Γερμανικό/Βρετανικό Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού
ΑΠΟΣΤΟΛΗΓΕΡΜΑΝΙΚΟ/ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
ALFA ROMEO: TA ΠΗΡΑΝ ΟΛΑ KAI ΕΦΥΓΑΝ...
Μόνο «ουρά» από 155 έβλεπαν οι αντίπαλοι της Alfa Romeo στο BTCC και στο
DTM. Απίστευτο και όμως αληθινό. Την Κυριακή 26 Ιουνίου τα ιταλικά
τετράθυρα κέρδισαν δις τόσο στο Μπραντς-Χατς διά χειρός Ταρκουίνι και
Σιμόνι, όσο και στο Νόρισριγκ με τους Λαρίνι, Νίλσεν. Στο δρόμο τους
βρέθηκαν κορυφαίοι συνδυασμοί που όμως αποδείχθηκαν λίγοι και υποκλίθηκαν.
Οι φοβεροί Ράντισιτς, Ράους, Μπέιλι, Φαν Ντε Πουλ κ.λπ ήταν στην Αγγλία στα
πηδάλια των Μοντέο, Πριμέρα, Καρίνα, 405, Καβαλιέρ κ.λπ, ενώ «απέναντι» 6
άσσοι οδηγούσαν τις πανίσχυρες Μερτσέντες και ο Κέκε Ρόσμπεργκ το υπέροχο
Καλίμπρα. Κανένα πρόβλημα όμως για τους Ιταλούς που με την παρουσία τους
έδωσαν άλλες διαστάσεις σε όλα τα επίπεδα και στους δύο θεσμούς.
Με την ευκαιρία, σημειώστε: 60.000 «πιστοί» στο «Μπραντς» και 130.000 στο
αυτοσχέδιο αυτοκινητοδρόμιο λίγα μέτρα από το κέντρο της Νιρεμβέργης.
Βρετανοί και Γερμανοί «πληγώθηκαν» από το «φουλ της Αλφα»; Λάθος.
Τουλάχιστον στη Γερμανία πανηγύρισαν έξαλλα, αφού σε όλες τις περιπτώσεις ο
συναγωνισμός ήταν σκληρός.
Κείμενα: Σ. Χατζηπαναγιώτου, Σ. Κάγκας
φωτογραφίες: A. Batchio, 4T (DTM), Nissan Motorsports Press Office (BTCC)
ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ (DTM)
9ος, 10ος γύρος
DTM ?ΒΕR ALLES...
«Πάνω από όλους», το γερμανικό πρωτάθλημα αυτοκινήτων τουρισμού, γνωστό σαν
DTM.
Οι δύο κατασκευαστές-μονομάχοι έγιναν τρεις, ενώ ο συναγωνισμός αύξησε τις
συμμετοχές και το επίπεδο του θεσμού. Τα αυτοκίνητα είναι ταχύτερα και πιο
προηγμένα από τα πρωτότυπα του γκρουπ C και οι θεατές παρακολουθούν έναν
«καθαρό θέσμό» όπου οι «πολιτικές» υφίστανται, αλλά δεν αποτελούν
αυτοσκοπό.
Προσκεκλημένοι της Αλφα Ρομέο, επισκεφτήκαμε για δεύτερη συνεχή χρονιά το
Νόρισριγκ και μείναμε... άφωνοι.
Τι έχει αλλάξει; O Στράτης Χατζηπαναγιώτου διευκρινίζει....
«ΣΗΜΕΡΑ TO DTM είναι ο κορυφαίος θεσμός των αγώνων αυτοκινήτου». O
συνομιλητής μας, ο 50χρονος Ιταλός φωτογράφος Σάντρο Μπάτσιο, 30 και πλέον
χρόνια «προσωπικός φωτογράφος» της Αλφα, έχει τους λόγους του ώστε να είναι
απόλυτος και την εμπειρία ώστε να μην χωρούν αντιρήσεις.
«Το DTM, τα έχει όλα. Συγκλονιστικά αυτοκίνητα με τεχνολογία που δεν
αφήνουν να εφαρμοστεί στη F1, κορυφαίους κατασκευαστές με αντίστοιχους
οικονομικούς προϋπολογισμούς που προσφέρουν αυτοκίνητα πολύ κοντά σε
επιδόσεις, κορυφαίους οδηγούς που δεν έχουν «ψηλά τη μύτη» είτε γιατί το
έχουν πάρει απόφαση ότι «εδώ θα κλείσουν», είτε γιατί θέλουν να δείξουν
καλή διαγωγή ώστε να ανέβουν, δεκάδες χιλιάδες θεατές και οργανωτές χωρίς
συμπλέγματα που αντιμετωπίζουν το ίδιο τα εγχώρια προϊόντα (Μερτσέντες,
Όπελ) με τους επισκέπτες (Αλφα Ρομέο). H ατμόσφαιρα είναι φανταστική, οι
αγώνες προβάλλονται υποδειγματικά σε όλη την Ευρώπη και τι άλλο να
ζητήσεις, σε αγώνες αυτοκινήτου;»
Πράγματι ο συνομιλητής μας έχει δίκιο.
Σήμερα η F1 πιο φτωχή από ποτέ, δεν μπορεί να πείσει για ανθόσπαρτο βίο,
ενώ στη FIA «έχουν δει ανάποδα» τα Ράλλυ και βάλθηκαν να τα εξοντώσουν.
Στις πίστες, πέρα από εθνικούς αγώνες με πρωτότυπες κατασκευές (παλιά
αυτοκίνητα με μηχανικά μέρη από άλλες κατασκευές, συνδυασμοί απαγορευμένοι
στη χώρα μας) επικρατεί κομφούζιο. Αδύνατον να συνυπάρξουν πρωτότυπα με GT
(όπως φέτος στο Λε Μαν) και οι σοβαροί κατασκευαστές δειλιάζουν για την
πλήρη εμπλοκή τους στην κατηγορία Μεγάλου Τουρισμού, όπου το ερώτημα
παραμένει. Αγώνες αντοχής ή σπριντ; Τέτοια ερωτήματα δεν τίθενται στο DTM
και στα εθνικά πρωταθλήματα τουρισμού, όπου ο συναγωνισμός είναι έντονος
ανάμεσα σε πολλούς κατασκευαστές με αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν δίλιτρους
ατμοσφαιρικούς κινητήρες, ενώ η κίνηση μεταδίδεται ελεύθερα, μπροστά, πίσω
ή παντού. «Φόρμουλα» ιδανική και για τα Ράλλυ, αλλά πού να βρεθεί ο
θαρραλέος ώστε να τη θεσπίσει;
H διαφορά ανάμεσα στο DTM και στα πρωταθλήματα τύπου BTCC εντοπίζεται στην
τεχνολογία και στην προσέλευση των θεατών (μόνο οι Βρετανοί μπορούν να
παρακολουθήσουν τη γερμανική προσέλευση, στην Ιταλία αδιαφορούν, ενώ στη
Γαλλία και στην Ισπανία δεν ξεπερνούν τα λογικά πλαίσια).
Ουδεμία σχέση ανάμεσα στην Αλφα του Λαρίνι και σε αυτή των Ταρκουίνι,
Ταμπουρίνι. Τα «γερμανικά» είναι τύπου F1 ενώ τα «άλλα», είναι καλά γκρουπ
A. Το κόστος βέβαια είναι μικρότερο και ο συναγωνισμός, σε επίπεδο ομάδων
και κατατασκευαστών πιο έντονος, αφού οι μικρότεροι προϋπολογισμοί
επιτρέπουν τη συμμετοχή πολλών και καλών ημιεργοστασιακών ομάδων.
O συναγωνισμός δεν λείπει στο DTM και μάλιστα εξελίσσεται ανάμεσα σε
ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ με επίσημη και πολύ σοβαρή συμμετοχή. Αυτό που λείπει από το DTM
σε σχέση με το BTCC και τα αντίστοιχα πρωταθλήματα είναι η... γκρίνια. Τα
«σου είπα, μου είπες, του είπε» κυριαρχούν στη βρετανική σκηνή και
συνδυάζονται μονίμως με «καταγγελίες» για την εγκυρότητα του ενός ή του
άλλου μοντέλου. Οι βρετανοί δεν μπορούν να χωνέψουν ότι δύο Ιταλιάνοι, οι
Ταρκουίνι, Σιμόνι, με δύο «Φίατ Τέμπρα- 155» έρχονται από το Μιλάνο «κάθε
15» τα παίρνουν όλα και φεύγουν. Στη Φορντ κλαίνε, γκρινιάζουν, παρασύρουν
τους φλεγματικούς της RAC και επέρχεται το χάος.
Όμως μπήκαμε σε άλλα χωράφια. O Σπύρος Κάγκας ήταν στο Μπραντς-Χατς και
διαβάστε σε άλλες σελίδες γιατί οι ενωμένες ευρωπαϊκές και ιαπωνικές
δυνάμεις «δεν μπορούν» σε σχέση με τα σεντάν του Τζόρτζιο Πιάντα και της
συντροφιάς του.
ΣΤΟ ΝΟΡΙΣΡΙΝΓΚ_
Σε μια πίστα που μέχρι χθες ευνοούσε σαφώς τις τετρακίνητες Αλφα. Σήμερα
όμως κίνηση παντού διαθέτουν και τα πανέμορφα Καλίμπρα, ενώ οι καλές
Μερτσέντες, αυτές με το αμάξωμα της σειράς C πέρα από εντυπωσιακή αναλογία
κιλών/ίππο διαθέτουν σύστημα που ελέγχει την ελκτική πρόσφυση των τροχών.
Δεν είναι το ίδιο αξιόπιστο από το πρωί μέχρι το βράδυ (από την εκκίνηση
του πρώτου αγώνα μέχρι τον τερματισμό του δεύτερου), αλλά όσο δουλεύει
εξισορροπεί περίφημα το παραπάνω διαφορικό που διαθέτει ο συναγωνισμός. H
διαδρομή δεν προσφέρεται για υψηλή τέχνη και αντιλαμβάνεστε ότι το παιχνίδι
ευθεία-φουρκέτα, γρήγορο S, ευθεία-φουρκέτα και πάμε για μία από τα ίδια
είναι ανοικτό σε όλους.
Για να είμαστε ακριβείς, σε όσους διαθέτουν και δυνατά χέρια-στομάχι, γιατί
δεν παύει να είναι εξουθενωτικό με τα αλλεπάληλα σταμάτα-ξεκίνα. Στην Αλφα
γνωρίζουν καλά ότι, στους τελευταίους αγώνες, έχασαν έδαφος και δούλεψαν
σκληρά σε μία σειρά τεχνολογικών εξελίξεων. Όσες συνδέονται με τον κινητήρα
φάνηκαν από την πρώτη στιγμή, όσες με επεμβάσεις στην αεροδυναμική θα
φανούν στις επόμενες ημέρες σε διαδρομές με αργές και γρήγορες καμπές. Μαζί
με τους συνεργάτες του κ. Πιάντα δούλεψαν σκληρά και οι τεχνικοί της Μισλέν
που κάποια στιγμή φάνηκε να χάνουν το σωστό δρόμο έχοντας να προμηθεύσουν
με υλικό τις Αλφα, αλλά και τις Μερτσέντες του Ζάκσπιντ. Τις κίτρινες,
αυτές των Βαν Όμεν και Τιμ, τα σεντάν που πλήγωσαν τους Ιταλούς μέσα στο
Μουτζέλο. Αγώνας επίδειξη ήταν, αλλά δεν παύει να ήταν αγώνας με νικητές
και ηττημένους.
Στην Αλφα ξέρουν να αντιδρούν και έπεσε πολύ ξενύχτι ώστε οι 155 των κύριων
και... βοηθητικών δυνάμεων να είναι έτοιμες για τον αγώνα της Νιρεμβέργης.
O Νανίνι με αυτοκίνητο βαρύτερο κατά 50 κιλά λόγω τεσσάρων νικών (και οι
κανονισμοί φροντίζουν για το θέαμα), ήλπιζε στη συγκομιδή βαθμών, ενώ η
νίκη ήταν στόχος του Νικόλα Λαρίνι. Στις δοκιμές Μερτσέντες και Όπελ
έδειξαν ότι καλά κρατούν, αλλά οι δύο αγώνες ήταν υπόθεση του Νικόλα
Λαρίνι.
Και τι δεν έκανε αυτός ο τύπος. Αντιπαθής στο περιθώριο των αγώνων σε σχέση
με τον Νανίνι (ο Αλεσάντρο δεν έχει να αποδείξει τίποτα και διασκεδάζει
αφάνταστα) αλλά ταχύτατος στο τιμόνι της 155. Βάζει το κεφάλι κάτω και
αντιμετωπίζει το συναγωνισμό όπως τα παιδιά τα «σκληρά καλά βρασμένα αυγά».
Προσπερνά από παντού και με κάθε τρόπο και μετά τη μέση του αγώνα όντας
πρώτος, απλά προστατεύει τον κινητήρα του ώστε να είναι υγιέστατος για τη
συνέχεια-για τη δεύτερη αναμέτρηση.
Στο Νόρισρινγκ ξεκίνησε από τη δεύτερη σειρά, βρέθηκε κάπου ανάμεσα σε
πολλούς στην πρώτη στροφή, αλλά 6-8 γύροι αρκούσαν ώστε να φτάσει στην
κορυφή και να κερδίσει.
Πρώτος στην αφετηρία για τη δεύτερη αναμέτρηση προδόθηκε από τα ηλεκτρονικά
της Αλφα και αναγκάστηκε να ξεκινήσει από τα πιτς τελευταίος. Νέο σόου του
Ιταλού και από την ουρά στην κορυφή περνώντας ανάμεσα από κυρίους όπως ο
Σνάιντερ, ο Νανίνι, (με το εφεδρικό αυτοκίνητο), ο Λούντβιχ, ο Νίλσεν, ο
Ντάνερ, ο Ας, ο Τιμ, ο Ρόιτερ κ.λπ. O Κέκε Ρόσμπεργκ γλίτωσε το σοκ να δει
τους καθρέπτες του γεμάτους με την κόκκινη Αλφα με το νούμερο 1 αφού δεν
ξεκίνησε το δεύτερο αγώνα. Στην προσπάθειά του να ξεμπερδεύει ο Ιταλός το
παράκανε και έσπρωξε αγενέστατα τους Λούντβιχ και Βαν Όμεν. O έμπειρος
αλυτάρχης τον επανέφερε στην τάξη χωρίς τη χρήση μαύρης σημαίας (στην
Ευρώπη η χρήση της συνδέεται με την ουσία και όχι με τα συμπλέγματα
παραγόντων) μέσω ενός σταμάτα-ξεκίνα μέσα από τα πιτς. H συνέχεια γράφτηκε
πάλι διά χειρός του δοκιμαστή της Φεράρι που έφτασε μέχρι τη δεύτερη θέση!
Πρώτος ο Δανός Κρις Νίσεν των βοηθητικών ιταλικών δυνάμεων, πάντα με Αλφα
Ρομέο 155 TI-V6.
Μετά από όλα αυτά, ήταν ένα πολύ καλό διήμερο για μας που ζήσαμε ιταλικά
επί γερμανικού εδάφους (ιδανικός συνδυασμός), για την Αλφα, αλλά και για το
χώρο. Οι 130.000 θεατές που πανηγύριζαν έξαλλα κάθε «τρίπλα» και κάθε
«γκολ» του Ιταλού πρωταθλητή γύρισαν σπίτια τους ικανοποιημένοι, τα
εκατομμύρια των τηλεθεατών δεν έκαναν ζάπινγκ και οι τεχνικοί έπεσαν με τα
μούτρα στη δουλειά.
Στον επόμενο αγώνα οι Αλφα, οι Μερτσέντες και τα Όπελ θα είναι ακόμη
καλύτερα. Στους επόμενους μήνες θα είναι ακόμη καλύτερα τα
αυτοκίνητα-προσφορά στον καταναλωτή. O στόχος επετεύχθη. Συγχαρητήρια σε
όσους έχουν το θάρρος και τη δύναμη συμμετοχής σε αυτό το δύσκολο αλλά και
προκλητικό παιχνίδι. Στους υπόλοιπους απέχοντες, περαστικά_Σ.Χ.
Νικόλα Λαρίνι, Αλφα Ρομέο 155 V6-Ti, ο απόλυτος συνδυασμός στο Γερμανικό
Πρωτάθλημα Τουρισμού. (DTM). Όταν η Αλφα λειτουργεί ο περσινός πρωταθλητής
και δοκιμαστής της Φεράρι κάνει εκπληκτικά πράγματα και δίκαια οι Γερμανοί
θεατές παραληρούν. Στο φετινό πρωτάθλημα ατυχίες και η καθυστερημένη
εξελιξη της 155 τον άφησαν λίγο πίσω σε τρόπαια και βαθμούς. Στο Νόρσρινγκ,
επέστρεψε με τον πλέον πειστικό τρόπο. Μια πρώτη και μία δεύτερη θέση και
όλα παίζονται για τη συνέχεια. Οι Λούντβιχ και Νανίνι προηγούνται αλλά δεν
είναι μακριά...
Ατυχος ο Νανίνι που αποχωρεί από τον πρώτο αγώνα, προδομένος από τον
κινητήρα του. Στην επανάληψη περιορίστηκε στην έκτη θέση, αποτελέσματα που
τον κατατάσσουν δεύτερο στο πρωτάθλημα.
Τη συμμετοχή του Κρις Νίσεν που κέρδισε το δεύτερο αγώνα υποστηρίζει το
ιδιαίτερα «ζωντανό» κανάλι «RΤL». O Δανός παραπονιέται ότι το SAT-3 που
έχει την ευθύνη της απευθείας μετάδοσης των αγώνων δεν τον αντιμετωπίζει
αντικειμενικά. Την Κυριακή πανηγύρισε έξαλλα. Δικαιώθηκε, δικαίωσε και η
προσπάθειά του μεταδόθηκε αντικειμενικά.
Οι νέες Μερτσέντες με κινητήρα V6, «σειριακό» κιβώτιο, ενεργητικές
αναρτήσεις και ό,τι αλλο μπορείτε να φανταστείτε εντυπωσιάζουν όσο
λειτουργεί το ηλεκτρονικά ελεγχόμενο σύστημα μετάδοσης. Κατά περίπτωση οι
Τιμ, Σνάιντερ και Ας είναι ταχύτεροι, αλλά πάντα πιο αποτελεσματικός
αποδεικνύεται ο Κλάους Λούντβιχ. Οι Βαν Όμεν και Έλεν Λορ δεν υστερούν και
αντιλαμβάνεστε ότι στη Στουτγάρδη δοκιμάζουν τα πάντα ώστε να βάλουν φρένο
στην άλωση. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τέσσερα αυτοκίνητα της AMG
χρησιμοποιούν λάστιχα Μπρίτζστοουν, ενώ τα δύο της Ζάκσπιντ, Μισλέν.
Τα Όπελ Καλίμπρα, διαθέτουν όλες τις εξελίξεις, κίνηση παντού, είναι
πανέμορφα και πηγαίνουν σαν τον άνεμο. Στο Νόρισρινγκ τόσο ο πολύς Κέκε
Ρόζμπεργκ, όσο και ο λιγότερο γνωστός, αλλά ικανότατος Εμανουέλ Ρόιτερ
άγγιξαν το θαύμα. Τελικά προδόθηκαν, ο Φινλανδός από τα φρένα του και ο
Γερμανός από το πίσω διαφορικό.
Με 250 και πλέον χιλιόμετρα έφτασε στην κλειστή στροφή μετά την αφετηρία ο
Ρόζμπεργκ. Διαπίστωσε ότι δεν έχει φρένα και άρχισε «τα μαγικά», βρήκε το
δρόμο διαφυγής και στάθμευσε την Καλίμπρα σε ένα δέντρο 100 μέτρα από την
πίστα.
Τρόμαξε ο Ρόζμπεργκ και δικαιολογημένα. Στη φωτογραφία ενώ δέχεται τη
βοήθεια του Κώστα Στεφανή που έφτασε «πετώντας» πάνω από μπαριέρες, λάστιχα
και φωτογράφους δίπλα στον Φινλανδό.
«Θέλω να ξαναπάω στο Πόρτο Κατσίκι (Λευκάδα) για διακοπές». H Έλεν Λορ
στους Έλληνες παρισταμένους.
Τζιάνι Τζιούντιτσι, 45 χρονος Ιταλός επιχειρηματίας που διασκεδάζει
αφάνταστα στο DTM αλλά και σε αγώνες στην Ιταλία και στην Ισπανία. O
Πορφύριο Ρουμπιρόζα της δεκαετίας του 1990 συμμετέχει και σε αγώνες.
Στην προσπάθεια για τη συγκέντρωση χρημάτων που χρειάζονται τα παιδιά της
Βραζιλίας συμμετέχει και η Μερτσέντες.
Διπλός επιλογέας ταχυτήτων για το πληγωμένο χέρι του Νανίνι. Το ίδιο
σύστημα έχει τοποθετηθεί και στο εφεδρικό αυτοκίνητο του Μπουντιέρο. Το
χρησιμοποποίησε στο Μουτζέλο ο Λαρίνι και ενθουσιάστηκε. O ίδιος για το
Νόρισρινγκ το απέρριψε_ Ζηλιάρη Νικόλα.
Το πλοηγό αυτοκίνητο είναι Φίατ κουπέ. Οι Ιταλοί κυρίαρχοι του παιχνιδιού,
επί γερμανικού εδάφους και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα.
«Κομμένες» εξατμίσεις για τις Αλφα ώστε να μην διαλύονται στα
«τζαρτζαρίσματα». Προσοχή στη λεπτομέρεια που κάνει και τη διαφορά.
Καμία σχέση με τα αυτοκίνητα γκρουπ A το αμάξωμα που έχει δεχθεί επεμβάσεις
επιπέδου κατηγορίας πρωτοτύπων.
Φρένα τεραστίων διαστάσεων για όλους τους κατασκευαστές σε μία πίστα με
πολλά σταμάτα-ξεκίνα και σε μία κατηγορία με εξωπραγματική αναλογία
κιλών/ίππο.
«Κτυπήματα» εσκεμμένα και αναπόφευκτα αλλά από εκεί και πέρα άψογες σχέσεις
ανάμεσα στους οδηγούς διεκδικητές της νίκης. Στο βάθρο ο Λαρίνι συγχαίρει
τον Κλάους Λούντβιχ υπό το βλέμμα του Κουρτ Τιμ.
BPETANIKO ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ (BTCC)
10ος-11oς Γύρος
ΔΙΚΑΙΩΣΗ
Μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρύτερα από το Νόρισρινγκ, σε ένα
αντίστοιχο αγωνιστικό meeting,
στο Μπραντς-Χατς, οι Αλφα 155 διέλυσαν το συναγωνισμό.
Με την ευκαιρία, οι Ιταλοί έδωσαν και την καλύτερη απάντηση στους βρετανούς
αμφισβητίες.
ΤΑΡΚΟΥΙΝΙ-Σιμόνι, Ταρκουίνι-Σιμόνι. Οι φλεγματικοί Αγγλοι θεατές (60.000
τον αριθμό) που κατέκλυσαν την πίστα του Μπραντς-Χατς, χειροκρότησαν
ευγενικά τους νικητές, απογοητεύτηκαν από την εμφάνιση των μπλε «δικών
τους» Μοντέο και ίσως αναρωτιούνται ακόμη, πώς στο καλό τα καταφέρνουν
αυτοί οι φωνακλάδες Ιταλοί με τα κόκκινα αυτοκίνητα, να είναι τόσο
οργανωμένοι -και το κυριότερο-αποτελεσματικοί.
Όταν, στον τρίτο κιόλας γύρο -και των δύο αγώνων- οι «κόκκινοι» έχουν μισή
πίστα διαφορά από τον τρίτο Βατ (που οδηγεί Πεζό 405), τότε σίγουρα το
παιχνίδι χάνει ένα μέρος από το ενδιαφέρον του. Τουλάχιστον αυτή τη φορά
στο Μπραντς-Χάτς, κανένας δεν κατέφυγε σε δικαιολογίες κι αστείες
παρερμηνείες των κανονισμών για να αμφισβητήσει την ανωτερότητα των
ιταλικών σεντάν.
Απλώς, όλοι «ψάχνονται» να βρουν τις κατάλληλες λύσεις που θα φέρουν τα
υπόλοιπα αυτοκίνητα πιο κοντά ή και εμπρός από αυτά των Ταρκουίνι και
Σιμόνι.
Το Βρετανικό Πρωτάθλημα έχει αρκετές διαφορές σε σχέση με το Γερμανικό,
αλλά ο συναγωνισμός είναι έντονος και το θέαμα εντυπωσιακό.
Αλφα-Ρομέο 155 1.8 T.S., Βόξολ Κάβαλιερ 16V (τα γνωστά Όπελ Βέκτρα σ? όλο
τον υπόλοιπο κόσμο), Φορντ Μοντέο V6, Νισάν Πριμέρα GT, BMW 318i, Ρενό
Λαγκούνα, Τογιότα Καρίνα ε, Μάζντα Ξέντος 6 και τα Βόλβο 850 σε έκδοση
στέσιον (είναι πιο αεροδυναμικά από τα τετράθυρα, χώρια που κάνουν
εντύπωση) είναι τα αυτοκίνητα που συμμετέχουν κατά κύριο λόγο. Οι ομάδες με
εξαίρεση την Αλφα-Ρομέο έχουν όλες έναν κοινό παρονομαστή : Χαμηλό
προϋπολογισμό και έμμεση έως καθόλου εμπλοκή των εργοστασίων. Εδώ ίσως
βρίσκεται κι ένα μεγάλο μέρος του μυστικού της επιτυχίας της Αλφα. Οι
Ιταλοί έχουν τα πάντα στη διάθεσή τους. Μετά από κάθε αγώνα άνθρωποι κι
αυτοκίνητα ταξιδεύουν στην Ιταλία, όπου γίνεται η εξέλιξη, οι αλλαγές,
ρυθμίσεις κ.λπ., ενώ εκτός από τα δύο αγωνιστικά, η ομάδα διαθέτει και
εφεδρικό αυτοκίνητο. Τρία αντίστοιχα αυτοκίνητα βρίσκονται μόνιμα σε
επιφυλακή.
Για να αντιληφθείτε τις διαφορές, η ομάδα της Νισάν που συμμετέχει με τρία
Πριμέρα GT, στο πρωτάθλημα, για τέταρτη συνεχή χρονιά, μόλις φέτος αρχίζει
να υπολογίζει σε βοήθεια του μητρικού εργοστασίου. Οι άνθρωποι της
Janspeed, που υποστηρίζονται από την Old Spice, εκείνο που ζητούν είναι
βέβαια χρήματα και κυρίως έναν πιο δυνατό κινητήρα που θα τους επιτρέψει να
μπουν με αξιώσεις στο παιχνίδι. Στα τρία χρόνια που συμμετέχουν έχουν
πετύχει μία πρώτη νίκη, και το μόνιμο παράπονό τους είναι ότι ενώ διαθέτουν
ένα αυτοκίνητο με εξαιρετική συμπεριφορά και κράτημα, δεν έχουν τη δύναμη
του κινητήρα ώστε να ξεφύγουν από τη μέση της κατάταξης.
Από πλευράς οδηγών, οι Ταρκουίνι (Αλφα-Ρομέο), Τζούλιαν Μπέιλι (Τογιότα),
Λάμερς (Βόλβο), Ραβάλια και Βίνκελοκ (BMW) και Φαν Ντε Πουλ (Νισάν) δεν
χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, ενώ δίπλα τους στέκονται μία σειρά ακόμη
ταχύτατων οδηγών, που, όταν τους δίνεται η ευκαιρία, είναι ικανοί για το
καλύτερο.
Παράδειγμα ο Σιμόνι της Αλφα, ο πανύψηλος Κιθ Οντορ της Νισάν (και γιος του
ιδιοκτήτη της ομάδας), ο τηλεοπτικός αστέρας του BBC ( και επιρρεπής σε_
στενές επαφές με άλλα αυτοκίνητα) Τιφ Νίντελ (Νισάν) ή ακόμη-ακόμη ο Πολ
Ράντισιτς (Φορντ), ο Πάτρικ Βατ (Πεζό), ο Αλεν Μενού (Ρενό), ο Τζον Κλέλαντ
(Βόξολ), ο Βιλ Χόι (Τογιότα) κ.λπ.
OI ΑΛΦΑ NA ΠΕΤΟΥΝ ΧΑΜΗΛΑ...
Στον αγώνα της Κυριακής, που διεξήχθη κάτω από έναν τυπικό εγγλέζικο
καλοκαιρινό καιρό (ελαφρά δηλαδή συννεφιά και δροσούλα), στη «μεγάλη
διαδρομή της πίστας» στην ίδια δηλαδή που διεξάγεται και ο αγώνας της
Φόμουλα Ένα.
Το Μπραντς-Χατς είναι γρήγορο και τεχνικό σιρκουί, με μεγάλες υψομετρικές
διαφορές και βέβαια τα αυτοκίνητα για να διακριθούν χρειάζονται και δύναμη
και άριστη αεροδυναμική και πολύ καλή συμπεριφορά.
Στις δοκιμές οι Σιμόνι, Ταρκουίνι είναι στις δύο πρώτες θέσεις, καθώς ο
μικρόσωμος Ιταλός είχε πάρει την pole-position από τον ομόσταβλό του,
ακολουθεί ο Ράντισιτς με το Μοντέο και την τέταρτη ο Πάτρικ Βατ με το
κίτρινο πορτοκαλί Πεζό, συνδυασμός που όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, ήταν
αυτός που πίεσε όσο μπόρεσε τις δύο Αλφα και στους δύο αγώνες.
Στον πρώτο αγώνα, Σιμόνι και Ταρκουίνι δεν άφησαν σε κανέναν περιθώριο
φεύγοντας ο ένας δίπλα στον άλλο, μόλις άναψαν τα πράσινα φώτα, αλλά στον
πρώτο κιόλας γύρο ήταν προφανές ότι οι Ιταλοί είχαν αποφασίσει ποιος θα
«πάρει κεφάλι».
O Σιμόνι εκείνη την ημέρα θα είχε τον δεύτερο λόγο.
«Μίλησα με τον Τζανπιέρο, πριν την εκκίνηση και είχαμε συμφωνήσει», έλεγε
μετά τον αγώνα ο Ταρκουίνι, παραδεχόμενος ότι όντως ο Σιμόνι (που στις
δοκιμές είχε καταστρέψει ένα αυτοκίνητο) σήκωσε το πόδι από το γκάζι στην
ευθεία εμπρός από τα πάντοκ, αφήνοντάς του χώρο.
Κι όχι μόνο αυτό.
O μικρόσωμος Ιταλός ήταν αυτός που κράτησε μακριά από τον Ταρκουίνι τις
επιθέσεις από τους Βατ και Σόπερ (BMW), τερματίζοντας τελικά, κολλητά στον
προφυλακτήρα του συναδέλφου του.
Κατά τα λοιπά, ο Βατ και το Πεζό του εντυπωσίασαν, ο Σόπερ έφερε -άξια- την
BMW του στην τέταρτη θέση, ενώ ο νικητής του προηγούμενου (διπλού) αγώνα
Τζον Κλίλαντ (Βόξολ) έχοντας ξεκινήσει 12ος τερμάτισε τελικά πέμπτος.
O δεύτερος αγώνας, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ήταν απλώς «καρμπόν» του
πρώτου.
Ταρκουίνι, Σιμόνι, έφυγαν μαζί και έμειναν εκεί ώς το τέλος, αφήνοντας και
πάλι το Πεζό του Βατ στην τρίτη θέση (μπόρεσε να τους παρακολουθήσει μόνο
για 4 γύρους) ενώ πιο πίσω έγιναν κάποιες μάχες οι οποίες όμως απλώς
κατέδειξαν ότι οι Αλφα, το 405, αλλά και το Μοντέο, υπερέχουν σαφώς από το
συναγωνισμό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ράντισιτς με το Μοντέο που χρησιμοποιεί τον
κορυφαίο, θεωρητικά, κινητήρα της αγοράς, στον πρώτο αγώνα εγκατέλειψε και
στον δεύτερο βγήκε πάλι εκτός όταν έσπασε ένα λάστιχο. O Αντι Ράους με το
άλλο Μοντέο κατέκτησε την 5η και 6η θέση αντίστοιχα.
Οι Ιταλοί βεβαίως πανηγύρισαν δεόντως τον διπλό (ή τετραπλό;) θρίαμβό τους,
οι θεατές χειροκρότησαν ευγενικά μεν, χλιαρά δε, τους «εισβολείς» κι όλοι
έφυγαν αναρωτόμενοι τι θα συμβεί στη συνέχεια.
Οι ελπίδες για ανακατατάξεις στην κορυφή, βασίζονται στην εξέλιξη των
αεροτομών στα BMW, 405 και Λαγκούνα, καθώς και στο γεγονός ότι ήδη οι 155,
άλλαξαν τα δικά τους μεγάλα εμπρός σπόιλερ με μικρότερα.
Από την άλλη, οι φήμες στο περιθώριο του αγώνα, μιλούσαν για είσοδο (το
1995) της Χόντα και της Αουντι στο BTCC, με αυτοκίνητα τα Σίβικ που
συμμετέχουν στο ιαπωνικό πρωτάθλημα και τα Αουντι 80 που θριαμβεύουν στην
Ιταλία και στη Γερμανία. Είναι προφανές ανεξάρτητα αν αληθεύει αυτό ή όχι,
ότι το BTCC παραχώρησε έδαφος στο DTM. Περισσότεροι κατασκευαστές στο
βρετανικό θεσμό αλλά το επίπεδο είναι διαφορετικό και σαφώς υψηλότερο στη
Γερμανία._Σ.Κ.
Εμφανείς οι διαφορές, ανάμεσα στις κόκκινες Αλφα του BTCC, με αυτές που
συμμετέχουν στο πληθωρικό DTM.
Οι «αγγλικές» Αλφα 155, όντας πιο πραγματικά αυτοκίνητα, χρησιμοποιούν το
δίλιτρο κινητήρα του Φίατ Τίπο. O επαγγελματισμός όμως της ομάδας είναι το
στοιχείο που δίνει φτερά στα ιταλικά σεντάν.
Εξήντα χιλιάδες θεατές, απόλαυσαν ένα θεαματικό αγώνα, αν και
απογοητεύτηκαν ελαφρώς από την εμφάνιση των δικών τους Μοντέο.
Νισάν Πριμέρα GT. Αυτοκίνητα με εκπληκτική συμπεριφορά στην πίστα, τους
λείπει όμως η δύναμη του κινητήρα που θα επιτρέψει στους οδηγούς να
διεκδικήσουν πρώτες θέσεις.
Ένας Ιταλός στην Αγγλία. O Ταρκουίνι, ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος και στο
Μπραντς-Χατς.
Βόλβο 850. Σε έκδοση στέσιον βάγκον. Εντυπωσιακά με το μακρύ τους
αεροδυναμικό αμάξωμα, ταχύτατα και με ικανότατους οδηγούς.
Τα τετράθυρα BMW, είναι τα «κλασικά κομμάτια» του θεσμού. Οι Σόπερ,
Βίνκελοκ από τους καλύτερους και όλοι αναμένουν την «επιστροφή τους».
Ίπταται χαμηλά ο Φαν Ντε Πουλ με το Πριμέρα, αλλά...
ΣΤΟ BRANDS HATCH ME ENA PRIMERA GT
Όχι βέβαια με το αγωνιστικό, αλλά με ένα πολιτικό τετράθυρο και μάλιστα
στην πρόσφατα ανανεωμένη έκδοσή του.
Στο Μπραντς-Χατς, βρεθήκαμε μετά από ευγενική πρόσκληση της ελληνικής
αντιπροσωπείας της Νισάν και με την ευκαιρία, στο περιθώριο του αγώνα
κινηθήκαμε με ένα δεξιοτίμονο Πριμέρα, για αρκετά χιλιόμετρα, τόσα, ώστε να
ξαναθυμηθούμε ότι το αυτοκίνητο εξακολουθεί να βρίσκεται ανάμεσα στα
κορυφαία προσθιοκίνητα οικογενειακά GT.
Εξωτερικά ελάχιστες είναι οι αλλαγές, καθώς το αυτοκίνητο διαθέτει ένα
αμάξωμα με καλή αεροδυναμική και αποδεκτό στην Ευρώπη σχήμα.
Μικρές αλλαγές στον προφυλακτήρα και τους προβολείς (αλλά Σάνι GTi), ενώ
στο εσωτερικό είναι διαθέσιμος πλέον ο αερόσακος για τον οδηγό, και έχουν
τοποθετηθεί νέες εξελιγμένες ζώνες ασφαλείας.
O δίλιτρος πουλάβιλβδος κινητήρας, έχει τώρα διαφορετικές ρυθμίσεις και η
απόδοση φθάνει τους 150 ίππους στις 6.400 σ.α.λ.
Οδηγώντας το αυτοκίνητο στον M25, είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε τα
καλά οδικά χαρακτηριστικά του γρήγορου Πριμέρα. Το προσθιοκίνητο GT
ταξιδεύει ξεκούραστα και γρήγορα στον αυτοκινητόδρομο, στρίβει, φρενάρει
και επιταχύνει όπως αρμόζει σε ένα οικογενεικό GT, το οποίο -κατά την άποψή
μας- θα κέρδιζε μερικούς ακόμη βαθμούς αν το εργοστάσιο άλλαζε τις 14άρες
«ρόδες» με μεγαλύτερες._Σ.Κ.