Aλληλογραφία
O ΖΟΥΓΚΛΑΣΕίναι 28 Φεβρουαρίου 1996. Μόλις διάβασα το τεύχος Μαρτίου και οφείλω να
ομολογήσω πως μία ακόμη φορά οι 4TPOXOI δείχνουν ότι είναι μπροστά από τον
ανταγωνισμό και αυτή τη φορά, μάλιστα αντικειμενικά, μετρήσιμα, είναι ένα
μήνα μπροστά. Το τεύχος Απριλίου εκδόθηκε ένα μήνα νωρίτερα. H Πρωταπριλιά
γιορτάζεται στη 1 Μαρτίου.
Ευτυχώς που σαν τακτικός αναγνώστης σας, καταλαβαίνω το ιδιάζον χιούμορ
σας, γιατί είναι αλήθεια πως λίγο ακόμα και θα ξεκίναγα, μέσα στη μαύρη
νύχτα να έρθω στην Πραξιτέλους να ζητήσω να δω από κοντά, εντάξει όχι το
Techlink αυτό το ξέραμε, αλλά τον ρομποτικό βραχίονα, και τον προσομοιωτή,
ναι, θα ήθελα να τα δω, αλλά ευτυχώς κάνοντας μια δεύτερη σκέψη...
Βρε, μπας και.. μπα δεν μπορεί. Ναι, αλλά αυτοί είναι και λίγο σαλεμένοι.
Μπορεί να έκαναν... Μπα, πού τέτοια πράγματα.
Και πως δεν είπαν τίποτα οι οχτωμισάριοι; Δεν μπορεί, θα ?χαν πλακώσει οι
υπουργοί εκεί μέσα και θα είχε χαρακτηριστεί σαν μετερίζι της τεχνολογίας,
θα είχε χαρακτηριστεί το Ελληνικό από πυρηνικοποιημένη περιοχή, αδελφή πόλη
με το Δενξερωτί, θα οδηγούσε ο κ. υπουργός Αναψυκτικών και Αφεψημάτων τον
προσομοιωτή, θα ?χαμε ακούσε κάτι, βρε αδερφέ.
Τώρα σε ποιους τα πουλάνε αυτά. Στο κάτω-κάτω εγώ παίρνω όλες τις
εφημερίδες για να μαζεύω τόσα και τόσα κουπόνια, ε και όσο να ?ναι τους
ρίχνω και μια ματιά. E, κάτι θα είχα δει. Δεν γίνεται.
Μα, βρε αδερφέ, τι λέω, θα τους είχε φωνάξει η κα Ρούλα στην τηλεόραση να
φέρουν το ρομποτικό βραχίονα, να τον δούμε και να γελάσουμε ή ο Χαμογελάτε
είναι μεταδοτικό ή ο Ζούγκλας ή όλοι αυτοί που ψάχνουν να βρουν κάποιους
που χάθηκαν. E, κοτζάμ σύστημα αφαλάτωσης με ανεμογεννήτριες, άκου να δεις,
δεν θα το είχαν πάρει χαμπάρι οι καθ? ύλην αρμόδιοι;
A, κύριε Καββαθά μου με την παρέα σου, πολύ μας τα μπεδεύεις. Δηλαδή τώρα
εγώ θα πρέπει να νιώσω εθνικά υπερήφανος για ένα μηχάνημα αφαλάτωσης και
για ένα αυτοκίνητο παντός εδάφους και για όλα αυτά που γράφετε ότι κάνετε
εκεί μέσα και που έμενα σαν Πρωταπριλιά μου φαίνονται. H αλήθεια βέβαια
είναι ότι μου είστε συμπαθείς.
Τέλος πάντων. Καθένας έχει και τον τρόπο του σ? αυτή τη ζωή. Εσύ διάλεξες
να μας τραβάς από το μανίκι, για να μας δείξεις κάποια άλλα πράγματα που
δεν μας τα δείχνουν οι άλλοι. Να δω τι θα καταλάβεις και εσύ και η παρέα
σου. Ελπίζω να καταλάβουν και οι υπόλοιποι.
Θανάσης Συριώτης
Αθήνα
ΚΑΤΩ TA XEPIA
Προς όλους τους αντι-Ζουραρικούς:
Κάτω τα χέρια από το Ζουράρι
Κάτω τα χέρια από το όνειρο.
Κάτω τα χέρια από την ελπίδα.
Κάτω τα χέρια από τον υπερ-λόγο.
Κάτω τα χέρια από την ποίηση.
Αφήστε επιτέλους τους αγγέλους να κάμουν τη δουλειά τους.
Αυτών δεν τους καθορίζουν την πτήση τα traffic lights της προσγειωμένης
λογικής σας.
Όσο για τους Ριχάρδο και Δήμου, κάτω τα χέρια κι απ? αυτούς. Γιατί αυτοί
είναι εξεχόντως προσγεωμένοι ερευνητές της επιστήμης της βαρύτητας― και
τους χρειαζόμαστε γιατί όταν μας κυνηγάνε τρέχουμε καλύτεροι και πετάμε
(κυρίως) υψηλότερα.
Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σένα Κώστα που μας δίνεις κλαδί να
ξαποστάσουμε.
Χρήστος Παπαϊωάννου
Διευθυντής Οικοτροφείου Αρρένων
I. Μητρόπλις Κισάμου & Σελίνου
Κρήτη
H ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΙΑΣ
Ανήκω ηλικιακά στην κατογηρία 18-25. Δεν έχω ζήσει πολέμους, εμφυλίους,
δικτατορίες, δεν ξέρω τι πάει να πει φτώχεια και πείνα. Είδα το τείχος το
Βερολίνου να γκρεμίζεται, τον Τσαουσέσκου να εκτελείται, τον Κοσκωτά να
αποθεώνεται. Είδα και τον πόλεμο του Κόλπου, «ζωντανά» από την τηλεόραση.
Ζωντανά όπως βλέπουν οι τριαντάρηδες, σαραντάρηδες, πενηντάρηδες και λοιποί
τους κατ? ευφημισμόν δημοσιογράφους καθημερινά στις διάφορες τέντες και
παράθυρα. Γιατί εγώ πλέον τους έχω βαρεθεί. O illustration κόσμος των
μεγάλων δεν μας σαγηνεύει πια. Ούτε όμως κατάφερε να με πείσει ότι είμαι
άχρηστος. Δεν με νοιάζει αν ο K.K. με «θάβει». Ανήκω στη γενιά της
ειλικρίνιας. Ξέρω τι θέλω και πιστεύω στον εαυτό μου. Παίρνω θάρρος κι
ελπίδα από τους συνομιλήκους μου. Βλέπω την Μπαρλά και την Εθνική Εφήβων να
είναι πρώτη στον Κόσμο, διαβάζω τον Χωμενίδη, ακούω τα τραγούδια του
Δεληβοριά, διαβάζω τον Λακαφώση μέσα στους 4T και βλέπω την Φαμπιάτου και
τον Χατζητσοπάνη να συναγωνίζονται χωρίς κόμπλεξ και με ήθος τους
δεινόσαυρους των ελληνικών αγώνων.
Ποια πρότυπα, ποιες ιδεολογίες, κύριε Καββαθά; Ίσως ανήκω στην πρώτη γενιά
που κατάλαβε πως είναι απατηλές και ίσως γι? αυτό η δικιά μου η γενιά θα
πάει πιο μακριά απ? όλες τις προηγούμενες. Γιατί κοιτάζω την πραγματικότητα
κατάματα.
Μάριος Κουνέλης
Loughborough
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ KIA
Σκοπός της επιστολής αυτής ειναι να κάνουμε γνωστό στους αναγνώστες σας και
να δώσουμε έμμεσα την απάντησή μας στην επιστολή των κ.κ. Ιωάννη και
Παναγιώτη Τζιβελέκα, αναφορικά με τη συμπεριφορά της εταιρίας μας στις
περιπτώσεις μικροπροβλημάτων, όπως αυτά που αναφέρουν οι κ.κ. Τζιβελέκα,
ώστε το έγκριτο περιοδικό σας, όσο και οι αναγνώστες σας να εκτιμήσουν
αναλόγως. Υπάρχουν μερικά σημεία της επιστολής που δεν ανταποκρίνονται
απόλυτα στην πραγματικότητα. Συγκεκριμένα:
1. Τράβαγε αριστερά: Αληθές και ΔΙΟΡΘΩΘΗΚΕ (ζυγοστάθμιση).
2. Είχε κτυπήματα και λακούβες στο εμπρός και αριστερό φτερό και τις δύο
πόρτες. OXI KATA THN ΠΑΡΑΔΟΣΗ, πότε και πώς έγιναν αγνοούμε.
3. Πρόχειρα στερεωμένα πλαστικά στο θόλο εσωτερικά του εμπρός αριστερού
φτερού: Αληθές και ΔΙΟΡΘΩΘΗΚΕ (Δεν είχε κουμπώσει καλά ένα κλιπ).
4. α. Τρεξίμα τα χρώματος στις αριστερές πόρτες και τη μεσαία κολόνα.
β. Αβαφα τμήματα στα εσωτερικά πλαίσια των θυρών καθώς και σημεία πρόχειρα
επιδιορθωμένα με πινέλο.
γ. Μαδούσε το χρώμα της οροφής.
Τα προβλήματα οφείλονταν στο κακό βερνίκωμα του αυτοκινήτου (βαφή διπλή
ακριλική). Το εργοστάσιο ενέκρινε ξεμοντάρισμα και ξαναβερνίκωμα. Το άβαφο
ήταν διαφορετικός τόνος χρώματος λόγω κακού βερνικώματος και όχι βαψίματος.
5. Σκουριά στη βάση στήριξης του εφεδρικού τροχού και στην κλειδαριά αυτού:
Υπήρχε οξείδωση στο μπουλόνι και την κλειδαριά και ΘΑ TO ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΟΥΣΑΜΕ.
Αυτά ήταν τα σοβαρά... προβλήματα του αυτοκινήτου των κ.κ. Τζιβελέκα, οι
οποίοι «αναγκάσθηκαν να τα γνωρίσουν στους υποψήφιους αγοραστές»,
αποκρύπτοντας και υποβαθμίζοντας, το γεγονός ότι εντός ενός μηνός περίπου
από της προσκόμισης του αυτοκινήτου στο συνεργείο μας και παρόλο που το
εργοστάσιο κατασκευής ενέκρινε μόνο το επαναβερνίκωμα, η εταιρία μας
αντικατέστησε το αυτοκίνητο με καινούριο. H ζημιά μας ανήλθε στις 1.200.000
δρχ. Αυτή ήταν η συμπεριφορά της εταιρίας μας στην περίπτωση των κ.κ.
Τζιβελέκα. Αυτή θα είναι και στο μέλλον, ο μη γένοιτο. O καθένας μπορεί να
βγάλει τα συμπεράσματά του και να εκτιμήσει την επιστολή (και συμπεριφορά
τους), λαμβάνων υπόψη, ότι εταιρίες με σοβαρότερα προβλήματα όπως είναι
αυτά της ασφαλειας (και όχι κακού βερνικώματος όπως ήταν η περίπτωση)
ανακαλούν κατά χιλιάδες τα αυτοκίνητα για να επιδιορθώσουν απλώς και μόνο,
και όχι να τα αντικαταστήσουν όπως πράξαμε για λιγότερο σοβαρό θέμα.
Δ. Γεωργαντάς
Δ/ντής Πωλήσεω ν & Afters Sales
KIA MOTORS HELLAS S.A.
ΑΤΙΘΑΣΟ VOLVO
Έχω αγοράσει από το υποκατάστημα Θεσσαλονίκης (οδός Βασσιλίσης Όλγας 153)
της εταιρίας ΑΦΟΙ ΣΑΡΑΚΑΚΗ ένα αυτοκίνητο Volvo 460 GLE 1.6i στις 3 Ιουλίου
1995. Από την πρώτη στιγμή διαπίστωσα κάποιο πρόβλημα με το «ρελαντί» που
ανεξήγητα και κάτω από κάποιες συνθήκες οδήγησης κατεβαίνει πολύ χαμηλά
(μέχρι τις 300 σ.α.λ.) τραντάζοντας και το αυτοκίνητο ή ανεβαίνει πολύ ψηλά
(μέχρι τις 3.000 σ.α.λ.).
Από τότε έχω επισκεφθεί τουλάχιστον 4 φορές εξουσιοδοτημένα συνεργεία
(επειδή ως γνωστό δεν υπάρχει στη Θεσσαλονίκη συνεργείο της παραπάνω
εταιρίας). Και συγκεκριμένα στις 6/7/95 (με πολύ λίγα χλμ. στο οδόμετρο)
στο συνεργείο «ΚΟΥΛΟΥΡΗ», στις 7/8/95 στο συνεργείο «ΔΙΑΣ» στις 4/9/95
(2000 χλμ.) πάλι στο συνεργείο «ΚΟΥΛΟΥΡΗ» ύστερα από υπόδειξη του
υποκαταστήματος Αφοι ΣΑΡΑΚΑΚΗ στη Θεσσαλονίκη και στις 8/1/96 (4.700 χλμ.)
πάλι στο συνεργείο «ΔΙΑΣ».
Έπειτα από όλες αυτές τις επισκέψεις τα προβλήματά μου παραμένουν άλυτα.
Γι? αυτό στις 4 Μαρτίου 1996 έστειλα προς τον υπεύθυνο για τα τεχνικά
θέματα της εταιρίας Αφοι ΣΑΡΑΚΑΚΗ ένα τρισέλιδο (+εξώφυλλο) αναλυτικό fax
περιγράφοντας τα προβλήματα και τις μέχρι τώρα ενέργειές μου και ζητώντας
βοήθεια για την επίλυσή τους. Επειδή μέχρι τις 7 Μαρτίου 1996 (τρεις μέρες
αργότερα, χρονικό διάστημα που θεωρώ εύλογο) δεν είχα καμιά προσπάθεια
επαφής από μέρους του με μένα, έστειλα επίσης προς την Volvo Ολλανδίας
(όπου κατασκευάζεται το συγκεκριμένο αυτοκίνητο) ένα μονοσέλιδο fax πάλι
ζητώντας βοήθεια.
Σήμερα είναι 11 Μαρτίου 1996 (λιγότερα από 6.000 χλμ.). Δεν έχω καμιά
απάντηση από κανέναν, και γι? αυτό αποφάσισα να απευθυνθώ στο περιοδικό σας
που θεωρώ σαν το καλύτερο «συνεργείο» για τέτοια προβλήματα. Σας επισυνάπτω
και τα fax που έστειλα σε ΣΑΡΑΚΑΚΗ και Volvo.
Νίκος Σκουλίδης
Θεσσαλονίκη
ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΑ
Τον Απρίλιο του 1993 αγόρασα ένα μεσαίο ευρωπαϊκό αυτοκίνητο - απο τα πλέον
ακριβά τότε στην κατηγορία του- παρακινούμενος από τα πολύ θετικά σχολιά
σας στο σχετικό τεστ. Τρία χρόνια αργότερα, το δικό μου σχόλιο για το εν
λόγω αυτοκίνητο είναι το εξής: ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟ. Το ίδιο ακριβώς σχόλιο έχω να
κάνω και για το προηγούμενο το οποίο ήταν επίσης ευρωπαϊκό και είχε και
αυτό σχολιασθεί από εσάς πολύ θετικά.
Έρχομαι λοιπόν στο θέμα της επιστολής. Κατανοώ πλήρως το «παιγνίδι» που
γίνεται μεταξύ των μέσων, των διαφημιστικών εταιριών και των διαφημιζομένων
- ο ίδιος ο κ. Καββαθάς έχει κατά καιρούς κάνει αρκετές και πικρές
επισημάνσεις. Αν το «σύστημα» σας δένει τα χέρια και σας υποχρεώνει να
εξυμνείτε το κάθε κατασκεύασμα της αυτοκινητοβιομηχανίας, σταματήστε να
κάνετε τεστ - ούτως ή άλλως, «όλα πλέον τα αυτοκίνητα είναι από καλά έως
εξαιρετικά» έτσι; Στην δική μου περίπτωση, το «εξαιρετικό» αυτοκίνητό μου
έχει ήδη κοστίσει ένα περίπου εκατομμύριο πλέον του κόστους των τακτικών
ελέγχων, και με έχει κάνει «κολλητό» με τους τεχνικούς της οδικής βοήθειας
(τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουν και πολλοί άλλοι πελάτες της μάρκας όπως
μαθαίνω).
Καλός ο Αντίλογος, καλοί οι συνεργάτες και οι στήλες τους, αλλά το κυρίως
αντικείμενό σας είναι το «τουτού» και σ? αυτό έχετε αρχίσει να βάζετε πολύ
νερό στο κρασί σας.
Διονύσης Κόμης
Αθήνα
Υ.Γ. Δεν αναφέρω τη μάρκα γιατί κάποτε το αυτοκίνητο θα πουληθεί και εμένα
δεν θα με στηρίξει κανένας διαφημιστής.
Δηλαδή, τι θέλετε να πείτε; Ότι πρέπει να αγοράζουμε ΟΛΑ τα αυτοκίνητα και
να τα οδηγούμε για 60-70.000 χλμ. για να δούμε τι θα παρουσιάσουν; Οι
στήλες των Διαλόγων είναι πάντα ανοικτές για τις εμπειρίες και τα
προβλήματα που αντιμετωπίζετε. Παράλληλα με τις δοκιμές μακράς διαρκείας,
προσπαθούμε να συνεισφέρουμε κι εμείς στην προσπάθεια.
Αλλωστε, στο υστερόγραφό σας απαντούν οι επιστολές των αναγνωστών που
δημοσιεύονται σ? αυτές εδώ τις σελίδες._4Τ
RALLY TO THE CAUSE
Στο τεύχος 305 (Φεβ. 96) και στη σελίδα 188 γράφετε ότι ράλλυ, αγγλ. to
rally (ρήμα) στα σοβαρά λεξικά γράφει: συναθροίζω, μαζεύω, και ως εκ
τούτου: αγώνας ταχύτητας αυτοκινήτων (όπου μαζεύουν βαθμούς) σε μεγάλες
διαδρομές.
Αν ψάξετε σε ακόμη σοβαρότερα λεξικά (π.χ. THE OXFORD DICTIONARY) θα
βρείτε, ότι to rally (ρήμα) σημαίνει, στην μέν μέση φωνή, ανακτώ δυνάμεις,
ανασυντάσσομαι, συνέρχομαι, αναθαρρεύω, στη δε ενεργητική: ανασυντάσσω. Σαν
ουσιαστικό, rally σημαίνει: συγκέντρωση, συλλαλητήριο. Αρα car rally δεν
σημαίνει αγώνας ταχύτητας αυτοκινήτων (όπου? μαζεύουν βαθμούς) σε μεγάλες
διαδρομές, αλλά συνάθροιση αυτοκινητων (για αγώνα) όπου έπειτα από μια
διαδρομή (ειδική) ανασυντάσσονται (αυτοκίνητα και πληρώματα), ανακτούν
δυνάμεις για την επόμενη διαδρομή.
Ευχαριστώ που με διαβάσατε (Εγώ σας διαβάζω κάθε μήνα από τον Οκτώβρη του
?70 ανελλιπώς!).
Ένας ιδρυτικός αναγνώστης
Θ.Μ.
Κέρκυρα
Κι εμείς ευχαριστούμε!_Κ.Κ.
ΙΤΑΛΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ
Αφορμή πήρα από το γράμμα του κ. Αναστάσιου Χαραλαμπίδη ιδιοκτήτη και θύμα
ενός Punto GT και όσων άλλων. Δηλαδή τι περίμενε από αυτό το GT με τη
σφιχτή ανάρτηση και τα πολλά γκάζια που ταλαιπωρούν την ποιότητα, να μην
τρίζει η εταζέρα; Αυτό το GT είναι ιταλική προσφορά αυτοκίνησης με χαμηλό
κόστος απόκτησης αλλά και συντήρησης.
Ζαχαρίας Πετρούλιας
Κάτοχος Ιταλικού GT
Βόλος
ΠΕΡΙ ΦΡΑΓΜΑΤΩΝ ΕΓΚΩΜΙΟΝ
Στο τεύχος των 4T Φεβ. ?96 αναφέρεται ο κ. Μάργαρης στην «σημαντικότατη
οικολογική επιτυχία» που επέφερε η κατασκευή του Φράγματος του Ταυρωπού.
Με μετριοπάθεια, θα ήθελα να επισημάνω και κάποιες άλλες διαστάσεις του
θέματος, καθώς και κάποιες «διορθώσεις» που θέλω να πιστεύω ότι ακούσια δεν
γράφτηκαν ή παρουσιάζονται -κατά την άποψή μου- λάθος.
Αρχικά τονίζω ότι τέτοιες βαθιές τεχνητές λίμνες είναι πολύ φτωχές σε
βιομάζα ή βιοποικιλότητα. Πολύ συνοπτικά είναι ολιγοτροφικές με απουσία
αιγιαλίτιδος, ή υποαιγιαλίτιδος ζώνης ή αυτή είναι ελάχιστη, έχουν απουσία
βένθους κ.λπ.
Τέτοια μεταποιημένα οικοσυστήματα ουδέποτε μπορούν να υποκαταστήσουν την
οικολογική σημασία των προϋπαρχόντων. Πόσο μάλλον όταν το οικοσύστημα των
ορεινών ποταμών και ρεμάτων είναι πολύ ευαίσθητο και ιδιαίτερα στο ελληνικό
τοπίο με τις τόσο πλούσιες και εναλλασσόμενες βιοκλιματικές συνθήκες όπου
αναπτύσσεται έντονος ενδημισμός κυρίως στην ιχθυοπανίδα.
Θεωρώ απαράδεκτο τον ισχυρισμό ότι «το περιβάλλον στην περιοχή βελτιώθηκε
σημαντικότατα».
1ον. Διότι δεν υπάρχουν συγκρίσιμα στοιχεία απ? το παρελθόν. Έπειτα, γιατί
οικολογική επιτυχία δεν επέρχεται ποτέ με εμπλουτισμό ξενικών ειδών σε
τέτοιο οικοσύστημα. Μάλλον έλλειψη σεβασμού ή γνώσεων σηματοδοτεί,
τουλάχιστον όσον αφορά την ιχθυοπανίδα. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες
ομάδες οργανισμών. Δεν αμφιβάλω ότι το οικονομικό όφελος για τη γύρω
περιοχή είναι σημαντικό. Όμως σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας θυμίσω
κάποιον δίσκο του «Χάρυ Κλυν» όπου ο πολιτικός λέει στην υποψήφια πελατεία
του σε κάποια ορεινή περιοχή: «ψηφίστε με, θα σας φέρω θάλασσα».
Θεωρώ επίσης επιστημονικά ή δεοντολογικά απαράδεκτο τον παραλληλισμό που
επιχειρείται της διάθεσης δηλαδή μέρους των νερών του Ταυρωπού στην
Καρδίτσα, με αυτόν της εκτροπής του Αχελώου.
Οι λόγοι είναι πολλοί και η κλίμακα μεγεθών πολύ διαφορετική. Για τη
λειτουργία των οικοσυστημάτων υπάρχουν και κάποια κρίσιμα όρια. Αν η νέα
αφαίρεση νερού από τον Αχελώο λειτουργήσει αθροιστικά με άλλα έργα, οι
επιπτώσεις θα είναι σοβαρές κατάντι των έργων, κυρίως στον υδροφορέα και το
σύμπλεγμα ποταμών-λιμνών Αιτωλ/νίας.
Όσο για το επιχείρημα του κ. Μάργαρη ότι κατάντι των έργων εκτροπής θα
υπάρχει ικανοποιητική ποσότητα, καλύτερα να απαντήσει η ΔΕΗ που
διαμαρτύρεται για τη μικρή ποσότητα που θα στηρίζει τη λειτουργία των
σταθμών στα Κρεμαστά, Καστράκι, Στράτο. Συν τοις άλλοις, και οι χρήσεις
νερού στην Αιτωλ/νία πολύ έντονες. Ήδη εξελίσσεται το έργο επέκτασης
αρδεύσεων από το Στράτο προς Αμβρακία. Επιχειρείται ακόμα -όπως σε άλλα
μεγάλης κλίμακας έργα- να δοθεί η εικόνα των 3 Μάγων με τα δώρα, που θα
αναβαθμίσουν τους ορεινούς οικισμούς της Πίνδου, με τα εκτελούμενα έργα.
Στην περίπτωσή μας οι Τρεις Μάγοι είναι πολιτικοί, τεχνοκράτες, και μεγάλες
κουτάλες. Δυστυχώς, τώρα που πάμε να αντλήσουμε τους φυσικούς πόρους της
Δυτ. Ελλάδας για να μοιράσουμε τα οφέλη στους ήδη έχοντες, θυμηθήκαμε και
αυτούς που ξεγράψαμε ή στείλαμε στη Γερμανία ή Ελευσίνα. Δεν αμφιβάλλω ότι
οι οδικές προσβάσεις θα επιφέρουν εκεί οικονομική ανάκαμψη, αφού θα
συρρεύσουν οι φίλοι της τετρακίνησης που ξαφνικά στα 40 τους, πατώντας τη
φύση με τη ρόδα, θα μπορούν να βλέπουν και να χαίρονται πίσω απ? τα τζάμια
της τεχνολογίας που αγόρασαν. Υπενθυμίζω τον αγροτουρισμό, οικοτουρισμό που
επιδοτούνται καθώς και άλλες μορφές σε πρωτογενή τομέα, και μεταποίηση που
σέβονται το περιβάλλον, την διάρθρωση του κοινωνικού ιστού, προάγουν τα
τοπικά ενδιαφέροντα και δεν απαιτούν τεράστια έργα.
Θεωρώ υπερβολή τη στάση του κ. Μάργαρη περί φοβέρας από πλημμύρες στην
Αιτωλ/νία. H τακτική της φοβέρας μου θυμίζει μεσαιωνικό ηγεμόνα-καθοδηγητή
με δεισιδαιμονίες και απαίδευτο λαό. Τις παραγωγικότερες θάλασσες, τις
λιμνοθάλασσες, μεγάλο μέρος των εύφορων πεδιάδων μας τις οφείλουμε στη
δράση των ποταμών. O κ. Μάργαρης λέει ότι ευτυχώς που μπορούμε και
σταματάμε αυτή τη μακρόχρονη εξελικτική διαδικασία της φύσης -που μας
έθρεψε μέχρι σήμερα- και ορίζουμε τα νερά έτσι όπως εμείς αρεσκόμαστε -ή
μερίδα από εμάς. Εκτιμώ ότι αρδεύσεις ή υδρεύσεις μπορούν να γίνουν με
μικρής κλίμακας τεχνικά έργα φιλικότερα προς το περιβάλλον.
Όσο για τη συνεισφορά των φραγμάτων στη βιοποικιλότητα και ιδιαίτερα την
ορνιθοπανίδα δεν έχω περιθώριο να απαντήσω. Θα παρακαλούσα τον κ. Μάργαρη
να ενημερωθεί από συνάδελφό του στη Μυτιλήνη, γνωστό ορνιθολόγο. Προσωπικά
πιστεύω ότι τα φράγματά μας δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τους φυσικούς
χώρους που καλύπτουν. Σε κάποιες περιπτώσεις μόνο και χωρίς να το έχουμε σα
στόχο, μετριάζουμε την υποβάθμιση ευνοώντας κάποια είδη, συνήθως
διαφορετικά απ? τα προϋπάρχοντα, εκεί όπου παραμένουν για ικανό χρόνο
σταθερές συνθήκες ρηχών νερών. Στην περίπτωση του Ταυρωπού απάντησε ο Χάρυ
Κλυν και η προϋπάρχουσα του φράγματος ιστορία αυτού του τόπου.,
Δυστυχώς οι γνώσεις λειτουργίας των οικοσυστημάτων καθώς και η σοφή χρήση
των φυσικών πόρων μέσα από οικονομικοκοινωνικά κριτήρια, κατέχονται από
λίγους. Και αυτοί πρέπει να ενεργοποιούν τη συνείδησή τους και να διαδίδουν
ορθά στην κοινωνία αυτή τη γνώση. Οι απόλυτες θέσεις του άσπρου-μαύρου
πρέπει να σταματήσουν. Ειδάλλως κάποιοι Οικολόγοι θα ταίριαζει να γίνουν
καριερίστες δικηγόροι ή πολιτικοί. Και τέλος, απαράδεκτο να
χρησιμοποιούνται οι στήλες του περιοδικού για να διασκεδάσει ο κ. Μάργαρης
τις αντιδράσεις απ? τη στάση του στο θέμα Αχελώου.
Γιάννης Ρουσόπουλος
Καλαμάτα
ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ KAI ΓΟΝΕΙΣ
Επειδή οι 4T έχουν επανειλημμένα δείξει το ενδιαφέρον τους για την Παιδεία
και έχουν εκφράσει αυτήν τους τη ευαισθησία (εκτός των άλλων) μέσω των
άρθρων του κ. Π.Φ. και της στήλης «Εδώ Πολυτεχνείο» θεώρησα σκόπιμο ν?
απευθυνθώ σ? εσάς.
Είναι βέβαιο ότι στην Ελλάδα η οικογένεια αποτελεί πολύ σημαντικότερο θεσμό
απ? ό,τι π.χ. στη B. Ευρώπη. Και το λέω αυτό διαφοροποιούμενος πλήρως από
επικίνδυνα τρίπτυχα περασμένων εποχών. Έτσι, μετά την ενηλικίωσή τους τα
παιδιά σε μια ελληνική οικογένεια, συνεχίζουν να ζουν για μεγάλο διάστημα
στο σπίτι των γονέων τους, πράγμα που προκύπτει εν μέρει και από το γεγονός
ότι εξαρτώνται οικονομικά απ? αυτούς. Και ενώ οι γονείς είναι παρόντες σε
όλες τις φάσεις του Μεγάλου Τσίρκου των Γενικών Εξετάσεων (ή «Πανελλαδικών»
ή «Πανελληνίων» ή όπως αλλιώς ονομάζονται), είναι επίσης παρόντες όταν τα
παιδιά τους μετά το βασανιστήριο του φροντιστηρίου και του διαλυμένου
Λυκείου εισαχθούν σε κάποια σχολή. Μια σχολή που, θεωρητικά, τα ίδια
επέλεξαν, επειδή τους ενδιαφέρει, βλέπουν μέσω αυτής προοπτικές άσκησης
ενός επαγγέλματος, ολοκλήρωσης της προσωπικότητας και ανάπτυξης των
ικανοτήτων και των ταλέντων τους. Μιλούμε δηλαδή για φοιτητές, που, ως
άνδρες και γυναίκες, σπουδάζουν συνειδητά.
Ποιος λοιπόν ο λόγος της αναφοράς στην ενημέρωση των γονέων; Τέτοιο θέμα
δεν τίθεται καν. O αναγνώστης-γονέας αυτού του γράμματος θα αντιτείνει
αμέσως: «Μα όλοι κάνουν κοπάνα, δεν πηγαίνουν στις παραδόσεις, δεν
διαβάζουν, και εκτός του ότι πρέπει να ρυθμίζω τα γραφειοκρατικά πληρώνω
αδρά για το καλό του γιου/κόρης μου».
Κι εγώ διερωτάμαι: πότε η ελληνική κοινωνία θα κατανοήσει ότι το «καλό» του
γιου και της κόρης δεν είναι μόνο το πολυπόθητο ..«χαρτί» της σχολής και
ότι οι Ανώτερες και Ανώτατες σπουδές δεν είναι δημοτικό σχολείο;
Για ποιον άλλον λόγο να εμφανίζονται γονείς στις γραμματείες τμημάτων των
πανεπιστημιακών σχολών; Στην πραγματικότητα οι μεν θεωρούν τους δε
εκπληρωτές των προσδοκιών τους και οι δεν τους μεν χρηματοδότες-ελεγκτές.
Όταν αυτή η νοοτροπία μιας τόσο αφελούς θεώρησης των πραγμάτων διαπνέει τη
ζωή των γονέων και παιδιών από την αρχή της συμβίωσής τους πώς περιμένουμε
έναν καλύτερο μέλλον;
Όταν η μόρφωση γίνεται για τα παιδιά καταναγκασμός αφόρητος (γιατί
καταναγκασμός φυσιολογικά είναι στην παιδική ηλικία) τα πιο μισητά πρόσωπα
γίνονται αυτά των δασκάλων τους και τα απεχθέστερα μέρη το σχολείο και το
φροντιστήριο. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: H αθώα «κοπάνα» γίνεται
συστηματική, η υλική υποδομή των σχολείων πέφτει θύμα βανδαλισμών,
καταλαμβάνονται σχολεία με «αιτήματα» που εφευρίσκονται εκ των υστέρων,
γίνονται «αποχές» για ψύλλου πήδημα κ.λπ. H ασυδοσία που επικρατεί στα
σχολεία σήμερα σε μαθητές και δασκάλους αποτελεί θλιβερό κατεστημένο και
γίνεται ευρύτερα γνωστή μόνο όταν τα κοράκια των MME «καλύπτουν» μια
«κατάληψη» εν εξελίξει ή στην αρχή μιας σχολικής χρονιάς.
Τα τελευταία χρόνια του σχολείου είναι πάρεργο για τους μαθητές. O μόνος
λόγος για τον οποίο αντικρίζουν τα πρόσωπα των -αδιάφορων με τη σειρά τους-
καθηγητών είναι ...για να μην πάρουν απουσίες. H όποια δουλειά γίνεται,
γίνεται αντί πληρωμής στα φροντιστήρια και το ωράριο ενός συνεπούς μαθητή
μπορεί να ξεπεράσει τα δύο οκτάωρα.
Όταν όλα αυτά θεωρούνται δεδομένα, πώς να βρεθεί ο ήρωας-πολιτικός που θα
τρίξει τα δόντια στην παραπαιδεία, στα φροντιστήρια (συμπεριλαμβανομένων
και αυτών εκμάθησης ξένων γλωσσών) και στους εκδοτικούς οίκους «βοηθημάτων»
που θησαυρίζουν και μπορούν έτσι να επηρεάζουν σημαντικές αποφάσεις στον
τομέα της Παιδείας;
Πώς να εξελιχθεί η μαζική παραγωγή δασκάλων και καθηγητών;
Για να επιτύχουμε αλλαγές στην στάση του έλληνα γονέα και μαθητή απέναντι
στη μόρφωση, χρειάζεται το ξήλωμα όλων αυτών των παρασιτικών δομών και ο
επανέλεγχος του εκπαιδευτικού συστήματος από το νηπιαγωγείο μέχρι τις
Ανώτατες Σχολές.
Παναγιώτης Γερακάκης
Ανόβερο
ΠΑΡΑΠΟΝΟ
Σαν προϊδρυτικός αναγνώστης θα ήθελα να διατυπώσω ένα παράπονο, που αφορά
και όλα τα άλλα έντυπα του χώρου (είμαι αναγνώστης όλων των εντύπων του
χώρου του αυτοκινήτου, από το 1968 μέχρι σήμερα).
Δεν υπάρχουν τεστ αξεσουάρ και συσκευών που σχετίζονται με το αυτοκίνητο.
Αν εξαιρέσουμε την άριστη προσπάθειά σας στο μακρινό παρελθόν, με τα τεστ
των λιπαντικών, των Ηλεκτρονικών Αναφλέξεων κ.λπ. σήμερα δεν υπάρχει τίποτε
ανάλογο.
Στο εμπόριο κυκλοφορούν μικροεπεξεργαστές, εκκεντροφόροι, εξατμίσεις,
συστήματα ABS και ένα σωρό άλλα, που μπορεί ο καθένας να τοποθετήσει εκ των
υστέρων, ώστε να βελτιώσει το αυτοκίνητό του και είναι γνωστό πόσοι έχουμε
ανάγκη να το κάνουμε αυτό, καθόσον τα οικονομικά (τεκμήρια κ.λπ. ) δεν μας
επιτρέπουν να έχουμε καλύτερα αυτοκίνητα.
Στάθης Ζωγραφάκης
Αθήνα
Αμέσως μόλις αποκτήσουμε (αν ποτέ αποκτήσουμε) το δικό μας? Τ?V!
ΑΓΝΟΙΑ ΚΩΔΙΚΩΝ
Το καλοκαίρι του 1994 αγόρασα ένα Rover 414 SLi. Προβλήματα δεν είχα μέχρι
τα μέσα Σεπτεμβρίου του 1995. Ένα πρωί σε κάποιο φανάρι ένας οδηγός έπεσε
πάνω στο αυτοκίνητό μου με αποτέλεσμα να προξενήσει ζημιές στο πίσω μέρος.
Ειδοποιήθηκαν οι ασφαλιστικές εταιρίες, τραβήχτηκαν φωτογραφίες και άρχισα
να επισκευάζω το αυτοκίνητο.
Τρεις βδομάδες αργότερα μου παρεδόθη το αυτοκίνητο το οποίο μπορούσε μεν να
κινηθεί, αλλά κάποια ανταλλακτικά και σφικτήρες ρεζέρβας, αριστερή επένδυση
μοκέτας του χώρου αποσκευών, δεν υπήρχαν την Ελλάδα και έγινε παραγγελία να
έρθουν από Αγγλία.
Δύο μήνες αργότερα με ειδοποιούν ότι ήρθε η επένδυση. Όταν πήγα να την
παραλάβω διαπιστώσαμε ότι ήταν άλλο χρώμα. Σημειωτέον ο χώρος αποσκευών
αποτελείται από 4 κομμάτια μοκέτας (πλάτη καθισμάτων, αρστερή-δεξιά πλευρά
και δάπεδο).
Τότε άρχισαν οι δικαιολογίες ότι η Rover άλλαξε τον χρωματισμό και οι
λύσεις ήταν δύο: ή να αλλαχθούν και τα άλλα 3 κομμάτια φυσικά με δική μου
επιβάρυνση και όχι της ασφάλειας ή να βάλω το σπασμένο. Κόστος μόνο του
αριστερού μέρους 23.000 δρχ.
Επικοινώνησα με Θεσ/νίκη και η απάντηση ήταν ότι υπάρχει στην Αγγλία αλλά
έπρεπε να γίνει άλλη παραγγελία, αφού βρεθεί ο κωδικός.
Τελικά δυόμισι μήνες μετά το τρακάρισμα και επειδή ξόδεψα περίπου 850.000
δρχ. και έπρεπε κάποτε να παραδώσω τα τιμολόγια και να πάρω τα χρήματα από
την ασφάλεια, αναγκάσθηκα να βάλω τη σπασμένη επένδυση μια και η Rover έχει
125 χρώματα όπως είπε ο τοπικός αντιπρόσωπος και δεν μπορούσε να ξέρει
όλους τους κωδικούς.
Οι εταιρίες φαίνεται πως δεν έχουν καταλάβει ότι εκτός από να πωλούν
αυτοκίνητα πρέπει να έχουν κάποια ανταλλακτικά ή τουλάχιστον να γνωρίζουν
τους κωδικούς τους.
Γιάννης Γεωργιάδης
Σέρρες
ΕΚΘΕΣΗ ΧΩΡΙΣ ΧΩΡΟΥΣ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ
Λέγομαι Κοτρώνης Γεώργιος, μένω στο Καστράκι Δωρίδας. Δουλεύεω σε
επιχείρηση, η οποία ειδικεύεται στην κατασκευή πλαστικών δοχείων για τη
συσκευασία τροφίμων. Λόγω του αντικειμένου της επιχείρησης λάβαμε πρόσκληση
από την «9η Διεθνή Έκθεση Τροφίμων και Ποτών» που διοργάνωσε η «Ανώνυμος
Εταιρία Διαφημίσων και Εκθέσεων» και έγινε στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Εκθέσεων
και Προβολής.
Αφού περιπλανήθηκα στην έκθεση για κάμποση ώρα, έφυγα νιώθοντας ότι έχω
επιτελέσει το μισό έργο για το οποίο ήρθα και έχοντας ήδη αργήσει από το
επόμενο ραντεβού μου. Επιστρέφοντας στο αμάξι μου βρήκα κλήση (20.000
δρχ.).
Σας έστειλα αυτό το γράμα οργισμένος (πλέον) ούτε θέλοντας να τιμωρηθούν οι
διοργανωτές, ούτε οι κύριοι που έδωσαν άδεια λειτουργίας εκθεσιακού κέντρου
χωρίς επαρκές πάρκινγκ. Θα ήθελα μόνο να αφαιρεθούν οι λέξεις «Διεθνής» και
«Ευρωπαϊκό» ως προσδιορισμοί των λέξεων «έκθεση» και «κέντρο εκθέσεων»
γιατί είναι εμφανές ότι χρησιμοποιούνται για να δείξουν το «επίπεδο» και
της διοργάνωσης και του αποτελέσματος.
Γιώργος Κοτρώνης
Καστράκι Δωρίδος
AX!
Στο τεύχος Φεβρουαρίου του ?96 δημοσιεύσατε μια επιστολή μου για τα
προβλήματα που παρουσίασε ένα Citro?n AX Success. Δυστυχώς τα προβλήματα
συνεχίζονται. Όπως σας είχα γράψει μεταξύ άλλων, στα 11.700 χλμ. άλλαξα τα
μπροστινά αμορτισέρ επειδή «πέταξαν λάδια». Τώρα στα 17.600 χιλ. «πέταξε
λάδι» πάλι το εμπρός δεξί αμορτισέρ. Ευτυχώς, τα γνήσια ανταλλακτικά, έχουν
εγγύηση για ένα χρόνο και έτσι το αντικατέστησα χωρίς οικονομική επιβάρυνση
σ? ένα εξουσιοδοτημένο συνεργείο.
Επιπλέον, εντελώς τυχαία ανακάλυψα ότι έλειπαν ο δεξιός και αριστερός
αεραγωγός (μάλιστα, έλειπαν!). Δεν είχαν τοποθετηθεί ποτέ. Στάθηκα τυχερός
γιατί όταν το αντιλήφθηκα ίσχυε ακόμα η εγγύηση και έτσι η Citro?n Ελλάς
τους τοποθέτησε πάλι χωρίς οικονομική επιβάρυνση. Ειλικρινά απορώ από τι
ποιοτικό έλεγχο πέρασε το αυτοκίνητο.
Γιώργος Μανετάκης
Ίλιον, Αθήνα
ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Σε διαβάζω χρόνια, μέσα από τις σελίδες σου έχω και εγώ διαμορφώσει τη
συνείδησή μου.
Σου γράφω με αφορμή την παρουσίαση της δουλειάς της παράλληλης Ελλάδας
(στην οποία στηρίζουμε όλες τις ελπίδες μας).
Ίσως το θέμα να μην είναι σημαντικό για την αποκατάσταση της αλήθειας όμως:
ποια είναι τελικά η πρώτη ανεμογεννήτρια που σχεδιάστηκε και κατασκευάσθηκε
εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα; (το «εξ ολοκλήρου» είναι μια σχετική έννοια:
είναι π.χ. και τα «ρουλμάν» ελληνικά;)
- H ανεμογεννήτρια ισχύος 45kW που κατασκευάσθηκε με τη συνεργασία:
Πανεπιστημίου Πατρών, ΚΑΠΕ, Επιστημονικού Πάρκου Πατρών και της Ελλ.
Τεχνολογίας Ε.Π.Ε. (4 Τροχοί, Μάρτιος 1996, σελίδα 35).
- Ή η ανεμογεννήτρια «ΑΝΕΜΟΝΙΚΟΣ» ισχύος 145 kW που σχεδιάστηκε από ομάδα
καθηγητών του ΕΜΠ N. Αθανασιάδη, Γ. Μπεργελέ, Π. Γιαννόπουλο και Γ. Λάππα
σε συνεργασία με τους διπλ. μηχανικούς: I. Κοπανιά, Δρ. K. Μιχαηλίδη, E.
Γερακάκη και τους σχεδιαστές I. Αντωνόπουλο και Γ. Μαργαρώνη. (Επιστήμη και
Τεχνολογία, Απρίλιος-Μάιος 1993, σελ. 56-61).
Νίκος Κωτούλας
Φοιτητής μηχ. ΕΜΠ
Αθήνα
Το δεύτερο!
ΤΡΙΧΕΣ ΚΑΤΣΑΡΕΣ
Οι Έλληνες -αποδεδειγμένα αυτοκινητόφιλος λαός ως μεσογειακός- μεγάλωσαν κα
γαλουχήθηκαν με τις απόψεις των 4T περί αυτοκίνησης. Είτε θέλετε είτε όχι,
είσθε οπαδοί της ιταλικής σχολής και επηρεάσατε κόσμο. Και πολύ καλά κάνατε
γιατί οι γείτονες Ιταλοί τη δεκαετία του ?70 (που εσείς ξεκινήσατε τους 4T
και ο πολύς ο κόσμος στην Ελλάδα έμπαινε πρώτη φορά στον κόσμο του
αυτοκινήτου) έδωσαν δείγματα γραφής φτιάχνοντας αυτοκίνητα δείχνοντας σε
όλους πώς πρέπει να είναι τα αυτοκίνητα. Όταν όλοι έφτιαχναν κάρα με φύλλα
σούστας και άκαμπτους άξονες που έκαναν τετακέ με ταχύτητες 15 χλμ.,
ταμπούρα μπροστά πίσω και κινητήρες με 40 ίππους στα 1200 κ.εκ. (Έσκορτ,
Καντέτ, Κορόλες, Ντάτσουν) οι γείτονες απαντούσαν με Alfasud, Lancia Beta,
Fiat 128 κ.λπ. Τα ιταλικά κρατούσαν σαν τρένα, είχαν τέλεια φρένα,
φανταστική αίσθηση στο τιμόνι και ήταν σαφώς ΠΡΩΤΑ σε επιδόσεις (θυμητείτε
68 ίππους η Alfasud έναντι 45 του Escort του ?77, 50 της Κορόλας του ?76,
84 ίππους η Lancia Beta 1,3 έναντι 55 και 60 των αντίστοιχων Ford Taunus,
Opel Ascona).
Στη βάση που έθεσαν οι Ιταλοί περί ενεργητικής ασφάλειας στα μαζικά
αυτοκίνητα και προς αυτή την κατεύθυνση έπρεπε να προσανατολισθεί η
παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία. Μιλάμε για αυτοκίνητα ευχάριστα, αλλά
κυρίως ασφαλή σε κάθε περίπτωση που βοηθούσαν τον μέσο οδηγό να αναπτύξει
τις ικανότητές του και να μάθει να κινείται γρήγορα και με ασφάλεια. Γι?
αυτό κι εσείς εκθειάζατε -και καλά κάνατε- τις ιταλικές κατασκευές. Το
αποτέλεσμα των υποδείξεων που εσείς πρώτη φορά στην Ελλάδα κάνατε, ήταν
όλες οι εταιρίες με τον καιρό να εξελίξουν τα αυτοκίνητά τους προς την
σωστή κατεύθυνση (τι σχέση έχει το Nissan Sunny που κυκλοφορεί σήμερα με το
Datsun 120Y του ?77).
ΟΜΩΣ τα ιταλικά αυτοκίνητα ήταν απαράδεκτα από πλευράς αξιοπιστίας. Οι
Αλφασούντ σκούριαζαν με τις πρώτες βροχές και στη διετία ήταν σάπιες. Το
ίδιο και οι Λάντσια Μπέτα και όλα τα Φίατ. Οι πόρτες έπεφταν, τα ηλεκτρικά
παρέδιναν το πνεύμα, οι κινητήρες, τα κιβώτια, οι κρεμαγιέρες, οι
ταπετσαρίες, τα ταμπλό ξεχαρβαλώνονταν σε χρόνο μηδέν. Για αυτά εσείς δεν
γράφατε (τότε) τίποτα. H απάντηση ήρθε από τους καταναλωτές όταν κανένας
Ευρωπαίος στα τέλη της δεκαετίας του ?70 δεν αγόραζε ιταλικά.
Ήρθε η δεκαετία του ?80 και οι Ιταλοί «μπήκαν δυναμικά». Fiat Uno, Tipo,
Lancia Delta και Alfa 33. Σε κάθε παρουσίαση οι άνθρωποι του Γκρούπο στις
αρχές της δεκαετίας αυτής διατυμπάνιζαν και κοκορεύονταν ότι μπήκαν δήθεν
σε νέα εποχή και καμία σχέση δεν έχει αυτό το προϊόν με τα παλιά κ.λπ. Από
κοντά κι εσείς και γράφατε θυμάμαι για το Uno και την A33 ότι οι Ιταλοί
έφτιαξαν αυτοκίνητα με γερμανική πλέον ποιότητα κατασκευής. Τρίχες
κατσαρές! Και τη δεκαετία του ?80 τα ιταλικά παρέμειναν απελπιστικά
αναξιόπιστα και τελευταία σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Σκισμένα αλκαντάρα,
τριζάτα ταμπλό, κιβώτια ξεχαρβαλωμένα, μοτέρ με διαρροές και διακοπές.
Ρίξτε μια ματιά γύρω σας και δείτε τις A33 μοντ. 83 και 84, τα αντίστοιχα
Uno και Y10. Ρωτήστε τους δυστυχείς κατόχους τους πόσες φορές τις έβαψαν,
κατέβασαν το μοτέρ, το σασμάν, κ.λπ. Συγκρίνετέ τες με τις αντίστοιχες
Κορόλες και Στάρλετ.
Και ερχόμαστε στη δεκαετία που ήδη διανύουμε. Οι του Γκρούπο μας
παρουσίασαν πάλι καινούρια προϊόντα (νέα Λάντσια Δέλτα, Αλφα 145, 146 και
Φίατ Πούντο). Ξανακοκορεύονται κι έχουν το θράσος να μιλούν πάλι για
αναβάθμισμένη ποιότητα κατασκευής! Κι εσείς πάλι ακολουθείτε συμφωνώντας κι
επαυξάνοντας. Ποια ποιότητα κατασκευής; Διατηρήστε τουλάχιστον τις
επιφυλάξεις σας. Το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν δεν λησμονείται. Αφήστε
να περάσουν πέντε χρόνια, ας διανύσουν οι Δέλτες και οι A145-146 100.000
χιλιόμετρα και τα ξαναλέμε, κι αν αποδείξουν όιτ αντέχουν τότε να τις
χειροκροτήσουμε. Ας έρθει οποιοδήποτε ιταλικό αυτοκίνητο να βγάλει το
ελληνικό πρωτάθλημα ράλλυ γκρουπ A με ημιαξόνια παραγωγής, όπως τα Στάρλετ
κι εδώ πάλι είμαστε. Ας διανύσει η οποιαδήποτε Αλφα, Λάντσια κ.λπ. 300.000
χλμ. χωρίς να κατεβάσει ούτε μια φορά τον κινητήρα της όπως έχει συμβεί με
Κορόλες και με Σάνι. Μέχρι τότε επιφυλαχθείτε, γιατί τα νέα ιταλικά μοντέλα
ήδη έχουν αρχίσει να δείχνουν τι είναι. Επισκεφθείτε τα εξουσιοδοτημένα
συνεργεία των Λάντσια, Αλφα και Φίατ και ρωτήστε πόσα ολοκαίνουρια
αυτοκίνητα έχουν επισκεφτεί για βλάβες άλλοτε απλές και άλλοτε δυστυχώς
μεγάλες. Ρωτήστε και τα ανάλογα συνεργεία των Μάζντα , Τογιότα, Νισάν όπου
τα προβλήματα είναι μηδενικά. Ας μας απαντήσει το Γκρούπο πόσα ξοδεύει σε
ανταλλακτικά προς αντικατάσταση ελλατωματικών εντός της μονοετούς (έναντι
τριετούς ιαπωνικής) εγγυήσεως. Κακώς λοιπόν -και σε τούτο σας μέμφομαι-
κρίνετε τα νέα αυτοκίνητα της Ιταλίας ως έχοντα πολύ καλή ποιότητα
κατασκευής, αφού η πράξη ακόμα δεν το απέδειξε. Κακώς επίσης κρίνετε τα
αυτοκίνητα αυτά ως πολύ καλά γενικώς. Αν στη δεκαετία του ?70
δικαιολογούσατε την ιταλική ψήφο σας λόγω επιδόσεων και φρένων, υψηλής
τεχνολογίας και ενεργητικής ασφάλειας που ήταν έτη φωτός μπροστά από τον
ανταγωνισμό, τώρα είσθε αδικαιολόγητοι μιας και τα ιταλικά είναι πολύ πιο
αργά από τα γαπωνέζικα και τα γαλλικά, και στην οδική συμπεριφορά απλώς
καλά. Κι ας μη μιλάμε πλέον για ποιότητα κατασκευής,μ αφού ο μόνος
αμείλικτος κριτής είναι ο χρόνος. Και όλα τα παραπάνω κύριοι, γιατί και οι
κρίνοντες κρίνονται.
Γιάννης Παπακώστας
Λάρισα
Είναι προφανές πως όταν αναφερόμαστε στην ποιότητα κατασκευής δεν εννοούμε
την αξιοπιστία, για την οποία δεν μπορεί να υπάρξει εκτίμηση σε μια απλή
δοκιμή, αλλά την περισσότερο ή λιγότερο «συμπαγή» αίσθηση που δίνει το
καινούριο αυτοκίνητο, τη