Kαλειδοσκόπιο
H ΕΙΔΗΣΗ δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες με τη μορφή πληρωμένης καταχώρησηςαπό εταιρία κινητής τηλεφωνίας: οι κάτοικοι μιας περιοχής της Αθήνας
κατέστρεψαν μία από τις κεραίες της που ήταν εγκατεστημένη στην περιοχή
τους. Δεν έχει σημασία ποια ήταν η εταιρία, γιατί θα μπορούσε να είναι
οποιαδήποτε από τις δύο που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Και δεν έχει
σημασία σε ποια περιοχή έγινε αυτό, γιατί θα μπορούσε να γίνει από τους
κατοίκους οποιασδήποτε περιοχής της Αθήνας ή οποιασδήποτε άλλης ελληνικής
πόλης.
Εκείνο που έχει σημασία, είναι το ίδιο το γεγονός, που μόνο σ? αυτή τη χώρα
θα μπορούσε να συμβεί: στη χώρα της αυθαιρεσίας, των προλήψεων, του
σκοταδισμού και της «τεχνοφοβίας». Κανείς δεν μπορεί -και δεν έχει
δικαίωμα- να ισχυριστεί πως στο όνομα της «ανάπτυξης», της «απασχόλησης» ή
της «τεχνολογικής προόδου» πρέπει ν? αποδεχόμαστε οποιαδήποτε δραστηριότητα
που μπορεί να είναι επιβλαβής για το περιβάλλον και την υγεία μας. Και
πολλές φορές, σε πολλές χώρες, έχουν υπάρξει συγκρούσεις μεταξύ των
κατοίκων ορισμένων περιοχών και ιδιωτών ή κρατικών αρχών που προσπαθούν να
επιβάλλουν κάποια επικίνδυνη δραστηριότητα γύρω από τα σπίτια τους.
Αλίμονο όμως αν η αξιολόγηση της επικινδυνότητας κάθε δραστηριότητας
επαφίεται στις προλήψεις μερικών ή στις φήμες που κατά καιρούς δημοσιεύουν
άσχετοι στις εφημερίδες (ειδικά στην Ελλάδα). Σε οποιαδήποτε πολιτισμένη
χώρα τέτοια ειδικά καθήκοντα ανατίθενται στους ειδικούς, ώστε να υπάρχει η
εξασφάλιση ότι η αξιολόγηση θα γίνει με επιστημονικές μεθόδους, για να μην
υπάρχει αμφιβολία για την εγκυρότητά της. Και σε περίπτωση διαφωνιών
υπάρχουν και τα δικαστήρια, τα οποία επανειλημμένως έχουν αποδείξει πως
μπορούν και τολμούν να παίρνουν αποφάσεις που θίγουν συμφέροντα,
προκειμένου να προστατευθεί το περιβάλλον ή η δημόσια υγεία. Αυτό το κακό
που συμβαίνει εδώ, να θεωρούνται όλα χρήσιμα όταν συμβαίνουν αλλού και όλα
επικίνδυνα όταν συμβαίνουν δίπλα στα σπίτια μας, να επικρατούν οι προλήψεις
και η αυθαιρεσία της επιστημονικής γνώσης, δεν συμβαίνει παρά μόνο σε
υπανάπτυκτες χώρες με χαμηλότατο επίπεδο μόρφωσης του μέσου πολίτη.
Ειδικά το θέμα της κινητής τηλεφωνίας, αλλά και ένα σωρό άλλα θέματα που
σχετίζονται με δραστηριότητες που δημιούργησε πρόσφατα η σύγχρονη
τεχνολογία, έχουν μελετηθεί και εξακολουθούν να μελετώνται εντατικά από
πολλούς επιστήμονες, ακριβώς επειδή αναπτύχθηκαν σε μία εποχή όπου υπάρχει
αυξημένη ευαισθησία για την προστασία του περιβάλλοντος. Δεν είναι λοιπόν
δυνατόν οι όποιες αντιδράσεις να μην βασίζονται σ? αυτές τις επιστημονικές
μελέτες, αλλά στις φήμες που διασπείρουν μερικοί μέσω του Τύπου. Κάθε τόσο
διαβάζουμε στις εφημερίδες και ακούμε στην τηλεόραση, τόσες ανοησίες
σχετικά με θέματα που αφορούν επιστημονικά και τεχνικά θέματα, που θα
έπρεπε να το σκεπτόμαστε δύο φορές πριν δώσουμε και την παραμικρή σημασία
όταν παρουσιάζονται τέτοια θέματα από μη ειδικούς. Και στη συγκεκριμένη
περίπτωση, αν η εγκυρότητα των μελετών που παρουσιάζουν οι εταιρίες κινητής
τηλεφωνίας και οι κρατικές υπηρεσίες και υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει
κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, αμφισβητείται απ? οποιονδήποτε, με βάση
μελέτες άλλων επιστημόνων, η λύση δεν είναι η αυθαιρεσία, αλλά τα
δικαστήρια. Ειδικά το Συμβούλιο Επικρατείας, έχει εκδώσει τόσες αποφάσεις
που εμποδίζουν κάποιες δραστηριότητες λόγω δυσμενών επιδράσεων στο
περιβάλλον, που δεν νομίζουμε ότι μπορεί να υπάρξει αμφισβήτηση για την
αποφασιστικότητά του να μας προστατεύσει απ? αυτές. H λύση λοιπόν σε κάθε
αντίστοιχο πρόβλημα είναι η προσφυγή στις συμβουλές των ειδικών και μετά
στα δικαστήρια. Οποιαδήποτε άλλη ενέργεια αποπνέει σκοταδισμό, ασυγχώρητο
στην εποχή μας.
Πάνος Φιλιππακόπουλος
ΤΟ «ΝΕΦΟΣ» ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
«Νέφος», όπως είναι γνωστό, δεν βασανίζει μόνο την Αθήνα, αλλά και πολλές
άλλες μεγαλουπόλεις, ανάμεσά τους και το Λος Αντζελες, τη μητρόπολη της
Καλιφόρνιας. Αρκετές ημέρες το χρόνο η κατάσταση στην αμερικανική αυτή
μεγαλούπολη γίνεται αφόρητη, αποτέλεσμα των εκατοντάδων χιλιάδων
αυτοκινήτων που χρησιμοποιούν τα εκατομμύρια των κατοίκων που ζουν στην
ευρύτερη περιοχή και μετακινούνται καθημερινά προς και από τους τόπους
εργασίας τους. Η τρισδιάστατη απεικόνιση της φωτογραφίας είναι μία
αναπαράσταση ενός στοιχείου που συμβάλλει στη μόλυνση, του όζοντος και των
συγκεντρώσεων που εμφανίζει στα διάφορα σημεία της πόλης. H υψηλότερη τιμή
εμφανίζεται στο κέντρο της πόλης και απεικονίζεται με χρώμα λευκό,
εμφανίζοντας συγκέντρωση 0,14 μέρη ανά εκατομμύριο. Ο ιδιόμορφος χάρτης
εμφανίζει το Λος Αντζελες όπως αυτό φαίνεται από τον Ειρηνικό ωκεανό. Το
μικρό μπλε τρίγωνο είναι η πολύ χαμηλή συγκέντρωση όζοντος πάνω από τον
ωκεανό. Οι πράσινες περιοχές είναι οι επίπεδες εκτάσεις των περιχώρων, όπου
η κίνηση οχημάτων είναι σχετικά περιορισμένη, ενώ οι κόκκινες περιοχές
είναι λόφοι που σε πολλές περιπτώσεις εμποδίζουν τη διαφυγή των ρύπων. Το
μαθηματικό αυτό μοντέλο, που δημιουργήθηκε από ηλεκτρονικό υπολογιστή με
βάση πραγματικές μετρήσεις, πιστεύεται ότι θα βοηθήσει στη λήψη μελλοντικών
μέτρων για την αντιμετώπιση της μόλυνσης.
Σύμφωνα με παλαιότερη νομοθεσία, το έτος 1998 αποτελεί ορόσημο για την
Καλιφόρνια και ιδιαίτερα το Λος Αντζελες, αφού από τότε θα είναι
υποχρεωτική η πώληση οχημάτων που θα έχουν μηδενικούς δείκτες εκπομπής
καυσαερίων (!) Σήμερα όμως, σχεδόν είκοσι χρόνια μετά την αρχική σύλληψη
αυτής της νομοθεσίας, κανείς δεν πιστεύει πια ότι οι προβλέψεις της θα
γίνουν εφικτές μέσα στο χρονοδιάγραμμα που προβλέπεται.
ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΜΑΓΙΑΣ ΜΕ ΔΟΡΥΦΟΡΟ
Την περασμένη άνοιξη μία ομάδα αρχαιολόγων και ερευνητών προσπάθησε να
αποκαλύψει ένα από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά μυστήρια, την εξαφάνιση του
πολιτισμού των Μάγιας τον 9ο αιώνα. Εκτός όμως από τις αποκαλύψεις τους,
ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε και ο τρόπος που ολοκληρώθηκε η έρευνα,
αφού η ομάδα κινήθηκε με ποδήλατα ανάμεσα στους 19 σημαντικότερους χώρους
όπου εστιάσθηκε ο αρχαίος αυτός πολιτισμός, ενώ διατηρούσε συνεχώς
αμφίδρομη επαφή με τη βάση της και μέσω αυτής με 1,4 εκατομμύρια χρήστες
του παγκοσμίου δικτύου διακίνησης πληροφοριών Ιnternet και με 100
εκατομμύρια τηλεθεατών μέσω ενός δορυφορικού τηλεφώνου.
Οι διοργανωτές της αποστολής παρότρυναν μαθητές σχολείων σε όλη την
επικράτεια των Η.Π.Α. να ψηφίζουν για τη διαδρομή που θα ακολουθούσαν οι
ερευνητές αλλά και να δίνουν τις δικές τους θεωρίες και εξηγήσεις για τα
όσα στοιχεία έρχονταν στο φως τις προηγούμενες ημέρες. Περισσότερα από
42.000 παιδιά συμμετείχαν τελικά στο πρόγραμμα και σύμφωνα μ? έναν από τους
υπευθύνους τους η συμβολή τους υπήρξε καθοριστική, αφού «τα παιδιά
αντιμετώπιζαν συνήθως τα πράγματα έξω από τη συμβατική επιστημονική σκέψη».
Σημαντικό στοιχείο της όλης προσπάθειας ήταν ο τηλεφωνικός δορυφορικός
εξοπλισμός ExecSat Inmarsat-M, μέσω του οποίου η ομάδα έστελνε κάθε ημέρα
αναφορές και εικόνες στο αρχηγείο της αποστολής στη Μινεάπολη των Η.Π.Α. Οι
εικόνες προέρχονταν από μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή που αποθήκευε τις
φωτογραφίες σαν «φακέλους» δεδομένων. Έπειτα από μία πρόχειρη επεξεργασία
με τη βοήθεια ενός φορητού ηλεκτρονικού υπολογιστή, οι εικόνες μεταδίδονταν
μέσω του δορυφορικού τηλεφώνου στη Μινεάπολη και σχεδόν αμέσως ήταν
διαθέσιμες στους χρήστες του Internet. Ο εξοπλισμός ExecSat Inmarsat-M,
κατασκευής της αμερικανικής εταιρίας Rockwell, έχει σχεδιαστεί για να
προσφέρει υπηρεσίες ανάλογες των κινητών τηλεφώνων, με τη βοήθεια όμως
δορυφόρων και όχι επίγειων σταθμών. Έχει τη μορφή ενός μικρού χαρτοφύλακα
και μπορεί να υποστηρίξει, εκτός της απλής επικοινωνίας, αποστολή Fax και
δεδομένων χρησιμοποιώντας το τυπικό δίκτυο δορυφόρων Inmarsat Standard-M.
Το μόνο που είχε να κάνει η αρχαιολογική ομάδα για να επικοινωνήσει ήταν να
στρέψει μια πτυσσόμενη κεραία προς τη γενικότερη διεύθυνση του δορυφόρου
και να πληκτρολογήσει τον αριθμό που επιθυμούσε να συνδεθεί στο
ενσωματωμένο τηλέφωνο. Το ExecSat προορίζεται να καλύψει τις ανάγκες
επικοινωνίας από απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη με την ίδια ευκολία
σαν ο χρήστης να ήταν συνδεδεμένος με το επίγειο τηλεφωνικό δίκτυο. Στη
φωτογραφία, ένα μέλος της αποστολής ΜayaQuest προετοιμάζεται για την
καθημερινή αναφορά. Γύρω του διακρίνεται το σύνολο του εξοπλισμού που
επέτρεπε αυτές τις καθημερινές επικοινωνίες. (Φωτογραφία Rockwell)
ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Ζημιές πολλών εκατομμυρίων δολαρίων σημειώνονται κάθε χρόνο από ιδιοκτήτες
σκαφών που προσπαθούν να τα «δέσουν» σε μαρίνες. Μικροπροσκρούσεις από
απρόσεκτους χειρισμούς προκαλούν πολυδάπανες ζημιές. Λύση στο πρόβλημα
προσφέρει το αυτόματο σύστημα «Ηelp-U-Dock» αμερικανικής εταιρίας, που
οδηγεί το σκάφος στη σωστή θέση με τη βοήθεια βραχιόνων εφοδιασμένων με
ισχυρά ελατήρια. Έτσι οι «καπετάνιοι της Κυριακής» δεν έχουν παρά να
οδηγήσουν το σκάφος τους προς τη γενική διεύθυνση της θέσης που επιθυμούν
να καταλάβουν. Τα υπόλοιπα αναλαμβάνουν οι βραχίονες, που χάρη στις μικρές
ρόδες που φέρουν στα άκρα τους και τα ισχυρά ελατήρια στη βάση τους,
οδηγούν το σκάφος με ακρίβεια. Κάθε βραχίονας μπορεί να υποστηρίξει βάρος
περίπου 6 τόνων και το σύστημα κοστίζει από 1.800 έως και 2.000 δολάρια,
ανάλογα με την εγκατάσταση.
Ο ΦΘΗΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΕΛΗΝΗ
Έχουν περάσει σχεδόν 15 χρόνια από την τελευταία αποστολή προσεδάφισης στη
Σελήνη, ο άνθρωπος όμως ποτέ δεν εγκατέλειψε την ιδέα να ξαναγυρίσει στον
φυσικό δορυφόρο της Γης, πιθανότατα για μόνιμη εγκατάσταση. Τα μελλοντικά
αυτά σχέδια ίσως γίνουν ευκολότερα χάρις στους υπολογισμούς δύο αμερικανών
ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μελλοντικές
αποστολές στη Σελήνη, οι οποίες θα μεταφέρουν τα στοιχεία για την
εγκατάσταση μόνιμης βάσης, θα είναι η ποσότητα των καυσίμων που απαιτείται
για τη μετάβαση. Είναι ευρύτερα γνωστό, ότι οι πύραυλοι-φορείς μεταφέρουν
μικρό μόνο μέρος ωφέλιμου φορτίου, ενώ τον περισσότερο χώρο και βάρος
καταλαμβάνουν τα καύσιμα για την είσοδο σε τροχιά. Έτσι, τεράστιες
ποσότητες καυσίμων καταναλώνονται για τη μεταφορά... καυσίμων. Η μέθοδος
που χρησιμοποιείται σήμερα είναι η τοποθέτηση του διαστημοπλοίου σε
περιγήινη ελλειπτική τροχιά, της οποίας το ένα άκρο αγγίζει μια ανάλογη
περισελήνια τροχιά. Έτσι, με μια μικρή ώθηση είναι δυνατή η μετάβαση από
την μία τροχιά στην άλλη. Η διαδικασία είναι γνωστή ως «μετάβαση Ηofmann».
Το πρόβλημα είναι ότι η επίτευξη της αρχικής τροχιάς καταναλώνει μεγάλες
ποσότητες καυσίμου.
Η σκέψη πίσω από την ιδέα των δύο επιστημόνων βασίζεται στην προσέγγιση του
σημείου Lagrange-2, του σημείου δηλαδή όπου η βαρυτική επίδραση Γης και
Σελήνης αλληλοεξουδετερώνεται. Στο σημείο αυτό στο διαστημόπλοιο ασκούνται
ίσες και αντίθετες βαρυτικές δυνάμεις και είναι εξαιρετικά εύκολη η
μετάβαση σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Από μαθηματικό υπολογισμό βρέθηκε
ότι ένα φορτίο σε τροχιά 59.966 χιλιομέτρων από το κέντρο της Γης περνά από
το σημείο Lagrange-2. Η επίτευξη όμως αυτής της τροχιάς όταν το ζητούμενο
είναι η μικρότερη δυνατή κατανάλωση καυσίμου με τη βαρυτική και μόνο
επίδραση, είναι εξαιρετικά χρονοβόρα. Στο παραπάνω παράδειγμα απαιτούνται
10.000 χρόνια για να γίνει πραγματικότητα. Σε μία μικρή όμως παραλλαγή της
θεωρίας, με μικρή βοήθεια από τους κινητήρες του διαστημοπλοίου, είναι
δυνατή η δίοδος από το σημείο Lagrange-2 σε 48 μόλις περιστροφές γύρω από
τη Γη. Σε κάθε μία από αυτές η βαρυτική επίδραση αυξάνει την ταχύτητα του
διαστημοπλοίου κάνοντας «πλατύτερη» την τροχιά, μέχρι ν? αγγίξει το σημείο
Lagrange-2. Και πάλι όμως ο απαιτούμενος χρόνος φτάνει τα δύο περίπου
χρόνια, που ίσως είναι πολύς για επιβάτες, όχι όμως και για φορτίο που θα
βοηθήσει στην κατασκευή της Σεληνοβάσης.
«ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ» ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Η χρήση του αποτυπώματος της παλάμης ή της εικόνας της κόρης του ματιού σαν
μεθόδου αναγνώρισης ταυτότητας, είναι από τα προσφιλή στοιχεία κάθε
αξιοπρεπούς ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Στην πραγματικότητα και οι δύο
τεχνικές έχουν περάσει από την επιστημονική φαντασία στην σημερινή
πραγματικότητα και χρησιμοποιούνται ήδη ευρύτατα σε εφαρμογές συστημάτων
ασφαλείας.
Η ανάγκη για αξιόπιστο αυτόματο έλεγχο σε μέρη όπου η πρόσβαση ανθρώπων
πρέπει να είναι περιορισμένη, έχει οδηγήσει στην εξέλιξη διαφόρων τεχνικών
που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναγνώριση της ταυτότητος ενός
ατόμου. Μια αμερικανική εταιρία έχει εξελίξει ένα σύστημα όπου η αναγνώριση
βασίζεται όχι σε εξωτερικά αλλά σε εσωτερικά χαρακτηριστικά και κάνει έτσι
την παραπλάνηση ουσιαστικά αδύνατη. Το σύστημα βασίζεται στη σύγκριση μίας
θερμογραφίας του προσώπου του ατόμου που ζητά πρόσβαση στον ελεγχόμενο
χώρο, με μία θερμογραφία που έχει αποθηκευθεί στη μνήμη του συστήματος.
Θερμογραφία είναι η απεικόνιση που βασίζεται σε ανίχνευση των
θερμοκρασιακών διαφορών που παρουσιάζονται ανάμεσα σε διάφορες περιοχές του
σώματος και γίνεται δυνατή μέσω ενός ανιχνευτή στο υπέρυθρο φάσμα. Με τη
μέθοδο αυτή είναι δυνατή η επισήμανση των αρτηριών και των φλεβών που
βρίσκονται κάτω από το δέρμα, αφού αυτές οι περιοχές είναι θερμότερες λόγω
της διόδου του αίματος. Έχει βρεθεί, ότι η διάταξη των αγγείων είναι
διαφορετική και μοναδική σε κάθε άτομο και μπορεί να υποκαταστήσει τα
δακτυλικά αποτυπώματα σαν μέθοδος αναγνώρισης.
Σύμφωνα με τους σχεδιαστές του το σύστημα, ακόμη και στην πρωτότυπη μορφή
που βρίσκεται σήμερα, είναι πολύ απλό στη χρήση. Το άτομο που ζητά πρόσβαση
στο χώρο πρέπει να σταθεί μπροστά σε μια οθόνη, κοιτώντας ευθεία εμπρός. Τα
υπόλοιπα τα αναλαμβάνει το σύστημα, που μπορεί να διαχωρίσει ακόμη και
διδύμους, στους οποίους η διάταξη των αγγείων διαφέρει ελάχιστα. Ο
ανιχνευτής σαρώνει την περιοχή γύρω από τα μάτια και το μέτωπο,
χρησιμοποιώντας επικουρικά και περιοχές γύρω από το στόμα και τα μάγουλα.
Αντίθετα, δεν σαρώνονται προεξοχές όπως τα αυτιά και η μύτη, η θερμοκρασία
των οποίων επηρεάζεται σημαντικά από την εξωτερική θερμοκρασία. Ο
ανιχνευτής δεν επηρεάζεται όμως από τον πυρετό ή την εφίδρωση που μπορεί να
εμφανίζει το άτομο που ζητά πρόσβαση.
Ενώ όμως άλλα συστήματα που βασίζονται σε αναγνώριση εικόνας μπορούν να
ξεγελαστούν, το σύστημα που βασίζεται στη θερμογραφία είναι ουσιαστικά
ασφαλές από τέτοιες απόπειρες. Ακόμη και η πλαστική χειρουργική στο πρόσωπο
δεν έχει επιτυχία, αφού συνήθως δεν διαταράσσει τη θέση των αγγείων κάτω
από το δέρμα, αλλά και κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει σε τέτοια έκταση που
να ξεγελάσει το σύστημα. Σε μελλοντικές εκδόσεις του, το σύστημα
αναγνώρισης θα μπορεί να αναγνωρίσει την ταυτότητα ενός ατόμου ακόμη και
από απόσταση και ενώ κατοπτεύει από οποιαδήποτε γωνία. Έτσι συστήματα
ασφαλείας στο μέλλον θα μπορούν να ανοίγουν την πόρτα του σπιτιού σας ενώ
πλησιάζετε, έχοντάς σας αναγνωρίσει σαν τον νόμιμο ιδιοκτήτη.
TO CD-ROM TOY MHNA
INFOPEDIA: THE ULTIMATE MULTIMEDIA ENCYCLOPEDIA AND REFERENCE LIBRARY
Από τις πρώτες εφαρμογές Πολυμέσων υπήρξαν οι εγκυκλοπαίδειες.
Εκμεταλλευόμενες τις τεράστιες αποθηκευτικές δυνατότητες των CD-ROM άρχισαν
να εμφανίζονται ηλεκτρονικές εγκυκλοπαίδειες, που εκτός από κείμενα
περιείχαν εικόνες, κινούμενα σχέδια, ήχο, ακόμη και βίντεο, δίνοντας νέα
διάσταση στην παροχή πληροφοριών στο χρήστη. Επιπλέον η έρευνα είναι
σημαντικά πιο εύκολη από ότι σε μία συμβατική έντυπη εγκυκλοπαίδεια, ενώ
είναι δυνατή η εξαγωγή στοιχείων και η εκτύπωση ή μεταφορά τους με τη
γνωστή ευελιξία των ηλεκτρονικών υπολογιστών. H INFOPEDIA είναι ένα
χαρακτηριστικό δείγμα των ανωτέρω από την Future Vision/Softkey
περιλαμβάνοντας σε ένα CD-ROM οκτώ διαφορετικά έργα: την 29τομη
εγκυκλοπαίδεια Funk & Wagnalls, τον Θησαυρό Γνώσεων του 21ου Αιώνα του
Οίκου Roget, τον Παγκόσμιο Ατλαντα Hammond, το Παγκόσμιο Αλμανάκ Γεγονότων,
το λεξικό Merriam-Webster, το λεξικό χρήσης της αγγλικής και το λεξικό
γνωμικών του ιδίου Οίκου, καθώς και το βιογραφικό λεξικό του Οίκου Webster.
Περιλαμβάνονται χιλιάδες εικόνες, σχήματα και σχέδια, 150 κινούμενα σχέδια
και βίντεο, εκατοντάδες χάρτες και πολλές ώρες μουσικής, λόγου και ήχων.
Ίσως να μην ήλθε η ώρα να πετάξετε την κλασική σας εγκυκλοπαίδεια από τα
ράφια της βιβλιοθήκης σας αλλά σίγουρα η INFOPEDIA σας δείχνει τον δρόμο
και τις πρώτες γεύσεις των πραγμάτων που έρχονται γοργά. Ένα καλαίσθητο
εγχειρίδιο θα σας βοηθήσει στα πρώτα σας βήματα, ενώ θα πρέπει να
επαινέσουμε το πολύ καλό «μενού» ελέγχου που θα σας επιτρέψει την εύκολη
και απρόσκοπτη περιήγηση και χρήση της εγκυκλοπαίδειας. Αναφορικά με τις
απαιτήσεις από το σύστημά σας, να σημειώσουμε ότι χρειαστείτε επεξεργαστή
486SX ή καλύτερο, οδηγό CD-ROM διπλής ταχύτητας, κάρτα και οθόνη SVGA, 4 MB
RAM, Windows 3.1 και DOS 3.3 όπως και κάρτα συμβατή με Adilib ή
Soundblaster. Τιμή: 22.400 Διάθεση: ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ, Λ. Θησέως 12 και Δελφών 12
Κουκάκι, τηλ.: 92.19.284 και 92.42.825.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ
- Ζωγραφικές απεικονίσεις που βρέθηκαν σε μια σπηλιά στην περιοχή
Valon-Ρont-d? Arc της Γαλλίας αποκαλύφθηκε με τη μέθοδο της χρονολόγησης
μέσω ισοτόπων άνθρακος ότι έχουν ηλικία μεγαλύτερη των 30.000 ετών κάνοντάς
τις το αρχαιότερο γνωστό καλλιτεχνικό δημιούργημα στον Κόσμο. Το
προηγούμενο ρεκόρ κρατούσε ζωγραφική που είχε βρεθεί σε μια άλλη σπηλιά της
Γαλλίας με ηλικία 27.110 ετών. Τα πρώτα αυτά δείγματα της ανθρώπινης
ανάγκης για έκφραση ξεκίνησαν σαν αποτυπώματα χεριού στα τοιχώματα
σπηλαίων, που χρησιμοποιούνταν σαν καταφύγια για να επισημάνουν γεγονότα
όπως ένα καλό κυνήγι ή καταστάσεις όπως η αλλαγή «ιδιοκτησίας» του χώρου.
ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΙΑ
- Ομάδα παλαιοντολόγων στην Αργεντινή υποστηρίζει ότι ανακάλυψε οστά ενός
δεινοσαύρου που ξεπερνά σε διαστάσεις και βάρος τον Τυρανόσαυρο Ρεξ, το
μεγαλύτερο αρπακτικό που είναι μέχρι στιγμής γνωστό ότι έχει περπατήσει
στην επιφάνεια αυτού του πλανήτη. Ο Giganotosaurus Carolini, όπως
ονομάστηκε, είχε βάρος 6-8 τόνους και μήκος 12,5 τουλάχιστον μέτρα και
έζησε πριν 97 εκατομμύρια χρόνια σε περιοχές της Παταγονίας. Τα οστά που
ανακαλύφθηκαν είναι μεγαλύτερα των αντίστοιχων οστών του Τυρανόσαυρου Ρεξ,
αλλά και ισχυρότερα, κάτι που δείχνει ότι ο Giganotosaurus Carolini υπήρξε
βαρύτερος του πρώτου, που έζησε περίπου 65-70 εκατομμύρια χρόνια πριν. Πριν
από ένα περίπου χρόνο στην ίδια περιοχή είχαν ανακαλυφθεί τα οστά ενός
γιγάντιου χορτοφάγου δεινόσαυρου, του μεγαλύτερου αυτής της κατηγορίας ζώων
που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Πιστεύεται έτσι ότι η Παταγονία ίσως
κρατά ακόμη πολλά μυστικά σχετικά με το παρελθόν της ζωής στον πλανήτη Γη.
ΙΑΤΡΙΚΗ
- Βρετανός επιστήμονας έχει αναπτύξει μια ουσία που με τη μορφή
επιχρίσματος μπορεί να προλάβει τη δημιουργία ουλών μετά την επούλωση
τραυμάτων. Ο Μαρκ Φέργκιουσον του πανεπιστημίου του Μάντσεστερ μελέτησε
προσεκτικά τη διαδικασία επούλωσης σε έμβρυα, βρέφη και ενήλικες
ανακαλύπτοντας ότι υπάρχουν μεταξύ τους σημαντικές διαφορές. Στις δύο
πρώτες περιπτώσεις, η επούλωση προκαλεί ελάχιστες ή και καθόλου ουλές, ενώ
τραύματα σε ενήλικες αφήνουν συνήθως μόνιμα ίχνη. Περαιτέρω έρευνα απέδειξε
ότι η διαφορετική συμπεριφορά του οργανισμού προέρχεται από το γεγονός ότι
στην περίπτωση των ενηλίκων υπάρχει υπερβολική παραγωγή δύο παραγόντων
ανάπτυξης, γνωστών σαν β-1 και β-2. Αυτοί συνενώνονται σε ένα μόριο γνωστό
σαν LAP, που με τη σειρά του συνενώνεται με σάκχαρα στην περιοχή του
τραύματος, σχηματίζοντας τους ιστούς που δημιουργούν τις ουλές. Η ουσία του
βρετανού επιστήμονα εμποδίζει τη συνένωση του LAP με τα σάκχαρα.
Εργαστηριακές έρευνες σε πειραματόζωα έχουν αποδείξει την
αποτελεσματικότητά της, ενώ δεν έχουν εμφανιστεί παρενέργειες. Είναι
μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο Φέργκιουσον, για να πείσει για την
αξία της ανακάλυψής του, προκάλεσε στον εαυτό του δύο τραύματα που μετά την
επούλωσή τους με τη βοήθεια της ειδικής ουσίας άφησαν ελάχιστα ίχνη, πολύ
λιγότερα από ό,τι είναι φυσιολογικό.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
- Δύτες που εργάζονται κάτω από το νερό είναι ουσιαστικά απομονωμένοι από
το μέσο που τους περιβάλλει, που δεν τους επιτρέπει να επικοινωνούν με
άλλους δύτες. Τα ηχητικά κύματα «ταξιδεύουν» μέσω του νερού, αλλά ο δύτης,
με όλο τον εξοπλισμό που φορά, μάσκα και αναπνευστήρα, δεν μπορεί να
συλλάβει τους ήχους. Και οι ραδιοεπικοινωνίες όμως είναι αδύνατες, αφού το
νερό δεν είναι καλός αγωγός των ραδιοκυμάτων. Έτσι στις περισσότερες
περιπτώσεις οι δύτες καταφεύγουν σε νοήματα με τα χέρια για συνεννόηση. Δύο
αμερικανοί εφευρέτες παρουσίασαν πρόσφατα ένα σύστημα που επιτρέπει τη
συνεννόηση μέσω ηχητικών κυμάτων και ενός μικροφώνου που είναι τοποθετημένο
στο εξωτερικό της μάσκας. Αυτό τροφοδοτεί ένα δονητή που ο δύτης κρατά
ανάμεσα στα δόντια του. Τα ηχητικά κύματα μεταδίδονται έτσι μέσω της γνάθου
απευθείας στον κοχλία του αυτιού. Ένα άλλο μικρόφωνο μέσα στη μάσκα
μεταφέρει τη φωνή του δύτη στο περιβάλλον, μέσω ενός μικρού μεγαφώνου.
- Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όσοι φορούν διορθωτικά γυαλιά είναι
γνωστό. Το καλοκαίρι, ή πρέπει να δαπανήσουν αρκετά χρήματα σε γυαλιά ηλίου
με διορθωτικούς φακούς, ή πρέπει να αρκεστούν σε άκομψα πρόσθετα φίλτρα. Η
λύση που προτείνει μία αμερικανική εταιρία είναι απλή. Η εταιρία
κατασκευάζει επαναχρησιμοποιούμενους φακούς από πολυουρεθάνη, που μπορούν
να επικολληθούν στην εξωτερική επιφάνεια κοινών γυαλιών ηλίου,
μετατρέποντάς τα έτσι σε διορθωτικά. Τα προσθετικά μοιάζουν σαν τεράστιοι
φακοί επαφής, όχι όμως στον φακό του ματιού αλλά στο κρύσταλλο των γυαλιών
και μπορούν να αφαιρεθούν εύκολα και να αντικατασταθούν όταν φθαρούν,
επιτρέποντας στους χρήστες να φορούν τα γυαλιά ηλίου της αρεσκείας τους.
- Πρόκειται ίσως για το απόλυτο σύστημα ελέγχου στάθμευσης και έρχεται σαν
πρόταση για οργανωμένα πάρκινγκ, αντικαθιστώντας τους υπαλλήλους που
επιτηρούν την είσπραξη των τελών από κάθε αυτοκίνητο. Σε κάθε χώρο που
προορίζεται για στάθμευση, το δάπεδο έχει αντικατασταθεί από μία κινούμενη
ταινία. Όταν το αυτοκίνητο εισέρχεται σ? αυτόν η ταινία είναι «κλειδωμένη»,
επιτρέποντας στους τροχούς να κινούνται. Ένας χρονοδιακόπτης δίνει χρόνο
στον οδηγό να αλλάξει γνώμη και να αφήσει τον χώρο. Μετά όμως από ένα
χρονικό σημείο η ταινία «ξεκλειδώνει». Έτσι όταν ο οδηγός προσπαθήσει να
κινήσει το αυτοκίνητό του, οι τροχοί γλιστρούν στην κινούμενη ταινία και το
αυτοκίνητο δεν μετακινείται. Για το απελευθερώσουμε θα πρέπει να
καταβάλλουμε το αντίτιμο που «ξανακλειδώνει» την ταινία, δίνοντας στους
τροχούς και πάλι πρόσφυση.
- Οι σειρήνες των αντικλεπτικών συναγερμών αυτοκινήτων δεν προκαλούν πλέον
καμία αίσθηση και σε πολλές πόλεις του κόσμου μπορεί να πάρετε και κλήση αν
από κάποιο πρόβλημα ο συναγερμός σας χτυπά άσκοπα. Ένας αμερικανός
εφευρέτης από την Καλιφόρνια που είχε παρατηρήσει το πρόβλημα, βρήκε τη
λύση του αντικαθιστώντας το ηχητικό με κάποιο οπτικό σήμα. Στην πρώτη του
προσπάθεια δοκίμασε να τοποθετήσει κάποιο φάρο στο αυτοκίνητο για να
προσελκύσει την προσοχή των περαστικών, χωρίς όμως σημαντικά αποτελέσματα.
Η επόμενη όμως προσπάθειά του υπήρξε πιο επιτυχημένη. Συνέδεσε τον
συναγερμό με ένα σύστημα που παράγει καπνό ανάλογο με αυτόν που
χρησιμοποιούν σαν ειδικά εφέ στον κινηματογράφο. Μόλις ενεργοποιηθεί ο
συναγερμός, μια μικρή αντλία γεμίζει έναν κύλινδρο με την ειδική ουσία και
η μπαταρία θερμαίνει τον χώρο. Το αποτέλεσμα είναι πυκνός καπνός που
γεμίζει το εσωτερικό του αυτοκινήτου. Σε κάθε περίπτωση που δοκιμάστηκε το
σύστημα προσέλκυσε την προσοχή όσων παραβρίσκονταν στο περιστατικό, ενώ
έκανε αδύνατη και την οδήγηση. Ο καπνός καθαρίζει γρήγορα χωρίς να αφήνει
πίσω του κατάλοιπα, ενώ δεν είναι και τοξικός.