ΔΙΑΛΟΓΟΙ
OYK EA ME ΚΑΘΕΥΔΕΙΝ H ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΑΙΣΧΥΝΗ
Είκοσι δύο ολόκληρα χρόνια από την κυπριακή τραγωδία. Πάνω από 50 χρόνια
εθνικών απωλειών και εθνικής συρρίκνωσης, ω του θαύματος, η σύμπτωσις από
την εποχή που αποφασίσαμε να συζευχθούμε μετά του Υπερποντίου
συμμάχου-εχθρού, εις αντικατάστασιν της γνωστής (Μικρασιατική Καταστροφή,
Χρηματοδότηση του Εμφυλίου, «Μακεδονικό» διά του Τίτο και Κυπριακό)
ευρωπαϊκής πόρνης.
Είκοσι δύο χρόνια τώρα, η συλλογική συνείδηση του έθνους περιφέρεται σαν
φάντασμα στα αυτοκόλλητα του «Δεν ξεχνώ», ως ύψιστη απόδειξη
αυτοϊκανοποιήσεως και αυταπάτης. Αναρωτιέται κανείς εάν θα μπορούσε να
εκφράσει το επιθυμητόν αντίθετον «Ουκ εά με καδεύδειν το της Κύπρου
τρόπαιον». Πώς όμως;
Πώς να εκφρασθεί στα πλαίσια της κοινωνίας της «αφθονίας» του τεράστιου
εθνικού χρέους, των εθνικών ιδανικών της «ντισκοτέκ», και των σκουπιδιών,
που πρόθυμα εισάγουν και μας σερβίρουν δοτοί τοποτηρητές πρόθυμης εγχώριας
παραγωγής, οι νέοι «μπέηδες», σάρκα από τη σάρκα μας που κηρύσσουν την
ηττοπάθεια και την υποταγή; (Οι δημόσιες συμβάσεις να ’ναι καλά...).
Πώς να εκφρασθεί σε μία κοινωνία που ανέχεται, αναβιβάζει και αναδεικνύει
πολιτικούς, πνευματικούς και οικονομικούς ταγούς χειρότερους και από τη
χειρότερη πέμπτη φάλαγγα, σπουδαγμένοι και «φωτισμένοι» οι περισσότεροι με
τα φώτα της δυτικής απαιδείας, και με ελληνοκεντρική σκέψη τόση όση και
ενός «Γκρίζου Λύκου»; (Λέγε με παιδί του μέλλοντος).
Πώς να εκφρασθεί σε μία κοινωνία τετρομαγμένων και εκδικητικών προς κάθε τι
που είναι δημιουργικό και ελληνικό;
Πώς να εκφρασθεί σε μία κοινωνία συνδικαλισμένων τρωκτικών; Λογαριάσαμε
ποτέ πόσα «F16», «Μirage», «Μig» ή —το σημαντικότερο— ελληνικής παραγωγής
(έστω και με συμπαραγωγή) μας κόστισαν, και μας κοστίζουν, οι αστικές
συγκοινωνίες, τα χρεωκοπημένα ναυπηγεία, το φάντασμα του Αρτεμις, οι
άπειρες «κοινωνικοποιήσεις», «κρατικοποιήσεις» και «αποκρατικοποιήσεις», οι
ελλειμματικές «ΔΕΚΟ», ο καθημερινός βιασμός της απλής-κοινής λογικής από το
κράτος των συνασπισμένων πολιτικάντηδων-συνδικαλιστών, της ψεύτικης
«ευημερίας», της ανύπαρκτης χώρας των ανύπαρκτων πολιτών και των απείρων
ιδιωτών;
Το ανίκανο δοβλέτι της «μεταπολίτευσης» (διότι ούτε περί καθεστώτος
πρόκειται), παραπροϊόν της κυπριακής προδοσίας κι αυτό, κλείνει τον κύκλο
του και πνέει τα λοίσθια παρασύροντας την Ελλάδα και ίσως και τον Ελληνισμό
στα βάραθρα της ανυπαρξίας, μέσα από τις «μικρές» και «μεγάλες» καθημερινές
προδοσίες της εκλογίκευσης.
Ας φωνάζει ο Θουκυδίδης μέσα από τον Επιτάφιο «αλγεινοτέρα γαρ η μετά του
μαλακισθήναι κάκωσις...». Ποιος τον ακούει; Και ποιος τον ασπάζεται;
Μήπως αυτοί που εξέφρασαν το «ανήκομεν εις την Δύσιν» μέχρι επιθανατίου
εξαρτήσεως; Μήπως αυτοί που προσέβλεπαν με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο στην
πάλαι ποτέ Σοβιετία; Μήπως αυτοί που διά του «Τρίτου Δρόμου» τιμούσαν το
καθεστώς της… Αλβανίας, που συστηματικά εξόντωνε φυσικά και ηθικά τους
Έλληνες της Βορείου Ηπείρου για 50 χρόνια; Το απατηλό της επιλογής ουδείς
το αντελήφθη;
Μήπως αυτοί που γιόρτασαν τα 100 χρόνια του Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη;
Μήπως αυτοί που πετσόκοψαν με συμφωνίες και βούλες την Ελληνική Βόρεια
Ήπειρο; Μήπως αυτοί που υπέγραψαν ενδιάμεσες συμφωνίες επταετούς διαρκείας;
Μήπως αυτοί που θυμήθηκαν την Ίμβρο και την Τένεδο όταν έμειναν 300
γέροντες; Μήπως αυτοί που ξέγραψαν τους Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως
(αλλά και της Αιγύπτου); Μήπως αυτοί που τώρα υμνούν αυτό που πριν από λίγο
έφτυναν και ξύλευαν; Μήπως αυτοί που μας είπαν ότι η Κύπρος είναι «μακριά»;
Ναι, είναι (ήταν;) μακριά η Κύπρος, μακριά από την υπνώσσα συνείδηση της
Ελλάδας, της μεγαλύτερης ναυτικής δύναμης στον κόσμο. H Ιαπωνία, η Κορέα,
οι ΗΠΑ, η N. Αμερική, το Τιμπουκτού και η Αφρική, ο κόσμος ολόκληρος είναι
κοντύτερα και η Κύπρος είναι «μακριά».
Μακριά όμως είναι και η γραμμή του αίματος που ενώνει το Γρηγόρη Αυξεντίου
με τον T. Ισαάκ, τον Σ. Σολωμού και τους άγνωστους ακόμη νεκρούς-ήρωες.
Περνάει μέσα από τα φυλακισμένα μνήματα, τους νεκρούς της τουρκικής
απόπειρας του ’64, τους χιλιάδες προδομένους νεκρούς του ’74, τους 1619
αγνοούμενους, τη μέγιστη αισχύνη του μεταπολιτευτικού «καθεστώτος», που 22
χρόνια τώρα, διαπραγματεύεται με εγκληματίες του Κοινού Ποινικού και
Διεθνούς Δικαίου, αποσιωπώντας «μικρά» και «μεγάλα» εγκλήματα χάριν της
αχαρίστου «συμμαχίας» των υπερτέρων και αλλοτρίων συμφερόντων.
Μαύρη κακή μας μοίρα, τυφλοί που ακόμα δεν μπορούμε να διακρίνουμε τον
ιθύνοντα νου που έντεχνα εδώ και χρόνια προσπαθεί να εισάγει εκτός των
άλλων και τη διάκριση μεταξύ Έλληνα και Κυπρίου για να ματαιώσει το
δημοψήφισμα της Ένωσης.
- Τον ιθύνοντα νου που προκαλεί συζητήσεις στην Κύπρο για το εάν ο Γρηγόρης
Αυξεντίου αυτοκτόνησε πριν τον κάψουν (ζωντανό) οι Αγγλοι (μήπως και
ελαφρύνει το έγκλημα...).
- Τον ιθύνοντα νου που επιβάλλει την πολιτική των «ίσων αποστάσεων»
εξομειώνοντας θύτη και (διπλά προδομένο) θύμα.
- Τον ιθύνοντα νου, που δεξάγει πόλεμο για το Κουβέιτ, αλλά αγνοεί
επιδεικτικά την κατειλημμένη Κύπρο.
- Τον ιθύνοντα νου που αποδίδει ευθύνες για την εν ψυχρώ δολοφονία του T.
Ισαάκ και του Σ. Σολωμού στους ίδιους (!), διότι τόλμησαν «οι εγκληματίες»
να παραβιάσουν το θέσφατο της προστατευόμενης από τον OHE (και σε λίγο ίσως
και από το «σύμμαχο» NATO), επιθυμητής διχοτόμησης μεταξύ ελληνικής και
«τουρκικής» Κύπρου (όπως μεταδίδει το «έγκυρο» CNN).
- Τον ιθύνοντα νου που προσπαθεί να μεταβιβάσει τη «δίκαιη» και «βιώσιμη»
επίλυση του Κυπριακού, ως άλλου γορδίου δεσμού, από τον OHE στα πλαίσια της
Ευρωπαϊκής Ένωσης(!) με την περίσσεια «αλληλεγγύης», και του Συμβουλίου της
Ευρώπης(!), του Συμβουλίου που ουδέποτε δημοσίευσε την έκθεση για την
παραβίαση (ΟΛΩΝ) των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εις βάρος της Τουρκίας μετά την
εισβολή στην Κύπρο.
Ξαφνιασμένοι οι καρεκλοκένταυροι υποκριτές, εντοπίας και διεθνούς
παραγωγής, μετρώντας ακόμη με το διαβήτη και το υποδεκάμετρο, τρέμουν μήπως
και επαναληφθεί η πορεία προς τα κατεχόμενα, σαν μια νέα «Ιντιφάντα», που
αποκαλύπτει το μέγεθος του ξεχασμένου εγκλήματος και της αισχύνης. Και με
εκβιασμούς πολέμου ασκούν πιέσεις να μην επιτραπεί ξανά το επικίνδυνο
άτοπο, αυτό που αποκαλύπτει το μέγεθος της ύβρεως εκείνων που αρχιτεκτονούν
τα μελλούμενα για τους δούλους.
Φύλακες της φυλακής μας καταντήσαμε ΕΜΕΙΣ, OI ΕΛΛΗΝΕΣ. Κι ακόμα περισσότερο
αυτοί που κυβερνούν εγγυητές της φύλαξης...
Κι όμως, ακούστε, ο θάνατος του T. Ισαάκ και του Σ. Σολωμού ψιθυρίζει και
βροντοφωνάζει, τ’ ακούν ήδη χλωμοί οι θρασύδειλοι στ’ αυτιά τους: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Ή ΘΑΝΑΤΟΣ.
Ι.Π.Σ.
(όνομα και διεύθυνση στο περιοδικό)
ΔΙΑΦΟΡΑ «ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ»
Οι γνώσεις και η προσωπικότητά σας γενικότερα, δε θα περίμεναν από μένα να
εξηγήσω το ρόλο που παίζει η παιδεία στη διαμόρφωση της νοοτροπίας και της
ψυχοσύνθεσης ενός ανθρώπου και ενός λαού. Όλοι συμφωνούν σ’ αυτό. Από τον
υπουργό Παιδείας (τον νυν και τους τέως) ως και τον τελευταίο πολίτη.
Από την άλλη φαντάζομαι είναι γνωστή η προχειρότητα με την οποία
αντιμετωπίζεται αυτό το μέγα θέμα σ’ αυτή τη χώρα (Καμία σχέση με την
έρευνα και τις μελέτες που γίνονται σε Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Καναδά,
Η.Π.Α., Ιαπωνία κ.ά.).
Με την επιστολή μου αυτή θέλησα να δείξω σ’ εσάς και στους «Αλλους Έλληνες»
(που είναι όλοι αναγνώστες σας!) τι καλούμαστε εμείς οι δάσκαλοι να
διδάξουμε στα παιδιά μας τρισήμισι χρόνια πριν από το 2000 μ.Χ.
Όπως θα διαπιστώσετε από τις φωτοτυπίες (ελπίζω να βρείτε λίγο χώρο στο
περιοδικό μας να τις τυπώσετε), τα μηνύματα που περνάνε στα παιδιά είναι
τουλάχιστον του προηγούμενου αιώνα! Στην εποχή της πληροφορικής και του
INTERNET, μεγαλώνουν τα παιδιά μας σαν να ζουν στη βιομηχανική επανάσταση!
Πώς λοιπόν περιμένατε να συνεννοηθείτε με τον κ. Αβραμόπουλο και το Γενικό
Γραμματέα του ΥΠΕΧΩΔΕ, στην τηλεοπτική συζήτηση της ET2;
Είναι διαφορά ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ! Εσείς εργάζεστε, αγωνίζεστε σε χρόνο Ενεστώτα
και σε έγκλιση Οριστική (πραγματικό). Εκείνοι ονειρεύονται(;) και μιλούν σε
χρόνο Μέλλοντα Εξακολουθητικό και σε έγκλιση Υποτακτική (υπόθεση, ευχή)
(πρέπει, να, όταν, για να κ.ά.). Γι’ αυτό πολύ σωστά κουνούσατε απλά το
κεφάλι σας.
Δυστυχώς, είστε κι εσείς ένας από τους λίγους αληθινά εργαζόμενους σ’ αυτή
την Προβληματική Εταιρία με την επωνυμία ΕΛΛΑΣ A.E., τις τύχες της οποίας
καθορίζει ο «στρατός κατοχής», όπως πολύ σωστά αποκαλείτε και τα
φαινομενικά «Διοικητικά Συμβούλια» που εκλέγονται σε άτακτα χρονικά
διαστήματα δυόμισι, τριών ή τεσσάρων χρόνων!
Και μιας και ρωτάτε, προσωπικά δε συμμερίζομαι την αισιοδοξία σας στο
τεύχους Αυγούστου. Δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις του κ. Σημίτη. Διάβασα
όμως στο «ΒΗΜΑ» ότι στην εκλογή του έπαιξαν καθοριστικό ρόλο οι κορυφαίοι
συνδικαλιστές. Φοβάμαι μήπως θα τον κρατούν αργότερα δέσμιο.
Αλλωστε κάποτε είχατε γράψει πολύ σωστά , ότι «...για να αλλάξει κάτι σ’
αυτό τον τόπο, χρειάζεται τιτάνιο έργο. Και δυστυχώς ο τελευταίος τιτάνας
πέθανε μαζί με το στρατηγό Μακρυγιάννη!».
Χρήστος Ράπτης
Δάσκαλος
Ξάνθη
H ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ
Τελευταία με εκπλήσσετε όλο και περισσότερο. Ευτυχώς, πάντα οι εκπλήξεις
είναι ευχάριστες. H «σχέση» μας δεν είναι πολύχρονη. Δεν είμαι αυτό που
λέτε «ιδρυτικός αναγνώστης», αν και πιστεύω πως το πάθος μου για την
αυτοκίνηση (που οφείλεται κατά κύριο λόγο στους 4T) είναι το ίδιο ή, τέλος
πάντων, προσεγγίζει το δικό σας.
Εδώ και 3-4 χρόνια που διαβάζω τους 4T νιώθω να απλώνεται μπροστά μου «ένας
ωραίος, νέος κόσμος». Από 15 ετών άρχισα να μαθαίνω πράγματα ουσιαστικά,
που να με ενδιαφέρουν. Έτσι άρχισα να νιώθω την «άλλη Ελλάδα» και να θέτω
ως πρωταρχικό στόχο της ζωής μου την «ένταξή μου» σ’ αυτήν. Μόνο που ελπίζω
κάποια στιγμή να μη χρειάζονται τα εισαγωγικά.
Έκπληξη, λοιπόν, μου προκάλεσε το αυγουστιάτικο «Εν Λευκώ». Ομολογώ πως μου
άρεσε περισσότερο από κάθε άλλο κι αυτό λόγω της απρόσμενης αισιοδοξίας από
την οποία διαπνέεται. Μέχρι τώρα εκφράζατε μεν την ελπίδα, όμως μας
γεμίζατε και με… μαύρες σκέψεις και προβλέψεις. Σε τι οφείλεται, άραγε,
αυτή η μεταστροφή; Στο… αυγουστιάτικο φεγγάρι μήπως; Στις διακοπές; Αν
είναι έτσι, πρέπει να ξεκουράζεστε λίγο παραπάνω.
Όσο για την ...άσκηση, νομίζω πως το «απαισιόδοξος» διαγράφεται. Γκρινάρης;
Ίσως... Πάντα, όμως, με καλή πρόθεση και μάλλον καλά αποτελέσματα.
Απόμακρος; Μπααα... Έχετε δει πολλούς απόμακρους να έχουν τέτοιου είδους
σχέσεις με τόσες δεκάδες (ή μάλλον εκατοντάδες) χιλιάδες ανθρώπων τόσο
πολλά χρόνια; Δε νομίζω. Τέλος, καλύτερα κάποιος να είναι ή να αισθάνεται
Δον Κιχώτης, γιατί τα όνειρα μάς τρέφουν ...πνευματικά. Έχω μάλιστα την
εντύπωση πως κάτι τέτοιο είστε, μόνο που αποφεύγετε να το δείξετε. Δε σας
φαινόταν. Έως τώρα, τουλάχιστον.
Ελπίζω να μη μένω… μετεξεταστέος! Δεύτερη «αποτυχία» μετά το φιάσκο των
φετινών Πανελλαδικών δε θα το αντέξω! Θα πεθάνωωω...
Σίμος Καλανδάρογλου
Φίλιπποι Καβάλας
ΥΓ.: Υπέροχο το συγκριτικό στην Κρήτη αλλά υπάρχουν και στην περιοχή μας οι
δυνατότητες για κάτι ανάλογο και δεν έχει γίνει τίποτα. Ακόμη...
ΣΦΗΝΑ Νο. 1
«Για την… άσκηση του EN ΛΕΥΚΩ στο τεύχος 311».
Αισιόδοξος, απαισιόδοξος, κουρασμένος, γκρινιάρης, απόμακρος, μη
«μουστακόφατσα», Δον Κιχώτης, σκληρός ρεαλιστής, «ευρωπαίος», ηθικοπλάστης,
συντηρητικός, «παλικάρι», άλλος Έλληνας, καλός, κακός, παρωχημένος,
οικογενειάρχης, νέος, μεσήλικας, δάσκαλος, μαθητής…Κ.Κ… Δικός μας.
Ανδρέας Δημακόπουλος
Πάτρα
ΥΓ.: Σφήνα από την ελληνική λέξη «σφήνα» και όχι από τα ...«σφηνάκια».
ΕΜΕΙΣ OI «ΑΥΤΟΙ»
Είμαι κάτοχος ενός Peugeot 106 Rallye. Το αυτοκίνητο αγοράστηκε καινούριο
τον Ιανουάριο 1995. Έχει διανύσει μέχρι τούδε (7/96) σχεδόν 30.000 km.
Χρησιμοποιείται από έναν οδηγό, συντηρείται σχολαστικά, σύμφωνα με τα όσα
επιτάσσει ο κατασκευαστής και γενικά υπάρχει ομαλή χρήση, χωρίς ακρότητες.
Το αυτοκίνητο έχει αποδεκτή βασική ποιότητα κατασκευής (χωρίς τριξίματα ή
άλλου είδους αβαρίες) και αξιόπιστα παρελκόμενα (με κάποιες εξαιρέσεις για
τις οποίες παρακάτω...) Ένα από τα μειονεκτικά σημεία του συγκεκριμένου
μοντέλου (και όχι μόνο του δικού μου όπως ανακαλύπτω σταδιακά!...) είναι τα
προβληματικά όργανα ελέγχου, ενώ σε κάποια άλλα παρουσιάζονται
δυσλειτουργείες στο κύκλωμα ψύξης (απώλειες ψυκτικού υγρού) και στο
συγχρονιζέ της δεύτερης ταχύτητας. Στο δικό μου πολύ πρώιμα τέθηκε εκτός
λειτουργίας ο δείκτης στάθμης λαδιού (τον 1ο μήνα από την ημερομηνία
αγοράς) και ο δείκτης στάθμης βενζίνης (τον 16ο μήνα). Για το πρώτο
αδιαφόρησα, μια και αναλογίστηκα ότι μια ενδεχόμενη παρέμβαση ίσως
δημιουργούσε άλλα προβλήματα (γεγονός για το οποίο όλοι σχεδόν οι Έλληνες
οδηγοί έχουν σημαντικότατη προσωπική εμπειρία...). Αγανάκτησα ωστόσο όταν
και το δεύτερο όργανο απεδείχθη ελαττωματικό. Απευθύνθηκα στην επίσημη
αντιπροσωπεία Lion. Με παραπέμπουν στον κύριο Βαμβακερό. Εκθέτω το
πρόβλημα, με διαβεβαιώνει ότι πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό (θύμα
παραπληροφόρησης;) και μου υπόσχεται μια «καλή» έκπτωση, η οποία σταδιακώς
έγινε, ελαφρά τη καρδία, «πολύ καλή», στα ανταλλακτικά.
Συμπλήρωσα ότι προτίθεμαι να καταστήσω γνωστό το γεγονός των ελαττωματικών
οργάνων σε έναν ευρύ κύκλο δυνητικών αγοραστών μέσω του περιοδικού των «4
ΤΡΟΧΩΝ». Στο άκουσμα της λέξης «4ΤΡΟΧΟΙ» ο μέχρι εκείνη τη στιγμή ευγενικός
υπάλληλος κ. Βαμβακερός εξερράγη: «Εάν γράψεις σε ΑΥΤΟΥΣ, δε θα σου κάνω
καμία έκπτωση».
E. Παναγιωτόπουλος
Γ. Παναγιωτόπουλος
Αθήνα
TO ΘΕΩΡΕΙ ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΙΘΑΝΟ
Είναι η τρίτη φορά μέσα σε 17 μήνες που αναγκάζομαι να αλλάξω εμπρός
αμορτισέρ, αφού ύστερα από λίγες χιλιάδες χιλιόμετρα χάνουν υγρά. Πάντως
αυτή τη φορά δε θα ξαναβάλω αμορτισέρ της Σιτροέν την οποία οφείλω να
ευχαριστήσω για την επίτευξη αυτού του απίστευτου προβλήματος.
Γιώργος Μανετάκης
Κάτοχος ενός Citro‘n AX Success 1.1.
Αθήνα
Το παρακάτω με 8.5 και σε MIA στήλη (όχι δίστηλο, τρίστηλο η οτι μας
κατέβει)
ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΚΠΟΙΗΣΕΩΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
ΠΛΕΙΟΔΟΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
ΑΡΙΘ. ΔΙΑΚΥΡΗΞΗΣ
152/96
Ανακοινώνεται ότι την 26 Σεπτ. 96 ημέρα Πέμπτη και ώρα 10:00 θα διενεργηθεί
Διεθνής Δημόσιος Πλειοδοτικός Διαγωνισμός με σφραγισμένες προσφορές στα
Γραφεία της ΔΕΣΥ, Στρατόπεδο «ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ» - Αγιος Στέφανος Αττικής,
23 χλμ. Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας για την ανάδειξη πλειοδοτών-αγοραστών
εκποιούμενου Στρατιωτικύ υλικού.
A. Οχήματα-Μηχανήματα MX (1ης, 2ης, 4ης, 5ης, 6ης και 7ης MOMA και λοιπών
Μονάδων).
β. Διάφορα είδη μετάλλων.
γ. Εύχρηστα υλικά Διαβιβάσεων.
δ. Υγειονομικά υλικά.
ε. Γεννήτριες - Αεροσυμπιεστές - Ατρακτοι
στ. Χαρτί B κατηγορίας, Χαρτοκιβώτια, Ατρακτοι.
ζ. Ιματισμός - Εξάρτυση
η. Βαρέλια - Κάδοι Λίπους - Κάνιστρα
θ. ΠΟΕ Κλωβοί
ι. Διάφορα υλικά.
Προσφορές γίνονται δεκτές στην παραπάνω διεύθυνση μέχρι 26 Σεπτ. ημέρα
Πέμπτη και ώρα 10:00.
Πληροφορίες και ενημερωτικό φυλλάδιο (ΕΝΦ) με τους Γενικούς και Ειδικούς
Όρους του Διαγωνισμού (Λεπτομερείς Πίνακες Υλικών, Υπόδειγμα Προσφοράς,
κ.λπ.) τις εργάσιμες ημέρες και ώρες της ΔΕΣΥ Στρατόπεδο «ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ»
- Αγιος Στέφανος Αττικής, 23 χλμ. Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας. Τηλέφωνα:
8161688 ή 8161144 και 8161602, εσωτ. 329.
Το Ενημερωτικό Φυλλάδιο (ΕΝΦ) θα διανέμεται μετά την 12 Σεπτ. 96 από την
Γραμματεία της ΔΕΣΥ.
Το ΕΝΦ θα είναι επίσης σε 1 αντίτυπο για να το συμβουλεύεσθε και το ΜΤΣ,
Κολοκοτρώνη 13 - Αθήνα, Δν/ση Περιουσίας, 4ος όροφος, Τμήμα Αξιοποίησης
Υλικού, τηλ.: 3233423 ή 3237125 ώρες: 10:00-14:00.
Υπόψη ότι για την είσοδο των Εμπόρων Εξωτερικού (Αλλοδαπών) στα Στρατόπεδα,
απαιτείται άδεια του Προϊσταμένου των Μονάδων Σχηματισμού.
Από την
Διεύθυνση Εκποιήσεως Στρατιωτικού Υλικού
– Γιώργο Μήτσου, Χαλκίδα. Σε ό,τι αφορά την πρώτη σας απορία, η απάντηση
είναι αυτή που δίνεται από σας τον ίδιο στη συνέχεια της επιστολής σας.
Συμφωνούμε επίσης σε όσα αναφέρετε για τις μετρήσεις 0-100 χλμ/ώρα, αλλά
πρέπει να γνωρίζετε ότι ο μέσος αναγνώστης του περιοδικού εξακολουθεί να
δίνει ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτή την επίδοση.
Το ίδιο σύμφωνους μας βρίσκει και η άποψή σας για την αξιοπιστία και
ανθεκτικότητα στο χρόνο, επιτρέψτε μας όμως να πούμε ότι δεν είναι λίγες οι
φορές που έχουμε αναφερθεί στην πολυπλοκότητα του θέματος.
H τελευταία σας παρατήρηση είναι για μας μια ευχάριστη έκπληξη. Να είστε
καλά.
– Τάκη Γκόνη, Κορινθία. Όντως είναι πώρωση. Δε μένει παρά να κάνετε τις
δικές σας συγκρίσεις και όταν είστε έτοιμος, μας τις λέτε και σε μας!
– Κώστα Κόκκινο, Αθήνα. Ευχαριστούμε, αν και δεν πρόκειται βέβαια για
αποκλειστικότητα της καλής εφημερίδας!
– Αρίστο Λογιάκη, Ρέθυμνο. Αρθρο σχετικό και μακροσκελές ετοιμάζεται!
– Τάσο Γούλα. Καπελοθήκη έ; Είστε ως συνήθως ανεπανάληπτος.
– B. K., Θεσσαλονίκη. Είστε ένας τυχερός άνθρωπος.
– Δημήτριο Ματιάτο, Αθήνα. Είναι μάλλον έτσι όπως το ξέρετε, αν και ο
βρετανός συνεργάτης μας δεν είναι και τόσο βέβαιος.
– Τάσο Λώλη, Ιωάννινα. Όσο κι αν σας φαίνεται ότι ήλθε η καταστροφή του
κόσμου, μην απογοητεύεστε. Μακάρι να μπορούσαμε να σας πείσουμε ότι το
μέλλον σας δεν είναι τόσο σκοτεινό όσο το βλέπετε κάτω από το βάρος μιας
«αποτυχίας». Σε ό,τι αφορά το ερώτημά σας, θα πρέπει μάλλον να στραφείτε σε
κάποια σχολή της Αγγλίας ή της Ιταλίας.
– Ιωάννη Παπαγεωργίου, Κατερίνη. O μοναδικός τρόπος για να αλλάξει αυτό το
γραφειοκρατικό και αδιάφορο κράτος, όπως σωστά επισημαίνετε, είναι να
επιμένει ο πολίτης όταν αισθάνεται ότι αδικείται. Να επιμένει και να
διαμαρτύρεται πρακτικά όχι να για εκτονωθεί αλλά για να δικαιωθεί.
Σε ό,τι αφορά το θέμα κατασκευής της πίστας, δυστυχώς, νομίζουμε ότι πλέον
κυνηγούμε όλοι μας χίμαιρες. H ευκαιρία μάλλον έχει χαθεί.
– A. Βορρέα, Αθήνα. Υπεύθυνος, σύμφωνα με το νόμο, είναι ο ιδιοκτήτης του
αυτοκινήτου που οδηγεί ο ανήλικος και χωρίς δίπλωμα οδηγός.
– Σ.Κ. Θησείο, Αθήνα. 1. Σύμφωνα με την εταιρία, δε χωράει! 2. θα το
καθιερώσουμε. 3. Θα φορολογογηθείτε με το τεκμαρτό εισόδημα και όχι με το
δηλωθέν. 4. Σωστή και αποδεκτή η πρόταση.
Στείλτε μας ένα κομμάτι!
– X.M., Αλιμος. Ελάτε σε επαφή με τους ανθρώπους του «ΗΧΟΣ &ΗiFi»
– Θάνο Σαχπάζη, Θεσσαλονίκη. Οι δύο πρώτες αράδες της επιστολής σας είναι
ακριβώς αυτό που θα λέγαμε κι εμείς. Αμφότεροι θα είναι πάντα δικοί μας
άνθρωποι.
– Μιχαήλ Κωνσταντίνου, Αθήνα. Την έχετε άραγε και τώρα τη μηχανή στο
ντουλαπάκι; Γιατί το «δις εξαμαρτείν...»
– Γιώργο Κλουτσίγκο, Ρόδο. Δυστυχώς οι εποχές πέρασαν. Αλλά αυτός δεν είναι
λόγος για να απογοητεύεστε. Σήμερα το παιχνίδι παίζεται αλλού.
– Νίνα Μελά, Περιστέρι. Μας προβληματίζετε, καθώς αυτά ακριβώς που
περιγράφετε είναι όσα προσπαθούμε να αποφύγουμε τόσα χρόνια. Αν είστε
αναγνώστρια, φανταζόμαστε ότι συμφωνείτε μαζί μας.
– Παναγή Αϊδίνη, Αθήνα. Πολύ έξυπνη η επιστολή σας, αλλά μην περιμένετε από
μας, σχόλια. Το ίδιο και η πρότασή σας. Αναμείνατε.