Kακά τα ψέματα
ΡΑΛΛΥ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ: AYPIO TI;
ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ τουλάχιστον, το 43ο Ράλλυ Ακρόπολις θα προσμετράει στο «αληθινό»
πρωτάθλημα και σε ένα χρόνο στη χώρα μας θα φιλοξενηθούν όλοι οι
επαγγελματίες οδηγοί αγώνων με τις εργοστασιακές τους ομάδες. Μένει βέβαια
να εξασφαλιστούν τα 100 και πλέον εκατομμύρια που απαιτούνται για να γίνει
ο αγώνας. Τρομάξατε; Από την προοπτική της μη εκτέλεσης ελλείψει
οικονομικών πόρων ή από το ποσό; Σημασία έχει πώς θα εξασφαλιστούν τα
χρήματα για να μην χαθεί ένα εθνικό γεγονός όπου, πέρα από τη διεθνή
αναγνώριση για το τέλειο της οργάνωσης, υπάρχει η δυνατότητα διάκρισης και
σε αγωνιστικό επίπεδο.
Αναπνέει καλύτερα η χώρα μας το 10ήμερο που συνδέεται με το Ράλλυ
Ακρόπολις, και αρκεί μία βόλτα ανά την επικράτεια τις ημέρες των δοκιμών
και του αγώνα, για να διαπιστώσει και ο πλέον αρνητικός τη δύναμη του P.A.
σε όλα τα επίπεδα. Αλλοι κλαίνε και άλλοι γελάνε. Εξαρτάται από τις
περιοχές που περνάει ή δεν περνάει ο αγώνας. Πανηγυρίζουν στα Καμένα
Βούρλα, χαμογελούν στην Αράχωβα, «ψάχνονται» στους Δελφούς, αναθεματίζουν
στην Ιτέα που ο αγώνας δεν έχει επίκεντρο την όμορφη πόλη.
Χρυσάφι λοιπόν το Ράλλυ Ακρόπολις, και αναζητείται ο κατάλληλος τεχνίτης
που θα το κατεργαστεί. O ίδιος ή η ομάδα του πρέπει να αφυπνίσουν τους
αντιπροσώπους αυτοκινήτων και την... πολιτεία.
Πιστεύουμε ότι τουλάχιστον οι κ.κ. Γκορμεζάνο, Δεσποτόπουλος, Μεϊμαρίδης
μπορούν να «πουλήσουν» αυτό το κάτι άλλο, το «μαγικό» που δημιουργεί και
προσφέρει το Ράλλυ Ακρόπολις. Ευαισθητοποιήστε τον Πρόεδρο (Τογιότα), τον
κύριο Βάσο (Νισάν κ.λπ), τον κ. Βασιλάκη (Σέατ κ.λπ), μην ζητάτε ψίχουλα
από τον Μανιατόπουλο (Ρενό κ.λπ), αλλά δώστε και πάρτε ποσότητες ανάλογες
με τις πληθωρικές του διαστάσεις και επιτέλους, αντιμετωπίστε σωστά τον
Βαρδινογιάννη. Ήρθε, θέλησε να προσφέρει και ακόμη περιμένει την πρόταση.
Οι άνθρωποι δεν χαρίζουν, αλλά ξέρουν πολύ καλά να εκτιμήσουν ώστε να
δώσουν με το ανάλογο αντίτιμο. Φτάνουν πια οι ειδικές σχέσεις που
στηρίζονται σε προσωπικές φιλίες και σε παρακάλια-ελεημοσύνη. Αντίστοιχα,
αναβαθμίστε την προβολή των αγώνων. H προσπάθεια που γίνεται(;) είναι εκτός
τόπου. Αλλο η συγγραφή δελτίων Τύπου και άλλο η διαφήμιση κοσμηματοπωλείου.
Αφήσαμε για το τέλος την Πολιτεία.
Καλημέρα κύριοι της κυβέρνησης, αλλά και της αντιπολίτευσης. Το μάθατε;
Έγινε το Ράλλυ Ακρόπολις, διεθνής αγώνας αυτοκινήτων που προσμετράει στο
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Στη σύγχρονη Ευρώπη τα «δίνουν όλα»...
Χαρακτηριστικά: το 1990 που ο Κάρλος Σάινθ κέρδισε το Ράλλυ Ακρόπολις
έφτασε στη χώρα μας κουτρουβαλώντας ο Ισπανός «Λιάνης» για να τον συγχαρεί.
O Αρης Βωβός, πιο ψηλός και νεότερος από τον Κάρλος, δεν στρίβει το ίδιο
γρήγορα, αφού δεν του έχουν δοθεί οι κατάλληλες ευκαιρίες, αλλά μαζί με τον
Κωστή Στεφανή (ικανότητες και χιούμορ επιπέδου Λ. Μόγια) κέρδισαν το P. A.
Δεν τους συγχαρήκατε και ίσως είναι καλύτερα έτσι. Θα ήταν τουλάχιστον
αστείο να τολμήσετε να εκμεταλλευτείτε τη νίκη τους, αφού για άγνωστους(;)
λόγους απέχετε από τα γεγονότα... Ίσως όμως ποτέ δεν είναι αργά. Στη Γαλλία
οι συνάδελφοί σας πριμοδοτούν εθνικές ομάδες για τη συμμετοχή οδηγών σε
εθνικούς και διεθνείς αγώνες. Αντίστοιχα υποστηρίζουν οργανώσεις και
γενικότερα στηρίζουν τους αγώνες αυτοκινήτου, σε όλα τα επίπεδα. Εσείς
αγνοείτε το χώρο με τη δικαιολογία ότι συνδέεται με την ΕΛΠΑ και με
εύπορους που δεν έχουν την ανάγκη υποστήριξης. Παρακάμπτουμε τη θλιβερή
ιστορία που ορισμένοι χωρίς γραβάτα παρελαύνουν από κυβερνητικά γραφεία
αναπτύσσοντας θεωρίες περί κακών... Την ίδια ώρα οι άλλοι, οι κακοί... με
γραβάτες και μπλέιζερ επίσης προσπαθούν να πείσουν κυβερνητικά στελέχη ότι
αυτοί έχουν δίκιο και... «μην ακούτε τους... ξυπόλητους». Φαιδρά πράγματα.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η χώρα διαθέτει ένα σπουδαίο γεγονός που
οργανώνεται τέλεια και αθλητές ικανούς να διακριθούν αν υποστηριχθούν.
Τολμήστε, κύριοι κυβερνητικοί παράγοντες, ποτέ δεν είναι αργά. Με την
ευκαιρία, αν πιστεύετε ότι σε κάποιον οργανισμό υπάρχουν κλέφτες, αποδείξτε
το και κλείστε τους φυλακή να ησυχάσουμε όλοι...
Σε πρώτο πρόσωπο το φετινό Ράλλυ Ακρόπολις δεν ήταν από τα καλύτερα, αλλά
θα μπορούσε να εξελιχτεί και χειρότερα.
Ουδέποτε ξεπεράστηκε ο εκνευρισμός της πρώτης ημέρας και, πέρα από
ξεσπάσματα σε κομμάτια ειδικών διαδρομών, δεν βρέθηκε ο ρυθμός που απαιτούν
οι συνθήκες. Είναι σαφές ότι αναμένοντας δεν ξεφεύγεις από τη μετριότητα.
Καλή η αμυντική τακτική, αλλά αν δεν πιέσεις δεν μπορείς να ελπίζεις στο
κάτι παραπάνω. Στοιχίζει μάλιστα περισσότερο όταν οι προπορευόμενοι
διαθέτουν αυτοκίνητα αντίστοιχου εμπορικού βεληνεκούς και μάλιστα,
θεωρητικά, εμφανίζονται υποδεέστερα. «Θεός» ο Βέμπερ, δεν μπορούμε να
συγκριθούμε μαζί του, αλλά με τον Ριούς; Τον αφήσαμε να κάνει τον αγώνα του
και ουδέποτε τον προβληματίσαμε ουσιαστικά. Τρέχα-γύρευε όταν ανταλλάσσεις
χρόνους πληροφοριακά και για την ιστορία και όχι επειδή γίνεται μάχη.
Δικαιολογίες υπάρχουν ίσως πολλές, αλλά δεν αφορούν την κοινή γνώμη.
Απογοητεύσαμε την πλειοψηφία των θεατών «στο δρόμο», αλλά και σε
αποτέλεσμα. Πίστευαν ότι μπορούμε, μας στήριξαν αρχικά, αλλά στη συνέχεια,
ήταν εμφανή τα ανάμικτα συναισθήματα απογοήτευσης και προβληματισμού.
Ύστερα από όλα αυτά, πού κουράγιο για πανηγυρισμούς στο ΣΕΦ. Κάποιοι
μάλιστα παρεξήγησαν το ότι δεν βγήκαμε από το Σάνι πάνω στη ράμπα. Θα ήταν
σαν να κοροϊδεύουμε τον κορυφαίο μας οπαδό, (ο Τ.Θ. μας περιμένει και μας
συγχαίρει, είτε κερδίζουμε είτε χάνουμε), τους εαυτούς μας και τους θεατές.
Ευτυχώς τους αποζημίωσαν σε επίπεδο αποτελεσμάτων οι Βωβός-Στεφανής.
Γεγονός της 40ετίας των ελληνικών αγώνων η νίκη στο Ράλλυ Ακρόπολις και,
δικαιολογημένα πέρασαν στα ψηλά, οι νίκες των Μοσχούτη (N) και Γιαγνίση
(1300). Αποζημιώθηκαν και από τους Κύρκο, Παναγιωτόπουλο, Αγγελίδη και από
αρκετούς με Τογιότα Στάρλετ. Ανθρωποι του αγώνα και οι θεατές. Λιγότεροι τη
Δευτέρα και το πρωί της Τρίτης, αλλά σαφώς περισσότεροι από ό,τι σε αγώνα
του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Με την ευκαιρία, γιατί αντιμετωπίζουν
φοβισμένα την πρόσκληση των αγωνιζομένων σε βοήθεια; Δεν φαντάζεστε την
απογοήτευση όταν βρίσκεσαι σε δυσκολία και οι δεκάδες των θεατών δεν
πλησιάζουν. Δεν μας έχει προκύψει, αλλά αισθανθήκαμε παράξενα όταν οι
θεατές δεν έδειχναν πρόθυμοι να βοηθήσουν τον Λοΐξ, που πήγε «ίσια και
σχεδόν από κάτω» στο Στείρι. Τον βοήθησαν καθυστερημένα και στη συνέχεια
πέρασε δύσκολες ώρες αντιμετωπίζοντας την άρνηση των οργανωτών να του
δώσουν δίλεπτο. Οι ίδιοι κατέστρεψαν τον Βωβό (και άλλους) την πρώτη ημέρα.
Περίεργοι, μα την αλήθεια, οι οργανωτές. Ορισμένες φορές αισθάνεσαι ότι
βρίσκεσαι σε διαρκή αντιπαράθεση μαζί τους. Λες και ψάχνουν τρόπους
τουλάχιστον για να ταλαιπωρηθείς. Έχεις την αίσθηση ότι «λιγουλάκι»
ζηλεύουν και θέλουν να μετατρέψουν την ευτυχία σου σε δυστυχία. Ίσως
υπερβάλλουμε, ίσως πάλι είναι ανθρώπινη αντίδραση. Τι να πούμε...
Συμβαίνουν τόσο πολλά σε έναν αγώνα αυτοκινήτου... Τα συναισθήματα αλλάζουν
ανά πάσα στιγμή. Στον έβδομο ουρανό τη μία στιγμή, στο χάος την επόμενη.
Χώρος ιδανικός και για τη μελέτη του τρόπου αντίδρασης των ανθρώπων υπό
πίεση. Λίγοι, ελάχιστοι, αντιδρούν με το χαμόγελο στην ατυχία ή στην...
αδυναμία. Ορισμένοι μάλιστα χάνουν ολότελα την ψυχραιμία τους. Μεγάλη
δυστυχία να θέλεις αλλά να μην μπορείς... Φτάνεις μάλιστα να δημοσιοποιείς
τη δυστυχία σου με διάφορους τρόπους και να γελοιοποιείσαι.
Ας είναι... Αλλωστε τα αποτελέσματα είναι αυτά που μένουν και είθε να μην
αντιδράσουμε ποτέ έτσι.