Αλληλογραφία
Πάνε 15 χρόνια από τότε που αγόρασα το πρώτο μου τεύχος των 4T (Απρίλιος
?80). Θυμάμαι το αγόρασα για να δω έτσι, από περιέργεια τι γράφει, όπως το
έβλεπα στα περίπτερα στο καθημερινό δρομολόγιο για το Α? Γυμνάσιο Αρρένων
(τότε) Θεσ/νίκης.
Αγαπητέ K.K. τόσα χρόνια γράφεις στο Εν Λευκώ και τον Αντίλογο, για την
εθνική μιζέρια, τη ματαιοδοξία και τη νεοελληνική καινοφανή υπερηφάνεια με
όλα τα κοινωνικά της συμπλέγματα. Όμως παρόλη την επανάληψη ποτέ δεν έγινες
βαρετός. Ξέρεις γιατί; Γιατί απλά είσαι πάντα επίκαιρος, γιατί ουσιαστικά
τίποτα δεν άλλαξε.
Τα τελευταία 15 χρόνια πολλές «πλούσιες» χώρες σαν τις Η.Π.Α., τη Γαλλία,
τη M. Βρετανία, δέχτηκαν οικονομικά και κοινωνικά «χαστούκια» το ένα μετά
το άλλο. Όμως είχαν το κουράγιο να αλλάξουν, να αναθεωρήσουν, να
επαναπροσδιοριστούν και να μπουν με νέα ορμή στην εθνική τους πορεία. Όμως
και άλλες, λιγότερο «πλούσιες» χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία, το
Βέλγιο αλλά και η Τσεχία, η Πολωνία, έχοντας σαν βάση την εθνική τους
ταυτότητα και παράδοση, μπήκαν στο «παιχνίδι» της επιβίωσης με σταθερά
βήματα.
Αντίθετα εμείς είμαστε τουλάχιστον αναποφάσιστοι και άτολμοι. Φτάσαμε πλέον
στο σημείο να συζητάμε τον προσδιορισμό εννοιών σαν τον Ελληνισμό, την
ηθική, την εντιμότητα (αλήθεια, το προσόν ότι ο πρώτος πολίτης της χώρας
πρέπει να είναι έντιμος, τι μας λέει;), την ανιδιοτέλεια, το δικαίωμα στη
ζωή, την υποχρέωση, τη δημοκρατία, την ελευθερία.
Πώς είναι δυνατόν να πάμε μπροστά όταν χάνουμε τον μπούσουλα και μετά
ψάχνουμε και την αρχή του; Χώρια που ο πολύχρονος αυτισμός και η
ομφαλοσκόπηση μας έχει κάνει να θεωρούμε οτιδήποτε καινούριο σαν
«πρωτοπορία» και λύση πανάκεια για τα επόμενα 50 χρόνια.
Από την άλλη μεριά σε κυριεύουν ανάμεικτα συναισθήματα όταν ταξιδεύεις στο
εξωτερικό. Ειλικρινά, αισθάνεσαι όμορφα που είσαι Έλληνας. Βλέπεις τον
δυναμισμό της ανάδελφης φυλής να ανδρώνεται και να επιζεί σε κάθε τόπο.
Αναρωτιέσαι όμως γιατί και που χάνεται αυτός ο δυναμισμός και το ανοιχτό
πνεύμα όταν επιστρέφεις στην πατρίδα.
Τα γεγονότα μετά τη λήξη του τελικού μπάσκετ στη Σαραγόσα δεν μπορεί παρά
να βάζουν σε αμφιβολία για την ψυχολογία αυτού του «λαού». Τώρα μάλιστα η
ψυχολογία του όχλου μεταδίδεται ταυτόχρονα μέσω των M.M.E. και σε άλλες
πόλεις. Τα δε γεγονότα στην Πάντειο με το σκίσιμο και το κάψιμο της
ελληνικής σημαίας δεν αφήνουν περιθώρια για αισιοδοξία. Γιατί λέει οι
αντίπαλοι «ιδεολόγοι» τάχθηκαν με τις δυνάμεις των MAT. Μωρέ δικαιολογία
από ιδεολόγους του αφρού και υπάνθρωπους ένθεν και ένθεν.
Θαρρώ πως μαζεύτηκαν πολλές μειοψηφίες σ? αυτήν τη χώρα. Μειοψηφία οι
κουκουλοφόροι, μειοψηφία οι θερμοκέφαλοι οπαδοί στα γήπεδα, μειοψηφία οι
ρουσφετολόγοι στην πολιτική, μειοψηφία αυτοί που παραβιάζουν το κόκκινο,
αυτοί που πίνουν και οδηγούν, αυτοί που κατασκευάζουν και τσεπώνουν κ.λπ.,
κ.λπ.
Όσον αφορά τους 4T και αυτούς που αρθρογραφούν θα ήθελα να πω ότι τα
σημειώματα των κ.κ. Βασίλη Βασιλικού, Ριχάρδου Σωμερίτη και Σαράντου
Καργάκου στο τεύχος 295 ήταν από τα πιο πετυχημένα τους, τουλάχιστον μέσα
στους 4T, και η παρουσία τους είναι επιβεβλημένη. Το σημείωμα του Νίκου
Μάργαρη στο ίδιο τεύχος ήταν το πιο ρεαλιστικό και καταδεικνύει την
τρικυμία που συνεχίζει να επικρατεί στον εγκέφαλο πολλών για θέματα που
αλλού θα θεωρούνταν απλά και αυτονόητα. Αγαπητέ Κώστα Ζουράρι δεν μας
έμεινε ίχνος ταπεινοφροσύνης. Και όπως πολύ σωστά είπες, σε ομήγυρη στην
εκδήλωση των 4T στον «Μύλο», για να λυτρωθείς πρέπει να ταπεινωθείς. Κρίμα
που δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα.
Αγαπητέ K.K. Θα ήθελα να σ? ευχαριστήσω ξανά για την παιδεία που συνεχίζεις
να μας προσφέρεις και εύχομαι εκδηλώσεις σαν αυτή στον «Μύλο» να
επαναληφθούν.
Γιώργος Γεωργίου
Θεσσαλονίκη
Υ.Γ. Χωρίς να θέλω να διεκδικήσω τη δωρεάν συνδρομή του περιοδικού, με την
ευκαιρία του σημειώματος αυτού θα ήθελα να πω ότι ο Ούλαφ Πάλμε ζούσε στη
Στοκχόλμη εν μέσω διαφόρων θνητών που μερικοί από αυτούς ήταν Έλληνες που
τώρα βρίσκονται εδώ. Ζήτησε μάλιστα την άδεια των γειτόνων για μία επέκταση
που ήθελε να κάνει στο χώρο της κουζίνας του σπιτιού του και να την
καταθέσει στην Πολεοδομία. Αυτό σας λέει τίποτα;
H ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ ΣΤΗΝ ΟΔΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Με αφορμή μία πρόσφατη εμπειρία θα ήθελα να προσθέσω την προσωπική μου
μαρτυρία σε σχέση με την (αν)ασφάλεια των ελληνικών δρόμων.
Στις 3/5/1995 οδηγώντας στον περιφερειακό Παπάγου - Αγ. Παρασκευής και κατά
τη διάρκεια προσπέρασης, το προπορευόμενο αυτοκίνητο με ταχύτητα 30 χ.α.ώ.
έστριψε αριστερά ενώ βρισκόμουν δίπλα του, προσπαθώντας να με βγάλει από το
δρόμο.
Επειδή η αδιαφορία, το «δεν βαριέσαι», η «εύκολη» συγνώμη και η βλακεία
καταντούν επικίνδυνα για τη σωματική μας ακεραιότητα, ακολούθησα το υπ.
αριθ.... (σ.σ. ο αριθμός στο περιοδικό) αυτοκίνητο και ενώ ο οδηγός δεν
σταματούσε, μετά από επιμονή μου έφτασε στο αστυνομικό τμήμα Παπάγου. Εκεί
ο υπερήλικος κύριος που οδηγούσε το τριακονταετίας OPEL RECORD παρουσία του
αξιωματικού υπηρεσίας, παραδέχτηκε ότι «ναι» με έκλεισε «γιατί στένευε ο
δρόμος»!! Σε ερώτησή μου γιατί δεν μου έδωσε προτεραιότητα ενώ είχα φλας
προσπέρασης η απάντηση -επίσης παρουσία του αξιωματικού υπηρεσίας- ήταν «μα
τι, θα βλέπω το δρόμο ή τον καθρέφτη;».
Εύλογα λοιπόν μου δημιουργούνται οι εξής απορίες:
1. Γιατί ο αξιωματικός υπηρεσίας του A.T. Παπάγου δεν ζήτησε από τον κύριο
αυτό (όπως και από εμένα) το δίπλωμα οδήγησης, την άδεια κυκλοφορίας και το
ασφαλιστήριο συμβόλαιο του αυτοκινήτου του;
2. Γιατί όταν ζήτησε το όνομα του αξιωματικού υπηρεσίας A.T. Παπάγου, για
τη μαρτυρία του, αυτός μου απάντησε «ονόματα δεν δίνουμε»;
Θα πρέπει να τονίσω ότι σε αντίθεση με τον A.T. Παπάγου η Τροχαία Αγ.
Παρασκευής με μεγάλη ευγένεια και γνώση του θέματος μου έδωσε λεπτομερείς
πληροφορίες. Π.χ. ότι «δεν μπορεί να γίνει καμία παρατήρηση, σύσταση ή
δίωξη εφόσον δεν βγήκα από το δρόμο», και συνεπώς δεν σκοτώθηκα, «και
εφόσον δεν υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της αστυνομίας». Βεβαίως να προσθέσω
εγώ, ότι με τέτοια στοιχεία και μόνο η σκέψη μίας μήνυσης είναι και κωμική
και τραγική.
Έτσι με μεγάλη λύπη και ανασφάλεια καταλήγω στα εξής:
1. O νόμος δεν καλύπτει την τιμωρία των ασχέτων και επικίνδυνων οδηγών.
2. H εφαρμογή του έστω υπάρχοντος νόμου είναι ανύπαρκτη καθώς αυτό
εξαρτάται από την (ανευθ)υπευθυνότητα του εκάστοτε αρμοδίου.
3. O καθένας μπορεί να σκοτώσει οδηγώντας στην Ελλάδα χωρίς κανένα έλεγχο
και κυρίως χωρίς καμία επίπτωση.
Επειδή η δημοσιότητα είναι το μόνο μέσο που μπορεί τελικά να φέρει κάποιο
αποτέλεσμα σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη χρήση αυτής της επιστολής.
Γ. Γιαννακόπουλος
Κάτοικος «Τριτοκοσμικής Χώρας»
Αγ. Παρασκευή
ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΟ;
Σας παρακαλώ πολύ, μπορείτε να με πληροφορήσετε εάν υπάρχει δυνατότητα να
αυξήσω την παθητική ασφάλεια του αυτοκινήτου Renault Clio RT μοντ.
1990-?91.
Παναγιώτης Σταματόπουλος
Χαλάνδρι
Ναι, αν τοποθετήσετε ένα «κλουβί» όπως γίνεται στα αγωνιστικά αυτοκίνητα.
Εμείς πάντως θα σας συμβουλεύαμε να αυξήσετε τη δική σας ενεργητική
ασφάλεια._4Τ
ΠΩΡΩΣΗ!
Το είδατε ρε παιδιά;;; Κάποιος προσπέρασε κάποιον στη Φόρμουλα 1! (για
όνομα!) O Alesi προσπέρασε τον Hill!! Το πρώτο προσπέρασμα για φέτος στη
Φόρμουλα 1!!! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Και να?ταν μόνον αυτό;;; Μετά από λίγο έγινε AKOMA
MIA προσπέραση!!! (καλά ε! Πώρωση!). O Berger προσπέρασε τον Hill. Και εγώ
που νόμισα ότι οι μάγκες είχαν απαγορεύσει τα προσπεράσματα για φέτος.
Κώστας Κεχαγιόγλου
Θεσ/νίκη
ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΙΚΑ ΦΡΕΝΑ
Θα ήθελα με τη επιστολή μου αυτή αφενός μεν να ζητήσω τη συμβουλή σας και
αφετέρου να υψώσω φωνή διαμαρτυρίας κατά της νοοτροπίας ορισμένων
αντιπροσωπειών εισαγωγής αυτοκινήτων και φυσικά ανταλλακτικών.
Οδηγώ από το 1971 (ερασιτεχνικά) και λόγω επαγγέλματος διανύω περίπου
40.000-45.0000 χλμ. ετησίως και η εταιρία μου αλλάζει αυτοκίνητο κάθε 4
χρόνια. Πέρυσι (Απρίλιος) αντικατέστησα το παλιό Jetta με το Vento. Φέτος
τον Απρίλιο στο service των 45.000 χλμ. αντικατέστησα τα τακάκια φρένων
λόγω φυσιολογικής φθοράς. Τα αυτοκίνητα που οδηγώ πηγαίνουν πάντα και
αποκλειστικά στην αντιπροσωπεία (ETEA) ακόμη και για λάδια.
Κατά την αλλαγή και ενώ είχα ζητήσει επίμονα τα ίδια τακάκια που είχε από
το εργοστάσιο (Jurid) μου είπαν πως δεν έχουν τα ίδια, αλλά αυτά που έχουν
είναι εξίσου καλής ποιότητας. Με βαριά καρδιά τα δέχθηκα και δυστυχώς
επαληθεύτηκα.
Ξέρω ότι για να «πατήσουν» τα τακάκια χρειάζονται ορισμένα χιλιόμετρα
(150-300 μέσα στην πόλη). Αφού τα «δούλεψα» για 1.500 χλμ. με τον τρόπο που
ξέρετε, πήγα στην ETEA και έκανα παράπονα διότι το φρένο είχε αίσθηση
«λαστιχένια» όσο κι αν πατούσες το πεντάλ ελάχιστα βελτιώνονταν μέχρι του
σημείου που άρχιζε το μπλοκάρισμα, οπότε αναλάμβανε το φρενάρισμα το ABS.
Δέχθηκαν τα παράπονα μου (αυτό είναι προς τιμήν της ETEA και ένας από τους
λόγους που παραμένω για τέταρτο συνεχές αυτοκίνητο στην VW) και μου τα
αντικατέστησαν με άλλα made in Germany (Textar). Τα πρώτα ήταν Ιταλικά.
Τα «δούλεψα» για 1400 χλμ. και ξαναπήγα στο συνεργείο αφού δεν είδα καμία
βελτίωση. Αφού έκαναν εξαέρωση (μάλλον άσκοπο) και αφού τα «δούλεψε» ο
αρχιτεχνίτης, με διαβεβαίωσε ότι από εδώ και πέρα θα στρώσει. Έκανα άλλα
1.100 χλμ. και η κατάσταση παραμένει η ίδια. Αν και μου είπαν να περιμένω
3.000 χλμ. για να «πατήσουν» καλά, εγώ πιστεύω ότι δεν θα γίνει τίποτα.
Και τίθενται τα ερωτήματα:
Ποιοι κύριοι αποφασίζουν για την ποιότητα των ανταλλακτικών που θα
εισαχθούν στην Ελλάδα και με τι κριτήριο; Εύκολες απαντήσεις του στιλ «αυτά
μας στέλνει το εργοστάσιο» δεν ευσταθούν.
Ποιος θα πιστέψει, ποιος θα ελέγξει και από πού να ζητήσω ευθύνες σε
περίπτωση που εμπλακώ σε ατύχημα εξαιτίας της ποιότητας των φρένων; Με ποια
λογική ενώ πληρώνω 15.000 δρχ. για τα συγκεκριμένα τακάκια φρένων της
αντιπροσωπείας, τη στιγμή που τα Jurid (ίδια ποιότητα με τα προηγούμενα -
518FE) στοιχίζουν 7400 +18%, δεν έχουν την ίδια ή παραπλήσια απόδοση;
Για μένα άλλες είναι οι προτεραιότητες στο αυτοκίνητο. Είναι το κράτημα στο
δρόμο, τα φρένα και το service. Γι? αυτό θυσίασα το air-condition και τα
ηλεκτρικά παράθυρα για το ABS. Γι? αυτό δεν αλλάζω μάρκα με περισσότερα
άλογα και μένω στα 60 εκ. των οποίων μερικά είναι μουλάρια.
Αν θέλετε να με διώξετε από πελάτη σας έχετε άλλες τρεις με τέσσερις
αλλαγές φρένων να το πετύχετε μέχρι το 1988 που αλλάζω αυτοκίνητο.
Αθαν. Τριανταφυλλίδης
Θεσσαλονίκη
VW Vento: H απάντηση της EKKA
Με αφορμή το γράμμα του αναγνώστη σας κ. Αθαν. Τριανταφυλλίδη σχετικά με
την ποιότητα πέδησης του αυτοκινήτου του (VW Vento) θα μπορούσα να
παρατηρήσω τα κάτωθι παρόλο φυσικά που μία διάγνωση δι? αλληλογραφίας,
είναι εξαιρετικά επιπόλαιη.
Το αυτοκίνητο έχει διανύσει 45.000 χιλιόμετρα, πράγμα που σημαίνει ότι
πιθανώς να έχουν φθαρεί (χαραχθεί) οι δίσκοι. Στην περίπτωση αυτή η επαφή
του τακακιού με το δίσκο δεν είναι σωστή (μικρές περιοχές ακουμπούν με
αποτέλεσμα υπερθέρμανση) και η αίσθηση στο πεντάλ είναι περίεργη: καμία
πέδηση αρχικά και με περισσότερο πάτημα απότομο μπλοκάρισμα.
Θα συστήσουμε στον αναγνώστη σας να ελέγξει τους δίσκους και να τους
αντικαταστήσει αν χρειάζεται.
Επαναλαμβάνω ότι είναι μία εισήγηση που γίνεται χωρίς έλεγχο του
αυτοκινήτου και έχει σαν βάση τις οδηγίες που έχουμε πάρει τόσο από την
Brembo (τον μεγαλύτερο κατασκευαστή δίσκων) όσο και από την Ferodo (υλικά
τριβής, τακάκια) που αντιπροσωπεύουμε επί δεκαετίες.
Γεώργιος Κυριαζάκος
Διευθύνων Σύμβουλος EKKA A.E.
ΥΓ. Όσο για τη διαβεβαίωση του αναγνώστη σας ότι πηγαίνει το αυτοκίνητό του
«πάντα στην αντιπροσωπεία» είναι ενδεικτική της παραπληροφόρησης και της
τρομοκρατίας που έχουν πετύχει να εφαρμόσουν οι αντιπροσωπείες προς όφελός
τους.
«ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ»
Είμαι αναγνώστης των 4T εδώ και πολλά χρόνια, άλλοτε συστηματικά, άλλοτε
σποραδικά. Δυστυχώς η αφορμή για να σας γράψω πρώτη φορά δεν είναι η
καλύτερη δυνατή.
Πιο συγκεκριμένα στο τελευταίο τεύχος (4T 294) σε συγκριτική δοκιμή ALFA
145 1.6, PEUGEOT XT 1.6 και COROLLA 1.6 Si παρατήρησα κάτι αρκετά
αξιοπερίεργο. Οι επιδόσεις της ALFA 1.6 είχαν κυριολεκτικά εκτοξευθεί από
αυτές που αναφέρονταν σε προηγούμενο τεύχος (4T 288). Ενδεικτικά αναφέρω:
0-100 11,7?? αντί 13??, 50-80 με 3η 6,4?? αντί 7,4??, 80-110 με 4η 9,5??
αντί 11,5??!!! Μιλάμε για πολύ μεγάλες διαφορές που δύσκολα γίνονται
κατανοητές ή πιστευτές. Κάτι που είναι επίσης αξιοπερίεργο, έως και πονηρό,
είναι ότι αυτή η διαφοροποίηση δεν αναφέρεται πουθενά (εκτός ίσως από το
ένθετο για την 145 1.7 16V όπου και εκεί παρουσιάζονται διαφοροποιήσεις σε
μικρότερη όμως κλίμακα). Το γεγονός ότι η διαφήμιση για το συγκεκριμένο
μοντέλο έχει κατακλύσει τα M.M.E. και σε συνδυασμό με τα μάλλον αρνητικά
σχόλια που αναφέρονται στη δοκιμή του (4T 288), οδηγούν σε συνειρμούς που
ειλικρινά ΔΕΝ θέλω να πιστέψω. H αιτιολογία ότι στην πρώτη δοκιμή το
αυτοκίνητο είχε 840 χλμ. στο οδόμετρο αντί 4.000 χλμ. που είχε στη δεύτερη
δοκιμή και άρα δεν ήταν στρωμένο δύσκολο να υιοθετηθεί για διαφορές αυτής
της τάξης. Αλλά ακόμα κι αν είναι έτσι, πόσο αντικειμενική είναι η
συγκριτική δοκιμή με άλλα που είναι «άστρωτα»; (π.χ. η COROLLA είχε 700
χλμ.)
Αυτό λοιπόν με φέρνει στο θέμα των συγκριτικών δοκιμών. Παρατηρώντας λοιπόν
τις συνθήκες δοκιμών στα δύο άλλα αυτοκίνητα συνειδητοποίησα κάτι για πρώτη
φορά, κάτι που είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι αναγνώστες των 4T δεν
έχουν καταλάβει ή συνειδητοποιήσει! Ότι δηλαδή στις συγκριτικές δοκιμές ΔΕΝ
ξαναμετράτε τα αυτοκίνητα, αλλά χρησιμοποιείτε τις ήδη υπάρχουσες που έχουν
γίνει σε διαφορετικές συνθήκες!! (Μοναδική ίσως εξαίρεση είναι η μέτρηση
για τη συγκριτική κατανάλωση.) Το θέμα όμως είναι υπαρκτό, όσο
αντικειμενική είναι η σύγκριση δύο μετρήσεων γα επιτάχυνση από στάση όταν η
μία έχει γίνει σε στεγνό δρόμο και η άλλη σε βρεγμένο;
Χρησιμοποιώντας λοιπόν τη δική σας ορολογία αυτό που κάνετε δεν είναι
συγκριτικές δοκιμές αλλά συγκριτικές γνωριμίες, αφού δεν κάνετε τις
μετρήσεις ξανά. Έτσι οι φράσεις κλισέ που χρησιμοποιούνται στις συγκριτικές
«δοκιμές» όπως «οι εντυπώσεις μας επιβεβαιώθηκαν από τις μετρήσεις μας»
μάλλον παραπλανητικές μπορούν να χαρακτηριστούν, αφού υπονοούν ότι έγιναν
συγκριτικές μετρήσεις, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι συγκρίνονται
μεμονωμένες μετρήσεις που έγιναν σε διαφορετικές συνθήκες (στεγνό-βρεγμένο,
άνεμος ευνοϊκός ή όχι, κ.λπ.).
Νομίζω ότι τα θέματα που έθιξα είναι τέτοια που να τύχουν παρουσίασης και
απάντησης μέσα από τις στήλες των 4T.
A. Μητρόπουλος
Αθήνα
Είναι προφανές ότι δεν είστε τακτικός αναγνώστης, αλλιώς θα είχατε διαβάσει
(στο τεύχος Δεκεμβρίου αναλυτικά αλλά και μεταγενέστερα) για το θέμα που
δημιουργήθηκε με τις Αλφα 145. Τα πρώτα αυτοκίνητα (μεταξύ των οποίων και
αυτά των πρώτων δοκιμών μας) ήταν προβληματικά και γι? αυτό η Αλφα Ρομέο
ανέβαλε την έναρξη των πωλήσεων της 145 σε όλη την Ευρώπη και απέσυρε όλα
τα αυτοκίνητα. Όταν τα ξαναέστειλε ήταν λοιπόν φυσιολογικό να τα μετρήσουμε
πάλι και, όπως αποδείχθηκε από την τεράστια διαφορά των νέων μετρήσεων με
τις παλιές, το πρόβλημα ήταν υπαρκτό. Όσον αφορά το γενικότερο θέμα που
θίγετε για τα συγκριτικά τεστ, είστε υπερβολικός και επιπλέον φαίνεται
καθαρά πως δεν παρακολουθείτε το περιοδικό. Σε ποιο συγκριτικό είδατε να
έχει μετρηθεί το ένα αυτοκίνητο σε στεγνό δρόμο και το άλλο σε βρεγμένο;
Και ποιος σας είπε ότι μετράμε άλλοτε με ευνοϊκό άνεμο και άλλοτε με
αντίθετο; Δεν ξέρετε ότι μετράμε (όχι μόνο εμείς αλλά και οι εταιρίες) προς
δύο κατευθύνσεις και μετά βγάζουμε το μέσο όρο, ώστε να εξαλείφονται οι
διαφορές από τον άνεμο και τις κλίσεις του οδοστρώματος; Πέρα απ? αυτό
όμως, με ποια λογική πρέπει να μετράμε το αυτοκίνητο κάθε φορά που το
ξαναπαίρνουμε; Δεν είναι το ίδιο μοντέλο; O κατασκευαστής όταν δίνει τις
επιδόσεις ενός αυτοκινήτου, μία φορά δεν τις μετράει και μετά αυτές δεν
χρησιμοποιούνται για όλη τη διάρκεια ζωής του μοντέλου; Το 1 δέκατο
διαφοράς που μπορεί να παρουσιαστεί σε κάποιες μετρήσεις αν αλλάξουν
εντελώς οι συνθήκες (π.χ. η ποσότητα της βενζίνης στο ρεζερβουάρ), είναι
τόσο καθοριστικό που να δικαιολογεί νέα μέτρηση, νέα ταλαιπωρία του
αυτοκινήτου και χάσιμο χρόνου για τους δοκιμαστές;_4Τ
OI «ΑΛΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ»
Συγχαρητήρια! Το τεύχος Φεβρουαρίου με συγκίνησε. Για μία ακόμη φορά
μίλησαν μέσα μου ένας προς έναν οι άνθρωποι που δεν τους ενδιαφέρουν μόνον
οι ρόδες αλλά οι οδηγοί τους και η πατρίδα τους. Έχω όμως και εγώ κάτι να
πω στον καθένα σας (η σειρά είναι τυχαία):
(α). Πρώτα απ? όλα στον N. Δήμου. H κόρη μου είναι 5? χρονών. Της αρέσει να
ξεφυλλίζει τους 4T και διαμαρτύρεται που δεν περιλαμβάνετε και αυτήν στις
μετρήσεις αναγνωσιμότητας. (Αστειεύομαι για τη διαμαρτυρία.) Ανοίγει λοιπόν
το τεύχος Φεβρουαρίου και φτάνει στην πρώτη διαφήμιση τσιγάρων. Διαβάζει
δυνατά το μήνυμα του υπουργείου Υγείας και αμέσως διατυπώνει την απορία:
«αφού το κάπνισμα κάνει κακό γιατί βάζουν τα τσιγάρα στο περιοδικό;». Και
ερωτώ, N. Δήμου, τι να της απαντήσω; Στο «Και εσείς διαφημιστής Γιόχαν
Σεμπάστιαν;» δεν βρήκα τίποτα στα μέτρα της.
(β). Περιττό να πω ότι συμφωνώ με τον N. Μάργαρη για το πόσο καλύτερη είναι
η ζωή μας χάρη στα επιτεύγματα της τεχνολογίας.
(γ). Διαφωνώ ριζικά με τον B. Βασιλικό για το μείζον, συμφωνώ όμως για το
ελάσσον.
(δ). O συνάδελφος Π. Φιλιππακόπουλος έγραψε για τη διαμάχη T.E.I. και
T.E.E., κάτι που ο πρόεδρος του T.E.E. πρέπει να λέει όπου σταθεί και όπου
βρεθεί: «Γιατί οι πτυχιούχοι ιατρικών σπουδών των T.E.I. δεν ζητούν
εξομοίωση με τους γιατρούς;».
(ε). Ατυχώς δεν κράτησα αντίγραφο από κάτι που διάβασα στον Οικονομικό
Ταχυδρόμο της 27/10/94. Πιστεύω πως θα ενδιέφερε τον K. Ζουράρι. Ήταν ένα
σχόλιο του Yacht World ή κάπως έτσι για την ελληνικότητα του Καστελόριζου.
Αλήθεια, K.Z., τι απρόοπτη εμφάνιση ήταν αυτή στην ET-2 στις 5/2/95; Μόλις
που πρόλαβα τα τελευταία δύο-τρία λεπτά και θα επιθυμούσα διακαώς να δω όλη
την εκπομπή, εάν βεβαίως την έχεις καταγράψει.
Πήρα το θάρρος και φωτοτύπησα κάποια άρθρα από προηγούμενα τεύχη των 4T, τα
οποία έδωσα σε διάφορους φίλους για να εντρυφήσουν στην έννοια
«ευρωλιγούρης». Μεταξύ αυτών και φίλος Έλλην που ζει και εργάζεται στο
Βερολίνο, ο οποίος με τη σειρά του τα δίνει και σ? άλλους Έλληνες, όπως
επίσης μεταφράζει και σε αλλοεθνείς αποσπάσματα πολύ χαρακτηριστικά (π.χ. ο
Monde με τον αγχογόνο πολιτισμό).
(στ). Τέλος για τον K. Καββαθά χρωστώ μία μεγάλη και ειλικρινή «συγγνώμη»
που αποδείχθηκα ασυνεπής σ? αυτό το τόσο ορεξάτο ξεκίνημα. Δεν τα έχω
παρατήσει και ούτε προτίθεμαι να το κάνω. Δικαιολογίες υπάρχουν, όμως δεν
σε αφορούν. Μόνο πες μου αν θες να συνεχίσω.
Εκτός από το «λυπάμαι» χρωστώ και ένα «ευχαριστώ» για τον Σ. Καργάκο, τον
μεγάλο δάσκαλο που αφενός έχει επηρεάσει τον τρόπο που εκφράζομαι, αφετέρου
έχει εμφυσήσει την αγάπη μου για την ελληνική γλώσσα μας.
Χάρηκα που διάβασα τα καλά λόγια του K.K. για τον Γιώργο Γραμματικάκη. Τα
κείμενά του, που κατά καιρούς διαβάζω στο Βήμα, είναι απολαυστικά και η
Κόμη της Βερενίκης αριστούργημα (ασχέτως αν έχω κάποιες επιφυλάξεις και
αντιρρήσεις σε ορισμένα σημεία). Αλήθεια ο B. Βασιλικός γιατί δεν τον
παρουσιάζει στην εκπομπή του;
(ζ). Για τον άγνωστο -σε μένα- που είχε την έμπνευση για το περιοδικό «40ος
Παράλληλος», θερμά συγχαρητήρια. Καλή επιτυχία στην προσπάθειά σας.
(η). Έχει υποπέσει στην αντίληψή μου πως κατά καιρούς στους 4T γράφετε και
για αυτοκίνητα. Σας πειράζει που αυτά τα άρθρα σπάνια τα διαβάζω;
Συνεχίστε την καταπληκτική δουλειά σας. Οι Αλλοι Έλληνες σας χρειάζονται
στην προσπάθειά τους.
Τάσος Γέροντας
Ωραιόκαστρο
ΕΠΙ TOY ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ: K. Ζουράρι, οι «Φωταδιστές» αναφέρονται σε κάποιο
κείμενο του Αγίου Όρους. Ποιο είναι και πού μπορώ να το βρω;
O ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΤΟ ΕΙΔΟΣ TOY
Το να φιλοξενεί το περιοδικό άρθρα και σχόλια επωνύμων λογοτεχνών,
φιλοσόφων και διακεκριμένων του πνεύματος, καθώς δημιουργείται έτσι μια
«κουλτουριάρικη», καλοδιάβαστη ποικιλία, θα έλεγα ότι είναι θετικό. Όμως
όταν ξεχνώντας το «έλα παππού μου να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου»,
άνθρωποι άσχετοι ουσιαστικά και τυπικά με την «αυτοκίνηση» διαφωνούν κάθετα
(!;) με τον K.K. (που η αυτοκινούμενη και η άλλη ζωή του τείνουν να
βυθιστούν έπειτα από 35+ χρόνια πραγματικού «τροχασμού») σε θέματα που
αφορούν βασικά λόγω ρύπανσης οποιουδήποτε επιπέδου, ταλαιπωρίας και
ασφάλειας την ποιότητα της «τροχο-ζωής» μας και λένε τα χωρίς τεκμηρίωση,
γνώση και προτάσεις «κλαταρισμένα» δικά τους, τότε το θετικό ίσως γίνεται
αρνητικό. Γιατί ο καθένας στο είδος του και το 4T (4T=K.K.) στις ρόδες του.
Ιαβέρης
Αθήνα
LANCIA K
Στον Αντίλογο του τεύχους 294 αναφέρεται για ένα πραγματικό αυτοκίνητο με
εκρηκτικό κινητήρα, τη Λάντσια Κάπα.
Στο τεύχος 295 σελ. 16, ο κ. T. Περίνι αναφέρεται στο ίδιο αυτοκίνητο με τα
μεγάλα προβλήματα αξιοπιστίας των 5κύλινδρων κινητήρων.
Θέλω μία διευκρίνηση για την αντίφαση μέσω των 4Τροχών.
Δημήτρης Κάλφας
Αθήνα
Να είσαστε σίγουρος ότι αν διαπιστώσουμε ότι οι 5κύλινδροι κινητήρες είναι
αναξιόπιστοι, θα το αναφέρουμε. Το αυτοκίνητο μόλις ήλθε στην Ελλάδα και η
συμπεριφορά του δεν είναι ακόμα πλήρως γνωστή._4Τ
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ...
Έστω και με καθυστέρηση διάβασα, με έκπληξη στην αρχή και στη συνέχεια με
αγανάκτηση (σαν Έλληνας Κύπριος), την επιστολή του Τάσου Γούλα (4Τ/Ιαν.
95/Διάλογοι/«Ο κίνδυνος της φθοράς) που αφορά την Κύπρο.
Πέραν του ότι η νέα αυτή επαναστατική οικονομολογική θεωρία του κ. Γούλα θα
κάνει τους οικονομολόγους της υφηλίου να χάσουν τον ύπνο τους (μικρή έκταση
- μικρός πληθυσμός - εύκολο κουμάντο - μεγάλα κέρδη!!!) και η γλώσσα που
χρησιμοποιεί τους φιλόλογους να κοιταχτούν με αμηχανία («πετυχημένο νησί»,
«ατίθαση Ελλάδα», «...θα έχουμε να ακούμε»!!!), θα ήθελα να υποβάλλω στον
κύριο αυτό τις πιο κάτω ερωτήσεις;
α. Γνωρίζει ότι από το 1974, το 40% της (πιο εύφορης) έκτασης του
«πετυχημένου νησιού» τελεί υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή και ότι το 1/3
του πληθυσμού (200.000) εκδιώχθηκε και κατοικεί τώρα στο υπόλοιπο 60% της
έκτασής του;
β. Γνωρίζει τις έννοιες (όχι μόνον σαν λέξεις): σθένος, πείσμα, εργασία,
αντοχή, πειθαρχία (νοοτροπία επιβίωσης) και τις άγνωστες (για μας) λέξεις:
αυτολύπηση, κλαψούρισμα, αδυναμία αντίδρασης (μίζερη νοοτροπία);
γ. H νέα αυτή οικονομολογική θεωρία είναι πρακτικά εφαρμόσιμη σε «ατίθασα
κράτη» (π.χ. Η.Π.Α., Ιαπωνία, Αυστραλία, Γερμανία, κ.ά.) ή μήπως υπάρχει
και άλλη (νεότερη) θεωρία;
Σκοπός της επιστολής μου είναι η απλή διαμαρτυρία: όχι τόσο για τα όσα λέει
ο κ. Γούλας, αλλά κυρίως γι? αυτά που ξεχνά ή που δεν ξέρει (τις
αντιξοότητες που έχει ξεπεράσει και τ? άλλα δεινά που ακόμα προσπαθεί να
αντιμετωπίσει ο «πετυχημένος» αυτός τόπος).
Θερμά συγχαρητήρια και ευχές για τα 25χρονα του περιοδικού. Σας ευχαριστώ,
εκ των προτέρων, για τον πολύτιμο χρόνο και χώρο σας.
Βρασίδας Φιλιππίδης
Παβία - ΙΤΑΛΙΑ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ
Σας γράφουμε με αφορμή το 42ο ράλλυ Ακρόπολις και τη θριαμβευτική επάνοδο
στις νίκες της Lancia δ HF Integrale, στα χέρια μάλιστα ενός έλληνα οδηγού.
Συγχαρητήρια στο ελληνικό πλήρωμα για τη μεγάλη επιτυχία, η αξία της οποίας
δεν μειώνεται καθόλου από την απουσία των κορυφαίων ξένων οδηγών. H νίκη
αυτή σημαίνει βέβαια, κάτι περισσότερο για τους «Ιταλούς» που είδαν για μία
ακόμη φορά έναν εκπρόσωπο της σχολής τους να «κατατροπώνει» τους
αντιπάλους. Και όταν μιλάμε για ιταλική εκπροσώπηση στα ραλλύ, το μυαλό
όλων πηγαίνει αυτόματα στη Lancia και στην έξι συνεχείς φορές παγκόσμια
πρωταθλήτρια δ HF. Είναι λοιπόν, κοινή απαίτηση να κατασκευαστεί μία νέα
Integrale που θα αποτελέσει το ορόσημο μιας νέας εποχής στο χώρο τόσο των
ραλλύ, όσο και του αυτοκινήτου γενικότερα.
Αλέξανδρος Αλευράς
Κώστας Βαρακλιώτης
Βαγγέλης Γκιουλμπαξιώτης
Αθήνα
12x30
Δεν θα σταθώ σε κολακευτικά σχόλια για το έργο που επιτελείτε εσείς και οι
συνεργάτες των 4T εφ? όσον αυτά πρέπει να θεωρούνται δεδομένα. Θα δηλώσω
όμως μία μικρή προτίμηση στις Διαμαρτυρίες του κ. Σωμερίτη.
Αφορμή αυτήν τη φορά ήταν η πίκρα που κατά καιρούς έχω νιώσει από κάποια
κείμενά σας, στα οποία αναφερθήκατε στους νέους. Καλό θα ήταν, κύριε
Καββαθά, να μην γενικεύετε κάποιες από τις ιδέες σας. Δεν συμφωνώ ούτε με
εσάς, ούτε με όσους από τους νέους (μέσος Τζίμης, Τευχ. 293) υποστηρίζουν
ότι εφ? όσον έτσι βρήκαμε κάποιες καταστάσεις από τη δική σας γενιά άρα δεν
είμαστε υπεύθυνοι γι? αυτές.
Αυτό που χρειάζεται είναι προσπάθεια για βελτίωση και όχι καταλογισμοί
ευθυνών.
Ξέφυγα όμως από τον αρχικό μου σκοπό που δεν είναι άλλος από το να σας
φωνάξω (όσο δυνατά μπορώ) ότι υπάρχει ένα μέρος νέων που σήμερα εργάζονται
12 ώρες την ημέρα, 28-30 ημέρες το μήνα, ότι προλαβαίνουν να πηγαίνουν στις
σχολές τους, ότι έχουν όνειρα, φιλοδοξίες και στόχους, ότι θέλουν κάποια
στιγμή να πετάξουν με αεροπλάνα, ότι τέλος πάντων δεν είναι «Μερσεντοειδή»
και ξέρουν τον Μος και τον Φάντζιο (Αντίλογος T.273), ότι θέλουν να
βελτιώσουν όσο μπορούν την εικόνα της πατρίδας τους και το πιο σημαντικό,
υπάρχουν νέοι που σας θαυμάζουν ως άνθρωπο και ως επιχειρηματία που θα
είναι περήφανοι αν στην ηλικία σας έχουν διανύσει το 1/10 της πορείας που
έχετε διανύσει και που ονειρεύονται ότι κάποια στιγμή μέσα από τις σελίδες
των 4Τροχών θα είναι αυτοί οι συνεχιστές της υπερήφανης πορείας σας.
Κύριε Καββαθά, συνεχίστε με το ίδιο πάθος, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά
γιατί υπάρχουν νέοι που σας αγαπούν και πιστεύουν σ? εσάς. Γιατί μέσα στον
ωκεανό της βρωμιάς, των μιζών και των συμφωνιών στα «σκοτεινά» γραφεία,
εσείς είστε για όλους εμάς μία σταγόνα αισιοδοξίας.
Μην μας απογοητεύσετε ποτέ.
Ανέστης Τζουτζουράκος
Αθήνα
ΕΝΣΤΑΣΗ!!!
Είπαμε K.K. να είναι το περιοδικό μας ένα δημοκρατικό βήμα για όλους. Όχι
όμως και να μας πάρουν φαλάγγι. Ποιος είναι αυτός ο κύριος L.J.K. Setright
που νομίζει ότι θα τα βάλει όλα σε τάξη (set-right) και γράφει
ανοσιουργήματα για τις Porche; Στράτη, K.K., βοήθεια. Μας τορπιλίζουνε τα
όνειρα. Για όνομα...
Σίμος Θεοφανίδης
Θεσσαλονίκη
ΕΝΑΣ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Έχουν περάσει δέκα και κάτι χρόνια από τότε που άρχισα να διαβάζω τους 4T.
Ήμουν τότε γύρω στα 10 και η αρρώστια για το κάθε είδους όχημα είχε αρχίσει
να γίνεται κάτι παραπάνω από εμφανής. Φυσικά όλα τα περιοδικά έχουν
κρατηθεί από τότε στη βιβλιοθήκη μου.
Ήταν η εποχή που έβλεπα μία εντυπωσιακή φωτογραφία και πραγματικά
αισθανόμουν ότι βρισκόμουν μέσα της. Μάλιστα τότε υπήρχε και η αφίσα στη
μέση του περιοδικού... Πραγματικά άλλες εποχές που περάσανε αλλά με κανέναν
τρόπο δεν ξεχαστήκανε.
Ύστερα από λίγο άρχισα και διάβαζα και τα άρθρα. Αλλες ανακαλύψεις εκεί,
λέξεις που για πρώτη φορά διάβαζα και καλά καλά δεν ήξερα τι εννοούσαν.
Σιγά-σιγά, όμως όλα τα προβλήματα εξαφανίστηκαν και εγώ διάβαζα τα πάντα
και καταλάβαινα την πλειοψηφία αυτών. Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα ήρθαν
μόνα τους. Στα 16 είχα μαζέψει κάποια χρήματα και αγόρασα
ερείπιο-αυτοκίνητο για να μάθω τι γίνεται και κάτω από τις λαμαρίνες - που
φυσικά για μένα σήμαιναν κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που ήταν. Και αυτό
έγινε λοιπόν και εγώ συνέχισα. Όσο μεγάλωνα καταλάβαινα ότι τα πράγματα
δυσκόλευαν κι αν ήθελα να γίνω κάτι καλό θα έπρεπε να προσπαθήσω
περισσότερο. Ήξερα ότι οτιδήποτε κι αν συνέβαινε, εγώ θα ασχολιόμουν με το
αυτοκίνητο.
Τα χρόνια περνούσαν, το σχολείο τελείωνε και ήρθε η ώρα των πανελληνίων.
Όντας όχι και ο πιο μελετηρός μαθητής του κόσμου -μάλλον καμιά σχέση δεν
είχα τότε με τα πράγματα του είδους- απέτυχα χωρίς καν να μαζέψω βαθμούς
που οι μελετηροί μάζευαν σ? ένα μάθημα. Κανένας λοιπόν λόγος να
ξαναπροσπαθήσω, η καλύτερη λύση ήταν να βρω την άλλη μέθοδο. Δεν χρειάστηκε
παραπάνω σκέψη από δύο εβδομάδες. Ιδιωτική τεχνική σχολή τα απογεύματα για
να πάρω το πτυχίο μηχανικού αυτοκινήτων αλλά και τα πρωινά δουλειά για να
πληρώνω τα δίδακτρα. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, αλλά δεν θεώρησα και πολύ
τίμιο να πληρώνουν άλλοι τα δικά μου, συνεπώς αυτός ήταν ο καλύτερος
δρόμος.
Το πήρα λοιπόν το πτυχίο από εκεί αλλά ήθελα να κάνω και κάτι παραπάνω.
Ήταν η ώρα να ανέβω επίπεδο. Διάλεξα λοιπόν να φύγω και να πάω να σπουδάσω
στο εξωτερικό. Τώρα πια είμαι στο δεύτερο χρόνο των σπουδών μου και
χρειάζομαι άλλα δύο για να πάρω το πολυπόθητο Bachelor in Automobile
Engineering.
Αυτή είναι η ιστορία μέχρι τώρα και την βλέπω να συνεχίζει σωστά - ούτως ή
άλλως είναι βασικά στο χέρι μου και να τελειώσει και έτσι.
Τα παραπάνω δεν γράφτηκαν για τίποτε άλλο παρά για να αποδείξουν ότι
κάποιοι φοιτητές του εξωτερικού κάνουν καλή δουλειά και προσπαθούν. Δεν
αντιλέγω ότι Τζίμηδες υπάρχουν πολλοί, αλλά δεν υπάρχουν μόνο αυτοί. A, και
κάτι άλλο. Δεν χρειάζεται κανείς να κολυμπάει στο χρήμα για να σπουδάσει
στο εξωτερικό. Συγκεκριμένα εδώ στη βόρεια Αγγλία, στο Bolton προσωπικά
ξοδεύω λιγότερα από φίλο που σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη. Συνεπώς και τα
λεφτά του μπαμπά δεν τρώγονται και δουλειά βγαίνει, αλλά φυσικά γίνονται
και κάποιες μικροστερήσεις. Ας είναι όμως, γίνονται για καλό.
Ευχαριστώ για την καθοδήγηση.
Γιάννης Αθανασιάδης-Μάνος
Bolton, Αγγλία
TPEMEI...
Προ καιρού απέκτησα μία ALFA ROMEO 145, επηρεασμένος και από τη δική σας
θετική κριτική.
Το αυτοκίνητο παρουσίασε εξαρχής δύο προβλήματα: 1. Έσβηνε το πρωί στο κρύο
ξεκίνημα.
2. Έτρεμε ενοχλητικά στο ρελαντί του.
Με 600 χλμ. στο οδόμετρό του απευθύνθηκα στο συνεργείο «Γ. Μοσχούς Α.Ε.»
όπου παραδέχθηκαν ότι το αυτοκίνητο «δεν κρατούσε τις στροφές του», και
προχώρησαν σε τρίψιμο βαλβίδων για αποκατάσταση του προβλήματος.
Με 3.000 πλέον χλμ. ζωής εξακολουθεί να παρουσιάζει τα ίδια ακριβώς
συμπτώματα και ο τεχνικός διευθυντής του Group FIAT κ. Μπουγκάντσα, μετά
από προσωπικό έλεγχο, ισχυρίστηκε -υποτιμώντας τη νοημοσύνη μου- ότι το
αυτοκίνητο δεν έχει κανένα πρόβλημα.
Βέβαια, στην ερώτησή μου, «τότε γιατί το συνεργείο προέβη την ανεπιτυχή,
όπως απεδείχθη, επισκευή;» ο κ. Μπουγκάντσα σιώπησε.
Τη λύση θα δώσει τώρα το δικαστήριο, όμως με αφορμή την ατυχή εμπειρία μου
θα ήθελα να σας ρωτήσω. Έχετε σκεφθεί ότι τα αυτοκίνητα που
δοκιμάζετε-κρίνετε μπορεί να έχουν ελάχιστη σχέση με αυτά που καταλήγουν
στον καταναλωτή; Μήπως έτσι θίγεται και η δική σας αξιοπιστία;
Δημ. Σωτηρόπουλος
Βριλήσσια
Γι? αυτό υπάρχουν οι σελίδες της αλληλογραφίας. Για να καταγγέλλετε τα όσα
σας συμβαίνουν._4Τ
ΕΛ.ΤΑ.
Έχω μπροστά μου από τον OIKONOMIKO ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ την εξής ρήση του CYRIL
NORTHCOTE PARKINSON:
Οι περισσότεροι υπουργοί Ταχυδρομείων αντιλαμβάνονται τον εξορθολογισμό με
τη συνεχή αύξηση της τιμής των γραμματοσήμων και την αδιάκοπη χειροτέρευση
των υπηρεσιών επίδοσης επιστολών. Τέλος του τσιτάτου.
Το ίδιο ισχύει από πλευράς ΕΛ.ΤΑ. και για τους 4 ΤΡΟΧΟΥΣ που αν και
11/03/95 ακόμα δεν παρέλαβα το τεύχος που κυκλοφόρησε. Τι σημαίνει άραγε
ίση μεταχείριση όταν όλα έρχονται αμέσως και οι 4TPOXOI των Τεχνικών
Εκδόσεων A.E. καθυστερούν τόσο ή και αναγκαζόμαστε να ζητάμε άνευ χρέωσης
την αποστολή τευχών που δεν έφθασαν ποτέ στον παραλήπτη;
Τάσος Γούλας
Nienburg
Γιατί μας κατηγορείτε άνευ λόγου; Από την Πραξιτέλους στο Ελληνικό μέχρι τη
Γλυφάδα τα ΕΛ.ΤΑ. χρειάζονται 15-17 ημέρες για να μεταφέρουν το Περιοδικό!_
K.K.
ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ ΣΤΗ ΧΩΜΑΤΕΡΗ
Στη χωματερή της Καρύστου κατέληξαν τα πτερύγια των ανεμογεννητριών του
αιολικού πάρκου της Εύβοιας, όπως αποκάλυψε σήμερα η διεθνής περιβαλλοντική
οργάνωση Greenpeace. Ακτιβιστές της οργάνωσης ανακάλυψαν πτερύγια αξίας
πολών εκατομμυρίων δρχ. στον σκουπιδότοπο της Καρύστου. H Greenpeace
κατηγορεί τις κατασκευάστριες εταιρίες για ανευθυνότητα, τη ΔΕΗ για
συγκάλυψη και το υπουργείο Ενέργειας για αδράνεια, κρούοντας τον κώδωνα του
κινδύνου για το μέλλον της αιολικής ενέργειας στην Ελλάδα.
Τα πτερύγια που ανακάλυψαν τα μέλη της Greenpeace έχουν καταστραφεί σχεδόν
ολοσχερώς αφού κάηκαν μαζί με τα σκουπίδια της χωματερής. Τα πτερύγια των
ανεμογεννητριών κατέληξαν στον σκουπιδότοπο, όταν η επιβλέπουσα το αιολικό
πάρκο εταιρία, βλέποντας το ενδιαφέρον της Greenpeace για τη σημερινή
κατάσταση του αιολικού πάρκου, απομάκρυνε τα σπασμένα πτερύγια από το
Μαρμάρι όπου βρίσκονταν για να εξαφανίσει τα «ίχνη του εγκλήματος» που
συντελείται εδώ και ενάμισυ χρόνο στην Εύβοια.
Το αιολικό πάρκο (Α/Π) στο Μαρμάρι της Εύβοιας αποτελείται από 17
ανεμογεννήτριες συνολικής ισχύος 5,1 MW και μαζί με το δίδυμο πάρκο στη
Σητεία της Κρήτης αποτελούν το μεγαλύτερο αιολικό πάρκο της Μεσογείου. Τα
δύο αιολικά πάρκα συνολικού προϋπολογισμού 3,65 δις δρχ., κατασκευάστηκαν
από την Κοινοπραξία BIOKAT-HMZ. H BIOKAT είναι ελληνικών συμφερόντων
(συγκρότημα Κοπελούζου), ενώ η HMZ είναι βελγική εταιρία. Τα Α/Π
χρηματοδοτήθηκαν κατά το ήμισυ από κοινοτικά προγράμματα (ΜΟΠ-VΑLΟRΕΝ). Οι
συμβάσεις υπεγράφησαν το 1991 και τα πάρκα έπρεπε να παραδοθούν στη ΔΕΗ στα
τέλη του 1993.
Από τους δύο πρώτους μήνες λειτουργίας των αιολικών πάρκων (2/93)
παρουσιάστηκαν ρωγμές στα πτερύγια των ανεμογεννητριών, οι οποίες γρήγορα
επέφεραν θραύσεις των πτερυγίων και πτώση το