Bετεράνοι: Ποιοι είναι
BETEPANOI: ΠΟΙΟΙ EINAI;Ακούνε οι νεότεροι ονόματα, επιδόσεις και κατορθώματα,
ιστορίες νεφελώδεις, χαμένες στο παρελθόν.
Στις επόμενες γραμμές πληροφορίες και υλικό για
μερικούς από τους ανθρώπους που ξεκίνησαν ή στήριξαν
την υπόθεση αγώνες στον τόπο μας.
Είναι οι 25 βετεράνοι που βρέθηκαν στο αεροδρόμιο της
Τρίπολης την πρώτη Κυριακή του Δεκέμβρη.
του Νικόλα Σ. Ζαλμά
φωτογραφίες: του ιδίου
Φίλιππος Αντωνιάδης
Ανήκει στις λίγες περιπτώσεις αγωνιζομένων που ξεκίνησαν από τις
μοτοσικλέτες και μεταπήδησαν στα αυτοκίνητα. Από τους δυο
τροχούς, στα T T και τα πρωτότυπα, στα Μπε Εμ Βε, στα Σιρόκο, στα
F3. Μηχανικός με βαθιά γνώση. Καριέρα γεμάτη με νίκες και
τίτλους. Χαρακτήρας εκρηκτικός, εριστικός, δυναμικός, έχει χάσει
πολλές φορές τον έλεγχο και το δίκιο του. Κέρδισε δικαίως το
παρανόμι _άγριος_ λόγω συμπεριφοράς και _γύφτος_ ένεκα_ χρώματος.
Το πόνεσε, το πονάει το άθλημα. Ασχολήθηκε με τα διοικητικά του
σπορ, σπρώχνοντας πολλές φορές τα πράγματα στα άκρα. Πολύ
ανιδιοτελής όμως, για να του καταλογιστούν πονηρές σκέψεις.
Ορκισμένος αντίπαλος, συχνά αναιτίως, των προέδρων της Ε.Λ.Π.Α.
και της ΕΘ.Ε.Α. Φίλιππε, τα βρήκε ο Αραφάτ με το Ράμπιν. Εσύ
έχεις πιο σημαντικές διαφορές δηλαδή; Επιτέλους!
?ρης _Αστερίξ_ Λουμίδης
Εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του _60.
Έτρεξε με Έσκορτ, με Στινγκρέι, έχοντας σαν κορυφαία του στιγμή
την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1973. Με την ψυχεδελικά
βαμμένη 911 έπαιξε και κέρδισε τον κορυφαίο συνδυασμό της εποχής
Σιρόκο-Αλπίν. Όσοι έζησαν εκείνα τα χρόνια καταλαβαίνουν πόσο
δύσκολο ήταν αυτό. Καταξιωμένος πρωταθλητής πια το 1975, δε
δίστασε να μπει στον πόλεμο του Ενιαίου και να δώσει επικές
μάχες. Τελείωσε την καριέρα του με αγώνες στην Αγγλία. Δεν
εγκατέλειψε όμως το χώρο και ασχολείται με τους αγώνες παλαιών
αυτοκινήτων.
Στην εποχή της αγωνιστικής του ακμής οι σελίδες των 4T τον
αποκαλούσαν _θύσανο_ λόγω του όγκου της κόμης του.
Μηνάς Βουρδουμπάκης
O χαλκέντερος των ελληνικών αγώνων. Ξεκίνησε τη δεκαετία του _50.
Έλαβε μέρος σε 16 Ακρόπολις και σε δύο Μόντε Κάρλο.
Το κατάστημά του, στην οδό Καλλιρόης, ήταν για ένα μεγάλο χρονικό
διάστημα από τις λίγες πηγές αγοράς αγωνιστικών(;) ελαστικών, από
τα ελάχιστα που κάρφωναν καρφιά πάνω στα τρακτερωτά και
αποκλειστικός προμηθευτής των αγωνιζομένων για τους αριθμούς των
αγωνιστικών.
Νικητής του Φθινοπωρινού το _63, τελευταίος του αγώνας το
Ακρόπολις του _73, φιγούρα μοναδική με το φανελάκι μέσα στο λευκό
Γκλας. ?νθρωπος με μεγάλη φυσική δύναμη και αντρική χειραψία
ακόμα και σήμερα στα 73 του χρωμάτησε μια ολόκληρη εποχή με τη
συμπεριφορά του και τη συμμετοχή του στους αγώνες στα βολάν των
Σκόντα Οκτάβια.
Σωτήρης _Είπωρχ_ Σοφιανόπουλος
Σπούδασε χημικός, αλλά θα μπορούσε να διδάξει πολλούς φιλόλογους
και να αφοπλίσει πολλούς ιστορικούς. ?νθρωπος που στάθηκε άτυχος
στις κεντρικές επιλογές της ζωής του, δέχθηκε βαριά πλήγματα από
μια παράλογη πραγματικότητα. ?λλοι θα είχαν λυγίσει. O Σωτήρης
όχι_
Έτοιμος να ξεδιπλώσει με την πρώτη ευκαιρία αφάνταστες γνώσεις,
αριθμομνήμων, αναφέρεται με απίθανη ακρίβεια σε πακέτα πολυψήφιων
αριθμών αποδεικνύοντας με άνεση σύνθετα πράγματα.
Ορμητικός στο οδήγημα πίσω από τα τιμόνια των αγαπημένων του
ασημένιων TISA, έτρεχε παντού με φλόγα και με κέφι αμείωτο.
Με αυτά τα προσόντα δύσκολα θα του ξέφευγε το πρωτάθλημα ράλλυ
του 1967. Σταματώντας δύο χρόνια αργότερα είχε μια παρουσία
σχεδόν 10χρονη. Γνωστός και με το προσωνύμιο _σακούλας_ επειδή τα
παντελόνια δεν του ταίριαζαν και σακούλιαζαν.
Σταύρος Ζαλμάς
Στη δράση από το _57 έως το _78. Οδήγησε Φίατ, Μπε Εμ Βε, Κούπερ,
?ουντι, Αλφασούντ, Νταϊχάτσου. Πρωταθλητής ράλλυ το _65 και το
_66, πρωταθλητής τουρισμού το _66, βαλκανιονίκης τη διετία
_65-_66.
O άνθρωπος που αναμφίβολα λανσάρισε τα Κούπερ στην Ελλάδα και την
γκρίνια στους αγώνες.
Αγχωτικός, πριν η ελληνική κοινωνία ανακαλύψει το άγχος, άρρωστος
με την καθαριότητα και σχολαστικός, δίκαια κέρδισε το προσωνύμιο
_σπύρης_. Ότι δηλαδή έχει _σπυρί_ στο κεφάλι και συμπεριφέρεται
ιδιόμορφα.
Κυρίαρχη αγωνιστική της δεκαετίας του _60 δεν άφηνε αγώνα για
αγώνα. Το όνομά του έχει άρρηκτα δεθεί με τα _κόκκινα κουτιά_ από
το ?μπινγκτον. Συνδύασε την ταχύτητα με την ευγενική χρήση του
αυτοκινήτου για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τις
εποχής του.
Δεν άργησε να παρατήσει την χρυσοχοΪα για να αφοσιωθεί και
επαγγελματικά στα αυτοκίνητα. Για σημαντικά χρονικά διαστήματα
προσέφερε με τη συμμετοχή του σε επιτροπές της ΕΘ.Ε.Α.
Κώστας Καββαθάς
Κι όμως μια τριακονταετία πίσω ίσως να ήταν πιο γνωστός ως
αγωνιζόμενος παρά ως δημοσιογράφος. Ξεκίνησε από το φθινοπωρινό
του _64.
Δεν δίστασε να καθήσει δεξιά ενώ στα πηδάλια βρισκόταν ο φίλος
του Γ. Μπαρδόπουλος. Τα πρώτα χρόνια καλυπτόταν πίσω από το
ψευδώνυμο _Πηλεύς_ ξεφεύγοντας έτσι από τα προσωρινά μέτρα του
σεβαστού πατέρα Δημήτρη.
Ήταν ο πρώτος που πέρασε στο χαρτί τον παλμό των αγώνων ως
συμμετέχων. Ξέφυγε από εκείνον το λυρικό, τον επικό χαρακτήρα των
περιγραφών του περιοδικού _Βολάν_ σηματοδοτώντας την είσοδο σε
μια νέα εποχή.
Εργάτης ακούραστος στην υπόθεση αγώνες, έγραψε, φώναξε,
τσακώθηκε, άπειρες φορές.
Οι ιδρυτικοί αναγνώστες θα τον θυμούνται στο κίτρινο Μπριτζστόουν
Γιούκαρ NSU TT και στο δανεικό ?ουντι 80 να τερματίζει τρίτος στο
τρίωρο Τατόι το 1973.
Σήμερα είναι αναμφίβολα ο γκουρού της ειδικής δημοσιογραφίας.
Θεολόγης (Γάκης) Καλεμτζάκης
_Το πιο γρηγορο πιστόλι_ της συμπρωτεύουσας. Ασφαλώς δεν μετράει
τους περισσότερους τίτλους από τους βορειοελλαδίτες, αλλά είχε
μια παρουσία τόσο πολύχρονη όσο και εκρηκτική. Απο το _65 στα 19
του με Ζόντιακ στου Χορτιάτη, έως το _92 με Κόσγουορθ.
Οδήγησε Κάπρι, Φίατ, Κορόλα, Έσκορτ, Ασκόνα, Μάντα, Σιέρα πάντα
δυναμικά και με ψυχή. Δηλώνει όχι Αρειανός αλλά Αρειανάρα!
Οι παλαιότεροι θα τον θυμούνται με το ψευδώνυμο _Όζελοτ_.
Νίκος Καπετανάκης
O μοναδικός που ενεφανίσθη στην Τρίπολη με λιγότερα κιλά από το
παρελθόν. Ξεκίνησε την εμπλοκή του το _57 και μέχρι το _73 που
έκλεισε την καρέρα του με ένα Τατόι, συμμετείχε σε 15 Ακρόπολις,
σε οκτώ Μόντε Κάρλο και σε δεκάδες άλλους αγώνες. Ταχύς και
αποφασιστικός δεν ευτύχησε να κατακτήσει τίτλους, επειδή δεν
έδωσε τη δέουσα προσοχή.
?νθρωπος με παροιμιώδη ηρεμία, πηγαίο χιούμορ, σε κάνει να
αναρωτιέσαι πότε εκνευρίζεται, πότε θυμώνει. Ποτέ, είναι ή πιο
πιθανή απάντηση.
Μέχρι σήμερα τον βρίσκουν άνθρωποι που υπηρέτησαν μαζί τη θητεία
τους και τον ρωτούν αν ήταν αλήθεια το τάδε ή το δείνα
περιστατικό. Κι εκείνος αντί απαντήσεως χαμογελά αινιγματικά.
Προσφέρει ακόμα στο άθλημα από τη θέση του στο πειθαρχικό της
ΕΘ.Ε.Α.
Αντώνης Κορφιάτης
H Αχαϊκή παρουσία στους 25. O πενηντάχρονος σήμερα Πατρινός
ξεκίνησε από το 1967 με το ράλλυ της Δ.Ε.Θ. Τον απερρόφησαν οι
αγώνες ταχύτητας και αναβάσεων όπου απέσπασε δύο τίτλους. _Έγραψε
την ιστορία του_ με Έσκορτ MK1 όλων των κατηγοριών. Τελευταία
εμφάνισή του το 1989 στην Τρίπολη με Έσκορτ MK2 1300 οπότε
κέρδισε και τον αντίστοιχο τίτλο.
Μανώλης Κοτσώνης
Από τους παλαιότερους στο χώρο. Ξεκίνησε το 1956 με ράλλυ
Πρωτελατών. Από τη θρυλική γενιά των _Ντεκαβέδων_, έσπρωχνε τα
δίχρονα γερμανικά αυτοκίνητα στα όριά τους με εντυπωσιακές
επιδόσεις.
Γνώρισε την οδυνηρότερη πλευρά των αγώνων και δέχτηκε το σοκ να
σκοτωθεί ο συνοδηγός του Τάκης Τσερκάκης και να τραυματισθεί
σοβαρά ο ίδιος σε εκείνο το τρομακτικό δυστύχημα στο Κακαβούλι
(μεταξύ Καρκαλούς και Μεγαλόπολης) τον Νοέμβριο (23!) του _63
κατά τη διάρκεια του Φθινοπωρινού ράλλυ.
Συνέχισε μερικές χρονιές ακόμα πρωταγωνιστώντας στο τιμόνι μιας
Τζάγκιουαρ E Τάιπ.
Παύλος Μαδεντζής
Ξεκίνησε το 1967 από την ανάβαση Καλάμου. Οι παλαιότεροι
αναγνώστες θα θυμούνται το δεξιοτίμονο MK I Τούιν Καμ βαμμένο
λευκό-θαλασσί υποστηριγμένο από τον Κοντέλη, οδηγημένο από τον
Παύλο σε όλους τους αγώνες ταχύτητας και αναβάσεων.
Δημήτρης Μαρασλής
Αναπόσπαστο τμήμα της αρμάδας των Εν Ες Ου(δων). Είκοσι σχεδόν
χρόνια στα αγωνιστικά δρώμενα συμμετείχε κυρίως σε αναβάσεις και
σιρκουί. Τελευταία του εμφάνιση το 1982 στο Τατόι με Έσκορτ 2000
RS.
Στις σελίδες των 4T για τις περιγραφές των αγώνων της δεκαετίας
του _70 ο Μίμης συχνά απεκαλείτο _πονηρά αλώπηξ_. Χαρακτηρισμό
που τον όφειλε στην ήρεμη ευγενική του εμφάνιση που συχνά
ανάγκαζε αντιπάλους του να τον υποτιμήσουν.
Γιώργος _Μέλας_ Μεϊμαρίδης
O οδηγός με την πιο βαριά θυσία στο χώρο. Στα 30 του έχασε τον
νεότερό του αδελφό Γιάννη, εκείνη την τραγική μέρα στη Ρόδο. O
Γιώργος, που έτρεξε και με τα ψευδώνυμα Κόκκινος, Βουλκάν,
Γουέιρλοκ, αλλά και με το όνομά του (σε μια Φιλέρημο), κέρδισε το
πρώτο του πρωτάθλημα στα 23 του το 1964.
Είχε ξεκινήσει τους αγώνες στην Αγγλία 5 χρόνια νωρίτερα.
_?νεμος_ στα νιάτα του πίσω από τα Μοτολίτα των πρασινόλευκων
Κούπερ, πρώτος Έλληνας που κατέβασε _το επτά_ στην Πάρνηθα, τα
γεγονότα και τα χρόνια αργότερα έφθειραν τις αγωνιστικές του
επιδόσεις.
Τη δεκαετία του _60 γνωστός και με το προσωνύμιο _μπεκατσό_
συνέχισε με το Σέβρον, Έσκορτ Gr. 1, γκρ. 4, Λάντσια 037, 4WD και
Ιντεγκράλε. Τελευταία του εμφάνιση το 1990 στο Χαλκιδικής.
Γιώργος Μοσχούς
Τα έχουμε πει. O καλύτερος της τελευταίας 25ετίας. Μακράν; Θα
ερωτήσει ο περίεργος. Μακράν, από τη στιγμή που μετράνε το πλήθος
των εμπειριών, ο χρόνος της εμπλοκής και ασφαλώς ο όγκος και η
ποιότητα του παλμαρέ. (Μακράν x 100 Νικόλα και επιβεβαιώνεται
κάθε ημέρα, ακόμη και σήμερα. Οδηγάρα και _άρχοντας_ χωρίς ίχνος
συμπλέγματος._Σ.Χ.)
Μιχάλης Μοσχούς
Μικρότερος αδελφός του Γιώργου. Για μερικούς, αντίστοιχα ταχύς! H
ταχύτητα όμως δεν είναι το μόνο προσόν των οδηγών. Ξεκίνησε το
_69 με Πάρνηθα. Συνέχισε ως το _92 κάνοντας τα πάντα. ?σφαλτο,
χώμα, αναβάσεις, ταχύτητες, ράλλυ, 4x4.
Στα νιάτα του κυνηγούσε με Σουντ τις Βελότσε ικανών οδηγών,
εκτελώντας με άνεση όλη την γκάμα των ακροβατικών. Με την ίδια
άνεση όμως τερμάτιζε και Ακρόπολις με γκρούπ 1 Αλφέτα το _76 (στο
δεξί κάθισμα ο μακαρίτης Ίκαρος). Είχε την τύχη να επιζήσει από
ένα απίστευτο ατύχημα στο Μαραθώνα (Παλάδιο _76) και απτόητος να
συνεχίσει.
O νεότερος από τους βετεράνους, ίσως να έκανε μια ακόμα πιο
σημαντική καριέρα αν είχε δώσει τη δέουσα προσοχή.
Νίκος _Μπένυ_ Μπενβενίστε
Ξεκίνησε το 1965 με μια ανάβαση Βούλας.
Συμμετείχε επί σειρά ετών σε όλα τα είδη αγώνων. Με Λάντσια
?κα-Έφε, από τις αρχές της δεκαετίας του _70 αλλά και πρωταθλητής
ράλλυ γκρουπ 1 1300 με Μάζντα 323 στην πρώτη ουσιαστικά χρονιά
εμπλοκής της ελληνικής αντιπροσωπείας στους αγώνες το 1978.
Προσπάθησε για την απόλυτη διάκριση με τη Στράτος, αλλά σκόνταψε
στον πανίσχυρο συνδυασμό Ντάτσουν-Γιώργος Μοσχούς.
Τελευταία του εμφάνιση το 1982 στο Δ.Ε.Θ.
Αντώνης Παρταλιός
Τα ράλλυ και οι αναβάσεις απασχόλησαν περισσότερο το _Ρώσο_ όπως
τον αποκαλεί ο Σ.Χ. ένεκα ...πίλου. Ξεκίνησε το 1969 με ένα
ασφάλτινο αγώνα της Α.Λ.Φ.Α. και τελευταία του εμφάνιση ήταν το
1991 στο ράλλυ Σερρών. H σημαντική του παρουσία στα αγωνιστικά
δρώμενα της Θεσσαλονίκης τον έχει χρίσει_ ισόβιο πρόεδρο του
Α.Ο.Θ., αφού τα τελευταία 14 χρόνια κινεί με επιτυχία τα νήματα.
Γιώργος Περπινιάς
Από τους Εν Ες Ού(δες) των μέσων της δεκαετίας του _70. Τιτλούχος
το _74 στα 1.300 στις αναβάσεις. _Το πιο γρήγορο μπιφτέκι_,
έγραφαν για τις επιδόσεις του οι 4T αναφερόμενοι στις
επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Τερμάτισε την εμπλοκή του το
1975.
Γιώργος Ραπτόπουλος
Από το 1955 με μοτοσικλέτες ως το 1991 με 4x4. Ίσως η πιo γεμάτη
καριέρα. Πληθώρα αγώνων, εντυπωσιακές επιδόσεις, πολλές φορές
παράλογα γρήγορες, σταματώντας τα χρονόμετρα, σε απίθανα νούμερα.
Πολυπρωταθλητής στην Ελλάδα έτρεξε και στο εξωτερικό, ενώ υπήρξε
και εξαίρετος προετοιμαστής μηχανικός.
Μέλος της πανίσχυρης ομάδας των Ντε Κα Βε αγωνίστηκε επίσης με
?ουντι, Πόρσε, Φολκσβάγκεν. Πού και πού παραπονιάρης, αλλά ακόμα
και τώρα στα 61 του ακατάβλητος, ακούραστος, ορεξάτος και πάντα
έτοιμος να προσφέρει στους αγώνες.
?ρης Σταθάκης
Πολλοί ίσως εντυπωσιάστηκαν από την επίδοσή του στον αγώνα των
βετεράνων. O ?ρης όμως ήξερε πάντα να παίρνει αθόρυβα από τα
αυτοκίνητα το καλύτερο. Πολύ ευφυής για να ρισκάρει, είχε δείξει
το δρόμο σε πολλά ονόματα με τις επιδόσεις του με το ?μπαρθ του
Ενιαίου. Ήρεμος και μελετημένος, στη ζωή κα στους αγώνες,
ξεκίνησε το _68 με ανάβαση Βούλας, και ολοκλήρωσε το _83 με
Αττικοβοιωτίας.
Από τις σπάνιες περιπτώσεις που δικαίως βρίσκονται στη θέση του
οδηγού...
Σπύρος Τσινιβίδης
O _κύριος Σπυρίδων_ όπως έγραφαν παλαιά οι 4T, ο _στραβούλιακας_
όπως χαριτωμένα τον αποκαλούσαν οι συναθλητές του, καθώς
υποστήριζαν ότι πήγαινε γρήγορα διότι δεν_ έβλεπε τις στροφές και
δεν φρενάριζε. Σπορ και θέαμα από το Σπύρο με ατελείωτες
_μπάντες_ από τα ?λφα Σπριντ μέχρι τα Μπε Εμ Βε _δύο-δύο_. Το
ταλέντο του δεν πήγε χαμένο καθώς ντουμπλάρησε αρκετούς αστέρες
του ελληνικού κινηματογράφου όταν τους κυνηγούσαν τα περιπολικά.
Μόνο που τα σενάρια τον αδικούσαν καθώς στο τέλος τον μπλόκαραν.
Δεν πανηγύρισε κάποιους τίτλους, αλλά κέρδισε (άγνωστο πώς) την
αιώνια αφοσίωση των νεαροτάτων και ομορφοτάτων εκπροσώπων του
ωραίου φύλου_
Περικλής Φωτιάδης
Γνωστός περισσότερο ως Λάκης και στους παλαιότερος ως _παίδαρος_.
Από τις περιπτώσεις των ανθρώπων που η ζωή τους επιφύλαξε
ιδιαίτερα δυσάρεστες εκπλήξεις κι ένα ζοφερό μέλλον, συνέχεια
ενός ονειρεμένου παρελθόντος. Πολύ ισχυρό σοκ για τον
οποιοδήποτε. O Λάκης κρατήθηκε, με μοναδικά εφόδια την καλή του
ψυχή και τους λίγους, πιστούς του φίλους.
Αγωνιστικά ενεπλάκη για μια τετραετία περίπου κάνοντας πλήθος
αγώνων με την Alfa GTA και την Αμερικάνα. Υπέφερε όσο ελάχιστοι
για το χαμό του φίλου του Γιάννη και ίσως αυτή να ήταν η αιτία
που τα παράτησε.
O Λάκης όμως προσέφερε τα μέγιστα στους ελληνικούς αγώνες με την
ιδιότητά του ως αντιπροσώπου της ?λφα Ρομέο (Μότορ Ελλάς).
Αγωνιστικό τμήμα, είκοσι και πλέον χρόνια πριν, το πρώτο ενιαίο
με τα Σουντ Τι ?ι, αγωνιστικές ομάδες με ?λφα και Σκόντα και τόσα
άλλα. Πολλοί, πάρα πολλοί, δε θα είχαν την όποια εξέλιξη, αν δεν
είχαν γίνει όλες αυτές οι κινήσεις.
Θόδωρος _Τάλμποτ_ Χαραγκιώνης
Γεννημένος το _48 ο σημερινός πολιτικός μηχανικός, ξεκίνησε την
εμπλοκή του ως συνοδηγός το 1970 στο ράλλυ ?λφα τύπου.
Έδωσε ομηρικές μάχες στο Ενιαίο με τα ?μπαρτ με καθιερωμένα
ονόματα του χώρου, χάνοντας τον τίτλο από τον Παύλο Μοσχούτη στο
νήμα.
Συμμετέχει ακόμα στους αγώνες αντίκα με μια εξαίρετη συλλογή από
κλασικά αυτοκίνητα.
Γιάννης Χρονίδης
Σαράντα έξι μάρκες, πενήντα επτά τύπους αυτοκινήτων σε 41 χρόνια
αγώνων όπως δήλωσε. Αστεία πράγματα δηλαδή. _Το γιαννάκι_ των
ελληνικών αγώνων έχει τρέξει άπειρους αγώνες όλων των ειδών τόσο
στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ξεκίνησε το 1954 με ράλλυ
Ακρόπολις ενώ στο Ακρόπολις του _94 ήταν παρών ωσαύτως.
Ίσως οι μικρές του διαστάσεις να μην_ γεμίζουν το μάτι του
νεότερου, αλλά πολλά χρόνια πριν τιθάσευε τις Τζάγκιουαρ E Τάιπ
του φίλου του (μακαρίτη πια) Μίμη Μαρκομιχελάκη. Ικανότητες που
του χάρισαν το πρωτάθλημα ταχύτητας του 1964.
Γιάννης _Λαίλαψ_ Ψύχας
H πληθωρικότερη, η γραφικότερη παρουσία. Πρωταθλητής την εποχή
που τα πρωταθλήματα ήταν μαραθώνιοι.
Έκανε τους βράχους χαλίκια και τα χαλίκια άμμο με τον σουηδικό
οδοστρωτήρα Βόλβο 544 B18. Τραχύς και ανυποχώρητος αγωνιζόμενος
με βροντώδες γέλιο έτρεξε από το _58 έως το _73.
Του ανήκουν μερικές από τις χαρακτηριστικότερες αγωνιστικές
εκφράσεις.
Όπως π.χ. _ούζα καλά_, έκφραση σημαίνουσα εγκατάλειψη.
Λαίλαπας πραγματικός στις πίστες, κομμάτι αναπόσπαστο της χρυσής
δεκαετίας του _60.