Kακά τα ψέματα
KAKA TA ΨΕΜΑΤΑΕλληνάρες...
Υπάρχουν οι «Αλλοι Έλληνες» που χρόνια ψάχνει και σπάνια βρίσκει ο
Καββαθάς. Ζωντανό παράδειγμα οι αθλητές που συμμετείχαν στην Ολυμπιάδα.
Νικητές και ηττημένοι δημιούργησαν ένα υπέροχο σύνολο που ικανοποιεί και
τον πλέον απαισιόδοξο. Από ποιον να αρχίσουμε και σε ποιον να
τελειώσουμε... Από τον Πύρρο Δήμα, τον Νάιτζελ Μάνσελ της άρσης βαρών
(αποδίδει τα μέγιστα διασκεδάζοντας) και τους συντρόφους του
(«καλυτερότερος», ο φοβερός σε ψυχή Λεωνίδης) ή από τον «σοφό Ιωάννη», το
νεαρό Μελισανίδη, που κάθε άλλο παρά «γιαννάκης» αποδείχθηκε. Ίσως από τον
πεισματάρη Νικόλα Κακλαμανάκη, που μετέτρεψε το Μιστράλ σε «Σίγκαρετ», ή
για να ακολουθήσουμε και το πρωτόκολλο, από τις όμορφες εφ? όλης της ύλης
Ελληνίδες... Τη Νίκη Μπακογιάννη, τη Νίκη Ξάνθου και την Όλγα Βασδέκη.
Υπέροχες στο στίβο, στο δυσκολότερο χώρο των αγώνων, αλλά και? κουκλάρες.
Σαφώς δεν ξεχάσαμε τους πολίστες και τον Παπακώστα. Τον καλύτερο ίσως
έλληνα αθλητή του στίβου. Όλοι τους δίνουν ελπίδες σε όσους
απογοητευμένους, ενώ ξυπνούν το θηρίο σε όσους βαριεστημένους. Αλλοτε και
τώρα αυτό το ρόλο τον έπαιζαν μόνοι οι μπασκετμπολίστες. Σήμερα, η παρέα
του Νίκου Γκάλη βρήκε συμπαραστάτες και παγκοσμίως. Δε θα μας παραδέχονται
μόνον επειδή παίζουμε καλά το παιχνίδι των πέντε.
Μπασκετμπολίστες; E, τι να πούμε εμείς για τους ισόβιους πρεσβευτές μας.
Έπραξαν το χρεός τους και ας μπέρδεψαν το λογαριασμό μια-δυο φορές. Μάλλον
επίτηδες το έπραξαν, για να μετρήσουν τους φίλους τους. Απίθανοι,
ανεκδιήγητοι τύποι τους έπιασαν στο στόμα τους και τους στόλισαν με τους
κονδυλοφόρους τους. Ποιους; Τους «θεούς!». Τους ανθρώπους, που τα τελευταία
δέκα χρόνια μας έκαναν να αισθανόμαστε περήφανοι Έλληνες σε όλα τα επίπεδα.
Με την ευκαιρία, μας έλειψε ο Νίκος Γκάλης. O καλύτερος έλληνας αθλητής
όλων των εποχών. Απών από το Παρίσι, απών και από την Ατλάντα. Το πώς
αισθάνεται το ξέρει ίσως μόνο ο ίδιος. Αραγε πώς αισθάνονται εκείνοι που
έστειλαν αυτό το ιερό τέρας του ελληνικού αθλητισμού στην εξέδρα;
Δυστυχώς, αυτή η πρακτική της μετ? εμποδίων εξέλιξης συνηθίζεται σε αυτή τη
χώρα. Πέρα από τα κουραστικά ρεπορτάζ του ΣΚΑΪ είναι γνωστό ότι με εξαίρεση
ίσως τους «Πύρους», που διαθέτουν τον φοβερό και τρομερό Χρήστο Ιακώβου για
να καθαρίζει τις φάσεις και να συνεργάζεται άψογα με την ομοσπονδία της
«άρσης», οι υπόλοιποι τα «βλέπουν όλα» μέχρι να φτάσουν στο επιθυμητό.
Καρεκλοκένταυροι μικρόνοες υπάρχουν παντού. Ας παρηγοριόμαστε λοιπόν εμείς
που εμπλεκόμεθα με τα μηχανοκίνητα. Τουλάχιστον, δε λειτουργούν με πολιτικά
κριτήρια. Απλά, πρόκειται για αποτυχημένους εμπαθείς που δεν επικοινωνούν
με την πραγματικότητα.
Εντάξει, οι συγκρίσεις είναι παρακινδυνευμένη υπόθεση, αλλά σε ό,τι αφορά
και τους δικούς μας αθλητές δε λείπει ο κοινός παρανομαστής όπως το
ταλέντο, η δύναμη, η θέληση, το πείσμα και ενίοτε η τύχη. H επιλογή της
μηχανής, άρα και ο οικονομικός προϋπολογισμός, παίζουν σημαντικό ρόλο,
αλλά, όταν η αντιπαράθεση εξελίσσεται επί ίσοις όροις, η διαφορά σε χρόνους
και αποτελέσματα προδίδει και τη διαφορά στις ικανότητες. Πιστέψτε μας...
Δε λείπουν τα ταλέντα και στο δικό μας εξειδικευμένο χώρο. Δε χρειάζεται να
ψάξεις πολύ για να εντοπίσεις τα «χρυσά μωρά» των ελληνικών αγώνων. Τα
ταλέντα με προοπτική να ξεπεράσουν «αυτά τα σύνορα» και να λάμψουν σε
διεθνές επίπεδο. Πίστα δε διαθέτουμε, τα Ράλι μας είναι ό,τι ακριβότερο,
αλλά δε λείπουν οι νέοι με ικανότητες και ήθος. Ορισμένοι μάλιστα έχουν
ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα και δίνουν εξετάσεις με ξένους καθηγητές και
επαγγελματίες συμμαθητές. Ξεχωρίζουμε το δικό μας Γιαννάκη, τον μικρό
Αντωνιάδη, που «κλέβει» καρδιές σε διεθνείς αγώνες καρτ, και τον
καταξιωμένο Γιάννη Μπούστα, που προσπαθεί για το ακατόρθωτο στο πρωτάθλημα
των σούπερ μπάικ. Συμπαραστάτης του νεαρού καρτίστα ο πατέρας του Φίλιππος,
που πέρα από τη μάχη για την εξασφάλιση χορηγίας, δίνει και τη μάχη του με
την αρχή του αθλήματος. Βλέπετε, ο πρόεδρος του ΣΟΑΑ δε μασάει τα λόγια
του, και η σκληρή κριτική δεν αρέσει στην ΕΛΠΑ. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι
στην «αρχαιοτέρα» (των λεσχών) μάλλον απογοητεύονται από τις ελληνικές
διακρίσεις, εκτιμώντας ότι ο χώρος χάνει σε κύρος και... πρεστίζ! Πώς
αλλιώς να εξηγήσουμε την άρνησή τους να ξεπεράσουν τυπικά εμπόδια και να
στηρίξουν τους ελληνάρες στις διεθνείς τους υποχρεώσεις.
Εντάξει... Αν ο Αντωνιάδης δεν έβριζε από το ένα πρωί μέχρι το άλλο και αν
τους καλούσε και σε κανένα ταξίδι ίσως ήταν διαφορετικά. O «μάστορας» όμως
δε θυμάται, και ο Γιάννης πληρώνει... Ευτυχώς, οι άνθρωποι της Φίλιπ Μόρις
αντέχουν στην κριτική και δεν πτοήθηκαν από μικρότητες, στηρίζοντας με κάθε
μέσο τον Γιάννη Μπούστα. Μακάρι να βρει αντίστοιχο υποστηρικτή και ο
Αντωνιάδης. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι με τον κατάλληλο χορηγό θα
λάμψει στο ιταλικό πρωτάθλημα F3 και ο Νικόλας Στρεμένος. Παρακολουθήσαμε
από κοντά την προσπάθειά του και εντυπωσιαστήκαμε από τον τρόπο της
προσέγγισης παρά τον περιορισμένο οικονομικό προϋπολογισμό. Πατάει στο
έδαφος το παλικάρι, ξέρει μέχρι πού μπορεί να φτάσει και διεκδικεί το στόχο
του σεμνά και με ρεαλισμό.
H συνέχεια στις επόμενες σελίδες με το αφιέρωμα που έχουμε ετοιμάσει σε
όσους νέους με ικανότητες, ήθος, αλλά και προοπτική για το κάτι άλλο, για
το κάτι διαφορετικό. Είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε παραδοσιακές
ανασκοπήσεις «μέχρι στιγμής» και στο κάτι άλλο, που από τη δική μας οπτική
γωνία, συνδεέται και με την ελληνική παρουσία στους Ολυμπιακούς αγώνες.
Ladies first, λοιπόν, με την όμορφη, ψυχή και σώμα, ικανή και πεισματάρα
Ισμήνη Φαμπιάτου και στη συνέχεια οδοιπορικό στη Λαμία για τους
«πιτσιρικάδες» Γιάννη Πανουργιά, Πάνο Χατζητσοπάνη. Κοινός παρανομαστής των
τριών ?πέρα από το νεαρό της ηλικίας και το ταλέντο? η οικογενειακή
παράδοση. Πόσο τους επηρεάζει, διαβάστε στη συνέχεια. Διαβάστε ακόμη για
την μετ? εμποδίων πορεία του Γιάννη Αντωνιάδη σε διεθνείς αγώνες καρτ, αλλά
και σχόλιο για την παρουσία του Γιάννη Μπούστα στο SBK.
Με εξαίρεση το ρεπορτάζ για τον Μπούστα, που δανειστήκαμε από τους
«αδελφούς» 2T, την υπόλοιπη δουλειά χρεώθηκε η Πόπη Παπαμιχαήλ που
συνεργάστηκε με τους ανθρώπους της Ρεπόρτερ. Δεν ήταν τυχαία η επιλογή. H
Π.Π. τα «έχει δει όλα» στο ΠΠΡ γνωρίζοντας καλά τον Κάρλος Σάινθ και τη
συντροφιά του, ενώ οι «Μητσουραίοι» έχουν φωτογραφήσει πολλάκις τους θεούς
της F1 και του ΠΠΡ. Πέρα από την επαγγελματική πλευρά, που κάθε μήνα
κρίνεται από τον ανώνυμο υγιή αναγνώστη, μακάρι οι επιλογές μας, οι
συνδεμένες και με το συναισθηματικό στοιχείο, να φέρουν στα παιδιά γούρι...
Για επίλογο μία παρατήρηση σε πρώτο πρόσωπο. Γνωρίζουμε από αρκετά καλά
(Παναγιώτης Φαμπιάτος) μέχρι πολύ καλά (Χρήστος-Σούλα Πανουργιά, Σωτήρης
Χατζητσοπάνης) τους γονείς των παιδιών, ενώ είναι γνωστή η ειδική
(συναισθηματική) σχέση του Αντωνιάδη με το έμβλημα 4T και τον Κώστα
Καββαθά. Ακόμη είναι γνωστή η χωρίς σύνορα προσωπική μας σχέση με το Γιώργο
Μοσχού και τον Ιαβέρη, που επίσης τα παιδιά τους ανήκουν στις «ένοπλες
δυνάμεις».
Είναι χαρακτηριστικό ότι ουδέποτε δεχτήκαμε παρέμβαση ή σχόλιο για την
κάλυψη της αγωνιστικής προσπάθειας των παιδιών τους.
Εγωιστές; Απλά, αξιοπρεπείς με πίστη στο ταλέντο των παιδιών τους. Μακάρι
την ίδια νοοτροπία να είχαν και άλλοι εμπλεκόμενοι. Το έχουμε ξαναγράψει.
Δύσκολος, αν όχι τρελός, ο χώρος των ελληνικών αγώνων. Ευτυχώς υπάχουν και
εδώ οι «Αλλοι Έλληνες». Νέοι όπως η Ισμήνη Φαμπιάτου, ο Γιάννης Πανουργιάς
(ο αείμνηστος Κώστας Φερτάκης μίλαγε πολλάκις και σε ανύποπτες στιγμές για
το ταλέντο του), ο Πάνος Χατζητσοπάνης (τον είδαμε να στρίβει στην Ισπανία
και εκπλαγήκαμε), ο «μικρός του Φίλιππου» (όλη η Ευρώπη μιλάει και γράφει
για το ταλέντο του!) και άλλοι με ήθος και ικανότητες, επιβάλουν τη
συνέχεια της προσπάθειας.
Προσπαθούμε να μένουμε συνεπείς, συνδυάζοντας τον επαγγελματισμό με το
συναισθηματισμό._
Στράτης Χατζηπαναγιώτου