Kακά τα ψέματα
KAKA TA ΨΕΜΑΤΑΒομβαρδισμός με δεκάδες θύματα όλο το καλοκαίρι στους
ελληνικούς τρομο-δρόμους! Δεν έγιναν εξαιρέσεις. Είτε
Σαββατοκύριακα, είτε τυπικά τριήμερα, είτε καθημερινές. Οι
δρόμοι γέμισαν με νεκρούς, τραυματίες και συντρίμμια
αυτοκινήτων, φορτηγών και μοτό.
Αρκεί μία βόλτα _εκτός κέντρου_ και αντιλαμβάνεσαι τους
λόγους. O καθένας κάνει ό,τι του έρθει. Οδηγοί, εργολάβοι και
αστυνομικοί έχουν επιδοθεί σε αγώνα δρόμου καταστροφής αυτής
της χώρας με μείωση του πληθυσμού της διαμέσου των τροχαίων
ατυχημάτων. Οι αστυνομικοί έχουν εξελιχθεί σε _κατασκόπους_
πρώτου μεγέθους αστυνομεύοντας με την παλιά, κλασική συνταγή.
Κρυμμένοι πίσω από τα δέντρα, χρονομετρούν. Με την απόκτηση
των νέων ραντάρ δε χρησιμοποιούν καμουφλαρισμένα Ντάτσουν
αλλά, λευκά-μπλε περιπολικά. Ίσως ο κ. Παπαθεμελής τους
επέβαλε πιο θαρραλέα αντιμετώπιση, αν και η παλιά τέχνη δεν
ξεχνιέται και αρκετοί παλαιοκομματικοί, αυτοί με τις
μουστάκες, τις αλυσίδες και τα Καρέλια, ανοίγουν το πορτ
μπαγκάζ καμουφλάροντας την παρουσία τους. Χαμένος κόπος δηλαδή
γιατί ούτως ή άλλως εξέχει το μπλε καρούμπαλο. Από κει και
πέρα, απουσιάζουν από όλα τα σημαντικά γεγονότα (αυτά που
συνδέονται με την κυκλοφορία, για τ_ άλλα, ουδέν σχόλιο), ενώ
όταν _επιλαμβάνονται_ κατόπιν εορτής σχολιάζουν, ως νέοι
τηλεοπτικοί αστέρες, ότι φταίει η ταχύτητα και επιστρέφουν
ευτυχείς για καμία πρέφα ή για το κυνήγι όσων σταθμεύουν
αντικανονικά στην κεντρική πλατεία.
Κρίμα γιατί η ΕΛ.ΑΣ διαθέτει σύγχρονα στελέχη με ζηλευτή
μόρφωση που θα μπορούσαν να επιβάλλουν ένα νέο ύφος. Πέρα από
φιλικό θα ήταν και πιο αποτελεσματικό.
Τα ατυχήματα συνήθως γίνονται στα ίδια σημεία του οδικού
δικτύου. Τα γνωρίζουν πολύ καλά οι οδηγοί των εταιριών οδικής
βοήθειας και όσοι έχουν προσωπικές δυσάρεστες εμπειρίες.
Ουδείς όμως από την κρατική μηχανή φροντίζει ώστε να
αποκτήσουν κραυγαλέα σηματοδότηση, ή κατά περίπτωση,
ενισχυμένη αστυνόμευση. Σαν πρόβατα στη σφαγή πηγαίνουν οι
οδηγοί με τις οικογένειές τους. Ακόμη κανείς δε φροντίζει όπου
γίνονται έργα να καθαρίζει τους δρόμους. Πίστα μότο κρος
θυμίζει το οδικό δίκτυο, αλλά οι εργολάβοι κοιμούνται κάθε
βράδυ ήσυχοι στα σπίτια τους αυξάνοντας την κοιλιακή τους
διάμετρο. Αν κάποιος _σβουρίζει_ με τις ώρες στα έργα τους ή
βρεθεί στο παρακείμενο χαντάκι γιατί η σήμανση ήταν υποτυπώδης
_φταίει η ταχύτητα_...
Ένα βαρύ πρόστιμο και η κράτηση για ένα-δύο βράδια δε θα τους
άλλαζε απόψεις; Οι δρόμοι μας είναι ούτως ή άλλως γλιστεροί
και οι οδηγοί _μας_ ατζαμήδες. Πρέπει να επιδεινώνουμε τα
πράγματα αφήνοντας τα πάντα στο έλεος, καθιερώνοντας το
σλόγκαν _φταίει η ταχύτητα_; Εξάλλου πάει αυτό, το γνωρίζουμε,
το ακούμε δεκάδες χρόνια και τα ατυχήματα αυξάνονται
αντίστοιχα με τις πωλήσεις αυτοκινήτων. Μήπως ήρθε η ώρα να
θεσπίσουμε κανένα άλλο δυσκολότερο και πιο αποτελεσματικό
σλόγκαν; Μήπως ήρθε η ώρα να επιβάλλονται κυρώσεις και σε
όσους προκαλούν ατυχήματα σαν ηθικοί αυτουργοί; Μη βιάζεστε
γιατί είναι πολλοί αυτοί. Δε θα αρχίσουμε τρίτο Παγκόσμιο
Πόλεμο με τους εκπαιδευτές σε προσωπικό επίπεδο, αλλά πέρα από
μία τυποποιημένη στάθμευση τι μπορούν να προσφέρουν; Το
σύστημα επιλογής τους προσβάλλει κάθε πολιτισμένη χώρα, ενώ το
σύστημα εκπαίδευσης και εξέτασης βγάζει γέλιο και, με την
απόκτηση του διπλώματος, κλάμα. Αγοράζει ο κύριος, η κυρία ή η
δεσποινίς νέο καταλυτικό _όπλο_ (με την αρνητική έννοια της
λέξης) και όποιον πάρει ο χάρος. Σκηνές απείρου κάλλους στο
επαρχιακό ή στο εθνικό δίκτυο. _Καβάλα στα τιμόνια_ και
φοβισμένα, αλλά πάντα στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας, ή ίσως
ακόμη χειρότερα, άνετο στιλ, με το χέρι κρεμασμένο έξω,
φανελάκι (όχι πάντα με τιράντες, έχουμε εξελιχθεί), χρυσή
αλυσίδα στο λαιμό και στο χέρι, μόνη ή σε συνδυασμό με
απομίμηση μισού-μισού Ρόλεξ και ποιος είδε το _θεό_ και δεν
τον φοβήθηκε. Κρίμα που οι εταιρίες εισαγωγής αυτοκινήτων
προσπαθούν να αυξήσουν τις πωλήσεις προσφέροντας αερόσακους
και ABS αντί συστήματα κλιματισμού, ώστε τα παράθυρα να μένουν
κλειστά και το μυαλό καθαρό. Ακόμη και με _Μάκη_, _Χρήστο_ ή
ό,τι άλλο στη διαπασών είσαι πιο προσηλωμένος όταν το παράθυρο
είναι κλειστό και η τεχνητή δροσιά σώζει. Ας είναι. O ρυθμός
του _άνετου δολοφόνου_ εναλλάσσεται και _παίζει_ από Κάνκουνεν
με το πόδι στο πάτωμα ή κουρασμένου _ταξίαρχου_ πάντα αριστερά
και με έντονη διάθεση κριτικής για οτιδήποτε θέλει να κινηθεί
σβέλτα και με ασφάλεια. Προσθέστε τις ανταγωνιστικές τάσεις
που σαφώς δε συνδέονται μόνο με την υπερβολική ταχύτητα και
αντιλαμβάνεστε γιατί ο απολογισμός είναι περισσότερο από
θλιβερός. Λένε ότι η επιτροπή του κυρίου Τσούρα θα σώσει ζωές
και θα μπει τάξη. Συγνώμη κ. υπουργέ των Μεταφορών, αλλά
ουδείς σας πιστεύει. Το πιθανότερο είναι ότι δε θα
ολοκληρώσετε μετακινούμενος σε άλλη θέση ή στα βουλευτικά
έδρανα κυβερνητικά ή αντιπολιτευτικά αφού οι συχνές εκλογές
καθιερώθηκαν. Αν πάλι παραμείνετε σε θέση μάχης ουδείς
πιστεύει ότι οι διάφορες οργανώσεις του κόμματός σας θα
επιτρέψουν ριζικές αλλαγές. H ιδιωτική πρωτοβουλία ίσως κάτι
καταφέρει αρκεί βέβαια να μην πάμε στην άλλη άκρη γιατί
σίγουρα διάφοροι ανεκδιήγητοι λάτρεις της _αρπαχτής_ θα
εμφανιστούν προσφέροντας μαθήματα υψηλής και ασφαλούς
οδήγησης, ενώ ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν να ελέγξουν τα
αυτοκίνητά τους στις πρώτες βροχές του Οκτωβρίου.
Μέχρι τότε, θα ολοκληρώσουμε αυτή τη δυστυχώς επίκαιρη
παράγραφο με μία παρατήρηση. H πόλη τη νύκτα έχει γίνει άκρως
επικίνδυνη. Δεν αναφερόμαστε στους συνήθεις κινδύνους αφού δεν
έχουμε σχέση με το αστυνομικό ρεπορτάζ, αλλά στους κινδύνους
από τις υπερβολές των οδηγών. Οι δρόμοι είναι άδειοι, αλλά δε
λείπουν τα... όργια, συνήθως οδηγών που βρίσκονται εν ευθυμία.
Τα κέντρα διασκέδασης κλείνουν νωρίτερα, αλλά ποιος κλασικός
ξενύκτης έχει διάθεση για απόσυρση πριν ξημερώσει; Προσθέστε
ότι πίνει από νωρίς ώστε να μη χάσει γουλιές και
αντιλαμβάνεστε γιατί το κέντρο της πόλης (και είναι μόνο της
Αθήνας;) τα ξημερώματα μετατρέπεται σε καρμανιόλα. Επιστρέφεις
από ταξίδι με πτήση που φτάνει μετά τις 4 το πρωί και ο δρόμος
μέχρι το σπίτι είναι γεμάτος συντρίμμια ή διαπληκτιζόμενους με
οχήματα ή χωρίς. Την ίδια ώρα ουδείς αστυνομικός. Τα φανάρια
που αναβοσβήνουν προδίδουν νοσοκομειακό ή αυτοκίνητο εταιρίας
οδικής βοήθειας. Απογοητευτική η κατάσταση, όχι τόσο από το
αποτέλεσμα που είναι φυσικό επακόλουθο, αλλά από το γεγονός
που το προκαλεί. Αρκεί να πάρει το πηδάλιο ο νηφάλιος της
παρέας ή να εξασφαλιστεί ένα ταξί ώστε η βραδιά να κλείσει με
το χαμόγελο και όχι με την κατήφεια ή το κλάμα που φτάνει
μέχρι το σπαραγμό.
Μην πίνετε μωρέ αν έχετε να οδηγήσετε!
Νηφάλιοι είστε και κυνηγάτε δέντρα και πεζούς επειδή, ξαφνικά,
από χιλιάρι βρεθήκατε με καλό 1600 ή επειδή κανείς δε σας
έμαθε να _το κρατάτε σωστά_ ή, ακόμη χειρότερα, επειδή
νομίζετε ότι ξέρετε, ότι είστε _χεράδες_ και δε θα σας συμβεί
τίποτα αφού κάτι μαγικό θα κάνετε και θα το σώσετε...
Καλή είναι η αισιοδοξία και η αυτοπεποίθηση, αλλά οι αριθμοί
των στατιστικών στοιχείων και τα γεγονότα διαψεύδουν.
Οι ελληνικοί δρόμοι γεμίζουν νεκρούς από... _υπερβολική
ταχύτητα_.
Κρίμα που η υπερβολική ταχύτητα που σημειώνεται με το νόμο
στους αγώνες δεν προσφέρει διακρίσεις στους διεθνείς αγώνες.
Δεν είναι προφητικό το σχόλιο, αλλά την ώρα που θα διαβάζετε
αυτές τις γραμμές θα έχει γίνει το Ράλλυ ΕΛΠΑ και μακάρι να
διαψευστούμε, αλλά τίποτα καλό δεν προβλέπεται από ελληνικής
πλευράς. Αν στο Ράλλυ Ακρόπολις η αντιπαράθεση γίνεται με
ξένους πρώτης γραμμής και ο διασυρμός πέρασε στα _ψιλά_ τι θα
γίνει με Ιταλούς, Τούρκους, Βούλγαρους κ.λπ. δεύτερης και
τρίτης σειράς; Μακάρι να εμπνευστούμε οικογενειακώς και με
λίγη τύχη (ή χωρίς ατυχία, λειτουργεί και αντίστροφα) να
διασωθούμε αντί να διασυρθούμε. ?λλωστε αυτά είναι δύο
στοιχεία άμεσα συνδεδεμένα στους αγώνες αυτοκινήτου και όχι
μόνον. Είδατε τι έγινε με την εθνική μπάσκετ; Φοβήθηκε το
διασυρμό ο προπονητής, βρήκε την ευκαιρία και αποχώρησε.
_Θύμωσαν_ οι παίκτες και τα καλάθια γέμισαν με ελληνικούς
πόντους. Τελικά οι παίκτες καθιερώνουν τον προπονητή ή ο
προπονητής τους παίκτες; Καλό είναι να συνεργάζονται. Όταν
όμως αυτό είναι αδύνατον οι καλοί αθλητές μπορούν και μόνοι. O
καλός προπονητής τι μπορεί να κάνει χωρίς το κατάλληλο υλικό;
?λλωστε γι_ αυτό περισσότερο γνωστοί από τους προπονητές είναι
όσοι εργάζονται στο ποδόσφαιρο, ακολουθούν όσοι στο βόλεϊ και
στο μπάσκετ και από εκεί και πέρα ουδείς γνωρίζει ποιος
κρύβεται πίσω από την επιτυχημένη πορεία μεμονωμένων αθλητών.
Όπως και να έχουν τα πράγματα φιλοσοφώντας (η ζέστη τον
Αύγουστο σπάει νεύρα), ποιος εμπλεκόμενος σε ανταγωνιστικά
γεγονότα, δε ζηλεύει τον Φάνη και τη συντροφιά του;
Παικταράδες μου! Ποιος Κουγιουμτζόγλου και κουραφέξαλα...
Ωραίος ο ψηλός, είχε δουλειά, πήγε, γύρισε και μετά
ανέβαινε-κατέβαινε κάτω από την μπασκέτα σαν ηλεκτρονικός
ανελκυστήρας. Να φεύγεις Παναγιώτη, να φεύγεις μήπως δούμε και
άλλα τέτοια. Μακάρι να είχε φύγει και ο Μανωλάς (ο μόνος που
θα μπορούσε να το κάνει) μήπως παίζανε μόνοι τους οι
ποδοσφαιριστές στο Μουντιάλ και έβαζε κανένα γκολ εκείνος ο
πρώτος σκόρερ που έπαιξε μόνο στο τέλος. Ακόμη και ο κ.
Γιώργος, ο πρόεδρος, αν ήταν προπονητής από αυτόν θα ξεκινούσε
την ομάδα.
Περασμένα ξεχασμένα τώρα έχουμε ΕΛΠΑ, ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με
συντελεστή 20, παρακαλώ!
Αχ, να είχε το Σάνι φτερά (ένα διαφορικό δηλαδή, άντε μαζί με
τούρμπο, πολλά είναι βρε Τάκη;) τι θα πάθαιναν ο Πασκουάλι, ο
Ατακάν και οι _άλλοι_ στα Σήμαντρα και στις υπόλοιπες ε.δ. του
αγώνα!
Σωστό το σχόλιο περί τροχών και γιαγιάς, αλλά είπαμε, έχουμε
40 βαθμούς υπό σκιά, ενώ όλοι λείπουν με άδειες. Καλά τα
στραβόγιαννα, κουράστηκαν λέει και θέλουν να κοιμηθούν, αλλά
και ο Καββαθάς; Χάλασε ο κόσμος. Πάει η εικόνα του αρχηγού μου
και μάλιστα ένα μήνα πριν τη μεγάλη γιορτή (είδατε τι παθαίνει
κανείς όταν λείψει... τρεις μέρες;_Κ.Κ.)
Πω, πω, πω 25 χρόνια, μία ολόκληρη ζωή, όχι μόνον του Κώστα
και της Σόφης (έτσι δεν τους γνωρίσαμε;) και όσων πιστών στις
T.E. από την πρώτη ημέρα (εντάξει κ. Γιαννάκη) αλλά και όσων
αγόρασαν το πρώτο τεύχος με το κίτρινο φόντο και τη F1. Το
ίδιο που μπορείτε να προμηθευτείτε και σήμερα (δεν πρόκειται
περί αγοράς). Σοφή ενέργεια η επανέκδοση (λόγω και ονόματος),
αφού όλοι θυμηθήκαμε τις ρίζες μας. Χρειάζεται πότε- πότε
γιατί η ρουτίνα σε παρασύρει σε λαθεμένους δρόμους. Αναγκαία η
αναφορά στο παρελθόν και μείνετε μαζί μας τουλάχιστον... μέχρι
τον Οκτώβριο. Αισιοδοξούμε ότι το επόμενο τεύχος θα επιβάλλει
νέα 25ετία τόσο για τους αμετανόητους, όσο και για τους
αποχωρήσαντες. Οι _ρούκις_ είναι πάντα ευπρόσδεκτοι.
E, μην παίρνει θάρρος ο ανταγωνισμός. Δεν κάνουμε έκκληση ώστε
να γεμίσει η κερκίδα που ούτως ή άλλως καλά κρατεί. Απλά
αναλαμβάνουμε ευθύνες ώστε να στρωθούμε στη δουλειά. Για όλα
χρειάζεται κίνητρο δε συμφωνείτε;
Κίνητρο για τη δουλειά μας είναι οι δοκιμές νέων μοντέλων και
σε πρώτο πρόσωπο οι αγωνιστικές γνωριμίες. Εξαιρετικό κομμάτι
άμεσα συνδεδεμένο με ανθρώπους, μηχανές και τεχνολογία. Σε
επίπεδο αυτοκινήτων παραγωγής τα περισσότερα δείχνουν ίδια ανά
κατηγορία και σαφώς δεν είναι είδηση το 0-100 κάθε νέου
μοντέλου, ούτε τι κλίσεις παίρνει το κάθισμα και πόσο
λειτουργικοί είναι οι χώροι των μικροαντικειμένων. Αν το
αυτοκίνητο σου _μιλήσει_ τότε, αν το ακούσεις είτε λόγω
παιδείας, είτε λόγω καθαρού μυαλού, βγαίνει είδηση, _γράφεις_
κομμάτι, εισπράττεις και κανένα χαμόγελο. Διαφορετικά είσαι
ακόμη ένας αναλυτής επιδόσεων και χώρων και φυσιολογικά
εντυπωσιάζεσαι από το πως υποστρέφει ή υπερστρέφει κάθε
αυτοκινούμενο στέγαστρο. Ακολουθούν κατεβατά-αναλύσεις και
κοιμάσαι ήσυχος και ευτυχής έχοντας την πεποίθηση ότι
επηρεάζεις την αγορά και διαμορφώνεις άποψη. Αν είναι δυνατόν!
Συγχωρέστε με, αλλά καλύτερα να κάνω _χαρακίρι_ παρά να
καταντήσω _άλλος ένας_ ακόμη και για ένα _μύριο_ το μήνα.
Ευτυχώς, ο K.K. (καλή του ώρα, ακόμη κι αν αύριο χωρίσουν οι
δρόμοι μας), αποτρέπει κάθε τέτοιου είδους στατικές
προσπάθειες, ενθαρρύνοντας την _άποψη_ και επικροτώντας το
_διάλογο_ με τα άψυχα.
Διάλογο τον τελευταίο χρόνο κάναμε με κάμποσες κατασκευές. Τις
περισσότερες φορές τον περάσαμε στο χαρτί μέσω γνωριμιών,
δοκιμών ή σχολίων.
Από τις ανέκδοτες περιπτώσεις ξεχωρίζουμε την ?λφα 164 Q4,
αυτοκίνητο που μας συντρόφευσε στο περιθώριο του Γκραν Πρι της
Ίμολα το περασμένο Πάσχα. Εξαιρετικό αυτοκίνητο. Το καλύτερο
ιταλικό και ένα από τα καλύτερα της ευρωπαϊκής
αυτοκινητοβιομηχανίας. Εκπληκτικός τρίλιτρος, ατμοσφαιρικός
κινητήρας, τετρακίνηση, οδική συμπεριφορά σύγχρονου τρένου,
μεγάλοι χώροι, αναβαθμισμένη ποιότητα και έντονη
προσωπικότητα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς. Ίσως λίγο γλίστρημα,
έτσι για την ιστορία και για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή. Ποιος
είπε ότι οι τάσεις μαζοχισμού δε χαρακτηρίζουν το λάτρη της
αυτοκίνησης, ειδικά όταν προσφέρονται σε λογικά πλαίσια. Σαφώς
φίλε αναγνώστη από τη Μυτιλήνη τα συμπεράσματα σε δύο
συγκριτικές δοκιμές τους περασμένους μήνες δε συνδέονται ούτε
με γεράματα ούτε με _αρπαχτή_. Απλά ο μαζοχισμός έχει όρια και
αρνούμαστε να δεχτούμε ένα αυτοκίνητο με νεκρό κινητήρα μέχρι
τις 3000 σ.α.λ. που αμέσως μετά μετατρέπεται σε
πεζοδρομιοκυνηγό ακόμη κι αν πρόκειται για μία ?λφα Ρομέο.
Υπόκλιση στις τρίλιτρες εκδόσεις, αποδεκτή η Τουίν Σπαρκ, αλλά
η V6-TB δεν _παίζει_ με τους Σουηδούς. _?λλα κόλπα_ τα Σάαμπ
και αυτό το διαβολεμένο Βόλβο με τον κωδικό T5. Ασχημόπαπο,
αλλά μόλις καθίσεις πίσω από το τιμόνι και κλείσεις την πόρτα
τι σημασία έχει η σχεδίαση; Αφήστε δηλαδή που αν επιλεγούν
έξυπνα χρώματα δεν είναι και τόσο αποκρουστικό. Εκπέμπει και
ένα μοναδικό 5κύλινδρο ήχο που όμοιο δε συναντάς επενδύοντας
μέχρι τα 13 εκ. Υπέροχο ήχο εκπέμπει και η 155-2.0 TS, η
δεύτερη χαμένη ?λφα στα τελευταία συγκριτικά, το δεύτερο
σημείο τριβής με το φίλο και όλους τους πιστούς της ιταλικής
μάρκας. Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι είμαστε μαζί τους.
Περπατάμε και σκεπτόμαστε ήχους από 2000 Βελότσε και επιλογέα
από Τζούλια Σούπερ, ενώ αν ποτέ αγοράζαμε κάτι κλασικό σε μία
Σπάιντερ θα επενδύαμε. Όμως είναι 1994 και 10 εκ. για μία 155
επειδή διαθέτει καθίσματα που ρυθμίζονται ηλεκτρικά ούτε ο
Γιώργος Μοσχούς, η καρδιά της ?λφα δε θα αγόραζε. Ναι, σε μία
155-1.8 και τίποτα περισσότερο, αφού ακόμη δεν έχουμε
ξεπεράσει την τραυματική εμπειρία με την 155-Q4 σε επίπεδο
αξιοπιστίας. Μακάρι οι Ντάνερ, Ταγκούλης κ.λπ., να μας πείσουν
ότι επρόκειτο για κακή σύμπτωση. Καλοδεχούμενη μία 155 για
δοκιμή μακράς διαρκείας ανά πάσα στιγμή.
Με την ευκαιρία, συνεχίζεται η δοκιμή μακράς διαρκείας της BMW
316i (τέρας αξιοπιστίας και αλήθεια, πως επιβιώνει το δίκτυο
της εταιρίας σε επίπεδο συνεργείων, _αυτά_ δε χαλάνε ποτέ).
Στον αυτοσχέδιο χώρο στάθμευσης του περιοδικού προστέθηκε και
ένα κόκκινο Σάνι 1400 που θα μείνει μαζί μας 6 μήνες.
Περισσότερα και από τα δύο αυτοκίνητα μετά το πέρας των
εχθροπραξιών.
Ανέκδοτες ιστορίες τρόμου συνέχεια και κατακαλόκαιρο βρεθήκαμε
με εξαιρετική συντροφιά στην πίσω πλευρά της Πάρνηθας για την
αγωνιστική γνωριμία της Μερτσέντες 190 γκρουπ A που
μοιράζονται οι Αγγελίδης-Γουσέτης.
Είχαμε ακούσει πολλά για το λευκό, πανάκριβο σεντάν που
μοιράζεται αυτό το εξαιρετικό σε όλα τα επίπεδα πλήρωμα και
θέλαμε πολύ να δοκιμάσουμε ώστε να λυθούν μερικές απορίες μας
συνδεδεμένες με τις φετινές τους επιδόσεις. Καταρχήν πρόκειται
για ό,τι πιο ευχάριστο διαθέτουν σήμερα οι ελληνικοί χωμάτινοι
αγώνες. Αμάξωμα τριών όγκων με καλή κατανομή βάρους,
ατμοσφαιρικός κινητήρας 2.3 λίτρων _κλειστές_ σχέσεις, μεγάλα
φρένα και αναρτήσεις, στη χειρότερη περίπτωση αντίστοιχες με
εκείνα τα θηρία σε αποτελεσματικότητα και αντοχή που
χρησιμοποιεί η 190-γκ. N. Χθες των _παιδιών_, σήμερα των χάι
λάιφ-boys. H γκρουπ A έκδοση επιβεβαίωσε τις δυνατότητες των
αναρτήσεων, κιβώτιο και φρένα αυξάνουν την ευχαρίστηση
κατακόρυφα, αλλά από εκεί και πέρα για να υπάρξει θεαματική
βελτίωση των χρόνων της προηγούμενης εμπειρίας απαιτείται
αυξημένη ιπποδύναμη που αναζητήσαμε αλλά δεν εντοπίσαμε. Δεν
είναι υπερβολή αν θεωρήσουμε τον θορυβώδη κινητήρα πολύ κοντά
στην έκδοση παραγωγής σε απόδοση σε όλο το φάσμα των στροφών.
Το ταλέντο του πληρώματος και το κιβώτιο διατηρούν σε
αξιοπρεπή επίπεδα τη συμμετοχή. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο,
εκτός ίσως ότι πρέπει να προσθέστε και την ανάγκη χρήσης
καινούριων ελαστικών ακόμη και στις απλές διαδρομές. Υπόκλιση
ακόμη μία φορά σε αυτό το ταλαντούχο πλήρωμα που διατηρεί
σεμνό ύφος παρά τις επιτυχίες και... ακόμη μία φορά κρίμα που
δεν καθιερώνεται διά νόμου η χρήση στα χωμάτινα Ράλλυ
αυτοκινήτων με την κίνηση μόνο πίσω. Όλο με το πλάι και
χιλιάδες θεατές με ισόβια παρουσία στις ε.δ.!
Τελικά ήρθατε στη Μακεδονία για το Ράλλυ ΕΛΠΑ ή θα
συναντηθούμε στη Δωδώνη, στις αρχές του επόμενου μήνα οπότε θα
σχολιάσουμε και το τεύχος Οκτωβρίου; Παλούκι και αυτό!
Στράτης Χατζηπαναγιώτου