42ο Ράλλυ Aκρόπολις
ΡΑΛΛΥ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΡΑΛΛΥ F2
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΡΑΛΛΥ, συντ. 5
NENIKHKAMEN
Οι Αρμόδιος Βωβός - Κωνσταντίνος Στεφανής με Λάντσια Δέλτα HF, σοφά
συντηρημένη από την ομάδα Genesis, κέρδισαν το 42ο Ράλλυ Ακρόπολις!
Από εκεί και πέρα; Λεπτομέρειες... συνδεδεμένες με το θρίαμβο της Σέατ στην
F2, τη νίκη των Μοσχούτη-Μουζάκη στο N και το σόου των Γιαγνίση-Κωφίδη σε
οτιδήποτε συνδέεται με Τογιότα Στάρλετ.
O χώρος ανήκει δικαιωματικά στους νικητές. Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για
τους «πρώτους Έλληνες», ούτε για τους πρώτους κατηγορίας ή κλάσης «ανάμεσα
σε Έλληνες και ξένους», αλλά για έλληνες νικητές του Ράλλυ Ακρόπολις.
Ουφ, καιρός ήταν...
κείμενο: Στράτης Χατζηπαναγιώτου
TI κι αν λόγω βλακείας, όσων καρεκλοκένταυρων διοικούν το χώρο από το
Παρίσι, ήταν φτωχό το φετινό P.A. σε επίπεδο συμμετοχών. Παραμένει
κορυφαίος ο αγώνας μας και, το βασικό του στοιχείο, δηλαδή το ανά πάσα
στιγμή απρόβλεπτο που τον χαρακτηρίζει, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή
του. Δεν ήταν ένας, αλλά δύο οι επαγγελματίες που μας προέκυψαν σε επίπεδο
γενικής. «Παγκόσμιος» ο ένας, «Ευρωπαίος» ο άλλος. Επαγγελματίες και όσοι
υποστήριξαν την προσπάθειά τους. Αστρα τιμ με Μπιαζιόν στη μία όχθη, RAS
τιμ με Πάτρικ Σνάιερς στην άλλη. Λάντσια οι Ιταλοί, Φορντ οι Βέλγοι. Ίδια
αυτοκίνητα και οι δικοί μας. Έσκορτ οι Κύρκος-Σταυρόπουλος, «Ντελτόνα» οι
Βωβός-Στεφανής.
«Με τον Σνάιερς κάτι μπορεί να γίνει, με τον Μπιαζιόν, ξέχασέ το...» Ήταν η
λογική πρόταση-σχόλιο άμεσα συνδεδεμένο με προβλέψεις, λίγα λεπτά πριν από
την εκκίνηση. «Ακρόπολις είναι, τα πάντα παίζονται», απάντησε ο αισιόδοξος
της συντροφιάς και, οι δύο φίλοι απτόητοι από την απουσία του Κάρλος Σάινθ
και της συντροφιάς του, πήραν τα βουνά για την τριήμερη ετήσια έξοδό τους.
Πριν από τη Μάντρα, πρώτη ειδική διαδρομή του αγώνα, τρίβουν τα μάτια τους.
Οι «Κυρκαίοι» πλαισιώνονται από τον Μάλκομ Ουίλσον και δύο βρετανούς
τεχνικούς, κίνηση που δείχνει θέληση για το κάτι παραπάνω, ενώ μπροστά από
τη λευκή Λάντσια με τις ελληνικές σημαίες και τα κίτρινα σήματα της Σάικλον
και της OMP ξεκινάει ένα Μάζντα με πλήρωμα μέλη βελγικού κουκλοθέατρου...
«Θα δυστυχήσει ο Βωβός», είναι το πρώτο σχόλιο πριν ακουστεί το «go» του
κριτή που δίνει εκκίνηση στον Μπιαζιόν. Το 42ο Ράλλυ Ακρόπολις, αγώνας που
προσμετράει μόνο στο ΠΠF2, αλλά διατηρεί όλα του τα χαρακτηριστικά, «πήρε
φωτιά».
Πυρπολητής ο Λεωνίδας Κύρκος! Από τις πρώτες ειδικές διαδρομές ο Μπιαζιόν
ξέρει ότι δεν θα κάνει περίπατο. Πρέπει να οδηγήσει ένα «κλικ» πάνω από το
«πάμε βόλτα, ώστε να μην τραυματίσουμε το αυτοκίνητο, που δεν είναι
καινούριο». Αυξάνει ρυθμό ο Ιταλός, ελέγχει τον Κύρκο, αλλά η Δελτόνα του
λειτουργεί αρκετές φορές σε αυξημένους ρυθμούς. Να μην ξεχνάμε ότι, στη
Δελτόνα, έχει να μπει χέρι εξελικτή εδώ και μία τριετία, ενώ το Αστρα τιμ
δεν είναι Τζόλι Κλαμπ, πόσο μάλλον Αμπαρτ. Το γνωρίζει ο Ιταλός, δις
Παγκόσμιος και τρις νικητής στα εδάφη μας, και ανησυχεί...
Αντίστοιχα συναισθήματα έχει και ο Μάλκομ Ουίλσον που βάζει τις φωνές στον
«Λέα». O Σνάιερς έχει βρεθεί εγκλωβισμένος μέσα σε «μαύρη τρύπα» (Ελάτεια),
ο Βωβός περνάει δύσκολες ώρες μέσα στη σκόνη οπότε, «κόψε δεν θα αντέξει,
είναι πολύ σκληρός ο αγώνας». O Κύρκος σηκώνει ελάχιστα πόδι, αλλά δεν
χάνει την επαφή, αναγκάζοντας τον Ιταλό να οδηγεί. O ιταλικός κινητήρας
«πιάνει κόφτη», και η Λάντσια κινείται σε ζηλευτές γωνίες ώστε να
δημιουργηθεί διαφορά ασφαλείας. O Ταρζάν δεν έχει τις παλιές δυσκολίες,
αλλά διατηρεί την αξιοπρέπεια του. Σκόνη, ζέστη, πέτρες, βράχια, ένα καθαρά
Ακροπολικό κοκτέιλ που αν δεν το πιείς γουλιά-γουλιά και δεν έχεις
εργοστασιακή υποστήριξη, προξενεί... διάτρηση στομάχου. H λευκή-πράσινη
Λάντσια στο άκρο του δρόμου με το καπό ανοικτό στο 8ο χιλ. της ε.δ.
δημιουργεί παράξενα συναισθήματα σε άμεσα και έμμεσα εμπλεκόμενους, αλλά
και σε ορισμένους θεατές, πρώην και νυν αγωνιζόμενους. Δεν είναι της
στιγμής. Σημασία έχουν τα συναισθήματα των Κύρκου-Σταυρόπουλου,
Βωβού-Στεφανή και των ανθρώπων τους. Στους υπόλοιπους χαιρετίσματα και
περαστικά. H ιστορία δεν γράφεται με «αν» και με «θα», αλλά με
αποτελέσματα.
Στη μικρή ανασυγκρότηση στο Πλατύστομο (καλή η προσπάθεια βελτίωσης των
χώρων, αλλά δεν αρκεί, απαιτείται αναθεώρηση) οι «τέσσερις» βρίσκονται σε
άλλο κόσμο. Ουδείς από τους Στρατισίνο, Μοσχούτη, Παναγιωτόπουλο, Γιαγνίση,
Αγγελίδη κ.λπ. Έλληνες που έφτασαν στα 18 λεπτά από τον πρώτο, τολμάει να
μιλήσει για την ταμπακιέρα. O Τάσος Γουσέτης προσπαθεί να ζεστάνει την
ατμόσφαιρα με το αστείρευτο χιούμορ του, αλλά μάταια.
Επί της ουσίας. O Λεωνίδας πρέπει να βρει τη χρυσή τομή και ο Αρης να
«πυροβολήσει» με επιτυχία ώστε, ει δυνατόν, να μειώσει στο κομμάτι «γκραν
γκινιόλ» Μάρμαρα-Μαυρολιθάρι (28+24 χιλ., χωρίς σέρβις και με σφιχτό
ωράριο) και να ελπίζει την επομένη, στο τρίτο ιδιαίτερα δύσκολο σκέλος.
Δύσκολη παρτίδα για τέσσερις. Δεν πρόκειται για αθώα μπιρίμπα, αλλά για
τροποποιημένη, πολύπλοκη. Οι άσοι είναι στο τραπέζι, ατού δεν υφίσταται και
ο πόντος στοιχίζει πανάκριβα. Στα Μάρμαρα ο «μικρός» μειώνει ελάχιστα, αλλά
στο «χαοτικό» Μαυρολιθάρι (λάσπη-κόλαση στα πρώτα 8 χιλ.) ένα λάστιχο τον
στέλνει στα 5 λεπτά. Θεωρητικά ο αγώνας τελείωσε. Το πιστεύει;
Αντίστοιχα θα αντέξει το Βάλβολιν-Έσκορτ ακόμη και σε ρυθμούς γρήγορης
βόλτας; O Μπιαζιόν, το προηγούμενο βράδυ, ίσως και με μία δόση πικρίας, θα
σχολιάσει ότι Φορντ και Λάντσια δεν θα αντέξουν...
H τρίτη και τελευταία ημέρα του αγώνα συνήθως είναι δύσκολη μόνο...
ψυχολογικά. Σοφά σκεπτόμενοι οι οργανωτές την έκαναν δύσκολη και
αγωνιστικά. Επτά ειδικές διαδρομές-φωτιά, περιλαμβάνει το πρόγραμμα.
Θεωρητικά τα πάντα έχουν κριθεί.
Στο Ράλλυ Ακρόπολις όμως; O διαφοροποιημένος ήχος του κινητήρα του Έσκορτ
προδίδει την αφαίρεση του συστήματος που εξασφαλίζει ροπή από τις 1.000
σ.α.λ. και τη μείωση της ισχύος. O τρόπος που το αυτοκίνητο περνάει τις
ανωμαλίες προδίδει φρέσκια, εντελώς καινούρια ανάρτηση. Οι κινήσεις του
οδηγού προδίδουν άνεση και σιγουριά. Ασος στον έλεγχο των αγώνων ο Κύρκος
έχει τη συμπαράσταση του πανύψηλου «στρατηγού» στο διπλανό κάθισμα.
Υπέρμετρα σοβαρός σε όλα τα επίπεδα και τις 3 ημέρες του αγώνα ο Γιάννης
Σταυρόπουλος. Τίποτα δεν προδίδει την καταστροφή που ακολουθεί στην έξοδο
της ειδικής διαδρομής όταν ο κινητήρας θα δηλώσει παύση εργασίας... Το
όνειρο δεν θα υλοποιηθεί ποτέ. O «Λάκι Μαν» των ελληνικών αγώνων προδόθηκε
από το άστρο του και μάλιστα στον καλύτερο αγώνα της πολύχρονης και δίκαια
πολυβραβευμένης καριέρας του. Τι κι αν έχεις κερδίσει δεκάδες αναβάσεις και
αγώνες ταχύτητας. Τι κι αν ταξιδεύεις μόνος στα ασφάλτινα Ράλλυ, έχοντας
αναγκάσει όλους τους αντιπάλους σε άτακτη υποχώρηση. Τι κι αν κέρδισες το
πρωτάθλημα Ράλλυ στην πρώτη σου συμμετοχή. Όπως εξελίχθηκε ο αγώνας
πρόκειται για καθαρή ατυχία.
Οδήγησε υπέροχα από την αρχή, ελέγχοντας προπορευόμενους και ακολουθούντες,
διαψεύδοντας και όσους συμπλεγματικούς τον αμφισβητούν, αλλά δεν ολοκλήρωσε
σ? έναν αγώνα όπου οι ευκαιρίες παρουσιάζονται κάθε 40 χρόνια.
Στην αντίπερα όχθη συνέβησαν διάφορα. Αγνωστες οι σκέψεις και η στρατηγική
του Βωβού. Τα γεγονότα προδίδουν υπέρμετρο ενθουσιασμό. Εμείς θα
σημειώσουμε εκνευρισμό. Πώς αλλιώς να εξηγήσεις την τούμπα την τρίτη ημέρα
στα πρώτα χιλιόμετρα της πρώτης ε.δ., ενώ είσαι τουλάχιστον δεύτερος με
ό,τι αυτό σημαίνει (οδηγός FIA A, «μέσα» στο κυνήγι του τίτλου κ.λπ.).
Στραπατσαρισμένη η Δελτόνα, αλλά σκληρή δουλειά από τα «παιδιά του κ.
Γιάννη» (άρχοντας ο Νίκος Πάνος όλο το τριήμερο) και οι Βωβός-Στεφανής
συνεχίζουν μ? ένα «ίσιο» αυτοκίνητο που τους επιτρέπει να κερδίσουν το
Ράλλυ Ακρόπολις, παρά το λάστιχο στην τελευταία ε.δ. (9 λεπτά χαμένα, αφού
ο γρύλος δεν λειτούργησε).
Μεγάλη νίκη και τίποτα δεν μπορεί να την μετριάσει. H ιστορία γράφτηκε και,
το παλμαρέ του αγώνα δίπλα στην ένδειξη 1995, γράφει το όνομα του 31χρονου
πολιτικού μηχανικού και του Κωστή Στεφανή. Ενός ανθρώπου με 25χρονη θετική
προσφορά στο χώρο.
Μία και ο λόγος περί δικαίου και αξιών ίσως πρέπει να το αναζητήσουμε στο
δεξί κάθισμα της Λάντσια με το νούμερο 11 στις πόρτες. Νίκες, τίτλοι,
κάμποσα Χαλκιδικής χαμένα στο νήμα και ήρθε η νίκη στο Ράλλυ Ακρόπολις να
συμπληρώσει μία χρυσή καριέρα που γράφτηκε με πολύ, πάρα πολύ κόπο μέσα και
έξω από τα μπάκετ.
Από εκεί και πέρα; Είπαμε λεπτομέρειες. Αυτό το Ράλλυ Ακρόπολις, το 42ο,
άρχισε με Λεωνίδα Κύρκο και τελείωσε με Αρη Βωβό. Ελληνικό από την αρχή έως
το τέλος. Πάντα τέτοια._ Σ.Χ.
Ήταν η έκτη νίκη της Λάντσια Δέλτα σε εννέα χρόνια. Για το λευκό
αυτοκίνητο, που συντηρούν τα χρυσά χέρια του Νίκου Πάνου και των συνεργατών
του, ουδέν σχόλιο. O χώρος ανήκει στο πλήρωμα. Στους Αρη Βωβό-Κωστή
Στεφανή, στους νικητές του 42ου Ράλλυ Ακρόπολις. O αγώνας χαρακτηρίστηκε
χλωμός, αλλά τίποτα δεν μπορεί να μετριάσει τη νίκη τους. H ιστορία δεν
γράφεται με υποθέσεις, αλλά με αποτελέσματα. Ξεκίνησαν δυνατά, αλλά με...
περιορισμένη ορατότητα. O εκνευρισμός την πρώτη ημέρα έφερε δύο λάστιχα και
δύο πρώτους χρόνους με όλους μέσα! H προσπάθεια να καλυφθούν τα χαμένα την
επόμενη δεν καρποφόρησε. Την τρίτη ημέρα η ατυχία τους στοίχισε 12 λεπτά,
αποτέλεσμα μιας «γυροβολιάς» και ενός λάστιχου στον επίλογο. Σε συνδυασμό
με τις εγκαταλείψεις των Μπιαζιόν και Κύρκου κέρδισαν το Ράλλυ Ακρόπολις.
Όλα αυτά 40 χρόνια μετά τη νίκη των Πεσματζόγλου-Παπανδρέου με Όπελ Καντέτ.
(Θ.Η.)
Υπέροχοι στα δύο πρώτα σκέλη οι Κύρκος-Σταυρόπουλος οδήγησαν έξυπνα και
γρήγορα το Βάλβολιν-Έσκορτ αγγίζοντας τη νίκη. Ατυχοι εγκατέλειψαν από
κινητήρα στην αρχή της τρίτης ημέρας και ενώ η διαφορά τους από τους
δεύτερους ξεπερνούσε τα επτά λεπτά! Όπως εξελίχθηκε ο αγώνας ο ΛΕΩΝ
«σκρινάρισε» και ο ΑΡΗΣ σκοράρισε... (Θ.Η.)
Καλός φίλος ο Αυστριακός Ρούντι Στολ δεν έχει την ταχύτητα των Κύρκου,
Βωβού, αλλά είναι έμπειρος και... υπομονετικός. Σε συνδυασμό με την
αξιοπιστία του Αουντι S2 τερμάτισε δεύτερος σημειώνοντας το καλύτερό του
αποτέλεσμα στα 19 P.A. που έχει συμμετάσχει. (Τ.Π.Μ.)
Λογικό φαβορί ο Μίκι Μπιαζιόν, πιέστηκε από τον Κύρκο, αύξησε ρυθμό ώστε να
ξεπεράσει τον πονοκέφαλο και τελικά εγκατέλειψε προδομένος από τον κινητήρα
της αμφιλεγόμενης Δελτόνα του κυρίου Πρελιάσκο. (Τ.Π.Μ.)
ΦΟΡΜΟΥΛΑ ΓΙΑ ΔΥΟ
H συνεργασία Ισπανών και Γερμανών δεν έχει βελτιώσει μόνο τα Σέατ παραγωγής
αλλά έχει λειτουργήσει θετικά και στην εξέλιξη της αγωνιστικής ομάδας του
ισπανού κατασκευαστή.
Εκτός από τεχνογνωσία οι γερμανοί παραχώρησαν στους Ισπανούς τον δικό τους
Έρβιν Βέμπερ και όλη την εξέλιξη των αγωνιστικών Γκολφ. Διαστάσεις Πόλο,
αλλά καρδιά Γκολφ και ποιος είδε τις... λαχανίδες στο P.A. και δεν τις
χειροκρότησε. Τον Βέμπερ, οδηγό νούμερο δύο σε ποιότητα μετά τον Μπιαζιόν
από τους παρόντες στο φετινό P.A., πλαισίωσε ο κάθε άλλο παρά «χλωμός»
Ισπανός Ριούς και τα Ιμπίθα πήραν τη θέση των Φάβοριτ στις καρδιές των
θεατών αλλά και στην κατάταξη.
Σημειώστε: Σέατ 1-2 παρά την παρουσία δύο εργοστασιακών Σκόντα Φελίτσια κιτ
καρ, ενός Όπελ με τον Φρέντι Λοΐξ, των Νισάν Σάνι GTi (χαμένος του αγώνα ο
Στρατισίνο) και των Ρενό Κλειώ Μαξί και Ουίλιαμς.
Τα Σέατ Ιμπίθα GTi-1.8-16V, εμφανίστηκαν στο Ράλλυ Καταλούνια της
περασμένης χρονιάς και έδωσαν δείγμα γραφής σε επίπεδο αξιοπιστίας στο
Ράλλυ Πορτογαλίας. Υστερούσαν σε ταχύτητα και οι Ισπανοί δούλεψαν σκληρά εν
όψει Ράλλυ Ακρόπολις. Εμπιστεύτηκαν δύο ίδια αυτοκίνητα έκδοσης γκρουπ A
στον πολύ Έρβιν Βέμπερ και στον σχεδόν άγνωστο Ισπανό Αντόνιο Ριούς. Το 1-2
επί ελληνικού εδάφους ήρθε ευκολότερα από ό,τι και οι ίδιοι θα το
περίμεναν. Καθυστέρησαν μόνο με το καλημέρα στη Μάνδρα και από εκεί και
πέρα μην τους είδατε. Εντυπωσίασαν σε ταχύτητα και αξιοπιστία δίνοντας
πολύτιμο υλικό διαφήμισης στα αρμόδια τμήματα στην Ισπανία και στην Ελλάδα.
Μπράβο! (Θ.Η.)
O 36χρονος Γερμανός Έρβιν Βέμπερ, μαθητής του Ράουνο Ααλτονεν στη σχολή της
Όπελ, είναι οδηγός με ιδιαίτερα πλούσιο παλμαρέ. Πρώτη του εντυπωσιακή
προσπάθεια ήταν στο Σαφάρι του 1985 με Μάντα 400. Τεχνίτης στο δρόμο
συμμετέχει και στο στήσιμο των αυτοκινήτων που οδηγεί. Προσαρμόζεται εύκολα
σε όλες τις συνθήκες από το Παρίσι-Ντακάρ μέχρι το Μόντε. (Θ.Η.)
O Στρατισίνο ήξερε πολύ καλά ότι η μεγάλη ευκαιρία για νίκη στη F2 με το
Νισάν Σάνι GTi χάθηκε τον περασμένο χρόνο μετά από δικό του σφάλμα-έγκλημα.
Ένας χρόνος είναι πολύς και δύσκολα αντιμετωπίζεις επαγγελματίες με λύσεις
προηγούμενης γενιάς και αμυντική νοοτροπία συνδεδεμένη με την εγκατάλειψη
των άλλων. Κρίμα για τον ίδιο, αλλά ίσως περισσότερο για τους υπέροχους
ανθρώπους της ομάδας Θεοχαράκη. (Θ.Η.)
«Δεν πυροβολούσαμε πιστέψτε μας», επιμένει ο Πάβελ Σίμπερα, αλλά ποιος τους
είδε τους Τσέχους με τα νέα Φελίτσια κιτ καρ και δεν οπισθοχώρησε; (Τ.Π.Μ.)
Όργια έκανε ο Λοΐξ στις ε.δ. με το Όπελ Αστρα. Συνδυασμός φωτιά. O
ταχύτερος με το ισχυρότερο, αλλά δεν ολοκλήρωσαν χάνοντας χρόνο από λάστιχα
(Βένιζα), εγκλήματα (Στείρι) αλλά και τη σκόνη. (Τ.Π.Μ.)
Τα Kit Car είναι η εξέλιξη των δικίνητων αυτοκινήτων με ατμοσφαιρικό
κινητήρα έως 2000 κ.εκ. και υπάγονται στους κανονισμούς της ομάδας A, με
περισσότερες όμως ελευθερίες. Επιτρέπονται η μετατροπή του αμαξώματος, τα
αεροδυναμικά βοηθήματα, το μεγαλύτερο μετατρόχιο κ.λπ. Ακόμη η επέμβαση
στην εισαγωγή του κινητήρα όπως και στους αγώνες τουρισμού τύπου BTCC.
Μέχρι στιγμής αυτοκίνητα Kit Car έχουν κατασκευάσει η Ρενό (Κλειώ
Μαξί-φωτό), η Σκόντα (Φελίτσια) και η Φίατ (Τσινκουετσέντο), ενώ έτοιμα
είναι τα αυτοκίνητα της Πεζό (306 Μαξί) και της Σέατ (Ιμπίθα). Το ερώτημα
που τίθεται αφορά το μέλλον τους αφού οι Ιάπωνες πιέζουν για ακόμη
περισσότερη εξέλιξη με τη δυνατότητα τοποθέτησης υπερτροφοδότη και κίνηση
4x4! Αρκεί η παραγωγή ενός μοντέλου σε 25.000 αυτοκίνητα το χρόνο ώστε να
χρησιμοποιηθεί σαν βάση για τα περαιτέρω. Το γκρουπ B πέθανε, το γκρουπ A
γεννήθηκε, αλλά επιστρέφουμε και, ζήτω το νέο γκρουπ B!_
O ΠΑΛΙΟΣ EINAI ΑΛΛΙΩΣ
O Νότης Γιαγνίσης με τον ασπρομάλλη Πάνο Κωφίδη τα πήραν όλα και έφυγαν σε
οτιδήποτε συνδέεται με Τογιότα Στάρλετ. Χαρακτηριστικά το πλήρωμα του
Βαγγέλη Γιαννίτσα ουδέποτε απειλήθηκε από αντίπαλο συνδυασμό.
Πολλά, πάρα πολλά τα Τογιότα Στάρλετ (18/10) και αρκετοί ξεκίνησαν με το
μαχαίρι στο στόμα. «Σπάει ή περνάει» είναι επιλογή δίκοπο μαχαίρι... Ταχείς
ήταν αρκετοί, αλλά το ρυθμό του Γιαγνίση ακολουθούσε μόνον ο Νιώρας πριν
καθυστερήσει στο τέλος της πρώτης ημέρας και στη συνέχεια καταστραφεί στην
αρχή της δεύτερης. Εν μέσω προβλημάτων και ατυχιών από εκεί και πέρα
επιβίωσε ο Κώστας Αργυρίου. O νέος, βλέπε Κώστας Τανούσης, ακολούθησε
περνώντας από τα χίλια κύματα. Αυτό που ίσως έμεινε ήταν επιδόσεις καθαρά
ερασιτεχνικών συμμετοχών, όπως του Κώστα Συνετού, του Τροφώνιου κ.ά.
Οι νέοι είναι ωραίοι, αλλά ο παλιός, ειδικά όταν πρόκειται για P.A., έχει
ένα λόγο παραπάνω. O Νότης Γιαγνίσης τα έχει δει όλα στο χώρο και
προσάρμοσε άμεσα το Στάρλετ του Βαγγέλη Γιαννίτσα στα σπαστήρια του αγώνα
αλλά και όχι μόνον. (Θ.Η.)
Το Γιαννίτσας-Στάρλετ χωρίς τροχούς και όλο το επιτελείο του Πειραιώτη
ντίλερ με τα μούτρα στη δουλειά. Μεγάλη υπόθεση να μην σε ξεχνούν... (T.A.)
Ταλαιπωρία στη σκόνη αρχικά, προβλήματα στη συνέχεια, αλλά τέλος «σχεδόν
καλό» για τον Κώστα Αργυρίου με το Δάρρας-Στάρλετ, που επέδειξε και
ωριμότητα. (Θ.Η.)
O Κώστας Τανούσης δεν έχει να αποδείξει πλέον τίποτα στην κατηγορία. Γνήσιο
ταλέντο περιμένει την ευκαιρία για αναβάθμιση έχοντας τη συμπαράσταση του
έμπειρου Σάκη Βασιλόπουλου. (Θ.Η.)
Ακρόπολις και Τογιότα Στάρλετ. Συνδυασμός ιδανικός και για σοβαρούς
ερασιτέχνες όπως οι Συνετός (φωτό) και Τροφώνιος. (Θ.Η.)
OI MONOMAXOI
Οι Παύλος Μοσχούτης-Νίκος Μουζάκης κέρδισαν την κατηγορία N από τους Μανώλη
Παναγιωτόπουλο-Νίκο Πάνου. H τελική διαφορά είναι ενδεικτική. O αγώνας τους
κρίθηκε στα σημεία...
Ήταν σαφές ότι ο αγώνας της κατηγορίας N θα εξελιχθεί ανάμεσα στους
Μοσχούτη και Παναγιωτόπουλο. Ικανοί ξένοι δεν προέκυψαν, ουδέν σχόλιο για
τον Ιαβέρη ώστε να μην παρεξηγηθούμε και για τους υπόλοιπους, αρχικός
στόχος ήταν ο τερματισμός. H ελαφρά υπεροχή του Μοσχούτη με το καλημέρα
Ράλλυ Ακρόπολις συνδυάστηκε με ατυχίες του Παναγιωτόπουλου που βρέθηκε να
ακολουθεί. O αγώνας τους ίσως κρίθηκε στα Μάρμαρα όταν ο «βασιλιάς»
ταλαιπωρήθηκε από τη σκόνη του Μπούρχαρτ πριν ο Γερμανός εγκαταλείψει. Την
τελευταία ημέρα έπαιξαν το γνωστό ακροπολικό κρυφτό όπου φοβάται ο Γιάννης
το θεριό και το θεριό το Γιάννη. Ποιος είναι ποιος; Τι σημασία έχει. Είναι
αμφότεροι κορυφαίοι σε όλα τα επίπεδα.
Επιτέλους νίκη για τον Παύλο Μοσχούτη με το Μάζντα 323 GTR-N. Καλή
προετοιμασία (του αυτοκινήτου...), κορυφαία τεχνική υποστήριξη από Έλληνες
και Ιταλούς, ό,τι καλύτερο σε λάστιχα, έξυπνος ρυθμός και καλησπέρα ΣΕΦ από
την «top» θέση της κατηγορίας N. Έχουν περάσει 15 χρόνια από τη νίκη του
«Λάο» στο γκρουπ 1 με Έσκορτ. (Θ.Η.)
Τέλεια προετοιμασία αλλά και κορυφαία τεχνική υποστήριξη επέτρεψαν στους
Μοσχούτη-Μουζάκη να «κερδίσουν» το P.A. (Ρεπόρτερ)
Ταλαιπωρήθηκε ο Μανώλης Παναγιωτόπουλος, από λάθος ή παλιά λάστιχα που δεν
ευνοούν το βαρύ αλλά αξιόπιστο Νισάν Σάνι GTiR. Χαρακτηριστικά, ο
πρωταθλητής σεβόμενος την υποστήριξη της Δέλτα-Αction δεν παρασύρθηκε
οδηγώντας με σύνεση. Στο Στείρι 2; Εντάξει «βασιλιάς» είναι αυτός...
(Τ.Π.Μ)
Τα παιδιά από την Πάτρα σε έκδοση χώμα-βράχια-πέτρες, οι
Κολοκυθάς-Καραβαγγέλης, ήταν άτυπα οι κορυφαίοι ερασιτέχνες του αγώνα. Δεν
σύρθηκαν στον τερματισμό αλλά κινήθηκαν σβέλτα με το Μάζντα 323 GTX
σημειώνοντας ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα. (Π.Φ.)
«ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ»
Χωρίς το έντονο ελληνικό στοιχείο όπως το εκφράζουν οι καθαρά ερασιτέχνες
με τη γαλανόλευκη στις πόρτες, Ράλλυ Ακρόπολις δεν υφίσταται. Γερή βάση για
τον αγώνα αλλά και οξυγόνο για το θεατή αφού αρκετοί πάνε σβέλτα...
O Κώστας Δάρρας πάντα με τον Γιάννη Μεσημέρη παραπλεύρως κέρδισαν τα
«ελληνικά 1600» με τη βαριά Κορόλα GTi και βλέπουν τίτλο παρά το αξιόπιστο
σερί του Χάρι Καλτσούνη. (Γ.Κ.)
Γιώργος Αγγελίδης-Τάσος Γουσέτης-Μερτσέντες. Οι άνθρωποι των θεατών. Χωρίς
μία σπασμένη ανάρτηση και με το κοντό διαφορικό «του Ολύμπιου» η εικόνα
ίσως ήταν ακόμη πιο φωτεινή. (Π.Φ.)
Δεν ήταν μακριά από τον Δάρρα οι Καλτσούνης-Έξαρχος που έκαναν έξυπνο αγώνα
με το Όπελ Κόρσα. «Αν δεν έσπαγε το καλό κιβώτιο...» (Θ.Η.)
Καθαρή περίπτωση ερασιτεχνών οι Ηρακλής-Ιακωβάκης οδήγησαν την Κορόλα ακόμη
μία φορά στον τερματισμό. (Θ.Η.)
ME ΤΖΙΠ ΣΤΟ P.A.!
Επιλογή που απαιτεί θάρρος και θράσος. Φιλοξενούμε τον Αντώνη Στιβαχτάρη
(φωτό Γ.Κ.) που «ευπειθώς αναφέρει»:
«Η ιδέα ήταν του Κώστα Βέλλιου... Τρέχουμε Ακρόπολις; Υπάρχει ομολογκασιόν;
Θα αντέξει; Στρίβει;
Και τελικά εκεί που εμείς το ψάχναμε οι ?αντίπαλοι? (Τεν Τεν-Αγραβάνης)
ήταν σχεδόν έτοιμοι.
Με Sportage τρέχεις; Κι εγώ!
Κάπως έτσι άρχισαν όλα. Στ? αστεία. Κανείς ούτε καν η αντιπροσωπεία δεν το
είχε πάρει στα σοβαρά. Και όταν αρχίσαμε να ψάχνουμε, το θέμα σοβάρεψε.
Να γίνει του Τεν Τεν σωστό και εμείς ας δοκιμάσουμε με τελείως νορμάλ. Και
έγινε. Αναρτήσεις με ελατήρια από Trasnporter, ποδιές, εξάτμιση, και
επεμβάσεις στο φίλτρο αέρα και στο βεντιλατέρ του ψυγείου στο αυτοκίνητο
του Τεν Τεν. Εντελώς νορμάλ, το δικό μας.
Αποτέλεσμα: ?Τραπέζι? το εξελιγμένο και κανένα πρόβλημα, παραλίγο... η
?μπάλα στην κερκίδα? στο Ελευθεροχώρι το άλλο, το απλό. Τόσο πολύ
?μπίσταγε?.
Εν τω μεταξύ, η επίσημη αντιπροσωπεία ανταποκρίθηκε! Ό,τι θέλετε παιδιά.
Και πήραμε 3 Sportage με άφθονα ανταλλακτικά και 6 μηχανικούς (ας είναι
καλά και η παλιά ομάδα της Lada) που πραγματικά έδωσαν ρεσιτάλ. Δύο
σκασμένα λάστιχα (Michelin) για τους Τεν Τεν-Αγραβάνη και το διαλυμένο
κόμπλερ 1ης-2ας από την... Μάνδρα για τους Στιβαχτάρη-Τερτίγκα ήταν οι
λόγοι που το παιχνίδι κρίθηκε στο δεύτερο Στείρι!
Αψογα τα λάστιχα της Kumho στο δεύτερο αυτοκίνητο, δικαίωσαν την επιλογή
και γέμισαν χαρά τον Νίκο Τσάνγη (αντιπρόσωπο) που τα προσέφερε.
Αγκαλιές και φιλιά στο τέλος και υποσχέσεις από την KIA Ελλάς ότι έπεται
συνέχεια.
H KIA ΒΕΛΛΙΟΣ πάντως θα είναι παρούσα και στο ΕΛΠΑ-Χαλκιδικής»._Α.Σ.
Υ.Γ. Αναμένουμε πλήρη περιγραφή, από το μπάκετ._ Σ.Χ.
ΑΚΡΟΠΟΛΗ-ΚΑΜΕΝΑ ΒΟΥΡΛΑ-ΣΕΦ
Εδώ τα Σκόντα, εκεί τα Σκόντα αδύνατον να εντοπίσεις τους Τσέχους στις
δοκιμές. Τελικά είχαν κατασκηνώσει στο Λουτράκι για δοκιμές εξέλιξης στα
σπαστήρια της περιοχής.
Θα επέμβουν τα γκρέιντερς; Ερώτημα χωρίς απάντηση μέχρι δύο ημέρες πριν τον
αγώνα οπότε «σουλούπωσαν» το τέλος της Μάνδρας και τη Λιβαδειά. Στα Μάρμαρα
έγινε πολύ καλή δουλειά, αλλά νωρίτερα μετέτρεψαν σε σεληνιακό τοπίο τον
Όσιο Μελέτιο. Κρίμα για όσους έκριναν αποδεκτή την ε.δ. Μήπως και ντροπή σε
συνδυασμό με την πλειοψηφία της Μάνδρας και το τελευταίο κομμάτι στο
Στείρι;
Συνταγή διαμονής στην Αράχωβα: Ύπνος στο Αράχωβα IN, φαγητό στου Καπλάνη
(άλλα κόλπα), καφές-ποτό στους Λύτρα (Must) και ψώνια στο Γιάννη Λέκκα ή
στον Πάνο Βάη.
Συνταγή διαμονής στα Καμένα Βούρλα: Ύπνος στου Λεβέντη, ή στο Γαλήνη, ή στο
Βιολέτα (εξαρτάται από το... μπάτζετ), φαγητό στις Μουριές, «καπούτσο» στο
Αμπόνα του Κώστα, γλυκό στο Πριγκηπικό.
Για περαστικούς από τη Λιβαδειά: Καύσιμα αποκλειστικά στην Τογιότα του
Δάρρα όπου ο κυρ Αλέκος προσφέρει φραπέ και κρύο νερό. Αν υπάρχει χρόνος
φουλ στην κεντρική πλατεία της πόλης για ούζο και μεζέ στου Τριμπούκη και
καφέ στο παραδοσιακό καφενείο της πόλης Ελικών.
Περιορισμένος οικονομικός προϋπολογισμός και ανύπαρκτη η φιλοξενία στις
ενδιάμεσες ανασυγκροτήσεις. Το απαράδεκτο ωράριο (σε 20? από τον πρώτο
«μαζεύοντας» τα κενά!) περιορίζει ακόμη και το χρόνο επίσκεψης στο WC, όπου
βέβαια υφίσταται τέτοια πολυτέλεια...
Ρεσιτάλ Δημήτρη Χιωτίδη στα «Καμένα» και Νικόλα Πασαλή στο ΣΕΦ.
Αψογοι, ευγενείς και διακριτικοί οι τεχνικοί έφοροι. Κρίμα που ορισμένοι
κριτές κ.ά. νόμιζαν ότι επρόκειτο για... ρέπλικα του P.A...
Ανεβάζει την ψυχολογία το GO του κριτή όταν δίνεται με πάθος. «Τεχνίτες», ο
ευτραφής στο συνεργείο του Σήφη, ο μικρόσωμος κριτής της ΛΑΒ, ο συνεργάτης
του «Παρτάλοφ», ο «φίλος» της ΕΛΕΤΑ με τη «χερούκλα» του και άλλοι. Έχει
όμως και κάτι άψυχους... Παναγία μου.
Πολλοί οι ενδιάμεσοι στο Αλουμίνιο αλλά εκτός τόπου. Αλήθεια τι έγινε ο
ενδιάμεσος στην «κοπάνα» στη μέση της ε.δ. Στείρι 2;
«Έμεινε» ο «Μπιλ Τζακ», χάσαμε και το γιατρό. Προδοσία «Πέκο».
Σφικτό το ωράριο (χωρίς λόγο) από το Λιμογάρδι στο Λογγίτσι. Το εντοπίσαμε
στο Ολύμπιο, αλλά στου κουφού την πόρτα... Ίσως το 1996.
Εγγύηση για τους αγωνιζομένους όταν στο πλοηγό όχημα επιβαίνουν ο Ρον
Χαλιβελάκης και η Ανίτα Πασαλή. Από εκεί και πέρα;
Από την τάξη των 40άρηδων απουσίασε ο Σώτος Κοκκίνης. Πάντως την Κυριακή
είδαμε «Μπέλλο» με «Ροζία» και F650.
O Μάουρο Πρελιάσκο, το αφεντικό του Αστρα τιμ, πούλησε το μερίδιο του στη
RAS οπότε θέμα οδηγιών δεν τέθηκε ποτέ...
Τα FM ήταν ακόμη μία φορά υπόθεση του ANT και των Ξυνόπουλου, Ματζαβά. ANT1
«νούμερο 1» αυτήν τη φορά και στην TV.
Με όλη την αυστηρότητα που επιβάλλει η παρουσία του Θ.Κ.Ε., άψογα
λειτούργησε το γ.Τ. στα Καμένα Βούρλα.
Το ΣΕΦ προέκυψε μετά τα παράλογα αιτήματα του OAKA. Ντροπή. Με την
ευκαιρία, στο ΣΕΦ είδαμε μόνο Τζόνι. Ίσως χρειάζεται πολύ θάρρος για να
χειροκροτήσεις κάτι που θα ήθελες. Αλλά δεν κατάφερες...
Τα κατάφεραν! Οι κυρίες Φλέγκα και Βιτινάρου παρά τα προβλήματα οδήγησαν τη
Λάντσια Δέλτα στον τερματισμό. Μπράβο.
Δεν τα κατάφεραν. Εγκατέλειψαν στον επίλογο οι Κουτσούπας (Στάρλετ),
Κατσίμπαρος (Λάντα) και Κοτζαβασίλογλου (Πεζό). Κρίμα.
Χαμηλοί τόνοι από τους νικητές σε όλες τους τις εκδηλώσεις και από όλους
τους συντελεστές της επιτυχίας. Συγχαρητήρια!
Έντονη η συναισθηματική φόρτιση στην απονομή. Καμία διάθεση κριτικής, όλοι
ήταν ευτυχείς. Αρκετά πληρώματα, όπως άλλωστε κάθε χρόνο, έγραψαν το δικό
τους επίλογο με κρύο καφέ και φυσικό χυμό στον Αγιο Δημήτρη,
πρωτοστατούντων των Βαζάκα, Γουσέτη κ.λπ.
Επίλογος μετά από οκτώ ημέρες στο «πάρτι των χωμάτινων» στο μπαρ JUST της
οικογένειας Νιώρα στην περιοχή Λιοσίων.
Ξεπέρασε τον εαυτό του ο Λεωνίδας Κύρκος στο φετινό P.A. Υπέροχος εντός και
εκτός Έσκορτ δεν ολοκλήρωσε προδομένος από τον κινητήρα του. Τυχερός
είπατε, είπαμε...;
Μακάρι το P.A. να έχει αντίστοιχη προβολή και τον επόμενο χρόνο.
Συγχαρητήρια σε όλους. Του έντυπου και του ηλεκτρονικού Τύπου.
Φουριόζα η κυρά-Τώνια. Ψύχραιμη και συνήθως αδιάφορη, αντιμετωπίζει
διαφορετικά και με περίσσιο άγχος το P.A. Ήταν η 18η προσπάθειά της.
H επιστροφή του «Χότζα» στο φυσικό του χώρο. Μη θυμώνεις «κληρούχα». Τάσος
Γουσέτης εν μέσω Μάκη Ιωσηφίδη και «παιδιών από την Πάτρα».
Ιατρική υποστήριξη στην ΕΛ.ΑΣ. υπό το βλέμμα του νεότερου Πασπαλιάρη. H
ομάδα Νιώρα αντιμετώπισε με το χαμόγελο την ατυχία.
Τι θα κάνει ο Στρατισίνο αν απαγορευτεί η παρουσία θεατών; Επί του
προκειμένου, ποιος ανεγκέφαλος έβαλε τα νερά στην Ελάτεια;
O Διονύσης Νέγκας είχε την ευθύνη της οργάνωσης και του φετινού Ακρόπολις.
Στη φωτό με τους συνεργάτες του Θωρ και A. Σμπαρούνη.
Δύσκολη υπόθεση η σχέση οργάνωσης-αγωνιζομένων αλλά τόσο ο Μαθιός Μανσόλας
(φωτό) όσο και ο Γιώργος Δρακάκης τα κατάφεραν περίφημα.
Κατάληψη του ΣΕΦ από τους ανθρώπους μας. Αυτήν τη φορά ήταν περισσότερο
«παρόντες» από ποτέ. Προαισθάνονται κάτι;
Όλα τα καλά Σαμάρα εγκατέλειψαν. Κρίμα. Ειδικά οι Ανδρος Χριστοδουλίδης και
N. Τσάδαρης ήθελαν όσο τίποτα άλλο τον τερματισμό.
H Τώνια, ο Κώστας, υπό το βλέμμα του Αρη. Χρειάζεται σχόλιο; Είπαμε,
κερδίσαμε όλοι μαζί. Παρόντες και απόντες.
Τιρί και Λοΐξ. Το σήμερα και το αύριο της βελγικής εθνικής ομάδας.
Σημειώστε άλλο ένα όνομα: Σμετς. Έχουν τη σχολή τους οι Βέλγοι.
Βρετανική συνεργασία. O δικός μας M.H. με τον Μάλκομ Ουίλσον, τον άνθρωπο
των Κυρκαίων.
Γιατί δουλεύουν στο «σκοτάδι» οι τεχνικοί του Λοΐξ; (M.H.)
Σερ Τζον, λίγο πριν παραδώσει το περιβραχιόνιο. Το κράτησε 40 ολόκληρα
χρόνια. Μακάρι ο επόμενος μετά τον Αρη να περιμένει λιγότερο.
Οι θεατές ήταν τηρουμένων των αναλογιών πολλοί και ενθουσιώδεις.
Πειθαρχημένοι ήταν πάντα και παραμένουν...
O Κώστας Αργυρίου ευπειθώς αναφέρει στον Κώστα Δάρρα. Αυτήν τη φορά κύριε
Αλέκο Δάρρα τα παιδιά «σκίσανε» και χαλάλι οι κόποι.
O πατέρας ξεκουράζει το γιο υπό το βλέμμα της μητέρας! Ίσως η πιο ευγενική
παρουσία στο «τρελοκομείο οι ελληνικοί αγώνες».
O Κώστας Αποστόλου παρακολούθησε τις δύο πρώτες ημέρες του αγώνα
μοιράζοντας το χρόνο του στις ε.δ. και στα σέρβις της Νισάν.
H TAYTOTHTA TOY ΑΓΩΝΑ
42ο ΡΑΛΛΥ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ
27-31 Μαΐου 1995
6ος γύρος του ΠΠΡ-F2
ΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΕΛΠΑ
ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ: ALPHA ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΙΣΤΕΩΣ
ΔΙΑΔΡΟΜΗ: Τρία σκέλη των 10, 8 και 7 ε.δ. Μήκος ε.δ. 464 χιλ.
ΕΚΚΙΝΗΣΑΝΤΕΣ: 75
ΤΕΡΜΑΤΙΣΑΝΤΕΣ: 36
ΚΑΙΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ: Ηλιοφάνεια, ζέστη, τοπική βροχή.
ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ TOY ΑΓΩΝΑ: Μπιαζιόν ε.δ. 1, Μπιαζιόν, Λ. Κύρκος 2, Λ. Κύρκος 3,
Μπιαζιόν 4-14, Λ. Κύρκος 15-19, Βωβός 20-25.
ΝΙΚΗΤΕΣ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΙΑΔΡΟΜΩΝ
ΓΕΝΙΚΗ: Μπιαζιόν 8, Βωβός 7, Λ. Κύρκος 4, Λοΐξ 3, Σνάιερς 2, Ρίους, Βέμπερ
1.
F2: Λοΐξ 11, Ρίους 6, Σίμπερα 4, Βέμπερ 4
N: Παναγιωτόπουλος 14 (2 ισοπ.), Μοσχούτης 12 (1 ισοπ.), Ξανθάκος 1
Στάρλετ Καπ: Νιώρας 17, Γιαγνίσης 4, Τανούσης 2, Τόψης 1, Ζήβας 1
ΥΠΕΡ
Αγώνας με έντονη προσωπικότητα
Καλή οργάνωση
Έξυπνη σχεδίαση
Τέλεια ωράρια στη συντριπτική τους πλειοψηφία
Αυξημένα μέτρα ασφαλείας για «αγωνιστές» και θεατές
Προβολή που ξεπέρασε κάθε προσδοκία
KATA
Έλλειψη βασικού υποστηρικτή
Καθυστερημένη διανομή διαφημιστικού υλικού
Ορισμένες ε.δ. για αγώνες 4x4
Απαράδεκτο το «όχι σέρβις» μετά τα Μάρμαρα
«Εγκλήματα» στον πίνακα των εκκινησάντων
42ο ΡΑΛΛΥ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ
Από το δεξί μπάκετ
Συνεργάτης μας στην τηλεοπτική εκπομπή Τροχοί και Δρόμοι ο Κωστής Στεφανής
τα τρία τελευταία χρόνια δοκιμάζει και για τους αναγνώστες του περιοδικού
το αυτοκίνητο του νικητή. Το 1993 ήταν το Έσκορτ του Μπιαζιόν, το 1994 το
Σουμπαρού Ιμπρέζα του Σάινθ. Φέτος η τύχη, οι συνθήκες, ή ό,τι άλλο, έφεραν
τον άνθρωπό μας στην πρώτη θέση παραπλεύρως του Αρη Βωβού. Θέμα γνωριμίας
με τη Λάντσια Δέλτα HF δεν υφίσταται και με την ευκαρία, ο Κωστής Στεφανής,
οδηγεί,(φωτό),θυμάται και σχολιάζει:
1975-1995: 21 ημερολογιακά χρόνια που προσωπικά εκφράζονται σε 19
συμμετοχές στο Ράλλυ Ακρόπολις.
H δεκαετία του 70 μας άφησε μνήμες από κομμάτια «εφιάλτες» ώστε να βγουν
«ακαπέλωτα».
«Φενεός-Κλειτορία», «Λεπτοκαρυά-Συκαμινέα», «Βουτσαράς-Κονιδίτσα», στο όριο
αλλά το «καπέλο», «καπέλο».
Αλλη φιλοσοφία των αγώνων. Αλλοι καιροί. Μέχρι και τα μέσα της 10ετίας του
?80 για εμάς τους ιδιώτες τα δικίνητα αυτοκίνητα ήταν τα «όπλα» μας και ο
παράδεισός μας.
Και ξαφνικά όλα αλλάζουν. Τετρακίνηση, τούρμπο και εξωτικές κατασκευές
τσάκισαν τα χρονόμετρα σβήνοντας μια για πάντα την κλασική ερώτηση: «Πόσο
καπέλο τρως;» στο τάδε κομμάτι.
Από τη Χαλκιδική, το Πήλιο και τα πλέον απόμακρα σημεία της Πελοποννήσου
που όργωνε το ράλλυ Ακρόπολις, οι νομοί Αττικής, Βοιωτίας, Φωκίδος και
Φθιώτιδος αρκούν για να φιλοξενήσουν τον αγώνα.
Έξι οδηγοί συνέβαλαν στις 19 συμμετοχές μου στο Ράλλυ Ακρόπολις. Αξέχαστες
στιγμές με όλους, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο έντονες.
Αγαπημένη ασχολία κάθε χρόνο το «χάζεμα» των νικητών του Ράλλυ Ακρόπολις
που φιλοξενεί στις πρώτες σελίδες του ο κανονισμός. Μέσα στο μυαλό εικόνες
από το Βέρμιο με τους προβολείς να «σπαθίζουν» τη νύχτα και τα 16βάλβιδα
ατμοσφαιρικά ή μη μοτέρ να «σκίζουν» τη σιωπή. Ώρες ατελείωτες, όπως ο
πιτσιρικάς έξω από το παιχνιδάδικο της δεκαετίας του ?50 με ανοικτή την
αγκαλιά και ενώ ξέρει ότι δεν μπορεί να αγοράσει τίποτα, γιατί δεν υπάρχουν
χρήματα, στενοχωριέται για την μικρή περιεκτικότητα της αγκαλιάς του.
Και ξαφνικά χωρίς να το περιμένεις ή να το επιτρέπεις στον εαυτό σου να
κάνει τέτοια όνειρα, βρίσκεσαι στην τελευταία ημέρα του Ακρόπολις μπροστά
από όλους. Αλλά επειδή ξέρεις καλά ότι όλοι οι αγώνες και ειδικά το
Ακρόπολις τελειώνει στη ράμπα περιμένεις μέχρι το τέλος. Στείρι λοιπόν,
όσον αφορά τις ε.δ. και αδρεναλίνη άγνωστο σε τι ύψος από ένα λάστιχο που
κυριολεκτικά δεν άγγιξε πουθενά. Όσο για τα Μισλέν με μους; Ψυχραιμία. Δεν
θεραπεύουν τα πάντα και το αυτοκίνητο αιμορραγούσε για χίλιους δυο
λόγους... Κάτι ξέρουν οι φύλακες.
Τέλος καλό όλα καλά.
Και για να είμαστε ειλικρινείς δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έγινε. Από τις
ομορφότερες στιγμές η απονομή με φόντο την Ακρόπολη και οι σημαίες και ο
ύμνος και... ΗΣΥΧΙΑ.
H ΠΟΛΙΤΕΙΑ KOIMATAI! (Σαφώς δεν αναφέρομαι στο γνωστό προάστειο)..._Κ.Σ.
O Κώστας Στεφανής γεννήθηκε το 1949 στην Αθήνα και η εμπλοκή του στους
αγώνες έγινε αρχικά μέσα από τη δημοσιογραφική οδό... O πρώτος αγώνας ήταν
το Εαρινό Ράλλυ του 1970 σαν συνοδηγός του Γιάννη Μπελέγρη με NSU TT 1200.
H πρώτη νίκη ήρθε πέντε χρόνια αργότερα στο Ράλλυ Αλφασούντ ?75 στο πλευρό
του Ιαβέρη. Την ίδια χρονιά συμμετέχει και στο πρώτο του Ράλλυ Ακρόπολις με
τον Γιάννη Σταθάτο κι ένα Λάντα. Στην πολύχρονη καριέρα του ο Κωστής
Στεφανής έχει συνοδηγήσει με τους Γιάννη Μπελέγρη, Παύλο Μαδεντζή, Φίλιππο
Αντωνιάδη, Μπούμπη, Γιάννη Λέκκα, Γιάννη Σταθάτο, Κώστα Γλωσσώτη, Ιαβέρη,
Παύλο Χουρδάκη, Γιάννη Χρυσικόπουλο, Ένη, Λεωνίδα Κύρκο, Μέλα, Μπέννυ,
Ανδρέα Παπατριανταφύλλου, Τζίγγερ, Νίκο Αγγλούπα και Αρη Βωβό.
Σημαντικότερες διακρίσεις του στο P.A. είναι η πρώτη ελληνική θέση, με τον
Ιαβέρη το 1979 (Φορντ Έσκορτ), με τον A. Παπατριανταφύλλου το 1983 (Τογιότα
Κορόλλα), με τον Τζίγγερ το 1988, ?89, ?90, ?91 (Λάντσια Δέλτα) και 1992
(Τογιότα Σέλικα) και βέβαια η νίκη σε επίπεδο γενικής φέτος με τον Αρη
Βωβό.