Αλληλογραφία
ΓΙΑ TA T.E.I.Αφορμή γι_ αυτό το γράμμα μου είναι ότι για πρώτη φορά
διαφώνησα με τα γραφόμενά σας στο τεύχος Οκτωβρίου, σχετικά με
τα TEI. Γράψατε ότι _ανωτατοποιήθηκαν τα TEI και δολοφονήθηκε
η Παιδεία_. Και όμως ένας από τους αυτουργούς της δολοφονίας
της Παιδείας είναι η υποβάθμιση των TEI, της τριτοβάθμιας
τεχνολογικής εκπαίδευσης δηλαδή που είναι τόσο απαραίτητη για
την ανάπτυξη της χώρας και ο συνεχιζόμενος επί 11 χρόνια
εμπαιγμός των σπουδαστών τους.
Είναι γνωστό ότι τα TEI, σύμφωνα με τους νόμους 1268/82,
1404/83 και 1566/85 ανήκουν στην Ενιαία Τριτοβάθμια
Εκπαίδευση. Έτσι έχουν αναγνωριστεί και από την οδηγία 89/48
της EOK, σύμφωνα με την οποία οι απόφοιτοι τριτοβάθμιας
εκπαίδευσης, έχουν ίσα επαγγελματικά δικαιώματα. Οι
περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες εξομείωσαν τα ιδρύματα τους.
Έτσι για παράδειγμα, στην τόσο περισσότερο ανεπτυγμένη σε
θέματα παιδείας, σε σχέση με μας, Μεγάλη Βρετανία, τα
αντίστοιχα Polytechnics έγιναν Πανεπιστημιακά τμήματα, δίνουν
Bachelor ή H.N. Diploma, μεταπτυχιακούς τίτλους και
συμμετέχουν στην έρευνα και την παραγωγή. Αίτημα των
σπουδαστών T.E.I σήμερα είναι να λειτουργήσουν στα πλαίσια που
ορίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τίποτε περισσότερο και τίποτε
λιγότερο. Και αυτό σημαίνει:
α. Ιδρύματα αυτοδύναμα και αυτοδιοικούμενα, τετραετούς
διάρκειας σπουδών, με καθηγητές πανεπιστημιακού επιπέδου,
σύγχρονα συγγράμματα και ενημερωμένες βιβλιοθήκες. Πλήρως
εξοπλισμένα εργαστήρια και προμήθεια σύγχρονου εξοπλισμού.
β. Σύνδεση των ιδρυμάτων με την έρευνα και των σπουδών με την
παραγωγή.
γ. Επαγγελματικά δικαιώματα. Δεν είναι δυνατόν σε μια
ευρωπαϊκή (;) χώρα, να αποφοιτάς από αναγνωρισμένη κρατική
σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, και να μην έχεις το δικαίωμα
να εργαστείς(!!), επειδή αντιδρούν κάποιες συντεχνίες, όπως το
Τεχνικό Επιμελητήριο. Επί 11 ολόκληρα χρόνια εκκρεμεί από
υπουργείο σε υπουργείο η υπογραφή των επαγγελματικών
δικαιωμάτων της ΣΤΕΦ (Σχολή Τεχνολογικών Εφαρμογών) των TEI.
δ. Μεταπτυχιακά στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σήμερα όσοι
σπουδαστές TEI απόκτησαν μεταπτυχιακό δίπλωμα σε πανεπιστήμια
του εξωτερικού είναι ακαταχώρητοι γιατί το ΔΙΚΑΤΣΑ αρνείται να
τα αναγνωρίσει! Είτε αυτόνομα, είτε σε συνεργασία με Ευρωπαϊκά
Ιδρύματα πρέπει να λειτουργήσουν στη χώρα μας μεταπτυχιακά
προγράμματα και όποια υποστηρίζονται από συστηματικές
υποτροφίες, όπως στην Ευρώπη.
Και όμως, αντί αυτών, οι δαπάνες για τα TEI φέτος μειώθηκαν
κατά 30%, ενώ ιδρύονται και λειτουργούν πανεπιστημιακά τμήματα
παραγωγής ανέργων. Όλα αυτά, γιατί το νομοσχέδιο που θα
περιλαμβάνει περίπου τα παραπάνω, καθυστερεί αδικαιολόγητα,
συναντώντας την εκβιαστική αντίδραση συντεχνιών και αυτών που
βολεύονται με τα _κεκτημένα_. Όσοι δε αμφιβάλλουν για το
επίπεδο μας, εμείς στα TEI είμαστε ανοιχτοί σε σύγκριση.
Συγνώμη αν σας κούρασα. Κλείνω το γράμμα μου επαναλαμβάνοντας
τις θερμότερες ευχές μου για την πρώτη από τις πολλές
δημιουργικές εικοσιπενταετίες του περιοδικού μας.
M. Αναστασάκης
Σπουδαστής Λογιστικής TEI Πειραιά
Λιθοβολισμός_
Την Κυριακή 27/11/94 κατά τις 4 μ.μ. ταξιδεύοντας με το
αυτοκίνητό μου στην εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας και στο ύψος των
Οινοφύτων, δέχθηκα στον εμπρόσθιο υαλοπίνακα ένα αντικείμενο
μεγέθους γροθιάς, πιθανώς πέτρα, το οποίο και μου τον έσπασε.
Το αντικείμενο αυτό προερχόταν από το αντίθετο ρεύμα προς
Αθήνα και δεν εκτοξεύθηκε από άλλο αυτοκίνητο, γιατί και τα
δύο ρεύματα κυκλοφορίας ήταν τη στιγμή εκείνη ελεύθερα
κυκλοφορίας. Το γεγονός αυτό ήταν ιδιαίτερα ευτυχές, γιατί
κατά τη στιγμιαία απώλεια ορατότητος και ταραχής δεν υπήρξε
ενδεχόμενο ατύχημα με άλλα διερχόμενα οχήματα. Κατά την άφιξή
μου στα διόδια Τανάγρας ανέφερα το γεγονός αυτό στο πλήρωμα
περιπολικού της Τροχαίας το οποίο μου εδήλωσε κατά λέξη τα
εξής: _Πού συνέβη αυτό; Στα Οινόφυτα; Το κατάλαβα αμέσως μόλις
είδα το παρμπρίζ. Αρχίσανε και πάλι; Δώστε μου τα στοιχεία
σας. Θα πάμε αμέσως να δούμε τι γίνεται_.
Φυσικά δεν είναι δυνατόν να περιμένει κανείς η Τροχαία να
επιτηρεί το οδικό δίκτυο σε όλο το μήκος του, αλλά λαμβάνοντας
υπόψη τον κίνδυνο που διέτρεξα και τη σχετική δαπάνη
αντικατάστασης του υαλοπίνακα (150.000 δραχμές) είναι νομίζω
απολύτως εύλογο να θέσω τα εξής φιλοσοφικά ερωτήματα στην
Πολιτεία μέσω των σελίδων του περιοδικού και να περιμένω
κάποια απάντηση.
1. Πώς είναι δυνατόν να είναι γνωστό στην Τροχαία ότι στα
Οινόφυτα λιθοβολούνται διερχόμενα αυτοκίνητα και δε
λαμβάνονται μέτρα;
2. Ποιο είναι το νόημα της καταβολής διοδίων σε
αυτοκινητόδρομους που δεν εξασφαλίζουν ασφαλή διέλευση;
3. Ποιο είναι το νόημα της καταβολής τελών κυκλοφορίας, όταν
υπάρχουν άτομα ή συμμορίες που ενεδρεύουν και απειλούν τη ζωή
των οδηγών και επιβατών;
4. Τι είδους κοινωνικές συνθήκες επικρατούν στα Οινόφυτα, όταν
στην περιοχή αυτή δρουν άτομα ή ομάδες που λιθοβολούν ad hoc
τα διερχόμενα αυτοκίνητα; Σχετικά, σας δηλώνω υπεύθυνα ότι δεν
ανήκω σε καμιά κοινωνική ομάδα σε κατάσταση απεργιακών
κινητοποιήσεων, π.χ. ιδιοκτήτης φορτηγού Δ.Χ. και δεν είμαι
αποστάτης βουλευτής ώστε ο λιθοβολισμός μου να αποτελεί
κατακτημένα κοινωνικό δικαίωμα.
Π.Σ.
Ξάνθη
(Όνομα και διεύθυνση στο περιοδικό)
ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ
Μπαίνω αμέσως στο θέμα της επιστολής γιατί καταλαβαίνω πόσο
πολύτιμος είναι ο χρόνος σας και ο χώρος του περιοδικού.
Στις 11 Μαρτίου 1994 μεταδόθηκε ένα επεισόδιο της σειράς
_TRAVEL QUIZ_ στο BBC1. Κατά τη διάρκεια της εκπομπής, οι
διαγωνιζόμενοι κλήθηκαν να απαντήσουν στις εξής ερωτήσεις
σχετικά με μια φωτογραφία της διώρυγας της Κορίνθου:
_ 1. Σε ποια χώρα βρίσκεται η εικονιζόμενη διώρυγα;
_ 2. Ποια είναι η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη αυτής της χώρας;
_ 3. Σε ποια περιοχή αυτής της χώρας πρόσφατα ζήτησαν οι
κάτοικοι την ανεξαρτησίας τους;
Οι σωστές απαντήσεις, σύμφωνα πάντα με την εκπομπή, ήταν:
_ 1. ΕΛΛΑΔΑ
_ 2. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
_ 3. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Μετά από αυτό, έστειλα έγγραφη διαμαρτυρία στους υπεύθυνους
της εκπομπής. Εσωκλείω την απάντηση. Σκοπός της επιστολής μου
είναι να καταλάβουν οι συμπολίτες μας στην Ελλάδα το βαθμό της
ανθελληνικής προπαγάνδας στο εξωτερικό καθώς και να προτρέψω
τους Έλληνες του εξωτερικού να χρησιμοποιούν οποιαδήποτε μέσα
μπορούν ώστε να μην πέρνουν τέτοιες θέσεις αβίαστα.
Ελευθεριάδης Θ.
Σπουδαστής Μηχανολογίας
Ηνωμένο Βασίλειο
...ΑΛΛΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΥΓΕΝΕΙΣ
(H απάντηση του BBC)
Αγαπητέ κ. Ελευθεριάδη,
Το Τμήμα Παραπόνων μας είδε την εκπομπή _TRAVEL QUIZ_ της 11ης
Μαρτίου και επικοινώνησε με τον παραγωγό της εκπομπής, ο
οποίος αποδέχεται ότι έχει την πλήρη ευθύνη για το λάθος που
έγινε και σας ζητάει ειλικρινά συγνώμη για την όποια ακούσια
προσβολή προκάλεσε η εκπομπή του στο άτομό σας.
Σε απάντηση της διαμαρτυρίας σας, αλλά και άλλων που λάβαμε,
οι παραγωγοί εξέπεμψαν την απολογία τους στο τέλος της
εκπομπής _TRAVEL QUIZ_ της 22ας Απριλίου, με την οποία
ξεκαθάρισαν ότι δεν υπάρχει κανένα αυτονομιστικό κίνημα στην
Ελληνική Μακεδονία.
Σας ευχαριστώ θερμά για τον κόπο σας να μας γράψετε και ελπίζω να
ικανοποιηθήκατε
από τις ενέργειές μας.
Peter Dannheisser
Διευθυντής Τμήματος Παραπόνων
O ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ
Μετά τα 25χρονά σου εύχομαι στον Κώστα Καββαθά να ακολουθήσει
τη μέθοδο πολλών επιτυχημένων εκδοτών που αποσύρονται σε μέρη
όπως π.χ. η Μάνη με μόνη απασχόληση την αρθρογραφία. Σε
διαφορετική περίπτωση υπεισέρχεται ο κίνδυνος της φθοράς,
πράγμα άσχημο για ανθρώπους που μπορούν και να μακροημερεύσουν
με χαρακτηριστική αλλαγή πορείας και συνηθειών.
Το θέμα μου είναι η Κύπρος την οποία τόσο εκθειάζουμε σαν
πετυχημένο νησί ειδικά στον οικονομικό τομέα. Ξεχνούμε ότι μια
τόσο μικρή έκταση και μικρός πληθυσμός κουμαντάρονται πολύ πιο
εύκολα από την ατίθαση Ελλάδα. Έτσι αν η Κύπρος ήταν Ελλάδα
και αντίθετα, θα είχαμε και εμείς να ακούμε μόνο καλά και
επαινετικά λόγια, πράγμα απίθανο για τις 5 μελλοντικές γενιές.
Τάσος Γούλας
Nienburg
ΑΣΥΜΜΕΤΡΑ... ΠΡΟΣΩΠΑ
O _Νόστος ασύμμετρος προσώπου_, δηλαδή αυτή η αινιγματική όσο
και ακατανίκητη νοσταλγία της αλήθειας έπληξε ευτυχώς τον φίλο
Ριχάρδο Σωμερίτη, διότι αθελήτως ή εθελουσίως (τρέχα γύρευε,
το αίνιγμα! το αίνιγμα!) υπέκυψε στις εισαγγελικές μου
εγκλήσεις. Αψευδής μάρτυς, η φράση στην απάντησή του στους 4T
(τ. 291): _...το εμπάργκο που θεσπίστηκε σε βάρος της Σερβίας
δεν περιλαμβάνει τα φάρμακα... όμως η διακίνησή τους υπόκειται
σε αυτονόητες διαδικασίες ελέγχου (!!!)_. Και αυτό, κατά την
ετυμηγορία του δημοσιογράφου δεν αποτελεί εμπάργκο!
Έτσι, η _επαρχιακή_ μου απορία παραμένει ισχύουσα, διότι το
πρωτευουσιάνικο φληνάφημα του P. Σωμερίτη ισχύει μόνο για τους
_αξιόπιστους_ Δυτικούς, των οποίων κατάντησε(;) φερέφωνο η
δημοσιογραφική δεοντολογία του P. Σωμερίτη.
Διότι: Όταν εισάγονται φάρμακα στην Ελλάδα, _η διακίνησή τους
υπόκειται σε διαδικασία ελέγχου_, εκ μέρους του OHE; Όχι. ?ρα,
δεν υπάρχει εμπάργκο φαρμάκων για την Ελλάδα. _...η διακίνησή
τους υπόκειται σε διαδικασίες ελέγχου_, εις βάρος της
Γιουγκοσλαυίας; Ναι. ?ρα, υπάρχει εμπάργκο φαρμάκων εις βάρος
των Σέρβων. Δηλαδή, και θέλοντας ή μη, θα το κατανοήσει ακόμη
και ο κύριος Σωμερίτης: με την κωλυσιεργία, την οποία μου την
επιβεβαίωσαν οι έγκριτοι Μάνος Σαρρής, Διευθυντής του
Αστεροσκοπείου Αθηνών, Πέτρος Δήτσας, καθηγητής του
Πανεπιστημίου Κρήτης και Μητροπολίτης Ειρηναίος, Κυδωνίας και
Αποκορώνου, οι οποίοι πραγματοποίησαν αλλεπάλληλες
επικοινωνίες με την επιτροπή του εμπάργκο και αποστολές στην
Γιουγκοσλαυία, οι Δυτικοί διαπράττουν κατά των Σέρβων, κατ_
εξακολούθησιν, διακεκριμένα (σύμφωνα με την νομολογία της
Νυρεμβέργης) εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, διότι η
κωλυσιεργία και ο _έλεγχος_ (όπως αιδημόνως το πλαστογραφεί ο
κύριος Σωμερίτης) των αδειών για τα φάρμακα, χτυπά και
σκοτώνει στην Σερβία, μη εμπολέμους, δηλαδή, νήπια, γέρους και
παδιά, που μένουν για κρίσιμα διαστήματα, χωρίς φάρμακα! Ναι!
H στοιχειώδης _πρωτευουσιάνικη_ δεοντολογία, επέβαλε να κάνει
υποχρεωτικώς (ναι, υποχρεωτικώς!) διασταύρωση των πηγών του,
δηλαδή να ελέγξει ταυτοχρόνως και την αξιοπιστία των υπαλλήλων
του OHE, που του έδωσαν τις πληροφορίες που του έδωσαν, και
την αξιοπιστία των τριών αυτών διαπρεπών Ελλήνων, των οποίων
την μαρτυρία περιφρόνησε.
Την υποχρέωση αυτή της δεοντολογίας, θα εξακολουθώ να την
επιβάλλω, ως επαρχιακός εισαγγελεύς, κάθε φορά που κάποιος θα
αστοχεί, όπως, την επέβαλα συνεχώς επί είκοσι πέντε συναπτά
έτη, όχι εντός του διδακτορικού μου, το οποίο είναι ανύπαρκτο,
αφού δεν το έγραψα ποτέ, αλλά διδάσκοντας, βαθμολογώντας και
δημοσιεύοντας, στο Πανεπιστήμιο Παρίσι 8, στην υπόλοιπη Δυτική
Ευρώπη, στας Αμερικάς και βεβαίως στην Ψωροκώσταινα. Ως
επαρχιώτης μικρόνους, ξαναλέω κι όχι _πρωτευουσιάνος_ in, που
θεωρεί _αυτονόητες_ τις γενοκτονίες των νηπίων, διότι έχει
υποστεί πλύση εγκεφάλου από τα Μέσα Μαζικής Δυτικής
Παραπληροφόρησης...
Και για να δεις, Ριχάρδε, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην
ευρωλιγούρικη μονομέρεια και το ελληνορωμέηκο συναμφότερον: το
τελευταίο σου κείμενο (4Τρ., τ, 291) με τον τίτλο: _Επετειακή
ψυχ-ανάλυση_, το βρήκα έξοχο. Ναι: σωστό, συγκινητικό,
αληθινό, έξοχο. Κείμενο, που μας διδάσκει και μας
φρονηματίζει.
Διότι, αυτή είναι η δική μας ψυχο-σύνθεση: το συναμφότερον, κι
ίσως, σιγά-σιγά θα καταλάβεις πως γίνεται κάποιος να σε
καταδικάζει για παράβαση της δημιογραφικής δεοντολογίας, να
μην τρώει το δυτικό κουτόχορτο και ταυτοχρόνως να βρίσκει το
κείμενό σου έξοχο... Το συναμφότερον... ή _Νόστος ασύμμετρος
προσώπου_.
Κώστας Ζουράρις
Αθήνα
TO TPENO ΑΠΟ TO ΒΟΛΟ ΣΤΙΣ ΜΗΛΙΕΣ
Δε γνωρίζω το κατά πόσο είναι επίκαιρο το θέμα το οποίο θίγω
με την επιστολή μου αυτή, μετά το δυστύχημα στον σταθμό της
Κάτω Τιθορέας, αλλά πιστεύω πως κάποια πράγματα που έχουν
σχέση με το σιδηρόδρομο πρέπει να βγαίνουν στο φως της
δημοσιότητας.
Πιο συγκεκριμένα, θέλω να αναφερθώ στο χρονικό της
εγκατάλειψης της σιδηροδρομικής γραμμής Βόλος-Μηλαιές, καθώς
και όλων των αποτυχημένων προσπαθειών για την επαναλειτουργία
του. Από το 1971 που καταργήθηκε η μοναδική στην Ελλάδα
σιδηροδρομική γραμμή πλάτους 60 εκ., πολύ μελάνι χύθηκε και
ατέρμονες συζητήσεις πραγματοποιήθηκαν τόσο στην τοπική
κοινωνία του Βόλου όσο και σε πανελλήνιο επίπεδο για την
επαναλειτουργία της γραμμής. Παρόλα αυτά η ατμάμαξα παρέμεινε
για 17 συνεχή χρόνια ακινητοποιημένη στο σταθμό του Βόλου έως
τον Αύγουστο του 1988 όπου στα πλαίσια μιας Βαλκανικής έκθεσης
στο Βόλο, σέρνοντας τρία ανακαινισμένα _θερινά_ βαγόνια,
διέσχισε τη διαδρομή από το σταθμό του Βόλου έως την εκκλησία
του Αγ. Κωνσταντίνου.
H δημοσιότητα που δόθηκε τότε στο γεγονός αυτό προσέδωσε
κάποια κινητικότητα στην προσπάθεια αποκατάστασης και
επαναλειτουργίας όλης της γραμμής, πράγμα που έδωσε την
εντύπωση πως σύντομα θα ξανακούγονταν το σφύριγμά του στους
δρόμους του Βόλου. Έτσι, έως το 1991, όπου το τρένο
πραγματοποίησε τη δεύτερη έξοδο από το σταθμό του Βόλου,
φτάνοντας μέχρι το σταθμό της Αγριάς, αντικαταστάθηκαν τόσο οι
στρωτήρες όσο και οι ράγες της διαδρομής Βόλου-Αγριάς,
_τακτοποιήθηκαν_ τα περισσότερα σημεία στα οποία οι γραμμές
διέσχιζαν δρόμους, πεζοδρόμια κ.λπ.
Όλα έδειχναν, λοιπόν, ότι τίποτα πλέον δε θα σταματούσε την
ολοκληρωτική επαναλειτουργία ολόκληρης της διαδρομής μέχρι τις
Μηλαιές Πηλίου. Μάταια όμως, διότι παρά τις δοκιμές που
έγιναν, όλες οι προσπάθειες ξαφνικά σταμάτησαν βάζοντας
οριστικό τέλος σε κάθε σχέδιο επαναλειτουργίας της γραμμής, με
αποκορύφωμα το σκέπασμα των γραμμών στην οδό Δημητριάδος του
Βόλου. Σύμφωνα λοιπόν με τον Ο.Σ.Ε., ο οποίος είχε και την όλη
ευθύνη, θεώρησε (ακριβώς όπως και το 1971) πως δίκτυα όπως του
Βόλου-Μηλαιών είναι οικονομικώς ασύμφορα. Και εδώ μπορεί να
γελάσει κάθε πικραμένος διότι ο Ο.Σ.Ε. όπως όλοι γνωρίζουμε,
από την ίδρυσή του (1970) εμφανίζει μόνιμα παθητικό που τα
τελευταία χρόνια πλησιάζει το ποσό των 50 δισεκατομμυρίων
δραχμών ετησίως. Το ποσό αυτό καλείται να πληρώσει ο έλληνας
φορολογούμενος που ίσως και να μην έχει ταξιδέψει ποτέ με το
σιδηρόδρομο.
Όμως ας υποθέσουμε ότι ο Ο.Σ.Ε. ενδιαφέρεται για τα οικονομικά
του και πράγματι θέλει να εξυγιάνει τον οργανισμό κλείνοντας
κάποιες δήθεν ασύμφορες γραμμές, όπως αυτή του Βόλου-Μηλαιών ή
της γραμμής Λεύκτρου-Μεγαλούπολης. Γιατί τότε προχώρησε στην
επαναλειτουργία των γραμμών ?ργους-Ναυπλίου και
Ισθμού-Λουτρακίου, ενώ ήδη προγραμματίζει την επανασύνδεση της
γραμμής Αθηνών-Λαυρίου, γραμμές οι οποίες τη δεκαετία του _60
παρουσίαζαν παθητικό και είχε διαταχθεί το κλείσιμό τους,
εποχή που ο σιδηρόδρομος ήταν ακόμη το δημοφιλέστερο μέσο
μεταφοράς; Μήπως επειδή σήμερα τις γραμμές αυτές τις
βαφτίζουμε προαστιακό σιδηρόδρομο μια και είναι άμεσα
συνδεδεμένες με την πρωτεύουσα και τα παραθεριστικά της
θέρετρα; Δηλαδή οι Μηλαίες του Πηλίου που απέχουν 28 χλμ. από
το Βόλο, μιας πόλης 100.000 κατοίκων, καθώς και η Αγριά και τα
?νω Λεχώνια δεν αποτελούν προαστιακές περιοχές; Και σε τι
άραγε διαφέρει ο οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοφτού-Καλαβρύτων
πλάτους 75 εκ., μιας παραπλήσιας ορεινής γραμμής όπως αυτής
του Πηλίου, η οποία λειτουργεί με 5 δρομολόγια ημερησίως και
σχεδόν πάντα με τη μέγιστη πληρότητα;
Φυσικά δεν αναμένουμε καμιά απάντηση από τον Ο.Σ.Ε. διότι ο
δημόσιος (βλέπε Δ.Ε.Κ.Ω.) ελέφαντας-μαμούθ οργανισμός δεν
ενδιαφέρεται για τέτοιες _λεπτομέρειες_ αλλά το πως θα
διατηρηθούν τα _κεκτημένα_, πως θα αυξηθούν οι διοικητικές
θέσεις, θα _εξασφαλισθεί_ το εισόδημα των _σκληρά_
εργαζομένων, κ.λπ. H απάντηση των παραπάνω ερωτημάτων είναι
πολύ παλή. Οι γραμμές ?ργους-Ναυπλίου και Ισθμού-Λουτρακίου
τέθηκαν ξανά σε λειτουργία διότι κατά την τριαντάχρονη διακοπή
τους η βασική τους υποδομή (στρωτήρες, γέφυρες, ράγες,
κλειδιά, σταθμοί κ.λπ.) παρέμεινε σχεδόν αναλλοίωτη ή η
επιδιόρθωσή της στοίχισε ελάχιστα χρήματα. Απόδειξη μάλιστα
ότι δαπανήθηκαν ελάχιστα χρηματικά ποσά για τις γραμμές αυτές
είναι το όριο ταχυτήτων που ισχύει γι_ αυτές τις γραμμές. Έτσι
για τη γραμμή ?ργους-Ναυπλίου το όριο είναι μόλις 30 χλμ./ώρα,
ενώ για τη διαδρομή Ισθμού-Λουτρακίου το όριο δεν ξεπερνά τα
10 χλμ./ώρα, τη στιγμή που αναφερόμαστε σε εντελώς πεδινές και
σχεδόν χωρίς στροφές διαδρομές όπου το αντίστοιχο όριο στο
υπόλοιπο Πελοποννησιακό δίκτυο φτάνει τα 90 χλμ./ώρα. Τέλος,
σημαντικό ρόλο έπαιξε και η τότε κατάργηση των λεωφορειακών
γραμμών του Ο.Σ.Ε. Αθηνών-Λουτρακίου και Αθηνών-Ναυπλίου,
γεγονός που σε συνδυασμό με την παραλαβή των νέων
αυτοκινηταμαξών προαστιακού τύπου βοήθησαν σημαντικά στην
επαναλειτουργία των γραμμών αυτών.
H γραμμή Βόλος-Μηλαιές αποτελούσε μια πολύ δαπανηρή για τον
Ο.Σ.Ε. περίπτωση, μια που ο οργανισμός αρέσκεται μόνο σε
_τζαμπατζήδικες_ δουλειές. Θα έπρεπε να αντιμετωπίσει πλέον
μια κατά το πλείστον ορεινή διαδρομή, με γέφυρες μεγάλου
μήκους των οποίων η στήριξη θα πρέπει να ξαναμελετηθεί, μια
διαδρομή που περνά μέσα από μεγάλες αστικές και προαστιακές
περιοχές (Βόλος-Αγριά) και το δυσκολότερο, μια διαδρομή που
έχει στην κυριολεξία μπερδευτεί με το οδικό δίκτυο Αγριάς-?νω
Λεχωνίων. Επίσης, η γραμμή Βόλος-Μηλαιές δεν είχε την ανάλογη
τύχη της παραπλήσιας (οδοντωτής) γραμμής Διακοφτού-Καλαβρύτων
να ανανεώσει το τροχαίο υλικό της με νέο και σύγχρονο. Αυτό
οφείλεται στο γεγονός ότι οι Θεσσαλικοί Σιδηρόδρομοι όπου
ανήκε η γραμμή Βόλος-Μηλαιές κρατικοποιήθηκαν πιο νωρίς (1956)
από τον Σ.Π.Α.Π. (1965) όπου ανήκε ο οδοντωτός σιδηρόδρομος.
Έτσι ο ιδιώτης στη δεύτερη περίπτωση πρόλαβε να αντικαταστήσει
τις ατμάμαξες, ενώ στην πρώτη, που ήταν και προγενέστερη, δεν
πρόλαβε αφού τον καιρό εκείνο είχαν ακόμη πέραση οι ατμάμαξες.
Έτσι ο μετέπειτα κρατικός ιδιοκτήτης-ελέφαντας Σ.Ε.Κ. (και
αργότερα Ο.Σ.Ε.) δεν μπήκε στον κόπο και στα έξοδα να
αντικαταστήσει τίποτα και στις δύο σιδηροδρομικές γραμμές, με
αποτέλεσμα στην περίπτωση του Διακοφτού-Καλαβρύτων τα
δρομολόγια να εκτελούνται με τις εναπομείνουσες από Σ.Π.Α.Π.
αυτοκινητάμαξες, οι οποίες χρονολογούνται από το 1952, με
συνέπεια την έως τώρα σταδιακή συρρίκνωση των δρομολογίων και
με άμεση απειλή το ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ παρότι η ζήτηση των
εισιτηρίων είναι μεγαλύτερη από το μέγιστο που μπορούν να
καλύψουν τα υπάρχοντα δρομολόγια. Από την άλλη στην περίπτωση
της γραμμής Βόλος-Μηλαιές οι ατμάμαξες παρέμειναν ως είχαν,
χωρίς κανένα ενδιαφέρον έως σήμερα για την αντικατάστασή τους.
H κατάσταση έχει πλέον περιγραφεί, νομίζω, αρκετά
ικανοποιητικά, πράγμα που μπορεί να διαπιστώσει και κάποιος
που έχει ασχοληθεί με το θέμα. Θα ήταν όμως ανήθικο από μέρους
μου να κλείσω εδώ την επιστολή μου χωρίς να αναφέρω, όσο πιο
σύντομα μπορώ, τις ενέργειες που πιστεύω πως πρέπει να γίνουν
ώστε να γίνει πραγματικότητα η επαναλειτουργία της γραμμής
Βόλου-Μηλαιές.
H πρώτη ενέργεια που πρέπει να γίνει με σκοπό την ασφάλεια
τόσο των επιβατών της γραμμής Βόλος-Μηλαιές όσο και των οδηγών
και πεζών είναι η διευθέτηση της γραμμής η οποία διασχίζει την
αστική περιοχή του Βόλου. Οι προτάσεις που έχουν γίνει μέχρι
τώρα είναι αρκετές, όμως πιστεύω πως η καλύτερη απ_ όλες είναι
η παράκαμψη της γραμμής, μέσω της παραλιακής οδού (και νυν
πεζοδρόμου) από το ύψος σχεδόν του δημαρχείου του Βόλου, έως
την παλιά αποθήκη Παπαστράτου (και νυν πανεπιστημίου Βόλου),
έτσι ώστε να παρακαμφθεί όλη ο οδός Δημητριάδος απ_ όπου
περνούσε η γραμμή μέχρι σήμερα. Καθ_ όλη την παράκαμψη θα
πρέπει να τοποθετηθούν αριστερά και δεξιά κάποιο είδος από
μπάρες (είτε με τη μορφή διαφημιστικών πινακίδων, είτε με τη
μορφή ζαρντινιερών) ώστε να είναι αδύνατη η ατυχής συνάντηση
πεζών και αυτοκινήτων με τις διερχόμενες αμαξοστοιχίες. H ίδια
τακτική πρέπει να συνεχιστεί καθ_ όλη τη διαδρομή που
ακολουθεί μετά την αποθήκη Παπαστράτου, δηλαδή το πάρκο του
Αγ. Κωνσταντίνου, το νοσοκομείο, το Ξενία, τον ?ναυρο και καθ_
όλη την αριστερή πλευρά της διαδρομής από τον ?ναυρο έως την
Αγριά.
H δεύτερη ενέργεια που πρέπει να γίνει με σκοπό την ασφάλεια
τόσο των κινουμένων οδηγών προς το Πήλιο, όσο και των επιβατών
μιας αμαξοστοιχίας είναι να αλλαχτεί εντελώς η χάραξη κατά
μήκος της διαδρομής Αγριά-Κάτω Λεχώνια που σήμερα είνα
ταυτόσημη με αυτή της αντίστοιχης επαρχιακής οδού, με τις
γραμμές τοποθετημένες επάνω στο οδόστρωμα. Δηλαδή να γίνουν οι
απαραίτητες απαλλοτριώσεις και τα αντίστοιχα έργα ώστε η
διαδρομή Αγριά-Κάτω Λεχώνια να αποτελεί μια απόλυτη ευθεία,
συντομεύοντας με τον τρόπο αυτό τη διαδρομή και κάνοντας
ασφαλείς τόσο την οδική όσο και τη σιδηροδρομική διαδρομή.
H τρίτη ενέργεια που πρέπει να γίνει είναι να
ανακατασκευαστούν οι τρεις σταθμοί (Αγριάς, ?νω Λεχωνίων και
Μηλαιών), αλλά κυρίως ο σταθμός του Βόλου ο οποίος για τη
συγκεκριμένη γραμμή περιορίστηκε σημαντικά αφού στο χώρο των
γραμμών λειτουργεί αυθαίρετα το πάρκινγκ των εργαζομένων στον
Ο.Σ.Ε., ενώ η μοναδική εναπομείνουσα γραμμή είναι σκεπασμένη
με άσφαλτο και μακριά από το κτίριο του σταθμού.
H τέταρτη ενέργεια που πρέπει να γίνει είναι να
αντικατασταθούν τόσο οι στρωτήρες όσο και οι ράγες που ήδη
υπάρχουν με νέες ώστε οι ταχύτητες που μπορούν να αναπτυχθουν
να είναι τουλάχιστον συναγωνίσιμες αν όχι του επιβατικού
αυτοκινήτου που πραγματοποιεί την ίδια διαδρομή, της αστικής
συγκοινωνίας (Κ.Τ.Ε.Λ.) της διαδρομής Βόλος-Μηλαιές. Επιπλέον
θα πρέπει να ξαναμελετηθούν στατικά τόσο οι γέφυρες όσο και τα
διάφορα τοιχία πάνω από τα οποία περνούσε η γραμμή κι αν
χρειαστεί να υπάρξουν οι ανάλογες επισκευές και ενισχύσεις.
Τέλος, θα πρέπει οπωσδήποτε να εκσυγχρονιστεί το υπάρχον υλικό
με νέο το οποίο να εξασφαλίζει άνεση αλλά κυρίως ταχύτητα.
Καλές είναι οι ατμάμαξες και τα παραδοσιακά βαγόνια αλλά
σίγουρα δεν είναι κατάλληλα για τη μαζική μετακίνηση των
επιβατών. H διατηρημένη ατμάμαξα θα μπορεί ίσως να λειτουργεί
το καλοκαίρι για τουριστικούς σκοπούς και σε αραιά δρομολόγια
(π.χ. 2 φορές την εβδομάδα) και με ειδικό κόμιστρο. H τακτική
όμως συγκοινωνία θα πρέπει να γίνεται με σύγχρονα τρένα. Σαν
τέτοια θα μπορούν να είναι οι προαστιακές δίδυμες
αυτοκινητάμαξες τύπου M.A.N. οι οποίες κατασκευάζονται από
ελληνικά χέρια στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, αλλά τροποποιημένες
και σχεδιασμένες για γραμμές πλάτους 60 εκ. (ήδη έχουν
κατασκευαστεί για κανονικό εύρος 143,5 εκ. και για μετρικό 100
εκ.). Με την ευκαιρία αυτή θα μπορούσαν να κατασκευαστούν και
αυτοκινητάμαξες κατάλληλες για τον οδοντωτό σιδηρόδρομο στα
ναυπηγεία Σκαραμαγκά ώστε ν_ αντικαταστήσουν τις ήδη
γηρασμένες αυτοκινητάμαξες. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζουμε
δύο σύγχρονες μεν, ελκυστικές δε τουριστικές σιδηροδρομικές
διαδρομές.
Δεν περιμένω βέβαια μετά τη δημοσίευση της παραπάνω επιστολής
ο ελέφαντας Ο.Σ.Ε. να συγκινηθεί και να ενδιαφερθεί για το
τρένο του Πηλίου, πιο πολύ δε να ασπαστεί τις προτάσεις μου.
Απλά περιμένω υγιείς ιδιωτικές δυνάμεις καθώς και υγιείς
φορείς (π.χ. δημοτικές και κοινοτικές αρχές, υπουργείο
Πολιτισμού κ.λπ.) να δείξουν το ανάλογο ενδιαφέρον αν πράγματι
ενδιαφέρονται για την αποκέντρωση, την αναβάθμιση της
επαρχίας, τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και
την προσέλευση τουρισμού κουλτούρας και όχι τουρισμού
_μουσακά_, _τσιφτετελιού_ και _σουβλακιού με τζατζίκι_.
Γνωρίζω ότι η επιστολή μου είναι μεγάλη και μακρυγόρησα
περισσότερο απ_ ότι έπρεπε. Κατανοώ επίσης τον περιορισμένο
χώρο που έχει το περιοδικό σας προκειμένου να δημοσιεύσει όσο
το δυνατόν περισσότερες απόψες των επιστολογράφων. Αποτελεί
όμως τη μόνη ελπίδα κάθε αναγνώστη προκειμένου να ακουστεί η
δική του φωνή όταν εμπαίζεται και όταν αδικείται μια πόλη,
ένας νομός, ένας λαός ολόκληρος.
Σωτήριος Βενέτης
Φοιτητής Μηχανολογίας TEI
Θεσσαλονίκη
Υ.Γ. Θα ήθελα πολύ να ακούσω τις απόψεις του κ. Μάργαρη πάνω
στο θέμα αυτό, ο οποίος πρέπει να έχει κάποια σχέση με το
Βόλο, αλλά ποτέ δε διάβασα κάπου κάτι για το τρένο του Πηλίου.
Θα ήθελα πάντως να πιστεύω πως μέχρι στιγμής δεν του έχει
δοθεί η ευκαιρία και όχι πως αγνόησε σκόπιμα ή μη να αναφερθεί
στο θέμα αυτό.
ΠΕΡΙ ΗΡΩΩΝ KI ΑΛΛΩΝ ΚΤΗΝΩΝ
Λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι, πάνω στο κεφάλι
του σμήναρχου Βρακά, στην εκπομπή _Προφίλ_ του Π.
Παναγιωτόπουλου πριν λίγο καιρό. Κατά τη διάρκεια της οποίας
χάσαμε κάθε ίχνος σεβασμού για τον κύριο Ραφαηλίδη, αλλά και
για τους ήρωες. Ηρωική βλακεία η πτήση του σμηνάρχου, αλλά
βλακώδης υστερία και η στάση του Ραφαηλίδη που μου θύμισε λίγο
Πάγκαλο.
Έχοντας διαβάσει τα περισσότερα βιβλία του, δεν μπορώ να πω
ότι περίμενα τίποτα καλύτερο από αυτόν, αλλά περίμενα κάτι
περισσότερο από τον κ. Ζουράρι (άκουσα ένα _σκάσε_ ή μου
φάνηκε;) που μαζί με τον κ. Καργάκο εξέφρασαν τις σκέψεις της
μεγαλύτερης μερίδας του ελληνικού λαού. Αναμφίβολα ο
αψογότερος όλων ήταν ο πτέραρχος Μήτσαινας, ο οποίος
ξεκαθάρισε τα του τεχνικού μέρους της _αποστολής_ του κ. Βρακά
αλλά και τοποθέτησε εύστοχα, τα παράπονα των αεροπόρων μας που
ανθραγάθησαν κατά εποχές, αλλά αφανίστηκαν από την πολιτεία
χάριν ηλιθιωδών πολιτικών τακτικών κατευνασμού των αντιπάλων ή
των δυνατών.
Ως αξιωματικός της αεροπορίας, ο σμήναρχος παρανόμησε, αλλά δε
θα το _χε κάνει αν ήταν διοικητής μάχιμης μοίρας όπως είπε και
πολύ περισσότερο, δε θα το είχε κάνει αν οι πολιτικοί που μας
εξουσιάζουν φρόντιζαν να κάνουν εκείνοι όσα έπρεπε. Να μη
ρίχνουμε λοιπόν όλα τα βάρη στον σμήναρχο ούτε να τον
συγκρίνουμε με την οργάνωση M.A.B.H., που μπορεί να _ναι
αλβανικό προβοκατορικό δημιούργημα. Και ούτε να βρίζουμε τους
νέους Βορειοηπειρώτες αρχηγούς νεολαιών που μάχονται. Έτσι, κ.
Ραφαηλίδη; _Τσογλάνια_ βρίσκονται πολλά μαζεμένα, σε διάφορες
παχιές πολυθρόνες κάπου αλλού, όχι στη Βόρειο Ήπειρο.
H αλήθεια είναι μία. Έχουμε φτάσει στον πάτο του βαρελιού και
προσπαθούμε να βρούμε και... τον απόπατο. Σερνόμαστε πίσω από
κάθε αμερικάνο πρόεδρο σαν την αρκούδα του γύφτου και αλυσίδα
μας είναι τα εθνικά μας θέματα. Βουλιάζει το καράβι (το
υποβρύχιο μάλλον) και οι ηγέτες μας, χαριεντίζονται και
οραματίζονται λύσεις με τη βοήθεια του Βανς, του Γκάλι, του
Κίνκελ και άλλων βιρτουόζων της μαύρης διπλωματίας που το μόνο
που πάντα κάνουν είναι να χρυσώνουν το χάπι ή μάλλον, το
υπόθετο. _Ελπίζουμε_, λέει ο πρωθυπουργός, _πως θα συνέλθει ο
Μπερίσα, θα αλλαξοπιστήσει ο Γκλιγκόροφ..._. Ναι, ε;
Αν δεν ξυπνήσετε εσείς πρώτα, αυτοί θα μας οδηγήσους εις ζωήν
αιώνιον, εις αγρόν αναπαύσεως έτερον (όχι σαν αυτόν που είστε
τώρα) και τότε θα _ναι αργά. _Το κακό γουρούνι, το άγριο θέλει
σφαίρα_ όπως πολύ σωστά είπε ο συγγενής ενός απ_ τους
καταδικασθέντες της Ομόνοιας, μετά τη μείωση της ποινής. Τα
πολλά λόγια (ιδίως στου κουφού την πόρτα) είναι φτώχεια. Ήρωες
μας χρειάζονται και όχι Ραφαηλιδ-εφέντες που προσφωνούν
σμηνάρχους με τη λέξη _πρόσκοπος_. Ακόμα και οι πρόσκοποι -και
έπρεπε να το ξέρεις αυτό Κωνσταντινουπολίτη- έπεσαν μαχόμενοι
στη Μικρά Ασία κατά την υποχώρηση το _22. (O παππούς μου, ήταν
εκεί και τα είδε, στο τάγμα του Πλαστήρα.) Αφήνω στους φίλους
συναναγνώστες να κρίνουν ποιοι είναι οι ήρωες και ποιοι τα
κτήνη...
Χαρίλαος Κουτσοσπύρος
Ιωάννινα
ΕΥΧΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
Το τεύχος του Οκτώβρη στην κυριολεξία με τρόμαξε. Νόμισα πως
κάνατε λάθος και μας στείλατε τον τηλεφωνικό κατάλογο του
O.T.E. Σοβαρά όμως, τα συγχαρητήρια και τα ευχαριστώ απλά δεν
εκφράζουν την ευγνωμοσύνη μου και την αγάπη μου για το έντυπο,
και τους συνεργάτες του. Εμπρός για τα 50χρονα, εμπρός για να
κρατήσουμε περήφανο το _κάστρο_, μοναδικό μας πια φωτεινό
καταφύγιο στην πολιτιστική και πολιτική σκοτεινιά που
επικρατεί στη χώρα.
Γ. Τσίπος
Θεσ/νίκη
METANOEITE!
OI ΙΤΑΛΟΙ EINAI ΕΔΩ! Banjai όλου του κόσμου, μετανοείται...
Ήρθε η ώρα σας. Να χαιρόσαστε και τις τρεις ζώνες ασφαλείας,
τους οχτώ αερόσακους και τις εκατό μπάρες. Μετανοείτε (και εγώ
που για λίγο -πολύ λίγο- αλλαξοπίστησα). Το ίδιος κι εσείς, κ.
Κάγκα. Περιμένω έμπρακτη μετάνοια...
Βασίλειος Τριχάς
Πειραιάς
ΦΑΞΟΤΟΥΡΤΑ
Συνήθως στα παλαιότερα τεύχη στις εκάστοτε επετείους είχατε
και τη φωτογραφία της τούρτας από τον εορτασμό. Έκρινα λοιπόν
ότι λόγω φόρτου εργασίας την ξεχάσατε, γι_ αυτό σας στέλνω μια
φαξότουρτα. Χρόνια πολλά λοιπόν σε σας και την οικογένειά σας,
το περιοδικό και όλους τους συνεργάτες σας.
Οι 4Τροχοί δεν είναι αυτοκινητιστικό περιοδικό, είναι Το
περιοδικό. H αλήθεια είναι ότι τώρα λόγω ελλείψεως χρόνου
διαβάζονται κατά προτεραιότητα τα άρθρα του Αντίλογου και των
συνεργατών σας και κατόπιν τα διάφορα test εφόσον δε με
προλάβει το νέο τεύχος. Οι σελίδες αυτές είναι η ειδοποιός
διαφορά από τ_ άλλα περιοδικά του χώρου που προσφέρουν μόνο
ξερά test και καμία φορά μια σύνταξη κειμένου που θυμίζει
πιστή μετάφραση από τη γερμανική, μήπως και δεν είναι;
Συγχαρητήρια και για την αλλαγή στη δομή και την εμφάνιση του
τεύχους.
Χαιρετισμούς στον κύριο Δήμου.
Στέφανος Ταμβάκης
Κάϊρο
ΥΓ.1 H τούρτα έχει γεύση σοκολάτας ή όπως θέλετε να τη
φανταστείτε.
ΥΓ.2 Εδώ στην Αίγυπτο ζω καθημερινά σκηνές απείρου οδηγικού κάλλους. Θα
ήταν ίσως
χρήσιμο σε κάποιο τεύχος να συμπεριλάβετε και μια βιντεοκασέτα με εικόνες
από τους
δρόμους της Αιγύπτου ως παραδείγματα προς αποφυγή.
ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ;
Ύστερα από δέκα και πλέον έτη ανελλιπούς ανάγνωσης του
περιοδικού _4T_ σας στέλνω την πρώτη μου επιστολή, όχι για να
σας πω το πόσο καλά κάνετε τη δουλειά σας -το ξέρετε αυτό-
αλλά για να σας διαβεβαιώσω ότι δεν είστε οι τελευταίοι των
Μοϊκανών (Αντίλογος Σεπτεμβρίου).
Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ζουν για να _εισπράττουν_ και να
_δίνουν_ όσα μπορούν σε όσους μπορούν να δεχτούν. Υπάρχουν
κάποιοι που _βλέπουν_ μακρύτερα από τους γύρω τους που δεν
αρκούνται στην επιφάνεια, που αναζητούν την ουσία και δε
διστάζουν να ριψοκινδυνέψουν αφού η αναζήτηση της ουσίας
οδηγεί σ_ εσωτερικές ανατροπές και βάζει σε κίνδυνο την ηρεμία
του εφησυχασμένου καταναλωτή. Σε κάποιους ο κίνδυνος υπάρχει
_μέσα τους_ και αποζητούν την αιτία του ωραίου, του καλού, του
κακού. Αδιαφορούν για κάθε τι άχρωμο και άοσμο και
εξοργίζονται με κάθε τι ανόητο. Γι_ αυτό και χαίρονται ένα
έργο τέχνης είτε είναι πίνακας ζωγραφικής, είτε μουσική
σύνθεση, είτε τεχνολογικό κατασκεύασμα. Αυτοί αντιλαμβάνονται
εάν το άρθρο μιας δοκιμής ή ενός ταξιδιού κρύβει την ψυχή του
δημοσιογράφου που μπαίνει σε κίνδυνο να γίνει ή όχι
κατανοητός, να γίνει ή όχι αποδεκτός από τους αναγνώστες.
Εγώ τιμώ αυτούς τους ανθρώπους.
B.K.
Βόλος
(Όνομα και διεύθυνση στους 4T)
ΕΝΟΣ KAKOY MYPIA ΕΠΟΝΤΑΙ...
Να που τελικά έγινε κι αυτό! Έστειλα γράμμα στους 4T. Σε κάθε
τεύχος υπήρχε και κάτι που ήθελα να σχολιάσω, να απαντήσω, να
συγχαρώ, όμως ήταν πρακτικώς αδύνατο να στέλνω ένα τόμο κάθε
μήνα. Αυτή τη φορά όμως δεν πήγαινε το πράγμα. O λόγος; O
Αντίλογος του K.K. στο επετειακό τεύχος Οκτωβρίου (που
συνόδευε τη βιντεοκασέτα - πολύ καλή δουλειά, και είμαι
σίγουρη πως θα πιάσει τόπο).
Πρώτα πρώτα όμως να ευχηθώ XPONIA ΠΟΛΛΑ στους 4T και θέλω να
ελπίζω πως θα φτάσουμε και στα 50χρονα. Συγχαρητήρια σε όλους
τους συνεργάτες, από το πρώτο τεύχος μέχρι το τεύχος που πήρα
στα χέρια μου αυτό το μήνα. Ειλικρινά δε θυμάμαι πώς ακριβώς
έγινε και βρέθηκε στα χέρια μου το τεύχος Νοεμβρίου _91 και
από τότε δε μου έχει ξεφύγει κανένα!
O λόγος που γράφω αυτή την επιστολή είναι να δώσω το _παρών_
και να πω στον K.K. πως μέσα από τον επετειακό Αντίλογο έζησα
την ίδρυση των 4T και ας μην είχα ούτε καν γεννηθεί εκείνη τη
χρονιά. Αγαπητέ K.K. με γεμίζει απογοήτευση και αγανάκτηση το
γεγονός ότι οι πραγματικοί οδηγοί, οι φίλοι του αυτοκινήτου,
οι _αγνοί_, όσο πάει και λιγοστεύουν. Για μένα, αυτό είναι μια
πολύ μεγάλη ειρωνεία. Εύκολο να καταλάβει κανείς το γιατί.
Είμαι 16 _ ετών και θα πρέπει να περιμένω πολύ, πάρα πολύ για
να μπορέσω να αποκτήσω ένα δίπλωμα οδήγησης. Μέχρι τότε
αρκούμαι στα θεωρητικά, στη συνοδήγηση και σε μερικές
διαδρομές στην Πανεπιστημιούπολη. Λέω συνοδήγηση, γιατί
συνήθως έχω ρόλο συνοδηγού, όχι επιβάτη.
Συνεχίστε έτσι. Δεν υπάρχει λόγος να επηρεάζεστε από διάφορους
(χωρίς παραπάνω χαρακτηρισμούς) που θεωρούν τον Αντίλογο ξένο
σώμα στους 4T. Αλλά, να μην τα ξαναλέω, έχουν γραφεί τόσες
φορές. Πάντως να ξέρετε, εδώ είμαστε.
Σ.Ο.
Αθήνα
(Όνομα και Διεύθυνση στους 4T)
Ιατρικός Αντίλογος
Παίρνω αφορμή από ένα σημείο του άρθρου _Χώρα (και πολίτες)
στα πρόθυρα μιας (συνεχούς) νευρικής κρίσης_, να σας γράψω.
Ενώ συμφωνώ σε γενικές γραμμές με τη φιλοσοφία του κειμένου
στο σύνολό του, το σημείο στο οποίο αναφέρονται οι επιφυλάξεις
μου είναι η φράση: _Από τους φτωχούς πολίτες που, κυνηγημένοι
από τους ευγενείς που _εργάζονται_ στο αποκαλούμενο _ΕΣΥ_,
αφήνουν την τελευταία τους πνοή έξω από τα νοσοκομεία που δεν
_εφημερεύουν__.
Μου δόθηκε η εντύπωση ότι κατηγορείτε τους εργαζόμενους στα
δημόσια νοσοκομεία ως υπεύθυνους ή έστω συνυπεύθυνους σε
μεγάλο βαθμό για την εικόνα που παρουσιάζει η Δημόσια Υγεία
στη χώρα μας. Καταρχήν θεωρώ ότι η κατάσταση σαφώς δεν είναι
τραγική, αν μάλιστα ελέγξετε τους στατιστικούς πίνακες του
Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO) καθώς και των αρμόδιων
φορέων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας θα διαπιστώσετε ότι η χώρα
μας όσον αφορά την παροχή Ιατρικών Υπηρεσιών βρίσκ