Ferrari F50
Επιτέλους!
H Φεράρι F50 έκανε επιτέλους το ντεμπούτο της. Το
αυτοκίνητο αρχικά θα παρουσιαζόταν στο Σαλόνι της
Γενεύης το 1992, εκείνη την εποχή όμως η παγκόσμια
οικονομική κρίση έκανε τους ανθρώπους της εταιρίας
να καθυστερήσουν την εξέλιξή του, περιμένοντας
καλύτερες μέρες.
Του Τζανκάρλο Περίνι
H ΙΣΤΟΡΙΑ του αυτοκινήτου είναι αρκετά μπερδεμένη όπως
άλλωστε γίνεται κατά παράδοση σε κάθε Φεράρι.
Στις αρχές του 1994 ήλθε η Φεράρι 333SP που παρουσιάστηκε
ειδικά για τους αγώνες IMSA, οπότε η αναμενόμενη F 50 (που
τότε είχε τον κωδικό F130) πήρε νέα προθεσμία μέχρι τη
Γενεύη του 1994.
Ούτε τότε όμως είχαμε νεότερα. Στην παρουσίαση της F355, ο
πρόεδρος της Φεράρι Λούκα Κορντέρο ντι Μοντεζέμολο,
ανακοίνωσε ότι η F130 θα παρουσιαστεί τελικά στο Σαλόνι του
Παρισιού το Σεπτέμβριο του _94.
Η παρουσίαση (επιτέλους) στο Σαλόνι της Γενεύης έβαλε τέλος
σε μια μακριά και _αγωνιώδη_ αναμονή για τους φανατικούς της
ιστορικής εταιρίας η οποία άλλαξε τελικά τον κωδικό του
μοντέλου λίγο πριν από την παρουσίαση. Υπενθυμίζουμε ότι η
F4O είχε παρουσιαστεί το 1987 για να τιμήσει τα 40 χρόνια
της εταιρίας, οπότε αν θεωρήσουμε ότι ο συμβολισμός
παραμένει, τότε η σημερινή F50 έρχεται τρία χρόνια νωρίτερα
από την επέτειο των πενήντα χρόνων.
Το ουσιώδες ερώτημα είναι όμως αν το νέο υπεραυτοκίνητο
βρίσκεται στην κορυφή της αυτοκίνησης, κι αν έχει ξεπεράσει
τα προηγούμενα μεγάλα αστέρια όπως η Μπουγκάτι ΕΒ 110 και η
Μακλάρεν F1. Η παραδοσιακή πρώτη δοκιμή στο Φιοράνο θα
πρέπει να περιμένει για λίγες εβδομάδες, εμείς όμως δεν
μπορούμε να περιμένουμε τόσο πολύ για να ανακαλύψουμε τα
τεχνικά μυστικά της νέας Φεράρι.
Θα θυμάστε ίσως ότι η F4O πέρασε με συνοπτικές διαδικασίες
από το σχεδιασμό στην τελική πιστοποίηση και στην αγορά μέσα
σε έξι μόλις μήνες, και παρόλα αυτά γνώρισε τη μεγαλύτερη
επιτυχία και αναγνώριση στην ιστορία της Φεράρι. Αυτές όμως
ήταν οι εποχές που οι Φεράρι είχαν μεγαλύτερη αξία και από
το καθαρό χρυσάφι...
Σήμερα οι καταστάσεις έχουν αλλάξει και η Φεράρι είναι και
πάλι το αυτοκίνητο για το αυστηρά ειδικό κοινό, για τον
παραδοσιακό πιστό της φίρμας του Μαρανέλο. Έτσι, για να
ικανοποιήσει ένα τέτοιο κοινό, η εταιρία αποφάσισε να
ξεπεράσει τον εαυτό της και να προσφέρει μια Φόρμουλα 1 με
πινακίδες δρόμου. Επιπλέον, ο Πινινφαρίνα αποφάσισε ότι η
όψη ενός τέτοιου αυτοκινήτου θα πρέπει να θυμίζει
περισσότερο την τεχνολογία αιχμής της F1 παρά κάποιο
ιδιόρρυθμης αισθητικής υπεραυτοκίνητο με τεράστιες αεροτομές
και σπόιλερ.
Η εταιρία δηλώνει ικανοποιημένη για το γεγονός ότι ο
Πινινφαρίνα κατάφερε να αποδώσει την εντύπωση του αμαξώματος
των πρωτοτύπων που έτρεξαν (και κέρδισαν) σε αγώνες του
Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Κατασκευαστών, και αυτή ακριβώς
είναι η αγωνιστική εικόνα που ήθελε να δώσει η Φεράρι. Η
τοποθέτηση της καμπίνας των επιβατών μπροστά από το κέντρο
του αυτοκινήτου, δεν είναι ένα σχεδιαστικό κόλπο σαν αυτό
που εφαρμόζουν οι αμερικανοί σχεδιαστές τελευταία για να
δώσουν μια διαφορετική και πιο σύγχρονη εικόνα σε κάποια
(συνήθως πολύ μακριά σε μήκος) αμαξώματα, αλλά είναι ένα
στοιχείο που προέρχεται απευθείας από τα σπορ πρωτότυπα του
γκρουπ C.
Οι μηχανικοί της Φεράρι άλλωστε σίγουρα ξέρουν τι κάνουν,
αφού έχουν σχεδιάσει και κατασκευάσει περίπου 45 τέτοια
αυτοκίνητα στα μεταπολεμικά χρόνια.
Το δύσκολο για τους μηχανικούς ήταν, να προσφέρουν ένα
_απόλυτο_ αυτοκίνητο μέσα σ_ ένα πλαίσιο ασφάλειας και
ευκολίας χρήσης όπως απαιτείται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο με έναν κινητήρα V12 4,7
λίτρων που αποδίδει 520 ίππους και 48 kg.m ροπής! Η αναλογία
κιλών ανά ίππο είναι μόλις 2,36, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές
προδιαγραφές (οι αμερικανικές θα διαφέρουν λίγο). Ο
κινητήρας δίνει κίνηση στους πίσω τροχούς μέσω ενός κιβωτίου
έξι σχέσεων που κατασκευάζεται από την ίδια τη Φεράρι, και
το σύνολο κινητήρα-κιβωτίου χρησιμεύει σαν φέρον στοιχείο
για τις πίσω αναρτήσεις και τη μετάδοση της κίνησης. Το
αμάξωμα είναι βέβαια κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από
ανθρακονήματα, το δοχείο καυσίμου είναι λαστιχένιο για
λόγους ασφαλείας, ενώ η ανάρτηση είναι παρόμοια με αυτή των
αυτοκινήτων της Φόρμουλα 1. Τα λάστιχα που χρησιμοποιεί η
νέα F50 σχεδιάστηκαν ειδικά για την περίσταση από την
Γκουντγίαρ και έχουν το χαρακτηριστικό όνομα _Φιοράνο_, με
διαστάσεις 245/35-18 για εμπρός και 335/30 18 για πίσω.
Η τελική ταχύτητα, σύμφωνα με τη Φεράρι, αγγίζει τα 325
χ.α.ώ., ενώ τα 100 χ.α.ώ. από στάση έρχονται σε μόλις
3,87__. Για ένα τέτοιο αυτοκίνητο όμως, πιο χαρακτηριστικός
είναι ο χρόνος που χρειάζεται για το χιλιόμετρο από στάση,
και η F 50 τα καταφέρνει εξαιρετικά με μόλις 21,7__. Και όλα
αυτά είναι τόσο φυσιολογικά και καθημερινά για τη Φεράρι,
που δίνει και το σύστημα κλιματισμού σαν στάνταρ εξοπλισμό
του αυτοκινήτου.
Σ_ ένα τέτοιο αυτοκίνητο, δεν αρκεί απλά η αισθητική άποψη
του στιλίστα για την εξωτερική του εμφάνιση, αφού υπάρχουν
αρκετές όχι και τόσο ασήμαντες λεπτομέρειες που πρέπει να
ικανοποιηθούν. Πρώτα από όλα, η αεροδυναμική είναι ένας
σημαντικότατος παράγοντας σε αυτοκίνητα που αναπτύσσουν τόσο
μεγάλες ταχύτητες. Και εδώ, η παραμικρή κλίση κάποιας
επιφάνειας, μπορεί να αλλάξει εντελώς τα χαρακτηριστικά. Το
μπροστινό _σπόιλερ_ και η μεγάλη πίσω αεροτομή είναι τα πιο
φανερά σημεία όπου έχουμε επεμβάσεις των αεροδυναμιστών, το
ίδιο όμως συμβαίνει και σε αρκετά ακόμα σημεία όπως οι
προβολείς, το παρμπρίζ και οι διάφορες εισαγωγές αέρα.
Για λόγους ασφαλείας, όπως άλλωστε και στα αυτοκίνητα της
F1, πίσω ακριβώς από την πλάτη οδηγού και συνοδηγού υπάρχει
ένα πολύ ισχυρό ρολ-μπαρ, άσχημο ίσως στην όψη, αλλά σίγουρα
απαραίτητο.
Το εσωτερικό της διθέσιας F50 είναι σχεδιασμένο με μεγάλη
προσοχή από τους ιταλούς σχεδιαστές, και χρησιμοποιεί πολλά
στοιχεία από τη Φόρμουλα 1, όπως για παράδειγμα ο πίνακας
των οργάνων. Ελεγχόμενος εξ ολοκλήρου από έναν 8μπιτο
μικροϋπολογιστή, ο πίνακας των οργάνων χρησιμοποιεί μια
ενιαία οθόνη υγρών κρυστάλλων για να απεικονίσει όλες τις
ενδείξεις, με το στροφόμετρο να κυριαρχεί. Τα δερμάτινα
μπάκετ καθίσματα προσφέρονται σε δύο διαστάσεις και η θέση
οδήγησης είναι πλήρως ρυθμιζόμενη σε όλες τις παραμέτρους,
ακόμα και στη θέση και την απόσταση των ποδωστηρίων. Ο
επιλογέας είναι παραδοσιακός Φεράρι, με τη γνωστή _χτένα_
που όμως είναι κατασκευασμένη, όπως και όλα τα μέρη του
επιλογέα, από ανθρακονήματα.
Και φυσικά, σ' ένα τέτοιο αυτοκίνητο δε θα μπορούσε να μην
υπάρχει πρόβλεψη για άμεση τοποθέτηση του εγκεκριμένου από
τη FIA κλωβού ασφαλείας και των αγωνιστικών ζωνών ασφαλείας
για αγωνιστική χρήση.
Με τέτοιες επιδόσεις, τα φρένα θα έπρεπε να είναι κάτι
παραπάνω από αποτελεσματικά, και εδώ η αγωνιστική εμπειρία
της Φεράρι είναι φανερή. Οι εμπρός δίσκοι έχουν διάμετρο 355
χιλιοστά, ενώ οι πίσω είναι 335 χιλ. και οι αλουμινένιες
_δαγκάνες_ με τέσσερα έμβολα είναι ίδιες με αυτές που
χρησιμοποιούνται στη Φόρμουλα 1. Τόσο σίγουροι είναι οι
μηχανικοί της Φεράρι για το σύστημα των φρένων, που δεν
προσφέρουν ούτε σύστημα υποβοήθησης, αλλά ούτε και σύστημα
ABS.
Παρόμοιες προδιαγραφές έχει και η ανάρτηση, με πολλές λύσεις
απευθείας από την F1, ενώ πουθενά δεν υπάρχουν ελαστικά
τμήματα μέσα στις αρθρώσεις, κάτι που δίνει τη μέγιστη
δυνατή ακρίβεια στις αναρτήσεις και το σύστημα διεύθυνσης.
Τα αμορτισέρ είναι ηλεκτρονικά ελεγχόμενης απόσβεσης, και
ένας κεντρικός υπολογιστής δίνει τις εντολές για την αλλαγή
της απόσβεσης ανάλογα με την ταχύτητα του οχήματος, την
εγκάρσια και τη διαμήκη επιτάχυνση και τη θέση του τιμονιού.
Έτσι, η άνεση στις χαμηλές ταχύτητες δε σημαίνει σε καμία
περίπτωση ότι έχει γίνει συμβιβασμός στην οδική συμπεριφορά
όσο η ταχύτητα αυξάνεται._G.Ρ.