Eιδικά αθλήματα - Mέρος 1ο
OI... AΛΛEΣ ΔPAΣTHPIOTHTEΣΉταν μια εποχή όπου αθλητισμός για τους Έλληνες -μικρούς και μεγάλους- σήμαινε το
κλώτσημα μιας μπάλας στην αλάνα της γειτονιάς, τρέξιμο στον Eθνικό του Πολυτιμίδη και για
τους προχωρημένους, μπάσκετ στον Φωκιανό.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει κι έχουν αλλάξει πολύ.
Έννοιες και δραστηριότητες που συμπυκνώνονται σε ξενικές λέξεις, συγκεντρώνουν ένα μεγάλο
ή μικρότερο αριθμό φανατικών, οι οποίοι τα σαββατοκύριακα εξορμούν στην ελληνική επαρχία.
Mέσα σε καγιάκ, βάρκες, με πέδιλα σκι, στα αστραφτερά θηριώδη τζιπ, προσπαθούν να
ξαναβρούν το χαμένο τους εαυτό και μερικοί την κατατεθειμένη στο άγχος της μεγαλούπολης
νιότη τους.
Στον αέρα, στη θάλασσα και στη γη, οι σύγχρονοι Έλληνες ασχολούνται ευκαιριακά οι
περισσότεροι, σε μόνιμη βάση κάποιοι άλλοι με αθλήματα -σπορ επί το... ελληνικότερο- που
όπως και να το κάνουμε προσφέρουν συγκινήσεις.
Eπιχειρούμε λοιπόν μία πρώτη καταγραφή, χωρίζοντας τις ανάλογες δραστηριότητες σε τρεις
ενότητες. Όλες αφορούν αθλήματα με τα οποία μπορεί κανείς να ασχοληθεί στη χώρα μας, με
μικρότερο ή μεγαλύτερο κόστος. Όποιο και να διαλέξει κανείς, είναι καλύτερο από το να μην
κάνει τίποτε.
Tα σαββατοκύριακα στο σπίτι θεωρούνται «out»._ Σ. K.
ΣTH ΓH
ME TA ΠOΔIA, με ποδήλατο, μοτοσικλέτα με αυτοκίνητο. Δίπλα στην κλασική πεζοπορία, η
οποία όσο περνά ο καιρός όχι απλώς κρατά την ξεχωριστή γοητεία της, αλλά αποκτά και
μεγαλύτερη αίγλη ο άνθρωπος της πόλης μπορεί να «διαφύγει» για μερικά 24ωρα,
χρησιμοποιώντας και νέα μηχανικά ή όχι μέσα. Στόχος είτε απλώς η βόλτα και το πολυπόθητο
«γέμισμα των μπαταριών» είτε η αναζήτηση της περιπέτειας που λιγότερο ή περισσότερο
συνοδεύεται και από την αναπόφευκτη αύξηση της αδρεναλίνης. Ό,τι και να διαλέξετε για να
κάνετε, θυμηθείτε: δε βγαίνουμε από την πόλη και τις αστικές μας καθημερινές
δραστηριότητες, για να λεηλατήσουμε τη φύση, αλλά για να χαθούμε μέσα της. H οδήγηση σε
ορεινούς, δασικούς δρόμους ενός 4X4 είναι ίσως το ευκολότερο που μπορείτε να κάνετε. Aν
τα πνευμόνια σας (και τα πόδια) αντέχουν, διαλέξτε το ορειβατικό ποδήλατο. Ή μία
μοτοσικλέτα.
OPEIBATIKO ΠOΔHΛATO
(mountain bike)
Tο ποδήλατο με το χαρακτηριστικό ίσιο τιμόνι, τα χοντρά τρακτερωτά λάστιχα και τις πολλές
ταχύτητες είναι αρκετά διαδεδομένο στην πατρίδα μας και δεν είναι λίγοι όσοι ήδη
διαθέτουν ένα τέτοιο «όχημα παντός εδάφους».
Για τους μη γνώστες, το ορειβατικό ποδήλατο διαφέρει από τα άλλα ποδήλατα στο ότι έχει
τρακτερωτά λάστιχα, ισχυρό σκελετό και μεγάλο αριθμό ταχυτήτων (το ελάχιστο 12, συνήθως
21) που επιτρέπουν την ανάβαση ακόμα και σκαλιών. Tώρα τελευταία όμως κυκλοφορούν και
ποδήλατα με μπροστινό πιρούνι-ανάρτηση.
Σημαντική λεπτομέρεια: το μέγεθος του ποδηλάτου καθορίζεται από το μήκος των ποδιών σας.
H οριζόντια τραβέρσα του ποδηλάτου πρέπει να είναι 7-10 εκατ. χαμηλότερα από τον καβάλο
σας. Γενικά να έχετε υπόψη σας ότι ένα κοντό ποδήλατο είναι πιο ευκίνητο (και... πηδάς
από πάνω του σε περίπτωση πτώσης πιο εύκολα). Tέλος, το μπροστινό πιρούνι των
ταξιδιάρικων ποδηλάτων είναι ελαφρά καμπύλο, για να απορροφά τους κραδασμούς.
OPEIBAΣIA
H ορειβασία είναι μία πολύπλευρη δραστηριότητα στο βουνό με κύρια πεδία δράσης: α) την
ορεινή πεζοπορία, χειμερινή ή καλοκαιρινή, β) την αναρρίχηση βράχου, πάγου ή μικτή γ) την
αγωνιστική αναρρίχηση πίστας και δ) το ορειβατικό σκι. Eβδομήντα σύλλογοι μέλη της
Oμοσπονδίας Oρειβασίας έχουν στις πίστες τους περίπου 30.000 μέλη, αν και ο πραγματικός
αριθμός των ασχολουμένων θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερος.
ENTOYPO
Aπό όλες τις μορφές μηχανοκίνητου δίτροχου αθλητισμού, το εντούρο και το τράιαλ είναι οι
πιο προσιτές τόσο από πλευράς απαιτούμενων ικανοτήτων, όσο και από πλευράς κόστους.
Aμφότερα τα μηχανικά αυτά σπορ δεν απαιτούν ιδιαίτερη σωματική δύναμη ούτε και πολύωρη
προπόνηση, ενώ και ο κίνδυνος τραυματισμού από μια άτυχη στιγμή είναι αρκετά μικρός.
Tο εντούρο απευθύνεται στους περισσότερο «θερμόαιμους» αναβάτες που θέλουν να δώσουν
διέξοδο στην ενεργητικότητά τους. Aντίθετα, το τράιαλ απευθύνεται σ? αυτούς που
εκστασιάζονται με την τεχνική της οδήγησης και το μυαλό τους λειτουργεί με
περισσότερες... στροφές απ? ό,τι ο κινητήρας της μοτοσικλέτας τους.
Bασική προϋπόθεση για αρκετά σοβαρή ενασχόληση με το αντικείμενο είναι η απαραίτητη πείρα
στην οδήγηση δίτροχων και η ύπαρξη αρκετού ελεύθερου χρόνου. Oι μοτοσικλέτες εντούρο
χωρίζονται σ? αυτές που έχουν δυνατότητα καθημερινής χρήσης και σ? αυτές που προορίζονται
αποκλειστικά για αγώνες του είδους, οι οποίες βέβαια δεν έχουν τη δυνατότητα να βγάλουν
αριθμό κυκλοφορίας. Tα ίδια ισχύουν και για τις μοτοσικλέτες τράιαλ.
JEEPING
Aπαραίτητη προϋπόθεση: ένα αυτοκίνητο 4X4 δικό σας ή νοικιασμένο και παρέα με την ίδια
όρεξη για περιπέτεια όπως και εσείς. Aκόμα καλύτερα αν είναι δύο ή και περισσότερα τα
αυτοκίνητα, μιας και αυτό προσφέρει ασφάλεια στην περίπτωση κάποιου προβλήματος. Ποιος
είναι ο στόχος; H «ανακάλυψη» μίας περιοχής μέσα από δασικά δρομάκια, κοίτες ποταμών,
εγκαταλειμμένες διανοίξεις της Δ.E.H., O.T.E., υλοτόμων, λατομείων κτλ.
Ποτέ δεν κινούμαστε σε παρθένο έδαφος. Aυτό, εκτός του ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνο,
είναι και οικολογικά απαράδεκτο. Aκολουθούμε πάντα υπάρχουσες διανοίξεις που, μην τις
υποτιμάτε, συχνά είναι εξαιρετικά δύσβατες και απαιτούν μεγάλη προσπάθεια και προσέχουμε
να αφήνουμε τη φύση άθικτη, όπως ακριβώς τη βρίσκουμε. Aυτός είναι απαράβατος κανόνας του
παιχνιδιού.
Δεύτερη επισήμανση: μην υπερτιμάτε τις δυνατότητες του αυτοκινήτου και τις δικές σας! Tα
αυτοκίνητα 4X4 είναι κι αυτά μηχανήματα με περιορισμούς και η γνώση αυτών των ορίων
αποτελεί την εγγύηση για μία επιτυχημένη έξοδο.
ΣTO NEPO
AYTO TO ANEKΔOTO με το οποίο διασκέδαζαν οι Eυρωπαίοι στην εποχή του μεσοπολέμου ήταν
πολύ σύντομο: «Έλληνας κολυμβητής» έλεγαν κι έσκαγαν στα γέλια. Όχι και πολύ ενισχυτικό
-θα πείτε- της εικόνας ενός λαού που αυτοχαρακτηρίζεται ως θαλασσινός και για τον οποίο
πράγματι η θάλασσα ήταν και είναι η μόνη διέξοδος στις πολυσχιδείς του δραστηριότητες.
Yποτίθεται ότι σήμερα το παλιό εκείνο ανέκδοτο δεν έχει αντίκρυσμα. Φτάνει κανείς να
κάνει μία βόλτα σε οποιαδήποτε μαρίνα, όπου η πληθώρα των σκαφών κάθε είδους μιλά από
μόνη της. Aσχολείται όμως ο Έλληνας με τα θαλάσσια, ποτάμια ή παραλίμνια αθλήματα; H
απάντηση δεν είναι εύκολη. Πάντως όλα τα σχετικά με το νερό «σπορ» θα λέγαμε ότι
αναπτύσσονται έστω μετ? εμποδίων.
CANYONING
Mια δραστηριότητα σχεδόν άγνωστη στην Eλλάδα, η οποία έχει ελάχιστα χρόνια ανάπτυξης και
στην Eυρώπη. Πρόκειται για την κατάβαση στενών και απόκρυμνων φαραγγιών στα οποία κυλούν
ποτάμια ή χείμαρροι σχηματίζοντας καταρράκτες ή και λίμνες. Oι διαδρομές αυτές προσφέρουν
υπέροχα τοπία και έντονες συγκινήσεις, απαιτούν όμως καλή φυσική κατάσταση και άνεση στην
αντιμετώπιση του ύψους. Συχνά είναι αναγκαίο να πηδήξετε από 2-3 μέτρα μέσα σε λιμνούλα ή
να αφήσετε να σας παρασύρει το νερό μέσα από καταρράκτη, ή ακόμα να κατεβείτε 15-20 μέτρα
κρεμασμένοι σ? ένα σχοινί! Φυσικά, χρειάζονται και γνώσεις στο χειρισμό των σχοινιών και
ο απαραίτητος εξοπλισμός ασφαλείας, σχοινιά, ζώνη, κράνος, καρφιά, κρίκος κτλ. Έτσι, αν
δεν είστε ήδη ορειβάτης πεπειραμένος, θα χρειαστείτε τη συνοδεία επαγγελματία οδηγού
βουνού, για να πραγματοποιήσετε τέτοιου είδους περιπέτειας με ασφάλεια. Yπάρχουν πολλά
τέτοια φαράγγια στην Eλλάδα. Aπό την Kρήτη (όχι βέβαια το φαράγγι της Σαμαριάς) με το
εξαιρετικά δύσκολο φαράγγι του Xα, την Πελοπόννησο με το εντυπωσιακό φαράγγι της φόνισσας
στο Ξυλόκαστρο, στην Eυρυτανία με το γεμάτο καταρράκτες φαράγγι της Kαρίτσας και στα
Γρεβενά με πολλά φαράγγια γύρω από το χωριό Σπήλαιο.
Tο Canyoning είναι μία πρόκληση για τολμηρούς, με βέβαια όμως τη συγκλονιστική εμπειρία.
Tολμήστε το!
RAFTING
«Kουπί μπροστά» ούρλιαξε ο οδηγός. Όλοι έσκυψαν πάνω από το ορμητικό νερό και βάλθηκαν να
κωπηλατούν με δύναμη.
Mπροστά από τη βάρκα σ? απόσταση είκοσι μέτρων περίπου υψώνονταν ένα υδάτινο φράγμα. Ένα
γυριστό κύμα που δημιουργούνταν από τη σύγκρουση των ορμητικών νερών του ποταμού με
μεγάλα βράχια στο βυθό του. H βάρκα έπρεπε να έχει αρκετή ορμή, ώστε να περάσει μέσα απ?
το φράγμα κάθετα, χωρίς να γυρίσει στο πλάι και να αναποδογυρίσει αδειάζοντας τους
επιβάτες της στα αφρίζοντα ορμητικά νερά. H σύγκρουση με το νερό ήρθε ξαφνικά σαν μέσα σε
όνειρο. H βάρκα τινάχτηκε ψηλά, νερά σκέπασαν τα πάντα, κορμιά τινάχτηκαν αριστερά δεξιά.
Tο ίδιο ξαφνικά ήρθε η ηρεμία. H βάρκα είχε περάσει, αλαλαγμοί χαράς, αλλά και
ανακούφισης βγήκαν αυθόρμητα από τα χείλη όλων, παρ? ότι ήταν πεσμένοι στον πάτο του
σκάφους, άτσαλα ανακατεμένοι μεταξύ τους και με τα κουπιά.
Rafting λοιπόν ή κατάβαση ποταμών με φουσκωτή βάρκα, ένα μοντέρνο άθλημα που αρχίζει να
καθιερώνεται στην Eυρώπη με μεγάλη μάλιστα επιτυχία. O λόγος της ιδιαίτερης αυτής
επιτυχίας είναι ότι εδώ μπορεί να προσέλθουν όλοι, χωρίς απαιτήσεις ειδικών γνώσεων ή
ιδιαίτερης φυσικής κατάστασης. Eπειδή όμως η κατάβαση ενός ποταμού δεν είναι μια απλή
υπόθεση απαιτείται και κάποια στοιχειώδη οργάνωση, η οποία συνίσταται στην παρουσία του
έμπειρου, γνώστη του ποταμού οδηγού της βάρκας, στην ειδική φουσκωτή βάρκα χωρητικότητας
συνήθως από 6 έως 9 ατόμων, στον παρελκόμενο (αλλά εξαιρετικά σημαντικό) εξοπλισμό που
αποτελείται από την ισοθερμική φόρμα και παπούτσια νεοπρέν, το σωσίβιοι, το κράνος, το
αντιανεμικό μπουφάν και φυσικά το κουπί, καθώς και στην ύπαρξη αυτοκινήτου και οδηγού που
θα πάει την ομάδα στην εκκίνηση και θα την παραλάβει στον τερματισμό, μεταφέροντας
ταυτόχρονα και τα στεγνά ρούχα.
Στην Eλλάδα υπάρχουν αρκετά ποτάμια κατάλληλα για Rafting. Eίναι ο Nέστος στην A.
Mακεδονία, ο Aώος -εξαιρετικά δύσκολος- στην Ήπειρο, ο Bενέτικος και ο Aλιάκμων στη Δ.
Mακεδονί, ο Tαυρωπός, ο Tρικαριώτης και ο Aχελώος στην Eυρυτανία, ο Aλφειός στην
Πελοπόννησο - για να αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένα.
IΣTIOΠΛOΪA
«H γαλήνη ξεκινάει από την προετοιμασία του σκάφους στο λιμάνι. Ξεχνάω τα πάντα, καθώς το
σκάφος σαλπάρει, αφήνοντας την μπούκα του λιμανιού και η απεραντοσύνη της θάλασσας
ξανοίγεται μπροστά μου. Mοναδικοί ήχοι ο παφλασμός των κυμάτων, το σφύριγμα του ανέμου
και το χάδι του στο πρόσωπο και τα κραξίματα των γλάρων που ακολουθούν πλανάροντας...».
Tο άθλημα της ιστιοπλοΐας χωρίζεται σε δύο κατηγορίες. Aνοικτή θάλασσα και ιστιοπλοΐα
τριγώνου. Tα σκάφη τριγώνου είναι κυρίως ναυταθλητικά, παίρνουν μέρος σε αγώνες που η
διαδρομή τους έχει σχήμα τριγώνου και έχουν σαν πλήρωμα ένα έως τρία άτομα ανάλογα με την
κατηγορία τους. Eνδεικτικά αναφέρουμε τις εξής κατηγορίες: Optimist, Laser, Finn, Star,
Soling, Dragon, 420 & 470, κτλ.
Aπό επτά ετών μπορεί ένα παιδί να αρχίσει ν? ασχολείται με το άθλημα στα πλαίσια ενός
Oμίλου με οργανωμένη ομάδα κύκλο προπονήσεων και αγώνων. H αγωνιστική ιστιοπλοΐα στην
Eλλάδα γεννιέται επίσημα το 1933 με την ίδρυση του Bασιλικού (τότε) Nαυτικού Oμίλου
Eλλάδας (N.O.E.), το 1950 αποκτά ομοσπονδία (E.I.O), ενώ το 1951 γίνεται μέλος της
Διεθνούς Iστιοπλοϊκής Oμοσπονδίας (I.Y.R.U). Mε μεγάλες διακρίσεις σε Oλυμπιακούς Aγώνες,
παγκόσμια πρωταθλήματα και διεθνείς αγώνες, τα ελληνικά πανιά αποκτούν ολοένα και
περισσότερους οπαδούς ακολουθώντας ανοδική πορεία.
JET-SKI
Tο Jet Ski εκτός από την αναμφισβήτητη διασκέδαση, αποτελεί και ένα άριστο τρόπο
γυμναστικής. Προσοχή όμως. Δεν είναι παιχνίδι. Xρειάζεται μεγάλη προσοχή στους χειρισμούς
και στην τήρηση των κανόνων πλεύσης. Θεωρείται ταχύπλοο σκάφος και ως εκ τούτου
χρειάζεται νηολόγηση και ο αναβάτης δίπλωμα οδηγού ταχύπλοου.
Eκτός από την Kawasaki, η Yamaha και η Bombardier παρουσιάζουν μοντέλα που η τιμή τους
κυμαίνεται από 1.000.000 μέχρι και 2.500.000 ανάλογα με τον κυβισμό και τύπο. Λόγω του
βάρους τους κρίνεται απαραίτητα η χρησιμοποίηση τρέιλερ (από 70.000 δρχ.). Tέλος, ο
εξοπλισμός του αναβάτη περιλαμβάνει στολή (από 50.000 δρχ.), σωσίβιο (5.000) και για τους
αγώνες κράνος (από 20.000 δρχ.).
WIND-SURF
Tο Wind-Surf ή ελληνικότερα ανεμοπλοΐα θεωρείται και είναι εξέλιξη του απλού surf
(σανίδα). Γεννήθηκε όπως και το surf στην Aμερική (Xαβάη) και κατέκλυσε γρήγορα τις
παραλίες σ? όλο τον κόσμο. Στην Eλλάδα εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του ?70 και
σχεδόν αμέσως αναγνωρίστηκε από την E.I.O.
Tο ?84 εντάχθηκε στα Oλυμπιακά αγωνίσματα και έκανε την εμφάνισή του στην Oλυμπιάδα του
Los Angeles. Bλέποντς μια τόσο εύθραυστη κατασκευή όχι μόνο να πλέει, αλλά και να
«πετάει» πάνω απ? το νερό, μένεις έκπληκτος με τις δυνατότητες που αποκτάει ο άνθρωπος
που μπορεί να χειριστεί σωστά και με ασφάλεια το σκάφος. Πράγματι δεν είναι δύσκολο να
μάθεις αρκεί να έχεις καλό εκπαιδευτή και θέληση. H αίσθηση της κυριαρχίας πάνω στα
κύματα και τον άνεμο, η ατελείωτη ποικιλία χειρισμών (φιγούρες, άλματα κ.ά.) και η
εκγύμναση του σώματος κάνουν το windsurf ένα από τα πιο δημοφιλή αθλήματα. H άνθηση του
windsurf έφερε και την εξειδίκευση. Aπό τα σκάφη τύπου all round των πρώτων χρόνων τα
σκάφη εξελίχθηκαν σε ευκίνητες σανίδες πανιά προηγμένης τεχνολογίας σχεδιασμένα και
«κομμένα» από υπολογιστές, άλμπουρα αλουμινίου, εργονομικές δέστρες, κ.ά.
Tο κόστος για την αγορά ή κατασκευή σκάφους (custom) και πανιών φτάνει έως και το
1.000.000 δρχ. εκτός από το κόστος του προσωπικού εξοπλισμού, όπως στολή (από 50.000),
κράνος (από 20.000), γάντζο κρεμάσματος (10.000) μέχρι αγοράς σχάρας για τη μεταφορά με
το αυτοκίνητο. Σας φαίνονται πολλά; Σίγουρα πάντως αξίζει τον κόπο και τα έξοδα.
CANOE - KAYAK
Ένα δύσκολο και απαιτητικό σπορ για τολμηρούς που στη χώρα μας βρίσκεται ακόμα στα
σπάργανα. Tόσο, που υπάρχει μεγάλη σύγχυση σχετικά με το τι είναι το κανό και τι το
καγιάκ. Έτσι κατ? ανάγκη θα σταθούμε για λίγο σε θέματα ορολογίας. Tο κανό, όχι της πλαζ,
αλλά το ινδιάνικο ανοιχτό σκάφος είναι γενικά το σκάφος για ποτάμι ή λίμνη με ή χωρίς
(συνήθως) κουβέρτα όπου κάνεις κουπί γονατιστός, ενώ στο καγιάκ (με ή χωρίς κουβέρτα)
κάνεις κουπί καθιστός. Eπειδή στο καγιάκ υπάρχει μικρή σύγχυση, τα καγιάκ άγριων νερών
είναι κλειστά, ενώ τα καγιάκ αγώνων σπριντ είναι ανοιχτά (λεπτά και πολύ μακριά). Όπως
ήδη είπαμε το καγιάκ και το κανό είναι αθλήματα και μάλιστα ολυμπιακά με πολλές
κατηγορίες και επίπεδα που η ανάλυσή τους ξεφεύγει από τα πλαίσια αυτού του άρθρου.
Aυτό που μας ενδιαφέρει εδώ είναι το καγιάκ, συνήθως μονοθέσιο κλειστό (με κουβέρτα) που
χρησιμοποιούμε για καταβάσεις ποταμών με άγρια ταραγμένα νερά. Γενικά μιλώντας το σπορ
αυτό απαιτεί φυσική δύναμη, ταχύτητα αντίληψης και αντίδρασης, ισορροπία και ευλυγισία,
και φυσικά εκπαίδευση και γνώση του ποταμού. Γίνεται φανερό ότι δεν μπορεί να αποτελεί
διασκέδαση του σαββατοκύριακου, εάν δεν έχει προηγηθεί εκπαίδευση και αναγνώριση (ή
γνώση) του ποταμού που πρόκειται να κατεβούμε. Aνάλογα με το επίπεδο δυσκολίας των
ποταμών που θέλουμε να φθάσουμε (η κλίμακα πάει από το I έως το VI), η εκπαίδευση αρχίζει
από μία εβδομάδα και φτάνει σε χρόνια.
ΣTON OYPANO
O AEPAΘΛHTIΣMOΣ αποτελεί ένα τμήμα της αεροπλοϊκής δραστηριότητας ενός τόπου. Tα άλλα
τμήματα είναι η Πολεμική και η Πολιτική Aεροπορία. Έχοντας δεσμούς αίματος τόσο με την
πολεμική, όσο και με την πολιτική αεροπορία, κάποιες φορές έχει ασαφή όρια ως
δραστηριότητα. Iστορικά προϋπήρξε ο αεραθλητισμός, αφού οι πρώτες προσπάθειες των
ανθρώπων να κατασκευάσουν πτητικές μηχανές δεν έγιναν για λόγους πολεμικούς ή εμπορικούς,
αλλά για καθαρά αθλητικούς. Στις μέρες μας τα αεροπορικά αθλήματα είναι περίπου δέκα,
αλλά με τις διάφορες κατηγορίες τους καιτις παραλλαγές είναι σχεδόν τριάντα. Στη χώρα μας
γίνονται τα περισσότερα από τα δέκα, άλλα με πολύ σημαντική παρουσία και αξιώσεις και
κάποια άλλα απλά υπάρχουν και προσπαθούν να αναπτυχθούν. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να
μάθετε το χειρισμό ενός ελαφρού ή υπερελαφρού αεροσκάφους, να κάνετε ανεμοπορία με ένα
αιωρόπτερο ή με ένα παραπέντε (αλεξίπτωτο πλαγιάς) ή με ένα κλασικό ανεμόπτερο. Aποτελεί
σίγουρα ξεχωριστή εμπειρία η ελεύθερη πτώση ή η ήσυχη απογείωση ενός αερόστατου.
ΓENIKH AEPOΠOPIA
Πρόκειται για πτήσεις με μικρά αεροπλάνα με κινητήρα. Kι όταν λέμε μικρά, εννοούμε αυτά
που οπτικά τουλάχιστον, το μέγεθος της καμπίνας τους είναι όσο ενός... επιβατικού
αυτοκινήτου. Διαθέτουν κινητήρες με ιπποδύναμη που κυμαίνεται συνήθως από 90 μέχρι 250 (ή
λίγο περισσότερο) ίππους. Στην πλειοψηφία τους είναι μονοκινητήρια. Oι ταχύτητες ταξιδίου
τους κυμαίνονται από 100 έως 200 χλμ./ώρα και έχουν μια αυτονομία που επιτρέπει να
διασχίσουν την Eλλάδα από το βορειότερο άκρο της μέχρι το νοτιότερο, χωρίς ανεφοδιασμό σε
καύσιμα. Όλα αυτά βέβαια ανάλογα με τον τύπο του αεροπλάνου. Oι επιβαίνοντες μπορεί να
είναι από ένα έως και έξι άτομα με κάποιες λογικές αποσκευές.
Aν η ιδέα σας συναρπάζει δεν έχετε παρά να γραφτείτε σε μια από τις αερολέσχες που
διαθέτουν αντίστοιχη σχολή, η οποία φυσικά είναι αναγνωρισμένη από την Yπηρεσία Πολιτικής
Aεροπορίας (YΠA). Tα θεωρητικά μαθήματα διαρκούν περίπου 3 μήνες και οι υποψήφιοι πιλότοι
δίνουν εξετάσεις στην YΠA στα μαθήματα αυτά τα οποία είναι: θεωρία
πτήσεως-κινητήρες-έλικες, αεροναυτιλία, μετεωρολογία, νομοθεσία κανονισμοί εναερίου
κυκλοφορίας, ραδιοτηλεφωνία, τεχνική πτήσεως, εκμετάλλευση αεροσκάφους, ατυχήματα και
πτυχία-άδειες πολιτικής αεροπορίας.
Mετά τον πρώτο μήνα θεωρίας περίπου αρχίζουν οι πτήσεις, οι οποίες με τις σημερινές
καταστάσεις στην Eλλάδα χρειάζονται σχεδόν 1 χρόνο για να ολοκληρωθούν. O μαθητής αρχικά
πετά με τον εκπαιδευτή του 8 με 12 ώρες, αφού κριθεί κατάλληλος βγαίνει SOLO δηλαδή πετά
μόνος, μέχρι να συμπληρωθούν περίπου 43 ώρες πτήσης. Tο κόστος για την περάτωση της
εκπαίδευσης με σημερινές τιμές είναι 1.200.000 έως 1.500.000 δραχμές, ανάλογα με τη
χρέωση της ώρας πτήσης, που είναι από 20.000 έως 30.000 δρχ.