Καλειδοσκόπιο
H ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣH ΕΙΔΗΣΗ γράφτηκε σε αρκετές εφημερίδες, χωρίς όμως ιδιαίτερη έκταση,
μερικές φορές μάλιστα περισσότερο σαν οικονομική είδηση παρά σαν ένα νέο
ευρύτερου ενδιαφέροντος. H Γιουροντίσνεϊ, η ευρωπαϊκή Ντίσνεϊλαντ που οι
Αμερικανοί δημιούργησαν στη Γαλλία κατ? εικόνα και ομοίωση του ανάλογου
πάρκου ψυχαγωγίας που υπάρχει στην Αμερική, εξακολουθεί να έχει τεράστιες
ζημιές και κινδυνεύει με κλείσιμο.
Αν αφαιρέσει κανείς τα οικονομικά στοιχεία αυτού του γεγονότος, την
επένδυση που κινδυνεύει με αποτυχία, τα δάνεια που πρέπει να αποπληρωθούν,
την τιμή της μετοχής που πέφτει, αλλά και την κοινωνική διάσταση που του
δίνει η απειλή της ανεργίας για τόσους ανθρώπους που εργάζονται εκεί,
υπάρχει και μία πολιτιστική διάσταση, που ποτέ δεν έλαβαν σοβαρά υπ? όψη
τους οι επίδοξοι «επενδυτές». Συνηθισμένοι από την κουλτούρα της δικής τους
χώρας (μια κουλτούρα του δολαρίου, που στη συντριπτική της πλειοψηφία
-γιατί στις ΗΠΑ συναντάει κανείς και τους μεγαλύτερους δημιουργούς- βλέπει
ακόμα και την πνευματική δραστηριότητα, τον πολιτισμό και την ψυχαγωγία
αποκλειστικά σαν προϊόντα προς πώληση) κι από την επιτυχία που έχουν στην
παγκόσμια αγορά κάποια πολιτιστικά και ψυχαγωγικά προϊόντα τους (που
σίγουρα δεν είναι ανάξια λόγου), οι Αμερικανοί πίστεψαν ότι ο αμερικανικός
τρόπος ζωής είναι το όνειρο του κάθε Ευρωπαίου. Και μια και η Ντίσνεϊλαντ
αποτελεί βασικό συστατικό της «αμερικανικής ψυχής», νόμιζαν πως το
ευρωπαϊκό κοινό θα έδινε τα πάντα για να τους πουλήσει τη δική του για χάρη
της.
Για μια ακόμη φορά οι Αμερικανοί έδειξαν πως δεν καταλαβαίνουν καθόλου την
Ευρώπη και τους ανθρώπους της, όπως άλλωστε φάνηκε και κατά τις πρόσφατες
συνομιλίες στα πλαίσια της GATT, όταν λοιδορούσαν τους Ευρωπαίους που
προσπαθούσαν να προστατεύσουν τον κινηματογράφο τους από την ειβολή των
αμερικανικών δολαρίων. Θεωρώντας ότι πατάτες, τσιγάρα ή κινηματογράφος δεν
είναι παρά «προϊόντα» που πρέπει να διακινούνται σύμφωνα με τις αρχές του
«ελεύθερου ανταγωνισμού», χωρίς κρατικές παρεμβάσεις και ενισχύσεις, δεν
καταλάβαιναν γιατί οι Ευρωπαίοι δε βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τις πατάτες και
τον κινηματογράφο και δέχονται την ελεύθερη διακίνηση των πρώτων, αλλά
θέλουν να προστατεύσουν τον δεύτερο.
H ίδια νοοτροπία τους στοίχησε το φιάσκο της Ντίσνεϊλαντ, παρόλο που από
την αρχή υπήρξαν κάποια σημάδια που έδειχναν ότι τα πράγματα δε θα ήταν
ρόδινα γι? αυτούς. Αφού και από τον πνευματικό κόσμο της Γαλλίας, αλλά και
από το γαλλικό Τύπο η προοπτική της ευρωπαϊκής Ντίσνεϊλαντ αντιμετωπίστηκε
σε πολλές περιπτώσεις με σχόλια από ειρωνικά ως αρνητικά. Οι Αμερικανοί
όμως πίστεψαν ότι αυτές οι φωνές δεν ήταν παρά μια μειοψηφία
ψευτοδιανοούμενων κι ότι το γαλλικό και γενικότερα το ευρωπαϊκό κοινό
διψούσε για αμερικανική κουλτούρα.
Βεβαίως, το ευρωπαϊκό κοινό διακρίνεται για το ανοιχτό του πνεύμα (σε
αντίθεση με το αμερικανικό, που δε σέρνει πίσω του την πολιτιστική
κληρονομιά τόσων αιώνων) και δεν απορρίπτει τα καλά στοιχεία των άλλων. Δεν
έχει λοιπόν κανένα πρόβλημα να κατακλύσει τις αίθουσες όπου παίζεται ένα
καλό αμερικανικό κινηματογραφικό έργο, ούτε να επισκεφθεί ένα πάρκο όπου
παιδιά και μεγάλοι μπορούν να διασκεδάσουν με τους ήρωες του Ντίσνεϊ, η
επιτυχία των οποίων είναι παγκόσμια. Γι? αυτό άλλωστε και η προσέλευση του
κοινού στη Γιουροντίσνεϊ ήταν αρκετά μεγάλη και δε διέψευσε τις προβλέψεις
των δημιουργών της. Εκείνο που δεν είναι διατεθειμένο να κάνει το ευρωπαϊκό
κοινό είναι να τη δει σαν κάτι παραπάνω από μια ψυχαγωγική δραστηριότητα,
να τη δει σαν τρόπο ζωής όπως οι Αμερικανοί και να αποζητήσει οτιδήποτε του
προσφέρεται εκεί μέσα, καλόγουστο ή όχι, ξοδεύοντας τα μεγάλα ποσά που ήταν
απαραίτητα για τη βιωσιμότητα του πάρκου στη μορφή που δημιουργήθηκε.
Έχοντας έλλειψη κριτικής σκέψης και συνηθισμένοι στην «άνωθεν καθοδήγηση»,
οι Αμερικανοί παίρνουν ό,τι τους προσφέρεται στη Ντίσνεϊλαντ, ενώ οι
Ευρωπαίοι παίρνουν ό,τι τους αρέσει στη Γιουροντίσνεϊ. Αυτή την ουσιαστική
διαφορά δεν αντιλήφθηκαν από την αρχή οι δημιουργοί της τελευταίας, την
έφτιαξαν αποκλειστικά σύμφωνα με τα αμερικανικά πρότυπα κι εξασφάλισαν έτσι
την αποτυχία της. Χωρίς μάλιστα να έχουν καμία GATT εμπόδιο στα σχέδιά
τους.
Πάνος Φιλιππακόπουλος
ΥΠΕΡΗΧΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ
Τα υπερηχητικά επιβατικά αεροπλάνα, παρ? όλη την ώθηση που είχαν στη
δεκαετία του 1960, υπήρξαν μάλλον εμπορικές αποτυχίες, αφού εκτός από τα
ελάχιστα γαλλοβρετανικά «Κονκόρντ» και τα ακινητοποιημένα εδώ και αρκετό
καιρό (πρώην σοβιετικά) Tu-144 κανένα άλλο από τα σχέδια που υπήρχαν δεν
υλοποιήθηκε. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η επόμενη γενιά τέτοιων επιβατικών
δε βρίσκεται ήδη σε προηγμένο στάδιο εξέλιξης. Τα μαθήματα που έχουμε
αποκομίσει έχουν δρομολογηθεί για ενσωμάτωση στις επόμενες σχεδιάσεις.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι χειριστές των
υπερηχητικών αεροσκαφών είναι η πολύ κακή ορατότητα που έχουν συνήθως από
το πιλοτήριο κατά την προσγείωση, λόγω του αεροδυναμικού σχήματος που
πρέπει να έχουν αυτά τα αεροπλάνα. H λύση που έχει υιοθετηθεί είναι η
άρθρωση του ρύγχους που κλίνει στην προσγείωση προς τα κάτω, για να αυξηθεί
η θέα προς τα εμπρός. H διάταξη όμως που απαιτείται είναι πολύπλοκη και
προσθέτει βάρος στο αεροπλάνο. H ΝΑΣΑ πρόσφατα άρχισε τη δοκιμή ενός
περισκοπίου που προσαρμόζεται στην κοιλιά του αεροπλάνου και μεταφέρει την
εικόνα στο ύψος των ματιών του χειριστή. H απλότητα της κατασκευής που
αποτελείται από φακούς και καθρέφτες δίνει στη διάταξη περισσότερα
πλεονεκτήματα από άλλα ηλεκτρονικά συστήματα που έχουν δοκιμαστεί στο
παρελθόν και περιλαμβάνουν κάμερες προσαρμοσμένες στο ρύγχος του
αεροπλάνου. Το επόμενο στάδιο είναι η διαφοροποίηση του τρόπου που το
περισκόπιο είναι προσαρμοσμένο στην άτρακτο. Το σημερινό σύστημα έχει
μεγάλη οπισθέλκουσα κι έτσι το μελλοντικό μοντέλο θα είναι ανασυρόμενο.
ΠΑΡΕΛΘΟΝ TO ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΞΙΚΟΥ ΣΟΚ
H πολύχρωμη αυτή εικόνα που προέρχεται από ηλεκτρονικό υπολογιστή είναι η
διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου για πολλά θύματα του αποκαλούμενου
«συνδρόμου τοξικού σοκ» αφού αποτελεί αναπαράσταση της δομής της τοξίνης.
Το σύνδρομο έχει σκοτώσει στο παρελθόν πολλές γυναίκες, όταν τα ταμπόν που
χρησιμοποιούσαν μολύνθηκαν από το βακτηρίδο Staphylococcus Aureus που
παράγει την τοξίνη. Εκτός όμως από τα θανατηφόρα περιστατικά, πολλά άλλα
θύματα υποφέρουν από ιλίγγους, φαγούρα, υψηλό πυρετό κ.ά., αντιδράσεις που
οφείλονται στο γεγονός ότι η τοξίνη προκαλεί το ανοσοποιητικό σύστημα του
οργανισμού να σταφεί εναντίον του εαυτού του. Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο
του Μπαθ κατόρθωσαν μετά από πολυτετείς έρευνες να απομονώσουν την τοξίνη.
Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία που προέκυψαν είναι η αναγνώριση του
ελικοειδούς μέρους του μορίου με το οποίο η τοξίνη συνδέεται με άλλα μόρια.
Με γνωστή τη σύνθεση και δομή της, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι σύντομα θα
γίνει δυνατή η παραγωγή του φαρμακευτικού παρασκευάσματος που θα σταματά τη
δράση της.
ΡΥΠΟΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΓΥΑΛΙ
Ένα είδος πορώδους γυαλιού που το χρώμα του αλλάζει αναλόγως με την
απορρόφηση ουσιών από το περιβάλλον ίσως αποτελέσει ένα είδος «χάρτη
ηλιοτροπίου» ανάλογο με αυτόν που χρησιμοποιείται σε χημικά εργαστήρια, για
την επισήμανση όμως σ? αυτή την περίπτωση όχι βάσεων και οξέων, αλλά
ρυπαντικών ουσιών.
Το γυαλί που περιέχει οξείδιο του βαναδίου ονομάζεται «ζίροτζελ» (xerogel)
και στη φυσική του κατάσταση έχει χρώμα ανοικτό ροζ. H παρουσία όμως
υδρόθειου μεταβάλλει το χρώμα σε καστανωπό, η αμμωνία το κάνει ανοικτό
κίτρινο, το μυρμηκικό οξύ σε σκούρο καφεπράσινο, το οξικό οξύ σε πράσινο
και το υδρογόνο σε μοβ. Δεδομένου ότι οι ανωτέρω χημικές ενώσεις ή στοιχεία
αποτελούν μέρος των περισσότερων ρυπαντών, το «ζίροτζελ» θα μπορούσε να
αποτελέσει δείκτη της παρουσίας τους στο περιβάλλον.
Οι ιδιότητες του γυαλιού οφείλονται στην πορώδη υφή του. Το υλικό
σχηματίζεται από ένα ίζημα υλικού σε σωματίδια διαστάσεων από μερικά άτομα
έως και μερικά μικρόμετρα σε ζελέ, που στη συνέχεια στερεοποιείται. Το
«ζίροτζελ» έχει τη φυσική συμπεριφορά του γυαλιού, είναι δηλαδή σκληρό και
διαφανές, εάν μάλιστα θερμανθεί σε θερμοκρασία 1500ψC οι πόροι του
εξαφανίζονται και δεν έχει καμιά ουσιαστική διαφορά από το κοινό γυαλί.
Είναι ίσως ενδιαφέρον ότι το «ζίροτζελ» προήλθε από την έρευνα σε
πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας σχετικά με υλικά που έχουν ηλεκτρομηχανικές
ιδιότητες, αλλάζουν δηλαδή μέγεθος όταν τα διαρρέει ηλεκτρικό ρεύμα, οι
ιδιότητές του όμως ανακαλύφθηκαν τυχαία. Το χρώμα κάθε υλικού εξαρτάται από
τα μήκη κύματος του ορατού φωτός που απορροφά. H ιδιότητα αυτή με τη σειρά
της εξαρτάται από το σχήμα και τη διάταξη των μορίων του υλικού. Το
«ζίροτζελ» πριν απορροφήσει κάποια ξένη ουσία παρουσιάζει σε μοριακό
επίπεδο μια «ψευτο-τετράεδρη» γεωμετρία, όταν το άτομο του βαναδίου
συνδέεται με οξυγόνο και το πυρίτιο. Όταν ένα άλλο μόριο εισέρχεται στους
πόρους του υλικού, αντιδρά με το οξείδιο του βαναδίου. H αλλαγή της
γεωμετρίας που επακολουθεί αλλάζει και το φάσμα του φωτός που απορροφάται,
άρα και το χρώμα που παρουσιάζει το υλικό. Το χαρακτηριστικό του οξειδίου
του βαναδίου είναι ότι αντιδρά εύκολα με πάρα πολλά στοιχεία και χημικές
ενώσεις. Οι πόροι του «ζίροτζελ» έχουν διάμετρο 10-20 νανόμετρα και μόνο
λίγα μόρια μπορούν να εισχωρήσουν σ? αυτούς. Έτσι με προσεκτική επιλογή του
μεγέθους των πόρων, το «ζίροτζελ» μπορεί να γίνει δείκτης συγκεκριμένων
ουσιών. H ερευνητική ομάδα που ανακάλυψε το ειδικό γυαλί ασχολείται τώρα με
την κατασκευή άλλων τέτοιων υλικών όπου το βανάδιο έχει αντικατασταθεί από
άλλα μέταλλα και την επισήμανση ανάλογων ιδιοτήτων.
ENA ΓΑΝΤΙ ΒΟΗΘΕΙΑΣ
H «γλώσσα των νευμάτων» έχει βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό άτομα κωφάλαλα να
αποκαταστήσουν την επικοινωνία με το περιβάλλον, αλλά παρόλο ότι σήμερα
υπάρχουν περίπλοκες εκδόσεις με υψηλό βαθμό απόδοσης εννοιών, εντούτοις
παραμένει ένα αξεπέραστο εμπόδιο. Θα πρέπει ο «συνομιλητής» του κωφάλαλου
ατόμου να γνωρίζει επίσης τη «γλώσσα των νευμάτων», κάτι εξαιρετικά σπάνιο,
εκτός αν έχει και αυτός πρόβλημα ακοής και λόγου. Σήμερα ένας
ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος του πανεπιστημίου του Στάνφορτ εργάζεται για να
ξεπεράσει το πρόβλημα. Έχει ήδη κατασκευάσει, με βάση τεχνολογία που
αναπτύχθηκε στα πλαίσια των ερευνών για τις εφαρμογές «εικονικής
πραγματικότητας», ένα γάντι που μπορεί να μεταφράσει μερικές μορφές της
«γλώσσα των νευμάτων» που χρησιμοποιούν τα δάκτυλα για συλλαβισμό. H αρχική
ιδέα ξεκίνησε από κάποια άλλη σχετική έρευνα που χρησιμοποιούσε ένα
ρομποτικό βραχίονα για τον ίδιο σκοπό. Τότε ο βραχίονας σχημάτιζε τα
νεύματα που αισθανόταν ένας τυφλός και συγχρόνως κωφάλαλος.
H ιδέα του Τζέιμς Κρέιμερ ήταν να πάει την εφαρμογή ένα βήμα παραπάνω.
Χρησιμοποίησε λοιπόν ένα ειδικό γάντι που χρησιμοποιεί μια σειρά 22
αισθητήρων, προκειμένου ανά πάσα στιγμή να είναι σε θέση να πληροφορήσει
έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή για τη σχετική θέση των δακτύλων. Οι αισθητήρες
μετρούν ηλεκτρική αντίσταση μέσω πίεσης. Έτσι ένας λυγισμένος αισθητήρας
παρουσιάζει διαφορετική αντίσταση από έναν άλλο. Ένας σχετικά μικρής ισχύος
ηλεκτρονικός υπολογιστής μπορεί να μεταφράσει τις θέσεις των δακτύλων σε
γράμματα με βάση ένα λεξικό που θα έχει διδαχτεί. Το μέγεθος του υπολογιστή
είναι τόσο μικρό που μπορεί να χωρέσει σε μία τσέπη, ενώ μια απλή διάταξη
παραγωγής φωνής μπορεί να προσθέσει λόγο στο σύστημα.
O Κρέιμερ εργάζεται τώρα σε πολυπλοκότερες μορφές «γλώσσας των νευμάτων»
όπου δε χρησιμοποιούνται απλώς οι παλάμες και τα δάκτυλα, αλλά ολόκληρα τα
χέρια. Στην περίπτωση αυτή έχουν τοποθετήσει στο σύστημα και δύο
ηλεκτρομαγνητικούς αισθητήρες, έναν σε κάθε καρπό. Αυτοί είναι σε θέση να
πληροφορήσουν τον υπολογιστή για τη σχετική θέση ολόκληρου του χεριού. Το
απλούστερο πάντως σύστημα έχει ήδη μια εφαρμογή. Χρησιμοποιείται για την
επικοινωνία δύο κωφάλαλων μέσω των νέων βιντεοφώνων που μαζί με τον ήχο
παρουσιάζουν και εικόνα, χρησιμοποιώντας απλές τηλεφωνικές γραμμές. Ακριβώς
για το λόγο αυτόν οι εικόνες που αποστέλλονται από τη μία συσκευή στην άλλη
περιορίζονται σε μία κάθε δευτερόλετπο, ρυθμό πολύ αργό για την γρήγορη
εναλλαγή στη «γλώσσα των νευμάτων». Με το ειδικό γάντι όμως του Κρέιμερ και
με μια σχετικά απλή αλλαγή στις συσκευές μόνο τα απαραίτητα σήματα από
γάντια είναι απαραίτητο να μεταδοθούν μέσα από τις τηλεφωνικές γραμμές,
κάνοντας την εναλλαγή των εικόνων πολύ γρηγορότερη.
ΑΠΟ TON ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
ΓΕΝΕΤΙΚΗ
-Τον περασμένο Αύγουστο η γέννηση δύο μικρών κατσικιών σε εργαστήριο του
Πανεπιστημίου της Τζώρτζια σημείωσε ένα σημαντικό γεγονός στην ιστορία της
γενετικής. Τα δύο ζώα δεν είναι μόνον προϊόντα του δοκιμαστικού σωλήνα,
αλλά και προϊόντα γενετικής επιλογής. H επιστημονική ομάδα που τα
δημιούργησε μετά από σχετική έρευνα τεσσάρων χρόνων αφαίρεσε ένα ωάριο από
τις ωοθήκες ενός ζώου και το «ωρίμασε» σε ειδικό ορμονικό περιβάλλον πριν
το γονιμοποιήσει με σπέρμα και το τοποθετήσει και πάλι στη μήτρα. H διαφορά
είναι ότι το ζώο που γέννησε τα δύο μικρά δεν είναι το ίδιο από το οποίο
αφαιρέθηκε αρχικά το γενετικό υλικό. Σκοπός του πειράματος είναι η
βελτιστοποίηση των οικιακών ζώων όχι μόνο από την πλευρά του «πατέρα» όπως
γίνεται αυτή τη στιγμή με την επιλογή σπέρματος, αλλά και από την πλευρά
της «μητέρας» που θα επιλεγεί επίσης από τα καλά της χαρακτηριστικά,
παραγωγή γάλακτος, κρέατος ή μαλλιού στην προκειμένη περίπτωση. Μελλοντικά
θα μπορούσαν να υπάρχουν τράπεζες εμβρύων για την τροφοδοσία χωρών του
Τρίτου Κόσμου όπου η μεταφορά και ο πολλαπλασιασμός ζώων με ανώτερα
χαρακτηριστικά είναι δύσκολη ή αδύνατη διαδικασία.
IATPIKH
-Βρετανοί επιστήμονες επισημαίνουν ότι πιθανότατα υπάρχει σχέση ανάμεσα στο
κάπνισμα, τη χρήση αντισυλληπτικών χαπιών και τον καρκίνο. Σύμφωνα με
έρευνα σε πανεπιστημιακή κλινική υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι γυναίκες
που χρησιμοποιούν το «χάπι» και καπνίζουν βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο
να πάθουν ορισμένες μορφές καρκίνου από άλλες που δεν εκθέτουν τον
οργανισμό τους στον ανωτέρω συνδυασμό.
KTHNIATPIKH
H ελεύθερη διακίνηση ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης δε θα περιορίζεται
μελλοντικά μόνο στους ανθρώπους, αλλά και στα οικιακά ζώα, εάν η δοκιμή
μιας μεθόδου που αναπτύχθηκε στη Σουηδία αποδειχθεί επιτυχής σε μη
εργαστηριακό περιβάλλον. Οι περιορισμοί στην διακίνηση οικιακών ζώων και η
ανάγκη για την τοποθέτησή τους σε πολύμηνη παρακολούθηση έχει σχέση με τη
διάδοση της λύσσας που εξαπλώνεται με αργό, αλλά σταθερό ρυθμό στην Ευρώπη
προς τα βόρεια και τα δυτικά από το 1940 κυρίως από τις αλεπούδες που έχουν
προσβληθεί. Εάν ένα οικιακό ζώο όπως οι γάτες και οι σκύλοι έχουν δεχθεί
δάγκωμα από κάποιο μολυσμένο ζώο, για την εμφάνιση των συμπτωμάτων
απαιτούνται πολλοί μήνες, περίοδος που θα έπρεπε να μείνουν περιορισμένα.
Σε ορισμένες περιοχές της Ευρώπης, όπως η Σκανδιναβία, η M. Βρετανία και η
Ιρλανδία, δεν έχει ακόμη εξαπλωθεί το πρόβλημα. Έτσι παίρνουν δραστικά
μέτρα στη διακίνηση οικιακών που πρέπει να παραμείνουν σε περιορισμό έξι
τουλάχιστον μηνών, πριν επιτραπεί η είσοδος στις χώρες αυτές, κάτι που δεν
είναι καθόλου βολικό για τους κατόχους τους. Στη Σουηδία σύντομα οι
απαιτήσεις για την εισαγωγή οικιακών ζώων θα είναι σύντομα μόνο ο
αποδεδειγμένος εμβολιασμός εναντίον της λύσσας τουλάχιστον έξι μήνες πριν
τη μετακίνηση. Πριν το ζώο μπει σε σουηδικό έδαφος, λαμβάνεται ένα δείγμα
αίματος που αποστέλλεται για εξέταση. Εάν το δείγμα περιέχει τουλάχιστον
0,5 μονάδες αντισωμάτων εναντίον της λύσσας ανά μιλιλίτρο αίματος, το ζώο
θεωρείται απρόσβλητο από την ασθένεια και του επιτρέπεται η είσοδος.
Το πρόβλημα που υπάρχει τώρα είναι οι δυσκολίες για την αλάνθαστη
επισήμανση των ζώων που έχουν εμβολιαστεί. Οι μέθοδοι που εξετάζονται
συμπεριλαμβάνουν τατουάζ ή και εμφύτευση στο δέρμα ενός «μικροτσίπ» με το
ιατρικό ιστορικό έτσι, ώστε ακόμη και ζώα που αλλάζουν ιδιοκτήτες ή
βρίσκονται αδέσποτα να σταθεί δυνατό να εκμεταλλευτούν τις προόδους αυτές
της ανοσιολογίας.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
-Μια διεθνής συμφωνία προτύπων στην κατασκευή πωμάτων μολυβιών μελάνης
διαρκείας, μαρκαδόρων κ.ά. θα εξαφανίσει πρακτικά τους θανάτους μικρών
παιδιών που τα καταπίνουν και πεθαίνουν από ασφυξία. Ήδη σε χώρες όπου οι
σχετικές προδιαγραφές ισχύουν εδώ και μερικά χρόνια δεν έχει σημειωθεί ούτε
ένας θάνατος από αυτή την αιτία. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι παρόλη τη
συμφωνία δεν επιβάλλεται ένα κοινό πρότυπο, κάτι στο οποίο θα αντιτίθεντο
οι κατασκευαστές. Αντίθετα υπάρχουν ήδη στην αγορά πολλές διαφορετικές
μέθοδοι που επιτυγχάνουν το ίδιο αποτέλεσμα, να μπορεί δηλαδή ένα παιδί να
συνεχίσει να αναπνέει και μετά την κατάπωση ενός τέτοιου πώματος. Κάποιες
σχεδιάσεις κατασκευάζονται αρκετά μεγάλες, ώστε να μην μπορούν να φράξουν
την τραχεία που έχει μέση διάμετρο 16 χιλιοστών. Κάποιες άλλες έχουν τρύπες
στην κορυφή ή αποτελούνται από δύο ομόκεντρες επιφάνειες που επιτρέπουν την
αναπνοή από το διάκενο που σχηματίζεται. Το κοινό σε όλα τα πώματα νέου
τύπου είναι ότι επιτρέπουν τη δίοδο 8 λίτρων αέρα το λεπτό, ποσότητα δηλαδή
που επαρκεί, ώστε κάποιος να επιζήσει μέχρι να φτάσει στο νοσοκομείο. Ένας
απλός τρόπος δοκιμής για τους γονείς που ανησυχούν εάν τα «στυλό» που
χρησιμοποιούν είναι ασφαλή ή όχι για μικρά παιδιά, είναι να προσπαθήσουν να
φυσήξουν μέσα από αυτά και να δουν αν διέρχεται αέρας ή όχι.
-H πρώτη ηλεκτρονική εφημερίδα έκανε την εμφάνισή της στη M. Βρετανία τον
περασμένο Ιανουάριο στην κομητεία του Χερτφονσάιρ. H εταιρία που το
υποστηρίζει διανέμει κάθε μέρα σε ένα δίκτυο συνδρομητών την εφημερίδα μέσω
των τηλεφωνικών γραμμών στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές που είναι
συνδεδεμένοι μ? αυτές. Μελλοντικά οι συνδρομητές θα μπορούν να λαμβάνουν
κατ? επιλογή μόνο τα κομμάτια της εφημερίδας που τους ενδιαφέρουν και
μάλιστα να έχουν και δεύτερες «εκδόσεις» αργότερα μέσα στην ημέρα.
-Ενδείξεις ότι η ψυχρή σύντηξη, το απώτερο όνειρο μεγάλης μερίδας
επιστημόνων και η ελπίδα της ανθρωπότητας για ανεξάντλητη και χαμηλού
κόστους ενέργεια, ίσως βρίσκονται σε πειράματα της δεκαετίας του 1960, που
κανείς όμως δεν σκέφτηκε να ερμηνεύσει κατάλληλα. Πριν από τριάντα και
πλέον χρόνια ο Ολλανδός φυσικός Ότο Ρέινσβάιλερ, που εργαζόταν τότε για την
εταιρία Φίλιπς είχε αποδοθεί σε μια σειρά πειραμάτων για την ανακάλυψη μιας
ουσίας που προστάτευε τους σωλήνες των μετρητών «Γκάιγκερ-Μιούλερ»
-χρησιμοποιούνται στην επισήμανση ραδιενεργού ακτινοβολίας- από ζημιές στο
στάδιο της κατασκευής τους όπου πρωτοϊονίζονται. Το υλικό που ανακάλυψε,
ένα μίγμα τιτανίου και ραδιενεργού τρίτιου, αποτέλεσε ένα πραγματικό
«χρυσορυχείο» για τη Φίλιπς που είχε και τα δικαιώματα κατασκευής του. Έτσι
μερικές άλλες ιδιότητες του υλικού αγνοήθηκαν εντελώς. Το υλικό παρουσίαζε
την περίεργη ιδιότητα να ελαττώνει της εκπομπή ραδιενέργειας με την αύξηση
της θερμοκρασίας του, κάτι που αντιβαίνει σε βασικές αρχές της φυσικής που
θέλουν τη ραδιενέργεια να μην επηρεάζεται από τη θερμότητα. Παρόλ? αυτά το
υλικό του Ρέινσβάιλερ παρουσίαζε μείωση της εκπομπής σωματιδίων «β» κατά
28% όταν η θερμοκρασία του αυξάνονταν από τους 115 στους 160 βαθμούς
Κελσίου. Το φαινόμενο αυτό υποστηρίζει την εφικτότητα της «ψυχρής σύντηξης»
αν και απαιτείται η επιβεβαίωση και περαιτέρω έρευνα με τα μέσα που
διατίθενται σήμερα.
Επιμέλεια: Φ.Γ. Καραϊωσηφίδης