Adventure Game 1996
ADVENTURE GAME 96«Εν δυνάμει παιδεία»
Από τις μετέωρες πλεύσεις στη Λίμνη των Αγράφων μέχρι την «ανακάλυψη» των
μεγάλιθων της Μαρώνειας και από τις διεισδύσεις στον υπόγειο ποταμό Μααρά
μέχρι τους απαράμιλλους βιότοπους της Δαδιάς και του Δέλτα του Έβρου, η
ανακεφαλαιωτική καταγραφή αποδεικνύει τον άνεμο πρωτοπορίας που οδήγησε ένα
ακόμη Adventure Game.
Κείμενο-Διαφάνειες: Αλ. Τσαντούλας
O ΗΛΙΟΣ της 4ης Ιουλίου ανέτειλε ίσως λίγο φωτεινότερος, οι πάντες στην
ομάδα μας είναι συντονισμένοι στη συχνότητα της «Τεχνικές Εκδόσεις» A.E.
και η πέμπτη αποστολή των Adventure Games απογειώνεται για ένα ακόμα ταξίδι
στον κόσμο της γνώσης και της δράσης.
Φωτεινοί μας διασταθμοί σημεία της Μακεδονίας και της Θράκης, που μόνον
λίγοι τυχεροί και τολμηροί έχουν πεισματικά καταγράψει. Στο πλήρωμα τον
κύριο κορμό αποτελεί η Αθήνα ακολουθούμενη από πολυμελή αντιπροσωπεία της
Κέρκυρας και εκπροσώπους του Αιγίου, της Σπάρτης και της Πάτρας.
Τα χιλιόμετρα της αναγκαστικής εμπλοκής μας με το εθνικό οδικό δίκτυο
αρκούντως πολλά, αλλά, όταν ο φρουριακός χαρακτήρας της επιβλητικής Μονής
Κορώνης χάνεται πίσω μας και οι περήφανες κορυφές των Αγράφων υψώνονται
στον ορίζοντα, τότε μπαίνουμε στο δικό μας κόσμο.
Το Βουτσικάκι και το Μπορλέρο καθρεφτίζονται στα νερά της λίμνης Ταυρωπού
και τα ιπτάμενα θαύματα, τα hovercraft OSPREY, παίρνουν τις θέσεις τους
ανάμεσα στα φιόρδ μιας καταπληκτικής ανθρώπινης παρέμβασης στο φυσικό
περιβάλλον?
Εδώ στο πρώτο ελεύθερο αεροδρόμιο της κατεχόμενης Ευρώπης, πριν η έμπνευση
του Στρατηγού Πλαστήρα συναθροίσει τα νερά του Μέγδοβα, μικρά παιδιά,
αγόρια και κορίτσια, με απίστευτη ταχύτητα προσαρμογής παίζουν με
μηδενικούς συντελεστές τριβής, ενώ τα σταγονίδια που εκτοξεύουν τα OSPREY
συνιστούν το σπρέι της χαράς και της δράσης.
Καγιάκ και φουσκωτά ινδιάνικα κανό συμπληρώνουν το υλικό διάμεσο, που βοηθά
σε αποδράσεις από τον κόσμο της φοβίας και της άγνοιας. H πληρότητα στα
συναισθήματα των παιδιών σκιαγραφείται στο πέτρινο θέατρο της Πλαζ του
Λαμπερού και το δείπνο στο ξύλινο ταβερνάκι με τους άψογους λειτουργούς
του, θα έκανε πολλούς παραλίμνιους κατοίκους των Αλπεων να απορήσουν
ευχάριστα.
H όποια συστολή και διστακτικότητα έχει πετάξει μακριά στην τραχύτητα των
Αγράφων, αφού το αναμενόμενο δέσιμο της ομάδας μας ολοκληρώνεται στην
αρμονία των σκηνών πάνω στο καταπράσινο γκαζόν.
Την επομένη ο μακρύς μας δρόμος φτάνει πάνω από τη λεκάνη του Νευροκοπίου,
εκεί όπου το Όρος Φαλακρό, γεωγίγαντας παρατηρητής της Βουλγαρίας, γίνεται
για μας κατοικία, σχολείο, χώρος αναψυχής.
Ένα μοναδικό τοπίο ελευθερίας, που υπογράφουν με την παρουσία τους δεκάδες
αμέριμνες αγελάδες και δεκάδες ξένοιαστα άλογα, σπάνια εικόνα της
Βαλκανικής, που μας μεταφέρει στην Αγρια Δύση.
Εδώ, στα γενέθλια της πενταετίας μας, συμβαίνει κάτι το πρωτόγνωρο για την
πατρίδα μας. Λίγες ημέρες πριν αφήσουμε το «κλεινόν άστυ» επισκεπτόμαστε το
Κολέγιο Αθλητικών Επιστημών. Εκεί τα παιδιά υποβάλλονται σε τεστ, που μόνον
τα μέλη των εθνικών ομάδων γνωρίζουν. Τηλεμετρία καρδιακής λειτουργίας και
εργομετρήσεις με παράλληλες αναλύσεις αίματος για προσδιορισμό του
γαλακτικού οξέος, μετουσιώνουν το έξοχο επιστημονικό ίδρυμα σε ερευνητικό
κέντρο της αντίπερα του Ατλαντικού ακτής.
Τώρα η έρευνα μεταφέρεται σε υψόμετρο 1.750 μέτρων, τα ποδηλατοεργόμετρα
είναι εδώ, καθώς και ο αναλυτής του γαλακτικού οξέος! O διάσημος Δρ.
Κωνσταντίνος Παύλου και ο εργοφυσιολόγος Θρασύβουλος Παξινός δίνουν
μαθήματα επιστημονικής πρωτοπορίας, βασιζόμενοι στο πρόγραμμά μας, για
σύγκριση της σωματικής απόδοσης νεαρών ατόμων σε μεγάλο υψόμετρο και
επίπεδο θαλάσσης. Απολαμβάνοντας μαζί τους το πλούσιο δείπνο στην πυρά,
θαυμάζουμε πως ο απλός τους λόγος διαχέεται εποικοδομητικά στην αντίληψη
των παιδιών.
Μπορεί στην Αθήνα ο καύσωνας να έκανε θραύση, αλλά εδώ το θερμόμετρο
δείχνει 7? C, βοηθώντας μας να εγκλιματιστούμε στο παγωμένο περιβάλλον του
κρατήρα Κοπέρνικου στο φεγγάρι, των δακτυλίων του Κρόνου και των δορυφόρων
του Δία, μέσω του θαυματουργού κατοπτρικού μας τηλεσκοπίου. H ορειβασία
στην κορυφή του Αγίου Πνεύματος δε συνεισφέρει φυσικά στην επιφοίτηση για
τα μαθήματα χαρτογραφίας και τοπογραφίας, δίνοντας το πανόραμα ενός έντονου
ανάγλυφου, ενώ ο παχύς χλοοτάπητας με τα διάφορα αγριολούλουδα φαντάζει σαν
πρώτης τάξεως πίστα για καλοκαιρινό σκι.
Στη συνέχεια μια εμπειρία καταπληκτική μας περίμενε. Ένας υπόγειος ποταμός
με κρυστάλλινα νερά συγκαταλέγεται στους τρεις του παγκοσμίου στερεώματος
και στην εγγύς περιοχή απολιθωμένα οστά και χαυλιόδοντες μαμούθ οδηγούν
τους παλαιοντολόγους μέχρι το 75.000 π.Χ.
O δραστήριος πρόεδρος της κοινότητας Κοκκινογείων Δράμας, Λευτέρης
Παπαδόπουλος, αεικίνητος οραματιστής κάνει πραγματικότητα τα δύσκολα και
εμείς ταξιδεύουμε στα παγωμένα νερά σε συνολικό μήκος διαδρομής 1.200
μέτρων!
Επόμενος σταθμός το οροπέδιο στον Λειβαδίτη, τοπίο αστείρευτης αρμονίας και
γαλήνης.
O συνοδός-γιατρός Βασίλης Τσεκούρας «στήνει» το αμφιθέατρό του για τις
πρώτης προτεραιότητας ενέργειες σε περίπτωση ατυχήματος και η κυκλική
διάταξη των αντίσκηνων θυμίζει το πέτρινο αστεροσκοπείο του Στόουνχετζ.
Την επομένη η πολύωρη πορεία στο δάσος έχει σαν τέρμα το πανηγύρι της
φύσης, με τον καταρράκτη των 37 μέτρων να μας περιμένει. Καθοδηγητής μας ο
Αλέξανδρος Μπουγιουκλού, με νωπές τις αναμνήσεις του από την επιτυχημένη
ανάβασή του στο παγωμένο Pumori των Ιμαλαίων και εμείς εκεί στην άγνωστη
Ελλάδα απολαμβάνουμε το ωραιότερο φυσικό υδρομασάζ που μπορεί κανείς να
φανταστεί!
Πολύ αργότερα, ο Αλέξανδρος φανερώνει τα μυστικά της αναρρίχησης σε ένα
πεδίο βράχου, κάνοντας τους νεαρούς και τις νεαρές να δουν βαθιά μέσα τους
το απύθμενο δυναμικό που κρύβουν.
Τις επόμενες ημέρες το ταξίδι μας πέρασε από τον αρχαιολογικό παράδεισο της
Μαρώνειας. Εκεί η υπεύθυνη αρχαιολόγος κ. Σούλα Τσόκα άφησε για λίγο τον
πυρετό της ανασκαφής και μας ξενάγησε σε θέατρα κλασικά, μοναδικής
τεχνοτροπίας και ερείπια οικιών με αξιοθαύμαστα ψηφιδωτά.
Όμως πέρα από τον αρχαίο λιμενοβραχίονα η πρόκληση φάνταζε ψηλά και μακριά
στον Ομηρικό Ίσμαρο. Έτσι όλοι μαζί πορευθήκαμε στη δύσβατη περιοχή και
«ανακαλύψαμε» μεγαλιθικά κτίσματα, που πολλοί ασχολούμενοι με την
τρισχιλιετή ιστορία αγνοούν. Το βάρος της επιτυχίας μας δίνει άλλον αέρα
στη διάθεσή μας και το ακρότατο της χώρας μας ο νομός του Έβρου μας
περιμένει.
H πλούσια ερπετοπανίδα του δάσους της Δαδιάς μάζεψε έναν πλούσιο πληθυσμό
αρπακτικών, κάνοντας αυτό το βιότοπο, παράδεισο για τους επιστήμονες και
τους φανατικούς της παρατήρησης πουλιών (birds watching). H εμπειρία για
μας ολοκληρώθηκε στη συμβίωση που είχαμε με έναν εκπρόσωπο του Δασαρχείου
Σουφλίου, το φυσιοδίφη Τάκη Γκουντιάκα. Σπάνιο σχολείο στήθηκε στον τόπο
διαμονής μας στις Τρεις Βρύσες και ο ακέραιος πατριώτης και απόλυτος
γνώστης της άγριας ζωής, έβαλε τους συμμετέχοντες στο φετινό περιπετειώδες
παιχνίδι μας σε χώρους ταμπού. Είτε διαλύοντας τη φοβία απέναντι των
ερπετών, καθώς τα κοριτσάκια τα προσέγγιζαν και τα έπιαναν, είτε
παρουσιάζοντας άγνωστες πτυχές της διαβίωσης στο δάσος, εκεί στη θαλπωρή
του τζακιού.
O Λεωνίδας Καλλιτσάρης δεν είναι μόνον βασικό στέλεχος των Adventure Games,
αλλά έχει το προνόμιο της καταγωγής από μία πολιτεία ιδιαίτερης λαογραφικής
και ιστορικής αξίας.
Στη «χώρα του μεταξιού», το Σουφλί, αποκτήσαμε πλούσια γνώση στο κόσμημα
που λέγεται Μουσείο Μετάξης, καθώς η ολοζώντανη παράθεση των φάσεων, από
την εκτροφή μεταξοσκωλήκων μέχρι την επεξεργασία στα
εργοστάσια-κουκουλόσπιτα, μας ταξίδευσε σε χρόνους παρωχημένους.
H πορεία και η επίσκεψη στο παρατηρητήριο μάς αποκάλυψε τον μαγικό κόσμο
των ασπροπάρηδων, των φιδαετών και των απίστευτων όρνεων με εκπέτασμα
φτερών τρία ολόκληρα μέτρα! H περιβαλλοντολογική ευαισθησία αναπτύσσει
υψηλές τιμές και η εμπειρία με τα ταχύπλοα στο Δέλτα του Έβρου χαρίζει νέες
στιγμές ανακάλυψης.
Στους πολυδαίδαλους ποταμόδρομους η ομάδα με τις κόκκινες φόρμες
προσομοιάζει με αποβατικό σώμα ειδικών αποστολών και η διακριτική
προσέγγιση σε απομονωμένα αλίπεδα, αποκαλύπτει το μεγαλείο του βασιλείου
των κορμοράνων, των φοινικόπτερων και των ροδοπελεκάνων.
Σαν τελευταίος σταθμός και ύστατη γεύση δε θα μπορούσε να είναι άλλος από
τον πρώτο δρυμό της χώρα μας. Εκεί λοιπόν στο «Δωδεκάθεο», στον Όλυμπο με
τη σπάνια ενδημική χλωρίδα, η καταμέτρηση της χαράδρας του Ενιπέα με τα
παγωμένα νερά κλείνει ένα ακόμα πρόγραμμά μας.
Ποιος μπορεί να είναι ο απολογισμός; Μήπως η στενότατη επαφή με το φυσικό
μεγαλείο στην παγωμένη ανάσα υδάτινων ροών και διαστρικών ταξιδιών στις
νυχτερινές εξερευνήσεις; Μήπως η ανακάλυψη ξεχασμένων ακροπόλεων και
άγνωστων εσωτερικών δυνάμεων; Μήπως η ενσυνείδητη προσοχή στην πλημμυρίδα
γνώσεων από «κατάλληλους ανθρώπους» και η διαβίωση σε οικοσυστήματα
εγνωσμένου πλούτου; Ή μήπως η άδολη συντροφικότητα μεταξύ των παιδιών, που
ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και τεκμηριώνεται στην πεντάωρη μέση τιμή ύπνου
για δέκα ημέρες και 2.500 χιλιόμετρα, χωρίς η σπιρτάδα και ο εκρηκτικός
ενθουσιασμός να απουσιάζουν ούτε ένα λεπτό!_Α.Τ.
Land Rover Discovery
O μηχανοκίνητος παρτενέρ πολλαπλών ρόλων
ENA ΠΟΛΥΠΟΙΚΙΛΟ πρόγραμμα, όπως σχεδιάστηκε το Adventure Game ?96, θα
έπρεπε να έχει την ταχυκίνητη υποστήριξη ενός καταξιωμένου οχήματος, που θα
μπορούσε να αντεπεξέλθει με επιτυχία σε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση
παρουσιαζόταν.
Το Land Rover Discovery όργωσε μαζί μας τη Βόρεια Ελλάδα και χωρίς την
παραμικρή ανησυχία από μέρους μας για πιθανή «αφλογιστία» του, λειτούργησε
σαν πόλος έλξης στα βλέμματα εποχούμενων και περιπατητών.
H γεμάτη βαρύτητα προσωπικότητα των δύο περίπου τόνων του βρετανικού
off-road και η επιτυχέστατη κατά τη γνώμη μας σχεδίαση της θηριώδους
ανάρτησης του, είναι στοιχεία που μας εντυπωσίασαν στα γρήγορα
ανεβοκατεβάσματά μας στον Βώλακα του Φαλακρού και τους σκληρούς δασικούς
δρόμους της Ροδόπης.
Πρόκληση η έλλειψη σκόνης στο εσωτερικό και σε συνδυασμό με τη σωστή
αξιοποίηση της μόνιμης τετρακίνησης, το κοντέρ «ανεβαίνει» χωρίς ιδιαίτερα
προβλήματα.
O κάποιος φόβος για υπερκατανάλωση αμόλυβδης βενζίνης αποδεικνύεται
αβάσιμος και η αυτονομία που παρέχει το δοχείο των 82 λίτρων μας βάζει σε
πονηρές, για Μογγολία, σκέψεις...
Οι 140 ίπποι του δίλιτρου κινητήρα δε λειτούργησαν βέβαια εμπρηστικά, ως
προς τα παντοειδή οδοστρώματα και η ενσυνείδητα βαριά χρήση των φρένων στο
ατελείωτο στροφιλίκι από τα υψώματα της Δαδιάς μέχρι τα χαμηλά πεδινά, δεν
έβγαλε το παραμικρό ανησυχητικό συμπέρασμα για το σύστημα τροχοπέδησης.
H ποιότητα κατασκευής του διακρίνεται από μοναδική συνέπεια και οι διάφοροι
συνήθεις αυτόκλητοι θόρυβοι εδώ λάμπουν διά της απουσίας τους. Το σύστημα
κλιματισμού είναι «αφρικανικών προδιαγραφών» οι διαθέσιμοι χώροι θυμίζουν
μεταφορείς οικοσκευών.
Τελικά θα πείτε, όλα τέλεια είναι σ? αυτό το αυτοκίνητο; Όχι, βέβαια, αφού
παρουσιάζει ένα σοβαρότατο μειονέκτημα. Δεν είναι δικό μας!_Α.Τ.