ΠΠP: Pάλλυ Πορτογαλίας
ΑΠΟΣΤΟΛΗΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΡΑΛΛΥ
ΡΑΛΛΥ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑΣ: 2ος γύρος
MONOKPATOPIA;
Επίδειξη δύναμης έκανε η ομάδα του Τογιότα Τιμ Γιούροπ, στο Ράλλυ
Πορτογαλίας, κερδίζοντας τις δύο πρώτες θέσεις με τους Κάνκουνεν και Οριόλ.
H Σέλικα, τέλεια στημένη για την περίσταση, άφησε τα προβλήματα στα Φορντ
και τα Σουμπαρού, μοιράζοντάς τους και τις υπόλοιπες θέσεις. Στον αγώνα που
χαρακτηρίστηκε από την -πρωτοφανή για τα χρονικά ενός αγώνα του ΠΠΡ-
κοσμοσυρροή θεατών, είχαμε και την πρώτη εφαρμογή του μέτρου ελέγχου
ασφαλείας των ειδικών διαδρομών από παρατηρητές της FIA, με το σύστημα της
κάμερας μέσα από αυτοκίνητο.
Κείμενο: Θωμάς K. Ευθυμίου
Φωτογραφίες: Ρεπόρτερ
ΕΚΔΗΛΗ ήταν η εντύπωση που επικρατούσε πριν από την εκκίνηση του Ράλλυ
Πορτογαλίας, στο κοσμοπολίτικο Εστορίλ, ότι ο συνδυασμός Κάνκουνεν-Τογιότα
Σέλικα, δύσκολα θα έχανε τον αγώνα. Πώς άλλωστε θα ήταν δυνατό να γίνει
κάτι τέτοιο, όταν ο Φινλανδός -τετράκις Παγκόσμιος Πρωταθλητής- βρίσκεται
στην καλύτερη ίσως στιγμή της καριέρας του, έχοντας στη διάθεσή του ένα
οριακά εξελιγμένο αυτοκίνητο. Όταν μάλιστα ο «Κέκε» κέρδισε και τρεις
ειδικές διαδρομές στην άσφαλτο, τότε όλοι άρχισαν να σταυροκοπιούνται_
Μπορεί όλα αυτά να δείχνουν υπερβολικά, αλλά μη νομίζετε ότι απέχουν από
την πραγματικότητα.
Όπως δεν απέχει από την πραγματικότητα το πόσο καθοριστικό ρόλο παίζει η
συνεχής εξέλιξη ενός αυτοκινήτου, προκειμένου αυτό να βρίσκεται μέσα στο
συναγωνισμό. Τι κι αν δήλωνε στην εκκίνηση ο Ντελεκούρ ότι το Έσκορτ είναι
ικανό να νικήσει, και ο Σάινθ στον τερματισμό ότι αυτός χρειάζεται
«δουλειά» κι όχι το Ιμπρέζα. Όλοι οι σχετικοί ήξεραν ότι στη Φορντ άρχισαν
πάλι την πρακτική των «ισχνών αγελάδων» και ότι το Ιμπρέζα θέλει ακόμη πολύ
δουλειά στην άσφαλτο.
Στην Πορτογαλία μας δόθηκε επίσης η ευκαιρία να διαπιστώσουμε από κοντά το
μέλλον της ομάδας N: ακαθόριστο. Αχρωμο, με πολλές εγκαταλείψεις και το
χειρότερο αρκετά πίσω σε χρόνους από τα αυτοκίνητα της κατηγορίας F2. Σε
συνδυασμό μάλιστα και με τα εξαγγελλόμενα περί απαγόρευσης των τούρμπο στα
αυτοκίνητα παραγωγής, εύκολα αντιλαμβάνεσθε ότι δε θα αργήσει και πολύ η
ώρα που η FIA θα πρέπει να πάρει τις αποφάσεις της...
Ωστόσο στην Πορτογαλία αυτό που χαρακτήρισε την -πολλοστή- επίσκεψή μας στη
χώρα αυτή ήταν τα όσα είδαμε και ζήσαμε τις τέσσερις ημέρες του αγώνα.
Παραδοσιακά «αντίπαλοι» του δικού μας Ακρόπολις, οι Πορτογάλοι χρόνο με το
χρόνο βελτιώνονται όχι μόνο σε θέματα δημοσίων σχέσεων, αλλά και σε επίπεδο
διοργάνωσης. Για μία ολόκληρη εβδομάδα όλη, κυριολεκτικά, η χώρα ζει στο
ρυθμό του αγώνα. Παντού συναντάς ενημερωμένους πολίτες για το τι ακριβώς
συμβαίνει εκεί και πώς να μη γίνει αυτό, αφού οι πολλοί ραδιοφωνικοί
σταθμοί μεταδίδουν ζωντανά ρεπορτάζ κάθε 15', η τηλεόραση αφιερώνει πολύ
χρόνο κάθε μέρα για την πορεία του αγώνα, το γεγονός αποτελεί πρώτο θέμα
στις ειδήσεις, ενώ δεν απουσιάζουν και οι καθημερινές ζωντανές τηλεοπτικές
μεταδόσεις ειδικών διαδρομών. Εντύπωση επίσης μας έκανε ότι στα χωριά που
πέρναγε η διαδρομή του αγώνα, οι δρόμοι ήταν καλυμμένοι από εκατοντάδες
ανθρώπους κάθε ηλικίας, ενώ την παράσταση έκλεψε δυναμικά η πανταχού
παρούσα τοπική αυτοδιοίκηση, ειδικά στις πόλεις που ήταν οι ανασυγκροτήσεις
του αγώνα. Πραγματικά φιλόξενοι οι Πορτογάλοι, παρά τα λίγα αγγλικά τους,
δεν υπήρχε περίπτωση να μη βρουν λύση για ό,τι εκτάκτως θα χρειαζόταν ένας
μηχανικός ή ένας δημοσιογράφος. Βέβαια εκείνο που δίνει την εξήγηση είναι
το γεγονός ότι η πολιτεία εκεί έχει κατανοήσει από χρόνια την πηγή εσόδων
που λέγεται ράλλυ Πορτογαλίας και έχει δια νόμου απαγορεύσει τις
ασφαλτοστρώσεις σε περιοχές όπου υπάρχουν ειδικές διαδρομές του αγώνα...
Για το λόγο αυτό και επιστράτευσε φέτος «στρατιές» αστυνομικών για τον
έλεγχο των θεατών που ήταν και το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε να
αντιμετωπίσει ο Σέζαρ Τόρες, αντιπρόεδρος της FIA και πρόεδρος της
οργανωτικής επιτροπής του αγώνα.
Βέβαια σε κάθε περίπτωση υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Στα
αρνητικά να σημειώσουμε τα πολλά ατυχήματα που γίνονται στις απλές,
αποτέλεσμα της ταχύτητας και της πίεσης να προλάβουν όλοι μία ακόμη ε.δ.,
την εναλλαγή των μεγάλων χώρων για τον τύπο με απίστευτα μικρούς σε κάποιες
ανασυγκροτήσεις, τη μη αναγραφή χρόνων στο τέλος κάθε ε.δ., αλλά και την
ομαδική και συνεπώς επικίνδυνη αποχώρηση των θεατών, μετά τη διέλευση των
δέκα πρώτων αυτοκινήτων. Σίγουρα οι θεατές κάθονται ακόμη σε επικίνδυνα
σημεία, αλλά είναι τόσο πολλοί, που μοιραία γεμίζουν και τις στροφές στο
εξωτερικό τους μέρος.
Όπως και να ?χει όμως, κάτι απ? όλα αυτά πρέπει να φοβήθηκε ο Έκλεστοουν
και με την ανοχή (ή συνδρομή;) του Μόσλι αποφάσισε να καθορίζει αυτός με το
δικό του «τρόπο» τα περί τηλεοπτικών καλύψεων των αγώνων του ΠΠΡ. Κι αυτό
που τον τρομάζει δεν είναι άλλο παρά η πληθώρα του κόσμου. Την εξήγηση
δίνουν οι απόψεις των Πορτογάλων συναδέλφων: «Ποτέ ένα Γκραν Πρι στο
Εστορίλ δε συγκέντρωσε αναλογικά τους θεατές ενός ράλλυ Πορτογαλίας» και ο
νοών νοείτο_ Κι αν δεν πεισθήκατε ακόμη, αρκεί να σας πούμε ότι οι εκπομπές
με αγώνες του ΠΠΡ από το Γιούροσπορτ μεταδίδονται πια στις 7.30 το πρωί και
στις 11.30 τη νύχτα_ Για να τις δει ποιος;_Θ.Κ.Ε.
Σε οριακό σημείο εξέλιξης οι Τογιότα Σέλικα επιβλήθηκαν εύκολα στο Ράλλυ
Πορτογαλίας. Το γεγονός ότι το αυτοκίνητο ήταν εξίσου ανταγωνιστικό τόσο
στην άσφαλτο, όσο και στο χώμα δεν αποδεικνύει μόνο τη δουλειά στη βάση,
αλλά και την προσπάθεια του Γιούχα Κάνκουνεν. O Φινλανδός δεν έχασε την
επαφή με τον Ντελεκούρ στο πρώτο ασφάλτινο σκέλος και στη συνέχεια, μετά
την εγκατάλειψη του Γάλλου, δεν απειλήθηκε από κανέναν. O Οριόλ
αντιμετώπισε μικροπροβλήματα στην αρχή, αλλά στη συνέχεια με εντυπωσιακό
ρυθμό έφτασε να «βλέπει» το νικητή και εξασφάλισε τη δεύτερη θέση,
κερδίζοντας καθαρά τον πάντα υπολογίσιμο Μπιαζιόν. Ικανοποιητική
χαρακτηρίζεται και η πρώτη εμφάνιση του Αγκίνι με τη Σέλικα της ομάδας
Γκριφόν, που όμως εγκατέλειψε όταν βγήκε από το δρόμο. Τα τρία εργοστασιακά
αυτοκίνητα ήταν εφοδιασμένα με το σύστημα ελέγχου ολίσθησης, αλλά το
χρησιμοποίησαν μόνο οι Κάνκουνεν και Αγκίνι.
H εντυπωσιακή συμμετοχή της Φορντ με τέσσερα Έσκορτ δεν απέφερε τα
επιθυμητά αποτελέσματα. O περσινός νικητής Ντελεκούρ και ο Μπιαζιόν
συμμετείχαν με τα χρώματα του εγοστασίου, ενώ οι Τιρί και Φιόριο με τα
χρώματα της Αστρα/RΑS. O Γάλλος τέθηκε επικεφαλής στην άσφαλτο, αλλά ένα
σπασμένο ημιαξόνιο μείωσε τη διαφορά σε 4'', από τον ομόλογό του Μπιαζιόν
και τον «Κέκε». Πριν τις χωμάτινες ειδικές διαδρομές, ο Ντελεκούρ έμεινε
από κινητήρα στην υπερειδική διαδρομή της Λουσάντα, στο ίδιο ακριβώς σημείο
που είχε εγκαταλείψει το ?92. H συνέχεια ήταν η αναμενόμενη. O Μπιαζιόν
προσπάθησε πολύ, θύμησε τον καλό του εαυτό αλλά περιορίστηκε στην τρίτη
θέση, εκτιμώντας ότι οι βαθμοί που προσέφερε στη Φορντ ήταν αρκετοί. Πολύ
νωρίτερα οι Τιρί και Φιόριο είχαν εγκαταλείψει από ψυγείο και κινητήρα
αντίστοιχα.
Οι Κάρλος Σάινθ και Κόλιν Μακρέι με τα Σουμπαρού Ιμπρέζα ήταν από τα λογικά
φαβορί του αγώνα. Τα προβλήματα όμως που άρχισαν από την περίοδο των
δοκιμών εξέλιξης του κεντρικού διαφορικού συνεχίστηκαν και στον αγώνα. Τα
αυτοκίνητα δεν ήταν συναγωνίσιμα στην άσφαλτο και βρέθηκαν πολύ πίσω στην
κατάταξη του πρώτου σκέλους. Στο χώμα ο Σάινθ οδήγησε οριακά, κέρδισε
ειδικές διαδρομές, το ίδιο έκανε και ο Μακρέι, αλλά δεν βρέθηκαν ποτέ κοντά
στην πρώτη θέση. Τελικά ο Μακρέι εγκατέλειψε, όταν ο κινητήρας του πήρε
φωτιά, αφήνοντας μόνο τον Σάινθ να διεκδικήσει το κάτι παραπάνω, κάτι που
τελικά δεν έγινε. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το Ιμπρέζα χρησιμοποίησε στην
Πορτογαλία για πρώτη φορά τα νέα λάστιχα EMI με τον αφρό (mousse) που
εμφάνισε η Πιρέλι έξι ολόκληρα χρόνια μετά τη Μισλέν.
Στην Πορτογαλία είχαμε για πρώτη φορά τη σοβαρή παρουσία αυτοκινήτων της
κατηγορίας των προσθιοκίνητων αυτοκινήτων με ατμοσφαιρικό κινητήρα 2000
κ.εκ. H μάχη που έγινε ανάμεσα στον τοπικό Μασέδο με το Ρενό Κλειώ
Ουίλιαμς, το Όπελ Αστρα του Ντε Μέβιους και του εργοστασιακού Νισάν Σάνι
του Μάκινεν δεν άφησε αδιάφορο κανέναν και προδιέγραψε για το τι πρόκειται
να ακολουθήσει στο μέλλον. O Μασέδο τέθηκε επικεφαλής από την αρχή, αλλά
στη συνέχεια, όταν άρχισαν οι χωμάτινες ε.δ., παρέδωσε τα σκήπτρα στον
Μάκινεν. O Ντε Μέβιους που αντιμετώπισε μικροπροβλήματα εγκατέλειψε τελικά
από μετάδοση, ενώ τον ακολούθησε αργότερα και ο Μάκινεν από κινητήρα.
Μπορούμε να πούμε όμως ότι κάθε άλλο παρά άδικα η νίκη πήγε στο Κλειώ του
Μασέδο, ο οποίος «οδήγησε» σε όλη τη διάρκεια του αγώνα ξεσηκώνοντας τους
θεατές.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που η πρώτη θέση της ομάδας N άλλαξε «κάτοχο». O
Σουλαγιέμ με το Φορντ Έσκορτ ήταν πολύ καλός στην άσφαλτο και μέχρι να
εγκαταλείψει από κινητήρα ήταν πρώτος. H πρωτοπορεία στη συνέχεια πέρασε
στον Ρεκάλντε με το Μιτσουμπίσι Λάνσερ, αλλά ο Αργεντίνος δεν ολοκλήρωσε,
αφού μία έξοδος από το δρόμο τον ανάγκασε να εγκαταλείψει. Ακολούθησε ο
τοπικός Κουτίνιο με Έσκορτ που εγκατέλειψε κι αυτός από μετάδοση.
Φυσιολογικά, ήρθε λοιπόν η σειρά του τέταρτου που δεν ήταν άλλος από τον
Ισπανό Πούρας με Φορντ Έσκορτ (φωτό) που εκμεταλλευόμενος και τα προβλήματα
της Χολντεριέντ με το Μιτσουμπίσι, κέρδισε τη νορμάλ κατηγορία, χωρίς να
εντυπωσιάσει.
ο Κόλιν Μακρέι σχολιάζει...
ΓΙΑ AKOMH MIA ΦΟΡΑ, ΑΤΥΧΟΣ
Το φετινό ράλλυ Πορτογαλίας δε νομίζω ότι είχε κάποια ιδιαίτερη δυσκολία.
Βέβαια όπως και πέρυσι το κυρίως πρόβλημα για μένα ήταν η μικρή μου
εμπειρία στις ασφάλτινες ειδικές διαδρομές. Εάν κάνεις και το παραμικρό
λάθος, τότε όχι μόνο δε μένεις πάνω στο δρόμο, αλλά σίγουρα είναι πολύ
πιθανό να δημιουργήσεις κάποιο ατύχημα στους παρευρισκομένους θεατές. Στις
χωμάτινες ε.δ. τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα, ο κόσμος ήταν πιο
πειθαρχημένος φέτος και εκεί μπορούσες να διορθώσεις ακόμα και την οδηγική
υπερβολή.
Φέτος ήταν η δεύτερη φορά που συμμετείχα στο ράλλυ Πορτογαλίας και το
χειρότερο οδόστρωμα σε μερικές χωμάτινες ε.δ. μας ανάγκασε να αλλάξουμε τις
περσινές μας σημειώσεις. Αξίζει να πούμε ότι η παρουσία χιονιού στο βορρά
μας δημιούργησε κάποια προβλήματα στις δοκιμές, αφού ως γνωστόν ο αγώνας
εξελίσσεται σχεδόν σε όλη τη χώρα. Ευτυχώς κατά τη διάρκεια του αγώνα
είχαμε ανοιξιάτικες καιρικές συνθήκες, κάτι που διευκόλυνε τη δουλειά όλων
μας και ιδιαίτερα των μηχανικών μας.
Το καλύτερο όμως νέο για όλους εμάς στη Σουμπαρού ήταν η ύπαρξη, επιτέλους,
του ελαστικού της Πιρέλι με τον αφρό («mousse»), αφού μας βοήθησε να
οδηγούμε χωρίς άγχος, ιδιαίτερα στις κλειστές στροφές με κακό οδόστρωμα. Το
μόνο μας πρόβλημα στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ότι η Πιρέλι δεν έχει
κατασκευάσει τέτοιο τύπο ελαστικού για την άσφαλτο, αλλά ελπίζω ότι αυτό θα
γίνει σύντομα.
Προσωπικά δεν πρόλαβα να κάνω αρκετές δοκιμές με το νέο λάστιχο και έτσι
αναγκάστηκα να προσαρμοστώ στις νέες οδηγικές απαιτήσεις κατά τη διάρκεια
του αγώνα.
Αν όμως είχαμε κάποια σημαντική πρόοδο με το λάστιχο «αφρού» της Πιρέλι,
δεν είχαμε κάποια σημαντική εξέλιξη με το ημιαυτόματο σύστημα μετάδοσης του
Ιμπρέζα. Βέβαια και τα δύο αυτοκίνητα ήταν εφοδιασμένα με τα πλήκτρα στο
τιμόνι, αλλά αλλάζαμε ταχύτητες με τον τρόπο αυτό μόνο μερικές φορές στις
απλές διαδρομές. Δεν σας κρύβω ότι αντιμετωπίζουμε ακόμη κάποιο πρόβλημα
όχι μόνο στην προσαρμογή του συστήματος, αλλά αρκετές φορές δεν θυμόμαστε
τι ταχύτητα έχουμε επιλέξει πριν την αλλαγή. H μόνη ίσως λύση είναι να
αποφασιστεί να χρησιμοποιούμε αποκλειστικά το ημιαυτόματο σύστημα.
Στην Πορτογαλία, για να ξαναγυρίσω στον αγώνα, ευχαριστιέται κανείς να
κάνει δοκιμές. Είναι τόσο συμπαθής ο κόσμος, που συνεχώς βρίσκεσαι σε ένα
φιλικό περιβάλλον. Όπου κι αν πηγαίναμε, μας καλωσόριζαν ευδιάθετοι
πολίτες, που σημειωτέον οι περισσότεροι μας γνώριζαν. Δεν χρειάζεται και
πολύ για να καταλάβεις ότι το ράλλυ είναι μέρος της ζωής τους. Το
αποκορύφωμα των εκδηλώσεων ήταν το πάρτι που έκαναν προς τιμή της Κριστίνα
Τέρνερ, συνοδηγού της Χολντεριέντ, επ? ευκαιρία των γενεθλίων της στο
Αργκανίλ... Ευνόητο βέβαια είναι ότι προτιμώ να δουλεύω σε τέτοιο
περιβάλλον, από το αντίστοιχο των αυστηρών υπαλλήλων της δασικής υπηρεσίας
στην Αγγλία.
Φέτος όλοι οι κορυφαίοι οδηγοί των ομάδων οδήγησαν οριακά σχεδόν όλες τις
ημέρες του αγώνα. Εμείς, χρησιμοποιώντας και το νέο σύστημα ψύξης του
κινητήρα με νερό, κάναμε καλύτερους χρόνους απ? ό,τι πέρυσι με το Λέγκασι,
αλλά πιστεύω ότι χρειαζόμασταν ακόμα περισσότερη δύναμη. Μετά το τέλος των
ασφάλτινων ειδικών διαδρομών, βρεθήκαμε όγδοοι και την επόμενη ξεκινήσαμε
επίθεση για τη βελτίωση της θέσης μας. Τα «αφρώδη» λάστιχα της Πιρέλι
δούλεψαν περίφημα και κάναμε μαζί με τον Κάρλος πρώτους χρόνους. Όμως για
δεύτερη φορά φέτος με «συνάντησε» η ατυχία. Μία φωτιά που προκλήθηκε στο
χώρο του κινητήρα από διαρροή υγρών του υδραυλικού τιμονιού μας ανάγκασε σε
εγκατάλειψη. Παρόμοιο πρόβλημα αντιμετώπισε και ο Σάινθ αλλά ήταν τυχερός,
αφού ήταν κοντά σε σέρβις. Όπως θα γνωρίζετε ο «ομόσταυλός» μου τερμάτισε
τελικά στην τέταρτη θέση της γενικής κατάταξης και όλοι μας βρισκόμαστε
τώρα στην Κορσική για δοκιμές εξέλιξης του Σουμπαρού Ιμπρέζα. Ευτυχώς που
πρόλαβα να «πεταχθώ» μέχρι το σπίτι μου στη Σκωτία και να μιλήσω για λίγο
με τον αδελφό μου Αλιστερ που σε λίγο ξεκινάει το δικό του πρόγραμμα με την
ομάδα της Νισάν στην κατηγορία F2.
Τη στιγμή αυτή δεν είμαι σίγουρος ότι η κατηγορία αυτή αποτελεί την
καλύτερη λύση για το μέλλον των αγώνων ραλλύ, αν και έχει φέρει νέους
κατασκευαστές στο χώρο._Κ.ΜΡ.
«Προσωπικά προβλήματα αντιμετώπισε ο Κάρλος Σάινθ κατα τη διάρκεια των
δοκιμών στο ράλλυ Πορτογαλίας, αλλά αυτά δεν τον ενόχλησαν να δουλέψει
σκληρά και να βοηθήσει όλη την ομάδα. H συνέχεια για όλους μας θα είναι
σίγουρα καλύτερη. Το Ιμπρέζα έχει μεγάλες δυνατότητες και ο Σάινθ είναι
σπουδαίος εξελιχτής».