Πορτρέτα: Γιάννης Πανουργιάς - Πάνος Xατζητσοπάνης
NEO ΗΘΟΣ, «ΜΗΔΕΝ» ΥΦΟΣ
Δύο νέα παιδιά από τη Λαμία εντυπωσιάζουν για τον τρόπο που οδηγούν, αλλά
και το ήθος και τη συμπεριφορά τους εντός και εκτός ειδικών διαδρομών. Οι
Γιάννης Πανουργιάς και Πάνος Χατζητσοπάνης είναι παιδιά με αγωνιστική
καταγωγή, αφού οι γονείς τους έγραψαν και γράφουν τη δική τους ιστορία
στους αγώνες. O Γιάννης τρέχει σε σιρκουΐ και αναβάσεις, ενώ ο Πάνος
συμμετέχει στο Τροφέο Τσινκουετσέντο. Λατρεύουν το χώρο, μιλούν με
ενθουσιασμό για τις χαρές του, αλλά και με θυμό για τα στραβά και ανάποδα
και συνεχίζουν με σεβασμό την αγωνιστική παράδοση της πόλης τους. Δεν τους
ενθουσιάζει η ζωή στην Αθήνα και προτιμούν το κέντρο της Ελλάδας, όπως λένε
τη Λαμία!
κείμενο: Πόπη Παπαμιχαήλ
φωτογραφίες: Ρεπόρτερ, X. Καραγιωργάκης
Γιάννης Πανουργιάς
Σεμνός, ευγενικός, μετρημένος, παρά το νεαρό της ηλικίας του, πατάει γερά
στα πόδια του και τα μάτια του λάμπουν, όταν μιλάει για αγώνες και για τη
μεγάλη του αγάπη, το αυτοκινήτο. Τρέχει με δικά του έξοδα και είναι
περήφανος που έχει θυσιάσει τις βραδινές εξόδους για να εξασφαλίσει τη
συμμετοχή του στους αγώνες. «Το αυτοκίνητο είναι όλη μου η ζωή. Δεν τρέχω
απλά για να κάνω όνομα ή γιατί πρέπει να τρέξω, αλλά γιατί λατρεύω αυτό που
κάνω». O Γιάννης άρχισε να οδηγεί από πολύ μικρός, μόλις εννέα χρονών, με
τα μαξιλάρια στο κάθισμα, για να βλέπει, όπως λέει ο ίδιος. Στην προσπάθειά
του να πάρει μέρος σε αγώνες δε βρήκε σύμφωνο τον πατέρα του, παρότι τον
βοήθησε να αγοράσει το αυτοκίνητο που τρέχει και του έδειξε τα πρώτα
βήματα. Όμως, τώρα που ο Γιάννης πάει καλύτερα, έχει την πατρική
συμπαράσταση. Σχολιάζει: «Παλιότερα έκανα του κεφαλιού μου, δεν άκουγα
κανέναν και αυτό δεν άρεσε του πατέρα μου. Όμως, μετά το ατύχημα που είχα
στο Ράλι Λαμίας, όταν έφυγα με πολλά χιλιόμετρα σε έναν γκρεμό και
κινδύνεψε η ζωή μου, οδηγώ με μυαλό και σηκώνω το πόδι από το γκάζι, όποτε
χρειάζεται».
Απολαμβάνει τη ζωή στην Λαμία και συγκριτικά με την Αθήνα το μόνο
μειονέκτημα που βρίσκει ως οδηγός αγώνων είναι η μακρινή απόσταση, τόσο από
την Τρίπολη όσο και από τους χορηγούς. Διευθύνει με επιτυχία την
οικογενειακή επιχείρηση OTO-PEN (κάθετη μονάδα Ρενό στη Λαμία) και
σκέπτεται ψύχραιμα το «αγωνιστικό» του μέλλον. Στόχος του είναι να τρέχει
πάντα σε αγώνες και έτσι το 1997 θα συνεχίσει με αναβάσεις και σιρκουί, ενώ
το κρυφό του όνειρο είναι να τρέξει στο πρωτάθλημα ράλι. Όσο για τα νέα
παιδιά που θα ήθελαν να τρέξουν σε αγώνες, «συμβουλεύει» να έχουν ήθος και
αξιοπρέπεια, και να αφοσιωθούν στους αγώνες που θα επιλέξουν.
Πάνος Χατζητσοπάνης
Ανετος, χαμογελαστός, ευγενικός και ειλικρινής ο νεαρός Χατζητσοπάνης
παθιάζεται, όπως ο ίδιος ομολογεί, με κάθε τι καινούριο. Στα πρώτα του
βήματα είχε την αμέριστη συμπαράσταση του πατέρα του που τον βοήθησε
σημαντικά. «Τολμώ να πω ότι ο πατέρας μου ήθελε πολύ περισσότερο από εμένα
να τρέξω σε αγώνες. Με παρότρυνε διαρκώς και τον ευχαριστώ για αυτό. Τώρα
που γνώρισα καλύτερα τους ανθρώπους των αγώνων μου αρέσει πολύ». O Πάνος
ξεκίνησε τους αγώνες πολύ μικρός, ήταν μόλις 17 ετών όταν έτρεξε σε κάποιο
Ότο Κρος, αλλά, παρόλο που έκανε καλό χρόνο, δεν κατάφερε να ολοκληρώσει
τον αγώνα. «Δεν ήξερα πολλά πράγματα είχα ενθουσιαστεί και χάλασα τη μηχανή
με αποτέλεσμα να εγκαταλείψω». Από τότε κόλλησε το μικρόβιο των αγώνων.
Δηλώνει λάτρης των χωμάτινων ράλι, αν και ομολογεί ότι στο τελευταίο
σιρκουί ταχύτητας στην Τρίπολη όπου πήρε μέρος «ευχαριστήθηκε αγώνα». Αγαπά
τη ζωή στη Λαμία και θεωρεί ότι βρίσκεται στο κέντρο της Ελλάδας. Εργάζεται
επίσης στις οικογενειακές επιχειρήσεις και τον βρίσκεις τόσο στο πρατήριο
υγρών καυσίμων όσο και στο σταθμό εξυπηρέτησης. Ασχολείται με τα πάντα και
ο ελεύθερος χρόνος του είναι πολύ περιορισμένος. Τους στόχους του τους
ξέρει καλά. Αρκεί να βρεθεί ο υποστηρικτής και τότε: «Με ένα ?μεγαλύτερο?
αυτοκίνητο θα ακολουθήσω το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ράλι, γιατί μου αρέσει
υπερβολικά».
Προχωρά σιγά-σιγά και προσπαθεί από αγώνα σε αγώνα να βελτιώνεται. «Είχα
ένα σοβαρό ατύχημα κατά τη διάρκεια του Ράλι Λαμίας και από τότε συνήλθα
και έβαλα μυαλό. Τώρα πια ρωτάω και ακούω με προσοχή τους πιο έμπειρους,
ενώ παλιότερα δεν άκουγα κανέναν». O νεαρός Χατζητσοπάνης θαυμάζει τον
Κάνκουνεν που οδηγεί θεαματικά με το πλάι, ενώ πιστεύει ότι ο Ντελεκούρ
ταιριάζει στο στιλ του, γιατί οδηγεί σκυμμένος μπροστά και αποφεύγει τα
«ντριφτ». Ευχή του είναι να έρθουν περισσότερα νέα παιδιά στους αγώνες και
τους συμβουλεύει να σέβονται το χώρο και τους συναθλητές τους.
10 απαντήσεις σε 5 ερωτήσεις
1. O «χώρος» των αγώνων?
Γ.Π.: Τα πράγματα δεν είναι και τόσο ωραία. Με αφορμή την περιπέτεια που
πέρασα εξαιτίας ένστασης που μου έγινε, μπορώ να πω ότι ο χώρος δεν είναι
και τόσο «καθαρός» όσο θα έπρεπε.
Π.Χ.: Στο χώμα το επίπεδο είναι πολύ καλύτερο απ? ό,τι στην άσφαλτο. Τους
αγωνιζόμενους στα χωμάτινα ράλλ τους ενώνει ζεστή φιλία, ενώ τα πράγματα,
ειδικά στα σιρκουΐ και τις αναβάσεις, είναι «περίεργα».
2. Θα άλλαζα...
Γ.Π.: Την ΕΘΕΑ, γιατί πιστεύω ότι από εκεί ξεκινάνε όλα. Αν υπήρχε άλλη
νοοτροπία, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά.
Π.Χ.: Θα έκανα αγώνες με καλά χώματα. Με άλλα λόγια, πιο οικονομικούς έτσι
ώστε το πρωτάθλημα να είναι πιο προσιτό σε νέους οδηγούς.
3. Αν διοικούσα?
Γ.Π.: Θα φρόντιζα αμέσως την ασφάλεια των αγωνιζομένων και θα έκανα τα
πάντα για τη δημιουργία πίστας.
Π.Χ.: Θα φρόντιζα την προβολή του σπορ, για να προσελκύσω νέα παιδιά και
υποστηρικτές.
4. Αγώνες για νέους οδηγούς?
Γ.Π.: Να πλησιάζουν τα ευρωπαϊκά πρότυπα όπου συμμετέχουν πραγματικά νέοι
οδηγοί, τόσο σε ηλικία όσο και σε πείρα.
Π.Χ.: Να συμμετέχουν και έμπειροι. Δίπλα σε έμπειρους εξελίσσεσαι και
βελτιώνεσαι πιο γρήγορα όπως στο Τροφέο Τσινκουετσέντο.
5. Τι ενοχλεί περισσότερο στην Ελλάδα;
Γ.Π.: Απογοητεύουν τα «θέματα» με τους Τούρκους που καταπατούν τα πάντα και
διεκδικούν τα νησιά μας. Όσο για τα εσωτερικά μας ένα από τα πρώτα που θα
άλλαζα είναι το φορολογικό σύστημα.
Π.Χ.: Είναι τόσο πολλά τα ενοχλητικά και τα παράλογα που δεν μπορώ να σταθώ
σε ένα συγκεκριμένο. Αν μπορούσα, θα αναβάθμιζα τον αλληλοσεβασμό μεταξύ
των ανθρώπων.
Βιογραφικό Γιάννη Πανουργιά
Γεννήθηκε στην 1η Φεβρουαρίου του 1972 και όπως λέει ο ίδιος περήφανα,
παραλίγο μέσα σε ένα NSU TT στην ε. δ. του Μπράλλου, όταν οι γονείς του
έκαναν δοκιμές. Πρώτος του αγώνας στα 18 του χρόνια στην ανάβαση
Μοσχοκαρυάς με Ρενό Κλειώ. Στη συνέχεια Ότο κρος, αναβάσεις, και ράλι. Το
1995 συμετείχε με Λκειώ Ουίλιαμς στο πρωτάθλημα αναβάσεων και φέτος με το
ίδιο αυτοκίνητο έχει κερδίσει 5 από τους 6 αγώνες που έχει πάρει μέρος σε
αναβάσεις και στην Τρίπολη.
Του αρέσει το θαλάσσιο σκι και το ποδήλατο στο βουνό. Ακούει πολύ μουσική
και του αρέσουν όλα τα είδη εκτός από τα πολύ σύγχρονα. Χαρακτηριστικά,
αγαπάει ιδιαίτερα την παραδοσιακή μουσική (δημοτικά). Παλαιότερα μάλιστα
χόρευε δημοτικούς χορούς!
Βιογραφικό Πάνου Χατζητσοπάνη
Γεννήθηκε στις 5 ιουνίου του 1973 . Σε ηλικία 10 ετών οδήγησε πρώτη φορά
το αγωνιστικό τού πατέρα του σε μια αυτοσχέδια πίστα. Αργότερα βοηθούσε
στις δοκιμές και όταν ενηλικιώθηκε και απέκτησε αγωνιστική άδεια, έτρεξε
σαν συνοδηγός του πατέρα του μέχρι το 1994. Την ίδια χρονιά οδήγησε στο
Ράλι Λαμίας Φορντ Σιέρα, αλλά δεν κατάφερε να τερματίσει. Το 1995
συμμετείχε στο Τροφέο Τσινκουετσέντο και στον ευρωπαϊκό τελικό της Φίατ
στην Ισπανία. Το 1996 συνεχίζει στο Τροφέο και μέχρι στιγμής έχει κερδίσει
το Ράλι Κένταυρος. Ασχολείται σχεδόν με όλα τα σπορ και ειδικότερα με το
θαλάσσιο σκι και το ποδήλατο βουνού, ενώ δεν κρύβει την αδυναμία του για
τις μοτοσικλέτες και την ελληνική μουσική.