Nίκος Δήμου
ΣαΣ γραφω από ενα ελληνικο νησι. Από το δωμάτιο ενός καλοκαιρινούξενοδοχείου, που προσπαθεί να κάνει χειμερινό τουρισμό, με θερινά μέσα.
Σίγουρα το έχετε ζήσει κι εσείς. Κεντρική θέρμανση υπάρχει, αλλά δεν
λειτουργεί. Το δωμάτιο είναι μούσκεμα από την υγρασία. Όλη η ελπίδα μου
εναποτίθεται σε ένα μηχάνημα κλιματισμού που προσπαθεί να ζεστάνει αυτόν
τον αφιλόξενο χώρο κάνοντας πολύ θόρυβο.
Αν ο θόρυβος ζέσταινε, θα είχα σκάσει. Αλίμονο, μόνον ενοχλεί τα αυτιά μου.
Κάθομαι εδώ με πουλόβερ και άνορακ και γράφω στο Thinkpad.
Γιατί δεν είμαι έξω; Διότι έξω ρίχνει παπάδες. Τι παπάδες - αρχιεπισκόπους!
Δεν υπάρχει πιο μελαγχολικό πράγμα από το να κάθεσαι σε ένα κρύο και υγρό
δωμάτιο και να ακούς τη βροχή.
Ρομαντικός ο ήχος της βροχής; Δεν καταλαβαίνω ποιος έχει διαδώσει αυτές τις
αηδίες. Τι διάβολο βρίσκουν στο χειμώνα οι θαυμαστές του; Βροχή, αέρας,
χιόνι, ομίχλη - τι το ωραίο σε αυτά; Μόνο ο Gene Kelly (ο μακαρίτης)
τραγουδούσε στη βροχή - αλλά σε ταινία. Έχετε δει κανένα να το κάνει στην
πραγματικότητα;
Τι κάνω εδώ; Αντε ντε! Πολύ θα ήθελα να το ξέρω. Με κάλεσαν για μία διάλεξη
και δέχτηκα. Είπα: καιρός να ξεκουνήσω λίγο από την Αθήνα, να γυαλίσω από
μέσα τους έξι κυλίνδρους. (Είναι ένα νησί που πας με αυτοκίνητο. Όχι δεν
είναι η Πελοπόννησος, ούτε η Εύβοια. Το άλλο).
Λες και δεν ξέρω την γκαντεμιά μου. Όποτε φεύγω για κάπου, ανοίγουν τα
επουράνια, κλείνουν οι δρόμοι, χαλάει ο κόσμος. Ήρθα να δω το νησί και αντί
να δω - ακούω. Το βουητό του κλιματισμού και το θόρυβο της υδρορρόης.
ΕΥΤΥΧΩΣ THN ΑΛΛΗ MEPA ΑΝΟΙΞΕ O ΚΑΙΡΟΣ και η Λευκάδα έλαμψε με όλη της την
ομορφιά. Ευτυχισμένο ελληνικό κλίμα: σε άλλες χώρες, όταν αρχίζει να
βρέχει, κρατάει μερικές εβδομάδες.
Έπειτα από 18 ώρες το μηχάνημα κλιματισμού είχε καταφέρει να ζεστάνει και
να στεγνώσει το δωμάτιο (από την παραμονή της άφιξης να τα ανάβετε,
ξενοδόχοι!) που, όμως, δεν με κράταγε πια. Όρμησα να περιηγηθώ το νησί.
Πώς η γκρίνια της μίας μέρας γίνεται ευτυχία της άλλης. Φρεσκοπλυμένη,
καθαρή από ρύπους και τουρίστες, η Λευκάδα με υποδέχεται ερωτικά. Και είναι
απίθανα όμορφη.
Πώς έζησα τόσα χρόνια χωρίς να ξέρω τα Σύβοτα, τη Λυγιά, τον Αη Γιάννη και
τον Αγιο Νικήτα; Αλλά κυρίως χωρίς να γνωρίζω τις απίθανες εικόνες που
δίνουν οι ματιές από ψηλά πάνω στο πέλαγος.
H Λευκάδα το μη-νησί, έχει γύρω της ένα κοπάδι κομμάτια γης, ριγμένα στο
καταγάλανο νερό. Πρόκειται για την αποθέωση των νησιών. Στην ανατολική και
νότια πλευρά της, κοιτώντας τη θάλασσα από τους ορεινούς δρόμους, μετράς
νησιά και νησάκια χωρίς τελειωμό. Μεγάλα σαν το Μεγανήσι, τον Κάλαμο και
τον Καστό και μικρά σαν την Σπάρτη, την Κύθρο και τη Φορμίκουλα.
(Μερμηγκάκι σημαίνει το τελευταίο στα Λατινικά!) Ας αφήσουμε τις άπειρες
βραχονησίδες - που (τόσο ανακουφιστικό) δεν τις διεκδικεί κανείς.
H BMW ξεσαλώνει στις ωραίες στροφές, παραθαλάσσιες ή ορεινές (είναι
βουνήσιο νησί η Λευκάδα, η κορφή του φτάνει στα 1200 μέτρα). Αδειοι οι
δρόμοι (το καλοκαίρι, μου λένε, γίνεται χαμός!) και πράσινο μέχρι να
απαυδήσουν οι οικολόγοι! Ελιές, κυπαρίσσια, φουντωμένοι θάμνοι και καθόλου
μίζερο πεύκο.
ΑΛΛΑ, AKOMA ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ήταν η διαδρομή της επιστροφής. Γιατί δεν γύρισα από
τον κλασικό δρόμο -μέσω Αμφιλοχίας- που είχα πάρει στον ερχομό. Από
περιέργεια, και χωρίς να προαισθάνομαι τι με περιμένει, έστριψα πριν από τη
Βόνιτσα και ακολούθησα τον παραλιακό δρόμο που κατεβαίνει προς Αστακό. Στην
αρχή ήταν πολλή η σπασμένη άσφαλτος και άρχισα να γκρινιάζω. Σε λίγο όμως ο
δρόμος βελτιώθηκε (το τελευταίο του κομμάτι είναι άριστο) αλλά και εγώ δεν
είχα πια μάτια παρά για την εκθαμβωτική ομορφιά που αντίκριζα.
A! Μωρέ Ελλάδα! Μας πέφτεις πολλή, πάρα πολλή! Πώς να αντέξεις τέτοια
οράματα. Γιατί όραμα πρέπει να ήταν αυτή η θέα προς το πέλαγος, όπου τα
νησιά, που ήδη με είχαν γοητεύσει από τη Λευκάδα, τώρα απλώνονταν μπροστά
μου σε εύρος, βάθος και πυκνότητα απαράμιλλη. Και πάλι Σπάρτη, Σκορπιός,
Μεγανήσι, Κάλαμος, Αρκούδι. Καστός, Κύδρος, Ατοκος (νομίζω πως απαγγέλλω το
«Αξιον Εστί» του Ελύτη). H άκρη της Ιθάκης - Μέλισσα - και παρακάτω οι
Εχινάδες Νήσοι: Δρακονέρα, Προβάτειο, Ποντικός, Σταμόδιο, Πεταλάς,
Βρομώτας, N. Μάκρη. Στέκομαι και τα ψάχνω στο χάρτη. Είναι και δεκάδες
άλλα, χωρίς ονόματα.
Αυτά η θάλασσα. Αλλά και η ξηρά, στην οποία κινούμαι, δεν πάει πίσω.
Οργιαστική βλάστηση, όλα καταπράσινα (λες και δεν είναι καταχείμωνο) και
κάτι χωριά! O Πάλαιρος, μεγάλη αμφιθεατρική κωμόπολη με απρόσμενα
νεοκλασικά αρχοντικά και ένα γλυκύτατο λιμανάκι. O Μύτικας χτισμένος σε μία
στενή γλώσσα γης μέσα στη θάλασσα.
Και οι δρόμοι άδειοι, δικοί μου. Αν συνάντησα δέκα αυτοκίνητα σε εξήντα
χιλιόμετρα - και πολλά λέω. Παρθένα, παλαιά Ελλάδα της νιότης μου, αμόλυντη
ακόμα από ρεντρούμια και μπιτς. (Κοιτάτε να πάτε όλοι τώρα εκεί, να την
χαλάσετε!)
ΣΕ ΟΛΑ AYTA TO BMW έδειξε την κλάση του. Πηγαίνοντας, στο βρεμένο, τα
Michelin και το μπλοκέ έκαναν θαυμάσια τη δουλειά τους - και στο στεγνό της
επιστροφής, ακόμα καλύτερα. Από τους πρώτους τριγμούς και θορύβους έχει
μείνει μόνο ένα μυστηριώδες τρίξιμο στο πίσω ράφι που αδυνατούμε να το
σταματήσουμε. Ακούγεται σε ταχύτητες πάνω από 120 χλμ/ώρα (και κάτω από
170) και όχι πάντα στην ίδια ένταση. H λύση, αν και όταν αρχίσει, είναι:
ανοίγω μερικά από τα 240 βατ στα ηχεία, ή αναπτύσσω σταθερή ταχύτητα πάνω
από 170.
(Φαντάζεστε δικαιολογία στο ραντάρ: «Πήγαινα με 200 για να μην ακούω το
τρίξιμο!»)
Πάντως, κάπου το βρίσκω φυσικό να έχει το αυτοκίνητο αυτή τη μικρή ατέλεια.
Γιατί αν δεν υπήρχε και αυτό το ψεγάδι, θα ήταν τέλειο -και το τέλειο το
φοβάμαι. Πέστε το δεισιδαιμονία - αλλά νομίζω πως προκαλεί μέσα σε έναν
κόσμο τόσο ατελή.
Πολλοί αναγνώστες έχουν ρωτήσει για τη μετατροπή - φαντάζομαι να είδαν στο
περασμένο τεύχος το ειδικό κείμενο με τις οδηγίες. Σχετικά με το ίδιο θέμα,
ο αναγνώστης Ιωάννης Στεργίου ρωτάει αν το 318is ήταν αντιρρυπαντικής
τεχνολογίας - διότι στο υπουργείο ο αρμόδιος υπάλληλος του δήλωσε ότι στα
αυτοκίνητα αυτά δεν επιτρέπεται αλλαγή κινητήρα εκτός αν τοποθετηθεί ο
ίδιος ακριβώς.
Πράγματι η πρώτη απάντηση είναι αυτή - αλλά υπάρχει και δεύτερη, κύριε
Στεργίου. H αλλαγή με διαφορετικό κινητήρα είναι δυνατή όταν υφίσταται
βεβαίωση του κατασκευαστού ότι το «καινούριο» αυτοκίνητο ανταποκρίνεται
ακριβώς σε άλλο (χ) εγκεκριμένο τύπο. Εκεί ακριβώς υπάρχει ένα πρόβλημα -
οι κατασκευαστές δεν εγκρίνουν εύκολα τέτοιες μετατροπές, διότι θέλουν να
είναι βέβαιοι για την ποιότητα της δουλειάς (αλλά και διότι προτιμούν να
πουλάνε αυτοκίνητα και όχι κινητήρες). Εφόσον λοιπόν όπως γράφετε, είστε
και εσείς «ένας από εκείνους τους ηλίθιους που επιθυμούν να αλλάξουν και να
δηλώσουν» δεν έχετε άλλο δρόμο παρά να προσφύγετε σε εξουσιοδοτημένο
συνεργείο που μπορεί να εξασφαλίσει την υποστήριξη του εργοστασίου (ή της
αντιπροσωπείας) και που δεν φοβάται τον τεχνικό έλεγχο.
Αυτά για τις μετατροπές. Κατά τα άλλα, αναγνώστες, με έχετε κατακλύσει με
επιστολές και φωτογραφίες - τόσο που ζήτησα από το αφεντικό άλλες δύο
σελίδες για τα έργα σας. Θα τα βρείτε γυρίζοντας το φύλλο.
Και κάτι ακόμα: όσοι μου στέλνετε ηλεκτρονική αλληλογραφία στη διεύθυνση
της Techlink μην μου γράφετε ελληνικά - το πρόγραμμα δεν διαβάζει
«εισαγόμενα» ελληνικά, ενώ τα χρησιμοποιεί εσωτερικά. Αν δεν αγαπάτε τους
λατινικούς χαρακτήρες, γράψτε μου στην compulink - η Eudora λατρεύει τα
ελληνικά.(*)
ΕΧΩ KAIPO NA ΣΑΣ ΔΩΣΩ ΚΑΤΑΛΟΓΟ - να ένας για να κλείσουμε. Το γαλλικό
περιοδικό Action Auto Moto έκανε ένα τεστ διαφορετικό: Αξιολόγησε την
ασφάλεια σε 58 αντιπροσωπευτικά μοντέλα. Βαθμολογήθηκαν: εξοπλισμός
(Airbag, ABS, κλπ.) φωτισμός, ορατότητα, εργονομία, άνεση, κράτημα δρόμου,
απόσταση και ποιότητα φρεναρίσματος. Τα δέκα πρώτα: BMW 728i, Mercedes
E200, Peugeot 406 1,8, Volvo 850 2.0, BMW 523i, Renault Megane 1,6,
Mercedes S280, BMW 318i, Citroen Xantia 1,8 και Renault Laguna 1,8. Και τα
πέντε τελευταία: Opel Frontera, Fiat Panda, Chrysler Viper, Rover Mini και
Lada Niva. Ενδιαφέρον: κανένα ιαπωνικό ανάμεσα στα 15 πρώτα. Και το
καλύτερο 4X4 (RAV4) έρχεται στην 45η θέση. (Κάτι ξέρω εγώ που δεν τα
εμπιστεύομαι)._Ν.Δ.
(*) σ.σ.: Απαντούμε μια ακόμα φορά (η προηγούμενη ήταν στις αρχές
Ιανουαρίου). To TechLink αναγνωρίζει και δέχεται σωστά τα Ελληνικά γράμματα
χωρίς καμιά ιδιαίτερη ενέργεια. Για να επικοινωνήσετε Ελληνικά με το
Eudora, αρκεί να δηλώσετε ότι? το θέλετε! Απλά σιγουρευτείτε ότι η επιλογή
QP (Quoted Printable) έχει απενεργοποιηθεί. Το ίδιο χρειάζεται σε όλα τα
προγράμματα που θεωρούν ότι τα ελληνικά γράμματα δεν είναι «εκτυπώσιμα»
σύμφωνα με τη θεώρηση της αμερικανικής κωδικοποίησης ASCII.)
ΛΕΖΑΝΤΕΣ
1. Θέα από τον παράδεισο
2. Αυθαίρετα (;) πάνω στο κύμα
3. Δύση στην πόλη της Λευκάδας
4. Πάλαιρος
5. H θέα της επιστροφής
Γιωργο,
Οσο πιό μικρό γίνεται. Εχει αρκετές φωτογραφιες. Αν ειναι δυνατόν και μια
σελίδα. K.K.
EKTAKTO ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Γράφουν και φωτογραφίζουν οι αναγνώστες
Το κουίζ του περασμένου μήνα κορόιδεψε πολύν κόσμο - μαζί και εμένα!
Νόμιζα, όπως και πολλοί αναγνώστες, ότι το αυτοκίνητο προέρχεται από την
Excalibur. Μάλιστα όταν μου το έγραψε ο πιστός αναγνώστης και ηλεκτρονικός
φίλος Στέφανος Ταμβάκης από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, του έδωσα
συγχαρητήρια. (Το e-mail του ήρθε μέσω Compuserve). Την ίδια απάντηση μου
έστειλε με φαξ ο κ. Σπύρος Κουκουβίνης. Αλλά μας έβαλε όλων τα γυαλιά ο
νεαρός (20 ετών) αναγνώστης Τάσος Νικολόπουλος. Μου γράφει: «Το μοντέλο που
απεικονίζεται είναι ένα CMC Classic Destiny με 225 ίππους. Το αντίστοιχο
Coupe Tiffany αποδίδει 175 ΡS».
Μία πιο λεπτομερής μελέτη της φωτογραφίας του έδωσε δίκιο. Με λιθογραφικό
φακό φαίνονται ακόμα και τα γράμματα CMC επάνω στο κόσμημα του ψυγείου.
Επίσης λείπουν οι χοντρές πλάγιες εξατμίσεις του Excalibur. Συγχαρητήρια!
Το βιβλίο ταχυδρομήθηκε.
Σωστές απαντήσεις (που έφτασαν στα χέρι μου μετά την πρώτη) έστειλαν οι Γ.
Αρτόπουλος και N. Παππάς από τη Θεσσαλονίκη και ο Γ. μαγουλιώτης από τα
Τρίκαλα Θεσσαλίας. Ενώ ο φίλος Τούντας από τον Καναδά έπεσε κι αυτός στην
παγίδα του Excalibur.
(Όχι, κύριε I. Λέκκα - η σωστή απάντηση δεν είναι De Lorean. Εκείνο ήταν
αεροδυναμικό με πόρτες-φτερά και όχι replica παλαιού στιλ).
O αναγνώστης Γιώργος Καπούλας διεκδικεί άλλο βραβείο: σε ένα φάκελο μου
έστειλε όχι μία, όχι δύο αλλά 14 φωτογραφίες με παράξενες επιγραφές από την
περιοχή της Λάρισας. Θα μπορούσα να του αφιερώσω ένα τεύχος ολόκληρο.
Διαλέγω τις καλύτερες. Το EXELIXIS STO TREILER το έχουμε ξαναδημοσιεύσει
παλιά. Δεν δημοσιεύω -αλλά αναφέρω- τις επιγραφές Moda Spiti (σκοτεινή
φωτογραφία) ΝΕΣΥΘΕΡΜ (επίσης) EVROXAL, COSMOSTROM, BABY COLLEGE,
ΗΛΕΚΤΡΟΪΝΒΕΣΤ, ΠΕΤΡΟΛΙΠ και ΤΕΧΝΟΘΕΡΜ.
Δημοσιεύονται το Μπαμπού ΒΙΟΜΠΑ (τι θορυβώδης επιγραφή!) το ΣΟΥΒΛΑΚΙ
ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟ (τι θα ήταν αλλιώς;) το ΤΥΡΟΤΥΠΑΔΙΚΟ και τα απολαυστικά δωρεάν
προξενιά.
Ίσως η πιο αστεία επιγραφή του μήνα είναι το SKILTON HOTEL (ξενοδοχείο
σκύλων) που έστειλε ο Χρήστος Στεφανής από τη Θεσσαλονίκη.
Γιατί οι περισσότερες επιγραφές τελειώνουν σε -εξ; ρωτάει ο αναγνώστης
Βελισσάριος Γκαραγκάνης από τον Δομοκό, που μας στέλνει το τροχόσπιτο
KOUKOULEX. Ίσως διότι θυμίζει ξένη φίρμα και εξαγωγές (EXPORT) και δίνει
έναν κοσμοπολίτικο και διεθνή χαρακτήρα. Όσο για το KOUKOULEX κατάγεται και
από τις κουκούλες (βασική απασχόληση του κατασκευαστή) και από το προσόνομά
του (Κουκουλάς).
O κ. M. Λίχουνας (ελπίζω να το τόνισα σωστά - το γράψατε κεφαλαία) πήγε
στην Ελβετία όπου του έκανε εντύπωση η συσσώρευση συμφώνων στην επιγραφή
ARZTPRAXIS (ιατρείο) και τα ονόματα δύο ξενοδοχείων στο Zermatt (Orchis και
Mandara).
Πολύ ωραία η επιγραφή που φωτογράφησε στην Κύπρο ο γιατρός Ελευθέριος
Τσιλιγγίρης από τη Νέα Σμύρνη. Μου γράφει: «Αλήθεια έχεις δει συμπαθέστερο
και πιο Ελληνα παλιατζή από αυτόν της περιοχής Μονής Κύκκου στην Κύπρο;».
ΦΘΑΡΤΕΜΠΟΡΟΣ KAI ΚΑΡΒΟΥΝΑΡΗΣ γράφει η επιγραφή. Τι ωραία λέξη το
«φθαρτέμπορος» - σχεδόν ποιητική.
H κυρία Γεωργία Μαυράκη μαζί με τρεις φίλους, φωτογράφησαν έναν κυκεώνα
αντιφατικών σημάτων στον Πλαταμώνα. (Το ένα μάλιστα είναι και ανάποδα!)
O Πολιτικός Μηχανικός Γιώργος Βουλγαρίδης από την Πάτρα μου στέλνει, μαζί
με ένα ωραίο γράμμα ένα ΚΑΦΕΟΥΖΟΨΑΡΟΜΕΖΕΔΟΠΩΛΗΤΗΓΑΝΙΟΝ «Η ΧΑΡΑ» και μια
ταβέρνα S?ΑGΑΡΟ (για ερωτευμένους ξένους;)
O κ. Δημήτρης Πιστής μου στέλνει ένα δοχείο ARTAKRYL (φωτογραφημένο πού
αλλού - στην Αρτα) και ο κ. Σίμος Αποστόλου δύο ωραιότατες λήψεις
τραβηγμένες από υψόμετρο 2314, πάνω από τα σύννεφα. Ανέβηκε στο Βελούχι και
φωτογράφησε από την κορυφή. Αλλά εδώ οι επιγραφές δεν αφήνουν χώρο για
φωτογραφίες τοπίου.
Λέω, αναγνώστες, κάπου εδώ να σταματήσουμε τη συλλογή. Φοβάμαι μήπως
αρχίσει και κουράζει - παρόλο που η επιγραφική φαντασία του Έλληνα είναι
ανεξάντλητη και η συλλεκτική σας μανία επίσης._Ν.Δ.