Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Pάλι, 10ος γύρος, Pάλι 1000 Λιμνών

ΑΠΟΣΤΟΛΗ

FASTEN SEAT BELTS*!

*Προσδεθείτε...

«Μaximum attack» ήταν μέχρι τώρα η προσφιλής τακτική του Τόμι Μάκινεν.
Φέτος οδήγησε σοφά «παίζοντας τη γάτα με το ποντίκι» με τους αντιπάλους
του, οδηγούς της Φορντ, Κάρλος Σάινθ και Γιούχα Κάνκουνεν, δεν «πιάστηκε
στη φάκα» και κέρδισε επί τέταρτη συνεχόμενη φορά τον αγώνα «του»!

Κείμενο: Πόπη Παπαμιχαήλ
Φωτογραφίες: McKlein, Ρεπόρτερ

Μιτσουμπίσι «άσος», Φορντ 2-3, Σουμπαρού out και ξαφνικά αποκτάει
ενδιαφέρον και το πρωτάθλημα κατασκευαστών. Κρίμα, πάντως, που δε δίνονται
περισσότερες ευκαιρίες σε οδηγούς όπως ο 35χρονος Γιάρμο Κιτολέχτο (Έσκορτ
WRC φωτ.) που τερμάτισε τρίτος εντυπωσιάζοντας.

Από το μπάκετ?

O νικητής του αγώνα Τόμι Μάκινεν «ανακρίνεται» από το συνεργάτη μας Μάρτιν
Χολμς και σχολιάζει?

«Το φετινό ράλι των 1000 Λιμνών, εκτός του ότι ήταν ο γρηγορότερος αγώνας
τους πρωταθλήματος, γιατί οι συνθήκες στις ειδικές διαδρομές ήταν πολύ
καλές λόγω καλοκαιρίας, ήταν πολύ ξεχωριστός για μένα, αφού συμπλήρωσα 10
χρόνια αγωνιστικής ενεργής δράσης, τη δέκατη νίκη μου στο ΠΠΡ και φυσικά
πήρα 10 πολύτιμους βαθμούς για τη συνέχεια του πρωταθλήματος.
H αλήθεια είναι ότι, όταν γύρισα στην πατρίδα μου μετά το ράλι της Νέας
Ζηλανδίας, ηρέμησα, αν και ακόμα δεν μπορώ να εξηγήσω το ατύχημα που είχα
εκεί. Σε μια πολύ γρήγορη στροφή με τελειωμένη έκτη το τιμόνι ?δεν
υπάκουσε?. Στην προσπάθειά μου να διορθώσω και να επαναφέρω το αυτοκίνητο
στο δρόμο δεν τα κατάφερα, γιατί δεν είχα άλλη ισχύ. Οι μηχανικοί της
ομάδας είπαν ότι δεν υπήρχε κάποιο μηχανικό πρόβλημα, και για το μόνο που
μπορώ να μιλήσω με σιγουριά είναι ότι το αυτοκίνητο μετά το ατύχημα ήταν σε
χειρότερη κατάσταση από ό,τι στην Κορσική. Αντίθετα, στη Φινλανδία τα
πράγματα κύλησαν ομαλά. H νευρικότητα πριν από τον αγώνα οφειλόταν στην
πίεση από τους ανθρώπους γύρω μου που περίμεναν να κερδίσω. Σίγουρα το
ηθικό μας ανέβηκε όταν πληροφορηθήκαμε για την καλοκαιρία που θα
επικρατούσε, αφού πολύ περισσότεροι θεατές θα παρακολουθούσαν το ράλι. O
κόσμος με ρωτούσε πριν από τον αγώνα, αν θα μπορούσα να κερδίσω ή ποιος
νόμιζα ότι θα μπορούσε. Ήμουν ικανός να φτιάξω μια ολόκληρη λίστα από
πιθανούς νικητές, αλλά η ?μεγάλη απειλή? για μας ήταν οι οδηγοί της Φορντ
(Κάνκουνεν και Σάινθ), ενώ η προσοχή μας ήταν στραμμένη και στην ?επίσημη
πρώτη? της νέας Κορόλα. Είχα παρακολουθήσει το Ράλι Μάντα και μου δόθηκε η
εντύπωση ότι δε θα ήταν τόσο ανταγωνιστική, αλλά τότε ήταν πολύ νωρίς να
βγάλω συμπεράσματα.

»Το ανησυχητικό ήταν ότι ξεκινούσα πρώτος και θα ?καθάριζα? το δρόμο για
τους υπόλοιπους, αλλά αυτή είναι η ?τιμωρία? του παγκόσμιου πρωταθλητή.
Στόχος μου ήταν να εξασφαλίσω όσο περισσότερους βαθμούς μπορούσα για το
πρωτάθλημα και δεν ακολούθησα την τακτική ?φουλ επίθεση?, αλλά μια πιο
παθητική στάση. Προτιμούσα τη δεύτερη και πιο δύσκολη ημέρα του ράλι να
ξεκινώ από την τέταρτη θέση χωρίς όμως να έχω μείνει πολύ πίσω στους
χρόνους έτσι, ώστε να καλύψω το χαμένο έδαφος εύκολα, εκμεταλλευόμενος το
πλεονέκτημα να οδηγώ σε καθαρό και καθόλου γλιστερό δρόμο. Έτσι, όταν
φτάσαμε στο τέλος του πρώτου σκέλους, είχαμε πολλά να σκεφτούμε για τη
συνέχεια, αφού την επομένη δε θα ξεκινούσαμε πρώτοι. Δεν μπορείτε να
φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να οδηγείς τόσο όσο χρειάζεται για να είσαι
πίσω και ταυτόχρονα κοντά στα πρώτα αυτοκίνητα. Ακόμα χειρότερα, να
αναγκαστείς, όπως ο Κάρλος Σάινθ, να ?καπελωθείς? για να μην ξεκινήσεις
πρώτος. Επίσης ένα ακόμα μειονέκτημα γι? αυτόν που ξεκινά πρώτος είναι το
?κρυφτό? στους σταθμούς ελέγχου χρόνου. Όταν στο τέλος του δεύτερου σκέλους
χτυπήσαμε κανονικά χρόνο, για να μπούμε στο παρκ φερμέ, ο Κάρλος Σάινθ
περίμενε να δει τι θα κάνουμε και, όταν είδε ότι δεν καθυστερήσαμε, άργησε
σκόπιμα ξέροντας ότι εμείς πλέον δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Ωστόσο ο
έμπειρος Ισπανός ήταν ακόμα πιο ευρηματικός στο τέλος του δεύτερου σκέλους,
όταν σταμάτησε μέσα στην ειδική διαδρομή, έμαθε το χρόνο μου από τους
ανθρώπους της ομάδας του, καθυστέρησε για να περάσω μπροστά στη γενική
κατάταξη, για να ξεκινήσω την άλλη ημέρα πρώτος. Όμως αυτό δε με ανησύχησε
καθόλου, γιατί τις ε.δ. του τρίτου σκέλους τις γνώριζα πολύ καλά και θα
οδηγούσα στο όριο.
Τα προβλήματα που αντιμετώπισα κατά τη διάρκεια του αγώνα ήταν ελάχιστα. Το
πιο σοβαρό ήταν η αλλαγή του υπερσυμπιεστή, γιατί ο κινητήρας δεν απέδιδε
τόσο καλά. Έτσι μπορούσα να οδηγώ καλύτερα στις υψηλότερες στροφές, πράγμα
που χρειάζεσαι σ? αυτόν τον αγώνα για να είσαι ταχύτερος στα πολύ γρήγορα
κομμάτια. H αλήθεια είναι ότι, πριν αλλάξουμε τον υπερσυμπιεστή, είχα
αρχίσει να ανησυχώ ?και πόσο μάλλον όταν είδαμε ότι τα εναπομείναντα
?αγωνιστικά? χιλιόμετρα ήταν λίγα.
»Είναι γνωστό ότι μου αρέσουν οι γρήγορες και στενές ειδικές διαδρομές,
άλλωστε σε αυτές το Λάνσερ αποδίδει καλύτερα. Το αυτοκίνητο τείνει να
?μένει στο δρόμο?, χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη βοήθεια από το τιμόνι,
ό,τι ακριβώς θέλω σε τέτοιου είδους ε.δ.
Χαρακτηριστικά, όταν αλλάξαμε τον υπερσυμπιεστή, η πρώτη ειδική διαδρομή
που κάναμε ήταν ανοιχτή και γρήγορη και ο χρόνος που γράψαμε ήταν πολύ
καλός, πράγμα που σήμαινε ότι ο κινητήρας απέδιδε σωστά. Αλλωστε η Φορντ
από την αρχή ξεκίνησε δυνατά, ενώ τα ελαστικά που χρησιμοποιούσαν ήταν αυτά
που χρησιμοποιούν πάντα, και επομένως η διαφορά δεν οφειλόταν στην καλή
τους απόδοση, αλλά στη μέτρια δική μας. Οφείλω να ομολογήσω ότι το Λάνσερ
Έβο 4 είναι πιο ευκολοδήγητο από το Έβο 3, γιατί η βελτιωμένη πίσω ανάρτηση
δουλεύει εκπληκτικά, αλλά αισθάνομαι ότι το Έβο 3 το οδηγούσα καλύτερα στις
γρήγορες στροφές. Το Έβο 4 έχει διαφορετική σχεδίαση υπερσυμπιεστή που
δίνει καλύτερη ροπή, αλλά δε δίνει υψηλή τελική δύναμη ?όμως στις 1000
Λίμνες η χαμηλή ροπή δεν ήταν αυτό που χρειαζόμουν.
Στόχος της ομάδας ήταν στα δεκάδες πηδήματα να επιτευχθεί η ιδανική
ισορροπία μεταξύ πρόσφυσης και μέγιστου ελέγχου κατά την προσγείωση.
Γενικά δεν αντιμετώπισα άλλα προβλήματα κατά τη διάρκεια του αγώνα, εκτός
ίσως από το ότι ξαφνιάστηκα την τελευταία ημέρα, όταν σε μια ειδική, ύστερα
από ένα χάσιμο και με ταχύτητα 200 χλμ./ώρα, κάποιος θεατής ήταν στη μέση
του δρόμου.
Όταν εγκατέλειψε ο Σάινθ (από κιβώτιο), δεν είχαμε πια καμιά πίεση,
κερδίσαμε σχεδόν όλες τις ειδικές διαδρομές εκτός από την τελευταία που
περνά από τη Λαούκαα, τη γενέτειρα πόλη του Κάνκουνεν, και έπρεπε να του
κάνουμε την τιμή να κερδίσει αυτός.
Όσο για το μεταγραφικό παρασκήνιο, σίγουρα δε θα είναι τα χρήματα αυτά που
θα με κάνουν να αποφασίσω να μετακινηθώ σε άλλη ομάδα, αλλά οι συνθήκες
εργασίας. Με τους ανθρώπους στη Ράλιαρτ δεν αντιμετωπίζω κανένα πρόβλημα.
Ωστόσο δεν έχω συνεργαστεί με άλλες ομάδες και σίγουρα με ενδιαφέρει να δω
πώς λειτουργούν. Όμως είναι πολύ νωρίς ακόμα για τέτοιου είδους
συζητήσεις»._ Τόμι Μάκινεν

Διαβασμένοι όσο ποτέ ήρθαν στη Φινλανδία οι Βρετανοί. Όπλα τους: η εμπειρία
των Σάινθ, Κάνκουνεν (φωτό) και το ανανεωμένο Έσκορτ WRC που σύμφωνα με τον
Ουίλσον μόνο εξωτερικά είναι ίδιο με αυτό που παρουσιάστηκε πέρυσι στην
Καταλονία. Οι αλλαγές στο Έσκορτ μετά τη Νέα Ζηλανδία ήταν ελάχιστες.
Χρησιμοποιήθηκαν νέα ρολ κέιτζ για την ενίσχυση του καινούριου ελαφρύτερου
σασί, και η προσοχή των μηχανικών της ομάδας ήταν να εξασφαλιστεί η
καλύτερη δυνατή λειτουργία των αναρτήσεων κατά τις απογειώσεις και τις
προσγειώσεις.
Στο Έσκορτ του Κάνκουνεν χρησιμοποιήθηκαν νέες αναρτήσεις, ενώ ο Σάινθ
προτίμησε τις παλιές.

Τυχεροί στην ατυχία τους στάθηκαν οι 555 boys, γιατί, ενώ εγκατέλειψαν και
τα δύο Ιμπρέζα και μάλιστα ξανά από εκκεντροφόρο, η Σουμπαρού παραμένει
επικεφαλής στη βαθμολογία του πρωταθλήματος.
Για την επόμενη χρονιά ο μόνος σίγουρος οδηγός είναι ο Πιέρο Λιάτι, λόγω
Πιρέλι, αλλά και της εταιρίας πετρελαιοειδών Ατζίπ που ίσως είναι ο βασικός
χορηγός της ομάδας.
Στη φωτ. Έρικσον και Μακρέι συζητούν στο περιθώριο του αγώνα.

Τίποτα δε σταματά του Ισπανούς που κέρδισαν την F2 και στη Φινλανδία, αυτή
τη φορά με το Χάρι Ροβάνπερα. Το δεύτερο Ιμπίθα που οδηγούσε ο Γκομέζ
χρησιμοποιήθηκε περισσότερο για να δοκιμαστεί ένα νέο σύστημα ελέγχου
πρόσφυσης που σύμφωνα με τον οδηγό είναι πολύ καλό στην αρχή της ειδικής
διαδρομής, αλλά προοδευτικά χάνεται η αποτελεσματικότητά του. Στον αγώνα η
επικράτηση του Ροβάνπερα δεν ήταν τόσο εύκολη, αφού ο Τάπιο Λαούκανεν με
Γκολφ κιτ καρ του έκανε τη ζωή δύσκολη.

H επίσημη πρώτη του Σκόντα Οκτάβια δεν αφήνει περιθώρια για συμπεράσματα,
αφού ο Πάβελ Σίμπερα εγκατέλειψε στην 6η ειδική, όταν σε κάποια έξοδο
κατέστρεψε τις πίσω αναρτήσεις. Επίσης ο Βρετανός Χίγκινς με το
πρωτοεμφανιζόμενο Μίκρα κιτ καρ δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει, αφού
εγκατέλειψε από έξοδο στην τελευταία ειδική διαδρομή.

Οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού στην ομάδα N ήταν και αυτή τη φορά τα
Μιτσουμπίσι. O ταχύτατος Γουόκο Πουχάκα με Καρίσμα GT δεν άφησε περιθώρια
σε κανένα να τον αμφισβητήσει, και η αρχική μάχη με το Γιούχα Κάνγκα με
Λάνσερ Έβο 3 δεν ολοκληρώθηκε, αφού ο νεαρός Φινλανδός είχε έξοδο στην
υπερ-ειδική και έχασε πολύτιμο χρόνο.

Επίσημη πρώτη?

H επάνοδος της TTE στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλι συνοδεύτηκε από χαμόγελα
συγκρατημένης αισιοδοξίας.
H νέα Κορόλα WRC ξεπέρασε γρήγορα το άγχος της «πρώτης φοράς» και τα
προβλήματα νεότητας (ιδιαίτερα με τη μετάδοση) που αντιμετώπισε στις
δοκιμές.
H ομάδα του Ούβε Αντερσον, που ουσιαστικά δεν έφυγε ποτέ από τους αγώνες,
έδωσε μια πολύ καλή πρώτη παράσταση αποδεικνύοντας, ότι διαθέτει αυτοκίνητο
τουλάχιστον ανταγωνιστικό των αντιπάλων της._ΠΠ.

Οι έμπειροι μηχανικοί της TTE δεν άφησαν τίποτα στην τύχη. Πειραματίστηκαν,
δοκίμασαν και θα επανέλθουν απ? ό,τι φαίνεται δριμύτεροι. Αλλωστε τα πρώτα
δείγματα της δουλειάς τους ήταν ενθαρρυντικά για τη συνέχεια. Σίγουρα ο
τρόπος με τον οποίο εγκατέλειψε ο Μάρκους Γκρένχολμ (έμεινε από καύσιμα ενώ
ήταν τρίτος) δεν ήταν και ό,τι καλύτερο για την ομάδα. Οι επίσημες εκδοχές
ήταν δύο: ή ότι τρύπησε το ρεζερβουάρ από κάποιο χαλίκι ή ότι στο τελευταίο
σέρβις δε δούλεψε καλά ο μετρητής καυσίμων. Όπως και να έχει, το σημαντικό
είναι ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή η Κορόλα δεν είχε παρουσιάσει κανένα
πρόβλημα, παρόλο που ο νεαρός οδηγούσε στο όριο.

Ένα μεγάλο μέρος των δοκιμών και του σωστού στησίματος της νέας Κορόλα
οφείλεται στο Ντιντιέ Οριόλ. Μπορεί στη Φινλανδία να μη βρήκε τον καλό του
εαυτό, μάλιστα ταλαιπωρήθηκε από το κιβώτιο ταχυτήτων και τη μετάδοση και
οδήγησε αρκετές ειδικές διαδρομές με κίνηση μόνο στους εμπρός τροχούς, αλλά
ο δαιμόνιος Γάλλος παραμένει ένα μεγάλο κεφάλαιο για όποια ομάδα οδηγεί.

H Κορόλα που οδηγούσε ο Οριόλ εμφάνισε τα πρώτα προβλήματα νεότητας στο
κιβώτιο ταχυτήτων. Οι μηχανικοί στην προσπάθειά τους να επισκευάσουν τη
βλάβη έπρεπε να πειράξουν τη σφραγίδα της ΦΙΑ και επειδή «όποιος φυλάει τα
ρούχα του έχει τα μισά» φώναξαν τον τεχνικό έφορο (φωτό) για επιτόπια
αυτοψία.