Αλληλογραφία
METANOEITE!Αν και ιδρυτικός αναγνώστης του περιοδικού, δεν έτυχε ποτέ να σας στείλω τα συγχαρητήριά
μου για την συνεχώς ανερχόμενη και εμπλουτιζόμενη ύλη του περιοδικού, κ. Καββαθά, αλλά το
τεύχος Ιουλίου ?95 με έβαλε σε σοβαρότατες σκέψεις σχετικά με το μέχρι πού μπορεί να
φθάσει η «ελευθερία» ή μάλλον η ελευθεροστομία μέσα από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης.
Επί του προκειμένου, λοιπόν. Δεν γνωρίζω, κ. Καββαθά, εάν είστε γνώστης όλων όσων
δημοσιεύονται στο περιοδικό σας αλλά ένιωσα μια δυσάρεστη έκπληξη όταν διάβασα εκείνο το
γράμμα -δεν ξέρω πώς να χαρακτηρίσω αυτόν τον οδοντίατρο- το οποίο δημοσιεύεται στην
στήλη σας κ. Ζουράρι.
Οι ύβρεις εναντίον της Παναγίας μας και του Θεού δεν στερούν από το
περιοδικό απλώς μια ελάχιστη σοβαρότητα αλλά και συνιστούν μια βαρύτατη
αμαρτία με την πλήρη θρησκευτική της έννοια. Εκπλήττομαι και με σας κ.
Ζουράρι. Αλλα μας λέγατε ως τώρα. Είστε, λοιπόν, συνένοχος με τον
οδοντίατρο αυτό; Εάν ναι, λυπούμαστε όλη η παρέα (και όχι μόνον η παρέα)
αλλά πάμπολλοι Έλληνες και πατριώτες και ορθόδοξοι διότι μέσα σε τόση αθεΐα
και αφελληνισμό είσαστε (ήσασταν;) μία ελπίδα φωτός και όχι μόνο για τη
νεολαία.
Βλέπουμε λοιπόν όλοι που εμπλεκόμαστε σ? αυτή την ιστορία ότι ο Θεός είναι
τόσο καλός (εκτός των άλλων) ώστε να μας δίνει την ελευθερία να τον
βρίζουμε δημοσίως μάλιστα. Είναι μάλιστα ακόμη πιο καλός απ? ό,τι
νομίζουμε, κ. οδοντίατρε (δεν απαξιώ το όνομά σου αλλά μου διαφεύγει):
Περιμένει και τη μετάνοιά μας για να μας συγχωρήσει. Ας μας ελεήσει όλους
μας λοιπόν και πρώτον εμένα διότι εγώ είμαι αμαρτολώτερος όλων διότι (τολμώ
και) σας ελέγχω δημοσίως.
Γεώργιος Δημητριάδης
Γιαννιτσά
ΛΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΛΕΙ ΚΛΙΝΤΟΝ
Για πρώτη φορά θα συμφωνήσω με τον B. Βασιλικό. Πολύ... επίπεδο ο δεύτερος
νικητής του διαγωνισμού Ζουράρι, ο χειρούργος οδοντίατρος.
Επιστημονικές απόψεις και κουλτούρα. Έδωσε σωστά την άποψή του στις
ερωτήσεις για τον κλασικό δημοσιοϋπαλληλικό τρόπο. Σωστά αρχαία Ελληνικά
(κωλόγερος κ.λπ.) μας είπε και τα γλειψίματά του (γνωστός του Καστοριάδη
κ.λπ.) και για να είναι σίγουρος έδωσε και φακελάκι (λαβράκια, τσιπούρες
και τον κουμπάρο του).
Εγώ κύριε Ζουράρι δεν ξέρω κανέναν, αλλά μέχρι τον επόμενο διαγωνισμό, θα
φροντίσω να αποκτήσω μερικούς. Είμαι σε επαφή με Κλίντον, Λεπά και
Αλέφαντο. Τώρα ψάχνω και κουμπάρο.
T. Λαγόπουλος
Αθήνα
ΧΥΔΑΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Είμαι τακτικός αναγνώστης του περιοδικού 4Τροχοί και εκτιμούσα την κρίση
και τη θέση σας σε πολλά θέματα. Όμως στο τεύχος Ιουλίου 1995 στη σελίδα
130 και στη θέση Αντίλογος κάποιος Παπαδημητρίου έχει επιστολή που
δημοσιεύεται. Ομολογουμένως δεν πίστευα ότι η ελευθερία εκφράσεως και η
δική σας υπευθυνότητα όπως έχετε δείξει θα έφτανε σε αυτό το αισχρό
κατάντημα. Λυπούμαι ειλικρινώς.
Υ.Γ. Και σας παρακαλώ μην μου πείτε ότι είναι ελευθερία Τύπου, ή όπως άλλως
λέγεται το να εκφραζόμαστε υβριστικώς, ή με χυδαιότητα. Αν κάποιος δεν
μπορεί να χτίσει κάτι καλύτερο ας μην γκρεμίζει πρώτα αφήνοντας ερείπια.
Αντώνης Ψαραντώνης
Περιστέρι
XAPA-KIPI
Είναι Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου λίγο μετά τις 6 το απόγευμα. Ιδιωτικό κανάλι
διαφημίζει το «δελτίο των 8:30 μ.μ.».
Επί λέξει: «Τι θα πει ο Πρωθυπουργός για φόρους, φοροαπαλλαγές, μισθούς,
συντάξεις, πρόωρη συνταξιοδότηση». Ούτε λίγο ούτε πολύ δηλαδή, θα μιλήσει
για όλες τις παραγωγικές τάξεις της χώρας.
Κανονικά οι μισοί Ιάπωνες θα πρέπει να κάνουν χαρακίρι και οι υπόλοιποι να
ετοιμάζονται για προσφυγιά!
Χρήστος Ράπτης
Ξάνθη
OI FM ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Αγαπητοί 4T, θα ήθελα να λάβετε αυτό το γράμμα ως ένα μικρό συμπλήρωμα στο
πολύ καλό άρθρο για τα FM Θεσ/νίκης του Νίκου Θεοδωράκη ενός ατόμου που
εκτιμούμε πολύ εδώ, τόσο για το πηγαίο του χιούμορ όσο και για τις πολύ
καλές μουσικές επιλογές (jazz) στις εκπομπές του. Ξέχασε όμως να αναφέρει
δύο σταθμούς οι οποίοι ίσως να μην έχουν μεγάλο ακροατήριο, αλλά σίγουρα
έχουν φανατικό, μια που είναι σταθμοί με ειδικό πρόγραμμα. Αναφέρομαι στον
Δημοτικό Λόγου και Τέχνης 100,5 με τακτικές εκπομπές για κλασική μουσική,
jazz, δημοτικά κ.λπ. αλλά και στον Ακρόπολις FM 106,8 ο οποίος αν και
ερασιτεχνικός παραμένει η μόνη επιλογή για τους φίλους της Ροκ (ανεξάρτητα,
heavy metal, κλασικό ροκ κ.λπ.).
Και αυτοί οι δύο λοιπόν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, έχουν μία θέση δίπλα
σ? αυτούς που αναφέρει το άρθρο.
Κώστας Παναγιωτίδης
Καλαμαριά
MONO ΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ
Είναι Τετάρτη, 16/8/95, 9:05 μ.μ. και βλέπω ειδήσεις στο SKY. Θέμα της
ημέρας είναι το κλείσιμο των ναυπηγείων του Περατικού. Συνεντεύξεις,
ζωντανές λήψεις και άλλα τέτοια εμπορικά δίνουν και παίρνουν. Και ξαφνικά
στα πλαίσια των συνεντεύξεων, παρουσιάζεται ο κ. Καψής, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ
και στην προσπάθειά του να μετατοπίσει τις ευθύνες της κυβέρνησης, τα
ρίχνει όλα στο ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ (για ξένα κέντρα δεν είπε). Τέλος πάντων. Γράφτα
στο χιόνι. Εκείνο όμως που με σαλτάρισε, ήταν το εξής ανεπανάληπτο που
δήλωσε: «Όταν ψηφίσαμε το ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ, διαβάσαμε μόνο τίτλους και όχι τις
λεπτομέρειες»!!! Δηλαδή, ανεξάρτητα με το αν το συγκεκριμένο σύμφωνο που
υπεγράφη, ευνοεί ή όχι την Ελλάδα, ψηφίσθηκε με ελαφριά καρδιά και όχι
ύστερα από μελέτη. Και μιλάμε για το σύμφωνο που θα προσδιορίσει την πορεία
του κράτους, τουλάχιστον για τα 50 επόμενα χρόνια. Ίδιες βέβαια και οι
ευθύνες της ΝΔ και του Συνασπισμού. (Το KKE άστο. Λέει όχι από συνήθεια.)
Και έχουνε το θράσος να μιλάνε αυτοί, για ιδανικά και αξίες. Αυτά.
Ανδρέας Τζίφας
Πάτρα
OI ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ NEOY ΑΓΡΟΤΗ
Θα ?θελα να σας επισημάνω ένα γεγονός κρατικής παραφροσύνης το οποίο με
βασάνισε επί 3 ολόκληρα χρόνια, καθημερινώς.
Ζω στο Μαραθώνα Αττικής και εκεί έχει το κτήμα η οικογένειά μου. O πατέρας
μου είναι κατ? αποκλειστικότητα αγρότης όπως αγρότες είναι και η
συντριπτική πλειοψηφία των οικογενειών που ζουν στον Μαραθώνα (15.000
κάτοικοι) και στα γύρω χωριά. Φτάνοντας στη Γ? Γυμνασίου, αποφάσισα να
ακολουθήσω τον κλάδο του «Γεωτεχνικού Τομέα» ενός ανάλογου Τεχνικού Λυκείου
με σκοπό να περάσω στη σχολή Γεωπονίας των T.E.I. όπως και κατάφερα. Πού
είναι όμως το «στραβό» της υπόθεσης; Το πιο κοντινό ανάλογο λύκειο
βρίσκεται μεταξύ των δήμων Αμαρουσίου και Κηφισιάς. Επί 3 χρόνια έπρεπε να
ξεκινώ από το σπίτι μου γύρω στις 6:20 και να γυρίζω στις 4:30+ το
απόγευμα. Πράγμα το οποίο μόνο εγώ και λιγοστά ακόμα άτομα από το Μαραθώνα
έκαναν. Πού είναι η μέριμνα του κράτους; Ποιος είναι ο αρμόδιος για να
γίνει η σωστή κίνηση για την ανάπτυξη του αγροτικού επαγγέλματος και
ολόκληρης της περιοχής του Μαραθώνα, ο οποίος λόγω των εδαφοκλιματικών
συνθηκών και τοπογεωγραφικής θέσης (κοντά στην Αθήνα) θα μπορούσε να
συμβάλλει ακόμα και στο εξαγωγικό εμπόριο της χώρας μας; Δεν θα ?ταν λογικό
αυτό το λύκειο (ΤΕΛ Αναβρύτων) να λέγεται ΤΕΛ Μαραθώνα, και να βρίσκεται
στο σωστό χώρο για να μην αναγκάζονται τα περισσότερα παιδιά της περιοχής,
τα οποία έχουν προεπιλέξει να ασχοληθούν με τα κτήματα των οικογενειών τους
να τελειώνουν το, πάρα πολύ υψηλού επιπέδου κατά τ? άλλα, Γενικό Λύκειο της
περιοχής, μιας και δεν υπάρχει άλλο. Αποτέλεσμα: Νέοι αγρότες που δεν
γνωρίζουν πρώτα απ? όλα Γεωργική Λογιστική ή τη σωστή λειτουργία και το
νόημα των Γεωργικών Συνεταιρισμών, Φυτοπαθολογία, Στοιχεία Εμπορίου κ.ά.
βασικότατα για την παραπέρα εξέλιξή τους ως επαγγελματίες.
Αντώνης Στέλλας
Φοιτητής T.E.I. Θεσ/νίκης
ΑΣΤΕΡΙ O «ΑΣΤΗΡ»
Με αφορμή την πρόσφατη εμπλοκή μου σε τροχαίο ατύχημα με υλικές μόνο
ζημιές, αλλά και με πλήρως ξεκάθαρη την υπαιτιότητα του άλλου αυτοκινήτου
θα ήθελα να συγχαρώ δημόσια την ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία «ΑΣΤΗΡ»
για τη χωρίς αδικαιολόγητες χρονικές καθυστερήσεις και διατυπώσεις,
καταβολή του πραγματικού ποσού (αρκετά υψηλού) που δαπάνησα για την
επισκευή. Ιδιαίτερα εξαίρω τη συμπεριφορά των υπαλλήλων κ. Μαντή, κας
Μελίστα και κ. Ζούβελου.
Μακάρι ο «ΑΣΤΗΡ» να γίνει το αστέρι και να οδηγήσει τους υπόλοιπους
ασφαλιστές και ασφαλιστικές εταιρίες σε παρόμοια πρότυπα συμπεριφοράς μήπως
και κάποτε όλοι μας φτάσουμε να απολαμβάνουμε ασφαλιστικές υπηρεσίες που να
προσεγγίζουν τις αντίστοιχες Ευρωπαϊκές, αφού ήδη όπως ξέρουμε όλοι μας τα
τιμολόγια των ασφαλίστρων έχουν ακολουθήσει δρόμους Ευρωπαϊκούς προ πολλού.
Προσωπικά μάλιστα, στο πολύ προσεχές μέλλον, θα μεταφέρω την ασφάλεια των
τριών οχημάτων της οικογένειας, στην εν λόγω εταιρία.
Θεοδώρα Μπάρμπα
Αθήνα
ΦΑΡΟΣ
Μέσα στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας η ύπαρξη του εντύπου «4 Τροχοί»
αποτελεί ένα στολίδι που κοσμεί το χώρο. Αυτό συμβαίνει διότι οι
συντελεστές του μπορούν και μεταφέρουν στον αναγνώστη τις πληροφορίες τους
με αντικειμενικότητα, ενώ ταυτόχρονα είναι παρόν το συναίσθημα και η
προσωπική εκτίμηση του αθρογράφου με τέτοιον τρόπο, ώστε παύεις να είσαι
ένας απλός θεατής.
H προσφορά τεχνολογικών γνώσεων αλλά και η ύπαρξη προβληματισμών σε κάθε
τεύχος κάνουν το περιοδικό να ξεχωρίζει από το πλήθος των εντύπων της
αγοράς, χαρίζοντάς του δικαιωματικά τον τίτλο του «Φάρου».
Με βάση το γεγονός ότι οι μετατροπές των αυτοκινήτων παραγωγής (μηχανικές
και εξωτερικές που αφορούν τον αεροδυναμικό χαρακτήρα του αυτοκινήτου)
είναι ένα μέρος της σύγχρονης ελληνικής αυτοκίνησης, καλό θα ήταν να
υπάρχει στο περιοδικό ένα μόνιμο άρθρο που θα αναφέρετε σε αυτές. Στο άρθρο
αυτό θα ελέγχονται και θα αναλύονται όλα εκείνα που θεωρητικά προσφέρουν οι
παραπάνω μετατροπές (αξιοπιστία, αύξηση επιδόσεων, καλύτερη οδική
συμπεριφορά του αυτοκινήτου κ.λπ.).
Γιώργος Θ. Λεμπέσης
Σαλαμίνα
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!
Τον τελευταίο καιρό χάσαμε τους 4Τροχούς μας. Όμως δεν χάσαμε απλά ένα
αυτοκινητιστικό περιοδικό. Χάσαμε «το κάστρο μας, που χτίσαμε για να
γλιτώσουμε από τους βαρβάρους».
Τώρα, έχουμε ένα έντυπο ποικίλης ύλης. Ένα περιοδικό με αυτιά, με πολύχρωμα
εξώφυλλα, που μοιράζει μπλουζάκια και κληρώνει ρολόγια! Ένα έντυπο με
ελκυστικό ρεπορτάζ: η κυρία τάδε της -νυχτερινής βέβαια- πίστας οδήγησε το
turbo 3000, η κυρία δείνα της πασαρέλας ξετρελάθηκε με το 4x4 super και
άλλα τέτοια όμορφα!
Κυρίες και κύριοι, Καληνύχτα σας.
Γιάννης Καράμπελας
Μενίδι
Οι διαπιστώσεις σας είναι καίριες! K.K.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ «ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΥΣ»: H ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ
Συμφωνώ με το άρθρο σας, κ. Φιλιππακόπουλε.
Συμφωνώ ότι υπάρχουν πολλές εταιρίες που εργάζονται πάνω στο μεταχειρισμένο
αυτοκίνητο, ευκαιριακά και ανέντιμα, που άλλα λένε και άλλα κάνουνε και
δυστυχώς είναι πολλές.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ.
1. Όταν σας επισκεφτεί ο μηχανικός-εκτιμητής της εταιρίας για να αναλάβει
την πώληση του αυτοκινήτου σας πρέπει να έχει μαζί του ή να φορά την
ταυτότητα της εταιρίας, με τη φωτογραφία του, με όλα τα στοιχεία της
εταιρίας και όλα τα δικά του αναλυτικά.
2. Να διαβάζετε τη σύμβαση που σας δίνει προσεκτικά.
3. Να προσέχετε τι γράφει η σύμβαση συνεργασίας κι αν συμπληρώνει όλα τα
στοιχεία του αυτοκινήτου, στο έντυπο της εταιρίας, ο μηχανικός.
4. Όταν σας λέει ότι διαφημίζεται σε εφημερίδες, να τον ρωτάτε σε ποιες,
π.χ. όταν σας πει κάθε Τρίτη στα Νέα, κάθε Πέμπτη στην Απογευματινή και
κάθε Κυριακή στην Καθημερινή, να διασταυρώνετε εάν υπάρχει τέτοια διαφήμιση
σ? αυτές τις εφημερίδες.
5. Να προσέχετε πάντα τη σύμβαση να μην είναι φωτοτυπημένη. H σύμβαση
πρέπει να έχει μια σφραγίδα από την εταιρία που να αναγράφει τη λέξη
«ΕΓΚΥΡΟ».
6. Να μην προσπαθείτε να ανεβάσετε την τιμή του αυτοκινήτου σας ψηλά διότι
ο άνθρωπος που θέλει να το αγοράσει είναι γνώστης και πιθανόν να γνωρίζει
πάρα πολλά για το συγκεκριμένο αυτοκίνητο. Να κινείται η τιμή του
αυτοκινήτου σας σε λογικά επίπεδα.
7. Όταν η εταιρία το αναλάβει πρέπει να σας ενημερώσει τι ενδιαφέρον
υπάρχει και τι τηλέφωνα.
8. Να παρακολουθείτε το ρυθμό διαφήμισης στις εφημερίδες και να ξέρετε ότι
είναι ομαδικής μορφής (διαφημίζεται μαζί με άλλα). Αυτό έχει και
πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. H γνώμη πάντως της ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ είναι ότι
τα πλεονεκτήματα είναι περισσότερα.
9. Να παίρνετε τηλέφωνο στην εταιρία και να ρωτάτε δίνοντας μόνο τ? όνομά
σας, για να ελέγχετε αν έχουν τα υπόλοιπα στοιχεία του αυτοκινήτου σας.
10. Να περνάτε από την εταιρία εάν έχει αργήσει να πουληθεί για να βγάζετε
μαζί με τον υπεύθυνο/η τη λεγόμενη πολιτική πώλησης (π.χ. επαναδημοσιεύσεις
και άλλα).
Θα ξέρετε ακόμα ότι υπάρχουν και πολλοί άλλοι τρόποι διαφήμισης εκτός από
τις εφημερίδες (που αν θέλετε τα βάζετε και μόνος σας). Βέβαια δεν έχετε
τις γνώσεις, την εμπειρία, το πελατολόγιο μιας καλής εταιρίας.
Οι τρόποι διαφήμισης όπως είπαμε είναι πολλοί καθώς και η προβολή ενός
αυτοκινήτου, διαφημίζεται σε ταμπέλες, ραδιοφωνικούς σταθμούς, (η εταιρία
άμεσα και εσείς έμμεσα), περιοδικά. Στέλνεται με fax σε εμπόρους, εταιρίες,
ιδιώτες σ? όλη την Ελλάδα.
Μια καλή εταιρία αυτά τα φροντίζει με επιμέλεια, δεν κινείται μόνο μέσα από
τις εφημερίδες, αλλά μέσα από ένα δίκτυο προβολών, γνωριμιών, διαφήμισης,
πληροφόρησης ενδιαφερομένων σ? όλη την Ελλάδα, διότι είναι γνωστή και έχει
περισσότερες πιθανότητες να πουλήσει ένα αυτοκίνητο από τον ιδιοκτήτη του
αυτοκινήτου.
H καλή εταιρία εργάζεται για λογαριασμό του πελάτη καθώς έχει τη γνώση, την
πείρα και ο πελάτης δεν ασχολείται με τηλέφωνα, δεν ενοχλείται.
Αυτά τα γνωρίζει και τα τηρεί πολύ καλά η ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗ καθώς ξέρει πως να
προβάλλει, να μιλήσει, να πείσει έναν ενδιαφερόμενο για αγορά.
Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι δεν πουλιώνται όλα τα αυτοκίνητα. Τα έγκυρα
στοιχεία της ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ, η οποία είναι πολλά χρόνια στον χώρο του
αυτοκινήτου (θεωρείται η καλύτερη και η εγκυρότερη εταιρία), δείχνουν το
εξής:
Ανέλαβε το μήνα Ιούνιο 1995 προς πώληση 68 αυτοκίνητα, πούλησε τα 41
αυτοκίνητα, δηλαδή ποσοστό επιτυχίας 60,2%.
Το μήνα Ιούλιο 1995 ανέλαβε προς πώληση 66 αυτοκίνητα, πούλησε τα 31
ποσοστό επιτυχίας 46,9%.
Τον μήνα Αύγουστο 1995 ανέλαβε προς πώληση 71 αυτοκίνητα, πούλησε τα 48,
ποσοστό επιτυχίας 67,6%.
Κάθε καλή εταιρία που θέλει να έχει καλό όνομα στην αγορά πρέπει να
συνεχίζει να διαφημίζει, να προβάλλει, να προωθεί και τα υπόλοιπα
αυτοκίνητα που δεν έχουν πουληθεί ακόμα.
Αυτό κάνει η ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗ.
Τέλος να ευχαριστήσω τον ικανότατο δημοσιογράφο κ. Φιλιπακόπουλο (αν και
άτυχος γιατί το αυτοκίνητο που αναλάβαμε δεν έχει πουληθεί έως τώρα, ίσως
γιατί ξεκίνησε η τιμή από ψηλά ή γιατί είχαμε κάμψη λόγω καλοκαιριού,
πάντως θα συνεχίσει να προβάλλεται και να προωθείται έως ότου πουληθεί) που
μας φιλοξένησε στη στήλη του αξιόλογου τεχνικά έγκυρα καταρτισμένου
περιοδικού «4 Τροχοί».
Κων/νος Λεβέντης
Γενικός Διευθυντής
OXI ΣΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ...
Είμαι κάτοχος ενός αυτοκινήτου Lancia Delta HF Turbo, το οποίο αγοράστηκε
καινούριο το Νοέμβριο του 1992 μέσω του (τότε) εξουσιοδοτημένου
καταστήματος Lancia Auto Emporio επί της Γέφυρας Αγ. Αναργύρων. Με την
επιστολή αυτή θα ήθελα να δημοσιοποιήσω τα πιο ακραία από τα άπειρα
προβλήματα που έχω αντιμετωπίσει στους 33 μήνες και 50.000 χιλιόμετρα που
έχουν περάσει από την αγορά του συγκεκριμένου αυτοκινήτου, παρά τη
σχολαστική συντήρηση που έχω κάνει εξαρχής. Τα προβλήματα αυτά δεν
αναφέρονται στην, ούτως ή άλλως, ανύπαρκτη από την ημερομηνία της αγοράς,
μηχανολογική και ηλεκτρολογική αξιοπιστία του αυτοκινήτου, που θα
χρειαζόταν να ήμουν προετοιμασμένος, πριν αποφασίσω την αγορά του (όχι
βέβαια στο βαθμό που θα χρειαζόταν να ήμουν προετοιμασμένος, όπως δυστυχώς
αποδείχτηκε στη συνέχεια), αλλά στην ανευθυνότητα που αντιμετώπισα από τα
κεντρικά και εξουσιοδοτημένα συνεργεία της Lancia.
Πριν όμως προχωρήσω στην εξιστόρηση δύο μόνο χαρακτηριστικών περιστατικών,
θα πρέπει πρώτα να αναφέρω ότι στο αυτοκίνητο έχει γίνει αύξηση της
ιπποδύναμης από το εξουσιοδοτημένο συνεργείο της ETAK A.E. στη Λεωφόρο
Βουλιαγμένης από τον Ιούλιο του 1994 και αφού είχαν διανυθεί 35.000
χιλιόμετρα. Το γιατί αναφέρω το γεγονός αυτό θα φανεί στην επόμενη
παράγραφο. Επίσης, τονίζω ότι δεν θα αναφερθώ στο επαγγελματικό επίπεδο των
ανθρώπων της Auto Emporio (πράγμα που επιφυλάσσομαι να κάνω αν λάβω
απάντηση στο σημείο αυτό) καθώς, όπως έμαθα πρόσφατα από σχετική αγγελία
καθώς και από ανθρώπους του χώρου, το συγκρότημά τους στη Γέφυρα Αγ.
Αναργύρων είναι προς πώληση, γεγονός που -κατόπιν της εμπειρίας που είχα με
το συνεργείο τους- δεν μου προξενεί καμιά έκπληξη.
Τον Ιούλιο του 1994 χρειάστηκε ν? αντικαταστήσω την αντλία βενζίνης η οποία
παρουσίαζε πρόβλημα από τον Μάιο του ιδίου έτους. H αντικατάσταση έγινε στο
συνεργείο της Κεντρικής Αντιπροσωπείας (ΛΑΝΚΑΡ AEBE) στην Κάτω Κηφισιά,
όπου ταυτόχρονα ελέγχθηκε όλο το κύκλωμα τροφοδοσίας (28/7/94). Αφού
παρέλαβα το αυτοκίνητο, στην πρώτη διαδρομή αντελήφθην έντονες, μέχρι
λιποθυμίας, αναθυμιάσεις βενζίνης και γρήγορο άδειασμα του ρεζερβουάρ όπως
έδειχνε ο δείκτης στάθμης. Σταμάτησα το αυτοκίνητο, άνοιξα το καπό και
διαπίστωσα ότι ο χώρος του κινητήρα ήταν πλημμυρισμένος από βενζίνη, η
οποία διέρρεε από ένα μικρό πλαστικό σωλήνα ο οποίος υποτίθεται ότι είχε
ελεγχθεί, όπως και όλο το κύκλωμα, το ίδιο πρωί στη ΛΑΝΚΑΡ. Αφού σταμάτησα
προσωρινά τη διαρροή με τη βοήθεια της Express Service ξαναπήγα το
αυτοκίνητο στη ΛΑΝΚΑΡ, όπου ο τεχνικός που είχε κάνει τον έλεγχο
παραδέχτηκε μεν ότι είχε εξαγάγει και επανατοποθετήσει το συγκεκριμένο
σωληνάκι, παρουσιάστηκε δε επιθετικός υποστηρίζοντας ότι υπαίτιος ήμουν
εγώ, προφανώς συναισθανόμενος το μέγεθος της ευθύνης που θα είχε αν το
αυτοκίνητο έπαιρνε φωτιά. Υποστήριξε συγκεκριμένα ότι το τρύπημα στο σωλήνα
οφειλόταν στην αυξημένη από τα 2,6 και 3,2 bar πίεση βενζίνης (στο ρελαντί)
που συνόδευε τη μετατροπή που σας ανέφερα στην προηγούμενη παράγραφο και
προχώρησε στην αντικατάσταση του «κολλιέ» που είχε τοποθετήσει η Express
Service για την εφαρμογή του σωλήνα. Πέραν του γελοίου του επιχειρήματος
του (καθώς το τρύπημα είχε μέγεθος κεφαλιού καρφίτσας και δεν είχε συμβεί
ευρύτερη διάρρηξη του πλαστικού σωλήνα), και δυστυχώς γι? αυτόν, τον
παρακολούθησα όσο εργαζόταν και διαπίστωσα ότι το πρόβλημα οφειλόταν μόνο
και μόνο στον τρόπο που έκανε την αντικατάσταση. Συγκεκριμένα,
χρησιμοποίησε ένα μεταλλικό εργαλείο (πένσα;) για να χαλαρώσει τον
«κολλιέ», ο τρόπος όμως που το χρησιμοποιούσε μέσα στην απροσεξία του και
που προφανώς ήταν ο ίδιος τρόπος με τον οποίο είχε κάνει την αρχική εξαγωγή
και επανατοποθέτηση, είχε σαν αποτέλεσμα να εφάπτεται το μεταλλικό αυτό
εργαλείο στο σωληνάκι και να το φθείρει. Δεν νομίζω κατόπιν αυτού ότι
χρειάζεται άλλο σχόλιο πάνω στο συγκεκριμένο περιστατικό.
Τον Οκτώβριο του 1994 εντόπισα για πρώτη φορά κάποιο μεταλλικό θόρυβο, σαν
τριγμό, από κάποιο σημείο του αυτοκινήτου μπροστά και κάτω από τη θέση του
οδηγού. O τριγμός αυτός ακουγόταν μόνο στις δεξιές στροφές, ειδικά στις
ανηφορικές, και συνοδευόταν από αντιδράσεις στο τιμόνι. Στις 26/10/94 πήγα
το αυτοκίνητο στην ETAK για τον προγραμματισμένο service των 40.000 χλμ.
οπότε περιέγραψα το πρόβλημα και κατόπιν του ελέγχου, που υποθέτω ότι
λογικά θα έπρεπε να είχαν κάνει, ο υπεύθυνος του συνεργείου μου ανέφερε, εν
είδει διάγνωσης, ότι ο θόρυβος οφειλόταν στον δεξιό μπιλλιοφόρο ο οποίος
ήθελε αντικατάσταση. Καθώς όμως είχα βαρεθεί να πληρώνω για τις διάφορες
βλάβες που παρουσίαζε το αυτοκίνητο, ανέβαλα την επισκευή μέχρι τον Απρίλιο
του 1995. Τότε, το ίδιο συνεργείο (ETAK) άλλαξε την αρχική του «διάγνωση»:
ανακάλυψαν ότι το πρόβλημα οφειλόταν στην κρεμαγιέρα, που κατ? αυτούς
χρειαζόταν αντικατάσταση και στο διαφορικό, που πάλι κατ? αυτούς έπρεπε ν?
«ανοιχτεί». Σε ερώτησή μου σχετικά με τον μπιλλιοφόρο, μου απάντησαν ότι
«μπορεί να έχει πάρει και ο μπιλλιοφόρος», προφανώς εξαιτίας της
υποτιθέμενης φθοράς του διαφορικού. Κατόπιν αυτής της ανακολουθίας δεν
δέχτηκα, όπως καταλαβαίνετε, να γίνει επέμβαση στο διαφορικό το οποίο
πίστευα και πιστεύω ότι δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα, έκανα το λάθος
όμως να δεχτώ αντικατάσταση της κρεμαγιέρας ελπίζοντας ότι έτσι το πρόβλημα
θα λυνόταν, καθώς μάλιστα το τιμόνι παρουσίαζε κάποιες ανοχές (τζόγο).
Δυστυχώς μετά την αντικατάσταση αυτή το πρόβλημα παρέμεινε ακέραιο, παρά
την ύποπτη προσπάθεια του υπεύθυνου του συνεργείου να με πείσει ότι είχε
λυθεί εν μέρει και ότι θα λυνόταν τελείως αν «επισκευαζόταν» και το
διαφορικό, προφανώς νομίζοντας ότι απευθυνόταν σε κάποιον ηλίθιο.
Μετά απ? όλα αυτά πιστεύω ότι θα έχετε και εσείς την απορία για το ποιο
ήταν τελικά το πρόβλημα. Πιθανότατα την ίδια απορία να έχουν από τότε και
οι τεχνικοί της ETAK. Τους πληροφορώ λοιπόν, αν τύχει να διαβάσουν αυτήν
την επιστολή, ότι η μεγάλη ανακάλυψη έγινε στο συνεργείο ενός οικογενειακού
φίλου, όπου διαπιστώσαμε ότι απλούστατα είχαν φθαρεί οι δύο κάτω αριστερές
βάσεις του κινητήρα οπότε με τη μετατόπιση του βάρους στις δεξιές στροφές
ακουγόταν ο τριγμός που προανέφερα. Είναι περιττό βέβαια να σας πω ότι με
την αντικατάσταση των βάσεων το πρόβλημα λύθηκε, όπως επίσης περιττό είναι
να υποθέσω είτε ότι οι «μηχανικοί» της ETAK είναι μαθητευόμενοι μάγοι, είτε
ότι είχαν ανάγκη από ανταλλακτικά από Delta HF Turbo, κρεμαγιέρα και
διαφορικό για παράδειγμα, έστω και μεταχειρισμένα.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι έφτασα στο σημείο να γράψω αυτήν την
επιστολή, αφού πρώτα εξάντλησα όλα τα περιθώρια: ήδη από τον Μάιο του 1993
είχα συζητήσει στο χώρο της Κεντρικής Αντιπροσωπείας (τότε στη Συγγρού) με
τον κ. Μπιλάλη, ο οποίος αν δεν κάνω λάθος κατέχει τη θέση του Τεχνικού
Διευθυντή, σχετικά με τα προβλήματα τα οποία παρουσίαζε από τότε το
αυτοκίνητο. Πρόσφατα, αλληλογραφώντας δύο φορές με το ίδιο το εργοστάσιο
της Lancia στο Τορίνο, σας επισυνάπτω μάλιστα φωτοτυπία της απάντησής τους
στο πρώτο γράμμα μου. Όπως θα διαπιστώσετε, η απάντησή τους είναι γραμμένη
σε γνησιότατο ιταλικό «στιλ», αποφεύγει δηλαδή να υπεισέλθει στην ουσία του
θέματος, συγχαίρει όμως τη μητέρα μου (συντάκτρια της μεταφρασμένης
επιστολής και τυπικά ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου) για τα άριστα ιταλικά της
και μας παραπέμπει, προκειμένου «να επανακτήσουμε την εμπιστοσύνη μας στη
μάρκα», στην κεντρική αντιπροσωπεία. Πάνω στο τελευταίο σημείο, η απάντηση
που τους έστειλα ήταν ότι δεν βάζουν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα, όσο δε
αφορά την εμπιστοσύνη στη μάρκα, είναι προφανές πως όταν έρθει ο καιρός να
αλλαχτεί το αυτοκίνητο δεν πρόκειται να ξαναπλησιάσω κανένα ιταλικό
κατασκεύασμα, κατόπιν μάλιστα και της τραυματικής εμπειρίας που είχε
πρόσωπο του στενού μου περιβάλλοντος από μία Alfa 146 1.4, που αγοράστηκε
προ διμήνου. Έχοντας πρόσφατο το τελευταίο παράδειγμα, απορώ με την
προσπάθεια που καταβάλλεται από ορισμένους, ακόμα και δημοσιογράφους του
ειδικού Τύπου, να πεισθούμε ότι η περίφημη «ιταλική ποιότητα κατασκευής»
ανήκει στο παρελθόν. Δυστυχώς θα εξακολουθήσει να παραμένει ατόφια,
τουλάχιστον για όσον καιρό τα ιταλικά αυτοκίνητα εξακολουθήσουν να
κατασκευάζονται από Ιταλούς.
Διονύσης Μυλωνάς
Χημικός Μηχ/κός MSc, MBA
Αθήνα
OI ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΙ
Βρίσκομαι στην Ελλάδα και φέτος για διακοπές. Ζω μόνιμα στη Σουηδία σαν
μετανάστης. Έχω τη δυνατότητα να διαβάζω εφημερίδες δικές μας εκεί που ζω.
Κάθε τόσο διαβάζω γι? αυτά τα καταραμένα αυθαίρετα και τις κατεδαφίσεις που
κάνει το αρμόδιο υπουργείο, το ΥΠΕΧΩΔΕ όπως λέγεται.
Από πέρυσι που ήμουνα πάλι εδώ για διακοπές έχω δει ένα τεράστιο αυθαίρετο
που έχει στηθεί ψηλά στο ύψωμα λίγο πριν περάσουμε τις σήραγγες της
παραλιακής του Σουνίου, δηλαδή λίγα χιλιόμετρα μετά τη Βάρκιζα.
Πέρυσι οι ιδιοκτήτες για να φοβίζουν τους περίεργους είχαν γράψει χαμηλά
στο δρόμο εκεί απ? όπου ξεκινά το μονοπάτι που βγάζει στο αυθαίρετο ότι
πρέπει να προσέχει ο κάθε περίεργος γιατί υπάρχουν πεινασμένα σκυλιά.
Φέτος βλέπω ότι έχουν ρίξει ογκόλιθους για να μην ανεβαίνουν αυτοκίνητα.
Το είχα καταγγείλει πέρυσι. Τίποτα. Συνεχίζονται οι εργασίες. Τεράστιο το
οικοδόμημα με περίφραξη από μπετόν. Το καταγγέλω φέτος σε σας. Ξέρω ότι
έχετε ευαισθησίες. Το άρθρο στου κ. N. Δήμου για το Σιδάρι είναι ένα δείγμα
της ευαισθησίας σας. Τραγικά τα αποτελέσματα των σεισμών στην πατρίδα μας.
Καλά κάνουν οι αρμόδιοι και ασχολούνται με τους άμοιρους σεισμοπαθείς. Όμως
ο κ. Λαλιώτης, ο κ. Γείτονας και οι συν αυτώ ας δουν και τα αυθαίρετα.
Εκτός αν τα αυθαίρετα είναι «κάποιων» και δεν τα «βλέπουν».
Όμως ο Λαός τα βλέπει και γράφει στα κατάστιχα όλες τις παραλείψεις.
Νίκος Πολάτογλου
Γκέτεμποργκ-Σουηδίας
ΛΟΓΟΣ...
Όσο περνάγανε τα χρόνια τόσο πιο δύσκολο τού ήταν να επικοινωνήσει με το
περιοδικό, ήθελε πολύ συχνά να γράφει, να δηλώνει παρουσία, όπως τα πρώτα
χρόνια.
Αλλά ο χρόνος γινότανε πολύ πιεστικός, έπρεπε να δουλέψει, μετά ήρθε η
οικογένεια, τα παιδιά, οπότε κάποιες φορές δεν του έμενε χρόνος να διαβάσει
όσα ήθελε από το περιοδικό, αλλά αυτό το βράδυ το πήρε απόφαση. Εξάλλου
ήτανε και τα 25 χρόνια που βάραιναν.
Όταν πήγαν όλοι για ύπνο σκηνοθέτησε την ατμόσφαιρα, έβαλε τη μουσική του
τότε, πήρε ένα ποτό και προσπάθησε να γράψει χωρίς επιτυχία βέβαια, γιατί
το μυαλό του άρχισε να τρέχει προς τα πίσω στα χρόνια της εφηβείας, όταν 16
χρονών πρωτοείδε το σήμα 4T κόκκινο και μαύρο. Στην αρχή δεν κατάλαβε περί
τίνος επρόκειτο, ύστερα έμαθε και εκείνο το πρωί του Οκτώβρη 1970 πριν
πάρει το λεωφορείο για το σχολείο, αγόρασε το πρώτο τεύχος, εκείνο το
κίτρινο με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες και έμεινε να το χαζεύει όρθιος στο
λεωφορείο από τη Νέα Σμύρνη ως τον Πειραιά.
Αυτό το rendez-vous στο περίπτερο επαναλαμβανόταν κάθε μήνα για 25 ολόκληρα
χρόνια.
16 χρονών τότε μαθητής της 5ης Γυμνασίου, 41 χρονών σήμερα, πατέρας τριών
παιδιών, περνώντας μέσα από χρόνια έντονα, πλαδαρά, αδιάφορα, αντιφατικά
συνειδητοποιούσε ότι πολύ λίγα πράγματα σ? αυτά τα 25 χρόνια στην Ελλάδα
μπόρεσαν να διατηρήσουν αμείωτη την αξία του αρχικού τους σκοπού και
εκείνος διαβάζοντας το περιοδικό του ήξερε με σιγουριά ότι αυτό ήταν ένα
από αυτά τα λίγα πράγματα.
Χρόνια μας πολλά.
Μιχάλης Μάμουνας
Βούλα
?ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ
Στο κομμάτι της ευρύτερης συνέντευξής του στα NEA (9/9/95) με τίτλο «Η
Ελλάδα οδηγείται στην εθνική καταστροφή», ο κύριος Καββαθάς λέει: «Τη
γλώσσα πρέπει να την σεβαστούμε, σ? αυτήν μπορούμε να κρατηθούμε και την
έχουμε χαλάσει».
Λίγες γραμμές πιο πάνω, στο κεντρικό κομμάτι της συνέντευξης του
χρησιμοποιεί φράσεις όπως «...άμα οδηγώ έτσι γρήγορα τη Λάντσια και της τα
χώνω...», «ενώ η πλέμπα από κει...», «...πόσα θα σου ρίξουν κάτω από το
τραπέζι...».
Με αυτόν τον τρόπο, από μία θέση υπεύθυνη και με αρκετή δύναμη, ο κύριος
Καββαθάς συμβάλλει στην καταστροφή της γλώσσας.
Ας ψάξει ο κύριος Καββαθάς ανάμεσα στους φανατικούς αναγνώστες των 4T και
θα βρει πολλούς πολίτες που ενδιαφέρονται για τους «ντενεκέδες», όπως
αποκαλεί τα αυτοκίνητα.
Ύβρις... προσοχή, διότι ακολουθεί κάθαρση.
Κωνσταντίνος Ιωαννίδης
Ψυχικό
Σ.Σ. H παραπάνω επιστολή στάλθηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» και στους 4T για
να δουν οι αναγνώστες πώς διαστρέφεται η αλήθεια. Τα αυτοκίνητα, έχω πει
πολλές φορές, είναι απλοί «ντενεκέδες» αν αυτοί που τα χρησιμοποιούν είναι
ντενεκέδες. Αν είναι άνθρωποι με πάθος, με όνειρα, με στόχους, τότε είναι
εργαλεία για ανάπτυξη, για δημιουργία, για ευχαρίστηση (οδηγική). Όσο για
το αν «καταστρέφω» τη γλώσσα αρμοδιότεροι να απαντήσουν είναι, πιστεύω,
πάλι οι αναγνώστες_Κ.Κ.
H ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ TOY ΑΔΑΜ
Ανήκω στο ανάξιο λόγου κατά τον κ. Ζουράρι ποσοστό των αναγνωστριών του
περιοδικού, αλλά στο πολύ άξιο λόγου ποσοστό του 50% του πληθυσμού.
Πολλές φορές θέλησα να σας γράψω ένα γράμμα για να σας πω ένα μεγάλο μπράβο
για την ύλη του περιοδικού αλλά η «Μαρία Παναγιωταρά» δεν έχει χρόνο.
Στα τελευταία τεύχη είδα αναβαθμισμένη επιτέλους την ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ TOY ΑΔΑΜ.
Ειδικά το αφιέρωμα στον Μάνο Κατράκη από τη Ρέα Βιτάλη αξίζει πολλά
συγχαρητήρια. Τι έγινε όμως η στήλη στο τεύχος Αυγούστου;
Βρίσκω λοιπόν χρόνο να διαμαρτυρηθώ αλλά και να ρωτήσω.
Δεν βαρεθήκατε να μοιράζετε την τράπουλα μόνοι σας οι άντρες τόσα χρόνια;
Αντα Γαβούρα
Αθήνα
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ ΟΔΗΓΟΣ
Θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσω του περιοδικού σας το service Citr?en της
Βεζυρτζή A.E. και ιδιαίτερα τον κ. Δημήτρη Γκολέση, υπεύθυνο του συνεργείου
και τον κ. Γιαννακόπουλο Δημήτρη για την υπεύθυνη, ειλικρινή και άριστη
εξυπηρέτηση μου. Συγκεκριμένα το αυτοκίνητό μου ZX Citr?en παρουσίασε
διακοπές στη λειτουργία του κινητήρα που εξαφανιζόταν όμως όταν πήγαινε στο
συνεργείο. Έτσι ο ηλεκτρονικός έλεγχος δεν έδειχνε κανένα πρόβλημα αφού
άλλωστε η βλάβη δεν διαρκούσε πάνω από 20?? κάθε φορά για να την καταγράψει
η μνήμη του αυτοκινήτου. Τη 2η φορά όμως που πήγα στο συνεργείο για καλή
μου τύχη εμφανίστηκε η βλάβη. Έγινε εξονυχιστικός έλεγχος και το πρόβλημα
εντοπίστηκε τελικά σε μία φίσα καλωδίων που είχε μαζέψει πουρί και δεν
έκανε επαφή. Για να βρεθεί χρειάστηκε να ελεγχθεί όλο το ηλεκτρικό σύστημα
του αυτοκινήτου από το συναγερμό έως την τελευταία καλωδίωση. H χρέωση μετά
από 2 μέρες δουλειάς; 7.000 δρχ. Ενώ παρέλαβα το αυτοκίνητο και πλυμένο.
Πλάτων Γκιόκας
Θεσσαλονίκη
TO ΚΟΥΡΕΛΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
Σε διαβάζω από τα πρώτα σου βήματα και είχα και παλιότερα επικοινωνήσει
μαζί σου μέσω αυτής της στήλης. Τελευταία μάλιστα η συνεργασία σου με
ανθρώπους γνωστούς των γραμμάτων και τοποτηρητών ίσως της πολιτιστικής μας
κληρονομιάς, ανεβάζει πολύ το κύρος σου και την εκτίμηση εμάς των
αναγνωστών σου.
Επειδή λοιπόν η ύλη σου άπτεται και πολλών άλλων θεμάτων εκτός του
αυτοκινήτου και επειδή η προσφορά σου και στις δύο περιπτώσεις είναι
αναντιρρήτως μεγάλη, θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα βιβλίο που ξαναμελέτησα
προσφάτως σκαλίζοντας τη βιβλιοθήκη μου, το βιβλίο «Η ΧΩΡΑ TOY ΕΔΩ KAI
ΤΩΡΑ» του αξιολογότατου συνεργάτη σας κ. N. Δήμου.
Ένιωσα λύπη και σφίξιμο ψυχής, στις παρατηρήσεις του εκείνης της εποχής του
?83, μετά τη «σαρωτική νίκη» του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του ?81. Πίκρα και
ταπείνωση ως Ελληνίδας που μεγαλώνει σ? αυτή τη χώρα και βιώνει την
καθημερινή της τραγικότητα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά μέσα από τις
σελίδες του σαν να περνούσε μία πνοή Χατζιδακική και ένα κύμα Θεοδωράκη για
αντίσταση.
Λέω λοιπόν πίκρα, γιατί επαληθεύθηκαν όλοι οι προβληματισμοί του και οι
διαπιστώσεις του για την κυβερνώσα παράταξη του τότε και του τώρα. «Σε ένα
λαό που όχι μόνον ανέχεται αλλά ζητάει την απόλυτη εξουσία είναι διπλά
επικίνδυνο η παράδοση υπέρμετρης και αυθαίρετης κεντρικής εξουσίας.» N.
Δήμου.
Σήμερα απλώς έχουμε κάποιες διαφοροποιήσεις γιατί βέβαια δεν θα μπορούσαν
οι «λαϊκιστές» ηγέτες μας και όχι «λαϊκοί» να συνυπάρξουν με την Ευρώπη, με
τον κόσμο γενικότερα του Internet και της προόδου κατά τον Τριτοκοσμικό
Κανταφικό τρόπο.
Οικογενειοκρατία; Ζει και βασιλεύει.
Δακτύλιος; Υπάρχει και διευρύνεται. Θεός φυλάξαι! Να ενεργοποιήσουμε τους
ανεγκέφαλους κομματικούς ειδικούς για να βρούμε πώς θα αποκτήσουμε υγιές
περιβάλλον;
Όλα τα βάρη στο αυτοκίνητο και στον απλό πολίτη που τολμάει να κινείται μ?
αυτό, γιατί οι κρατικές συγκοινωνίες είναι ανύπαρκτες έως εξουθενωτικές.
Τη Δύση και την Αμερική που βρίζαμε τώρα την λιβανίζουμε εναγκαλιασμένοι
στενά και δανειζόμαστε κατά κόρον για να φανούν κάποια έργα σαν «δικά» μας.
Από τις κοινωνικοποιήσεις περάσαμε στις αποκρατικοποιήσεις. Ξεπούλημα των
πάντων υγιών και μη επιχειρήσεων. Και τι γίνεται με τους ανθρώπους αυτούς
και τις οικογένειές τους, που εργάζονται σ? αυτές; Αυτούς τους ψηφοφόρους
του πάλαι ποτέ «σοσιαλιστικού κινήματος»; (Τι ειρωνία!) E, καλά αυτούς τους
έχουμε στο τσεπάκι μας. Με λίγη διαφημιστική προεκλογική προπαγάνδα, με
λίγο βόλεμα στον πνιγηρό κατά τ? άλλα Δημόσιο Τομέα πάλι σε μας θα έρθουν.
Δεν έχουν πού αλλού να πάνε. Ένας είναι ο Πατέρας-Αφέντης.
Συνδικαλισμός; Ανύπαρκτος, με τους Πασοκάριους (όχι πρασινοφρουρούς, το
θεωρούν βρισιά, κάποτε ήταν τιμή τους), να ξεπουλούν ό,τι έμεινε άθικτο και
όρθιο γιατί τώρα πια η σοσιαλιστική τους πείρα δεν αφήνει περιθώρια για
θεσμικές, πόσο μάλλον, οικονομικές διεκδικήσεις.
Να πάρουμε δε το μεγαλύτερο έγκλημα της τωρινής μας πεφωτισμένης
κυβέρνησης, την Οργουελική καταπάτηση και το κουρέλιασμα της γλώσσας μας,
μετέφραζε της ιστορίας μας, της παιδείας μας, του πολιτισμού μας. Επειδή
έχω γιο που θα φοιτήσει σε λίγο στο Λύκειο, ζω από πολύ κοντά και
καθημερινά αυτή τη διδασκαλία της «νεοελληνικής μας γλώσσας». Αυτού του
εκτρώματος που διδάσκεται στα σχολεία μας και που ρίχνει στον πιο βαθύ
μαύρο Καιάδα την κληρονομιά μας της γνώσης. Της γνώσης και μελέτης των
λογοτεχνικών μας αριστουργημάτων. (Παπαδιαμάντης, Βιζυηνός) που τα παιδιά
μας είναι ανίκανα να κατανοήσουν όταν εμείς τα είχαμε αναγνώσματα στα
βιβλία του Δημοτικού.
Νεκρώνουμε τη νόηση και τη γνώση των νέων ανθρώπων, των νέων Ελλήνων και
δεν βγάζει κραυγή απελπισίας κανείς!
Είμαι εργαζόμενη σε μία ταλαιπωρημένη ΔΕΚΟ και η επαφή μου με το κοινό και
με επωνύμους για πολλά χρόνια σταθεροποιεί ακόμη περισσότερο τις απόψεις
μου αυτές που συμφωνούν απολύτως με τις του κ. Δήμου του ?83. Δεν ξέρω
βεβαίως κατά πόσο ο ίδιος έχει διαφοροποιηθεί. Τον συγχαίρω επίσης για την
παλιότερη εκπομπή του στην τηλεόραση και για τη στήλη του στο περιοδικό
σας.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Ι.Θ.