Aλληλογραφία
ΠΑΡΑΣΠΟΝΔΙΑ...Θέτω υπό την κρίση σας και την κρίση των αναγνωστικού σας κοινού τη
παρακάτω δυσάρεστη εμπειρία.
Είμαστε κάτοχοι από το τέλος του ?92 ενός αυτοκινήτου (κατηγορίας C) το
οποίο εξακολουθεί να βγαίνει και στις μέρες μας (με πολύ καλές πωλήσεις)
και το οποίο ο κατασκευαστής (2ος ή 3ος μεγαλύτερος στον κόσμο, αν δεν κάνω
λάθος), το έδινε και το διαφήμιζε με ονομαστική ισχύ 115 ίππων DIN (PS) και
ροπή 145 Nm (14,8 kg.m).
Πρόσφατα το πήγα για δυναμομέτρηση (παρακινούμενος από σχετικά
δημοσιεύματα) και μάλιστα σε δύο διαφορετικά-ανεξάρτητα δυναμόμετρα και τα
αποτελέσματα που έδωσαν ήταν για με την max ιπποδύναμη 105 έως 106 PS
(διαφορά των δύο δυναμομέρων) για δε την max ροπή 13 έως 13,1 kg.m. Τώρα
μετά απ? αυτά εγώ τι να υποθέσω για την αξιοπιστία του προϊόντος που μας
πουλήσανε;
H αξιοπιστία και η επιστημονική ακρίβεια των δυναμομέτρων δεν αμισβητείται
και μάλιστα στο ένα από αυτά κάνει τις μετρήσεις του γνωστό περιοδικό.
Επειδή οι σχέσεις μας με την αντιπροσωπεία είναι άριστες και επειδή όντως
είναι πολύ καλή, δεν θα θέλαμε να εγείρουμε οποιαδήποτε αξίωση και
δεχόμαστε ότι και αυτή δεν εγνώριζε το θέμα...
Όμως θα θέλαμε να θέσουμε ένα-δύο ερωτήματα συστάσεις, προς τον κύριο
κατασκευαστή σαν απλοί καταναλωτές-«θύματα»... ΙΧήδες.
α. Νομίζει ότι αφαιρώντας άλογα, άλλοτε φανερά και άλλοτε κρυφά, από τις
πάλαι ποτέ άριστες μηχανές του ενισχύει το «οικολογικό» (το ποιο;) προφίλ
της εταιρίας του;
Αυτές είναι οι παρενέργειες του σύγχρονου marketing. Οι μετρήσεις και τα
τεστ πάντως των έγκυρων περιοδικών του χώρου έδειξαν ότι τουλάχιστον στα
1300 κ.εκ. που το έκανε και επίσημα, τα περισσότερα άλογα και πιο
οικονομικά και πιο ασφαλή ήταν.
β. Ως πότε νομίζει ότι μπορεί να πουλάει στηριζόμενος κυρίως στην καλή
ποιότητα κατασκευής και στο καλό όνομα της αντιπροσωπείας με τις «αιώνιες»
προσφορές όταν έχει αφήσει τα μικρά του κυρίως μοντέλα (κατηγορίες B, C) τα
τελευταία 6-7 χρόνια τουλάχιστον χωρίς ουσιαστική τεχνολογική πρόοδο πάνω
σε θέματα ενεργητικής ασφάλειας; (Μιλάμε πάντα για τα μοντέλα που βλέπουμε
στην Ελλάδα.
γ. Πώς νομίζει ότι νοιώθουμε εμείς (μήπως Αμερικανάκια;) για την
αντιμετώπιση που μας κάνει όταν κυνηγάμε να πιάσουμε με το «λάσο» τα 115
άλογα που μας υπόσχεται, ενώ στη χώρα του τροφοδοτεί την ντόπια αγορά με
ίδιου κυβισμού μοντέλα (κατηγορίες B και C) αλλά που κάτω από το καπό τους
κρύβουν κινητήρες με ιπποδυνάμεις από 130 έως 160+ ίππους (PS) και πιο
προηγμένες αναρτήσεις; Δηλαδή δύο μέτρα και δύο σταθμά;
δ. Επειδή τέλος, το σλόγκαν «λιγότερα και καθαρότερα άλογα» βλέπουμε
τελευταία να υιοθετείται από μερικές αυτοκινητοβιομηχανίες καθαρά για
λόγους μάρκετινγκ και διαφήμισης, (η οικολογία φοριέται πολύ τώρα
τελευταία), θα θέλαμε να πούμε τούτο:
Αν υπάρχει κλάδος της σύγχρονης βιομηχανίας που έχει κάνει τις πιο γενναίες
προσπάθειες για λιγότερη μόλυνση του περιβάλλοντος αυτή είναι η
αυτοκινητοβιομηχανία, που διαθέτει τεράστια ποσά πάνω στην έρευνα των
υλικών και στην εξέλιξη των κινητήρων.
Όμως κάπου πρέπει να τεθεί και ένα όριο. Δεν μπορούμε να αξιώνουμε κάθε
λίγο και λιγάκι μείωση της ιπποδύναμης, για να πιάνουμε κάθε φορά τα
καινούρια πιο χαμηλά όρια των εκπεμπόμενων ρύπων, μέχρι να φτάσουμε στο
απόλυτο μηδέν. Έτσι, πού θα φτάσουμε; Στις τρομερές ιπποδυνάμεις των 40-50
ίππων του μεσοπολέμου;
O στόχος μηδενικοί ρύποι όπως τίθεται σήμερα (1998) είναι ανέφικτος, ούτε
υπάρχει η κατάλληλη τεχνολογική βάση για να μπουν σε ευρεία παραγωγή τα
ηλεκτρικά ή άλλα τύπου ZEV αυτοκίνητα.
Ψυχραιμία και υπομονή λοιπόν, κύριοι κατασκευαστές και κύριοι πολιτικοί και
οικολόγοι της πλάκας. Δεν θα πετύχουμε καθαρότερο περιβάλλον καταργώντας
εδώ και τώρα τον κινητήρα εσωτερικής καύσεως. Γιατί, αυτοκίνητο, πάνω απ?
όλα σημαίνει αίσθηση ελευθερίας, οδηγική απόλαυση και ενεργητική ασφάλεια.
Όλα τα άλλα έπονται...
Αν δεν θέλετε να δείτε τα αυτοκίνητα του 21ου αιώνα να σαπίζουν στις
πολυτελείς εκθέσεις και την ανεργία να ξανατραβά σε νέες μεγάλες και
δύσβατες ανηφόρες.
Γιατί κάποτε όλα τα ψέματα τελειώνουν και οι αποβλακωμένοι-τρομοκρατημένοι
οδηγοί (αγοραστές), παθητικοί δέκτες ανόητων μηνυμάτων και διαφημίσεων θα
ξυπνήσουν.
Πέτρος Κακλαμάνος
Αιγάλεω, Αθήνα
ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΚΠΟΙΗΣΕΩΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
ΠΛΕΙΟΔΟΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
ΑΡΙΘ. ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ
152/96
Ανακοινώνεται ότι την 29 Αυγ. 96 ημέρα Πέμπτη και ώρα 10:00 θα διενεργηθεί
Διεθνής Δημόσιος Πλειοδοτικός Διαγωνισμός με σφραγισμένες προσφορές στα
Γραφεία της ΔΕΣΥ, Στρατόπεδο «ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ» - Αγιος Στέφανος Αττικής,
23 χλμ. Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας για την ανάδειξη πλειοδοτών-αγοραστών
εκποιούμενου Στρατιωτικύ υλικού.
A. Οχήματα-Μηχανήματα MX (1ης, 2ης, 4ης, 5ης, 6ης και 7ης MOMA και λοιπών
Μονάδων).
β. Διάφορα είδη μετάλλων.
γ. Μεγάλα συγκροτήματα αρμάτων.
δ. Ανταλλακτικά Διαφόρων Τύπων (Οχημάτων, Οπλισμού, Διαβιβάσεων,
Αεροσκαφών).
ε. Υγειονομικά υλικά.
στ. Γεννήτριες - Αεροσυμπιεστές - Ατρακτοι
ζ. Χαρτί A, B κατηγορίας (Ετήσιας Βάσεως)
η. Ιματισμός - Εξάρτυση
θ. Βαρέλια - Κάδοι Λίπους - Κάνιστρα
ι. ΠΟΕ Κλωβοί
ια. Διάφορα υλικά.
Προσφορές γίνονται δεκτές στην παραπάνω διεύθυνση μέχρι 29 Αυγ. 96 ημέρα
Πέμπτη και ώρα 10:00.
Πληροφορίες και ενημερωτικό φυλλάδιο (ΕΝΦ) με τους Γενικούς και Ειδικούς
Όρους του Διαγωνισμού (Λεπτομερείς Πίνακες Υλικών, Υπόδειγμα Προσφοράς,
κ.λπ.) τις εργάσιμες ημέρες και ώρες της ΔΕΣΥ Στρατόπεδο «ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ»
- Αγιος Στέφανος Αττικής, 23 χλμ. Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας. Τηλέφωνα:
8161688 ή 8161144 και 8161602, εσωτ. 329.
Το Ενημερωτικό Φυλλάδιο (ΕΝΦ) θα διανέμεται μετά την 08 Αυγ. 96 από την
Γραμματεία της ΔΕΣΥ.
Το ΕΝΦ θα είναι επίσης σε 1 αντίτυπο για να το συμβουλεύεσθε και το ΜΤΣ,
Κολοκοτρώνη 13 - Αθήνα, Δν/ση Περιουσίας, 4ος όροφος, Τμήμα Αξιοποίησης
Υλικού, τηλ.: 3233423 ή 3237125 ώρες: 10:00-14:00.
Υπόψη ότι για την είσοδο των Εμπόρων Εξωτερικού (Αλλοδαπών) στα Στρατόπεδα,
απαιτείται άδεια του Προϊσταμένου των Μονάδων Σχηματισμού.
Από την
Διεύθυνση Εκποιήσεως Στρατιωτικού Υλικού
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ME STARLET
Βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να προβώ στην παρακάτων διαμαρτυρία-καταγγελία
με αφορμή την οδύσσεια που υποστήκαμε κατά την παραλαβή ενός νέου Τογιότα
Στάρλετ και την ανευθυνότητα της κάθετης μονάδας «ΤΣΟΚΑΣ» η οποία εφεξής
συνοδεύει το στάνταρ εξοπλισμό του αυτοκινήτου.
Όλα ξεκίνησαν από την επιτυχημένη διαφημιστική καμπάνια της Toyota Hellas
και το προτρεπτικό κίνητρο γνωριμάις που ανέπτυσε με την ευκαιρία άφιξης
του νέου Στάρλετ. Είχα μελετήσει ήδη στα περιοδικά του ειδικού Τύπου τα
βασικά σημεία υπεροχής, τα είχα αντισταθμίσει με εκείνα του ανταγωνισμού
και έτσι βρέθηκα την πρώτη από τις τρεις ημέρες παρουσίασής του στην ως άνω
αντιπροσωπεία. Τελικά, κατόπιν υποδείξεων των κ.κ. Κώστα και Νίκου Τσόκα το
παρήγγελα στην έκδοση Στάτους με στάνταρ εξοπλισμό ηλεκτρομαγνητικές
κλειδαριές και ηλεκτρικά παράθυρα, αποπληρώνοντάς το ΜΕΤΡΗΤΟΙΣ.
Ημέρα παράδοσης του αυτοκινήτου είχε οριστεί η Πέμπτη 28/3/96, οπότε με
υποδέχτηκε ο κ. Γιώργος Τσόκας με τον οποίο δεν είχα συστηθεί έως τότε. Το
αυτοκίνητο βρισκόταν έξω, χωρίς να έχει αποκηρωθεί πλήρως ενώ παρατήρησα
ότι οι ταινίες στις δύο εμπρόσθιες πόρτες δεν αντιστοιχούσαν σε αυτές που
είχα δει στο εκθεσιακό μοντέλο ιδίου χρώματος. Βγαίνοντας να διαπιστώσω αν
πράγματι προχωρούσε η διαδικασία ολικής αποκήρωσης φτάνω τελικά ενώπιον
ενός μηχανικού ? υποθέτω, αφού είχε δίπλα του μία βαλίτσα με εργαλεία ? ο
οποίος είχε βάλει μέσα στην πόρτα του οδηγού στο μέρος της κλειδαριάς ένα
σιδερένιο λοστό. Στην έκπληκτη ερώτησή μου τι ακριβώς κάνει, πήρα την
απάντηση «απλώς, κάτι θέλω να δω». O ήχος, βέβαια, του λοστού να
ανεβοκατεβαίνει και να χτυπάει τα εσωτερικά μεταλλικά τμήματα του
καινούριου μου αυτοκινήτου, δε νομίζω να προβλεπόταν στις εργασίες
παράδοσης. H διαδικασία επεκτάθηκε πως «κάνει προληπτικό έλεγχο παραβίασης»
προκειμένου να μην ανησυχώ. Βέβαια, αντίθετη άποψη είχε ο πωλητής στον
οποίο κατέφυγα, αφού προφανώς ασυνεννόητος με το συνάδελφό του, μου
καταμαρτύρησε πως ο μηχανικός προσπαθούσε να παραβιάσει το αυτοκίνητο γιατί
είχαν ξεχάσει μέσα τα κλειδιά.
Όπως τελικά αποδείχτηκε, ο μηχανικός δεν ήταν παρά ένας επαγγελματίας
κλειδαράς, ο οποίος δεν κατάφερε να το παραβιάσει ούτε έπειτα από
εξαντλητική μελέτη του μηχανισμού κλειδαριάς στο εκθεσιακό μοντέλο. Εν τω
μεταξύ είχε αρχίσει να βραδιάζει οπότε καταπογοητευμένοι ετοιμαστήκαμε να
φύγουμε. Εκείνη όμως τη στιγμή δεύτερος κλειδαράς φάνηκε, αρχίζοντας νέο
γύρο επιθέσεων στο αυτοκίνητο, πάλι με λοστό. Προφανώς ανενημέρωτος για τις
απόπειρες του συναδέλφου του, τελικά τα κατάφερε...
Είχε έρθει πια η ώρα να δούμε αν είχε γίνει κάποια ζημιά από τους λοστούς.
Οι κλειδαριές όμως δεν άνοιγαν με το τηλεχειριστήριο και ούτε τελικά
ενέδωσαν στις επίμονες προσπάθειές μας. Γνωρίζετε όμως το λόγο; Το
αυτοκίνητο δεν είχε η/μ κλειδαριές όπως είχαμε ορίσει στην παραγγελία, όπως
δεν είχε και ηλεκτρικά παράθυρα που υποτίθεται πως συμπεριλαμβάνονται στο
στάνταρ εξοπλισμό.
Στην αρχή ο κ. Γιώργος Τσόκας έδειξε ξαφνιασμένος, βλέποντας μάλιστα κι
εμάς να έχουμε εξαντλήσει όλα τα όρια υπομονής και αστικής ευγένειας. Εν
συνεχεία τηλεφώνησε στον υπεύθυνο για την παραλαβή του αυτοκινήτου πωλητή,
επιπλήττοντάς τον χυδαία με την αιτιολογία ότι, αφού δεν είχε τον
απαραίτητο εξοπλισμό, έπρεπε να είχε ενημερεώσει όλους τους
ενδιαφερόμενους. Ζητήσαμε λοιπόν να μας παραδοθεί το σωστό αυτοκίνητο, για
απάντηση όμως εισπράξαμε τη δυσφορία του ιδιοκτήτη και μετά βίας τη
δέσμευση πως θα βρεθεί τελικά η λύση, ενώ στο αποκορύφωμα της
σουρεαλιστικής πληροφόρησης τα επίσημα χείλη του ισχυρίστηκαν την άποψη πως
κανένα Στάρλετ δε διαθέτει το συγκεκριμένο εξοπλισμό από το εργοστάσιο,
γιατί είναι καινούριο μοντέλο και η Toyota Hellas δεν τον έχει παραλάβει
ακόμα.
Συμπλήρωσε λοιπόν ότι θα τοποθετούσαν τον εξοπλισμό εντός 10ήμερου, πράγμα
που μας εξόργισε ολοκληρωτικά. Τότε ήταν που ο κ. Γιώργος Τσόκας είχε το
θράσος να θιχθεί, λέγοντας ότι παραπονούμαι αδιαλλείπτως, μια για το χρώμα
της ταινίας, μία για την πλημμελή αποκήρωση (απαράδεκτο γιατί είχαμε
κρατήσει την ψυχραιμία μας καθόλη την αναμονή), σαν να έπρεπε να μην
ειπωθεί το παραμικρό, παραλαμβάνοντας το αυτοκίνητο βρώμικο και χωρίς
εξοπλισμό.
O κ. Τσόκας μπήκε μέσα να εξυπηρετήσει υποψήφια θύματα ...ε, με συγχωρείτε,
πελάτες. Τον ακολούθησα και μέσα στο γενικότερο βρασμό αναθεμάτισα την
κατάσταση. Εκείνος, νομίζοντας πως απευθύνεται σ? εκείνον, μου επιτέθηκε
λεκτικώς παρουσία πελατών. Οι υπάλληλοί του, βέβαια, προσπαθούσαν να
κατευνάσουν τα πνεύματα, ενώ ο ίδιος τους παρότρυνε να επιστρέψουν στη θέση
τους αφήνοντάς με σύξυλη.
Την επομένη μίλησα με τον κ. Κώστα Τσόκα εξιστορώντας του τα περιστατικά
καθώς και την απαράδεκτη συμπεριφορά του πατέρα του. Εκείνος, παραβλέποντάς
τα διακριτικά, με διαβεβαίωσε πως είχαν βρεθεί η/μ κλειδαριές τις οποίες θα
τις τοποθετούσαν έως το απόγευμα που θα το παραλαμβάναμε και σε καμιά
δεκαριά ημέρες τα ηλεκτρικά παράθυρα.
Επιστροφή λοιπόν στον τόπο του παραλίγο εγκλήματος. Σύμφωνα με τους
τεχνικούς, η συνιστώμενη πίεση των ελαστικών έπρεπε να είναι 30-32 psi και
βεβαίως κανένας λόγος εξακρίβωσης δεν υπήρχε, μιας και το αυτοκίνητο
υποτίθεται πως είχε περάσει από ολικό έλεγχο. Ωστόσο, στο πρατήριο βενζίνης
όπου κατευθυνθήκαμε για ανεφοδιασμό, ο προληπτικός έλεγχος έδειεξ 50 psi.
Έπειτα από λίγο διάστημα παρατηρήθηκε στην πόρτα του συνοδηγού ένα
εξόγκωμα. Στο πρώτο σέρβις ? πραγματοποιήθηκε βέβαια στη «ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ Α.Ε.»,
πού εμπιστοσύνη στην «ΤΣΟΚΑΣ» ? διαπίστωσαν πως το εξόγκωμα είχε προκληθεί
από αδεξιότητα στην τοποθέτηση του εξοπλισμού, ενώ βρήκαν κι ένα στράβωμα
σε κάποιο εσωτερικό έλασμα από τις επεμβάσεις με λοστό.
Γνωρίζω ότι τα λάθη είναι ανθρώπινα και συχνά συμβαίνουν. Εδώ ωστόσο δεν
αναφερόμαστε σε ένα ή έστω δύο λάθη, μα σε ολόκληρη σειρά που επιστεγάστηκε
από την αγενέστατη συμπεριφορά προς τον πελάτη. Μπορεί για τους
αντιπροσώπους όλα αυτά να ισοδυναμούν με ρουτίνα, θα ήθελα όμως να
απευθυνθώ στον Καθηγητή και Πρόεδρο της Toyota Hellas κ. Παναγιώτη
Αθανασόπουλο και να τον ρωτήσω αν είναι εξίσου υπόθεση ρουτίνας οι
προσπάθειές του να κρατήσει στην κορυφή την αξιόλογη ιαπωνική εταιρία.
Αννίτα Σαμπεθάι
Αθήνα
ΠΕΡΙ ΟΝΕΙΡΩΝ...
Παρακολουθώ τα τηλεοπτικά αφιερώματα για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Πενθεί η
Ελλάδα έναν ηγέτη, που κάποτε την έκανε να ονειρεύεται. Ποτέ δεν ψήφισα τον
Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Αναγνωρίζω την ισχυρή
προσωπικότητά του και θαυμάζω τον τρόπο που άγγιξε τις καρδιές των Ελλήνων,
τότε, με συνθήματα, όπως το «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Όμως 15 χρόνια
μετά, η Ελλάδα έχει πάψει να ονειρεύεται. Μαζεύει σκουπίδια (αποκόμματα
εφημερίδων, καπάκια από γάλατα, από αναψυκτικά κ.ά.), ξοδεύει περιουσίες
στο καζίνο, «Ξύνει» το παρόν, αυτοκτονεί με πανάκριβα αυτοκίνητα,
απαθέστατη μεθά μεσ? στους καπνούς μιας πραγματικότητας τόσο θλιβερής, τόσο
μίζερης.
Παρακολουθώ τη γιαγιά που περνά τη διάβαση της Τσιμισκή. Οι ρυθμιστές του
σηματοδότη δεν υπολόγισαν το πέρασμά της από εδώ. Προχωρά αργά γεμάτη όμως
αγωνία. Το πράσινο ανθρωπάκι γίνεται κόκκινο γρήγορα, κάποιοι βιαστικοί
μαρσάρουν, η γιαγιά προσπαθεί να επιταχύνει, σε λίγο ακούγονται
κορναρίσματα και τα αυτοκίνητα ξεκινούν. H παλαίμαχος συνεχίζει το δρόμο
της― λίγη ταχυκαρδία και λίγος ιδρώτας είναι η ανταβοιμή της. Αντίο καλή
μου κυρία.
Αναρωτιέμαι αν άραγε είναι δυνατό να ονειρευτείς περπατώντας ένα μεσημέρι
στο κέντρο της πόλης.
Αναρωτιέμαι ποιο σύνθημα θα πρέπει να πει ο νέος «χαρισματικός» ηγέτης, που
όλοι ζητούν, για να κάνει το σύγχρονο Έλληνα να ονειρευτεί ξανά.
Ίσως να φαίνομαι αφελής ρομαντικός, αλλά είχα τόσα όνειρα κάποτε και τώρα
κοιτάζω το μέλον μου να αγωνιά κάτω από την πίεση ενός αδυσώπητου
απογοητευτικού και ανούσια ταχύτατου παρόντος. Υπόσχομαι στον εαυτό μου να
αντισταθώ. Αντισταθείτε και σεις, γιατί είναι κρίμα να προσβάλουμε τόσο
βάναυσα τις ψυχές μας. Ας πραγματώσουμε με κάθε τρόπο τα οράματα, που μας
έχουν απομείνει, για να μπορέσουμε και πάλι να ονειρευτούμε.
Νίκος Ευθυμιάδης
Τελειόφοιτος Οδοντιατρικής Α.Π.Θ.
Θεσσαλονίκη
ΠΕΡΙ ΑΜΟΛΥΒΔΗΣ
Κεραυνός εν αιθρία; Ή μήπως η σκέψη καλλιεργείτο από παλιά και τώρα ωρίμασε
το φρούτο;
Και είπεν η E.E. Από το 2000 καταργείται η σούπερ βενζίνη και τα αυτοκίνητα
που χρησιμοποιούν το καύσιμο αυτό.
Αιτία: Μόλυνση περιβάλλοντος και αστικών κέντρων! Δικαιολογία «αληθοφανής»
για να δείξουμε και τις ευαισθησίες μας. Ωστόσο ποιός και τι φταίει για την
κατάσταση ζούγκλας που επικρατεί στα αστικά κέντρα; (Μακάρι και η
ατμόσφαιρα των αστικών κέντρων να είχαν την καθαρότητα της ζούγκλας, θα
αναπνέαμε καλύτερα!).
Όμως, η de facto και με ελαφρά καρδία απόφαση, οδηγεί σε άλλες σκέψεις.
Μήπως η μεγάλη πτώση των πωλήσεων, η ανεργία, ο ανελέητος ανταγωνισμός των
εταιριών, οδήγησε σ? αυτή τη σκέψη; Διότι καταργώντας δια νόμου μερικά
εκατομμύρια αυτοκίνητα ανά την Ευρώπη, αυτόματα πωλούνται όλα τα αυτοκίνητα
«αντιρρυπαντικής» τεχνολογίας, που βρίσκονται στις αποθήκες, και βέβαια
δημιουργούνται κι άλλες ανάγκες αναπλήρωσης του κενού, και, ίσως, χρειασθεί
και ένα μέρος των ανέργων! Θεωρία; Ίσως...
Γιατί όμως, εν ονόματι της μόλυνσης των αστικών κέντρων, καταργούνται κι
αυτά της επαρχίας; Για το φόβο μήπως υπάρξει στο μέλλον μόλυνση κι εκεί; Θα
μπορούσε τότε να μπει ένα όριο π.χ. για πόλεις κάτω των 60-70.000 κατοίκων
να μην ισχύει το μέτρο. Αλλωστε πόσα αυτοκίνητα παλαιάς τεχνολογίας
κυκλοφορούν εκεί;
Ας υποθέσουμε ότι αποσύρονται στα 4 εναπομείναντα χρόνια όλα αυτά τα
εκατομμύρια αυτοκίνητα. Πού θα αποθηκευθούν έως την καταστροφή τους; Και
μετά την καταστροφή; Δε θα υπάρξει μόλυνση;
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: Ποιος θα χρεωθεί το κόστος της αλλαγής;
Υπάρχουν όντως σαραβαλάκια που ρυπαίνουν και είναι απαραίτητο να
αποσυρθούν, υπάρχουν όμως και αυτοκίνητα που είναι άριστα συντηρημένα και
σε πολύ καλή κατάσταση. Είναι σωστό να μπουν όλα σ? ένα «τσουβάλι»; Και
πολλά από αυτά έχουν αγορασθεί την τελευταία πενταετία, και ίσως δεν έχουν
ακόμα ξεχρεωθεί. Ποια εθνική ή ατομική οικονομία μπορεί να αντέξει τόσο
μεγάλης έκτασης αντικατάσταση;
Λέχθηκε ότι θα εξακολουθήσουν να κυκλοφορούν τα παλαιάς τεχνολογίας, αλλά
θα υποχρεωθούν να προσθέσον στην αμόλυβδη μία ποσότητα μολύβδου, απαραίτητη
για τη λειτουργία του κινητήρα. Δηλ. σαν να καίει πάλι σούπερ, με μειωμένα
φυσικά οκτάνια. Πάλι όμως θα υπάρχουν ρύποι, ενώ παράλληλα θα επιβαρυνθεί η
τσέπη του καταναλωτή κατά 20 έως 40 δρχ. ανά λίτρο. Και το σημαντικότερο
βέβαια είναι ότι οι κάτοχοι αυτών των αυτοκινήτων είναι «καταδικασμένοι» να
κρατήσουν την ιδιοκτησία τους, αφού είναι αδύνατο να τα μεταπωλήσουν σε
τρίτους (ποιός θα τα αγόραζε πιά;) είτε είναι έμποροι μεταχειρισμένων, είτε
ιδιώτες. Πού οδηγούμαστε λοιπόν;
Εάν λοιπόν είναι αμετάκλητη η απόφαση αυτή θα πρέπει:
Να υπάρξει μία επιτροπή εμπειρογνωμόνων που θα καθορίζει την πραγματική
αξία του αποσυρόμενου, ανάλογα με την ηλικία του, την κατάστασή του, τον
εξοπλισμό του και τον κυβισμό του. H αξία αυτή που θα καθορισθεί θα
χρεώνεται κατά 50% από κονδύλια της E.E., κατά 30% από την εταιρία
παραγωγής, η οποία θα το ανακυκλώνει, κατά 10% από την αντιπροσωπεία που θα
πουλά το καινούργιο (άσχετα αν είναι της ίδιας μάρκας) και το υπόλοιπο από
κονδύλια της εθνικής οικονομίας εκάστου κράτους μέλους της E.E.
Και όσον αφορά τα καινούρια που θα αγοράζονται; Πιστεύω ότι ο καταναλωτής
που δεν φταίει σε τίποτα, δεν θα πρέπει να χρεώνεται πέραν του 50% της
αξίας του, μετά την αφαίρεση της αξίας του παλιού. Π.χ. αν ο ιδιώτης
κατέχει αυτοκίνητο αξίας 2.000.000, τότε: E.E. 50%=1.000.000 εταιρία
παραγωγής 30%=600.000, αντιπροσωπεία 10%=200.000 και τα υπόλοιπα 10% από τα
κράτη μέλη.
Αν το καινούργιο κοστίζει π.χ. 5.000.000, ο αγοραστής θα πρέπει να
καταβάλει το 50% της αξίας του υπολοίπου. Δηλ. 5.000.000 το καινούριο μείον
2.000.000 το παλιό=3.000.000. Απ? αυτά 1.500.000 υποχρέωση του αγοραστή και
το υπόλοιπο μοιρασμένο ανάμεσα σε E.E., εταιρία παραγωγής και κράτος μέλος.
H αντιπροσωπεία θα κερδίζει από την πώληση του νέου.
Νομίζω ότι, είναι ένα καλό κίνητρο για την αντικατάσταση των παλαιάς
τεχνολογίας αυτοκινήτων και επί πλέον, θα πρέπει κάποτε να επωμίζονται και
άλλοι τα οικονομικά βάρη τέτοιου είδους και όχι μόνο ο καταναλωτής.
H E.E. αφού βλέπει την Ευρώπη σαν ενιαίο χώρο (κράτος;) κάτι πρέπει να
κάνει κι αυτή για τους υπηκόους της.
Υ.Γ. Στην απόφαση αυτή δεν γίνεται λόγος για τα πετρελαιοκίνητα (τα γνωστά
ταξί-φουγάρα) αλλά και των ιδιωτικών, που προϋπήρχαν σαν ταξί και έχουν
μετατραπεί σε IXE (για την επαρχία βέβαια).
Χρήστος Βαλσαμίδης
Καβάλα
Καταρχήν δεν πρόκειται για απόφαση, αλλά για πρόταση της αρμόδιας επιτροπής
της E.E. Για περισσότερα στον Αντίλογο.
ΑΣΥΔΟΣΙΑ I;
Αφορμή για τη διαμαρτυρία μου, η κλήση που δέχτηκα από την ιδιωτική εταιρία
SETEX που διαχειρίζεται τα παρκόμετρα στην πόλη της Κορίνθου.
Εκτός του ότι ως γνωστόν Δευτέρα-Τετάρτη απόγευμα Σάββατο απόγευμα και
Κυριακή που τα καταστήματα δε λειτουργούν δε θα έπρεπε να εισπράττουν τα
παρκόμετρα, διότι έτσι ήταν μέχρι την ημέρα που δέχτηκα την κλήση και που
εάν το ήξερα θα είχα μισθώσει το παρκόμετρο, θα ήθελα να ρωτήσω με ποιο
δικαίωμα η ιδιωτική εταιρία και ο Δήμος Κορίνθου διαχειρίζεται οδούς που
δεν του ανήκουν;
Και για να γίνω πιο σαφής, η οδός Απ. Παύλου που δέχτηκα την κλήση δεν
ανήκει στο Δήμο Κορίνθου αλλά στο Κράτος. Είναι Κρατική Οδός. Όταν κάποιος
παραπονεθεί στο Δήμο για την κατάσταση του δρόμου αυτού λέει ότι δεν είναι
δικιάς του δικαιοδοσίας.
Πώς εισπράττει έσοδα από το δρόμο αυτό;
Θα ήθελα να ρωτήσω με ποιο δικαίωμα η SETEX εάν εγώ δεν πληρώσω το πρόστιμό
μου το βάζει στα τέλη κυκλοφορίας του αυτοκινήτου μου; Και γιατί δε γίνεται
το ίδιο πράγμα με τις κλήσεις που μας δίνει η Τροχαία;
Εάν προσφύγω στο δικαστήριο για την κλήση αυτή, θα μπορέσω να απομακρύνω τα
παρκόμετρα από τους δρόμους που δεν ανήκουν στο Δήμο.
Σπύρος Νέγρης
Κόρινθος
ΑΣΥΔΟΣΙΑ II;
Στις 30/5/96, στάθμευσα το υπ? αριθμόν YYI-6471 I.X.E. αυτοκίνητό μου στο
Νέο Ψυχικό, στην οδό Αγίας Σοφίας 12, όπου ΔΕΝ υπάρχει επί του οδοστρώματος
σχετική διαγράμμιση δηλωτική της περιοχής ελεγχόμενης στάθμευσης. Παρόλα
αυτά, επιστρέφοντας, βρήκα κλήση για παράνομη στάθμευση από την εταιρία
ΙΚΑΡΟΣ, στην οποία ο Δήμος N. Ψυχικού έχει εκχωρήσει το δικαίωμα
εκμετάλλευσης των ελεγχόμενων χώρων στάθμευσης. Σε σχετικές μου
(τηλεφωνικές) διαμαρτυρίες μου απάντησαν ότι ναι μεν δεν υπάρχει η σχετική
διαγράμμιση στο συγκεκριμένο σημείο επί του οδοστρώματος, πλην όμως όλη
αυτή η οδός (Αγ. Σοφίας) είναι περοχή ελεγχόμενης στάθμευσης και η
στάθμευση επιτρέπεται με καταβολή του σχετικού εισιτηρίου (που εκδίδεται
από τα μηχανήματα) μόνο στις θέσεις που είναι ειδικά μαρκαρισμένες επί του
οδοστρώματος, ενώ στο υπόλοιπο τμήμα της οδού απαγορεύεται. Σε άλλη
τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με την εταιρία αυτή (στη τηλέφωνο που
αναγράφεται όπισθεν της κλήσης) μου είπαν ότι η Τροχαία τους έχει
παραχωρήσει το δικαίωμα να βεβαιώνουν παραβάσεις και να δίνουν κλήσεις και
σε περιοχές εκτός της ελεγχόμενης στάθμευσης. H Τροχαία (κεντρικά, Αγ.
Κωνσταντίνου) σε επίσης τηλεφωνική επικοινωνία δήλωσε άγνοια του θέματος
και με παρέπεμψε στην κατά τόπο αρμόδια Τροχαία Αγ. Παρασκευής, απ? όπου με
πληροφόρησαν ότι, βάσει της 417/95 Γνωμοδότησης του N.K.K., έχει έρθει στην
Υπηρεσία τους η υπ? αριθμ. 2501/1/55Z/5-2-96 Διαταγή (ή εγκύκλιος;) της
Διεύθυνσης Τροχαίας Αττικής, που υπενθυμίζει ότι το δικαίωμα των Δήμων
επεκτείνεται και εκτός των χώρων ελεγχόμενης στάθμευσης.
Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτώ:
1. Ποιά η έννοια των χώρων ελεγχόμενης στάθμευσης; Ως τέτοιος χώρος νοείται
μόνο ο ειδικά σεσημασμένος επί του οδοστρώματος χώρος (όπου η στάθμευση
επιτρέπεται MONON κατόπιν καταβολής σχετικού αντιτίμου) ή γενικά, όλο το
τμήμ της οδού, όπου στην αρχή κάθε οικοδομικού τετραγώνου υπάρχει πινακίδα
με την ένδειξη «χώρος ελεγχόμενης στάθμευσης»;
2. Είναι σύννομη η εκ μέρους των οργάνων της εταιρίας στην οποία παραχώρησε
ο Δήμος το δικαίωμα εκμετάλλευσης των χώρων στάθμευσης (ή η εκ μέρους της
«Δημοτικής Αστυνομίας» γενικότερα) βεβαίωση παραβάσεων (όσον αφορά την
παράνομη στάθμευση) σε χώρους που δεν έχουν μαρκαριστεί και οριστεί ειδικά
ως χώροι ελεγχόμενης στάθμευσης;
3. Δυνατότητα (νόμιμης) άμυνας, συνέπειες από τη μη πληρωμή της κλήσης.
Δημήτρης Δούκας
Αθήνα
H κατάσταση είναι δυστυχώς ρευστή και τα παράπονα γίνονται όλο και
περισσότερα. Εμείς είμαστε αντίθετοι σε κάθε είδους αυθαιρεσία, απ? όπου κι
αν αυτή προέρχεται.
ΝΟΘΕΥΜΕΝΑ ΚΑΥΣΙΜΑ;
Γράφω για την μικρής χρονικής εμβέλειας περιπέτειά μου με ένα Fiat Punto
(55 ίππους) που συνέβη από νοθευμένη βενζίνη χωρίς το αυτοκίνητο να φταίει
σε τίποτα. Λίγο πριν λήξει η εγγύηση και συγκεκριμένα στα 22.000 χλμ. το
αμάξι ξαφνικά και χωρίς λόγο σκορτσάριζε έντονα σε όλες τις ταχύτητες για
λίγα μόλις δευτερόλεπτα. Δεν το έκανε όμως συνέχεια και στην αρχή σπάνια.
Έστω όμως και γι? αυτό το λίγο διάστημα μπορούσε να γίνει επικίνδυνο
(φανάρια, διασταυρώσεις, προσπεράσματα). Στα 22000 χλμ. (λίγο πριν την λήξη
της εγγύησης) κάνω σέρβις στην Espresso FIAT Ιωάννου Μεταξά και Πανδώρας 18
Γλυφάδα. Ελέγξανε τα πάντα, έγιναν ότι ήταν προγραμματισμένο να γίνει, και
μου είπανε ότι το αυτοκίνητο δεν έχει τίποτα. Παρ? όλα αυτά για λίγα χλμ.
το αυτοκίνητο πήγαινε θαυμάσια μέχρις που ξανάρχισε πολύ πιο έντονα το
φαινόμενο των σκορτσαρισμάτων και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Δεύτερη
επίσκευψη στην Epresso. Δοκιμή από τον Διευθυντή συνεργείο Αντώνη Γεωργάτσο
και τον αρχιμηχανικό Κώστα. Αμέσως εντοπισμός του προβλήματος και θεραπεία.
Αλλαγή αισθητήρα λ. Σύσταση: προσοχή στην βενζίνη που βάζετε.
Χριστίνα Βλάχου
Νίκος Ευαγγελάτος
Αθήνα
ΛΑΘΟΣ ΑΛΛΑ TI NA KANOYME;
Τον Ιανουάριο του 1996 νοίκιασα ένα εννιαθέσιο αυτοκίνητο μέσω του
ταξιδιωτικού πρακτορείου του κ. Καλογήρου στη Βέροια, από την παραπάνω
εταιρία AVIS. H κράτηση έγινε από το γραφείο της AVIS την Θεσ/νίκη και το
αυτοκίνητο θα το παραλάμβανα από το αεροδρόμιο Linate του Μιλάνου στις
19.1.96 και θα το επέστρεφα στο ίδιο μέρος στις 28.1.96.
Το ίδιο χρονικό διάστημα η πιστωτική κάρτα Visa μαζί με διάφορα ενημερωτικά
φυλλάδια μου είχε στείλει και μια εκπτωτική κάρτα 30% σε περίπτωση που
νοίκιαζα αυτοκίνητο από την AVIS. Ενημέρωσα γι? αυτό το ταξιδιωτικό μου
γραφείο το οποίο επικοινωνώντας με το γραφείο της AVIS στην Θεσ/νίκη μου
έδωσε την τιμή ενοικίασης του αυτοκινήτου η οποία αρχικά ήταν 1.268.960
ιταλικές λιρέτες και στη συνέχεια με τις διάφορες προσαυξήσεις, ασφάλιστρα
και φόρους έφθανε τα 2.244.763 λιρέτες. Μάλιστα ο πράκτορας μου έδωσε και
το σχετικό αντίγραφο από το computer της AVIS όπου φαίνονται τα στοιχεία
που αναφέρω παραπάνω. Πράγματι έκανα την κράτηση του αυτοκινήτου και
παρέλαβα το αυτοκίνητο στις 19.1.96 από το αεροδρόμιο Linate του Μιλάνου,
όπου κατά πάγια τακτική, οι υπεύθυνοι του γραφείου AVIS εκεί πήραν τον
αριθμό της πιστωτικής μου κάρτας Visa για να με χρεώσουν. Το αυτοκίνητο το
παρέδωσα σύμφωνα με την κράτηση στις 28.1.96 ΧΩΡΙΣ KANENA ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Στις 15.2.96 μου έστειλε η Visa το λογαριασμό όπου φαινόταν ότι η AVIS μου
χρέωσε 3.000.186 λιρέτες δηλαδή 755.423 λιρέτες παραπάνω.
Στην συνέχεια όπως ήταν φυσικό διαμαρτυρήθηκα στον ταξιδιωτικό μου πράκτορα
ο οποίος ύστερα από επικοινωνίες και προσωπικές και τηλεφωνικές με το
γραφείο της AVIS στη Θεσ/νίκη, μου ανέφερε ότι η δικαιολογία της AVIS ήταν
ότι αυτό έγινε από ΛΑΘΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΤΗΣ ο οποίος δε γνώριζε ότι «δεν ισχύει
η εκπτωτική κάρτα στο εξωτερικό». Πράγματι επικοινώνησα και εγώ ο ίδιος με
την AVIS όπου κάποιος κ. Τσουβαλάς, ο οποίος μου δήλωσε ότι είναι υπεύθυνος
του γραφείου Θεσ/νίκης μου ανέφερε ότι έγινε λάθος από κάποιον υπάλληλό
τους αλλά δεν μπορούν να μου επιστρέψουν τα χρήματα.
Δηλαδή με λίγα λόγια τα λάθη των υπαλλήλων της εταιρίας ενοικιάσεως
αυτοκινήτων AVIS κατά δήλωση των υπευθύνων της είναι υποχρεωμένοι να τα
πληρώνουν οι πελάτες της.
Αλέξαδρος Ιωαννίδης
Βέροια
H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΝΟΣ «ΜΠΑΤΣΟΥ»
Κύριε Σωμερίτη,
Επί της ουσίας των «δια-μαρτυριών» σας, διαβάστε τα κάτωθι αναγραφόμενα με
τη γνωστοποίηση όλης της «ωμής» αλήθειας.
Οι αστυνομικοί (κι όχι οι μπάτσοι ή όργανα) έχουμε τα εξής προβλήματα:
α) Δεν πληρωνόμαστε μ? όσα χρήματα θα ?πρεπε δεδομένων της αποστολής μας,
της φύσης και των συνθηκών εργασίας και των κινδύνων που αντιμετωπίζουμε.
Το κράτος αργεί να μας εξοφλήσει (τα μηδαμινά) δεδουλευμένα χρήματα από
αποσπάσεις και λοιπές διατεταγμένες υπηρεσίες σε μακρινούς τόπους από την
έδρα που υπηρετούμε μόνιμα.
β) Το επίσημο ελληνικό κράτος (με ελάχιστες εξαιρέσεις ανθρώπων του
ελληνικού κοινοβουλίου) μέσα στην πλήρη καταστρατήγηση των αξιών, των
θεσμών και των ιδανικών με παράλληλη κομματικοποίηση των πάντων έχει
«φροντίσει» για αναξιοκρατικές προσλήψεις, προωθήσεις στελεχών σε
επιτελικές θέσεις, μεταθέσεις και λοιπές ενέργειες, ώστε οι αστυνομικοί να
είμαστε τα πιόνια της εκάστοτε πολιτικής βούλησης του υπουργού Δημόσιας
Τάξεως κρινόμενοι για τις ενέργειές μας σύμφωνα με το συμφέρον της εκάστοτε
κομματικής παράταξης που κυβερνά τον τόπο (μιλάμε μόνο για πολιτικό κόστος)
με γνώμονα τα άνομα συμφέροντα κι όχι το κοινό όφελος που επιτυγχάνεται με
την τήρηση των νόμων του κράτους για την προστασία της κοινωνίας.
Αυτά έχουν σαν συνέπεια πολλοί αστυνομικοί: α) να προσπαθούν στο μέτρο του
δυνατού να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι με την έννοια του ανεύθυνου τεμπέλη
που περιμένει το τέλος του μήνα για την πληρωμή. β) να εργάζονται σε
δεύτερη δουλειά για να τα «βγάλουν πέρα» στις οικογενειακές και κοινωνικές
τους υποχρεώσεις. γ) να σέρνονται στα κομματικά γραφεία για να πετύχουν τη
μετάθεσή τους σε συγκεκριμμένο τόπο ή υπηρεσία που επιθυμούν καθώς δεν
υπάρχει κανονισμός μεταθέσεων και λοιπών υπηρεσιακών μεταβολών. δ) να
φοβούνται να επιτελέσουν το έργο τους όχι από έλλειψη θάρρους, αλλά επειδή
δεδομένων ευκαιριακών καταστάσεων, οι πολιτικοί θα τους εξοντώσουν (με
διάφορους τρόπους) ηρωοποιώντας αναρχικούς, βομβιστές, τρομοκράτες κ.λπ.
αποβράσματα-υπονομευτές του δημοκρατικού πολιτεύματος, και ε) να δειλιάζουν
να προστατέψουν τη ζωή τους ή τη ζωή και την περιουσία των άλλων κάνοντας
χρήση της απαιτούμενης βίας ή του όπλου τους ανάλογα, επειδή φοβούνται στη
συνέχεια, το διασυρμό τους στα «παράθυρα» και στις «σελίδες» του Τύπου που
τις περισσότερες φορές αυθαίρετα (ποια τέταρτη εξουσία;) υποκαθιστά τη
δικαιοσύνη κατηγορώντας, εξυβρίζοντας και συκοφαντώντας αστυνομικούς που
έκαναν τη δουλειά τους και τελικά καταδικάζοντάς τους στη συνείδηση του
απλού έλληνα πολίτη που πρωταρχικά έχει παραπληροφορήσει.
Οι αστυνομικοί, στη συντρηπτική πλειοψηφία, είμαστε παιδιά μέσων
(οικονομικά) οικογενειών, με πατριωτικά αισθήματα με επαρκή μόρωση για τα
σημερινά δεδομένα με ηθικές αρχές και αξιοπρέπεια που «σκοντάφτουν» στα
διαπλεκόμενα συμφέροντα (είναι της μόδας η έκφραση) των πολιτικών και των
οικονομικών παραγόντων που εκβιάζουν τους πάντες ακόμα και τη δικαιοσύνη.
Μεγάλο παράπονο των αστυνομικών η χαλαρότητα και η ελαστικότητα στην
απονομή της δικαιοσύνης που δεν αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για τη μη
αύξηση της εγκληματικότητας γιατί για μείωση ούτε καν συζητάμε. Όλο για
δικαιώματα των κατηγορουμένων εγκληματιών ακούμε, ηρωοποιώντας τους
δράστες, «σκιαγραφώντας» την προσωπικότητά τους, ψάχνοντας για ελαφρυντικά,
αλλά κανείς δεν σκέφτεται τα θύματα που έχουν πιο ισχυρά δικαιώματα. Έτσι,
οι απλοί έντιμοι εργατικοί (και φορολογούμενοι) και νομοταγείς πολίτες,
είναι απροστάτευτοι εξαιτίας όλων αυτών των καταστάσεων.
Οι αστυνομικοί βιώνουμε καθημερινά τα προβλήματα της κοινωνίας που μαζί με
το κράτος απαιτούν...
Με ποια βοήθεια σε μας; Με ποια ανταμοιβή; Ταλαιπωρώντας μας υπηρεσιακά,
δημιουργώντας μας οικογενειακά κι οικονομικά προβλήματα;
Ένα άλλο αρνητικό στοιχείο είναι η ελλιπής προβολή των επιτυχιών της
Αστυνομίας στην πρόληψη (κυρίως) αλλά και την καταστολή των εκνόμων
ενεργειών, αλλά και οι διακρίσεις των στελεχών της σε πολιτιστικό, αθλητικό
και μορφωτικό επίπεδο. Αντίθετα, οι παρανομίες και τα έκτροπα λίγων δεκάδων
κακοποιών που τυχαία φόρεσαν την μπλε στολή ύστερα από κομματικό «βόλεμα»
στο υγιές Σώμα της Αστυνομίας, σχολιάζονται συνεχώς αμαυρώνοντας την όποια
καλή εικόνα υπάρχει και δεν ξεχνιούνται επειδή υπάρχει αυτή η σχέση
εξουσίας κι εξουσιαζόμενου μεταξύ αστυνομικών και πολιτών.
Σήμερα με το νέο σύστημα πρόσληψης αστυνομικών μέσω των πανελληνίων
εξετάσεων υπάρχει καλύτερη επιλογή του προσωπικού, γίνονται συνεχή
σεμινάρια για καλύτερη εκπαίδευση και μετεκπαίδευση του υπάρχοντος
προσωπικού υπάρχει (ο γράφων είμαι εκπαιδευτής αυτοπροστασίας αυτοάμυνας,
οπλοτεχνικής και σκοποβολής). Λείπουν οι ανάλογες οικονομικές αποδοχές, ο
καθορισμός (μέσω κανονισμού) μεταθέσεων και τοποθετήσεων σε συγκεκριμένες
υπηρεσίες και η ηθική κι έμπρακτη υποστήριξη του κράτους και της κοινωνίας
στο δύσκολο έργο μας. Οι (νεο)-Έλληνες πολίτες καλό θα ήταν να μελετήσουν
τις αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας σε συνδυασμό με τους ισχύοντες
νόμους του Κράτους και το Σύνταγμα. Επίσης ν? ασχοληθούν λίγο παραπάνω με
την οικογένειά τους. Αυτά, κ. Σωμερίτη.
Ένας έντιμος και επαγγελματίας λειτουργός-αστυνομικός
Ένας από τους 40.000 περίπου
(Όνομα και διεύθυνση στο περιοδικό)
ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ TO ΜΕΛΛΟΝ
Είμαι Μηχανολόγος Μηχανικός, 27 ετών και τελειώνω το διδακτορικό μου στο
Πολυτεχνείο. Επειδή εμείς οι νέοι επιστήμονες δεν έχουμε πρόσβαση στα MME,
ίσως αυτή η επιστολή να είναι μια ευκαιρία να διατυπώσω κάποιες γνώμες μου.
Αυτή την εποχή, εμάς τους ? τουλάχιστον λίγο ? σκεπτόμενους μας απασχολεί
ένα σοβαρό ερώτημα. Με τι άραγε ασχολείται σήμερα η ελληνική κοινωνία. Με
τους κατατρεγμένους και κακόμοιρους ? λες και όλοι οι Έλληνες είναι έτσι ?
που μας προβάλλουν από τις οθόνες μας οι λογής-λογής «αστέρες» της
δημοσιογραφίας; Είναι τα διάφορα συνέδρια -μπάχαλα των κομμάτων που
αποτελούνται από συνέδρους με μέσο όρο I.Q. κάτω του μετρίου; Είναι όλα
αυτά τα σκουπίδια που προσφέρονται στο πιάτο μας από ανθρώπους που λογικά
θα έπρεπε να μας προσφέρουν κάτι το ποιοτικό και το ενδιαφέρον; Ίσως είναι
λίγο πεσιμιστικό, αλλά είναι κοινή ομολογία ότι σ? ένα μεγάλο ποσοστό οι
πολίτες αυτής της χώρας είναι απορροφημένοι σ? αυτά που σας προανέφερα.
Αλλά, αγαπητοί συνεργάτες των 4T, και ειδικά Κώστα Καββαθά, ο πολίτης αυτός
έχει ένα ισχυρό άλλοθι. Πώς θα μάθει για τον οργασμό που υπάρχει αυτή τη
στιγμή στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, πώς θα μάθει για το νέο επιστήμονα,
λογοτέχνη, ποιητή, μουσικό κ.λπ. όταν δεν προβάλλεται ίχνος από το έργο
τους; Όταν έχει να φανεί τηλεοπτική κάμερα σε ερταστήριο του Πανεπιστημίου
από την εποχή του Νώε; Αλλά από την άλλη μεριά μαθαίνουμε, ακόμη και πότε