Πρωταθλήματα Tουρισμού: DTM - ITC

ΑΠΟΣΤΟΛΗ
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
DIEPHOLZ (DTM)-ESTORIL (ITC)

DTM vs ITC

Γερμανικό (DTM) ή Διεθνές (ITC) Πρωτάθλημα Τουρισμού;
Ξεπέρασε τα σύνορα της Γερμανίας ο θεσμός και η FIA δεν έχασε την ευκαιρία.
Υπό την αιγίδα της ο «άλλος θεσμός» με τους 10 αγώνες ανά την Ευρώπη (πέντε
διπλοί) και η διαφορά είναι σαφής. Πήγαμε στο Ντίπχολτζ (DTM) όπου 100.000
ενθουσιώδεις θεατές παρακολούθησαν δύο νίκες του Μπάρτελς (Αλφα Ρομέο) και
ύστερα από 15 ημέρες προσκεκλημένοι της Αλφα Ρομέο επισκεφτήκαμε το Εστορίλ
(ITC) όπου 15.000 «χλωμοί» θεατές παρακολούθησαν το θρίαμβο της Μερτσέντες.
Με την ευκαιρία Αλφα Ρομέο 155 Ti ή Μερτσέντες C klasse;

κείμενο: Στράτης Χατζηπαναγιώτου
φωτογραφίες: Ρεπόρτερ/Χ. Καραγιωργάκης, N. Μήτσουρας

ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ λοιπόν, και τουλάχιστον σε αυτόν τον τομέα ο ακριβότερος θεσμός
των αγώνων αυτοκινήτου (μετά την F1) καλά κρατεί.
Το DTM, πιο απλά το Γερμανικό Πρωτάθλημα με αυτοκίνητα τουρισμού,
καθιερώθηκε και απέκτησε διαστάσεις ανάλογες με αυτές της Μερτσέντες, της
Αλφα Ρομέο και της Όπελ, των τριών εμπλεκόμενων κατασκευαστών. Τεχνολογία
αντίστοιχη με αυτή της F1 και ίσως ακόμη πιο μακριά, πληθώρα οδηγών από τον
ίδιο χώρο και μαζί τους, ταλέντα έτοιμα για την καλή Φόρμουλα που απέρριψαν
λύσεις δίκοπο μαχαίρι όπως η F3000 και το κόστος έφτασε στα ύψη. Πολλοί,
πάρα πολλοί οι θεατές στο Νίρμπουργκριγκ, στο Χόκενχάιμ και στις
αυτοσχέδιες πίστες που δημιουργήθηκαν για την περίσταση, αλλά δεν αρκούν
για να αποσβεστεί το υψηλό κόστος. Τα πρώτα δειλά βήματα εκτός έδρας έγιναν
τον περσαμένο χρόνο, η ιδέα άρεσε, και φέτος καθιερώθηκε και το διεθνές
Πρωτάθλημα Τουρισμού με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Να η ευκαιρία, σκέφτηκε
ο κύριος Έκλεστοουν και «έβαλε» στο χέρι το θεσμό. Οι τιμές των εισιτηρίων
εκτοξεύστηκαν στα ύψη και οι φιλοξενούμενοι δημοσιογράφοι ζουν «ώρες F1»
είτε για να εργαστούν εξασφαλίζοντας το «χρυσό» πάσο, είτε για να ζήσουν σε
χώρες και περιοχές που θέλουν τους αγώνες αλλά δεν κάνουν τίποτα για να
τους κρατήσουν. Στο DTM δηλώνεις μέλος των MME (σικ) και έχεις τα πάντα.
Αυτοσχέδιες ή οργανωμένες πίστες και η διαβίωση εντός ή εκτός είναι
εξαιρετική. Πήγαμε στο Ντίπχολτζ στις αρχές του περασμένου μήνα και μείναμε
έκθαμβοι. Οι Γερμαναράδες ανακάλυψαν ένα παλιό εγκαταλειμμένο αεροδρόμιο
και δημιούργησαν. Δύο ευθείες των 800 μέτρων με φάρδος 10-12 μέτρα η κάθε
μία αρκούν στους Κέκε Ρόζμπεργκ, Μπερν Σνάιντερ, Νικόλα Λαρίνι κ.λπ
γνωστούς ή άγνωστους, ώστε να δαμάσουν «μηχανές» με τεχνολογία F1. Εμείς
στην Ελλάδα θέλουμε πίστα των 6 δισ. γιατί τη μικρή θα... τη βαρεθούμε
γρήγορα. Το ακούσαμε και αυτό. Τρελοί είναι οι άνθρωποι, αλλά, αφού δεν
τους απαγορεύουν την κυκλοφορία, είμαστε άξιοι της τύχης μας. Να μείνουμε
στη Γερμανία λοιπόν όπου εργαστήκαμε κάτω από εξαιρετικές συνθήκες και χάρη
στο γ. T. της Μερτσέντες εξασφαλίσαμε ένα εξαιρετικό δωμάτιο σε παρακείμενο
μικρό οικογενειακό ξενοδοχείο που διαθέτει όλες τις ανέσεις. Στην «πίστα» ο
συναγωνισμός στον αγώνα του DTM και στους άλλους αγώνες υποστήριξης
εξελίσσεται ανάμεσα σε πλαστικά κερμπς και σε αυτοσχέδια σικέιν, ήταν
κορυφαίος και επιστρέψαμε από τη δημοσιογραφική αποστολή ευτυχείς. Πέρα από
τη μάχη των τεχνικών και των ομάδων με σύμμαχο ή εχθρό τους κανονισμούς που
περιορίζουν ή ελευθερώνουν, έχει προκύψει και μάχη γενεών ανάμεσα στους
οδηγούς. Οι ώριμοι που όμως έχουν κίνητρο όπως ο Λαρίνι και ο Σνάιντερ,
(μαζί τους και οι Μπάρτελς, Ρόιτερ) καλά κρατούν. Οι άλλοι όμως, οι
χορτάτοι, όπως ο Λούτβιχ, ο Νανίνι, ο Αλμπορέτο, ο Ρόζμπεργκ κ.λπ περνούν
δύσκολες ώρες από τους πιτσιρικάδες της Μερτσέντες (Μάγκνουσεν, Φρανκίτι
αλλά και Γκράου) και της Αλφα (Φισικέλα). Εκπληκτικοί τύποι με το «μυαλό
στα κάγκελα» που βάλθηκαν να φέρουν τα πάνω-κάτω. Σημειώστε τα ονόματά
τους.
Στον αγώνα του Εστορίλ που προσμετράει στο νέο θεσμό διεθνών προδιαγραφών η
εικόνα ήταν διαφορετική. Αδειες κερκίδες, σκληρή πολιτική της FIA στις
διαπιστεύσεις και χάος στις συνεννοήσεις με τους Πορτογάλους στο περιθώριο
των αγώνων. Θα το σκεφτούμε να ξαναπάμε. Είδηση σε επίπεδο τεχνολογίας και
συναγωνισμού βγαίνει στο DTM και ποιος ο λόγος της ταλαιπωρίας και της
διάθεσης συναλλάγματος στη «χλωμή» Πορτογαλία ή στο γεννημένο για
ταλαιπωρία Μανί Κουρ;
Στεναχωρηθήκαμε στο Εστορίλ και δεν το κρύβουμε, γι? αυτό άλλωστε
ξεφεύγουμε από τα συνήθη. Θα είναι κρίμα ένας τόσο ζωντανός σε όλα τα
επίπεδα θεσμός να πάρει την κατιούσα όντας υπό την αιγίδα της FIA και των
καρεκλοκένταυρων που την διοικούν. Απορούμε με τους κατασκευαστές που
ενεπλάκησαν. Οι Γερμανοί βέβαια της Μερτσέντες έχουν το τέλειο αυτοκίνητο
και την ιδανική ομάδα ώστε σε κλασικές πίστες (Μουτζέλο, Ντόνικτον,
Εστοριλ, Μανί Κουρ) να διαλύουν το συναγωνισμό και ίσως έχουν δίκιο να
θέλουν το άστρο τους να λάμπει γενικώς και αδιακρίτως. Σύμφωνοι, αυτούς δεν
τους χωράει η ενδοχώρα. Οι Ιταλοί όμως; Φαίνεται πως ο Πιάντα τα έχει
χαμένα. Ίσως παρακολουθεί κασέτες με αγώνες του ?93 και είναι ευτυχής. Έχει
μπερδευτεί ο Ιταλός. Μακάρι μετά το Εστορίλ και το 1-2-3-4 της Μερτσέντες
κάποιος ψηλά ιστάμενος του γκρούπο να τον καλέσει για εξηγήσεις και
τουλάχιστον οι 155 να διεκδικήσουν τον τίτλο των κατασκευαστών στο DTM.
Εκτός έδρας γι? αυτούς, εντός για τους άλλους.
Για την Όπελ τι να γράψεις. Έχουν πολύ δρόμο ακόμη να διαβούν και αν δεν
δείξουν υπομονή, θα καταστραφούν πριν να ολοκληρώσουν. Ίσως να φανούμε
υπερβολικοί, αλλά Όπελ και Αλφα πληρώνουν την πολιτική τους. Κομφούζιο με
ομάδες υποστήριξης (;) και περίεργες επιλογές οδηγών έχουν προκύψει και
στις δύο εταιρίες, όταν οι άλλοι οι νικητές αυτοί με το άστρο ακολουθούν
στρατιωτικό νόμο τα παίρνουν όλα και φεύγουν. Σέρνονται (επιεικώς) οι
μικρές C Klass παραγωγής, πετούν στην εξελιγμένη τους έκδοση. Πιστοποιούν
μάλιστα ότι στους αγώνες με αυτοκίνητα που συναγωνίζονται σε άσφαλτο η πίσω
κίνηση έχει το προβάδισμα. O κανονισμός τροποποίηθηκε κατά μεσής της
περιόδου, το βάρος στα 4x4 μειώθηκε, ο Σνάιντερ με δύο νίκες κουβαλάει άλλα
30 κιλά για να δημιουργηθεί συναγωνισμός, αλλά κερδίζει. Ένα βήμα από τον
τίτλο στο ITC, ενώ διεκδικεί τίτλο και στο DTM ο πρώην οδηγός της Ζακσπιντ
F1, ενώ η ομάδα του με μία νίκη δική του και μία του εκπληκτικού Μάγκνουσεν
στην Πορτογαλία εξασφάλισε τον πρώτο της τίτλο για το 1995!
Θα κάνουν νταμπλ εξασφαλίζοντας τον τίτλο των κατασκευαστών και στο DTM, ή
επιτέλους θα ξυπνήσει ο Πιάντα και οι Αλφα θα παίξουν το τελευταίο τους
χαρτί; Μακάρι να μοιραστούν οι τίτλοι, για το καλό του θεσμού και όχι
μόνον. Οι 155 πρωταγωνιστούν σε αυτοσχέδιες πίστες ή σε σιρκουί πόλης αλλά
χάνονται σε κλασικές πίστες. Τα αυτοκίνητα του ?95 πρώτης γενιάς είναι
ταχύτερα από τα εξελιγμένα, ενώ ουδείς γνωρίζει την αξιοπιστία κιβωτίων και
κινητήρων. Αυτόματη επιλογή για τους Νανίνι, Ντάνερ, σειριακή για τους
Μπάρτελς, Αλμπορέτο, «μικτό» σύστημα για τον Λαρίνι, κλασικό H για τον
Μόντενα. Κομφούζιο. Κανένα αυτοκίνητο δεν είναι ίδιο με το άλλο. Σήμερα
στην Αλφα φτιάχνουν εκπληκτικά αυτοκίνητα παραγωγής και είναι κρίμα η
αγωνιστική τους ομάδα να θυμίζει την αντίστοιχη της... Φεράρι. Σκληρή
κριτική αλλά πάθαμε σοκ στο Εστορίλ και δεν έχει να κάνει με το «χλωμό» του
ξενοδοχείου των πέντε αστέρων. Αλλωστε οι εντεταλμένοι άνθρωποι του
«γκρούπο» που έχουν την ευθύνη της φιλοξενίας έχουν τον τρόπο να κάνουν το
μαύρο-άσπρο. Καθαρά αγωνιστικού περιεχομένου η κριτική μας. Δεν επιτρέπεται
το 1995 ο Μικέλε Αλμπορέτο με αυτοκίνητο γενικής, να μετράει πόσους γύρους
προηγούνται οι άλλοι. Τις πταίει; Το όχημα ή ο χειριστής; O συνδυασμός,
απαντάει κάποιος που ξέρει, και τότε τι τον κρατάνε αφενός και γιατί 8-9
αυτοκίνητα «τρέχα-γύρευε» σε κάθε αγώνα αφετέρου, διερωτόμαστε; Σε αγώνες
που γίνονται σε πίστες επιπέδου F1 τουλάχιστον πέντε Μερτσέντες (και...
κάτι, αφού ο Γκράου είναι μακράν από τους περιφερόμενους φίλους του Πιάντα)
είναι ικανές για τη νίκη, όταν στην άλλη όχθη (είπαμε Όπελ δεν υφίσταται)
τη νίκη διεκδικούν ο Λαρίνι και κατά περίπτωση οι Νανίνι, Μπάρτελς και
Μόντενα, αν και εφ? όσον...
Υπόκλιση λοιπόν στη γερμανική μηχανή άσχετα μάλιστα από τη συνέχεια στο
DTM. Τον πρώτο χρόνο αιφνιδιάστηκαν αλλά στη συνέχεια διέλυσαν τον αντίπαλο
επιτρέποντάς του μόνο πρωτοβουλίες-ανάσες ώστε να έχει κουράγιο για τη
συνέχεια. Για τους Ιταλούς, σε συνδυασμό με την άτακτη υποχώρηση στα
πρωταθλήματα τουρισμού τύπου BTCC, απαιτούνται άμεσες ενέργειες. Οι τιφόζι
όλου του κόσμου δεν αντέχουν δεύτερο διασυρμό. Τους αρκεί η F1._Σ.Χ.

Δύο νίκες του Γερμανού Μίκαελ Μπάρτελς με την Αλφα Ρομέο 155 της ομάδας
Euro team. O Γερμανός σημείωσε τον πρώτο χρόνο στις δοκιμές και στον πρώτο
αγώνα δεν απειλήθηκε ουσιαστικά παρά την προσπάθεια του νεαρού Φρανκίτι
(Μερτσέντες) που ανέλαβε να «καθαρίσει» για τη γερμανική ομάδα. Στην
επανάληψη, ο Βρετανός που πέρα από τέχνη διαθέτει και «τσαγανό» (απαραίτητο
στοιχείο για την καριέρα του στην... F1) προσπάθησε ακόμη περισσότερο,
προηγήθηκε αλλά δεν κέρδισε υποκύπτοντας στην πίεση των Μπάρτελς, Λαρίνι
(1-2 για την Αλφα και ζήτω η τετρακίνηση στα σταμάτα-ξεκίνα και ο
κανονισμός που επιβαρύνει τους νικητές) αλλά και του Βαν Όμεν με την
Ταμπάκ-C Klasse.

Ποιος θα το πίστευε; O Λαρίνι σημείωσε τον απόλυτο χρόνο στο Εστορίλ και
δύο ακόμη Αλφα με τους Φισικέλα, Μόντενα ήταν στις πέντε πρώτες θέσεις.
Πράσινο φως και ο Τιμ με την κίτρινη, την Ζάκσπιντ-C klass προηγήθηκε
«κρατώντας» μάλιστα τον Ιταλό που βρέθηκε περικυκλωμένος από άλλες δύο
«Μερτς» με τους Σνάιντερ, Μάγκνουσεν. Απίστευτο και όμως αληθινό,
Μερτσέντες 1-2 και τρίτος ο Νικόλα όταν βγήκε ο Τιμ. Στο δεύτερο αγώνα ο
Μάγκνουσεν έστριψε πρώτος και άντεξε μέχρι τέλους παρά την πίεση αρχικά του
Λαρίνι πριν εγκαταλείψει και στη συνέχεια των Σνάιντερ, Φρανκίτι. Μετά το
Εστορίλ και ενώ μένει ο διπλός αγώνας στο Μανί Κουρ η Μερτσέντες εξασφάλισε
τον τίτλο των κατασκευαστών, ενώ ο Σνάιντερ θέλει πέντε βαθμούς αν ο
Φρανκίτι σημειώσει δύο νίκες. Απλά Μερτσέντες x2 στο ITC και έπεται
συνέχεια...

Ίαν Μάγκνουσεν. O 22 χρονος δοκιμαστής της Μακλάρεν-Μερτσέντες κέρδισε τον
πρώτο του αγώνα με την C Klasse και έπεται συνέχεια. Σημειώστε και τα
ονόματα των Φρανκίτι, Φισικέλα. Πηγαίνουν άνεμο, δεν έχουν ύφος και η F1
τους περιμένει. Ποιος ασχολείται με την F3000; Έλαμψαν στην F3 και έγιναν
μέλη εργοστασιακών ομάδων, χωρίς να εμπλακούν σε άλλες περιπέτειες.

Τον περασμένο χρόνο τα Καλίμπρα έδειξαν καλά στοιχεία και η Όπελ αποφάσισε
την πλήρη της εμπλοκή και στους δύο θεσμούς. H εικόνα σήμερα είναι...
απογοητευτική. O Λούντβιχ δεν έφερε την άνοιξη, ενώ είναι σαφές το
κομφούζιο που επικρατεί ανάμεσα στις ομάδες Τζεστ και Ρόσμπεργκ. Για την
ιστορία ο Λέχτο ταλαιπωρείται με ένα κακό αυτοκίνητο όταν ο Νταλμάς κάνει
«αηδίες» στην πίστα (κάθε δύο στροφές «βγαίνει» στη μία) και ο Ρόσμπεργκ (ο
ίδιος ο πρώην παγκόσμιος) σέρνεται στις τελευταίες θέσεις μπροστά από τους
Ρουχ, Κράγκες και Τζιούντιτσι με τα αγορασμένα μπάκετ...