Kακά τα ψέματα
ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ TA ΡΑΛΛΥΤΡΕΛΑΘΗΚΑΝ ΣΤΗ FIA! Διαβάσατε τους νέους κανονισμούς για το Παγκόσμιο
Πρωτάθλημα Ράλλυ; Εξοντωτικοί για το θεσμό, επικίνδυνοι για τους οδηγούς.
Ουδείς ανάμεσά τους συμφωνεί. Αρρωστημένα μυαλά και συμφέροντα μεμονωμένων
κατασκευαστών δημιούργησαν αυτό το εξάμβλωμα. «Λένε» πως θα μειώσουν το
κόστος, τις ταχύτητες (για λόγους ασφαλείας) και θα αυξήσουν το θέαμα και
το συναγωνισμό. Αν είναι δυνατόν. Πώς θα μειωθεί το κόστος, όταν, στο παρά
πέντε, όλοι πρέπει να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά ώστε να προσαρμόσουν
τους κινητήρες τους στους νέους κανονισμούς, ενώ οι κατασκευαστές ελαστικών
πρέπει να φτιάξουν λάστιχα από πέτρα που την ίδια ώρα θα «κρατούν» τα
αυτοκίνητα στο δρόμο; Δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Φαντάζεστε τι θα γίνει
στο Μόντε όπου στην ίδια ειδική διαδρομή βρίσκεις από χιόνι-πάγο μέχρι
στεγνό οδόστρωμα; Σε σύνολο δύο-τριών ε.δ. με τις καιρικές συνθήκες να
εναλλάσσονται πώς είναι δυνατόν να ανταπεξέλθεις με τα ίδια λάστιχα και
μάλιστα χωρίς πλοηγούς; Τα «θηρία» θα κατεβαίνουν στο Μπιρζέ με λάστιχα
βροχής, ενώ το χιόνι θα ξεπερνάει τους 50 πόντους. Συγχαρητήρια κ. Μόσλι...
Ίσως έτσι φέρετε κόσμο στη F1, στο χώρο που επίσης καταστρέψατε. Κατά τ?
άλλα, οι ελευθερίες στην κατηγορία F2 σε συνδυασμό με τους περιορισμούς στα
αυτοκίνητα με «τούρμπο» και κίνηση παντού θα κλείσουν την ψαλίδα και θα
αυξηθεί ο συναγωνισμός. Ψυχραιμία, πώς θα γίνει «αυτό»; Ακόμη και με
300-320 ίππους τα σημερινά αυτοκίνητα δεν παίζονται ούτε από το νέο
πανάκριβο Κλειώ του παμπόνηρου κ. Λαντόν. Ίσως στην Κορσική, κάτω από
ειδικές συνθήκες και με δεμένο το ένα χέρι των Ντελεκούρ, Σάινθ, Οριόλ
κ.λπ., καταφέρουν ο κ. Ρανιοτί και οι «βοηθοί» του να κερδίσουν ειδικές
διαδρομές. Τίποτα περισσότερο και θα το θυμηθείτε, 8 μήνες περνούν γρήγορα.
Μακάρι να γίνουν διορθωτικές κινήσεις και να ληφθούν υπόψη οι
ιδιαιτερότητες κάθε αγώνα, αν και δεν αισιοδοξούμε. H πολιτική θα παίξει
πάλι το ρόλο της και τα παζάρια θα επισκιάσουν τους χρόνους στις ε.δ. Οι
διορθώσεις πρέπει να συμπεριλάβουν και το Ράλλυ Ακρόπολις. Αδύνατον να
γίνουν δοκιμές «κομβόι» στην Ελλάδα όπου η σκόνη σκεπάζει τα πάντα.
Αντίστοιχα έχουμε τις αμφιβολίες μας κατά πόσο μπορεί να σχεδιαστεί Ράλλυ
Ακρόπολις με «μπούκλες» ειδικών διαδρομών. Στην Ελλάδα, συνήθως οι ειδικές
διαδρομές δημιουργούν άξονα, και σε ελάχιστες περιπτώσεις υπάρχει
δυνατότητα 2-3 ε.δ. συνολικού μήκους 50-60 χιλ. να δημιουργούν μικρό κύκλο
όπου οι επισκευές θα γίνονται στην αρχή και στο τέλος.
Όταν όμως πρέπει να πιέσεις για να παραμείνεις στο θεσμό, πώς και πόσο να
πιέσεις για ειδική μεταχείριση, όπως τη διεκδικούν το Μόντε, η Κορσική και
άλλοι αγώνες; Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους διαφωνούντες αλλά και από
τους υποστηρικτές των νέων κανονισμών, ουδείς αναφέρεται στο Ράλλυ
Ακρόπολις. Ίσως η μη προσμέτρηση στον ανώτατο θεσμό μας κάνει καλό τον
επόμενο χρόνο. Θα προσπαθήσουμε να στήσουμε αγώνα με τις νέες προδιαγραφές,
ώστε να είμαστε έτοιμοι για την επιστροφή το 1996. Κανένας οδηγός ή
κατασκευαστής δε θα θέλει να έλθει σ? έναν αγώνα όπου άξονες κακών ε.δ.
(από τη Διποταμιά μέχρι και τα Κρυονέρια ή από τα Κρυονέρια μέχρι και το
Διακόπι κ.λπ.), θα εξελίσσονται χωρίς τη δυνατότητα επισκευών. O αγώνας θα
εξελιχθεί σε ρώσικη ρουλέτα και η απάντηση «να πάνε πιο σιγά» μόνο από
άσχετους ή συμπλεγματικούς καρεκλοκένταυρους μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
Στα πλαίσια της εξόντωσης του χώρου, εντάσσεται κατά τη γνώμη μας και η
κατάργηση της τετρακίνησης. Αν ξεπεράσουμε το «ποιος ζει και ποιος πεθαίνει
μέχρι τότε», σε συνδυασμό με το ότι η FIA συχνά αλλάζει αποφάσεις μετά από
πιέσεις, η καθιέρωση αυτοκινήτων με την κίνηση στους δύο τροχούς μόνο κακό
θα κάνει. Καταρχήν μην κάνετε όνειρα για ατελείωτα ντριφτ, αφού ουδείς θα
κατασκευάσει αυτοκίνητο με την κίνηση μόνο πίσω, ενώ οι παραδοσιακοί BMW
και Μερτσέντες ουδόλως ενδιαφέρονται για το χώρο. Ίσως η BMW που λόγω
κανονισμών περνάει μαύρες ώρες στις πίστες με την 318i, ενδιαφέρεται για
ιδιώτες πελάτες της, αλλά τίποτα περισσότερο. Στο Βέλγιο δεν ενθαρρύνουν τη
συμμετοχή σε Ράλλυ γιατί οι φωτογραφίες με τις BMW τοποθετημένες
υπερστροφικά διώχνουν πελάτες...
Θα «πήξουμε» σε προσθιοκίνητα με νέους ταλαντούχους στο πηδάλιο που θα
προσπαθούν να νικήσουν την κακή ελκτική πρόσφυση και την υποστροφή με κάθε
τρόπο. Δε θα λείψουν οι τεχνολογικές εξελίξεις αλλά το θέαμα θα πεθάνει,
ενώ την ίδια ώρα τα αυτοκίνητα θα είναι 2-3?? στο χιλιόμετρο πιο αργά από
ό,τι παρακολουθήσατε στο φετινό Ακρόπολις. Αντίστοιχα τα δισ. για την
εξέλιξη των σημερινών γκρουπ A πάνε χαμένα ενώ κατασκευαστές που έχουν
επενδύσει γενικότερα στην τετρακίνηση (Σουμπαρού, Αουντι) θα αισθανθούν
διπλή απογοήτευση άμεσα συνδεδεμένη με την πλήρη αποχώρησή τους από τη
σκηνή. Απογοήτευση θα αισθανθούν και οι ιδιώτες, αφού η δυνατότητα
επιβίωσής τους στο χώρο περιορίζεται. Οι επαγγελματίες οδηγοί από την
πλευρά τους ουρλιάζουν και σκέφτονται να οργανωθούν. Σημαιοφόρος ο Κάρλος
Σάινθ, δίπλα του ο Ντιντιέ Οριόλ, ενώ ο Κάνκουνεν απλά δηλώνει πως «δεν
υπάρχει πρόβλημα, επιστρέφω στη φάρμα μου»...
Σε πρόσφατη συνάντησή μας ο Αρμιν Σβαρτς που δεν έκρυψε την ικανοποίησή του
για τη σχεδίαση του φετινού P.A. (έδειξε στεναχωρημένος από τη μη
προσμέτρηση του αγώνα στο ΠΠΡ του ?95), ήταν φανερά απογοητευμένος για το
μέλλον των Ράλλυ, ενώ φάνηκε επιφυλακτικός για τη δυνατότητα οργάνωσης των
οδηγών «αφού τα συμφέροντα είναι διαφορετικά».
Τα διαφορετικά συμφέροντα, αλλά και όχι μόνο ίσως πλήξουν και τους
ελληνικούς αγώνες. Σκεπτόμαστε τι θα προκύψει αν γίνουν προσπάθειες
ερμηνείας και προσαρμογής των νέων κανονισμών στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα
και ανησυχούμε...
Τουλάχιστον ό,τι αποφασιστεί να γίνει γρήγορα, ώστε να μην επέλθει
κομφούζιο. Οι καιροί είναι δύσκολοι και η άνοιξη περνάει γρήγορα, αν δε
δημιουργήσεις υποδομή και δεν οργανωθείς_ H έλλειψη υποδομής, σε επίπεδο
οδηγών, φάνηκε και στο Ράλλυ Ακρόπολις ίσως ένα από τα χειρότερα της
νεότερης ιστορίας για τους έλληνες οδηγούς αγώνων.
Θύμιζε το 1990 όπου σερνόμαστε οικογενειακώς μέσα στη σκόνη χωρίς να
διεκδικούμε ούτε ένα κύπελλο από ξένους μεσαίας κατηγορίας.
Κρίμα που κανείς ειδικός δεν το επισήμανε. H αποτυχία στις «πανελλήνιες
εξετάσεις» ξεπερνάει ακόμη και το «κάζο» της εθνικής ποδοσφαίρου στο
Μουντιάλ. O Στέλιος Μανωλάς και η συντροφιά του έπαιξαν εκτός έδρας σ? ένα
θεσμό που διαλύει το νευρικό σύστημα κάθε πρωτάρη.
Εμείς, πέραν του ότι απέχουμε σε οικονομικά μεγέθη από τους χειριστές της
«στρογγυλής θεάς» ξέρουμε (;) καλά το γήπεδο, αλλά πλειοψηφικά υστερούμε σε
εξοπλισμό. H μειοψηφία όμως που διαθέτει σύγχρονο οπλοστάσιο τι κατάφερε;
Γράφτηκαν πολλά περί γκίνιας... Αν ψάχνεις για δικαιολογίες υπάρχουν
πολλές. Αν θέλεις να είσαι ρεαλιστής και ειλικρινής, τότε ξέρεις πολύ καλά
ότι πέρα από εξαιρέσεις την τύχη του στο χώρο ο καθένας τη φτιάχνει μόνος
του.
Στην περιγραφή του αγώνα τον περασμένο μήνα γράψαμε ότι ο νεαρός Βωβός ήταν
ο μόνος που στάθηκε όρθιος. Δε συμπληρώσαμε όμως, και καλά κάναμε, τιμώντας
τον πρώτο Έλληνα όπως αρμόζει σε μία αντικειμενική περιγραφή, τη φράση:
«τηρουμένων των αναλογιών και της εμπειρίας του». Το μέγεθος της επίδοσής
του θα φανεί τον επόμενο χρόνο, οπότε και ο ίδιος, θα ξέρει καλύτερα αν ο
αγώνας είναι δύσκολος ή παιχνίδι όπως τον χαρακτήρισε. Τι έγινε όμως από
εκεί και πέρα;
Χάος. Να χρησιμοποιήσουμε σαν παράδειγμα την σε πρώτο πρόσωπο επίδοση, όπου
ίσως αντικατοπτρίζεται και η γενικότερη εικόνα.
Από την πρώτη ε.δ. όλα έδειχναν δύσκολα. Αδύνατο «να βγει μία μπαλιά» της
προκοπής. Τα χαλίκια έπαιρναν τις διαστάσεις βράχων και τα συνήθη
νεροφαγώματα έδειχναν χαντάκια αγώνα 4x4. Θεωρητικά αλλά και πρακτικά το
Σάνι ισοπεδώνει κάθε τι που προβληματίζει κατασκευές της κατηγορίας N ή
αυτοκίνητα ιδιωτών. Πού κουράγιο όμως, ώστε το δεξί πόδι να βρίσκεται
καθηλωμένο στο πάτωμα και το δεξί χέρι σε συνεχή επαφή με τον
επιλογέα-θαύμα; Πολλοί πιστεύουν ότι όντας άτυχοι στο Ελευθεροχώρι καλά τα
καταφέραμε. Αν είναι δυνατόν. «Βγήκαμε» όπως ο χειρότερος πρωτάρης, ενώ
ξέραμε ότι τα λάστιχα δεν ακολουθούν τα τελευταία 6 χιλ. και στη συνέχεια
την επομένη παραδοθήκαμε στην τύχη μας και στη νοοτροπία του τερματισμού
και της περισυλλογής βαθμών με κάθε τρόπο. Καμία προσπάθεια επίθεσης και
ρίσκου μέσα στη σκόνη, ηττοπάθεια και αμυντική τακτική. Όταν επιτέλους
είδαμε φως, οι χρόνοι μας ήταν μόλις καλύτεροι από τους αντίστοιχους των
Σκόντα. Αρκούσε να κερδίζουμε 1?? στο χιλ. από τους Τσέχους ώστε να
εξασφαλίσουμε τη νίκη στην F2 και να δικαιολογήσουμε την ύπαρξή μας στο
κορυφαίο μπάκετ των ελληνικών αγώνων. Αναλύοντας βρίσκεις δικαιολογίες για
τη μία ή την άλλη ε.δ., αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις όπου τίθενται
ανελέητα ερωτήματα. Όλα δούλευαν τέλεια στα ανηφορικά Καραβίδια, αλλά
κάναμε μόλις 1?? καλύτερα από τον Τρίνερ!
O λόγος; H μη δυνατότητα άμεσης προσαρμογής στη νέα τεχνική που απαιτούσε
το αυτοκίνητο. Σπαζοκεφαλιά η γρήγορη μετακίνηση με το νέο αυτοκίνητο.
Αδύνατον το αριστερό πόδι να συνεργαστεί σωστά με το πεντάλ του φρένου.
Αδύνατον να μην αλλάζουν γρήγορα οι ταχύτητες ώστε ο κινητήρας να
διατηρείται στις υψηλές στροφές. Ελαστικός χαμηλά, αλλά πρέπει να μείνεις
ψηλά για να κάνεις χρόνους. Πρέπει να περάσεις με μία και δύο ταχύτητες
παραπάνω σε κάθε στροφή ώστε να είσαι συναγωνίσιμος. Δύσκολα πράγματα, αν
και κάποτε ήταν παιχνίδι. Οι κακές συνήθειες μετά την τριετία του γκρουπ N
δεν ξεπεράστηκαν. Από το RS και τη Σίλβια περάσαμε εύκολα στο Μίκρα και στο
Σάνι GTi-R. Με το GTi-F2 όλα δείχνουν βουνό. O Μάκινεν ή όποιος άλλος
αντίστοιχος θα έμπαινε μέσα στη σκόνη του Μύριαμ, θα γύριζε ανάποδα τα
τραπέζια των κριτών που ίσως έδιναν τρίλεπτο και όχι μόνο δίλεπτο, θα
«ισοπέδωνε» τον 57χρονο «αντίπαλο» μέχρι τη Μακρακώμη και θα έφτανε σε
απόσταση βολής τα Σκόντα το βράδυ στα Καμμένα Βούρλα. Την επομένη θα
εξασφάλιζε τη νίκη και βέβαια, αν εγκατέλειπε κανένα πρόβλημα για το μέλλον
του και την καριέρα του. Με την τακτική του θα δικαίωνε και τον καλό φίλο
Ντέιβ Γουίτοκ επικεφαλής της Νισάν Ευρώπης που θεωρεί το Σάνι 8?? στο
χιλιόμετρο ταχύτερο των Σκόντα. H θεωρία δεν είναι ρεαλιστική αλλά «πονάει»
και μακάρι στους επόμενους αγώνες να βρεθεί ο ρυθμός, να υπάρξει η
απαραίτητη εξοικείωση υπό πίεση ή εκ του ασφαλούς και τον επόμενο χρόνο να
υπάρξει η δυνατότητα ώστε να κλείσει το χάσμα.
Μέχρι τότε, εν όψει Ράλλυ ΕΛΠΑ ανηφορήστε στη Θεσσαλονίκη παρόλη τη ζέστη.
Σας χρειαζόμαστε για χίλιους διαφορετικούς λόγους._
Στράτης Χατζηπαναγιώτου