Kακά τα ψέματα
KAKA TA ΨΕΜΑΤΑΤαξιδεύοντας...
O μικρός (? Σαξό) είναι ωραίος, αλλά ο μεγάλος (? ZX, 306) είναι αλλιώς.
Κατηφορίζουμε από το Παρίσι προς τη Λυόν για να πάρουμε το δρόμο για
Γενεύη, Σαμονί κ.λπ. Σε πρώτο πρόσωπο και σε ρόλο πλοηγού, χρησιμοποιούμε
το Σαξό. Μπλε, αγωνιστικό χρώμα, κορυφαίο επίπεδο εξοπλισμού, άνετη
ανάρτηση και ελαφρύ τιμόνι με έντονη υποβοήθηση, ό,τι καλύτερο σε σχέση με
το γαλλικό αυτοκινητόδρομο. Στην Ελλάδα, το ανθρακί αυτοκίνητο του φίλου
ντίλερ της Σιτροέν, Κώστα Απέργη, αλλά και το «εργοστασιακό» λευκού
χρώματος, μας έβαλαν σε σκέψεις στη δική μας τέλεια διαδρομή. Σε σχέση με
το 106 R-1.6 και GTi κατά τη γνώμη μας υπολείπεται. Το σημειώσαμε,
πικράναμε φίλο μας (;) στέλεχος της γενικής αντιπροσωπείας, έχασε την
ψυχραιμία του και μπήκαμε σε σκέψεις. H άποψη, σήμερα, θεωρείται «μαλακία».
Τέλος πάντων.
Στο γαλλικό αυτοκινητόδρομο βρέχει, η ορατότητα είναι περιορισμένη, ο
«Θανάρας» χάνει μία έξοδο, ο «Φούκης» νομίζει ότι χάνει την επόμενη, τα
κινητά «βαράνε» αδιάκοπα, αλλά κανένα πρόβλημα. Οι 120 ίπποι με την
ικανοποιητική ροπή δεν αφήνουν περιθώρια για εκνευρισμούς, ενώ δεν
αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι μέσα σε μικρό αυτοκίνητο ούτε όταν σε προσπερνάει
«πάση δυνάμει» μία Μερτσέντες σειράς S klass. Μικρά μόνο στο μάτι τα Σαξό
106. Σε συνδυασμό με τα Κλειώ, σοφοί οι Γάλλοι στη «μικρο-μεσαία»
κατηγορία. H αλλαγή προέκυψε στον πρώτο ανεφοδιασμό. Ξεκινήσαμε με τη ZX
και ολοκληρώσαμε με το 306. Περισσότερη ομίχλη, περισσότερη βροχή, η
κούραση σε υψηλές τιμές, ενίοτε επαρχιακό δίκτυο, αλλά και χαμόγελα.
Είπαμε. Καλός και ωραίος ο μικρός, αλλά τα «μεγάλα», άλλα κόλπα. Θέση
οδήγησης μακράν στο Πεζό, άνεση ανάρτησης δανεισμένη από Ξαντιά, στη ZX.
Προσθέστε τον καλύτερο δίλιτρο κινητήρα παραγωγής κάτω από το καπό και των
δύο και αντιλαμβάνεστε ότι είχαμε χίλιους δύο διαφορετικούς λόγους, ώστε να
αισθανόμαστε ευτυχείς. Όταν η νέα γενιά της συντροφιάς προσπάθησε να μας
παρασύρει σε συγκρίσεις με Μεγκάν, Κλειώ Ουίλιαμς, αλλά και
Γκολφ-Αλμέρα-Μπράβο-145, (ουφ...), δεν παρασυρθήκαμε. «Γλεντήσαμε» την
κάθοδό μας στην Αγκόνα, αλλάζοντας το κάθισμα της ZX με το εξαιρετικό
μπάκετ του 306. Πολιτισμένη η Σιτροέν, το γνήσιο GT της συντροφιάς,
εξασφαλίζει ηρεμία, ενώ, αν αποφασίσεις να διασκεδάσεις διώχνοντας την
ουρά, ανταποκρίνεται περίφημα. Εντάξει, δε «βλέπεται», αφού πέρα από το
υποκειμενικό του σχολιασμού, πρόκειται για ένα μοντέλο με κάμποσα χρόνια
παραγωγής. Το 306, με πιο κλασικό αμάξωμα, και επιτέλους προσεγμένο
φινίρισμα και εσωτερικό διάκοσμο και το 6άρι κιβώτιο, έχει δύο πρόσωπα.
Πολιτισμένο και καλά φτιαγμένο όταν μετακινείσαι, πολεμική μηχανή όταν το
οδηγείς πραγματικά. Μακριές οι πρώτες σχέσεις, «κλειστές» οι... άλλες, οι
μεγάλες. Όπως τότε, στο γκρουπ 2 με τα βελτιωμένα κιβώτια της Αλφα Βελότσε
και του Έσκορτ 2000 RS. Για την οδική συμπεριφορά, το σχόλιο είναι
αντίστοιχο. Γέρνει ελαφρά η ZX, «τραπέζι» που όμως δεν «κοψομεσιάζει» το
Πεζό. Μάγοι οι Γάλλοι σε αναρτήσεις, αλλά και σε τιμόνι. Το «φοράς» και
«οργιάζεις» το 306. Το κυριότερο, διορθώνεις τροχιές στον άγνωστο δρόμο
χωρίς προσπάθεια.
Προσοχή. Στο καλό, πολύ καλό οδικό δίκτυο της Ευρώπης, αλλά και εδώ. Κρίμα
που το χρυσαφί 306 που μας παραχώρησε, παρόντος του εμβρόντητου Στράτου
Ψαράκη της Λάιον, ο Μαρτέν Αλουατό, στο πεζοδρόμιο της Grand Αrm?, όπου και
τα γραφεία της Πεζό στο Παρίσι, είναι πολύ ταλαιπωρημένο. Λάστιχα στα όρια
των «σλικ» (σχεδόν φαλακρά δηλαδή) και αμορτισέρ έτοιμα για αντικατάσταση
με το καθεστώς της εγγύησης. H «φιλοξενία» των άλλων Γάλλων και η
διαδικασία παραλαβής της Σιτροέν ήταν υποδειγματική. O κόσμος των
αντιθέσεων...
Περί φιλοξενίας συνέχεια και θα θυμόμαστε για πολύ καιρό τον τρόπο που μας
αντιμετώπισαν ο πλοίαρχος, οι αξιωματικοί και τα μέλη του πληρώματος του
Αρεθούσα. Κάμποσοι μάλιστα είναι αναγνώστες, οπότε σε συνδυασμό με το
εξαιρετικό φαγητό και την άνετη καμπίνα όπου ο H/Y αποκτάει περίοπτη θέση,
τους αποχαιρετήσαμε μάλλον μελαγχολικά, το βράδυ της Πέμπτης, στο λιμάνι
της Πάτρας. Καλύτερα να μην τελείωνε ποτέ το ταξίδι. Τώρα κατάλαβα γιατί ο
mr. Lotus-Maserati, καλός μας φίλος και «χλομός» μας συνεργάτης, Γιώργος
Λυμπεράκης (με την ευκαιρία συγχαρητήρια για την «οικογενειακή ανανέωση»),
ταξιδεύει στην Ιταλία συχνά-πυκνά διά θαλάσσης. Ηρεμείς όπως στο καλύτερο
ξενοδοχείο χωρίς πολλά περιθώρια διαφυγής, ενώ το «κινητό» δεν
ενεργοποιείται...
Στην Πάτρα λοιπόν και ανηφορίζοντας στην Αθήνα με το Αουντι A3-1.8
προσγειωθήκαμε στην πραγματικότητα των ελληνικών δρόμων. Ευκαιρίας
δοθείσης, εξαιρετικό το A3 με το μεσαίο κινητήρα. Ποιότητα υπεράνω
κριτικής, άψογη οδική συμμπεριφορά, ικανοποιητικές επιδόσεις, μεγάλοι
χώροι, αλλά και καλή τιμή παρά τον υψηλό εξοπλισμό. Πρόκειται για λύση
σύγχρονης 318ti με μπροστινή κίνηση και 2,5 εκατ. λιγότερα. Προσοχή. Όλα
αυτά εν αναμονή της έκδοσης τούρμπο των 150 ίππων. «Απαιχτη» η Αουντι στα
μεσαία A3 και A4.
Εκτός συναγωνισμού όμως η BMW στα «μεγάλα». Μικρότερος ο κινητήρας της 728
σε σχέση με την αγαπημένη μας 730 αλλά κανένα πρόβλημα. Μετακίνηση σε
μαγικό χαλί, αλλά και διάθεση να οδηγήσεις. Μοναδική Μερτσέντες που θυμίζει
BMW σε επίπεδο οδηγικής ευχαρίστησης η E280. H καλύτερη E και ίσως η
καλύτερη «Μερτς» παραγωγής με τέσσερις πόρτες.
Φτάσαμε ατσαλάκωτοι στη Λάρισα για εκδήλωση στα πλαίσια των υποχρεώσεών μας
με τη Σέατ sport. Ακόμα μία φορά διαπιστώσαμε ότι έξω, στην επαρχία, πάμε
πολύ καλά. Απλώς το λατρεύουν τούτο εδώ το έντυπο και εκτιμούν τους
συντελεστές του. Τον «μέντορα» και τους από εκεί και πέρα. Με συνοδηγούς 80
Λαρισαίους οδηγήσαμε σβέλτα ένα Ιμπίθα GTi-1.6 και ένα Κόρντομπα SX
παραγωγής. Τα ταλαιπωρήσαμε, ταρακουνήσαμε τους παραπλεύρως, τα «είδαμε
όλα» όταν καθίσαμε δεξιά σε 4-5 περιπτώσεις, αλλά χαλάλι. Πέρα από την
αξιοπιστία και τις δυνατότητες των δύο μοντέλων και την ποιότητα της
αντιπροσωπείας της Σέατ στη Λάρισα, γνωρίσαμε ανθρώπους και μας δόθηκε
ευκαιρία να τους προσφέρουμε ένα μέρος από τις γνώσεις μας σε επίπεδο
ασφαλούς οδήγησης. Θα επανέλθουμε. Μας συναρπάζει η διαδικασία.
Ευχάριστα εξελίχθηκε και το weekend (σικ) που περιλάμβανε το 1ο Ράλι
Cinquecento. Αγώνας για τύπους με ψυχή, άψογα οργανωμένος από την ΕΛΠΑ, (δε
θα κάνουμε κριτική στις κινήσεις του αγωνιστικού προέδρου Ρον, απλά μας
απογοητεύουν οι επιλογές του σε πρόσωπα και σε μεθόδους), με πολλές έξυπνες
παρεμβάσεις Κωστή Στεφανή σε όλα τα επίπεδα. Κρίμα που δε δέχτηκε η Φίατ τη
συμμετοχή και άλλων αυτοκινήτων στην ουρά του αγώνα. Πολλά καλά όπλα θα
έβγαιναν από τα γκαράζ για έναν μικτό αγώνα πρότυπο, με διευκολύνσεις Ράλι
Μόντε Κάρλο. Σε αυτή την περίπτωση οι θεατές θα ήταν περισσότεροι και έτσι
η Φίατ θα κέρδιζε φίλους χάρη στη διαβολική αξιοπιστία των «500» και στην
ταχύτητα ορισμένων πέρα από ηλικία. O ρόλος μας; Μείνατε μαζί μας και τον
επόμενο μήνα...
Στο περιθώριο του αγώνα, αλλά κυρίως αργότερα, δοκιμάσαμε τη νέα Μερτσέντες
SLK. Διαφωνούμε υποκειμενικά με τη σχεδίαση, «βγάζουμε σπυριά» με τους
χρωματισμούς στο εσωτερικό, ούτε κρύο ούτε ζέστη για τον κινητήρα παρά τους
σχεδόν 200 ίππους, αλλά υπόκλιση για τη λύση «δύο σε ένα». Ακαμψία 320 SL
σε τιμή πλούσιου BMW Z3-1.9. Με την ευκαιρία, γιατί το γ.Τ. της Ιντερκάρ
δεν παραχωρεί ένα αντίστοιχο μοντέλο για δοκιμές; Πρόκειται για ιεροσυλία η
αντιπαράθεση της μικρής Z3-1.8 με τις Αλφα, Μερτσέντες κ.λπ. Με εξαίρεση
όσους βρέθηκαν στην Αμερική, στην αρχική παρουσίαση, ουδείς άλλος έχει
πάρει γεύση της καλής Z3. Κρίμα...
Γεύση από την άλλη Ελλάδα πήραμε με την ευκαιρία του Ράλι Ερμής-Δωδώνης.
Τέλεια διαδρομή γράφουμε στον τίτλο της περιγραφής, αλλά και πάλι δε
δίνουμε τις διαστάσεις του τοπίου. Κάτι μεταξύ RAC και Νέας Ζηλανδίας.
Ελλάδα δηλαδή. Ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει η γη. Χώρα χρυσάφι με φιλόξενους
κατοίκους όπως αυτοί στο Μέτσοβο και όχι μόνον. Κάναμε άνετες δοκιμές χωρίς
ύβρεις και αφορισμούς, ενώ ζήσαμε όμορφα 8 ημέρες στο πρότυπο ξενοδοχείο
Βικτώρια. Μακάρι όλη η Ελλάδα να διέθετε αντίστοιχες μονάδες που
διοικούνται από αγαπημένες οικογένειες με κέφι και εμπειρία.
Από αγωνιστικής πλευράς το γεγονός βάζει σε σκέψεις. H έλλειψη βαθμολογικού
ενδιαφέροντος ελάχιστα συνδέεται με τη μείωση των συμμετοχών. O αγώνας
είναι πανάκριβος, όπως πανάκριβο είναι όλο το πρωτάθλημα. Αντί την
κατάργηση θεσμών και τον με κάθε τρόπο πόλεμο με τους αγωνιζομένους,
προτείνουμε στους εκτός τόπου και χρόνου διοικούντες να βρουν τρόπους για
φτηνούς ελληνικούς αγώνες, προσγειωμένους στην πραγματικότητα. Αλήθεια,
σκέφτεται κανείς το πρωτάθλημα χωρίς Στάρλετ ή κάτι αντίστοιχο και την
Τρίπολη χωρίς ενιαίο;
Σε πρώτο πρόσωπο. «Αντώνη, τερματίσαμε», κατά το «χάσαμε» κ.λπ. Πιο απλά,
εν μέρει η ελληνική Σέατ σπορ δικαίωσε τη ριψοκίνδυνη εμπλοκή της Τεχνοκάρ
σε ένα τόσο δύσκολο «έργο». Τουλάχιστον αποδείξαμε ότι η «λαχανίδα» είναι
αξιόπιστη, ότι τα ασύμμετρα λάστιχα της Μπρίτζστοουν λειτουργούν άψογα κάτω
από όλες τις συνθήκες και ότι όταν ρυθμιστεί σωστά εξαρχής η ανάρτηση της
Προύφλεξ, ανταποκρίνεται περίφημα στο στεγνό και στο βρεγμένο. Το
κυριότερο; Μία σύγχρονη εταιρία με όραμα και φιλοδοξίες απέκτησε σύγχρονη,
ευέλικτη και ικανή αγωνιστική ομάδα, όπου το κάθε μέλος της παίζει περίφημα
το ρόλο του. O ενθουσιασμός συνδυάζεται με την εμπειρία και αν οι Ισπανοί
μάς στηρίξουν σωστά και τίμια ?όπως οφείλουν να το κάνουν? θα πούμε
περισσότερα τη νέα αγωνιστική χρονιά...
Μέχρι τότε, αναβρασμός επικρατεί στον ειδικό Τύπο. O εκδότης του AMS,
γνωστός για τη στρατηγική που εφαρμόζει όταν δημιουργούνται οι κατάλληλλες
με δικά του κριτήρια προϋποθέσεις, «πυροβόλησε» και ό,τι ήθελε προκύψει.
Ευκαιρίας δοθείσης, μάλιστα, αποφάσισε να αγγίξει άκομψα το κύρος και την
αξιοπιστία των 4T, το δυνατό μας σημείο, όπως προδίδουν οι έρευνες. Χαμένος
κόπος. Για τα περί δυναμομετρήσεων και επιδόσεων και για το πού και το πώς
(ΔΕΝ) την πατήσαμε, διαβάστε σχετικό σχόλιο.
Από εκεί και πέρα; Περιμέναμε το κάτι άλλο από τους πρώην συνεργάτες μας με
την αναμφισβήτητη αξία. Προς το παρόν δεν προέκυψε. Για το τι θυμίζει η
προσπάθειά τους με τις έντονες παρεμβάσεις και με την υποστήριξη απόψεων
που οι ίδιοι με πείσμα απέρριπταν στο παρελθόν, ας το κρίνουν οι
αναγνώστες.
Πάντως, είναι μάλλον «χοντρό» αυτό το «ο Τσοβόλας» του χώρου... Έπεται
συνέχεια. Κυκλοφορώ και οπλοφορώ._
Στράτης Χατζηπαναγιώτου
ΥΓ.: Καλή προσπάθεια το νέο ανανεωμένο Car & Driver. Πέρα από τις
υποκειμενικές κρίσεις, δήλωσαν ότι θα φτιάξουν κάτι διαφορετικό και τα
κατάφεραν. Από εκεί και πέρα, η ιστορία θυμίζει τις ειδικές εκπομπές. Εμείς
σαν τον Αρη και ο Πάνος σαν εμάς. Εντάξει στο ίδιο σχολείο
αποφοιτήσαμε._Σ.Χ.