Aλληλογραφία
Μην πυροβολείτε!Οι επιστολές δεκάδες, δεκάδες και τα παράπονα γιατί δεν δημοσιεύθηκε το ένα
ή το άλλο γράμμα. Μη γράφετε μεγάλες επιστολές. Γράφετε σύντομα, περιεκτικά
και (όταν πρέπει) χιουμοριστικά. Βοηθήστε μας να σας βοηθήσουμε.
O ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ TOY ΔΙΑΒΟΛΟΥ (ΟΔΗΓΟΥ)
H ασημένια Porsche πετάχτηκε, λέει, σαν βολίδα από το πουθενά και παρέσυρε
την άτυχη γυναίκα, σκοτώνοντας και διαμελίζοντάς την. Σκέφτηκε ποτέ κανείς
ότι η γυναίκα μπορεί να ήταν αυτή που «φύτρωσε» στη μέση του πουθενά, ή ότι
ίσως να μην ήταν τόσο άτυχη, αφού μόνη της προκάλεσε την τύχη της
διασχίζοντας παράνομα δρόμο ταχείας κυκλοφορίας πάνω σε τυφλή και σκοτεινή
στροφή;
Υποτίθεται ότι ένας τροχονόμος μπορεί να τιμωρήσει έναν πεζό όταν τον
συλλάβει να διασχίζει ένα δρόμο σε μη ενδεδειγμένο σημείο (διάβαση πεζών,
φωτεινό σηματοδότη). Αν όμως ο πεζός αυτός τύχει να χτυπηθεί από διερχόμενο
όχημα ή προκαλέσει με την αμέλειά του ατύχημα, τότε αθωώνεται πανηγυρικά
και καταδικάζεται, επίσης, πανηγυρικά, ο οδηγός του οχήματος. Αν μάλιστα ο
τελευταίος ανήκει σε μία κοινωνική τάξη που φθονείται (αλλά και παράλληλα
αποτελεί πρότυπο και θαυμάζεται!) από το 90% του πληθυσμού της χώρας τότε
αυτόματα γίνεται «φονιάς», «ασύδοτος δολοφόνος», «κ..παιδο με την Ρorsche»
(το έγραψαν και αυτό!) και του αξίζει τουλάχιστον δημόσιος ξυλοδαρμός.
H κοινή (ή μήπως η κίτρινη δημοσιογραφική) γνώμη καταδίκασε προκαταβολικά
το πλουσιόπαιδο σαν ένα νέο Δουρή και δυστυχώς η «τυφλή» δικαιοσύνη
επισφράγισε προσωρινά την απόφαση αυτή, θέτοντας εγγύηση 30 εκατομμυρίων
για ένα αδίκημα από αμέλεια και σε βαθμό πλημμελήματος. Σίγουρα ο νέος δεν
στερείται ευθυνών: σαφώς έπρεπε να είχε σταματήσει αμέσως μετά το ατύχημα
και σαφώς η ταχύτητα και η πιθανή απειρία του, δεν του επέτρεψαν τον
παραμικρό ελιγμό αποφυγής. Γι? αυτές όμως τις αμέλειες θα έπρεπε να
κατηγορηθεί και να καταδικαστεί, και όχι για το γεγονός ότι στα δεκαεννιά
του χρόνια είχε ό,τι πολλοί ποθούν και, δυστυχώς, ακόμα περισσότεροι
φθονούν.
Μήπως, αν στη θέση της Porsche ήταν μία σακαράκα με οδηγό ένα φτωχό
εξηντάχρονο που ξεκίνησε για το μεροκάματο, ή ακόμα χειρότερα, αν ο νεαρός
είχε προλάβει να ρίξει το αυτοκίνητο σε κάποιο τοίχο, σκοτώνοντας τον εαυτό
και τη φίλη του, οι ευθύνες θα είχαν αποδοθεί διαφορετικά;
E. Γκομόζιας
Αθήνα
ΥΓ.: Συγχαρητήρια στη δημοσιογράφο Φωτεινή Πιπιλή, που αν και δεν ανήκει
στην τάξη των οδηγών, μπόρεσε και είδε την άλλη πλευρά, την παρουσίασε στην
εκπομπή της και δυστυχώς δέχτηκε τη σχετική κατακραυγή.
ΠΕΡΙ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΩΝ...
Όπως πολύ καλά γνωρίζεις, είμαι αναγνώστης των 4 ΤΡΟΧΩΝ από το 1ο τεύχος,
και παρόλο που πότε-πότε διαφωνούσα μαζί σου, περιοριζόμουν στη διαπίστωση
ότι οι άνθρωποι ποτέ δεν συμφωνούν σε όλα.
Το τελευταίο σου άρθρο όμως στο «ΕΝ ΛΕΥΚΩ» του Ιουνίου με έκανε να μην
αντισταθώ στον πειρασμό να σου αντιπαραθέσω την αντίθετη γνώμη.
Αντίθετα με σένα λοιπόν, πιστεύω ότι ο μεγάλος κίνδυνος για το αυτοκίνητο
και για μας που ζούμε από αυτό, είναι η θεοποίησή του, και η αναγωγή του σε
πρώτη προτεραιότητα. Αν θέλουμε να μην στρουθοκαμηλίζουμε, πρέπει να
αναγνωρίσουμε ότι η υπέρμετρη αύξηση των αυτοκινήτων είναι μία σοβαρότατη
παρενόχληση για τους κατοίκους της περιοχής, όπως άλλωστε γνωρίζεις και από
δική σου εμπειρία. Αν λοιπόν αφήσουμε τα αυτοκίνητα να κυκλοφορούν ελεύθερα
σε κάθε προάστιο, σε λίγα χρόνια θα βρεθούμε σε μία καθολική άρνηση για το
αυτοκίνητο, και σε μία αποδοχή πολύ πιο σκληρών περιορισμών.
Όπως πάντα, η λύση βρίσκεται στην προσεκτική και σε βάθος μελέτη του
προβλήματος. Εξάλλου μία ματιά σε χώρες που αντιμετώπισαν το πρόβλημα πριν
από εμάς, θα μας αποδείξει (πάλι!) ότι η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται
στην άναρχη και χωρίς πρόγραμμα ανάπτυξη της Αθήνας. Με λίγα λόγια, αν η
χρήση γης ήταν καθορισμένη, τα προβλήματα θα ήταν πολύ λιγότερα. Τότε οι
δρόμοι θα πέρναγαν από σαφώς καθορισμένες εμπορικές ή βιομηχανικές
περιοχές, ή θα υπήρχαν δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας όπου κανείς δεν θα
διαμαρτυρόταν για την κυκλοφορία των αυτοκινήτων.
Στην Αμερική π.χ., όταν μία περιοχή χαρακτηρίζεται σαν οικιστική (βλ.
Ψυχικό, Φιλοθέη, Παπάγου κ.λπ.) οι δρόμοι της περιοχής αυτής είναι
αδιέξοδοι, φθάνουν μόνο μέχρι τα σπίτια των κατοίκων έτσι ώστε να μην
υπάρχει καθόλου διερχόμενη κυκλοφορία. Μπορείς βέβαια να μου πεις ότι δεν
είμαστε Αμερική, αλλά θα σου απαντήσω ότι στόχος μας θα έπρεπε μάλλον να
γίνουμε Αμερική παρά Κάιρο ή Τεχεράνη.
Επίσης, θα ήθελα να σου υπενθυμίσω το δικαίωμα των πολιτών αυτής της πόλης
να μπορούν να περπατήσουν (ξεχασμένη λέξη;) μία συνήθεια και ανάγκη που
έχει γίνει αδύνατη σε μία πόλη όπου τα πεζοδρόμια έχουν καταπατηθεί από τα
μαγαζιά ή έχουν καταληφθεί από τα τροχοφόρα, ο θόρυβος δεν θυμίζει επίσκεψη
σε χαλυβουργία.
Τέλος, θα ήθελα να σου γνωρίσω ότι πολύ συχνά οι πεζοδρομήσεις ή
μονοδρομήσεις είναι μία προσπάθεια των δημάρχων της περιοχής να διατηρηθεί
ο χαρακτήρας του προαστίου, που από τη δημιουργία του έχει χαρακτηρισθεί
σαν αμιγώς οικιστική περιοχή και απαγορεύονται τα καταστήματα, τα γραφεία
και γενικά η επαγγελματική στέγη. Αν δεν σεβασθούμε και αυτά τα προάστια,
τότε το επόμενο βήμα είναι η διάνοιξη δρόμου μέσα από τον Εθνικό Κήπο για
να συνδέσει το Σύνταγμα με το Στάδιο.
Γιώργος Κυριαζάκος
Αθήνα
Αγαπητέ Γιώργο,
Γνωρίζοντας ότι διαβάζεις (και στηρίζεις ) αυτό το περιοδικό από τη γέννησή
του απορώ με την κατηγορία που μου προσάπτεις ότι «θεοποιώ» το αυτοκίνητο.
Αν υπάρχει ένα έντυπο στην Ελλάδα που έχει δώσει μάχες για την αντιμετώπιση
των περιβαλλοντολογικών προβλημάτων που προέρχονται από την -ανεξέλεγκτη-
χρήση του αυτοκινήτου, αυτό είναι οι 4TPOXOI.
Θα επαναλάβω λοιπόν για μια ακόμα φορά τις θέσεις μου:
1. Αν πρόκειται να ληφθούν μέτρα για την απαγόρευση της κυκλοφορίας, αυτά
πρέπει να καλύψουν όλη την πόλη και όχι επιλεγμένες περιοχές για τους
λόγους που, επαρκώς νομίζω, εξήγησα στο Εν Λευκώ.
2. H κυκλοφορία μπορεί (και πρέπει) να απαγορευθεί σε ιστορικές και άλλες
περιοχές, αλλά τι είναι αυτό που εμποδίζει μια σωστή Πολιτεία να επιτρέψει
την κυκλοφορία οχημάτων με Μηδενικές Εκπομπές Ρυπαντών (MEP). Ακόμα, τι
είναι αυτό (εκτός από την έλλειψη φαντασίας και τα συμφέροντα) που την
εμποδίζει να δώσει κίνητρα στους πολίτες να χρησιμοποιούν τέτοια οχήματα,
αλλά και στους επιστήμονες, στους τεχνικούς και στους κατασκευαστές να τα
φτιάχνουν;
3. Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι όλα αυτά, οι δακτύλιοι, τα μονόζυγα, τα τρίγωνα
και τα οκτάγωνα έγιναν (και γίνονται) λόγω της μνημειώδους ανικανότητας του
Κράτους να εφαρμόσει τους νόμους; Πιο απλά: έχεις δει «δακτύλιο» στο
Παρίσι, το Λονδίνο ή το Τόκιο; Εσύ πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά ότι, αν
τολμήσεις να σταθμεύσεις παράνομα στο Λονδίνο, δεν θα σου πάρουν απλώς το
αυτοκίνητο αλλά την? ψυχή! Είναι σαφές ότι η πλήρης ανικανότητα της
κρατικής «μηχανής» να λειτουργήσει και η δεδομένη «καφρίλα» πολλών
συνελλήνων (που δεν σέβονται τίποτα και κανέναν) οδηγεί στη λήψη παρόμοιων
αποφάσεων με τις οποίες, βέβαια, και δεν συμφωνώ._Κ.Κ.
ΠΕΡΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ ME PORSCHE
«Δώρο του μπαμπά η πανάκριβη Ρorsche», «Βγήκε να διασκεδάσει με μία κοπέλα
με την ασημί Ρorsche», «Ο 19χρονος φονιάς με την Ρorsche», «Με την Porsche
Carrera σκότωσε την άτυχη κοπέλα», κ.λπ.
Κατά τ? άλλα: λεωφόρος μεγάλης κυκλοφορίας και σχετικά υψηλών ταχυτήτων,
κακού έως κάκιστου φωτισμού, που διαθέτει όμως κάπου-κάπου διαβάσεις για
«πεζούς» (έστω και των 3:30 π.μ.). Κατά τ? άλλα: εμετική «δημοσιογραφία»
που δεν σέβεται τίποτα και δεν διστάζει να καταδικάσει, «παχυνθείσα» εν
μακαριότητι και νωχελεία (ευτυχώς που βρέθηκε ο M. Σαλιάρης και είπε
μερικές σοφές κουβέντες).
Όλα αυτά πρέπει να γεμίζουν όλους τους υγιώς σκεπτόμενους πραγματικούς
Έλληνες με απέραντη θλίψη, διότι αποτελούν χαρακτηριστικά σημάδια μιας
βαθύτατα συμπλεγματικής και σε προχωρημένη σήψη «χώρας». Καημένη Πατρίδα...
Χαράλαμπος Δημόπουλος
Αθήνα
ΑΙΝΙΓΜΑ
Τι είναι αυτό που ζυγίζει 1,5 τόνο, είναι γεμάτο φούσκες και σιδεριές για
προστασία του «οδηγού» και των επιβατών, καταβροχθίζει 15 λίτρα στα 100
χλμ. και θεωρείται ένα από τα καλύτερα οικογενειακά (δεν παίζεται,
αναφέρουν οι 4TPOXOI στο τεύχος Απριλίου);
Μα, το Volvo 850 T5 Wagon!
Που καταντήσαμε αλήθεια! Από τη μία μεριά μιλάμε για ευαισθητοποίηση,
προστασία της φύσης κ.λπ. και από την άλλη χρειαζόμαστε 15 λίτρα και 210
άλογα για να κινηθεί το ανωτέρω σιδερικό του 1,5 τόνου. Και αντί ο κ.
Καββαθάς και οι συνεργάτες του να το στείλουν από εκεί πούρθε το επαινούν!
Αν εσείς οι δημοσιογράφοι δεν αρχίσετε να κατηγοράτε ευθέως τις
αυτοκινητοβιομηχανίες για τέτοιου είδους κατασκευάσματα (1,5 τόνος και 15
λίτρα στα 100 χλμ.!) δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα! Αυτοί (οι
αυτοκινητοβιομηχανίες) σκέφτονται μόνο πως να γεμίσουν τις τσέπες τους!
κ. Καββαθά. H ηθική μας έχει πολλά πρόσωπα. Κάθε φορά φοράμε αυτό που μας
βολεύει. Όλοι αυτό κάνουμε. Αλλωστε οι ανάγκες μας υπαγορεύουν πια ηθική θα
φορέσουμε κάθε φορά.
Όσο για τον πραγματικό οδηγό, δεν χρειάζεται 210 άλογα για να ευχαριστηθεί.
τον παραφτάνουν 80 ή 100 σε συνδυασμό μ? ένα ελαφρύ αμάξωμα.
Στέφανος Αδάμου
Δανία
Μια και μιλάμε για τη Βόλβο ίσως θα προτιμούσαστε τα παλιότερα μοντέλα της
που ζύγιζαν 1,5 τόνο και είχαν κινητήρες... 65 ίππων. Πάντως και όπως λέει
και η Καρακαλτάκα, «εμένα δεν μ? αρέσει» αλλά, τα 210 είναι καλύτερα από τα
65._K.K.
TA ΥΠΕΡ TOY ΔΗΜΟΣΙΟΥ
Συχνά πυκνά αναφέρεσθε στους δημ. υπαλλήλους. Οι απόψεις σας με τις δικές
μου όσον αφορά το Δημόσιο Τομέα δεν διαφέρουν. Πλην όμως θεωρώ ότι οι
εργαζόμενοι δεν φταίνε για όλα κι ας μην τους πετροβολούμε. Ας εξετάσουμε
καλύτερα πως είναι ο ιδιωτ. τομέας στην Ελλάδα και ίσως ερμηνεύσουμε
καλύτερα τη λαχτάρα του Έλληνα να «μπει» στο Δημόσιο.
Εργάζομαι στον O.T.E. Προσλήφθηκα σαν τέκνο αναπήρου και ήρωα πολέμου
(1940), με το νόμο 1648/86. Θέλω να πιστεύω ότι εργάζομαι ευσυνείδητα και
παραγωγικότερα. Πριν τον O.T.E. εργαζόμουν σε μία ξενοδοχειακή μονάδα
(ιδιωτικός τομέας). Συνθήκες εργασίας εξαιρετικά σκληρές, αμοιβή
υποπολλαπλάσια της προσφοράς (και κλέψιμο από όσα ο Νόμος όριζε). Εάν
κατέφευγα (και κάθε συνάδελφος) στο Νόμο, την επόμενη σεζόν όλες οι πόρτες
θα ήταν κλειστές για μένα. Αυτό σημαίνει πείνα κ. Καββαθά.
H «Τεχν. Εκδόσεις Α.Ε.» είναι ίσως καλός εργοδότης κ. Καββαθά. Στην Ελλάδα
όμως αυτό είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας, γι? αυτό και ο κόσμος θέλει
μία θέση στο Δημόσιο. Από εκεί και πέρα ας κάνει το Δημόσιο σωστή
διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού.
Αυτά για να φωτίζουμε όλες τις πλευρές του θέματος, και να πούμε κάποτε και
για τους έλληνες επιχειρηματίες τα πράγματα με τ? όνομά τους. Θα
συμφωνήσετε μαζί μου υποθέτω ότι έχουν σχέση με τους επιχειρηματίες της
Ευρώπης όσο εγώ με τον Σ.Χ. στο τιμόνι ενός αυτοκινήτου (Οι εξαιρέσεις
υπάρχουν για την επιβεβαίωση του κανόνα).
Γ.Π.
(όνομα και διεύθυνση στο περιοδικό)
Ερώτηση κρίσεως: πόσοι Γ.Π. νομίζετε ότι υπάρχουν στο Δημόσιο;
O ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΥΛΟΣ
Με αυτό το γράμμα θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς τον Κώστα
Ζουράρι επειδή ήταν η αιτία να γνωρίσω τον Γιώργο Παύλο, αυτό το μεγάλο
πνεύμα που απολαμβάνω τόσο μέσα από τις σελίδες του δύσκολου δίτομου
πονήματός του, όσο και εκπομπές του Ζουράρι στην ET3 «Πατριδογνωσία».
Τύχη αγαθή γνώρισα και μία πρώην μαθήτρια του Παύλου, από την οποία μαθαίνω
διάφορα για τον άνθρωπο αυτόν. Κάτι από την προσωπική ζωή του, το οποίο
πιστεύω πως πρέπει να μάθουν όλοι οι αναγνώστες του περιοδικού, είναι το
έβδομο παιδί που περιμένει αυτός ο μεγάλος και όσο και σεμνός δάσκαλος.
Τέλος, θα ήθελα να υπενθυμίσω στον οινολάτρη Ζουράρι μία φράση από το
κείμενό του: «Η ίσαλος γραμμή στην άλλη Ελλάδα»: Οφείλω λοιπόν να συνεχίσω
κάποτε και να εξηγήσω, γιατί ο αθεόφοβος είναι πάντοτε ηττοπαθής, ενώ ο
υπάκουος ψάλλοντας «Κύριε δίδαξόν με τα δικαιώματά σου» κι όχι τα
δικαιώματά μου, είναι πάντοτε αρχηγός, δηλαδή ποτέ ηττημένος. Αυτή η οφειλή
εκκρεμεί ακόμα.
Υ.Γ. Ελπίζω ο Νίκος Δήμου να έλαβε γνώση του ερωτήματος της κόρης μου, το
οποίο είχα διατυπώσει με το γράμμα μου της 21/2/95. Ακόμη περιμένω
απάντηση.
Τάσος Γέροντας
Ωραιόκαστρο
ΔΙΑ-ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
Από το βροχερό Παρίσι (αν και μέσα Μαΐου) έχω την ευκαιρία, για άλλη μία
φορά, να επικοινωνήσω μαζί σου. Αυτή όμως τη φορά, θα ήθελα, και παίρνοντας
αφορμή από τις «ΔΙΑ-ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ» να διαμαρτυρηθώ κι εγώ για το συγκεκριμένο
άρθρο.
Αρχικά, θα ήθελα να τονίσω, όσο κι αν ακούγεται σκληρό, ότι όποιος είναι
τόσο «απογοητευμένος» από την Ελλάδα μας, μπορεί να διαλέξει οποία άλλη
χώρα θέλει -κατά προτίμηση Δυτικοευρωπαϊκή- και να ζήσει αυτός καλά και
εμείς (στην Ελλάδα πάντα) καλύτερα. Για παράδειγμα θα μπορούσε να διαλέξει
τη Γερμανία. Εντάξει 5-10, ίσως και περισσότερα φασιστοειδή δεν πρόκειται
να τον ενοχλήσουν. Αλλωστε την ίδια στιγμή θα τρέξουν (;) για βοήθεια οι
«εκατοντάδες χιλιάδες» αντιναζί Γερμανοί. Φαίνεται ότι ο Ριχ. Σωμερίτης δεν
είχε υπόψη του τελευταίες δημοσκοπήσεις που φέρουν το 20% (!) των νέων
Γερμανών να μην βρίσκουν και τόσο άσχημες τις ιδέες που εξέφρασε κάποτε ο
Χίτλερ. Ας είναι. Ας πούμε ότι επιλέγουμε τη Γαλλία. Τη χώρα της
δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ισότητας, της αδελφοσύνης, κ.ά. Ωραία δεν
ακούγονται όλα αυτά; Εγώ προσωπικά δύο χρόνια στο Παρίσι διαπίστωσα
πράγματι τη μεγάλη «αγάπη» των Γάλλων προς τους Αραβες, μαύρους, Ινδούς,
Πακιστανούς. «Αγάπη» που καμία φορά φθάνει μέχρι τη θανάσιμη βουτιά του
νέου Μαροκινού στο Σηκουάνα, από οπαδούς του Λεπέν.
Έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια τι σημαίνει ενεργοποίηση και υποστήριξη από
τις μεγάλες δυνάμεις. Ειρηνικές αποστολές για κατάπαυση (;) πυρός π.χ. στη
Σομαλία, στο Κουβέιτ, στη Βοσνία. Μην με ρωτήσετε τώρα για την Κύπρο. Εκεί
μάλλον δεν πρόκαμαν. Αν ο Δ.Σ. είναι ικανοποιημένος με τα κροκοδείλια
δάκρυα, τα διάφορα των εταίρων μας, μπράβο του.
Εμείς προτιμούμε να αντικρίζουμε την πραγματικότητα. Δεν μας εκφράζουν τα
ψευτοδιατάγματα και οι ενέργειες συμπαράστασης προς τους Τσετσένους ή τους
Μουσουλμάνους της Βοσνίας. Δεν μας ενδιαφέρουν όλες αυτές οι κινήσεις για
δημιουργία εντυπώσεων που μετά μάλλον αφήνουν τα πράγματα χειρότερα από
πριν. Αν πρέπει κάποτε να φτάσουμε στο σημείο να πούμε «ζήτω η υποκρισία»
τότε καλύτερα ν? αλλάξουμε και διαβατήρια. Ως Έλληνες ίσως έχουμε πολλά
ελαττώματα. Κρυφοφασίστες όμως ή υποκριτές κρυμμένοι πίσω από την περίφημη
«γαλατική ευγένεια», δεν είμαστε και μπράβο μας.
Κλείνοντας θα ήθελα για μία ακόμη φορά -και παρά τις κάποιες αντιθέσεις που
ίσως έχουμε που και που- να σας ευχαριστήσω ως περιοδικό για τις στιγμές
συντροφιάς και πληροφόρησης που μας προσφέρετε.
Ελπίζω στη δημοσίευση της παραπάνω επιστολής όπως ίσως και σε κάποια μικρή
απάντηση εκ μέρους του αθρογράφου Ρ.Σ.
Περικλής Αράπογλου, Εργαζόμενος
Τόλης Γιακουμάκης
Μεταπτυχιακός Φοιτητής Κυτταρικής Βιολογίας
Παρίσι
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ KAI ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟ.
Τον Οκτώβριο του 1994 αγόρασα από την Renault Mava A.E. ένα αυτοκίνητο το
οποίο καθώς περνούσε ο καιρός παρουσίαζε μία δυσάρεστη οσμή. Απευθύνθηκα
στο επίσημο συνεργείο της Renault, οδός Λαχανά 12, Νέα Φιλαδέλφεια. Με
πολλή ευγένεια δέχτηκαν το αυτοκίνητο το κράτησαν, το εξέτασαν και σε 5
ημέρες μου το επέστρεψαν. H οσμή είχε ελαττωθεί. Ήμουν ευχαριστημένη. Σε
λίγο καιρό, το πρόβλημα είχε επανέλθει.
Απευθύνθηκα στον K. Μασάλα (Τεχνικό Διευθυντή). Ήταν ήδη ενημερωμένος. Με
παρακάλεσε να αφήσω ξανά το αυτοκίνητο για έλεγχο. Όπως και έγινε.
Παράλληλα μου παρεχώρησε ένα Twingo για να μην μείνω χωρίς αυτοκίνητο. Ήταν
το πρώτο ξάφνιασμα γιατί εγώ δεν ζήτησα τέτοια εξυπηρέτηση. Στην αγωνία μου
να διορθωθεί το αυτοκίνητό μου, η ταλαιπωρία μου να μείνω χωρίς αυτοκίνητο
για κάποιο διάστημα ήταν λεπτομέρεια.
Τελικά ο κ. Μασάλας μου τηλεφώνησε αναγγέλοντάς μου ότι η Mava θα μου
αλλάξει το αυτοκίνητο μ? ένα καινούριο. Έτσι η ταλαιπωρία μου τέλειωσε.
Απίστευτο και όμως αληθινό!
Με την αντιμετώπιση που έτυχα ένιωσα ότι κάτι ίσως αρχίζει να αλλάζει στον
τόπο μας.
Μακάρι όλες οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων να σέβονται και να υποστηρίζουν
τους πελάτες τους, όπως έπραξε η Mava A.E. (εισαγωγική της Renault) μέσω
των στελεχών της.
Σ. Παπαδημητρίου
Φιλοθέη
ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ KAI ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΥΡΩΠΑΣ...
Κύριε Διευθυντά,
Θα ήθελα μέσω του περιοδικού σας να εκφράσω το παράπονο όπως και την
αγανάκτησή μου για την Εταιρία Κατασκευής Αυτοκινήτων FORD.
Την 5/11/1992 παρέλαβα το αυτοκίνητο μάρκας FORD τύπου ESCORT CL 1.6 από
την αντιπροσωπεία FORD GONTHIER στο Gontich του Βελγίου. Δύο μήνες, όμως,
αργότερα, και ενώ οδηγούσε σε ευθεία, αντιλήφθηκα έξαφνα την πορεία του
αυτοκινήτου να μετατρέπεται προς τα αριστερά και πριν προλάβω να αντιδράσω
πέρασε σερνόμενο εις το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και επέπεσε σε μία
χαράδρα. Μετά την ανάρρωσή μου και όντας βέβαιος ότι τούτο (ατύχημα)
προκλήθηκε εξαιτίας ουχί δικής μου υπαιτιότητας αλλά βλάβης του ιδίου του
αυτοκινήτου, αν και ήταν καινούριο, το έστειλα από την Ελλάδα όπου κατοικώ,
εις την ως άνω Αντιπροσωπεία της FORD στο Βέλγιο, προκειμένου να ελεγχθεί.
Μετά από διάστημα τεσσάρων μηνών, και αφού μάταια ανέμενα μία απάντηση είτε
από την αντιπροσωπεία είτε από την ίδια την εταιρία FORD, αν και
επικοινωνούσα με επιστολές, μετέβην ο ίδιος στην αντιπροσωπεία όπου μου
απήντησαν ότι ενημέρωσαν την Εταιρία FORD για το πρόβλημα, οι αρμόδιοι όμως
εκεί αδιαφόρησαν!!!
Εν συνεχεία, η αντιπροσωπεία κάλεσε τον εμπειρογνώμονα της Ασφαλιστικής της
Εταιρίας, ο οποίος μετά από έλεγχο του αυτοκινήτου απεφάνθη κυρίως ότι δεν
είχε γίνει Service στο αυτοκίνητο στα 2.500 km, πράγμα που πόρρω απείχε από
την αλήθεια, αφού μέχρι τα 2.500 km είχαν γίνει στο αυτοκίνητο δύο service.
Στο δικαστήριο δε που έγινε όταν επέστρεψα στην Ελλάδα απεδείχθη πλήρως ότι
ουδεμία υπαιτιότητα είχα εγώ ως οδηγός του αυτοκινήτου ή ανεπιτηδειότητα
περί το οδηγείν, που να προκάλεσε το ως άνω ατύχημα.
Κατόπιν τούτων απηύθυνα επιστολή προς τον Διευθυντή της FORD στην Αγγλία, ο
οποίος και με παρέπεμψε εις τον Mr. COOREMAN υπεύθυνο εις την FORD Βελγίου
δια να τύχω της αμέσου προσοχής του. Έκτοτε, έχουν παρέλθει δέκα μήνες και
ουδεμίαν απάντησιν έχω λάβει, παρά τις επανειλημμένες επιστολές μου εις την
Αγγλία.
Μέσω λοιπόν του περιοδικού σας θα ήθελα για μία εισέτι φορά να απευθύνω
θερμή παράκληση προς τους αρμοδίους της Εταιρίας FORD να δώσουν μία λύση
στο πρόβλημά μου που με ταλαιπωρεί για 2 και πλέον έτη. Ελπίζω και εύχομαι
ότι δεν θα επανέλθω στο ίδιο θέμα.
Δημοσθένης Αντωνόπουλος
K. Πατήσια
ΑΠΑΤΗ
Ξεφυλλίζοντας το τεύχος του Φλεβάρη, και συγκεκριμένα, γυρνώντας στις
σελίδες 86-87, αντίκρισα ένα δημοσίευμα, το οποίο είναι εντελώς έξω από το
ύφος και ήθος του περιοδικού. Συγκεκριμένα, το δημοσίευμα φέρει τίτλο
«Αντικλεπτικά αυτοκινήτων» και ακολουθεί το τυπικό ενός συνηθισμένου
ενημερωτικού άρθρου του περιοδικού. Χρειάζεται κανείς να φτάσει τουλάχιστον
στη μέση του «άρθρου» για να καταλάβει ότι πρόκειται για μισθωμένη
διαφήμιση εταιρίας αντικλεπτικών συστημάτων.
Οι 4Τροχοί είναι το τελευταίο περιοδικό στο οποίο θα περίμενα τη δημοσίευση
μιας τέτοιας συγκαλυμμένης απάτης.
Κώστας Καραδάμογλου
Απόφοιτος Δ.Π.Θ.
Η.Π.Α.
Αν κοιτάξετε καλύτερα θα δείτε ότι, στη καταχώρηση αυτή, που δημοσιεύεται
και σε άλλα έντυπα και στη δεξιά σελίδα, υπάρχει η σημείωση «Ξένη
Δημοσίευση». Επομένως, μάλλον άδικα θυμώνετε._4Τ
«ΟΔΥΣΣΕΑΣ» ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ THN ΠΑΤΡΑ
Κύριε Διευθυντά,
Μέχρι τις 20 Μαΐου 1995 και για πέντε χρόνια πίστευα πως η σχέση Οδικής
Βοήθειας και «Πελάτη» είναι τουλάχιστον σχέση ανθρωπιάς και ευαισθησίας.
Είναι κοινωνικό λειτούργημα. Αυτό όμως που μου συνέβη το απόγευμα της πιο
πάνω ημερομηνίας, παραμονή της ονομαστικής μου εορτής, κάθε άλλο παρά αυτό
δείχνει.
Πέντε χρόνια συνδρομητής και «φίλος» της EXPRESS SERVICE ήμουν άψογος στις
υποχρεώσεις μου απέναντί της, όπως φυσικά και αυτή απέναντί μου. Το Σάββατο
20/5/95 κατεβαίνοντας από Αθήνα στην Πάτρα, «έμεινα» από λάστιχο και από
ρεζέρβα, τρία χιλιόμετρα πριν το Αίγιο, σε μία άκρως επικίνδυνη στροφή και
με δρόμο ολισθηρό λόγω της νεροποντής. Καλώντας την EXPRESS, μου απάντησαν
κυνικά πως επειδή χρωστούσα τη συνδρομή μου δεν ήμουν καλυμμένος. Τους
απάντησα ότι μπορώ να την πληρώσω, εκείνοι όμως ήθελαν και νέα εγγραφή.
Τους εξήγησα ότι τόσα χρήματα δεν είχα μαζί μου, και αυτοί με καταδίκασαν
να κλειστώ τρεις ώρες στο αμάξι, με κίνδυνο της ζωής μου, αλλά και της ζωής
άλλων οδηγών, μέχρι να περάσει η νεροποντή και να καλέσω οποιαδήποτε
βοήθεια από το Αίγιο.
Κων/νος Σαμαρτζής
Αθήνα
ΜΙΚΡΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Παππάς Γ. Αθήνα(;):Τα ερωτήματα που θέτετε είναι... φιλοσοφικά. Τι θα πει
«σε τι διαφέρει ο γερμανός πολίτης από τον Έλλην α». O Γερμανός ζει σε μια
χώρα που λειτουργεί και ο Έλληνας σ? ένα συμβάν που εξελίσσεται
τυχαία._Κ.Κ.
Λούλιος B., Τρίκαλα: Οι ικανότητες, η αντοχή (και η φαντασία) έχουν τα όριά
τους! Πάντως, ένα από το αιτήματά σας, ικανοποιήθηκε (τα 4X4).
Κρεμμύδας I., Αθήνα: Σας ζητώ συγνώμη, αλλά μου είναι αδύνατο να δώσω
απαντήσεις στα ερωτήματά σας και μάλιστα γραπτώς. Απαιτούνται
τουλάχιστον... τρεις μέρες.
Λεοντίδης E., Θεσ/νίκη: Οι παρατηρήσεις σας λήφθηκαν υπόψη και θα κάνουμε
ό,τι μπορούμε για να τις ικανοποιήσουμε.
Δημακόπουλος A., Πάτρα: Περιμένουν άλλες... 1.000 επιστολές! Λυπηθείτε μας.
Γούλας T., Σπάτα: Αγνοείται ο Σαράντος Καργάκος; Μήπως δεν διαβάζετε πλέον
το περιοδικό;
Κυρίτσης A., Κυψέλη: Ωραίο το ποίημα, αλλά για... ιδιωτική χρήση!._Κ.Κ.
Πασχόπουλος Π., Αθήνα: Δεν θα έλεγα ότι έχετε άδικο. Σε λίγο καιρό θα
προσφέρουμε τις υπηρεσίες που αναφέρετε και ακόμα περισσότερες._Κ.Κ.
Γεραλής Π., κ. Υπίλαρχε. Σας ευχαριστώ για τις ευχές. Να ξέρετε ότι σας
σκεπτόμαστε και σας εκτιμούμε._Κ.Κ.
Νικολαϊδης N., Ορμύλια: Πρέπει να καταλάβετε ότι, για να δούμε πως
πραγματικά συμπεριφέρεται ένα αυτοκίνητο (ή ένα φορτηγάκι) στη σκληρή χρήση
πρέπει να το υποβάλλουμε σε δοκιμή μακράς διαρκείας κάτω από τις ίδιες
συνθήκες που το χρησιμοποιούν, για παράδειγμα, οι γεωγοί και αυτό δεν
είναι, δυστυχώς, εύκολο.
Βλύχος Π., Σπάρτη: Στον Σένα αναφερθήκαμε εκτενώς και, όταν έλθει η στιγμή,
θα το ξανακάνουμε.
Πιπέρος Σ., Καλλιθέα: Εμείς ευχαριστούμε!_Κ.Κ.
Μερτζεμέκης Σ., Σέρρες: Το «αυτί» θα χρησιμοποιείται μόνο όταν χρειάζεται.
Οι Μονογραφίες περισσότερο ενόχλησαν παρά ικανοποίησαν τους αναγνώστες!
Π.Κ., Αθήνα: Τόσο «δυνατές» θέσεις και δεν βάζετε τ? όνομά σας;._Κ.Κ.
Καρνέζης Γ.: Έχουμε κάνει τουλάχιστον... έξι αφιερώματα για τη Φεράρι!
Τσεπεκλής K., Αθήνα: Μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε όλα αυτά που αναφέρετε
στην επιστολή σας. Πάντως, σας ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια.
Βαλουέφ Ντ., Αλμυρός: H διεύθυνση του Ίαν Αντκοκ είναι η διεύθυνση του...
περιοδικού μας.
Δαπόλας X., Χαϊδάρι: Για το πρώτο μέρος της επιστολής σας. Έχετε δίκιο...
Παρασύρθηκα και δεν θα το επαναλάβω. Για τις καταχωρήσεις αυτοκινήτων. Σ?
αυτό το τεύχος πράγματι ήταν 16. O μέσος όρος της 25ετίας όμως είναι... 6
(έξι)!._.Κ.Κ.
Κακκαβάς N., Κυψέλη: Εγώ ευχαριστώ αγαπητέ μου Νίκο για τα όσα μου
γράφεις!._.Κ.Κ.
Λιουδάκης E., Κορυδαλλός: E, πώς να... δημοσιευθεί τόσο μεγάλο που είναι;
ΠΩΛΕΙΤΑΙ FIAT PUNTO GT, μοντέλο Μαρτίου ?94, με Air Bag, ABS και άλλα
εξτρά.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: 6482164, 094-310860
ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ
Δ/ΝΣΗ ΕΚΠΟΙΗΣΕΩΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
ΠΛΕΙΟΔΟΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
ΑΡΙΘ. ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ 127/95
Ανακοινώνεται ότι την 13η Ιουλίου ?95, ημέρα Πέμπτη και ώρα 10:00 θα
διενεργηθεί Διεθνής Δημόσιος Πλειοδοτικός Διαγωνισμός με σφραγισμένες
προσφορές στα Γραφεία του ΔΕΣΥ (651 ΑΒΥΠ - Στρατόπεδο «ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ» -
Αγιος Στέφανος Αττικής - 23ο χιλιόμετρο Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας) για την
ανάδειξη πλειοδοτών-αγοραστών εκποιούμενου Στρατιωτικού Υλικού.
α. Οχήματα - Μηχανήματα MX (MOMA και άλλων Μονάδων)
β. Διάφορα Είδη Μετάλλων
γ. Ανταλλακτικά Διαφόρων Τύπων
δ. Ανταλλακτικά Αεροσκαφών
ε. Αλυσοπρίονα-Λέμβοι-Εξωλέμβιοι-Αντλίες Ύδατος
στ. Ιματισμός - Εξάρτυση
ζ. Διάφορα υλικά
Προσφορές γίνονται δεκτές στην παραπάνω διεύθυνση μέχρι 13 Ιουλίου ?95,
ημέρα Πέμπτη και ώρα 10:00
Πληροφορίες και Ενημερωτικό Φυλλάδιο (ΕΝΦ) με τους Γενικούς και Ειδικούς
Όρους του Διαγωνισμού (Λεπτομερείς Πίνακες Υλικών, Υπόδειγμα Προσφοράς
κ.λπ.) τις εργάσιμες ημέρες και ώρες στο ΔΕΣΥ (651 ΑΒΥΠ-Στρατόπεδο
«ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ» - Αγιος Στέφανος Αττικής - 23ο χιλιόμετρο Εθνικής Οδού
Αθηνών-Λαμίας). Τηλέφωνα 8161688 ή 8161144 και 8161602 Εσωτ. 329.
Το Ενημερωτικό Φυλλάδιο (ΕΝΦ) θα διανέμεται μετά την 30 Μαΐου ?95 από τη
Γραμματεία ΔΕΣΥ.
Το ΕΝΦ θα είναι επίσης σε 1 αντίτυπο για να το συμουλεύεσθε και στο ΜΤΣ-
Κολοκοτρώνη 13, Αθήνα, Δ/νση Περιουσίας, 4ος Όροφος, Τμήμα Αξιοποίησης
Υλικού, τηλ.: 3233423 ή 3237125, ώρες 10:00-14:00.
Υπόψη ότι για την είσοδο των Εμπόρων Εξωτερικού (Αλλοδαπών) στα Στρατόπεδα,
απαιτείται άδεια του Προϊσταμένου των Μονάδων Σχηματισμού.
Τα έξοδα δημοσιεύσεως επιβαρύνουν τους Πλειοδότες.
Από τη ΔΝΣΗ Εκποιήσεως Στρατιωτικού Υλικού