυτοκίνητα μετά από αυτή την πρώτη επαφή-γνωριμία, θα
λέγαμε ότι η πρώτη εντύπωση είναι κάτι παραπάνω από θετική. Το νέο Πούντο,
σε σχέση με το ώς τώρα «υπερ-μίνι» της Φίατ, είναι σαφώς βελτιωμένο όχι
απλώς στα σημεία, αλλά συνολικά, ενσωματώνει όλες τις σύγχρονες αντιλήψεις
για το πώς πρέπει να είναι ένα μικρό αυτοκίνητο διπλής χρήσης, είναι άνετο,
ευρύχωρο με αναβαθμισμένη ποιότητα κατασκευής και εξοπλισμένο με μια μεγάλη
γκάμα κινητήρων που κάνει την επιλογή για τον αγοραστή πιο εύκολη. Μένει να
οδηγήσουμε τα αυτοκίνητα επί ελληνικού εδάφους προκειμένου να έχουμε
ολοκληρωμένη άποψη._Σ.Κ.
FIAT PUNTO CABRIO
Δεν το είδαμε στην Ιταλία, η Φίατ όμως το έχει έτοιμο και μέσα στο 1994, το
ανοιχτό Πούντο θα είναι στις ευρωπαϊκές εκθέσεις των αντιπροσωπειών.
Πρόκειται για φουλ κάμπριο έκδοση, από την οποία λείπουν οι ρολ-μπαρ, όπως
το συνηθίζουν τελευταία οι κατασκευαστές και βεβαίως το «πάτωμα»
σχεδιάστηκε σχεδόν από την αρχή, προκειμένου το αμάξωμα να διαθέτει την
απαραίτητη -σε τέτοιο αυτοκίνητο- ακαμψία.
Το Πούντο κάμπριο υπογράφεται κι αυτό «διά χειρός» Τζουτζάρο και θα
εξοπλίζεται με δύο διαφορετικούς κινητήρες. H μικρή έκδοση (60 S), θα έχει
το νέο FIRE των 1.2 λίτρων με τους 60 ίππους και το μονό σύστημα ψεκασμού,
ενώ, η μεγάλη (90 ELX) θα «φορά» τον κινητήρα των 1.6 λίτρων με το σύστημα
ψεκασμού πολλαπλών σημείων και τους 90 ίππους._Σ.Κ.