Nίκος Δήμου
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! Αυτό το _94 ας πάει στον αγύριστο! Η
χειρότερη μέχρι σήμερα χρονιά που έζησα. Να δούμε τι μου έχει
μαγειρέψει το 1995...
ΕΝΑ ΑΣΠΡΟ RENAULT GT TURBO ΜΕΓΑΛΩΝΕ με ιλιγγιώδη ταχύτητα
μέσα στον καθρέφτη μου. Κατέβαινα την αριστερή λωρίδα της
Κηφισίας, στην ευθεία μπροστά στο Ολυμπιακό Στάδιο με εκατό
χιλιόμετρα - εκείνο θα πρέπει να πήγαινε σίγουρα με εκατόν
ογδόντα. Πριν προλάβω να αντιδράσω με πέρασε από δεξιά,
σφηνάρισε μπροστά μου, έκοψε πάλι δεξιά και συνέχισε
κάνοντας σλάλομ στο όριο, διαγώνια και στις τρεις λωρίδες.
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να το κυνηγήσω. 'Ηθελα να δω και
τον αριθμό - υποψιαζόμουν πως ήταν το παλιό δικό μου
αυτοκίνητο (τα γράμματα ταίριαζαν). Πρόφαση βέβαια αυτή,
στην πραγματικότητα ήθελα να μετρήσω τις δυνάμεις του 318is
(και του εαυτού μου). Πώς η μία επιθετικότητα παρασύρει
αμέσως σε άλλη! Κάπως έτσι γίνονται οι φόνοι (σε καυγά) και
οι πόλεμοι.
Μετά (όλα αυτά σε κλάσματα δευτερολέπτου) το ξανασκέφθηκα.
Ίσως συλλογίστηκα πως το BMW δεν θα τα έβγαζε πέρα με το
Renault (κι εγώ με τον πολύ νεότερο οδηγό του). Ίσως
αισθάνθηκα λίγο γελοίος να κάνω αυτό που καταδικάζω: τον
ραλίστα των πόλεων. 'Ετσι, δεν σανίδωσα.
Ευτυχώς. Λίγα μέτρα πιο κάτω πετάχτηκε ξαφνικά από τη νησίδα
ένα μικρό μαλλιαρό σκυλάκι που ήθελε οπωσδήποτε να περάσει
απέναντι.
Μπροστά μου, στα είκοσι μέτρα. Έπεσα στα φρένα και - ας
είναι καλά το ABS και τα 220άρια Michelin! - έκοψα αρκετά
για να περάσει κυριολεκτικά παρά τρίχα. Αν είχα πατήσει
γκάζι...
Ταράχτηκα κι έκανα ώρα πολλή να συνέλθω. 'Ολη μέρα το
σκεπτόμουν. Καλά - τόσο σπουδαίο θέμα, θα σκεφθεί κάποιος
κυνικός. Ένα αδέσποτο σκυλί ήταν.
Ίσως σας φανεί υπερβολικό, αλλά είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητος
στα αβοήθητα πλάσματα του κόσμου ετούτου. Ένας ώριμος
άνθρωπος μπορεί να φυλαχτεί. Αν ριψοκινδυνεύσει, το κάνει εν
γνώσει του. Αλλά γέροντες, ζώα και μικρά παιδιά ούτε ξέρουν,
ούτε μπορούν.
ΤΑ ΠΑΤΗΜΕΝΑ ΖΩΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΜΟΥ.
Αν με δείτε να πηγαίνω σιγά, μέσα στις κατοικημένες περιοχές,
αυτός είναι ο λόγος. Καμιά φορά ξεχνιέμαι και πάω πιο γρήγορα -
μέχρι που μία ξεκοιλιασμένη γατούλα με επαναφέρει στην τάξη.
Αυτά τα συναπαντήματα μου χαλάνε τη μέρα. Και είναι τόσο συχνά!
Βλέπω ένα σκύλο στη μέση του δρόμου και σφίγγεται η καρδιά μου.
Θα προλάβει; Περνάω και τον παρακολουθώ από τον καθρέφτη να δω τι
έγινε.
'Αγχομαι όταν βλέπω αυτοκίνητα να τρέχουν μέσα στους στενούς
δρόμους των βορείων προαστίων. Εκεί, συνέχεια, στα πεζοδρόμια, ή
κάτω από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, υπάρχουν αδέσποτα. Είναι
τόσο κακή η ορατότητα που αν πεταχτεί κανένα, πρώτα ακούς το
χτύπο και μετά το βλέπεις.
Όσο περνάνε τα χρόνια όλο και λιγότερο αντέχω να βλέπω τον
αφανισμό της αθωότητας. Προσέχετε μωρέ αναγνώστες των 4Τ -
προσέχετε!
(Οι φωτογραφίες της πρωτοχρονιάτικης στήλης φιλοξενούν σήμερα
διάφορες γάτες και γατάκια. Γάτες της ζωής μου - του παρελθόντος
και του παρόντος. Αξιοπρεπείς όπως όλα τα αιλουροειδή. Τις
διάλεξα για να αρχίσει η χρονιά με χιούμορ, χάρη και τρυφερότητα.
Κάποτε είχα βάλει λουλούδια. Έτσι για αλλαγή. Όχι μονίμως
λαμαρίνες...)
ΤΟ ΣΛΑΛΟΜ ΚΑΙ ΟΙ ΣΦΗΝΕΣ έχουν γίνει το εθνικό μας σπορ. Αν ήταν
ολυμπιακό άθλημα, θα κερδίζαμε χρυσό μετάλλιο. Όλη μέρα σφήνες
και το βράδυ σφηνάκια - να η περιγραφή του τυπικού νέου Έλληνα
οδηγού.
Δεν τολμάς να αφήσεις κάποια απόσταση από τον μπροστινό - τσουπ
σφήνωσε κάποιος. Βρε παιδιά, την απόσταση δεν την αφήνουμε για να
μπείτε εσείς - αλλά για να έχουμε τη δυνατότητα φρένου!
Αποκλείεται σ_ αυτή τη χώρα να τηρήσεις τον Κ.Ο.Κ. κρατώντας
απόσταση ασφαλείας. Το κενό αποτελεί πρόκληση για τον επόμενο
σφηναδόρο.
Και τι κερδίζουν; Στο επόμενο φανάρι βρίσκεσαι δίπλα τους. Τόσος
μόχθος κι ούτε ένα μέτρο όφελος...
Η ΚΥΡΙΑ - ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΨΗΛΗ ΞΑΝΘΙΑ - βγήκε από ένα καινούριο,
γυαλιστερό μαύρο Mazda RX 7. Ήταν ντυμένη ασορτί - μαύρο φόρεμα
στο χυτό κορμί. Ωραίο ζευγάρι, σκέφθηκα χαζεύοντας πότε την μία
και πότε το άλλο.
Μέχρι που το βλέμμα μου κατέβηκε στις γάμπες και μετά στα πόδια.
Ωιμέ! Η κυρία φορούσε δέκα πόντους τακούνι-στιλέτο!
Κάποιος πρέπει να της εξηγήσει πως δεν οδηγούν αυτοκίνητο των 240
ίππων (και βιτσιόζικων) με δέκα πόντους τακούνι. Είναι φοβερά
επικίνδυνο.
Ας αφήσουμε που με τέτοιο τακούνι δεν καταλαβαίνεις το γκάζι. Η
Francoise Sagan και οι φίλοι της στην τρελή δεκαετία του _50
οδηγούσαν τις Jaguar με γυμνά πόδια για να νιώθουν την αίσθηση
των πεντάλ.
'Ακου δέκα πόντους τακούνι σε σπορ αυτοκίνητο!
ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟUΤ στο αυτοκίνητο. Είχα γράψει
παλιά έναν κατάλογο με βαθμούς (το δικό μου point system) για τα
παραπτώματα. Δεν είχα προβλέψει τα τακούνια. Θα τα προσθέσω στη
λίστα κοντά στα μαξιλάρια, τις κουρτίνες και τα καπέλα.
Τα καπέλα! Εξακολουθώ να βλέπω οδηγούς με ρεμπούπλικα, τραγιάσκα
ή ψαθάκι το καλοκαίρι. Μα πώς είναι δυνατόν;
Ο ΠΑΝΑΓΩΤΗΣ ΒΙΤΑΣ μου έγραψε (μέσω Internet) από το Sunderland
της Μεγάλης Βρετανίας. Διαφωνεί με την εκτίμηση των δοκιμαστών
μας για την BMW Compact. Λίγες μέρες μετά, μου έστειλε και ένα
τεύχος του περιοδικού Car Week όπου υπάρχει συγκριτικό τεστ της
BMW 318ti Compact με το VW Golf GTI 16V και την Citroen ZX 16V.
_Νικητής_ βγαίνει η BMW.
Βέβαια η 318ti δεν έχει καμία σχέση με την απλή 316. Φοράει τον
κινητήρα της 318is των 140 ίππων, έχει άλλη ανάρτηση και άλλον
εξοπλισμό. Κυρίως κρατάει καλύτερα το δρόμο (η σπορ ανάρτηση
αντισταθμίζει το μειονέκτημα του παλιού άξονα). Είναι μία
προσπάθεια του εργοστασίου να εξαργυρώσει το μύθο των BMW ti (οι
παλιότεροι θα θυμάστε σίγουρα αυτά τα θρυλικά μοντέλα).
Όμως η παρέμβαση του Παναγιώτη Βίτα έχει ένα γενικότερο
ενδιαφέρον, που ξεπερνάει τη συγκεκριμένη περίπτωση. Θέτει έμμεσα
το ερώτημα γιατί ορισμένα μοντέλα αρέσουν και πετυχαίνουν σε
άλλες χώρες και άλλα όχι. Η Compact είναι χαρακτηριστικό
παράδειγμα. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είχε μεγάλη
επιτυχία. Στην Ελλάδα δεν _τράβηξε_ καθόλου. Η αντιπροσωπεία την
κρατάει σε ιδιαίτερα χαμηλή τιμή (φημολογείται πως χάνει χρήματα
από κάθε πώληση) αλλά το κοινό δεν αγοράζει. Στην Αγγλία πουλάει
σαν τα ζεστά ψωμάκια (like hot cakes...) Γιατί;
Ένας βασικός λόγος είναι βέβαια η τιμή. Δεδομένου ότι στην Ελλάδα
έχει την ίδια φορολογία με την 316 η διαφορά τιμής (που έξω
περνάει το 20%) εδώ πλησιάζει το 10. Έτσι το συμπέρασμα του
αγγλικού περιοδικού _αδύνατο να αντισταθείς σε ένα BMW στα λεφτά
ενός VW_ δεν ισχύει εδώ.
Αλλά δεν είναι μόνο θέμα χρημάτων. Στην Ελλάδα έχουμε ταυτίσει
την διάταξη των δύο όγκων (hatchback) με τα μικρά οικονομικά
αυτοκίνητα. Ήδη στην κατηγορία των μικρομεσαίων ο κόσμος αρχίζει
να προτιμάει τους τρεις όγκους. Στις μεγαλύτερες κατηγορίες το
πράγμα είναι απόλυτο. Το αυτοκίνητο πρέπει να είναι _λιμουζίνα_
με τρεις όγκους (και τον τρίτο όσο γίνεται μακρύτερο). Ένα BMW
που το παίζει Renault ή Fiat, δεν είναι άξιο να λέγεται ΒΜW! Κι
ας είναι τόσο πρακτικό να έχεις ένα αυτοκίνητο μικρότερο (και πιο
ευέλικτο) με χώρο φόρτωσης που μπορείς να τον διαμορφώσεις κατά
τις ανάγκες σου και με πόρτα φόρτωσης πολύ μεγαλύτερη!
Γι_ αυτό το Compact δεν έπιασε στην Ελλάδα. Όσο για τους
δοκιμαστές μας, νομίζω πως, και αυτοί το συνέκριναν με το 316
(λόγω μικρής διαφοράς τιμής) όπου, βέβαια, χάνει. Εμένα μου
άρεσε. Αλλά περισσότερο θα μου αρέσει το 318ti αν και όταν έρθει
στην Ελλάδα. Δεν έχω αντίρρηση και για λίγες ελεγχόμενες
υπερστροφές άμα λάχει να _ούμε...
ΠΩΣ ΧΑΘΗΚΕ Η ΣΤΗΛΗ: Αυτή τη φορά δεν έχει παράρτημα, ούτε
παράξενες επιγραφές. Η αλληλογραφία μειώθηκε (ευτυχώς) αν και
φοβάμαι πως ο λόγος δεν είναι η γκρίνια μου στο περασμένο τεύχος,
όσο το γεγονός ότι_ χάθηκε η στήλη!
Μιλάω σοβαρά. Πάνω από είκοσι άνθρωποι με έχουν ρωτήσει τον
τελευταίο καιρό γιατί σταμάτησα να γράφω στους 4Τ. _Μα δεν
σταμάτησα!_ απαντώ. _Αφού δεν είστε πια στη θέση σας_!
?τιμε Κ.Κ., δεν σεβάστηκες δέκα χρόνια θητείας στις πρώτες
σελίδες και με έθαψες μέσα στην υψηλή κουλτούρα! Με χάσανε οι
αναγνώστες...
Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΗΣ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ! Μετά την _Ιστορία της
Μακεδονίας_ έβγαλε έναν εντυπωσιακό Ηλεκτρονικό Οδηγό
Θεσσαλονίκης σε δισκέτα. Πλήθος από χρήσιμες πληροφορίες σε
ενδιαφέρουσα παρουσίαση. Ακατάβλητο μερμήγκι είναι αυτός ο
άνθρωπος! Την επόμενη φορά που θα πάω Θεσσαλονίκη θα
εγκαταστήσω τον Οδηγό του στο IBM Thinkpad για να έχω μαζί
μου όλη την πόλη!
ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ο παλιός πιστός αναγνώστης Κ.
Σταυρόπουλος (ευχαριστώ για τα καλά λόγια) θίγει ένα ενδιαφέρον
θέμα οδικής ασφάλειας. Ποια είναι η προτεραιότητα σε
διασταυρώσεις σχήματος _Τ_; Ο Κ.Ο.Κ. έχει τη γενική αρχή ότι
στους ισόπεδους οδικούς κόμβους η προτεραιότητα ανήκει σε αυτόν
που έρχεται από δεξιά. Το Υπουργείο Συγκοινωνιών στο φυλλάδιο που
χρησιμοποιείται για τις εξετάσεις λέει το ίδιο, διασαφηνίζοντας
πως σε διασταυρώσεις σχήματος Τ προτεραιότητα έχει αυτός που
κινείται στην κάθετο. Όποιος το εφαρμόσει αυτό, γράφει ο κ.
Σταυρόπουλος, θα καταλήξει στο νοσοκομείο. Διότι είναι φυσικό, ο
οδηγός που κινείται στην ευθεία να πιστεύει πως έχει
προτεραιότητα. Υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις που ρίχνουν
περισσότερη ευθύνη σε αυτόν που κινείται στην κάθετο, εφόσον έτσι
κι αλλιώς έπρεπε να κόψει ταχύτητα για να στρίψει (η συνέχιση της
πορείας σε ευθεία θα τον οδηγούσε σε τοίχο). Οι ασφαλιστικές
εταιρίες και τα δικαστήρια συγκρούονται με τον Κ.Ο.Κ. και τα
εκπαιδευτικά βοηθήματα...
Κ.Κ., εσύ που ήσουν στην επιτροπή σύνταξης του Κ.Ο.Κ, τι φρονείς
περί αυτού;
Ο κ. Ευάγγελος Μπασδέκης αναφέρεται σε μία λεζάντα του
προ-προηγούμενου τεύχους. Γράφει ότι το μαγαζάκι που φωτογράφησε
ο κ. Μιμίκος δεν είναι στην Εύβοια αλλά στη Σαντορίνη. _...Είναι
από την γραφική, πολύ γραφική Οία Σαντορίνης. Εκεί που οι
τουρίστες τσούρμο ασπάζονται στο Ακαπούλκειο ηλιοβασίλεμα με
κατάνυξη. [ ] Είναι πράγματι ένα ανορθόγραφο και χαριτωμένο
προσκλητήριο να αγοράσει κανείς
αυτά που γράφει, γιατί η κυρία Ευαγγελία έχει εννέα παιδιά να
μεγαλώσει..._
Ευχαριστώ για τις πληροφορίες, κύριε Μπασδέκη - αλλά δεν
προσέξατε το κείμενο. Έγραψα πως ο κ. Μιμίκος είναι από την
Εύβοια - όχι η φωτογραφία... Πάντως όσοι πάνε στην Οία, ας
θυμηθούν την κυρία Ευαγγελία!
Στο ίδιο τεύχος, ο χαρακτηρισμός της επιγραφής ΓΙΑΛΟΨΟSΡΟRΤ ως
παράδοξης ενόχλησε τον καταστηματάρχη. Σε ένα φαξ μου γράφει:
_Δεν είναι παράδοξο, είναι το δικό μου όνομα ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΛΟΨΟΣ -
όπως λες ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΣ SPOR. Παρακαλώ στο επόμενο τεύχος στην ίδια
σελίδα να επανορθώσεις!_
Δεν υπάρχει θέμα επανόρθωσης - γιατί η λέξη _παράδοξο_ δεν
αποτελεί ούτε ύβρη, ούτε δυσφήμιση. Υποκειμενική εκτίμηση είναι
και παραμένει...
ΑUDΙ Ή BMW; Ο αναγνώστης Βασίλης Σεϊντής από Αμαλιάδα
δηλώνει Αudi-μανής και θεωρεί εμένα ΒΜW-μανή. Θυμάται που
είχα γράψει πριν από χρόνια ότι τα Audi είναι βαρετά
αυτοκίνητα, και απορεί γιατί άλλα περιοδικά δίνουν άριστα
δέκα στα Audi ενώ βαθμολογούν BMW Mercedes με χαμηλότερους
βαθμούς.
Φίλε αναγνώστη, δεν αποδέχουμαι τον χαρακτηρισμό του -μανούς
(με όποιαδήποτε συγκεκριμένη μάρκα. Είμαι αυτοκινητο-μανής,
που σημαίνει: λέω τα καλά όπου τα βρίσκω. (Και τα στραβά
επίσης). Τότε που είχα γράψει για τα τα Audi 80 των 75 ίππων
ήταν πράγματι αφάνταστα βαρετά. Όταν άλλαξαν το έγραψα (βλ.
τεύχος Ιουλίου _94). Αν αναφέρομαι συχνότερα στην ΒΜW είναι
γιατί έχω ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Αλλά δεν το θεωρώ το
καλύτερο... Αν παρακολουθούσες τακτικότερα τη στήλη θα
έβλεπες πόσες φορές ξεχώρισα άλλα αυτοκίνητα.
Ο κ. Ιωάννης Αραβίδης μου έστειλε ωραίες φωτογραφίες - τις
φυλάω για το επόμενο παράρτημα. Τέλος ο κ. Γ. Κολόμβος μου
έστειλε ένα πολύ συμπαθητικό γράμμα. Τον ευχαριστώ._Ν.Δ.