Rover MGF
«Πέρα από τα τεχνικά του χαρακτηριστικά (κινητήρας στο κέντρο, βαλβίδες
μεταβλητού χρονισμού κ.λπ) αυτό που κάνει το αναγεννημένο MG να ξεχωρίζει
από τον ανταγωνισμό (που ήδη ξεκίνησε στην κλάση των σπορ αυτοκινήτων και
που θα συνεχισθεί δριμύτερος) είναι η ακαμψία του αμαξώματος?»
«το MGF αντλεί στοιχεία από την αγγλική παράδοση μεταφέροντάς τα στη
σύγχρονη εποχή?»
NEW AGE
H αναγεννημένη (μετά την εξαγορά της από την BMW) Ρόβερ επιστρέφει στη
δεκαετία του 60 μe ένα αυτοκίνητο της δεκαετίας του 90.
του Κώστα Καββαθά
Φωτογραφίες: B. Γιαννακόπουλος
ΚΑΤΩ από άλλες συνθήκες οι σελίδες της παρουσίασης του MGF θα αποτελούσαν
ένα «χρονικό» απ? αυτά που ξέρω ότι θέλετε να διαβάζετε στους 4T. Κι αυτό,
γιατί το διήμερο ταξίδι μας στην Αγγλία (για τη δοκιμή του Μακλάρεν F1 και
του νέου MG είχε όλα τα στοιχεία της? παράνοιας που χαρακτηρίζουν τον τρόπο
που δουλεύουμε μέσα στους 4T. Αναχώρηση από το Ελληνικό με το εξαθέσιο
Χόκερ Σίντλι του Κώστα Φωστηρόπουλου (της ΒΙΑΜΑΞ), άφιξη στις 10 το πρωί
στο «εργοστάσιο» της TAG MacLaren, οδήγηση (από τον Σ.Χ.) του F1, αναχώρηση
στις 3 το μεσημέρι από το Χίθροου για το Μπέρμπινχαμ, άφιξη στις 3.30,
οδήγηση (για 150 μίλια!) του MGF, άφιξη στο ξενοδοχείο, γεύμα και ύπνος που
έμοιαζε με? θάνατο (από την κούραση), έγερση στις 06.00, πρόγευμα, δοκιμή
του MGF (για άλλα 150 μίλια) αναχώρηση από Μπέρμπινχαμ και άφιξη (στις
10.30 το βράδυ) στο Ελληνικό σε κατάσταση προχωρημένης αποσύνθεσης!
Κάντε λοιπόν υπομονή ένα μήνα και θα σας τα πώ με το «νι και με το σίγμα»
στις σελίδες του Αντίλογου το Νοέμβριο.
Δηλώνοντας από την αρχή ότι τα συμπεράσματα που αποκομίζει κανείς οδηγώντας
ένα καινούριο αυτοκίνητο σε μια ευρωπαϊκή χώρα, με σχεδόν τέλειους δρόμους,
μπορεί να ανατραπούν, όταν το ίδιο αυτοκίνητο οδηγηθεί στην Ελλάδα, πρέπει
να πω ότι η σύντομη επαφή με το MGF μας άφησε από καλές έως άριστες
εντυπώσεις. Πέρα από τα τεχνικά του χαρακτηριστικά (κινητήρας στο κέντρο,
βαλβίδες μεταβλητού χρονισμού κ.λπ) αυτό που κάνει το αναγεννημένο MG να
ξεχωρίζει από τον ανταγωνισμό (που ήδη ξεκίνησε στην κλάση των σπορ
αυτοκινήτων και που θα συνεχισθεί δριμύτερος) είναι η ακαμψία του
αμαξώματος. Με απλά λόγια, το ανοιχτό MGF έχει την ίδια ακαμψία με ένα
τρίθυρο επιβατικό, πράγμα που λέει πολλά για τη δουλειά που έχουν κάνει οι
μηχανικοί της Ρόβερ.
Οδηγώντας το στους επαρχιακούς δρόμους γύρω από πόλεις και χωριά σαν το
Κόβεντρι, το Λίμινγκτον και το Γουόρικ (όπου και το εντυπωσιακό κάστρο)
αλλά και στον γνωστό για την κυκλοφορία και τις δυσκολίες M25, δεν ακούσαμε
ούτε μία φορά το αμάξωμα να τρίζει ή να «κοπανάει» στις όποιες ανωμαλίες
βρήκαμε στο δρόμο. Προσοχή! Το MGF δεν είναι ένα αυτοκίνητο που «βάζει
φωτιά στο δρόμο», αλλά ένα σπορ αυτοκίνητο που συνεχίζει (και καλά κάνει)
την παράδοση των παλιών MG. Το οδηγείς με την «κουκούλα» κάτω και
απολαμβάνεις τον καθαρό αέρα και το άφθονο πράσινο της εγγλέζικης εξοχής,
ενώ, την ίδια στιγμή, στρίβεις, επιταχύνεις και επιβραδύνεις με ρυθμούς που
βρίσκονται πολλά «κλικ» κάτω απ? εκείνες που θα σου επεφύλασσε ένα Φίατ
Μπαρκέτα ή μια Αλφα Σπάιντερ, αλλά που με κανέναν τρόπο δεν απορρίπτεις.
Οδηγείς σβέλτα, αλλά όχι γρήγορα, στρίβεις γρήγορα, αλλά όχι «αγωνιστικά».
Θα το πιστεύατε αν σας λέγαμε ότι η σχεδίαση του καινούριου ρόουντστερ
ανήκει εξ ολοκλήρου στη Ρόβερ (είναι το «πνευματικό παιδί» των Τζέρι
ΜακΓκόβερν και Γκόρντον Σκεντ) και ακόμα ότι το MGF αποτελεί την πρώτη,
αμιγώς βρετανική σχεδίαση από την εποχή του εφιάλτη που άκουγε στο όνομα
Μοντέγκο, το 1984.
Πριν φτάσουν στην υλοποίηση του πρωτοτύπου με τον κινητήρα στο κέντρο και
την κίνηση πίσω οι μηχανικοί της Ρόβερ δοκίμασαν όλες τις δυνατές λύσεις
(κινητήρας εμπρός, κίνηση πίσω, κινητήρας και κίνηση πίσω) και, τελικά,
κατέληξαν στην απόφαση να τοποθετήσουν τον κινητήρα στο κέντρο, για να
πετύχουν ιδανική κατανομή βάρους και μέγιστη στρεπτική ακαμψία στο αμάξωμα.
H παθητική ασφάλεια είναι ένας τομέας στον οποίο δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή.
Οι ζώνες απορρόφησης ενέργειας εμπρός και πίσω δεν λείπουν, ενώ το πλαίσιο
του παρ-μπρίζ είναι ενισχυμένο και προστατεύει τους επιβάτες σε περίπτωση
ανατροπής. Υπάρχουν βέβαια και οι κλασικοί πλέον αερόσακοι για οδηγό και
συνεπιβάτη. Κι όμως... Μ? όλα αυτά τα απαραίτητα πλέον παρελκόμενα, το
βάρος του αυτοκινήτου δεν ξεπερνάει τα 1070 κιλά.
Καλή (αν και αυτό είναι υποκειμενικό) είναι και η σχεδίαση του αμαξώματος.
Όπως οι πρώτοι διδάξαντες (το Λότους Ελάν και το πιστό του αντίγραφο, το
Μάζντα Μιάτα) έτσι και το MGF αντλεί στοιχεία από την αγγλική παράδοση
μεταφέροντάς τα στη σύγχρονη εποχή με τους αγωγούς του αέρα που ψύχει το
διαμέρισμα του κινητήρα, τη «συγκρατημένη» σχεδίαση της μάσκας και το πολύ
όμορφο πίσω μέρος. Το MGF παραπέμπει στα «σίξτις», αλλά είναι «νάιντις»
όπως θα έλεγαν και στα περιοδικά «λάιφ στάιλ». Το σημαντικότερο όμως θα
λέγαμε είναι το γεγονός ότι ο ιδιοκτήτης του δεν «ντρέπεται» να
κυκλοφορήσει σε χώρες όπου τα κοινωνικο-οικονομικά συμπλέγματα επηρεάζουν
τις επιλογές του, χωρίς πολλές φορές να το καταλαβαίνει.
Οι σχεδιαστές δεν επέμειναν στη «ρετρό» εμφάνιση του αυτοκινήτου και έτσι
δεν υπάρχουν ούτε η κλασική μάσκα των MG, ούτε υπερβολική χρήση χρωμίου,
ούτε βέβαια ζάντες με ακτίνες.
Το MGF είναι ένα απόλυτα σύγχρονο ανοικτό αυτοκίνητο. Εμπρός ξεχωρίζουν τα
ελλειψοειδή φωτιστικά σώματα και η ενιαία μάσκα-προφυλακτήρας με τις δύο
εισαγωγές αέρα, εκ των οποίων η επάνω είναι απλώς διακοσμητική. H κάτω
εισαγωγή τροφοδοτεί το ψυγείο του κινητήρα που μαζί με την μπαταρία, την
αντλία των φρένων και τον εφεδρικό τροχό, είναι τα μόνα εξαρτήματα που
είναι τοποθετημένα εμπρός.
Στο πλάι ξεχωρίζουν, όπως αναφέραμε, οι εισαγωγές που τροφοδοτούν με αέρα
το διαμέρισμα του κινητήρα, ενώ πίσω χαρακτηριστικές είναι οι γρίλιες
εξαερισμού στο καπό, οι διπλές εξατμίσεις και τα όμορφα φωτιστικά που
προέρχονται από το MG EXE, ένα πρωτότυπο που παρουσιάστηκε το 1985, αλλά
δεν πέρασε ποτέ στην παραγωγή.
Με συνολικό μήκος λίγο κάτω από 4 μ. το αυτοκίνητο προσφέρει
ικανοποιητικούς χώρους για τους δύο επιβάτες. O πίνακας οργάνων είναι
πλήρης (και όμορφος με τα λευκά όργανα), η εργονομία και οι χώροι για
μικροαντικείμενα ικανοποιητικοί για το χαρακτήρα του, ενώ όπως ήταν
αναμενόμενο ο χώρος αποσκευών είναι μικρός.
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ-ΜΗΧΑΝΙΚΑ MEPH
O κινητήρας που είναι τοποθετημένος πίσω από το κάθισμα του οδηγού κατά τον
εγκάρσιο άξονα ανήκει στη σειρά K της Ρόβερ. Έχει χωρητικότητα 1796 κ.εκ.,
2EEK, 16 βαλβίδες και είναι κατασκευασμένος εξ ολοκλήρου από αλουμίνιο.
Αποδίδει 118 ίππους στις 5500 σ.α.λ. στην απλή έκδοση ή 143 στις 7000, αν ο
κινητήρας διαθέτει το σύστημα μεταβλητού χρονισμού των βαλβίδων εισαγωγής
(τα MGF που θα έλθουν στην Ελλάδα θα διαθέτουν αυτό το σύστημα, ABS και
κλιματισμό). Το VVC, όπως λέγεται, μεταβάλλει συνεχώς το χρονισμό των
βαλβίδων μέσω ενός υδραυλικο-μηχανικού συστήματος ομαλοποιώντας την καμπύλη
απόδοσης του κινητήρα, σε αντίθεση με άλλα συστήματα όπως το V-TEC της
Χόντα που επενεργεί σε δύο στάδια.
Στο πλάι του κινητήρα είναι τοποθετημένο το κιβώτιο ταχυτήτων που έχει 5
σχέσεις. H ανάρτηση είναι ανεξάρτητη με διπλά ψαλίδια γύρω-γύρω και
αμορτισέρ, ενώ το ρόλο ελατηρίου παίζουν εξελιγμένες μονάδες Hydragas. Και
στα δύο άκρα υπάρχουν επίσης αντιστρεπτικές ράβδοι. H σχεδίαση αυτή του
Αλεξ Μάουλτον χάνεται στα? βάθη της ιστορίας. Μια παρόμοια ανάρτηση (σε
απλούστερη μορφή είναι αλήθεια) είχε τοποθετηθεί στα επίσης ανεκδιήγητα
Όστεν Αλέγκρο στις αρχές της δεκαετίας του ?70.
Τα φρένα είναι δίσκοι σε όλους τους τροχούς με τους εμπρός αεριζόμενους,
ενώ υπάρχει και έξτρα σύστημα ABS (στάνταρ στην έκδοση VVC). H ίδια έκδοση
διαθέτει και σύστημα διεύθυνσης με ηλεκτρικά υποβοηθούμενη κρεμαγιέρα,
στοιχείο που χρεώνεται έξτρα στο απλό μοντέλο. Τέλος οι ζάντες είναι
ελαφρού κράματος έξι ακτινών και τα λάστιχα 185/55x15 εμπρός και φαρδύτερα,
205/50x15, πίσω.
Κλείνοντας αυτή τη σύντομη περιγραφή και εν αναμονή των «ελληνικών»
εντυπώσεων θα λέγαμε ότι η Ρόβερ παρουσίασε ένα αυτοκίνητο που θα γίνει
εμπορική επιτυχία. Το νέο MGF θυμίζει στους άνω των -ήντα την παλιά καλή
εποχή, ενώ προσφέρει στους νέους τη δυνατότητα να αποκτήσουν ένα σπορ
αυτοκίνητο, χωρίς να κινδυνεύσουν να χαρακτηρισθούν «παιδιά του μπαμπά
τους»._Κ.Κ.